09 คำคม...คารมรัก

๓๔๓ * มิใช่ความงาม แต่เป็นความเมตตากรุณาของหญิงที่จะชนะความรกั ของชายได้ * ความรกั ความเลื่อมใส ซอื้ ขายกนั ไมไ่ ด้ * ความรกั เป็นสง่ิ ควรระวงั เหมอื นคนไข้ * ความรกั บนั ดาลใหใ้ ครตอ่ ใคร เป็นอะไรต่ออะไรไดอ้ ยา่ งคาดไม่ถงึ * เหน็ หญิงอน่ื งามกวา่ ภรรยาเมอื่ ใด คอื การ “จดุ ไฟ” เผาตวั เองเมื่อนนั้ * ไมร่ กั บตุ รก็เท่ากบั มโี ซ่ผผุ กู ความรกั * ภรรยาดี ไม่ตอ้ งใชน้ า้ หอมใหส้ ามีจมุ พติ เสมอ * การดนิ้ รนหารกั ใช่ว่าจะไดร้ กั สมใจเสมอไป * ผฉู้ ลาดย่อมไมห่ มดเปลืองเวลากบั หญิงงาม * เตรียมสรา้ งถงุ ไวบ้ รรจคุ วามทกุ ข์ เมอ่ื ท่านเรม่ิ มีความรกั * ภาษาท่ไี พเราะที่สดุ ในโลกคือภาษารกั * นา้ ตาของหญิง มคี วามไมจ่ รงิ ซอ่ นอย่มู ากกวา่ ความจริงหลายเท่า * อย่ารเิ ป็นนกั สรา้ งรกั เพราะน่นั คอื สรา้ งทกุ ข์ * หา้ มแสงอาทิตยไ์ ม่ใหส้ ่องโลกไดแ้ ลว้ จึงควรหา้ มหญิงแพศยาไม่ใหม้ ชี ู้ * ความสวยสะดดุ ตา แตค่ วามดีสะดดุ ใจ * ผหู้ ญิง สนุ ขั จงิ้ จอก มกี าลงั ออ่ นแอ แต่เป็นเยี่ยมในทางไหวพรบิ * เพยี งครงั้ แรกที่สบตา ก็อาจรกั หรอื เกลียดกนั ได้ * หญิงหมายชายรูปงาม ย่ิงกว่าหมายชายชาตรี * หญิงรกั ความสวย เทา่ ๆ กบั ความรา่ รวยของผชู้ าย * หญิงทเ่ี รารกั พาเทย่ี วนกั ใจชกั เห * ความเศรา้ หมองเรยี กรอ้ งความรกั ทลี่ ่วงเลยไปแลว้ กลบั คนื มาไม่ได้ * ความรกั บนั ดาลส่ิงแปลกประหลาดใหเ้ กิดขึน้ ทกุ วนั * รกั คนที่รกั เรา ดีกว่าคนทเี่ รารกั * ผา้ เช็ดหนา้ เหมาะแก่การเชด็ เหงื่อเม่ือตรากตรางานหนกั ไมใ่ ช่เอาไวเ้ ชด็ นา้ ตาเม่ือหกคะเมน ตีลงั กาลงมาจากเวทีแห่งรกั * ผหู้ ญิงใจแขง็ ไดท้ กุ วถิ ที าง เวน้ เสยี แตเ่ รอ่ื งรกั * ความรกั เป็นสอ่ื ใหพ้ บค่คู รอง แตจ่ ะใหเ้ ป็นสขุ หรอื ไม่นน้ั สตรตี อ้ งปรุงแตง่ รสรกั ใหห้ วานชืน่ อย่เู สมอ * ในโลกของความรกั ผชู้ ายบางคนมหี นา้ มากกว่าพระพรหมเสยี อกี * เหน็ หล่อนยมิ้ จงดใู หแ้ นเ่ สียกอ่ น ถา้ ใจรอ้ นจะเสยี ใจและอายเขา * สตรีย่อมขขี้ ลาดต่อการบอกใหท้ ราบในสง่ิ ที่ตนประสงค์ แตก่ ลา้ หาญชาญชยั ตอ่ การปอ้ งกนั

๓๔๔ ในสิ่งท่ีตนประสงคแ์ ลว้ * หนา้ งามเป็นการเชญิ ชวนใหเ้ ขา้ ใกล้ แต่งามหนา้ จงรีบหนไี ปใหไ้ กลๆ * ผชู้ ายรงั เกยี จผหู้ ญิงท่ี “หนา้ เป็น” ก็ควรอยู่ แตผ่ หู้ ญิงควรระวงั ผชู้ าย “หนา้ ตาย” ไวใ้ หจ้ งหนกั * ความจรงิ ท่มี ผี ยู้ ืนยนั ทงั้ โลกก็คือ สตรีไวเ้ คราไวห้ นวดไม่ได้ ผชู้ ายชาตบิ ุรุษกค็ ลอดบุตรไมไ่ ด้ เชน่ กนั *ในเรือ่ งของความรกั ความหงึ หวง ผหู้ ญิงหนา้ ดา้ นกวา่ ผชู้ าย * เพราะสงั ขารไมเ่ ทีย่ ง คณุ สาวๆ จึงเขา้ รา้ นเสริมสวย มากกวา่ ทีจ่ ะเขา้ วดั ฟังเทศน์ * ความงามของสตรีไม่มีวนั เสื่อมคลาย สว่ นท่ีหยอ่ นยานแหง้ เห่ยี ว หกั หาย น่นั มนั สงั ขารเทา่ นน้ั * คาสรรเสรญิ ทาใหส้ าวเสียตวั * ในความมดื หญิงท่วั โลกงามเทา่ กนั หมด * ชายมกั ตายดว้ ยหญิง และอนั ท่ีจริงหญิงกม็ ว้ ยลงดว้ ยชาย * ความรกั ไม่ใชว่ งลอ้ ท่ีจะลอ้ เล่น * ลมปากมีทงั้ นา้ หวาน นา้ ขม นา้ ผงึ้ และยาพษิ * หญิงไม่ใชง่ เู หา่ แต่ทว่าพิษของหล่อนรา้ ยยง่ิ กวา่ งเู ห่าหลายเท่านกั * ปีศาจรา้ ยท่สี ดุ ของหญิงสาวคอื แมส่ ื่อ * ผหู้ ญิงสาวกเ็ หมือนแมลงเม่า ชอบบนิ เขา้ สกู่ องไฟ * ผหู้ ญิงเห็นแกเ่ งิน สกั วนั จะตอ้ งเพลินกบั นา้ ตา * รกั แทย้ อ่ มบินตามความพลดั พรากไปทกุ แห่งหน * การแต่งงานเป็นโซล่ ่ามชวี ติ คู่ * จงเปิดตาใหก้ วา้ ง กอ่ นคดิ จะแตง่ งาน * ในความรกั ผหู้ ญิงใจออ่ นกวา่ เรอื่ งอนื่ * การสมรสถา้ ปราศจากความรกั เสยี แลว้ ยอ่ มเป็นรกั ทีไ่ ม่หมดจดงดงาม * รกั แทย้ อ่ มคคู่ วรกบั รกั แท้ * ความรกั ท่ีเตม็ เปี่ยมไปดว้ ยเมตตากเ็ ป็นเสมอื นสายฝน ย่อมหล่งั ลงมาดว้ ยความเตม็ ใจ บงั คบั บญั ชาข่เู ขญ็ กนั มไิ ด้ * ความหิวและความรกั ช่วยสรา้ งความโง่และความฉลาดใหแ้ ก่คน * ความรกั เขา้ ทางตาผชู้ าย แต่เขา้ ทางใจผหู้ ญิง * หญิงเจา้ ชจู้ ะหลอกไดก้ ็แตช่ ายท่ีไรค้ วามคิด * หวั ใจผหู้ ญิงสลบั ซบั ซอ้ นยงิ่ กว่ากลีบสม้ * ความรกั สรา้ งใหค้ นเป็นนกั พดู * ไมม่ ีอะไรเพอ้ เจอ้ เทา่ เร่อื งของความรกั

๓๔๕ * คนรูปงามถา้ ใจทรามกส็ นิ้ ราคา * ความงามเป็นของกานลั สิ่งแรกซง่ึ ธรรมชาตไิ ดใ้ หไ้ วแ้ ก่หญิง และเป็นส่งิ แรกทธี่ รรมชาติพรากไป จากเธอ * คนไมร่ กั ตวั ยอ่ มปฏเิ สธแมก้ ระท่งั ตวั เอง * ความรกั ทาใหค้ นหมนุ ควา้ งเหมอื นลกู ขา่ ง * ความสงสารเป็นส่อื นาไปสดู่ วงใจของความรกั * ความรกั เป็นโรครา้ ย ระบาดง่ายยิ่งกว่าอหวิ าตกโรค * ผหู้ ญิงไมเ่ พียงแต่ชอบชนะอย่างเดียวเทา่ นนั้ ยงั ชอบทจ่ี ะแพอ้ ีกดว้ ย * ผหู้ ญิงเป็นเพอ่ื นรว่ มนา้ สาบานกบั ความหึงหวง * ผคู้ วบคมุ หญิง กเ็ หมอื นผวู้ ิ่งแขง่ กบั คแู่ ขง่ อย่กู ลางทะเลทราย * ความอายเป็นสิง่ ที่ผหู้ ญิงทกุ คนมี แตเ่ มอื่ ความรกั ฉีดพล่านขนึ้ ขีดสดุ เมอ่ื ใด ผหู้ ญิงก็หมด ความอายเมือ่ นนั้ * พ่อของลกู คนแรก ผหู้ ญิงนอ้ ยนกั ท่จี ะลืมเขาได้ * ผหู้ ญิงกเ็ ปรยี บเหมอื นสิงโต ชายใดจบั ไดอ้ ยา่ งน่มิ นวลท่สี ุด ชายนน้ั โชคดที ส่ี ดุ * ใครจรงิ จงั กบั ความรกั เกนิ ไป กเ็ ดนิ ทางใกลค้ วามบา้ เขา้ ไปทกุ ขณะ * ความรกั ท่ีหวงั เพยี งความใคร่ กไ็ มผ่ ดิ อะไรกบั ทีน่ อนทอ่ี าศยั นอนเพียงช่วั ขา้ มคืน * ความหมายของรกั แท้ ยอ่ มไกลกวา่ สายตาคนจะมองเห็น * ความรกั ชอบรงั แกคนใจออ่ น * มอื หนึง่ กมุ รกั อกี มอื หน่ึงโปรดกมุ กระเป๋ าไวด้ ว้ ย * ความรกั เป็นเสมอื นโคถกึ ท่คี กึ คะนอง ถา้ เอาความจนเขา้ ไปตอ้ น มนั จะไลข่ วดิ เอา * นา้ ตาเป็นภาษารกั ที่ออ่ นหวาน วิงวอน และมายามากทสี่ ดุ * เพียงรูปหนา้ ตาผหู้ ญิง ชนะใจผชู้ ายไมไ่ ดเ้ สมอไป * รกั แทข้ องหญิงงาม มคี ่ากว่าสมบตั ิอนื่ ใดในโลก * ความพลดั พราก คอื ความรกั ทีม่ ีคา่ สงู ยิ่ง * ความสาวเม่อื เสียไป กอ็ ยา่ หมายว่าจะไดก้ ลบั คนื * ส่งิ ที่ไดไ้ ปของคนท่ีฆา่ ตวั ตายเพราะความรกั ก็คอื เสียงหวั เราะท่ีดงั มาจากการเยย้ หยนั * ผหู้ ญิงชอบคิดในสงิ่ ทยี่ งั มาไมถ่ งึ * หนมุ่ สาวแตง่ งานกนั มากเท่าใด แม่คา้ ขายผลไมเ้ ปรยี้ วกระเป๋ าหนกั มากขนึ้ เท่านน้ั * หญิงที่ดยี ่อมไม่ดหู มิน่ ชาย * จงใหส้ ิง่ รกั แกค่ นที่เขารกั เรา และเรารกั เขาเท่านนั้ * ความรกั เป็นสนิม ชอบเกาะกินหวั ใจหน่มุ สาว

๓๔๖ * ความงามเป็นเสมอื นขยุ ไผ่ มนั ย่อมมไี วเ้ พ่ือทาลายตวั เอง * ความหวงั ในความรกั เป็นพลงั มหาศาล * ผชู้ ายพายเรือ ผหู้ ญิงยงิ เรอื จะถงึ จดุ หมายไดอ้ ยา่ งไร * เขาบอกรกั คณุ ใจจะขาด ระวงั คณุ จะขาดใจตาย * เงินกบั ความรกั ชอบเทย่ี วดว้ ยกนั เสมอ * ความรกั จงู ใหห้ น่มุ สาวเดินลัดป่าชา้ ในเวลาคา่ คืนได้ * เมื่อความรกั เพม่ิ มากขนึ้ ความฉลาดก็ลดนอ้ ยลง * นา้ ใจหญิงเหมือนนา้ กลงิ้ บนใบบอน * นยั ตาบอกภาษารกั ไดซ้ าบซงึ้ ชดั เจนกวา่ วาจา * นา้ ใจงามมคี วามงามยง่ิ กวา่ ดวงหนา้ งาม * ความรกั ไมต่ อ้ งการแมก้ ระท่งั นา้ สงั ข์ * ถา้ เธอทรยศรกั กบั ผชู้ าย น่นั หมายความว่าเธอทาสญั ญาเป็นมิตรกบั มจั จรุ าช * ความรกั ยอ่ มเหนอื ทกุ ส่ิงทกุ อยา่ งบนพนื้ พิภพ * ผหู้ ญิงทีโ่ มโหงา่ ย เขาว่าอะไรๆ กง็ ่าย * ยมิ้ หวานของคนสวย มีค่าสเู้ งนิ บาทเดียวในกระเป๋ าไม่ได้ * วยั หน่มุ สาวกบั ความรกั ความรา่ เริงมาพบกนั ก็เพื่อขบั ไลช่ ่วั โมงแรกพบนน้ั ดว้ ยฝีเทา้ ที่ใส่ปีก * ผหู้ ญิงสวยท่คี ณุ งามความดี มิใช่สวยทตี่ กแต่ง * ถา้ ฉนั เป็นหญิง ฉันจะแตง่ งานกบั ชายที่รกั ฉนั และจะไมแ่ ต่งงานกบั ชายทฉี่ ันรกั เขา * ชา้ งสาร งเู หา่ ขา้ เก่า เมียรกั ปราชญไ์ มใ่ หไ้ วใ้ จ * ในการแกแ้ คน้ และความรกั ผหู้ ญิงย่อมป่าเถอ่ื นมากกว่าผชู้ าย * ความรกั กบั ความผิดหวงั ความสงสารกบั ความเกลียดชงั และชวี ติ กบั ความลาบาก เหลา่ นไี้ มม่ ีใครแยกกนั ได้ ตราบใดทช่ี ีวิตยงั เป็นชีวติ อยู่ * ยมิ้ ของผหู้ ญิงเป็นสิ่งทนี่ า่ รกั และเป็นสิ่งท่ีนา่ เสยี วไส้ * หญิงไมง่ าม ใช่จะมีมารยาททรามเสมอไป * รจิ ะเป็นนกั รกั อยา่ ดมดอกหญา้ เม่อื ดอกฟา้ ยงั รออยู่ * วสิ ยั หงสฟ์ ้า ยอ่ มไมถ่ ลาลงเหว * แมร้ ูปภายนอกจะช่วั ไมน่ า่ มอง ก็ขอใหข้ า้ งในผ่องเนอื้ นพคณุ * แมเ้ งาะป่ารูปทราม รจนางอนงามกย็ งั รกั * มีผวั ผิด คดิ จนตวั ตาย เสยี ดายสาว * ผหู้ ญิงกเ็ หมอื นนก และนกที่มีรูปรา่ งสีสันสวยงามมากเทา่ ไร ยงิ่ ถกู ขงั กรงมากเท่านน้ั * ในกระจกเงายอ่ มมองเหน็ ดวงหนา้ แต่ในนา้ ใจคนหนาใครจะมองเหน็ รกั แท้

๓๔๗ * ดอกไมแ้ มจ้ ะงามพรอ้ มทงั้ กลีบและสี หากปราศจากกลนิ่ แลว้ ยอ่ มหมดความหมาย * ความอายของหญิง เป็นเสนห่ ด์ งึ ดดู ใจชายไดอ้ ยา่ งยอดเยยี่ ม * ความรูส้ ึกไหวทนั เป็นพลงั สาคญั ของสตรี * ความงามเป็นนามบตั รแนะนาตวั อยา่ งดีทส่ี ดุ * อาณาจกั รของความรกั กวา้ งขวางเกนิ กว่าชวี ิตนขี้ องเราจะศกึ ษาไดห้ มด * ปราศจากเสียซึง่ ความรกั ชวี ิตกเ็ ป็นเพยี งฝ่นุ ละอองทไี่ รค้ ่า * ความรกั เป็นสงิ่ เรน้ ลบั อธิบายยาก นอกจากผเู้ ป็นเจา้ ของรกั เทา่ นนั้ ที่จะซาบซงึ้ ถึงแกน่ แทข้ อง มนั ดี * รกั ยอ่ มตอ้ งการแลกเปล่ียนดว้ ยรกั * ดวงตาท่ตี อ้ งชะตากนั เป็นเครอ่ื งหมายบวกของความรกั สบตาอย่างเดียวมคี วามหมายก็ คอื จบู ทีป่ ระทบั ใจ * รกั ยอ่ มเขา้ ใจในรกั จากสอ่ื กระแสตา * สายตาคือสื่อของความรกั ท่ซี อ่ นเรน้ ไมม่ ิด * หญิงคนใดท่ไี ดม้ าโดยยากย่งิ เป็นสิง่ มคี ่าและปรารถนาของชาย * ความงามของหญิง ยอ่ มเป็นที่กลา่ วขวญั ของชาย * ดอกไมห้ อม เกสรหวาน เป็นทป่ี รารถนาของแมลงฉันใด หญิงงามทเี่ พยี บพรอ้ มดว้ ย คณุ สมบตั ิ ย่อมเป็นท่ปี รารถนาของชายฉันนน้ั * ความใกลช้ ดิ ของหนมุ่ สาว ย่อมกอ่ ใหเ้ กิดความเขา้ อกเขา้ ใจ และความเห็นอกเห็นใจ นีค้ ือ เบือ้ งตน้ ของความรกั * อนั สตรผี มู้ สี ขุ มุ ชาติ มารยาทนา่ ชมสมกบั หญิง บุรุษดีใฝ่ถนอมกล่อมเกลยี้ งจรงิ เพราะรกั ย่ิงยงยอดจอดดวงใจ * อายมากเท่าไร นา่ รกั มากเท่านน้ั * หญิงผมู้ โี ฉมงดงาม ถา้ ปราศจากเสยี ซึง่ ความดี ยอ่ มเป็นที่นา่ เสยี ดาย * ความรกั เป็นเสมือนลกู แมวคะนอง ประเด๋ยี วกก็ ดั ประเด๋ยี วกข็ ว่ น ถา้ เจา้ ของลบู เลน่ เบาๆ ก็เคลยี คลอดว้ ยดี พอเหยียบหางเขา้ หนอ่ ยก็รอ้ งแป๊ ว… * รกั แทจ้ ะพิสจู นไ์ ด้ กต็ ่อเมือ่ ฝ่ายหน่งึ ตายไปแลว้ * รกั คือความโงข่ องคนฉลาด และเป็นความฉลาดของคนโง่ * เม่ือไหวย้ อ่ มไดร้ บั การไหวต้ อบ เมอ่ื รกั ยอ่ มไดร้ บั การรกั ตอบ * ในความหายนะ บางทีมนษุ ยร์ อดชวี ิตอยไู่ ดด้ ว้ ยความรกั * ความรกั นอกจากเป็นยารกั ษาแลว้ ยงั เป็นความบา้ หา้ รอ้ ยจาพวก * ความลบั ในเร่ืองรกั เป็นไดท้ งั้ สขุ ทกุ ข์ และระทมขมขืน่ ใจ

๓๔๘ * รกั ท่ีไมใ่ ชเ้ วลา คือรกั ท่รี อวนั จะฆา่ ตวั เอง * รกั แทต้ อ้ งการเวลา * ไม่มีของดชี นิดใดในโลกแมก้ ระท่งั ความรกั ทจ่ี ะสาเรจ็ ขนึ้ ไดด้ ว้ ยเวลาอันสนั้ * เวลาแห่งการสงั เกตเทา่ นั้น จะเป็นกญุ แจเปิดหอ้ งหวั ใจของคนรกั * ผหู้ ญิงจะปอ้ งกนั ความหลอกลวงจากชายไดก้ ด็ ว้ ยการใจแขง็ * ผหู้ ญิงเกดิ มาเพือ่ ผชู้ าย แตบ่ างครงั้ ผชู้ ายเกดิ มาเพื่อทาลายผหู้ ญิง * ผหู้ ญิงเหมือนดอกไมส้ วยและหอมเรา้ ใจ ดมแรงเกินไปกช็ อกชา้ * ผหู้ ญิงเปรยี บเหมือนแกว้ ท่เี ปราะบาง ถา้ ปรารถนาจะไดไ้ วใ้ นครอบครอง ก็ตอ้ งคอ่ ยจบั และ ค่อยถนอม * จงสงวนคาวา่ “คะ่ ” ไวจ้ นกว่าจะพบชายที่มนี า้ ใจในรกั แท้ * “คะ่ ” คาเดยี วของหญิงมีค่านบั ลา้ น แต่ “รกั ” ลา้ นคาของชายจะหาคา่ สกั สลึงก็ยาก * ความรกั ที่ปราศจากความเหน็ ใจ น่นั แหละคอื รกั แบบรกั ใคร่ * ผชู้ ายเจา้ ชมู้ ีลนิ้ ตงั้ รอ้ ย แตล่ นิ้ ในจานวนรอ้ ยลว้ นแตเ่ ป็นลิน้ ท่หี ลอกลวงผหู้ ญิง * เม่อื ความใครแ่ หงนหนา้ ขนึ้ สวรรค์ เทพเจา้ ก็ปิดหนา้ ต่างเสยี ไมย่ อมใหเ้ ห็น * ช่อไมท้ สี่ ดสีและรวยกลิ่น กเ็ ปรยี บเหมอื นสตรที ีส่ วยทงั้ รูป จบู กห็ อม เพราะพรอ้ มไป ดว้ ยคณุ สมบตั ิ แมจ้ ะตกไปอยู่ ณ ทแี่ ห่งใด ตา่ แสนต่าเพียงใดกม็ ีคา่ เปรียบดงั เพชรหวั แหวนท่ตี กลงไปในตม ย่อมทรงคณุ ค่าควรแก่การชมเชยอยเู่ สมอ * รกั แทแ้ มจ้ ะกนิ ไมไ่ ด้ แตก่ อ็ ม่ิ อกอิ่มใจยิง่ กว่าอาหารตามเหลา * รกั แทแ้ มจ้ ะอยหู่ า่ งกนั ก็ใชค้ วามคิดถึงกนั กอดนอนต่างหมอนได้ * ผชู้ ายเจา้ ชกู้ ็เหมือนสตั วช์ นดิ หนง่ึ ท่วี งิ่ พล่านอยตู่ ามพนื้ ดิน พบเหน็ อะไรกด็ มไปเรอื่ ย * ความคิดถงึ อนั เนื่องมาจากความรกั แท้ เป็นหมอนขา้ งอนั อบอนุ่ * รกั แทเ้ ป็นเหมือนนกพริ าบที่เจา้ ของเลยี้ งดว้ ยถ่วั เขียว ไมว่ า่ จะบนิ ไปไกลเพียรไร ทา้ ยทีส่ ดุ ก็ กลบั คืนสรู่ งั * สตรีท่เี รารกั และเราชมเชยได้ น่นั แหละสวยท่ีสดุ * ความรกั มกั ทาใหห้ นมุ่ สาวกระวนกระวาย หวงั จะไดแ้ สดงความจรงิ ตอ่ กนั อยา่ งถอ่ งแท้ * ผชู้ ายเจา้ ประจบมกั ทาตวั เป็นเด็กแดงๆ เมือ่ อย่ใู กลห้ ญิงท่ีตนรกั ดทู คี ลา้ ยว่าทารกประจบขอ กินนมแม่ฉะนนั้ * คนทมี่ ผี รู้ กั มาก ยอ่ มมีผชู้ งั มากเช่นเดียวกนั * ความรกั จะวดั ไดเ้ มือ่ อย่หู ่างกนั ไม่ใช่อยดู่ ว้ ยกนั * ตาบอดเพราะความโง่ของตน ดีกวา่ ตาบอดเพราะหลงในเพลิงเสน่หา * เสอื ผหู้ ญิงทีก่ ลบั ตวั ได้ มกั เป็นสามีท่ีดีทีส่ ดุ

๓๔๙ * อย่าเชื่อวา่ ผหู้ ญิงจะรกั ชาติมากกวา่ รกั แกม้ ของเธอ จนกวา่ เธอจะพิสจู นใ์ หเ้ หน็ ดว้ ยการ บริจาคจบู เป็นการกศุ ล * คาวา่ “งาม” ของหญิง ไมค่ วรหมายถงึ หญิงทปี่ ระพฤติตนเหมอื นดอกไมง้ ามแต่ไรก้ ล่ิน * เร่ืองทผ่ี ชู้ ายรูปหล่อเสียใจมากทส่ี ดุ ในชวี ิต กค็ อื ความสาคญั ผิดหลงคิดไปว่า รูปทองของ ตนนน้ั จะเกยี้ วใครไดท้ กุ รายไป * เป็นสตรสี ดุ ดแี ตเ่ พยี งผวั จะดชี ่วั ก็ยงั กาลงั สาว ลงจนสองสามจดื ไมย่ ดื ยาว จะกลบั หลงั อยา่ งสาวสิเต็มตรอง * โชคและความรกั ยอ่ มสนองแก่คนกลา้ * ในความรกั มีความจงรกั และภกั ดี เทา่ ๆ กบั ความทรยศ * นยั ตาบอกภาษาไดซ้ าบซงึ้ กวา่ วาจา * ดอกไมง้ ามไรก้ ล่นิ ยงั ดีกว่าสตรีงามไรค้ ณุ ความดี * ศรสี ตรีก็เหมือนไมจ้ นั ทน์ แมจ้ ะเห่ยี วแหง้ แลว้ ก็ยงั ไม่ทงิ้ กลน่ิ หอม * ความตระหนี่ตวั เป็นเสน่หล์ อ่ ชายใหไ้ หลหลง * มรี กั แลว้ ตอ้ งรกั ษารกั * ตามใจชายมากเทา่ ใด อบั อายมากเท่านนั้ * ผชู้ ายเจา้ ชู้ มอื ไวย่งิ กวา่ เลบ็ เสอื รา้ ยในป่า * \"ไม่” คาเดียวของผหู้ ญิง ราคาเทา่ ชวี ิต * อย่าพยายามเฆ่ยี นความรกั ใหถ้ ึงหลกั ชยั แหง่ ความใคร่ * ย่งิ หวง ยงิ่ หา้ ม ผชู้ ายยง่ิ บชู าวา่ เป็นของสงู และพยายามไขว่ควา้ เพอ่ื จะไดม้ าถนอม * ความใครเ่ กดิ ขนึ้ ไดท้ กุ ท่ี ระวงั ใหด้ คี ณุ ผหู้ ญิงจะฉาวโฉ่ * ความใครข่ องผชู้ ายเปรียบไดก้ บั โคถกึ ทีค่ ึกคะนอง โลดลาพองไปบนนา้ ตาของผหู้ ญิง * ความกรุณาของหญิง บางทีก็เป็นผลรา้ ยใหผ้ ชู้ ายทาลายตวั เอง * สตรีท่โี มโหรา้ ย คอื ทะเลท่ีไม่มีฝ่ัง * รกั แทเ้ ป็นเพอื่ นปลอบใจที่แสนจะนา่ รกั ใคร่ * ตายเสียดีกวา่ จะยอมใหเ้ ขาตราหนา้ วา่ เป็นหญิงใจง่าย * ความรกั ตอ้ งการความอาย ถา้ ความอายตายเมอื่ ไร ความรกั กจ็ ะบา้ ระหา่ * ตราบใดทง่ี ยู งั เห็นนมไก่ และไกย่ งั เหน็ ตนี งู ผหู้ ญิงกค็ วรตอ้ งรูม้ ายาชาย * รกั ทคี่ วรแกก่ าลเวลา เป็นความหวานทส่ี ดุ * นา้ ลึกหย่งั ได้ นา้ ใจชายหย่งั ยาก * ไมม่ รี กั ยอ่ มไมต่ อ้ งชา้ ใจเพราะรกั * คนทม่ี คี วามรกั โกหกเกง่ ท่ีสดุ ในโลก

๓๕๐ * วณั โรคยงั ไม่กาเริบรา้ ยเท่าโรครกั เพราะโรครกั ไม่มีโอสถขนานใดจะปราบได้ * รกั แทเ้ ป็นเหวท่ีไม่มกี น้ บงึ้ * ชอบก่อนรกั ดีกวา่ รกั กอ่ นชอบ * เกลยี ดกอ่ นรกั ดีกว่ารกั แลว้ เกลยี ด * ไม่หลงในความรกั ยอ่ มไม่เสยี ใจในเร่อื งรกั * ความรกั ไม่ใชข่ นม จะไดอ้ มแลว้ ก็คาย * ความจนกบั ความรกั เป็นของซ่อนยาก * รกั ก็รกั ไวใ้ นอารมณ์ อยา่ รกั ชมนอกหนา้ จะราคี * ความสาวของหญิง มีครง้ั เดียวในชวี ติ * นารที ่ดี ีย่อมทาตวั เหมอื นมาลีทีท่ รงกลน่ิ * สดุ ดีของนารีอยทู่ ีก่ ารประพฤติ * จากทงั้ รกั มกั ไม่ลมื กนั * ความรกั เขา้ ทางตาผชู้ าย แต่เขา้ ทางหผู หู้ ญิง * เสียงเพลงแมจ้ ะไพเราะเพียงไร กไ็ มช่ ่ืนใจเหมอื นกบั เสยี งแห่งรกั * คนทีอ่ ย่ใู นความรกั กเ็ หมอื นกบั อยใู่ นความฝัน จงระวงั ใหห้ นกั เม่อื ตกใจต่นื * ความรกั คือเลอื ด ควรแหง้ เหอื ดเมอ่ื ชีวติ ดบั * ความรกั ไม่ใช่รองเทา้ คเู่ กา่ ทีใ่ ชเ้ ก่าแลว้ ก็โยนทงิ้ ไป * รอ้ งไหอ้ ีกแลว้ คงถกู ความรกั เตะหกคะเมนมาละซิ นา่ เกลยี ดจรงิ * ทะเลมีขอบเขต แต่ความรกั แมแ้ ตข่ อบฟา้ กม็ องไม่เหน็ * บางครงั้ ความรกั ก็เหมอื นสวนดอกไมท้ ่ีงดงาม ซึ่งเราตอ้ งใชน้ า้ ตาของเราสาหรบั รดตน้ ไมน้ น้ั * บางทีผชู้ ายก็เป็นกองไฟที่กอ่ ขนึ้ เพื่อใหค้ วามอบอนุ่ แกห่ ญิงสาวทหี่ นาวเหนบ็ ช่วั ครง้ั ช่วั คราว เทา่ นน้ั * ส่งิ ท่ีผหู้ ญิงตอ้ งการและจะประสบความสาเร็จมอี ยู่ ๒ ทางคือ หน่งึ …ขอใหผ้ ชู้ ายฟังเธอ พดู และสอง…ขอใหผ้ ชู้ ายมองเธอ… * ความรกั และการจามหา้ มไมไ่ ด้ * กระแสนา้ กบั อารมณห์ ญิงเปลย่ี นแปลงไดง้ า่ ยทส่ี ดุ * ขาดความไวว้ างใจ ความรกั อยไู่ มไ่ ด้ * ก่อนจะแต่งงานจงเปิดตาของท่านไว้ และจงปิดเสียขา้ งหนึ่งหลงั จากแตง่ งานแลว้ * แมช้ ายผชู้ าญฉลาด ก็ยงั ไมอ่ าจทราบความลึกลา้ ของดวงใจหญิงได้ * ผหู้ ญิงทงั้ หลายทยี่ อมมอบกายใหช้ ายไมเ่ ลอื กหนา้ ยงั ควรอย่หู รอื วา่ จะไดค้ วามรกั จากใจ บริสทุ ธิข์ องชาย

๓๕๑ * อย่าขยหี้ วั ใจซื่อสตั ยข์ องเธอเล่น เพอ่ื เห็นแกค่ วามสขุ เพียงช่วั ครูช่ ่วั ยาม * ผหู้ ญิงเป็นอนั มากอาจรกั ไดเ้ งียบๆ โดยไมป่ ระกาศความรกั ของตนใหโ้ ลกทราบเลย * บา้ รกั กต็ อ้ งรกั ษาดว้ ยรกั * ถกู บงั คบั ใหน้ บั เมด็ ทราย ดจู ะยงั งา่ ยกวา่ การอธิบายความบา้ ของคนมรี กั * ความรกั บงั คบั ใหค้ นทาอะไรไดท้ กุ อย่าง แมแ้ ตส่ ิ่งท่ีไม่เคยกระทามากอ่ น * ความรกั กบั ความเกลียดมิใชค่ อู่ รกิ นั แต่กเ็ ดินทางสวนกนั มาโดยไม่พดู จา และไมย่ อมหลบั นอนดว้ ยกนั * พดู กบั หญิงฉลาดเพยี งคาเดยี วกเ็ พยี งพอแลว้ * ผหู้ ญิงเป็นดอกไมท้ ่มี กี ล่นิ หอมหวานเหมือนพฤกษาพนั ธุ์ แต่บางครงั้ กม็ ีกลิ่นเหม็นจนน่าเกลียด หาพฤกษาพนั ธชุ์ นิดใดเปรยี บมิไดเ้ ชน่ กนั * ความรกั ระหว่างหญิงกบั ชายทจี่ ะเป็นไปไดน้ นั้ มี ๒ สถานคือ ถา้ ไม่แตง่ งานกต็ อ้ งลงเอยดว้ ย การเลกิ รา้ งโรยลา * ยมิ้ ดว้ ยนา้ ใสใจจรงิ มเี สนห่ ย์ งิ่ กว่าคาถามหานิยม * โลกสรา้ งหญิงและชายใหเ้ กดิ มารกั กนั ไม่มีผหู้ ญิงคนไหนจะปฏเิ สธมิตรภาพสาหรบั ผชู้ ายที่ อ่อนโยน * ผหู้ ญิงเกลยี ดผชู้ ายทไี่ ม่เอาใจ และไมช่ มวา่ เธอเป็นคนสวย คนดี… * ความชงั จะถกู ทาลายดว้ ยความรกั เสมอไป * ความเหย่อหย่ิงของหญิงสาว เป็นเครอื่ งแสดงออกถึงจุดเดน่ เพอ่ื ทา้ ทายความกลา้ ของผชู้ าย * ความดรี กั ษาไวย้ ่งั ยืนอย่ไู ด้ แต่ความสวยแมจ้ ะพยายามรกั ษาเท่าไรก็ไมม่ ีวนั ย่งั ยนื * ชีวิตตนเป็นท่ีรกั ย่งิ ฉนั ใด ชีวติ ผอู้ ่ืนกเ็ ป็นทร่ี กั ยงิ่ ของเขาฉนั นน้ั * ไมม่ ีนกตวั ใดทีร่ กั จะอยใู่ นกรงทอง แมจ้ ะมีอาหารอดุ มสมบูรณเ์ พยี งใดก็ตาม * อย่าหลงคิดไปว่านกสวยๆ ทเี่ ราขงั ไวใ้ นกรง และสง่ เสยี งรอ้ งเพลงเจอื้ ยแจว้ นนั้ มนั จะรอ้ งดว้ ย ความรนื่ รมยเ์ สมอไป * กรงทองของอาณาจกั รใจ คือกรงแห่งความรกั เสรี * ความรกั เป็นภาระที่หนกั และทกุ ข์ แตก่ ส็ นกุ สวยงาม นา่ เอน็ ดู * ผมู้ ีความรกั กบั ความโกรธ พดู มากเทา่ ๆ กนั * นกที่ช่างพดู ไมค่ ่อยสรา้ งรกั อย่ฉู ันใด หญิงช่างแต่งตวั กม็ กั จะไมเ่ อาการงานฉันนน้ั * ความรกั ทาใหค้ นฝังตวั เองลงไปในหลมุ ฝังศพ ทงั้ ๆ ทีย่ งั มชี ีวติ อยู่ และเดินไปมาได้ * ดวงอาทิตยใ์ นฤดเู หมนั ต์ ความโปรดปรานของเจา้ นาย และคาปฏิญาณของหญิง สามส่งิ นี้ หาความจีรงั ย่งั ยนื ไมไ่ ด้ * นกอาศยั กินลกู ไมแ้ ลว้ บินได้ ความรกั ทหี่ วงั เพียงรา่ งกายกท็ านองนนั้

๓๕๒ * เจบ็ แลว้ ไมจ่ า เป็นกรรมของใจ * อาวธุ ของผชู้ ายเจา้ ชู้ คอื คาปอ้ ยอและหวั รอ่ ใหห้ ลง * ความเสยี หายอนั รา้ ยแรงของหญิง อย่เู บือ้ งหลงั ความใจงา่ ย และรูไ้ ม่เท่าทนั คน * นา้ ซุบหนงึ่ ชอ้ นกบั ผชู้ ายหล่อคนหน่งึ ในยามหิวผหู้ ญิงฉลาดย่อมเลือกนา้ ซุป * คาชมเป็นอาวธุ มคี มยิ่งกว่าความคมใดๆ และผหู้ ญิงหลายคนต่อหลายคน ตอ้ งตายเพราะชน่ื ใจในคาชม * เมอื่ ถกู รูปหล่อเขา้ วิงวอน หญิงใจออ่ นกเ็ สยี ตวั * หญิงใดไดง้ ่ายชายมกั คอ่ น ว่ารีบรอ้ นหมดกระดากอยากมผี วั ยิ่งทาอายหดหดู่ ดู ีกลวั ก็ยง่ิ ย่วั เยา้ ชายใหห้ มายปอง * ไมง้ ามกระรอกเจาะ หญิงงามชายมกั ทาใหเ้ สยี ศรี * ความงามของหญิงนอกจากจะเป็นมหาเสนห่ ต์ อ่ ผพู้ บเห็นแลว้ ยงั อาจเป็นตะรางขงั ตวั เองไดอ้ ีก ดว้ ย * สาวสวยก็เหมือนดอกไม้ ยอ่ มทาความพอใจใหใ้ ครต่อใครไดใ้ นระยะทีย่ งั ใหม่