นิทานอีสป

นิทานอีสป ผูแ้ ต่ง : อีสป

เชา้ ตรู่วนั หน่ึง ลูกแกะหลงฝูงยื นด่ ื มน้า อยูบ่ ริเวณริมฝ่งั ลาธารในป่า

ในเชา้ วนั เดียวกนั นนั้ เอง หมาป่าหิวโซก็ยา่ งกาย ลงมาจากตน้ น้าเพ่ือลา่ เหย่ือ

ไมช่ า้ ไมน่ านมนั ก็เห็นเจา้ แกะนอ้ ยตวั นั้น ตามกฎแหง่ หมาป่า มนั จะตอ้ งเขมือบอาหาร โอชะเชน่ น้ีไมใ่ หเ้ หลือแมแ้ ตก่ ระดูก

ทวา่ เจา้ ลูกแกะชา่ งดูไรท้ างสูอ้ กั ทง้ั ดู ไรเ้ ดียงสาจนเจา้ หมาป่ารูส้ ึกวา่ มนั สมควรตอ้ งมีขอ้ อา้ งเพ่ือปลิดชีวิตมนั

\"เจา้ กลา้ ดีอยา่ งไรถึงย่าไปทว้ั ลาธารของขา้ และกวน เอาโคลนข้ึนมา\" มนั ตะโกนเกร้ียวกราด \"เจา้ สมควรตอ้ งถูกลงโทษอยา่ ง หนกั จากความคึกคะนองของเจา้ \"

\"แต.่ ..นายทา่ น\" เจา้ แกะผูส้ น่ั กลวั ตอบ \"อยา่ ไดโ้ กรธขา้ เลย ถึงอยา่ งไรขา้ ก็กวนน้า ท่ีทา่ นกาลงั ด่ืมใหข้ ุน่ ไมไ่ ดห้ รอก อยา่ ลืมสิ วา่ ทา่ นอยูต่ น้ น้า สว่ นขา้ อยูป่ ลายน้า\"

\"เจา้ ทาใหม้ นั ขุน่ !\" หมาป่าตะคอกใส่ \"นอกจากน้ี ขา้ ยงั ไดย้ ินมาวา่ เจา้ กเุ ร่ือง โกหกเก่ียวกบั ตวั ขา้ เม่ือปีกลาย\"

\"ขา้ จะทาอยา่ งนั้นไดอ้ ยา่ งไร\" เจา้ แกะออ้ นวอน \"ขา้ เพ่ิงเกิดปีน้ีเอง\"

\"ถา้ หากไมใ่ ชเ่ จา้ ก็ตอ้ งเป็นพ่ีชายของเจา้ \"หมาป่าพูด

\"ขา้ ไมม่ ีพ่ีชาย\"เจา้ แกะตอบ

\"เออ่ ถา้ อยา่ งนั้น\" เจา้ หมาป่าคาราม \"ก็ตอ้ งเป็น ใครสกั คนในครอบครวั ของเจา้ น่นั แหละ แตไ่ มว่ า่ มนั จะเป็นใคร ขา้ ก็ไมป่ รารถนาท่ีจะคุยกบั อาหาร เชา้ ของขา้ อยูแ่ ลว้ \"

เจา้ หมาป่าเลิกพูดพร่าทาเพลง มนั จดั การขยา่้ แกะนอ้ ยผูน้ ่าสงสาร แลว้ ลากมนั เขา้ ป่าไป

:: นิทานเรือ่ งน้ีสอนใหร้ วู้ ่า :: อนั ธพาลมกั หาขอ้ อา้ งใหก้ บั การทาชว่ั ของตวั เองไดเ้ สมอ พวกอธรรมยอ่ มไม่ฟังเหตผุ ลของผไู้ รค้ วามผิด

นิทานอีสป นางสาวพชั ญาภคั สม้ เขียวหวาน รหสั นกั ศึกษา 63121010056 คณะครศุ าสตร์ สาขาภาษาไทย มหาวิทยาลยั ราชภฏั วไลอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถมั ภ์