ใบความรู้ภาษาต่างประเทศในภาษาไทย ม.3

ใบความรู้ เร่ือง คาที่มาจากภาษาตา่ งประเทศ รายวชิ า ท๒๓๑๐๑ ภาษาไทยพ้ืนฐาน ๕ ชน้ั มธั ยมศกึ ษาปีท่ี ๓ กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย โรงเรียนวังวิเศษ อ.วังวเิ ศษ จ.ตรัง คาภาษาต่างประเทศท่ใี ช้ในภาษาไทย ภาษาไทย โดยธรรมชาติ ภาษาย่อมมีการเปลี่ยนแปลงและมีคาภาษาอ่ืนปะปน เพราะภาษาเป็นเครื่องมือใน การสื่อสาร ย่อมมกี ารถ่ายทอดหยิบยืมกันได้ ทาใหม้ ีภาษาใช้มากขน้ึ สะดวกตอ่ การส่ือความหมายกัน ท้ังทา ใหภ้ าษามีความเจริญงอกงามข้นึ อกี ดว้ ย สาเหตทุ ภี่ าษาต่างประเทศเข้ามาปะปนในภาษาไทย ๑. เกิดจากความสมั พนั ธก์ บั ประเทศเพื่อนบา้ นที่มีอาณาเขตใกล้เคียงกนั เช่น มอญ เขมร จีน มลายู ๒. เกิดจากการติดต่อค้าขายกัน เช่น จีน โปรตุเกส มลายู อังกฤษ ฝร่ังเศส สเปน ๓. เกิดจากความสัมพันธ์ทางการทตู ๔ เกิดจากความสมั พันธ์ทางวฒั นธรรมและศาสนา เช่น วฒั นธรรมอนิ เดีย เขมร จนี ศาสนา พราหมณ์ ศาสนาพุทธ ศาสนาคริตส์ ศาสนาอสิ ลาม ๕. เกิดจากความเจริญทางด้านศกึ ษา เชน่ ภาษาอังกฤษ ภาษาเยอรมัน ภาษาญปี่ ุ่น ไทยไดย้ ืมคาภาษาต่าง ๆ เข้ามาใชป้ ะปนในภาษาไทยหลายภาษาด้วยกนั ดงั นี้ บาลี กญั ญา ขัตตยิ ะ วชิ า สนั ติ อิตถี สันสกฤต บริษทั โฆษณา ประกาศ ภรรยา จีน กว๋ ยเต๋ียว ซาลาเปา เตา้ ฮวย บะหม่ี ลนิ้ จ่ี อังกฤษ กอล์ฟ โปรตนี คลนิ กิ นิวเคลียร์ ชวา-มลายู กรชิ กระดังงา ซ่าหรมิ่ ปาหนัน องั กะลุง เขมร กงั วล ถนน บาเพญ็ เผด็จ เสวย เปอรเ์ ซยี กหุ ลาบ คาราวาน ตราชู บัดกรี สักหลาด โปรตุเกส กะละแม กะละมัง สบู่ เลหลงั ฝร่ังเศส กงสุล ครัวซองต์ คูปอง แชมเปญ บุฟเฟ่ต์ ญปี่ นุ่ กิโมโน คาราเต้ ซูโม ยโู ด สกุ ี้ยากี้ ป่ินโต ทมฬิ กะไหล่ กลุ ี กานพลู กามะหยี่ อาจาด อาหรับ กะลาสี การบูร ก้ันหยน่ั กะไหล่ ฝ่นิ มอญ มะ เมย้ เปิงมาง พลาย ประเคน พมา่ หมอ่ ง กะปิ สว่ ย

คำยืมทม่ี ำจำกภำษำองั กฤษ การยมื คาภาษาองั กฤษมาใช้ในภาษาไทย ๑. การทับศพั ท์ โดยการถ่ายเสียงและถอดตัวอักษร คายืมจากภาษาองั กฤษโดยวธิ ีการทบั ศัพท์มี จานวนมาก คาบางคาราชบณั ฑิตยสถานไดบ้ ญั ญตั ิศพั ท์เปน็ คาไทยแลว้ แตค่ นไทยนิยมใช้คาทับ ศพั ท์มากกว่า เพราะเขา้ ใจง่าย สือ่ สารได้ชัดเจน เช่น คาภาษาองั กฤษ คาทบั ศพั ท์ คาภาษาอังกฤษ คาทบั ศพั ท์ game เกม cartoon การ์ตนู graph กราฟ clinic คลนิ ิก dinosaur ไดโนเสาร์ technology เทคโนโลยี ๒. การบัญญัตศิ ัพท์ เปน็ วธิ ีการยมื คา โดยรับเอาเฉพาะความคิดเกี่ยวกับเรื่องนัน้ มาแลว้ สรา้ ง คาขึ้นใหม่ ซ่ึงมีเสียงแตกตา่ งไปจากคาเดิม โดยเฉพาะศัพท์ทางวิชาการจะใชว้ ิธกี ารน้มี าก ผู้ท่มี ี หน้าทีบ่ ญั ญตั ศิ ัพทภ์ าษาไทยแทนคาภาษาองั กฤษ คอื ราชบัณฑิตยสถาน เชน่ คาภาษาอังกฤษ คาบัญญัติศพั ท์ คาภาษาองั กฤษ คาบญั ญัติศพั ท์ airport สนามบิน telephone โทรศัพท์ science วทิ ยาศาสตร์ reform ปฏริ ูป ๓. การแปลศัพท์ วิธีการนีจ้ ะต้องใช้วธิ ีการคิดแปลเป็นคาภาษาไทยใหม้ ีความหมายตรงกับคา ในภาษาองั กฤษ แล้วนาคานั้นมาใชส้ อ่ื สารในภาษาไทยต่อไป ดังตัวอย่างเชน่ คาภาษาอังกฤษ คาแปลศพั ท์ คาภาษาองั กฤษ คาแปลศพั ท์ blackboard กระดานดา short story เร่อื งสั้น handbook หนังสอื คมู่ ือ tea spoon ชอ้ นชา

คำยืมทม่ี ำจำกภำษำเขมร คาทมี่ าจากภาษาเขมร มีขอ้ สงั เกตดังนี้ ๑. ไม่ใชร้ ูปวรรณยกุ ต์ ยกเว้น เสนง่ เขมา่ ๒. มกั ใชอ้ ักษรควบกลา้ และใช้อักษรนาอักษรตาม อกั ษรควบกล้า เชน่ กราบ กรม กรวด กระทรวง กระเพาะ กระจอก ประจัญ โปรด เป็นต้น อักษรนาอกั ษรตาม เช่น ฉนา ขยา ขจี ถวาย เฉนยี น เสดจ็ ขนง ปน็ ต้น ๓. คาสองคาทข่ี ึ้นตน้ ด้วยคาวา่ กา คา จา ชา ดา ตา ทา มักเปน็ คาแผลงมาจากภาษาเขมร เชน่ กานัล กาเนิด กาหนด คานบั คารบ จาหนา่ ย จาแนก ชารดุ ชานาญ ดารง ดาเนนิ ดาริ ตารวจ ทานบ ทาเนยี บ เปน็ ต้น ๔. คาทข่ี ึ้นต้นดว้ ย บัง บัน บา บรร มักจะมาจากภาษาเขมร บัง เชน่ บังเอญิ บังเกดิ บังควร บงั คม บังอาจ บัน เช่น บนั เทิง บนั ได บันทึก บนั ดาล บา เช่น บาเพญ็ บาราศ บานาญ บรร เชน่ บรรทม บรรทกุ บรรจง บรรจบ ๕. คาทีข่ นึ้ ตน้ ดว้ ย ประ บางคาแผลงมาจากภาษาเขมร ทขี่ ้ึนตน้ ด้วย ผ เช่น ประจง แผลงมาจาก ผจง ประทม แผลงมาจาก ผทม ประสาน แผลงมาจาก ผสาน ๖. คาท่แี ผลง ข เป็น กระ เชน่ ขดาน เปน็ กระดาน ขจอก เป็น กระจอก ๗. คาเขมรนยิ มใช้ จ ญ ร ล เปน็ ตัวสะกด จ สะกด เชน่ อาจ เสรจ็ ตรวจ ญ สะกด เชน่ เจริญ เขญ็ เพญ็ ร สะกด เช่น ขจร เดริ (เดิน) ล สะกด เชน่ ถกล ถวลิ ผาล ตาบล ๘. มักใชเ้ ปน็ คาราชาศัพท์ เชน่ เสวย เขนย ถวาย ขนง โปรด เสด็จ ดาเนนิ ประชวร บรรทม กนั แสง สรง

คำยืมทมี่ ำจำกภำษำจีน ภาษาจนี เขา้ มาสู่ไทย โดยการตดิ ตอ่ สัมพนั ธ์กันและโดยทางการค้ามาเป็นเวลานาน ลักษณะภาษาจีน และภาษาไทยมีความคล้ายคลึงกัน เพราะเป็นภาษาคาโดดและมีเสียงวรรณยุกต์เช่นเดียวกัน คาภาษาจีนท่ี นามาใชใ้ นภาษาไทยมีอยมู่ าก เชน่ อาหาร ก๋วยเต๋ยี ว กว๋ ยจ๊ับ โอเลย้ี ง พะโล้ บะหมี่ เต้าเจี้ยว เต้าฮวย เตา้ ทงึ เต้าส่วน ชา เฉากว๊ ย โจก๊ เก๊กฮวย เกาลัด เกาเหลา เก๊ียว ตือฮวน เตา้ หู้ บะช่อ เซง่ จี๊ แฮก่ ๊ึน เย็นตาโฟ เกย้ี มอ๋ี แปะ๊ ซะ บุคคล เจ้าสัว หลงจู๊ เสีย่ เถ้าแก่ ซนิ แส เจ๊ เฮีย ต๋ี หมวย ซม้ิ ซอ้ แปะ๊ อามา้ อาโก เตี่ย ก๋ง ส่งิ ของ ตู้ อง้ั โล่ หา้ ง ลังถึง ย่หี อ้ ป้งุ กี๋ ตว๋ั โตะ๊ ตะหลวิ ตะเกียบ เซยี มซี กางเกง เกา้ อ้ี ป้าย องั้ โล่ เข่ง เก๊ะ กอเอ๊ียะ พชื ผกั ผลไม้ คะนา้ กวางตุ้ง บ๊วย ท้อ โปย๊ เซียน กุยช่าย ไชเ้ ทา้ หนาเล้ียบ โบตัน๋ ข้ึนฉา่ ย โปยเลง้ ตังโอ๋ ล้ินจี่ กงไฉ่ บว๊ ย เกีย้ มไฉ่

คำยืมทมี่ ำจำกภำษำชวำ-มลำยู ๑. ใชใ้ นการแตง่ คาประพนั ธ์ เชน่ บุหรง บหุ ลนั ระตู ปาหนนั ตนุ าหงัน เป็นตน้ ๒. ใชส้ ่ือสารในชีวติ ประจาวัน เช่น กัลปังหา กุญแจ กระดังงา ซา่ หรมิ่ ประทดั เปน็ ตน้ ๓. นามาใชใ้ นความหมายคงเดิม เชน่ ทุเรยี น นอ้ ยหนา่ บหุ ลัน เปน็ ตน้ ตัวอย่างคาภาษาชวา-มลายูในภาษาไทย กะพง กระจดู กะลาสี กะลมุ พี กายาน กาปัน่ กระยาหงนั (สวรรค์) กะละปงั หา กระแชง จบั ป้งิ จาปาดะ ตลบั ทุเรียน บูดู ปาเต๊ะ มังคุด สละ สลัก สลาตัน สลัด หนงั ยะลา เบตง น้อยหนา่ กริช กดิ าหยัน (มหาดเลก็ ) กหุ นงุ (เขาสงู ) กุญแจ การะบหุ นิง (ดอก แก้ว) กระดังงา อเิ หนา องั กะลุง อสญั แดหวา (เทวดา) ตนุ าหงนั (คหู่ มัน้ ) ยิหวา (ดวงใจ) บุหรง (นกยงู ) บุหลัน (ดวงจันทร)์ บุหงา (ดอกไม้) อุรงั อุตัง สะตาหมนั (สวน) บุหงาราไป ปาหนนั (ดอก ลาเจยี ก) รามะนา การะบหุ นงิ (ดอกแก้ว) กดิ าหยัน (มหาดเลก็ ) ซ่าโบะ (ผ้าหม่ ) ซ่าหรมิ่ ดาหงัน (สงคราม) ปนั หยี ปนั้ เหน่ง ประทดั บษุ บามินตรา (ดอกพุทธรกั ษา) มาลาตี (ดอกมะลิ) มินตรา (ต้น กระถิน) มิรันตี (ดาวเรือง) สะการะตาหรา (ดอกกรรณิการ์) ตนั หยง (ดอกพิกลุ ) กาหลา (ช่อื ดอกไม้) ประไหมสหุ รี มะเดหวี ระตู (เจ้าเมือง)

คำยืมทมี่ ำจำกภำษำญีป่ ่ ุน คายืมภาษาญป่ี ุ่นทีม่ ใี ช้อยูใ่ นภาษาไทย เช่น ชอ่ื อาหาร สกุ ย้ี าก้ี ซาบะ วาซาบิ โมจิ ซซู ิ เท็มปุระ สาเก ยากโิ ซบะ คามิคาเซ่ ซามไู ร ปนิ่ โต ชื่อกฬี า ยโู ด คาราเต้ ซโู ม่ เคน็ โด้ คาอ่ืน ๆ กิโมโน สึนามิ คาราโอเกะ เกอชิ า

คำยืมทม่ี ำจำกภำษำบำล-ี สันสกฤต หลักการสังเกตคาที่มาจากภาษาบาลี ภาษาสนั สกฤต ภาษาบาลี ๑. สระมี 8 ตวั คือ อะ อา อิ อี อุ อู เอ โอ ๑. สระมี ๑๔ ตวั เพิ่มจากบาลี ๖ ตัว คือ ฤ ฤๅ ฦ ฦๅ ไอ เอา ๒. มพี ยญั ชนะ 33 ตวั (พยัญชนะวรรค) ๒. มพี ยัญชนะ 35 ตวั เพิม่ จากภาษาบาลี 2 ตวั คือ ศ ษ ๓. นิยมใช้ ฬ เชน่ กฬี า จฬุ า ครฬุ เป็นตน้ (จาวา่ ๓. นิยมใช้ ฑ เชน่ กรฑี า จุฑา ครฑุ (จา กีฬา-บาลี) วา่ กรีฑา-สนั สกฤต) ๔. ไมน่ ยิ มควบกลา้ และอักษรนา เชน่ ปฐม มัจฉา ๔. นยิ มควบกล้าและอักษรนา เชน่ ประถม มตั สยา สามี มติ ฐาน ปทมุ ถาวร เปม กริ ยิ า เปน็ ต้น สวามี มติ ร สถาน ประทมุ สถาวร เปรม กรยิ า เป็นต้น ๕. นยิ มใช้ \"ร\"ิ เช่น ภรยิ า จรยิ า อัจฉริยะ เปน็ ๕. นยิ มใช้ รร (รอหัน) เชน่ ภรรยา จรรยา ตน้ อศั จรรย์ เปน็ ต้น * ยกเวน้ บรร เปน็ คาเขมร ๖. นยิ มใช้ ณ นาหนา้ วรรค ฏะ เช่น มณฑล ภัณฑ์ ๖. นยิ ม \"เคราะห์\" เช่น วเิ คราะห์ สังเคราะห์ หรอื ณ นาหนา้ ห เช่น กณั หา ตณั หา อนุเคราะห์ เป็นต้น วรรค/แถว ๑ ๒ ๓ ๔ ๕ วรรค กะ กขคฆง วรรค จะ จ ฉ ชฌญ วรรค ฏะ ฏ ฐ ฑฒณ วรรค ตะ ตถทธน วรรค ปะ ปผพภม เศษวรรค ย ร ล ว ส ห ฬ (อัง) ( ศ,ษ ) (สันสกฤต)

ตัวอย่างคาที่มาจากภาษาบาลี กจิ ทัณฑ์ ยาน มัชฌมิ พมิ พข์ นั ธ์ ขตั ติยา บญุ นพิ พาน วิชา วฒุ ิ สามญั อัคคี สญั ญาณ มจั ฉา มเหสี อตุ ุ อกั ขร อชั ฌาศยั ขณะ ปัจจบุ ัน อติ ถี อัตถุ อจั ฉรา ภรยิ า อทิ ธิ ปกติ วิตถาร ปญั ญา กญั ญา กัป กฬี า จุฬา จรยิ า ตณั หา ตัวอยา่ งคาทมี่ าจากภาษาสนั สกฤต กษัตริย์ อัศวะ ขรรค์ คฤหสั ถ์ บรบิ รู ณ์ อธิษฐาน สวรรค์ ศกึ ษา วทิ ยุ นิตย์ ทฤษฎี ปราโมทย์ ไอศวรรย์ จกั ร อาศยั ปราศรัย วิเศษ มรรค มัธยม สถาปนา ปรัชญา อมฤต สถาน จักษุ รัศมี ภรรยา บุษบา กลั ป์ ราษฎร บุญย ศรี กรฑี า ครฑุ ประทุม เปรม วิเคราะห์