ขาตั้งนิรภัย

1. นายดารงค์ สุนทรสวสั ด์ิ 2. นายธีรวุฒิ จนั ทร์สวี 3. นายศุภชัย สาราญ 4. นายกฤษฎา บางศุข

นายววิ ฒั น์ รอดเกดิ นายนพดล ชูสิทธ์ิ นางทัศนีย์ พงศ์โสภา

ท่มี าของปัญหา

รถจักรยานยนต์เป็ นพาหนะชนิด หนึ่งทปี่ ระชาชนทว่ั ไปนิยมใช้ เน่ืองจากมีความคล่องตวั สะดวก รวดเร็วในการขับข่ี ประกอบกบั ราคาไม่สูงมากนัก ประชาชนส่วน ใหญ่โดยเฉพาะในหมู่วยั รุ่น นักเรียน นักศึกษา จงึ นิยมใช้รถจกั รยานยนต์ เป็ นพาหนะในการเดนิ ทาง

จากสถติ กิ ารเกดิ อบุ ตั เิ หตุจากรถในปี 2548 พบว่า รถจกั รยานยนต์เป็ น พาหนะทเ่ี กดิ อบุ ตั เิ หตุมากทสี่ ุด ซึ่งส่วน ใหญ่มักเกดิ จากความประมาท ในการ ขบั ข่ี เช่น การขบั รถเร็ว ขับรถแข่งกนั ขับรถขณะมนึ เมา

แต่สาเหตุหนึ่งของอบุ ตั เิ หตุคอื การลมื ขนึ้ ขา ต้งั ด้านข้างของรถจักรยานยนต์ เมอ่ื ขบั ข่ี รถจกั รยานยนต์ออกไปแล้วมกี ารเลยี้ วรถหรือ เข้าโค้งทางด้านซ้ายของรถจะทาให้ขาต้งั ด้านข้างคา้ กบั พนื้ ถนน เกดิ การเสียหลกั และ ล้มลงได้ ก่อให้เกดิ การสูญเสียชีวติ และ ทรัพย์สินได้ ดงั ตวั อย่างต่อไปนี้

อย่ากระพริบตา

สุดซวย!! ลมื ยกขาต้ัง รถ เสียหลกั ล้ม คอหักดบั คาที่ หนุ่มใหญ่ลูกจ้างกองทพั เรือ เลนิ เล่อ ขี่จกั รยานยนต์ ลมื ยกขาต้งั ขึน้ รถ เสียหลกั พลกิ ควา่ เหวยี่ งร่างฟาดเสา นายวนั ชัย เนียมประพนั ธ์ อายุ 53 ปี ไฟส่องสว่าง เกาะกลางถนน คอหัก เสียชีวติ คาท่ี ส่วนภรรยาซ้อนท้าย เจบ็ เลก็ น้อย รอดตายหวุดหวดิ

ลมื เอาขาต้งั มอเตอร์ไซค์ขนึ้ อบุ ัตเิ หตุ เข้าโค้ง เสีย หลกั ดบั อนาถ นายนิรุต ปาน ประทปี อายุ 25 ปี หนุ่มระนองลมื เอาขาต้ังรถขนึ้ แต่ขบั รถจกั รยานยนต์ด้วยความเร็วสูง เข้าโค้งขาต้ังกระแทก กบั พนื้ ถนนทาให้รถเสียหลกั ผลกิ ควา่ ศีรษะกระแทกฐานเสา ไฟฟ้ ากลางถนนดบั

จุดมุ่งหมายของการศึกษา 1. เพอ่ื สร้างขาต้งั นิรภัยสาหรับรถจกั รยานยนต์ 2. เพอื่ ศึกษาความแข็งของสปริงขาต้งั ทเ่ี หมาะสมต่อการใช้งาน 3. เพอ่ื ศึกษาประสิทธิภาพการดดี ตวั ของขาต้งั นิรภยั เม่อื กดคนั เกยี ร์ ในลกั ษณะต่างๆ 4. เพอื่ ศึกษาเปรียบเทยี บประสิทธิภาพการทรงตวั ของรถจกั รยานยนต์ขณะ จอดในพนื้ ที่ลาดเอยี งระหว่างการใช้ขาต้งั นิรภัย กบั การใช้ขาต้งั แบบธรรมดา 5. เพอ่ื ศึกษาความพงึ พอใจของผู้ใช้ขาต้งั นิรภยั

การศึกษาทดลองคร้ังนี้ ศึกษาเฉพาะขาต้งั ด้านข้างของ รถจักรยานยนต์ ทม่ี ีระบบเกยี ร์ แบบธรรมดาเท่าน้ัน



การศึกษาคร้ังนี้ เป็ นการออกแบบ และ สร้างขาต้งั รถจักรยานยนต์ ให้เป็ นขาต้งั นิรภยั เพอื่ ป้ องกนั อบุ ตั เิ หตุจากการลมื เอา ขาต้งั ขนึ้ ขณะขบั ข่ี และป้ องกนั การล้ม ของรถเมอ่ื จอดในท่ีลาดเอยี ง โดยแบ่งการ ทดลองเป็ น 5 ตอนดงั นี้



การออกแบบขาต้งั นิรภัยคร้ังนี้ ใช้หลกั การการ ทางานเช่นเดยี วกบั ไกปื น นกสับ ไกปื น

ขาต้งั นิรภยั ที่ ออกแบบไว้

ส่วนประกอบของขาต้งั นิรภัย 1.คนั ล๊อคขาต้งั 2.คนั ปลดล๊อค ขาต้งั 4.โครงยดึ อปุ กรณ์ ขาต้งั กบั โครงรถ 3. ฝาปิ ดคนั ปลดล๊อค 5. สกรูยดึ อปุ กรณ์ขาต้งั กบั โครงรถ 7. สปริงดงึ ขาต้งั 6. ขาต้งั

จากแบบทอ่ี อกไว้ ผู้จัดทาได้ นามาสร้างเป็ นชิ้นส่วนต่างๆเพอ่ื ประกอบเป็ นขาต้งั นิรภัย

ชิ้นส่ วนขาต้งั ท่ีสร้างขนึ้

ลกั ษณะของขาต้งั นิรภัยที่ประกอบ เสร็จแล้ว

ประกอบขาต้งั กบั รถจักรยานยนต์ ได้ขาต้งั นิรภยั พร้อมทดลอง



นาสปริงแต่ละอนั ทใ่ี ช้ทดลองมาหาค่าความแข็งของสปริง แล้วนาไปทดสอบประสิทธิภาพในการดีดตวั ของขาต้ัง

ยดึ ขาต้งั ด้วยปากกา ดงึ คนั ลอ็ คให้ขาต้งั ให้ต้งั ตรง ดดี ขนึ้

ถ้าสปริงทีม่ ีความแข็งน้อยเมอ่ื ขาต้งั ดดี ตวั ขนึ้ ขาต้งั จะตกห้อยลงมา วดั มุมทขี่ าต้งั ตกลงมา

ถ้าความแขง็ ของสปริงเหมาะสม การดดี ตัวของ สปริงทาให้ขาต้งั วางตวั ขนานกบั พนื้ ดงั ภาพ

สปริง ความแข็งของ ลกั ษณะการดดี ตวั ของขาต้ัง มุมท่ขี าต้งั ความ อนั ท่ี สปริง (N/m) ตกลงมา เหมาะสมต่อ (องศา ) การใช้งาน 1 78 2 384 ดีดตวั ชา้ สปริงสนั่ ไปมา ขาต้งั หอ้ ยตกลง 45 ไม่เหมาะ 3 1111 มามาก 12 ไม่เหมาะ 8 ไม่เหมาะ 4 2857 ดีดตวั ข้ึนปานกลาง สปริงสนั่ เลก็ นอ้ ยขา 0 เหมาะสม ต้งั ตกหอ้ ยลงมาปานกลาง 0 ไม่เหมาะ 5 3412 ดีดตวั ข้ึนเร็ว สปริงสน่ั เลก็ นอ้ ยขา ต้งั ตกหอ้ ยลงมานอ้ ย ดีดตวั ข้ึนเร็วสปริงไม่สน่ั มีเสียงดงั นอ้ ย ขาต้งั ไม่ตกหอ้ ยลงมา ดีดตวั ข้ึนเร็วมีเสียงดงั ขาต้งั ไม่ตก หอ้ ยลงมา แต่ตอ้ งใชแ้ รงกดมาก สปริงจึงจะดีดตวั



นาสปริงอนั ที่เหมาะสมซ่ึงได้คดั เลอื กไว้แล้ว จากการทดลองตอนท่ี 2 มาประกอบเป็ นขาต้งั นิรภยั เพอื่ ทดสอบประสิทธิภาพการดดี ตวั ของ ขาต้งั ในลกั ษณะต่างๆ

กดคนั เกยี ร์ขณะขาต้งั กดคนั เกยี ร์ขณะขาต้งั จอดตดิ กบั พนื้ ลอยอยู่เหนือพนื้

คร้ังท่ี กดคนั เกียร์ไปขา้ งหนา้ กดคนั กดคนั เกียร์ไปขา้ งหลงั ขาต้งั ลอย ขาต้งั จอดติดกบั ขาต้งั ลอย ขาต้งั จอดติด อยเู่ หนือพ้ืน พ้นื อยเู่ หนือพ้ืน กบั พ้นื 1 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน 2 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน 3 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน 4 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน 5 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน

คร้ังท่ี การดีดตวั ของขาต้งั ขณะกดคนั เกียร์ไป การดีดตวั ของขาต้งั ขณะกดคนั กด ขา้ งหนา้ คนั เกียร์ไปขา้ งหลงั ขาต้งั ลอย ขาต้งั จอดติดกบั ขาต้งั ลอย ขาต้งั จอดติดกบั อยเู่ หนือพ้ืน พ้ืน อยเู่ หนือพ้ืน พ้ืน 6 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน 7 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน 8 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน 9 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน 10 ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน ไม่ดีดข้ึน

สรุปขาต้งั นิรภยั ดดี ตวั ขนึ้ 100% เมือ่ กดคนั เกยี ร์ ไปข้างหน้าเท่าน้ัน ขาต้ังดดี ตัวขนึ้ อตั โนมัติ

เผยแพร่ทางช่อง 11



มุมเอียงของพ้ืนที่ ประสิทธิภาพการทรงตวั ของรถขณะจอด (องศา) (สมั ประสิทธ์ิของความเสียดทานของพ้นื เฉล่ีย= 0.5) ขาต้งั นิรภยั ขาต้งั ธรรมดา 5 ทรงตวั ได้ ทรงตวั ได้ 10 ทรงตวั ได้ เริ่มขยบั 15 ทรงตวั ได้ ไหล ลม้ 20 เริ่มขยบั ไหล ลม้

พนื้ เอยี ง ประมาณ 15 องศา รถไหลล้ม ขาต้งั ธรรมดา

ขาต้งั นิรภยั ทรงตวั อยู่ได้โดยไม่ล้ม พนื้ เอยี ง 15 องศา



ทดลองในงาน รณรงค์ขบั ขอี่ ย่างปลอดภยั

รายการประเมิน ระดบั ความพึงพอใจของผใู้ ชข้ าต้งั นิรภยั ค่าเฉลี่ย ความเบ่ียงเบน แปลผล ดา้ นโครงสร้าง ทวั่ ไป มาตรฐาน ดา้ นการ 4.13 0.75 มาก ออกแบบ 4.13 0.75 มาก ดา้ นการใชง้ าน 4.14 0.63 มาก

สรุปผลการศึกษาทดลอง 1. ขาต้ังนิรภัยท่ีสร้างขนึ้ จะดีดขนึ้ เองโดยอตั โนมตั เิ ม่อื กดคนั เกยี ร์ไปข้างหน้า1 คร้ัง 2. ความแขง็ ของสปริงท่ีเหมาะสมต่อการใช้งาน 2857 N/m 3. ประสิทธิภาพด้านการดดี ตัวของขาต้ังนิรภัยพบว่ามปี ระสิทธิภาพด้านการดดี ขนึ้ 100 % เม่อื กดคนั เกยี ร์ไปข้างหน้า 1 คร้ัง 4. การทรงตวั ของของรถท่ีจอดด้วยขาต้งั นิรภัยบนทีล่ าดเอยี งจะทรงตวั ได้ถึง 15 องศา (สัมประสิทธ์ิของความเสียดทานเฉลยี่ ของพนื้ เอยี งเท่ากบั 0.5 ) 5. ความพงึ พอใจของผู้ใช้ทม่ี ตี ่อขาต้งั นิรภยั อยู่ในระดบั ดี

เผยแพร่ทางช่อง 9

สวสั ดี





ขาต้งั แบบ ธรรมดา ขาต้งั นิรภยั

ประกอบขาต้งั นิรภยั