นิทาน

นิทาน เร่ือง หอยเชลล์ขสี้ งสัย กบั ชายอ้วนและชายช่างไม้

ในยามท้องฟ้าแจ่มใสดอกตะวนั กาลงั ผลบิ าน มเี ดก็ หญิงคนหน่ึงกาลงั เดนิ เล่นในป่ าใหญ่ กาลงั เดนิ ชมนกชมไม้ แต่กไ็ ด้พบกบั ลงุ ชาวบ้านคนหนงึ่ กาลงั เกบ็ หอยเชลล์ เดก็ สาวสงสัยเลยเข้าไปถามว่า “ลงุ ทาอะไรอยู่คะ” ลงุ ตอบ “ลงุ กาลงั เกบ็ หอยเชลล์ไว้กนิ เยน็ นีล้ กู ” เดก็ หญงิ ทาหน้าตาไม่พอใจ แล้วพูดว่า ‘ทาไมต้องฆ่าสัตว์ด้วยคะ’ ลงุ ทาหน้าตาทตี่ กใจและตอบด้วยความเอน็ ดู “สัตว์ท้งั หลายย่อมมีการเกดิ แก่เกบ็ ตายรวมถงึ คนเราด้วย แต่สัตว์พวกนี้ เป็ นสัตว์ผู้น้อย เป็ นธรรมดาทส่ี ัตว์ใหญ่ต้องออกล่า รวมถงึ เราด้วย ทตี่ ้อง หากนิ เพื่อประทังชีวติ ” เดก็ หญงิ ทาหน้าตาด้วยความเข้าใจและยงั พูดขนึ้ มาว่า “หนูสงสารมนั จงั คะ คุณลงุ ” ลงุ ยมิ้ และตอบไปว่า “มานี้ สิลูก เดย๊ี วลงุ จะเล่าอะไรให้ฟัง”

กาลคร้ังหน่ึงนามมาแล้วมีชายอ้วนกบั ชายช่างไม้ ท้งั สองเดนิ เท่ยี ว เล่นในป่ าเขาใหญ่เป็ นเวลานานจึงเกดิ อาการที่หิว ท้งั สองเลยเถยี งกนั ว่าใครจะเป็ นคนไปหาอาหารมา แต่กไ็ ม่มใี ครอาสาไป หาแต่อย่างใด แต่ชายช่างไม้ผู้มกี าลงั น้อยกว่าชายอ้วนจงึ แพ้โดยง่าย ชาย ช่างไม้โดนชายอ้วนเหวย่ี งช่างไม้หัวมุดลงริมขอบทะเล ทนั ใดน้ัน ชาย ช่างไม้เห็นกล่มุ ครอบครัวหอยเชลล์อยู่รวมกบั เกือบ 50 ตวั

เลยโผล่หัวสงสัญญาณให้ชายอ้วนทราบว่า ตรงนีม้ หี อยเชลล์อยู่จานวนพอ กนิ แต่ด้วยความฉลาดของชายอ้วนจงึ คดิ ว่าวธิ ีทาอย่างไรให้หอยเชลล์พวก น้ันขนึ้ มาโดยทไ่ี ม่ต้องเสียแรงลงไปจบั ไม่นานชายอ้วนกค็ ดิ วธิ ีได้จึงลงไปหาหอยเชลล์ที่ริมขอบทะเล ร้องรา ทา เพลง สนุกสนาน ตอนแรกหอยเชลล์กลวั มากจงึ ปิ ดฝาหอยเข้าไปอยู่ด้านใน แต่ชายอ้วนได้เล่าว่า ข้างบนทะเลน้ันมแี สงอรุณทสี่ วยงามมาก มีดนตรีทา เพลงทไ่ี พเราะในบ้านของตน ทอี าหารสุดแสนอร่อยเตรียมต้อนรับเป็ น อย่างดี เหล่าบรรดาลกู หอยเชลล์เชื่อจงึ ขอพ่อว่าขนึ้ ไปได้หรือไม่ พ่อหอย บอกว่าข้างบนอนั ตรายอย่าขนึ้ ไปเลย แต่ลูก ๆ หอยเชลล์ไม่สนใจ เพราะเกดิ ความขสี้ งสัยว่าข้างบนน้ันเป็ นจริงอย่างทีช่ ายอ้วนบอกหรือไม่ จึงตามชาย อ้วนขนึ้ ฝั่งท้งั หมด ยกเว้น พ่อหอยเชลล์

เหล่าบรรดาลกู หอยเชลล์ ร้องรา ทาเพลง ตามชายอ้วนจนขนึ้ ฝ่ัง ฝั่งของชายช่างไม้ กไ็ ด้สร้างบ้านปลอมรอ จากน้ันไม่นานชายท้ังสองและ ลูกๆ หอยเชลล์ กม็ านั่งรอกนั พร้อมหน้า ด้วยความฉลาดของชายอ้วนจึงบอกให้ชายช่างไม้ไปหาขนมปังกบั แยม มาเสริฟให้ลกู หอยเชลล์ได้ทาน ชายช่างไม้ลงุ ปฏบิ ตั ติ ามชายอ้วน ร้องราทาเพลง ดใี จว่าตนเองกาลงั จะได้ กนิ หอยเชลล์แสนอร่อย ไม่นานชายช่างไม้ออกมาจากห้องครัวพบว่าเหน็ ชายอ้วนกาลงั ร้องไห้ จงึ ถามว่าเป็ นอะไร แล้วหอยหายไปไหน ชายอ้วนแจ้งว่าหอยเชลล์มัน อร่อยเหลือเกนิ เรากนิ ไปหมดแล้ว ชายช่างไม้โกรธมาก จงึ วง่ิ ไล่ตชี ายอ้วน ผู้ทแ่ี ขง็ แกร่งและฉลาดได้ในทส่ี ุด

เดก็ หญงิ หัวเราะเสียงดงั ตลกจงั คะลงุ แต่กอ็ ดสงสารน้องหอยเชลล์ ไม่ได้ ลงุ บอก “การสงสัยอะไรสักอย่างทวี่ ่าเป็ นส่ิงทด่ี ีนะลูก แต่เราต้อง คานึงถงึ ผลทต่ี ามมาด้วยว่า มนั ดหี รืออนั ตรายต่อเรา ” จาไว้นะลูก เดก็ หญงิ ยมิ้ และยนิ ดกี บั เรื่องทล่ี งุ เล่าเป็ นอย่างมาก และเดนิ ทางกลบั บ้านอย่างปลอดภัย