บทที่ 1 บทนำ ขาตั้ง

บทท่ี 1บทนา 1.1ท่มี าและความสาคญั ของปัญหา รถจกั รยานยนตเ์ ป็นพาหนะชนิดหน่ึง ท่ีนิยมใชข้ องประชาชนทว่ั ไป เน่ืองจากมีความคล่องตวั สะดวก รวดเร็วในการขบั ขี่ โดยเฉพาะตามตรอกตามซอย ที่รถยนตเ์ ขา้ ไปไม่ถึง แต่รถจกั รยานยนตส์ ามารถ เขา้ ไปได้ แมแ้ ต่ในเวลาท่ีจราจรติดขดั ตามทอ้ งถนน รถจกั รยานยนตย์ งั สามารถวงิ่ ลดั เลาะไปมาได้ นอกจาก ความคล่องตวั ในการขบั ขี่แลว้ ราคาของรถจกั รยานยนตก์ ไ็ ม่สูงมากนกั ประชาชนส่วนใหญ่โดยเฉพาะในหมู่ วยั รุ่น นกั เรียน นกั ศึกษา จึงนิยมใชร้ ถจกั รยานยนตเ์ ป็นพาหนะในการเดินทางถึงแมจ้ กั รยานยนตจ์ ะมีความ คล่องตวั ในการขบั ขี่ แต่การเกิดอุบตั ิเหตุกม็ ีมากเช่นเดียวกนั จากการรายงานของ ศูนยอ์ านวยการความ ปลอดภยั ทางถนน( www.newswit.comสืบคน้ วนั ที่ 2 พ.ค. 2553)โดยกรมป้ องกนั และบรรเทาสาธารณภยั รวบรวมขอ้ มลู สถิติอุบตั ิเหตุทางถนนช่วงเดือนมกราคม – สิงหาคม ต้งั แต่ปี ๒๕๕๐ - ๒๕๕๒เพือ่ นาไป วางแผนป้ องกนั และแกไ้ ขปัญหาอุบตั ิเหตุทางถนนในระยะยาวของประเทศโดยเนน้ การสร้างวฒั นธรรม ความปลอดภยั ทางถนนในสงั คมไทยควบคู่กบั การใหค้ วามรู้เกี่ยวกบั การใชร้ ถใชถ้ นนเพ่ือใหผ้ ใู้ ชร้ ถใชถ้ นน เกิดจิตสานึกดา้ นความปลอดภยั ทางถนน จากสถิติการเกิดอุบตั ิเหตุพบวา่ รถจกั รยานยนตเ์ ป็นพาหนะที่เกิด อุบตั ิเหตุทางถนนมากที่สุดมีจานวน ๓๖ ,๗๓๐ คนั ซ่ึงส่วนใหญ่เกิดมกั เกิดจากความประมาทในการขบั ข่ี เช่น การขบั รถเร็ว ขบั รถแข่งกนั ขบั รถขณะมึนเมา แต่อุบตั ิเหตุที่เกิดข้ึนจากรถจกั รยานยนตอ์ ีกสาเหตุหน่ึง คือการลืมเอาขาต้งั ดา้ นขา้ งข้ึนขณะขบั ข่ี เมื่อขบั รถเขา้ ทางโคง้ รถจะเอียงตวั ทาใหข้ าต้งั ดา้ นขา้ งค้ากบั พ้ืน ถนน เกิดการเสียหลกั และลม้ ลง ก่อใหเ้ กิดการสูญเสียชีวติ และทรัพยส์ ิน อยา่ งไรกต็ ามการใชข้ าต้งั ดา้ นขา้ งในการจอดรถจกั รยานยนตย์ งั เป็นท่ีนิยมกนั มาก เนื่องจากการ สะดวกในการจอดรถ การปลดขาต้งั ลงจอดทาไดง้ ่ายไม่ตอ้ งใชแ้ รงมาก แต่การจอดรถลกั ษณะน้ีความ มนั่ คงแขง็ แรงในการทรงตวั ของรถขณะจอดจะมีนอ้ ย รถอาจลม้ ไดง้ ่ายโดยเฉพาะกรณีท่ีมีแรงภายนอกมา กระทา ดงั น้นั การจอดรถดว้ ยขาต้งั ดา้ นขา้ งจึงเหมาะสาหรับจอดเฉพาะในพ้นื ท่ี ไม่ลาดเอียงและไม่มีแรง ภายนอกใดๆมากระทา แต่ในบางคร้ังจาเป็นตอ้ งจอดรถในพ้ืนที่ที่มีความลาดเอียง การจอดรถในพ้ืนท่ี ดงั กล่าวจะมีแรงโนม้ ถ่วงของโลกซ่ึงเป็นแรงภายนอกมากระทากบั รถ ทาใหส้ ปริงท่ีดึงขาต้งั ดีดตวั ข้ึน รถ เกิดการไหลลม้ ลงตามพ้นื ที่ลาดเอียง ก่อใหเ้ กิดความเสียหายแก่รถได้ จากปัญหาดงั กล่าวคณะผจู้ ดั ทาโครงงานจึงเกิดแนวคิดในการสร้างขาต้งั ดา้ นขา้ งของ รถจกั รยานยนตใ์ หเ้ ป็นขาต้งั นิรภยั เพอื่ ป้ องกนั การลืมเอาขาต้งั ข้ึนขณะขบั ขี่ และช่วยใหร้ ถจอดทรงตวั บนที่ ลาดเอียงไดโ้ ดยนาหลกั การของไกปื นมาประยกุ ตใ์ ช้ เม่ือผขู้ บั ข่ีกดคนั เกียร์ไปขา้ งหนา้ ขาต้งั จะดีดข้ึนเองโดย อตั โนมตั ิทาใหเ้ กิดความปลอดภยั จากอุบตั ิเหตุกรณีท่ีผขู้ บั ข่ีลืมปลดขาต้งั และขาต้งั ที่สร้างข้ึนใหม่จะสร้าง ใหม้ ีจุดลอ็ คขาต้งั ขณะจอดเพอ่ื เพ่ิมประสิทธิภาพการทรงตวั ของรถเม่ือจอดในที่ลาดเอียง

2 1.2 วตั ถุประสงค์ของการวจิ ยั 1.2.1 เพอ่ื สร้างขาต้งั นิรภยั อตั โนมตั ิ 1.2.2 เพ่ือหาประสิทธิภาพของขาต้งั นิรภยั อตั โนมตั ิ 1.2.3 เพื่อศึกษาความพึงพอใจต่อขาต้งั นิรภยั อตั โนมตั ิ 1.3 สมมุตฐิ านการวจิ ยั 1.3.1ขาต้งั นิรภยั อตั โนมตั ิ มีประสิทธิภาพในระดบั สูง 1.3.2ผใู้ ชง้ านมีความพึงพอใจต่อขาต้งั นิรภยั อตั โนมตั ิในระดบั มาก 1.4 ขอบเขตของงานวจิ ัย 1.4.1 ขอบเขตด้านโครงสร้าง 1.4.1.1 การศึกษาทดลองคร้ังน้ีศึกษาเฉพาะการทางานของขาต้งั ดา้ นขา้ งของรถ จกั รยานยนตท์ ี่มีระบบ เกียร์ธรรมดาเท่าน้นั 1.4.1.2 รถจกั รยานยนตท์ ี่ใชท้ ดลองมีระบบเกียร์ 1 เป็นเกียร์หนา้ เท่าน้นั 1.4.2 ขอบเขตด้านตวั แปรในการวิจยั 1.4.2.1 ตวั แปรตน้ คือ ขาต้งั นิรภยั อตั โนมตั ิ 1.4.2.2 ตวั แปรตาม คือ ประสิทธิภาพและความพงึ พอใจต่อขาต้งั นิรภยั อตั โนมตั ิ 1.4.3 ขอบเขตด้านประชากร ประชากร คือ นกั ศึกษาและผใู้ ชง้ านรถจกั รยานยนตใ์ นจงั หวดั สุราษฎร์ธานี กลุ่มตวั อยา่ ง คือ นกั เรียน นกั ศึกษา ผใู้ ชง้ านรถจกั รยานยนตใ์ นจงั หวดั สุราษฎร์ธานีที่ทดลองใช้ งานขาต้งั นิรภยั อตั โนมตั ิเพื่อศึกษาความพงึ พอใจจานวน 30 คนโดยการเลือกแบบเจาะจง 1.4.4 ขอบเขตด้านระยะเวลาในการดาเนินการ การดาเนินการวจิ ยั เริ่มต้งั แต่ ต.ค. 2550 ถึง ม.ค. 2551 1.5ประโยชน์ท่ีคาดว่าจะได้รับ 1.5.1 ช่วยลดอุบตั ิเหตุของผขู้ บั ขี่รถจกั รยานยนตอ์ นั เน่ืองมาจากการลืมเอาขาต้งั ข้ึนขณะขบั ขี่ 1.5.2 เป็นแนวทางในการพฒั นาขาต้งั รถจกั รยานยนตใ์ หม้ ีประสิทธิภาพดียงิ่ ข้ึน 1.5.3 เพอ่ื เป็นแนวทางในการพฒั นาสู่เชิงพาณิชยใ์ นอนาคต

3 1.6นิยามศัพท์ 1.6.1 ขาต้งั นิรภยั หมายถึง ขาต้งั ดา้ นขา้ งของรถจกั รยานยนตท์ ี่คณะผจู้ ดั ทาโครงงานสร้างข้ึน โดยใช้ หลกั การกดคนั เกียร์ไปขา้ งหนา้ เป็นตวั ควบคุมใหข้ าต้งั ดีดข้ึนพบั เกบ็ เองโดยอตั โนมตั ิ และมีจุดลอ็ คขาต้งั ช่วยในการทรงตวั ของรถขณะจอดรถในที่ลาดเอียง 1.6.2 การทรงตวั ของรถจกั รยานยนตใ์ นพ้นื ท่ีลาดเอียง หมายถึงการท่ีรถจกั รยานยนตส์ ามารถทรงตวั ขณะจอดอยใู่ นพ้นื ท่ีลาดเอียงไดโ้ ดยรถไม่ไหลลงตามพ้ืนเอียง และไม่ลม้ 1.6.3 ประสิทธิภาพ หมายถึง ระดบั ความสาเร็จในการทางานของขาต้งั นิรภยั อตั โนมตั ิดงั น้ี 1.6.3.1 ประสิทธิภาพดา้ นการดีดข้ึนของขาต้งั นิรภยั ในสภาวะต่างๆสามารถดีดข้ึน 100 % 1.6.3.2 ทรงตวั ของรถจกั รยานยนต์ ที่จอดดว้ ยขาต้งั นิรภยั บนพ้ืนที่ลาดเอียงท่ีมีคา่ สมั ประสิทธ์ิ ของความเสียดทาน 0.5 ไม่นอ้ ยกวา่ 10 องศา