การเเยกขยะ

การเเยกขยะ

ปั ญหาขยะและการจัดการขยะ ปั ญหาขยะไม่ได้เป็ นเพียงปั ญหาทางด้านสิ่งแวดล้อม เพียงอย่างเดียว แต่ยังเกี่ยวข้องกับปั ญหาทางด้าน เศรษฐกิจและสาธารณสุขในระยะยาวอีกด้วย จากสถิติ โดยกรมควบคุมมลพิษ กระทรวงทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม ในปี 2564 ประเทศไทยมีปริมาณขยะ มูลฝอยมากถึง 24.98 ล้านตัน หากเทียบกับจำนวน ประชากรไทยทั้งสิ้น 69.8 ล้านคน นั่ นเท่ากับว่า คนไทย 1 คนได้สร้างขยะ 360 กิโลกรัมต่อปี จำนวนปริมาณ ขยะที่มหาศาลนี้สะท้อนถึงแนวโน้ มการอุปโภคที่สูงในทุก ภาคส่วน และหากมีการจัดการขยะที่ไม่ดีพอ ก็อาจจะส่ง ผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของผู้คนในสังคม นอกจากนี้ การจัดการขยะที่ไร้ประสิทธิภาพยังเป็ น สาเหตุหนึ่ งของการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ

การจัดการขยะที่ไม่มีประสิทธิภาพ อาทิเช่น การจัดการขยะโดยการเทกองรวมในบ่อ การฝั ง กลบ หรือการเผา ส่งผลโดยตรงต่อระบบนิเวศ โดยการจัดการที่ผิดวิธีเหล่านี้ก่อให้เกิดการ ปล่อยก๊าซมีเทน ก๊าซเอทีลีน ซึ่งเป็ นก๊าซเรือนกระจกที่เป็ นสาเหตุสำคัญทำให้เกิดการ เปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ หรือในระบบนิเวศทางทะเล หากแพลงตอนซึ่งทำหน้าที่สร้าง ออกซิเจนในทะเล ดูดซึมไมโครพลาสติกเป็ นจำนวนมาก ก็จะทำให้ความสามารถในการสร้าง ออกซิเจนและเก็บกักคาร์บอนไดออกไซด์ลดลง ส่งผลกระทบต่อทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งมี ชีวิตในท้องทะเลและการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศในท้ายที่สุด อย่างไรก็ตาม การจัดการขยะที่ดีนั้นไม่ได้ทำได้โดยง่ายในทุกประเทศ ประเทศที่กำลังพัฒนา หรือในชุมชนยากจน การจัดการขยะถือเป็ นเรื่องที่ท้าทาย เนื่ องจากการจัดการขยะที่ดีนั้นอาศัย งบประมาณที่สูงในการสร้างระบบการจัดการและถ่ายทอดองค์ความรู้ต่อประชาชน ดังนั้น ใน ชุมชนที่มีงบประมาณในการบริหารจัดการที่จำกัด การจัดสรรงบประมาณเพื่อการจัดการขยะจึง ไม่ใช่เรื่องง่ายในทางปฏิบัติ แต่นั่ นก็ไม่ได้หมายความว่าประเทศที่พัฒนาแล้วที่จะมีการจัดการ ขยะอย่างดีและมีความรับผิดชอบ หลายประเทศที่พัฒนาแล้วเลือกที่จะผลักภาระและส่งออก ขยะไปยังประเทศโลกที่สามที่จนกว่า ซึ่งประชาชนและระบบนิเวศในประเทศที่มีรายได้ต่ำต้อง มารับภาระและมลพิษจากขยะซ้ำซ้อน แน่นอนว่า เมื่อระบบเศรษฐกิจโลกมุ่งผลิตสิ่งของที่มีอายุการใช้งานสั้นลงเรื่อย ๆ และ นวัตกรรมใหม่ ๆ สิ่งประดิษฐ์อำนวยความสะดวกใหม่ ๆ เกิดขึ้นตลอดเวลา ปริมาณขยะก็เพิ่ม มากขึ้นตามไปด้วย การแก้ปั ญหาการจัดการขยะจึงต้องอาศัยความร่วมมือของทุกภาคส่วน ตั้งแต่ภาครัฐในระดับนโยบาย ผู้ผลิต และภาคประชาชน การจัดการขยะจะมีประสิทธิภาพมาก ขึ้นหากรัฐมีนโยบายในการควบคุมปริมาณขยะระบบการจัดการขยะที่ดี และจะดีที่สุด หากรัฐ เลือกระบบเศรษฐกิจหมุนเวียน (Circular Economy) ซึ่งเป็ นการออกแบบเศรษฐกิจให้เกิดการ หมุนเวียนเป็ นวงจร หลักการของระบบเศรษฐกิจหมุนเวียนนั้นกว้างกว่าเพียงการนำทรัพยากร กลับมาใช้ใหม่ (Recycle) แต่เป็ นการคิดแบบองค์รวมที่ครอบคลุมหลักการสำคัญ 3 ข้อ คือ 1) ออกแบบสินค้าและบริการโดยคำนึงถึงต้นทุนของทรัพยากรธรรมชาติ 2) เพิ่มประสิทธิภาพใน การใช้ทรัพยากรให้เกิดประโยชน์สูงสุดด้วยการหมุนเวียนวัตถุดิบและสินค้า และ 3) ลดการเกิด ของเสียและผลกระทบเชิงลบ (Negative Externalities) ต่อสิ่งแวดล้อมให้ได้มากที่สุด

การแก้ปั ญหาขยะล้นเมือง หรือปั ญหาน้ำเสีย จะแก้ไขได้ไม่ยาก หากชาวชุมชนตระหนักในสภาพ ปั ญหาขยะ ปั ญหาน้ำเสีย และปั ญหาสิ่งแวดล้อมในชุมชน และร่วมกันค้นหาสาเหตุและแนวทาง การแก้ไขปั ญหา ร่วมตัดสินใจเลือกวิธีการ ร่วมดำเนินการจัดการขยะและน้ำเสียตามแนวทางที่ กำหนดร่วมกัน โดยดำเนินการตามขั้นตอนสำคัญ 4 ขั้นตอน ดังนี้ 1. ลดปริมาณมูลฝอย โดยคัดแยกไปใช้ประโยชน์ คัดแยกขยะรีไซเคิลออกมาขายหรือบริจาค และขยะอินทรีย์ มาใช้ประโยชน์โดยการทำน้ำหมักชีวภาพ หมักปุ๋ยใบไม้แห้ง หมักแก๊สชีวภาพ หรือแยกไว้เป็ น อาหารสัตว์ 2. จัดระบบการเก็บขยะมูลฝอย ถังขยะในบ้านทุกบ้าน จัดการโดยแยกเป็ นถัง 2 ใบ ใส่ขยะเศษอาหาร 1 ใบ อีกใบใส่ขยะ ทั่วไป ส่วนวัสดุรีไซเคิลใส่กล่องหรือถุงที่ใช้แล้ว ขยะอันตรายแยกไว้อีกถุง และนัดกับสำนักงาน เขตให้เข้าเก็บเป็ นเวลา เมื่อทุกบ้านมีถังขยะในบ้านแล้ว เก็บถังขยะออกจากถนนเป็ นถนนปลอด ถังขยะ จึงปรับปรุงภูมิทัศน์ด้วยไม้ดอกไม้ประดับ พืชสมุนไพร ผักสวนครัว ใช้ปุ๋ยและน้ำชีวภาพที่ ได้จากเศษอาหารเป็ นปุ๋ยบำรุงต้นไม้แทนปุ๋ยเคมี 3. ลดปั ญหาน้ำเสียน้ำท่วม ทุกบ้านร่วมกันไม่ทิ้งเศษอาหาร กากไขมันลงท่อระบายน้ำ มีถังดักไขมันที่อ่างล้างจาน และตักไขมันมาตากลมในที่ร่ม สามารถนำมาทำเชื้อเพลิงได้ นำเศษอาหาร เศษผักผลไม้หมักทำ น้ำชีวภาพ ใช้เป็ นปุ๋ยบำรุงต้นไม้ให้เจริญงอกงามแทนปุ๋ยเคมี และหยดลงแหล่งน้ำเสียเป็ นประจำ จะช่วยทำให้น้ำใสสะอาดไม่มีกลิ่นเหม็นรบกวน 4. ปรับปรุงสภาพแวดล้อมชุมชน เมื่อปริมาณขยะลดลง จึงไม่จำเป็ นต้องตั้งถังขยะทุกบ้าน อาจกำหนดจุดใดจุดหนึ่งของ ชุมชนเป็ นที่รวบรวมขยะ และนัดเวลาเก็บกับสำนักงานเขต ทำให้ถนนในชุมชนไม่มีถังขยะ หา ต้นไม้ พุ่มไม้สมุนไพร ผักสวนครัวมาปลูก ช่วยกันดูแลทำความสะอาดหน้าบ้าน จะทำให้สภาพ แวดล้อมดีขึ้น หน้าบ้านร่มรื่นชุมชนสะอาด สวยงามน่าอยู่ คุณภาพชีวิตของชาวชุมชนก็ดีขึ้น

การคัดแยกขยะแต่ละประเภทควรใส่ไว้ในถุงเดียวกัน อาจจะเป็ นถุงดำหรือถุงพลาสติกขนาดใหญ่และมัด ปากถุงให้สนิท ก่อนนำไปทิ้งที่ถังขยะสาธารณะที่แบ่ง ประเภทของขยะนั้นๆ ไว้แล้ว ได้แก่

ถังขยะสีน้ำเงิน ขยะทั่วไป ถังขยะสาธารณะสำหรับขยะประเภทนี้จะเป็ น “สีน้ำเงิน” ขยะทั่วไปเป็ นขยะจำพวกเศษกระดาษ ซองพลาสติก เปลือกลูกอม หรือของจำพวกที่ไม่สามารถนำกลับมา ใช้ใหม่ ที่ไม่คุ้มค่ากับการนำไปรีไซเคิล ขยะเหล่านี้จะ ถูกนำไปกำจัดตามกระบวนการ เช่น การฝั งกลบ การ เผาด้วยเตาเผาขยะ เป็ นต้น

ถังขยะสีเขียว ขยะเปี ยก ถังขยะสาธารณะสำหรับขยะประเภท นี้จะเป็ น “สีเขียว” ขยะเปี ยกเป็ นขยะย่อยสลายง่ายที่อยู่ ในรูปแบบของเศษอาหารที่กินเหลือ วัตถุดิบที่เน่าเสียได้ง่าย ผลไม้ ใบไม้ กิ่งไม้ ซากพืช ซากสัตว์ ที่เมื่อทิ้งไว้ไม่ นานจะส่งกลิ่นเหม็นรบกวน ขยะ เหล่านี้อาจสามารถนำไปใช้ประโยชน์ อื่นได้ เช่น การนำไปทำปุ๋ยอินทรีย์ เป็ นต้น

ถังขยะสีเหลือง ขยะรีไซเคิล ถังขยะสาธารณะสำหรับขยะประเภท นี้จะเป็ น “สีเหลือง” ขยะรีไซเคิลมักเป็ นบรรจุภัณฑ์ที่ใช้ แล้วหรือวัสดุเหลือใช้ที่สามารถนำไป เข้ากระบวนการรีไซเคิลได้ เช่น แก้ว กระป๋ อง ขวดน้ำ เศษพลาสติก ที่ สามารถนำไปหลอมเพื่ อแปรรูป สำหรับใช้ประโยชน์ได้ต่อไป ขยะ ประเภทนี้จะมีมูลค่าสามารถเก็บไว้ ขายให้กับคนที่รับซื้อของเก่า เนื่ องจากสามารถนำไปสร้าง ประโยชน์ ต่อได้

ถังขยะสีเเดง ขยะอันตราย ถังขยะสาธารณะสำหรับขยะประเภท นี้จะเป็ น “สีแดง” ขยะอันตรายที่อาจมีสารปนเปื้ อนไป กับสภาพแวดล้อมได้ เช่น กระป๋ องส เปรย์ แบตเตอรี่ ถ่ายไฟฉาย อุปก รณ์อิเล็คทรอนิกส์ที่เสื่อมสภาพ ควร ถูกแยกออกจากขยะทั่วไป เนื่ องจาก ขยะเหล่านี้จะมีสารประกอบทางเคมี อันตรายหลายอย่างที่ต้องถูกกำจัด อย่างถูกวิธี

วิธีการกำจัดขยะ การกำจัดขยะไม่ให้มี คงกำจัดไม่ได้ เพราะในชีวิตประจำวันเราต้อง ใช้สิ่งของที่เป็ นเครื่องอุปโภคบริโภค จึงจำเป็ นต้องมีของเหลือทิ้ง วิธีที่จะทำให้ขยะไม่เป็ นปั ญหากับมนุษย์และสิ่งแวดล้อม ก็คือการลดปริมาณ ขยะ การทำให้ปริมาณขยะที่จะทิ้งลดลง อาจโดยการนำสิ่งที่เป็ นขยะนั้นกลับมาใช้ ประโยชน์ อีกหรือการลดปริมาณการใช้ และให้เหลือสิ่งที่จะทิ้งเป็ นขยะจริงเพียงเท่าที่ไม่สามารถใช้ประโยชน์อื่นใดได้ อีก ดังนี้ 1. การลดการใช้ หรือการลดขยะจากแหล่งที่เกิด โดยพยายามหลีก เลี่ยงหรือลดการเกิดขยะหรือมลพิษที่เกิดขึ้น เช่นการใช้ถุงผ้าแทน การใช้ถุงพลาสติก 2. การนำผลิตภัณฑ์มาใช้ซ้ำ เป็ นการนำวัสดุของใช้กลับมาใช้ในรูป แบบเดิมหรือนำมาซ่อมแซมใช้ หรือนำมาใช้ทำประโยชน์อื่น ๆ โดยแบ่งได้ เป็ น 2 ขั้นตอนคือ - ขั้นตอนการผลิตสินค้า พยายามทำให้เกิดเศษวัสดุหรือของ เสียน้ อยที่สุด - ขั้นตอนการนำของใช้มาใช้ซ้ำ เป็ นการยืดอายุการใช้งานก่อน จะนำไปทิ้ง เช่น การนำขวดพลาสติกมาบรรจุน้ำ การใช้กระดาษ 2 หน้า 3. การนำกลับมาผลิตใหม่ เป็ นการแยกวัสดุที่ไม่สามารถนำกลับมา ใช้ซ้ำได้ออกจากขยะและรวบรวมใช้เป็ นวัตถุดิบในการผลิตสินค้าขึ้นใหม่ หรือเรียกว่า รีไซเคิล 4. การหลีกเลี่ยงการใช้วัสดุกำจัดยาก เช่น กล่องโฟม การใช้จาน หรือแก้วกระดาษ ยาฆ่าแมลง ควรใช้สมุนไพรเป็ นสารกำจัด 5. การซ่อมแซมนำกลับมาใช้ใหม่ เป็ นการซ่อมแซมวัสดุที่ใช้แล้ว ที่ สามารถซ่อมแซมนำกลับมาใช้ใหม่ได้ เช่น การซ่อมแซมเสื้อผ้า อุปกรณ์ ไฟฟ้ าชำรุด เป็ นต้น

การเเยกขยะเเละการ เเก้ไขปั ญหาขยะทั้งหมด มีดังนี้ จัดทำโดย ด.ช.อัสนี วิเชียรดี ม.3/2 เลขที่ 17