หนูน้อยหมวกแดง

กาลครงั้ หน่งึ ณ หม่บู า้ นท่ีแสนอบอ่นุ มีเด็กหญิงหนา้ ตาน่ารกั น่งั เล่นดคู ณุ แม่ทาอาหาร อย่ใู นครวั เพ่อื นบา้ นทกุ คนตา่ งพากนั เรยี กเธอวา่ \"หนนู อ้ ยหมวกแดง\" ตามสีของหมวกท่ี เธอใส่เป็นประจา และวนั นีเ้ ธอก็ไดร้ บั คาส่งั จากคุณแม่ ใหน้ าอาหารและขนมไปเย่ียม คณุ ยายซง่ึ อาศยั อยใู่ นหมบู่ า้ นขา้ ง ๆ

ระหว่างทางไปบา้ นคุณยาย บังเอิญมีหมาป่ าเจา้ เล่หเ์ ดินมาพบกับ หนนู อ้ ยหมวกแดง จงึ เขา้ ไปทกั ทายหวงั จบั เด็กหญิงทาเป็นอาหารมือ้ เย็น \"สวสั ดีจะ้ สาวนอ้ ย มาทาอะไรในป่าตรงนีค้ นเดียวเหรอจ๊ะ ?\" \"หนกู าลงั ไปเย่ียมคณุ ยายท่ีหม่บู า้ นใกล้ ๆ นีเ้ องค่ะ\" หนนู อ้ ยหมวกแดง ตอบอยา่ งเป็นมิตร แตก่ ลบั ทาใหเ้ จา้ หมาป่าคิดอบุ ายหลอกล่อหวงั จบั คณุ ยายของเธอมาเป็นเหย่ือดว้ ยอีกคน \"แตว่ ่าสาวนอ้ ย.. เอาตะกรา้ เลก็ ๆ ไปแค่นี้ คณุ ยายเสียใจแยเ่ ลย ฉนั ว่า เราไปเก็บดอกไมส้ วย ๆ มาเป็นของขวญั เพม่ิ กนั เถอะ\" g

หมาป่ าชกั ชวนใหห้ นูนอ้ ยหมวกแดงออกนอกเสน้ ทาง มนั จะไดร้ ีบตรงไปจบั คุณยายกินก่อน แลว้ ดกั รอหนนู อ้ ย หมวกแดงท่ีบา้ นนน้ั เลย โชคไม่ดีท่ีหนนู อ้ ยหมวกแดงหลงเช่ือคาชวน แลว้ หนั ไปเก็บดอกไม้ และเดินเล่นอย่างเพลิดเพลินจนลืมทงั้ เวลา ทง้ั คาตกั เตือนของคุณแม่ไปหมดสิน้ กระท่งั เจา้ หมาป่ าเดินทางไปถึงหม่บู า้ นขา้ ง ๆ แลว้ จบั ตวั คณุ ยายซ่อนเอาไวใ้ นตู้ ก่อนนาเสือ้ ผา้ มาใส่ เพ่ือปลอมตวั เป็นคณุ ยายนอนป่ วยอย่บู นเตียง รอใหห้ นนู อ้ ยหมวกแดงมาถึงแลว้ จบั กินทง้ั ยายทง้ั หลานพรอ้ มกนั ทีเดียว



เม่ือหนูนอ้ ยหมวกแดงรูต้ วั ว่าทาผิดคาส่งั คุณแม่ ก็รีบว่ิงไปหาคุณยายท่ีบา้ นทันที แต่กลบั พบว่าคุณยายของเธอนั้นมีท่ าทางและ หนา้ ตาแปลกประหลาดไปจากเดมิ \"คณุ ยายคะ ทาไมคณุ ยายตอ้ งนอนคลมุ โปงดว้ ยละ่ คะ ?\" หนนู อ้ ยถามดว้ ยความสงสยั \"คณุ ยายคะ ทาไมเสียงของคณุ ยายแปลกจงั เลยคะ ?\" หนนู อ้ ยถามอีกครง้ั \"ยายเจ็บคอ ไอหนกั มาก เสียงเลยเพยี้ นไปหน่อยจะ้ หลาน\" หมาป่าตอบพรอ้ มแกลง้ ทาเป็นไอค่อกแค่ก ทาใหห้ นนู อ้ ยหมวกแดงสงั เกตเห็นเขีย้ ว แหลมในปาก \"คณุ ยายคะ ทาไมคณุ ยายถึงมีเขีย้ วยาวขนาดนนั้ ล่ะคะ ?\" หนนู อ้ ยหมวกแดงถาม แลว้ คอ่ ย ๆ เดินถอยออกมา เพราะเรม่ิ รูส้ กึ ไมป่ ลอดภยั ?

คราวนีห้ มาป่าไม่แสรง้ ทาตวั ใจดีอีกต่อไป พรอ้ มกระโจนมาตะครุบตวั หนนู อ้ ยหมวก แดงอย่างเกรยี้ วกราด แต่โชคดีท่ีเสียงกรดี๊ ของหนนู อ้ ยดงั ไปถึงนายพรานหน่มุ สองคน ท่ีผ่านมาพอดี ปัง ปัง ปัง !!! เสียงปืนดงั ขนึ้ สามนดั พรอ้ มกบั รา่ งของหมาป่าดิน้ รนอยา่ ง เจ็บปวด นายพรานหน่มุ บกุ เขา้ มาช่วยชีวติ หนนู อ้ ยหมวกแดง และพาคณุ ยายออก จากตเู้ สือ้ ผา้ ไดอ้ ยา่ งปลอดภยั หนนู อ้ ยหมวกแดงสารภาพความผิด และขอโทษคณุ ยายท่ีตวั เองเถลไถลจนไดร้ บั อนั ตรายกนั ทง้ั คู่

\"ยายไม่โกรธอะไรหรอกจะ้ แค่หนูไม่เป็นอะไรก็พอแลว้ แต่ตอ้ งสญั ญากบั ยาย ก่อนนะว่าจะไม่เช่ือฟังคนแปลกหนา้ ไม่เล่นซนจนลืมเวลาแบบคราวนีอ้ ีก\" หนู นอ้ ยหมวกแดงพยกั หนา้ รบั คา พอคณุ ยายเห็นดงั นนั้ ก็ยิม้ รบั แลว้ เลีย้ งอาหารมือ้ อร่อยใหน้ ายพรานแทนคาขอบคุณ ก่อนทง้ั สองจะพาหนูนอ้ ยหมวกแดงกลับสู่ ออ้ มกอดของคณุ แมท่ ่ีบา้ นโดยสวสั ดิภาพ.. นางสาวกลุ นิภา พนั ธบ์ น รหสั นกั ศกึ ษา 63121010007 คณะครุศาสตร์ สาขาภาษาไทย