ขุนช้างขุนแผน ตอน ขุนช้างถวาย

เสภาเรื่อง ขนุ ช้างขุนแผน ตอนขนุ ชา้ งถวายฎกี า วชิ าภาษาไทย ชน้ั มธั ยมศึกษาปที ่ี ๖ ภาษาไทยกบั ครพู ี่ต่ีตี๋ – อาจารย์พีระเสก บรสิ ุทธิ์บวั ทพิ ย์

ผแู้ ตง่ บทเสภาเรื่องขุนช้างขุนแผน มีกวีเอกหลายท่านร่วมกันแต่ง สนั นิษฐานวา่ แตง่ ตั้งแตส่ มยั สมเด็จพระนารายณ์มหาราช สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดารงราชานุภาพ ทรง สนั นิษฐานวา่ - ตอน ขุนแผนข้ึนเรือนขุนช้าง และตอน ขุนแผนพานางวัน ทองหนี เป็นพระราชนิพนธพ์ ระบาทสมเดจ็ พระพุทธเลิศหล้านภาลัย ภาษาไทยกับครูพ่ีต่ีตี๋ – อาจารย์พีระเสก บรสิ ทุ ธิ์บัวทิพย์

ผู้แต่ง - ตอนขุนช้างขอนางพิม และ ตอนขุนช้างตามนางวันทอง เป็น พระราชนพิ นธ์พระบาทสมเด็จพระน่ังเกลา้ เจ้าอยหู่ ัว (เม่อื คร้ังยังดารง พระอสิ ริยยศเป็นกรมหม่นื เจษฎาบดินทร)์ - ตอน กาเนดิ พลายงาม เปน็ สานวนของสนุ ทรภู่ - ตอน ขุนช้างถวายฎีกาน้ี ไม่ปรากฏนามผู้แต่ง แต่เป็นหน่ึง ใน ๘ ตอนท่ีได้รับการยกย่องจากสมาคมวรรณคดี (สมัยรัชกาลที่ ๗) ว่าแตง่ ดีเป็นเยย่ี ม โดยเฉพาะกระบวนกลอนทส่ี ่ืออารมณส์ ะเทอื นใจ ภาษาไทยกบั ครพู ่ีตี่ตี๋ – อาจารย์พรี ะเสก บริสุทธ์บิ ัวทพิ ย์

ทม่ี าของเรือ่ ง ขุนช้างขุนแผนเป็นตานานท่ีเล่าสืบต่อกันมาในเมืองสุพรรณบุรี และกาญจนบุรี โดยเชื่อกันว่าเปน็ เรือ่ งท่ีเกิดข้ึนจริงในปลายแผน่ ดนิ สมเด็จพระบรมไตรโลกนาถต่อเน่ืองถึงรัชสมัยสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๒ แห่งกรุงศรีอยุธยา โดยในตานานเล่าเพียงว่า นายทหารยศขุนแผน ผู้หนึ่ง ได้ถวายดาบฟ้าฟื้นแด่สมเด็จพระพันวษา จากเค้าเร่ืองเดิมได้มี ผู้ตกแต่งให้มีเน้ือเรื่องน่าสนุกสนานมากขึ้น ซึ่งใช้วิธีการถ่ายทอดโดย การเลา่ สบื ตอ่ กันมาเป็นนิทาน ภาษาไทยกับครูพต่ี ่ตี ๋ี – อาจารย์พีระเสก บริสทุ ธบ์ิ วั ทพิ ย์

ทมี่ าของเร่อื ง ตอ่ มามีการนาเรอื่ ง ขนุ ช้างขุนแผน มาแต่งเปน็ กลอนสุภาพ ขับ เป็นลานา ใช้กรับเป็นเครื่องประกอบจังหวะ จึงกลายเป็นบทเสภา มี ทง้ั หมด ๔๓ ตอนดว้ ยกัน ตอนท่นี ามาเป็นบทเรยี นน้ี คือ ตอนท่ี ๓๕ บทขับเสภาเร่ือง ขุนช้างขุนแผน ซ่ึงได้รับการยกย่อจาก วรรณคดีสโมสรว่า เปน็ ยอดของกลอนสุภาพที่มีความไพเราะ ดีเลศิ ทั้ง เน้ือเร่อื งและกระบวนกลอน ภาษาไทยกับครูพตี่ ี่ตี๋ – อาจารยพ์ ีระเสก บริสทุ ธบิ์ ัวทิพย์

เสภาเรื่องขนุ ช้างขุนแผน • นางวันทอง มีชื่อเดิมว่า พิมพิลาไลย ซ่ึงเป็นเพ่ือนเล่นกับ พลาย แกว้ และ ขุนชา้ ง ในตอนเดก็ • เมื่อโตขึ้น นางพิมได้พบกับ พลายแก้ว อีกครั้ง ซึ่งในตอนน้ัน พลายแก้ว บวชเณรอยู่ ซ่ึงทั้งสองก็แอบรักใคร่ชอบพอกัน เณรแก้วจึง แอบสกึ และข้นึ ไปหานางพิมบนเรือน • ทางด้าน ขุนช้าง ซ่ึงมีฐานะร่ารวย แต่หน้าตาอัปลักษณ์ก็หลงรัก นางพิมเช่นกนั จงึ วอนให้ นางเทพทอง (เป็นมารดา) ไปสู่ขอนางพิม ภาษาไทยกบั ครูพ่ตี ตี่ ี๋ – อาจารยพ์ รี ะเสก บรสิ ทุ ธิบ์ วั ทิพย์

เสภาเรอ่ื งขุนชา้ งขนุ แผน • นางพิมเกรงว่า มารดาตนจะรบั ขันหมากของขนุ ช้าง จึงใหน้ างสาย ทอง (พีเ่ ล้ยี ง) ไปสง่ ข่าวใหเ้ ณรแก้ว รบี ชงิ มาสู่ขอก่อน • เณรแก้ว ลาสิกขา และให้นางทองประศรี มารดาของตน ไปสู่ขอ นางพมิ ทั้งคจู่ ึงได้แต่งงานกนั • หลังเข้าหอได้เพียงสองวัน พลายแก้วได้รับคาสั่งให้นาทัพไปรบกับ พระเจ้าเชยี งใหม่ ภาษาไทยกับครูพ่ีต่ตี ๋ี – อาจารย์พรี ะเสก บรสิ ุทธิบ์ วั ทพิ ย์

เสภาเร่ืองขนุ ช้างขุนแผน • นางพิมตรอมใจด้วยความคิดถึงพลายแก้ว บวกกับขุนช้างซ่ึงทาทุก อย่างเพ่ือให้นางพมิ ใจอ่อนมาเป็นภรรยาตน จึงลม้ ป่วยลง และไดเ้ ปลย่ี น ชื่อเป็น วนั ทอง • ขุนช้างหลอก วันทอง ว่า พลายแก้ว เสียชีวิตในสนามรบไปแล้ว นางศรีประจัน(แม่ของวันทอง) เกรงว่าวันทองจะถูกริบเป็นม่ายหลวง จึงบังคับให้แต่งงานกับขุนช้าง นางจึงต้องแต่ง แต่วันทอง ยังไม่เช่ือว่า พลายแก้วตายแล้ว จึงเฝ้ารอ พลายแก้ว และขัดขืนยังไม่ยอมเป็น ภรรยาขนุ ช้าง ภาษาไทยกับครพู ่ีต่ีตี๋ – อาจารย์พรี ะเสก บรสิ ุทธ์บิ ัวทิพย์

เสภาเรื่องขนุ ช้างขุนแผน •พลายแก้วชนะศึกกลับมา ได้รับยศเป็น ขุนแผน และได้รับ พระราชทานนางลาวทอง มาเป็นภรรยาด้วย เมื่อขุนแผนได้พบกับ วนั ทอง ก็เกิดทะเลาะวิวาทกัน ว่าวนั ทองไปแตง่ งานใหม่ สว่ นวันทอง ก็ว่าขุนแผนนอกใจไปมีภรรยาใหม่ ขุนแผนโกรธจึงเข้าข้างลาวทอง และพานางไปอยู่กบั แมท่ ี่กาญจนบุรี • นางวันทองทงั้ โกรธแค้นเสียใจ และคิดว่าขุนแผนหมดรกั ตนแล้ว จึงยอมตกเป็นภรรยาขุนช้าง ในคนื นัน้ เอง ภาษาไทยกบั ครพู ่ีตีต่ ี๋ – อาจารยพ์ ีระเสก บรสิ ทุ ธบ์ิ ัวทพิ ย์

เสภาเร่อื งขนุ ชา้ งขนุ แผน • ขุนแผนยงั คงคิดถงึ วันทอง จงึ ได้แอบขนึ้ เรือนขุนช้างไป และพบวัน ทองนอนคู่กับขุนช้างอยู่ ก็โกรธ แต่ทาอะไรไมไ่ ด้นอกจากด่ประจานให้ อับอาและจากไป ทาใหข้ นุ ชา้ งแค้นใจมาก • ต่อมาขุนช้างได้โอกาส เม่อื นางลาวทองไมส่ บาย ขุนแผนซึง่ เข้าเวร อยู่ เป็นห่วง อยากกลับไปดูแล จึงฝากเวรไว้กับขุนช้าง ซ่ึงขุนช้างก็ได้ นาความไปทูล สมเด็จพระพันวษา ว่าขุนแผนหนีเวร สมเด็จพระ พันวษาจึงลงโทษด้วยการให้ขุนแผนออกไปตระเวณด่านอยู่ชายแดน และ นาตัวลาวทองมากกั ไวไ้ มใ่ ห้ทั้งสองพบกัน ภาษาไทยกับครพู ี่ตีต่ ี๋ – อาจารย์พรี ะเสก บริสุทธบิ์ ัวทพิ ย์

เสภาเร่อื งขุนชา้ งขุนแผน • ขุนแผนโกรธแค้นขุนช้าง จึงคิดชิงตัวนางวันทอง โดยรวบรวมของ วิเศษ 3 อย่าง ไดแ้ ก่ กุมารทอง ดาบฟ้าฟนื้ ม้าสหี มอก • จากน้ันขนุ แผนจึง ลอบขึ้นเรอื นขุนช้างอีกครั้ง ซงึ่ ไดพ้ บกับนางแก้ว กิริยาธิดาสุโขทัย ที่บิดานามาขัดดอกกับขุนช้างไว้ และได้นางเป็น ภรรยา จากนน้ั จึงเข้าไปหานางวันทอง ซึ่งวนั ทองไม่อาจจากขุนช้างได้ แต่เพราะดว้ ยความรักขนุ แผน จึงยอมตามไปอยู่กบั ขุนแผน ภาษาไทยกบั ครพู ่ตี ่ีตี๋ – อาจารย์พรี ะเสก บรสิ ุทธบิ์ ัวทพิ ย์

เสภาเรอื่ งขนุ ช้างขุนแผน • ขุนช้างโกรธที่ขุนแผนพาตัวนางวันทองไปจึงถวายฎีการ้องทุกข์ สมเดจ็ พระพันวษา • ขุนแผนพาวันทองเร่รอนไปอยู่ตามป่า จนนางตั้งครรภ์ ขุนแผน สงสารวันทองที่ได้รับความลาบากจึงให้พระพิจิตรพาไปมอบตัวและ กราบทูลเร่ืองราวท้ังหมด สมเด็จพระพันวษาจึงตัดสินให้ขุนแผนได้ นางวนั ทองคืนและขุนชา้ งถกู ปรบั ไหม ภาษาไทยกับครพู ต่ี ตี่ ี๋ – อาจารย์พรี ะเสก บริสุทธิบ์ ัวทิพย์

เสภาเร่อื งขุนช้างขนุ แผน • ตอ่ มาขุนแผนคิดถึงนางลาวทองจงึ ขอพระราชทานคืน สมเดจ็ พระ พันวษากร้วิ มาก และมีรับสง่ั ให้จบั ขุนแผนไปขังคุก ซ่ึงขุนแผนยอมติด คุกโดยไม่คิดหนี (ท้งั ๆท่ีมวี ชิ าอาคมสามารถหนีได)้ • วันหน่ึงขุนช้างสบโอกาส ให้บ่าวไพร่มาฉุดนางวันทองซึ่งกาลังไป เยี่ยมขุนแผน นางจึงต้องกลับไปอยู่กับขุนช้าง และคลอดลูกชื่อ พลายงาม ภาษาไทยกบั ครูพี่ต่ีตี๋ – อาจารยพ์ ีระเสก บริสทุ ธ์บิ วั ทิพย์

เสภาเรอื่ งขนุ ช้างขนุ แผน • ยง่ิ พลายงามโตขึ้นก็ยิ่งหน้าตาละมา้ ยคลา้ ยขุนแผน ขุนช้างเม่ือรู้ว่า ไม่ใช่ลูกตน จึงลวงพลายงามไปฆ่าในป่า แต่ได้ผีพรายของขุนแผน ช่วยไว้ จึงรอดมาได้ นางวันทองจึงใหพ้ ลายงามไปอยู๋กับนางทองประ ศรี(แม่ของขุนแผน) ทีก่ าญจนบุรี ส่วนตวั นางจาตอ้ งอยกู่ ับขนุ ช้าง จน เมื่อพลายงามโตข้ึนได้รับราชการ ทาความดีความชอบ ได้เป็นจมื่น ไวยวรนาถ ภาษาไทยกับครพู ต่ี ีต่ ๋ี – อาจารยพ์ ีระเสก บริสุทธบิ์ ัวทพิ ย์

เสภาเร่อื งขุนชา้ งขนุ แผน • ในงานแตง่ งานของพลายงาม ขนุ ชา้ งและนางวัน ทอง มาช่วยงาน ขุนช้างเมาและมีเรื่องกับพลาย งาม จึงถูกพลายงามทาร้าย ขุนช้างจงึ ไปถวายฎีกา กล่าวโทษพลายงาม และได้มีการดาน้าพิสูจน์กัน ปรากฏว่าขุนช้างแพ้ และถูกตัดสินประหารชีวิต แต่นางวันทองขอให้พลายงาม ขอพระราชทาน อภยั โทษไว้ เพราะขนุ ชา้ งกเ็ คยดกี บั นาง ภาษาไทยกับครพู ่ีตต่ี ๋ี – อาจารยพ์ รี ะเสก บริสทุ ธ์บิ วั ทพิ ย์

เสภาเรอ่ื งขนุ ช้างขุนแผน • พลายงามคิดถงึ มารดา อยากให้กลบั มาอยู่ดว้ ยกนั พรอ้ มหน้า จงึ ลอบ ขึ้นเรือนและพานางหนี รุ่งข้ึนก็เกรงว่าขุนช้างจะเอาผิด จึงให้บ่าวไป ส่งความวา่ ตนปว่ ยหนกั อยากใหแ้ มม่ าดใู จสักพกั แล้วจะสง่ คนื • ขนุ ชา้ งโกรธ จงึ ร่างฎกี าถวายถวายตอ่ สมเดจ็ พระพันวษาอกี • สมเด็จพระพันวษามีรับสั่งให้ไปเรยี กทุกคนท่ีเกี่ยวข้องมา และเรม่ิ ทา การตัดสินคดีความ ฝ่ายพลายงามผิดด้วยการไปลอบข้ึนบ้านผู้อื่น ทา เชน่ บ้านเมืองไม่มกี ฎหมาย ฝา่ ยขุนชา้ งกผ็ ิดทีว่ า่ ไปแยง่ วนั ทองมา ภาษาไทยกบั ครูพีต่ ต่ี ี๋ – อาจารยพ์ รี ะเสก บริสทุ ธบิ์ วั ทิพย์

เสภาเร่อื งขุนชา้ งขุนแผน • สมเด็จพระพนั วษาให้นางวันทองเข้าเฝ้าและตรสั ถามให้กระจา่ งวา่ นางจะเลือกอยู่กับใคร ขุนแผน ขุนช้าง หรือ พลายงาม ด้วยความ ประหมา่ และ ณ ตอนนั้นชะตาถึงฆาต ทาให้นางตอบออกไปว่า นาง ก็รักขุนแผน แตข่ นุ ชา้ งก็แสนดี สว่ นพลายงามนี้ก็ลกู ในอก • พระพันวษาโกรธมาก จึงมรี ับสง่ั ใหป้ ระหารชวี ิตนาง ภาษาไทยกับครูพ่ตี ี่ต๋ี – อาจารยพ์ ีระเสก บรสิ ุทธิบ์ ัวทพิ ย์

เสภาเรือ่ งขนุ ช้างขุนแผน ตอน ขนุ ช้างถวายฎีกา ๏ จะกล่าวถึงโฉมเจา้ พลายงาม เมอื่ เปน็ ความชนะขุนช้างนั่น กลับมาอย่บู า้ นสาราญครัน เกษมสันต์สองสมภิรมย์ยวน พรอ้ มญาติขาดอยูแ่ ต่มารดา นึกนึกตรึกตราละหอ้ ยหวน โอ้วา่ แมว่ นั ทองช่างหมองนวล ไมส่ มควรเคียงคู่กบั ขนุ ชา้ ง เออน่เี นอื้ เคราะหก์ รรมมานาผิด น่าอายมิตรหมองใจไม่หายหมาง ฝา่ ยพอ่ มบี ญุ เปน็ ขนุ นาง แตแ่ ม่ไปแนบข้างคนจญั ไร ภาษาไทยกบั ครูพต่ี ่ีต๋ี – อาจารย์พรี ะเสก บริสทุ ธ์บิ วั ทิพย์

เสภาเรอื่ งขุนชา้ งขนุ แผน ตอน ขนุ ช้างถวายฎกี า รูปร่างวปิ ริตผดิ กว่าคน ทรพลอัปรียไ์ มด่ ีได้ ทั้งใจคอชวั่ โฉดโหดไร้ ชา่ งไปหลงรักใคร่ไดเ้ ปน็ ดี วนั นน้ั แพ้กเู ม่ือดานา้ กก็ รว้ิ ซ้าจะฆา่ ให้เป็นผี แสนแค้นดว้ ยมารดายงั ปรานี ให้ไปขอชวี ขี นุ ช้างไว้ แค้นแมจ่ าจะแกใ้ ห้หายแค้น ไมท่ ดแทนอา้ ยขุนช้างบ้างไม่ได้ หมายจิตคดิ จะให้มนั บรรลัย ไมส่ มใจจาเพาะเคราะห์มันดี ภาษาไทยกบั ครพู ีต่ ต่ี ๋ี – อาจารยพ์ ีระเสก บรสิ ทุ ธ์ิบวั ทิพย์

เสภาเร่อื งขุนช้างขนุ แผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎีกา อย่าเลยจะรับแมก่ ลับมา ใหอ้ ยดู่ ้วยบดิ าเกษมศรี พรากให้พ้นคนอบุ าทว์ชาตอิ ัปรีย์ ยง่ิ คิดกย็ ่งิ มีความโกรธา อัดอึดฮึดฮัดดว้ ยขัดใจ เม่ือไรตะวนั จะลับหล้า เข้าห้องหวนละห้อยคอยเวลา จวนสุรยิ าเล้ียวลบั เมรไุ กร เงียบสัตวจ์ ตั ุบททวิบาท ดาวดาษเดอื นสว่างกระจ่างไข น้าคา้ งตกกระเซ็นเยน็ เยอื กใจ สงัดเสยี งคนใครไมพ่ ูดจา ภาษาไทยกบั ครพู ตี่ ตี่ ี๋ – อาจารยพ์ รี ะเสก บรสิ ุทธิ์บัวทิพย์

เสภาเร่อื งขุนชา้ งขนุ แผน ตอน ขุนช้างถวายฎีกา ได้ยินเสียงฆอ้ งยา่ ประจาวงั ลอยลมลอ่ งดังถงึ เคหา คะเนนบั ยา่ ยามได้สามครา ดเู วลาปลอดห่วงทกั ทิน ฟา้ ขาวดาวเด่นดวงสว่าง จันทรก์ ระจา่ งทรงกลดหมดเมฆสน้ิ จงึ เซ่นเหล้าขา้ วปลาให้พรายกิน เสกขม้นิ วา่ นยาเข้าทาตัว ลงยนั ต์ราชะเอาปะอก หยิบยกมงคลข้นึ ใส่หัว เปา่ มนตร์เบ้ืองบนชอมุ่ มัว พรายยวั่ ยวนใจใหไ้ คลคลา ภาษาไทยกบั ครพู ตี่ ี่ต๋ี – อาจารยพ์ รี ะเสก บรสิ ุทธิบ์ ัวทิพย์

เสภาเรื่องขนุ ชา้ งขนุ แผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎีกา จับดาบเคยปราบณรงค์รบ เสรจ็ ครบบรกิ รรมพระคาถา ลงจากเรอื นไปมไิ ดช้ ้า รบี มาถึงบา้ นขนุ ชา้ งพลนั ฯ ๏ เหน็ คนนอนล้อมออ้ มเปน็ วง ประตลู ัน่ มน่ั คงขอบรวั้ กั้น กองไฟสว่างดังกลางวัน หมายสาคญั ตรงมาหน้าประตู จึงรา่ ยมนตรามหาสะกด เส่อื มหมดอาถรรพ์ทฝี่ ังอยู่ ภตู พรายนายขนุ ช้างวางว่งิ พรู คนผใู้ นบ้านก็ซานเซอะ ภาษาไทยกับครูพตี่ ีต่ ี๋ – อาจารย์พีระเสก บรสิ ทุ ธิ์บัวทพิ ย์

เสภาเรือ่ งขุนช้างขุนแผน ตอน ขนุ ช้างถวายฎีกา ทัง้ ชายหญงิ งว่ งงมลม้ หลบั นอนทับควา่ หงายก่ายกันเปรอะ จป่ี ลาคาไฟมันไหลเลอะ โงกเงอะงยุ งมไมส่ มประดี ใช้พรายถอดกลอนถอนลมิ่ รอยท่มิ ถอดหลดุ ไปจากท่ี ย่างเทา้ ก้าวไปในทนั ที มไิ ด้มใี ครทกั แตส่ กั คน มีแตห่ ลบั เพ้อมะเมอฝนั ทัง้ ไฟกองปอ้ งกนั ทุกแห่งหน ผ้คู นเงยี บสาเนียงเสยี งแตก่ รน มาจนถงึ เรอื นเจา้ ขุนช้าง ภาษาไทยกับครูพต่ี ี่ต๋ี – อาจารยพ์ ีระเสก บรสิ ทุ ธิบ์ วั ทิพย์

เสภาเร่อื งขุนช้างขุนแผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎีกา จดุ เทียนสะกดข้าวสารปราย ภตู พรายโดดเรอื นสะเทือนผาง สะเดาะดาลบานเปดิ หนา้ ตา่ งกาง ย่างเทา้ กา้ วข้ึนร้านดอกไม้ หอมหวนอวลอบบปุ ผาชาติ เบิกบานก้านกลาดกิ่งไสว เรณฟู รู ่อนขจรใจ ย่างเทา้ กา้ วไปไมโ่ ครมคราม ข้าไทนอนหลับลงทบั กนั สะเดาะกลอนถอนลน่ั ถึงชนั้ สาม กระจกฉากหลากสลับวับแวมวาม อร่ามแสงโคมแกว้ แววจับตา ภาษาไทยกับครูพตี่ ีต่ ี๋ – อาจารย์พีระเสก บริสทุ ธบ์ิ วั ทพิ ย์

เสภาเรอื่ งขนุ ช้างขุนแผน ตอน ขนุ ช้างถวายฎีกา ม่านมลู่ ม่ี ีฉากประจากนั้ อัฒจันทรเ์ ครอื่ งแก้วก็หนกั หนา ชมพลางย่างเยอ้ื งชาเลอื งมา เปิดมุ้งเหน็ หน้าแมว่ นั ทอง นง่ิ นอนอยูบ่ นเตยี งเคียงขุนช้าง มนั แนบขา้ งกอดกลมประสมสอง เจบ็ ใจดงั หวั ใจจะพังพอง ขยบั จ้องดาบง่าอยากฆา่ ฟัน จะใครถ่ บี ขนุ ชา้ งทีก่ ลางตวั นกึ กลัวจะถกู แมว่ นั ทองนัน่ พลางนั่งลงนอบนบอภวิ นั ท์ สะอน้ื อั้นอกแค้นน้าตาคลอ ภาษาไทยกับครูพ่ตี ต่ี ี๋ – อาจารยพ์ ีระเสก บริสทุ ธบ์ิ ัวทิพย์

เสภาเรือ่ งขุนช้างขุนแผน ตอน ขนุ ช้างถวายฎีกา โอแ้ ม่เจ้าประคุณของลกู เอย๋ ไม่ควรเลยจะพรากจากคุณพ่อ เวรกรรมนาไปไมร่ ง้ั รอ มิพอที่จะต้องพรากกจ็ ากมา มันไปฉุดมารดาเอามาไว้ อา้ ยหัวใสขม่ เหงไม่เกรงหนา้ ทีท่ าแคน้ กจู ะแทนใหท้ ันตา ขอษมาแม่แลว้ ก็ขบั พราย เปา่ ลงด้วยพระเวทวทิ ยา มารดาก็ฟืน้ ตนื่ โดยง่าย ดาบใส่ฝักไว้ไม่เคล่ือนคลาย วันทองรูส้ กึ กายก็ลืมตา ฯ ภาษาไทยกับครพู ต่ี ี่ต๋ี – อาจารย์พรี ะเสก บรสิ ทุ ธ์บิ ัวทพิ ย์

เสภาเร่ืองขุนช้างขุนแผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎีกา ๏ ครานั้นวันทองผ่องโสภา คร้นั รูว้ ่าลกู ยาหากลัวไม่ ลกุ ออกมาพลันดว้ ยทันใด พระหม่ืนไวยเขา้ กอดเอาบาทา วันทองประคองสอดกอดลูกรัก ซบพกั ตรร์ ้องไห้ไมเ่ งยหน้า เจา้ มาไยปานน้ีนล่ี ูกอา เขารักษาอยู่ทุกแหง่ ตาแหน่งใน ใสด่ าลบ้านช่องกองไฟรอบ พ่อชา่ งลอบเขา้ มากะไรได้ อาจองทะนงตัวไม่กลวั ภยั นีพ่ ่อใช้ฤๅว่าเจา้ มาเอง ภาษาไทยกับครูพี่ตีต่ ๋ี – อาจารย์พรี ะเสก บริสทุ ธบิ์ ัวทิพย์

เสภาเร่ืองขุนชา้ งขุนแผน ตอน ขนุ ช้างถวายฎีกา ขุนชา้ งต่ืนขนึ้ มิเป็นการ เขาจะรุกรานพาลขม่ เหง จะเกิดผดิ แมค่ ิดคะนึงเกรง ฉวยสบเพลงพลาดพล้ามิเปน็ การ มีธุระสิง่ ไรในใจเจ้า พอ่ จงเลา่ แก่แมแ่ ล้วกลับบา้ น มิควรทาเจ้าอย่าทาใหร้ าคาญ อยา่ หาญเหมือนพ่อนกั คะนองใจ ฯ ๏ จมน่ื ไวยสารภาพกราบบาทา ลูกมาผดิ จริงหาเถยี งไม่ รักตวั กลวั ผิดแตค่ ิดไป ก็หักใจเพราะรักแมว่ นั ทอง ภาษาไทยกบั ครพู ี่ตีต่ ๋ี – อาจารย์พรี ะเสก บริสทุ ธ์บิ วั ทพิ ย์

เสภาเร่อื งขนุ ช้างขุนแผน ตอน ขนุ ช้างถวายฎกี า ทกุ วนั น้ลี ูกชายสบายยศ พรอ้ มหมดเมยี ม่งิ ก็มสี อง มบี า่ วไพร่ใชส้ อยท้งั เงนิ ทอง พีน่ อ้ งขา้ งพ่อกบ็ รบิ ูรณ์ ยงั ขาดแต่แมค่ ณุ ไมแ่ ลเหน็ เป็นอยกู่ ็เหมอื นตายไปหายสญู ขอ้ นท้ี ี่ทุกขย์ ังเพิม่ พูน ถ้าพรอ้ มมูลแมด่ ว้ ยจะสาราญ ลูกมาหมายวา่ จะมารับ เชญิ แม่วนั ทองกลบั คนื ไปบา้ น แมน้ จะบังเกิดเหตุเภทพาล ประการใดกต็ ามแต่เวรา ภาษาไทยกับครพู ่ีตต่ี ๋ี – อาจารยพ์ ีระเสก บรสิ ุทธ์บิ ัวทพิ ย์

เสภาเรื่องขุนชา้ งขุนแผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎกี า มาอยูไ่ ยกบั ไอ้หินชาติ แสนอบุ าทว์ใจจิตริษยา ดังทองคาทาเลย่ี มปากกะลา หน้าตาดาเหมอื นมนิ หมอ้ มอม เหมือนแมลงวันว่อนเคลา้ ทเ่ี น่าชว่ั มาเกลือกกลั้วปทมุ าลย์ที่หวานหอม ดอกมะเดื่อฤๅจะเจือดอกพะยอม วา่ นักแม่จะตรอมระกาใจ แม่เลย้ี งลูกมาถึงเจ็ดขวบ เคราะหป์ ระจวบจากแม่หาเหน็ ไม่ จะคิดถงึ ลกู บ้างฤๅอยา่ งไร ฤๅหาไมใ่ จแม่ไมค่ ิดเลย ภาษาไทยกับครพู ่ีตต่ี ี๋ – อาจารยพ์ รี ะเสก บริสทุ ธิบ์ วั ทิพย์

เสภาเรื่องขุนชา้ งขุนแผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎกี า ถ้าคิดเห็นเอ็นดวู ่าลกู เต้า แมท่ ูนเกลา้ ไปเรอื นอยา่ เชอื นเฉย ให้ลูกคลายอารมณไ์ ดช้ มเชย เหมอื นเม่ือคร้ังแม่เคยเล้ยี งลูกมา ฯ ๏ ครานั้นจงึ โฉมเจ้าวันทอง เศรา้ หมองด้วยลกู เปน็ หนักหนา พอ่ พลายงามทรามสวาดขิ องแมอ่ า แม่โศกาเกือบเจียนจะบรรลยั ใช่จะอ่ิมเอบิ อาบด้วยเงนิ ทอง มิใช่ของตัวทามาแตไ่ หน ทง้ั ผคู้ นชา้ งม้าแลขา้ ไท ไมร่ กั ใครเ่ หมือนกบั พอ่ พลายงาม ภาษาไทยกบั ครพู ต่ี ี่ตี๋ – อาจารยพ์ รี ะเสก บริสทุ ธบิ์ ัวทพิ ย์

เสภาเรื่องขนุ ชา้ งขนุ แผน ตอน ขุนช้างถวายฎกี า ทกุ วันนใี้ ชแ่ ม่จะผาสกุ มแี ตท่ ุกขใ์ จเจบ็ ดงั เหน็บหนาม ตอ้ งจาจนทนกรรมทต่ี ิดตาม จะขืนความคิดไปกใ็ ช่ที เมอ่ื พอ่ เจ้าเข้าคุกแม่ทอ้ งแก่ เขาฉดุ แม่ใช่จะแกลง้ แหนงหนี ถงึ พ่อเจา้ เล่าไมร่ วู้ ่าร้ายดี เป็นหลายปีแม่มาอย่กู ับขุนช้าง เมอื่ พอ่ เจา้ กลบั มาแต่เชียงใหม่ ไม่เพด็ ทลู สง่ิ ไรแต่สักอย่าง เมอ่ื คราวตัวแม่เปน็ คนกลาง ท่านกว็ างบทคืนให้บิดา ภาษาไทยกบั ครูพต่ี ีต่ ๋ี – อาจารยพ์ รี ะเสก บรสิ ทุ ธบ์ิ ัวทพิ ย์

เสภาเรอื่ งขนุ ชา้ งขนุ แผน ตอน ขุนชา้ งถวายฎกี า เจา้ เป็นถึงหวั หม่นื มหาดเล็ก มิใช่เด็กดอกจงฟงั คาแม่ว่า จงเร่งกลบั ไปคิดกับบดิ า ฟอ้ งหากราบทูลพระทรงธรรม์ พระองคค์ งจะโปรดประทานให้ จะปรากฏยศไกรเฉิดฉัน อันจะมาลักพาไม่ว่ากัน เช่นน้ันใจแมม่ ิเตม็ ใจ ฯ ๏ ครานัน้ จึงโฉมเจา้ พลายงาม ฟงั ความเห็นว่าแมห่ าไปไม่ คิดบา่ ยเบีย่ งเลย่ี งเลี้ยวเบีย้ วบดิ ไป เพราะรกั ไอ้ขนุ ช้างกว่าบดิ า ภาษาไทยกบั ครพู ่ีต่ตี ี๋ – อาจารย์พรี ะเสก บริสทุ ธ์บิ ัวทิพย์

เสภาเรือ่ งขุนช้างขนุ แผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎีกา จงึ วา่ อนิจจาลูกมารับ แม่ยงั กลับทดั ทานเปน็ หนกั หนา เหมือนไม่มีรักใคร่ในลกู ยา อุตส่าหม์ ารบั แลว้ ยงั มไิ ป เสยี แรงเป็นลูกผู้ชายไม่อายเพอื่ น จะพาแม่ไปเรอื นให้จงได้ แมน้ มิไปให้งามกต็ ามใจ จะบาปกรรมอยา่ งไรก็ตามที จะตดั เอาศีรษะของแมไ่ ป ทงิ้ แต่ตัวไวใ้ ห้อยู่น่ี แมอ่ ยา่ เจรจาใหช้ ้าที จวนแจ้งแสงศรีจะรีบไป ฯ ภาษาไทยกบั ครูพ่ตี ่ีตี๋ – อาจารยพ์ รี ะเสก บริสทุ ธิ์บัวทพิ ย์

เสภาเร่ืองขนุ ชา้ งขนุ แผน ตอน ขนุ ช้างถวายฎกี า ๏ ครานั้นวนั ทองผ่องโสภา เหน็ ลกู ยากัดฟันมันไส้ ถือดาบฟ้าฟื้นยืนแกว่งไกว ตกใจกลัวว่าจะฆ่าฟัน จึงปลอบว่าพลายงามพ่อทรามรัก อย่าฮกึ ฮกั ว้าวุ่นทาหุนหนั จงครวญใครใ่ หเ้ ห็นข้อสาคัญ แม่น้พี รน่ั กลัวแต่จะเกดิ ความ ดว้ ยเปน็ ข้าลกั ไปไทลักมา เหน็ เบ้อื งหนา้ จะอึงแมจ่ ึงห้าม ถ้าเหน็ เจา้ เป็นสขุ ไมล่ ุกลาม ก็ตามเถิดมารดาจะคลาไคล ภาษาไทยกับครพู ตี่ ต่ี ี๋ – อาจารย์พีระเสก บริสุทธ์บิ วั ทพิ ย์

เสภาเรื่องขนุ ชา้ งขนุ แผน ตอน ขุนช้างถวายฎีกา วา่ พลางนางลุกออกจากห้อง เศร้าหมองโศกาน้าตาไหล พระหมื่นไวยกพ็ ามารดาไป พอรงุ่ แจง้ แสงใสกถ็ ึงเรือน ฯ ๏ จะกลา่ วถึงเจ้าจอมหมอ่ มขนุ ช้าง นอนครางหลับกรนอยู่ปน่ เปอื้ น อัศจรรย์ฝันแปรแชเชอื น วา่ ข้เี รอ้ื นขึ้นตัวทว่ั ทงั้ นนั้ หาหมอมารักษายาเขา้ ปรอท มนั กนิ ปอดตบั ไตออกไหลลน่ั ทง้ั ไสน้ อ้ ยไสใ้ หญแ่ ลไสต้ นั ฟันฟางก็หกั จากปากตัว ภาษาไทยกบั ครพู ีต่ ่ตี ๋ี – อาจารยพ์ ีระเสก บริสทุ ธิ์บวั ทพิ ย์

เสภาเรือ่ งขนุ ชา้ งขุนแผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎกี า ตกใจตน่ื ผวาควา้ วันทอง ร้องวา่ แม่คุณแม่ชว่ ยผวั ลกุ ข้ึนงกงันตวั ส่ันรัว ใหน้ ึกกลัวปรอทจะตอดตาย ลมื ตาเหลียวหาเจ้าวนั ทอง ไมเ่ หน็ นอ้ งหอ้ งสวา่ งตะวนั สาย ผ้าผ่อนล่อนแก่นไม่ตดิ กาย เหน็ ม่านขาดเร่ียรายประหลาดใจ ตะโกนเรยี กในหอ้ งวนั ทองเอย๋ หาขานรับเชน่ เคยสักคาไม่ ท้ังข้าวของมากมายกห็ ายไป ปากประตเู ปดิ ไวไ้ ม่ใสก่ ลอน ภาษาไทยกบั ครพู ต่ี ี่ต๋ี – อาจารยพ์ ีระเสก บรสิ ทุ ธิบ์ ัวทิพย์

เสภาเรือ่ งขุนชา้ งขนุ แผน ตอน ขุนช้างถวายฎกี า พลางเรยี กหาขา้ ไทอย่วู า้ วุ่น ออี ุ่นอีอิ่มอีฉมิ อีสอน อมี อี มี าอสี าคร นง่ิ นอนไยหวามาหากู บ่าวผหู้ ญงิ ว่ิงไปอยงู่ กงนั เหน็ นายนน้ั แกผ้ า้ กางขาอยู่ ตา่ งคนทรุดนง่ั บังประตู ตกตะลงึ แลดไู มเ่ ข้ามา ขุนช้างเหน็ ขา้ ไม่มาใกล้ ขัดใจลกุ ขนึ้ ท้ังแก้ผา้ แหงนเถ่อเปอ้ ปังยนื จังก้า ย่างเท้ากา้ วมาไม่รตู้ วั ภาษาไทยกับครูพ่ตี ่ีต๋ี – อาจารย์พีระเสก บรสิ ทุ ธบิ์ วั ทิพย์

เสภาเรือ่ งขุนชา้ งขุนแผน ตอน ขุนช้างถวายฎกี า ยายจนั งนั งกยกมอื ไหว้ นัน่ พ่อจะไปไหนพ่อทูนหัว ไมน่ งุ่ ผอ่ นนงุ่ ผา้ ดนู า่ กลัว ขนุ ช้างมองดตู ัวก็ตกใจ สองมือปิดขาเหมอื นทา่ เปรต ใครมาเทศนเ์ อาผ้ากูไปไหน ให้นึกอดสหู มู่ขา้ ไท ยายจันไปเอาผา้ ใหข้ ้าที ยายจันตกใจเตม็ ประดา เขา้ ไปฉวยผ้าเอามาคล่ี หยิบย่นื สง่ ไปใหท้ ันที เมนิ หนีอดสไู ม่ดนู าย ภาษาไทยกบั ครพู ี่ตี่ต๋ี – อาจารย์พีระเสก บรสิ ทุ ธิ์บัวทิพย์

เสภาเรือ่ งขุนชา้ งขนุ แผน ตอน ขุนช้างถวายฎีกา ขนุ ช้างตัวสั่นทาวบอกบ่าวไพร่ วนั ทองไปไหนอยา่ งไรหาย เอ็งไปดูใหร้ ู้ซง่ึ แยบคาย พบแลว้ อย่าว่นุ วายให้เชญิ มา ฯ ๏ ข้าไทได้ฟงั ขุนช้างใช้ ตา่ งเที่ยวคน้ ด้นไปจะเอาหน้า ทงั้ หอ้ งนอกห้องในไม่พบพา ทั่วเคหาแลว้ ไปค้นจนแผ่นดิน เห็นประตูรว้ั บ้านบานเปิดกว้าง ผูค้ นนอนสลา้ งไมต่ น่ื สนิ้ เสาแรกแตกต้นเปน็ มลทนิ กินใจกลับมาหาขนุ ชา้ ง ภาษาไทยกับครพู ีต่ ี่ต๋ี – อาจารย์พีระเสก บริสุทธิบ์ วั ทพิ ย์

เสภาเรอื่ งขนุ ช้างขนุ แผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎกี า บอกว่าไดค้ น้ ควา้ หาพบไม่ แลว้ เล่าแจ้งเหตไุ ปส้ินทกุ อย่าง ขา้ เห็นวปิ รติ ผดิ ทา่ ทาง ทีน่ วลนางวนั ทองน้ันหายไป ฯ ๏ ครานนั้ ขนุ ช้างฟงั บา่ วบอก เหงื่อออกโซมล้านกระบานใส คิดคิดใหแ้ คน้ แสนเจ็บใจ ชา่ งทาไดต้ ่างต่างทุกอย่างจรงิ สองหนสามหนก่นแตห่ นี พลั้งทลี งไม่รอดนางยอดหญิง คราวนน้ั อ้ายขุนแผนมันแง้นชงิ น่คี ราวน้ีหนีว่งิ ไปตามใคร ภาษาไทยกบั ครูพีต่ ีต่ ี๋ – อาจารยพ์ รี ะเสก บริสุทธ์บิ วั ทิพย์

เสภาเรอ่ื งขุนชา้ งขนุ แผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎกี า ไมค่ ดิ ว่าจะเป็นเห็นว่าแก่ ยงั สาระแนหลบลห้ี นีไปไหน เอาเถดิ เป็นไรก็เปน็ ไป ไม่เอากลับมาได้มใิ ช่กู ฯ ๏ จะกล่าวถึงโฉมเจา้ พลายงาม เกรงเนอ้ื ความนงั่ นกึ ตรกึ ตรองอยู่ อา้ ยขนุ ช้างสารพัดเปน็ ศตั รู ถ้ามันรู้วา่ ลกั เอาแมม่ า มันกจ็ ะสอดแนมแกมเท็จ ไปกราบทูลสมเดจ็ พระพันวษา ดูจะระแวงผิดในกจิ จา มารดาก็จะต้องซึ่งโทษภัย ภาษาไทยกับครพู ตี่ ่ีต๋ี – อาจารย์พีระเสก บริสทุ ธิ์บัวทิพย์

เสภาเรือ่ งขนุ ช้างขนุ แผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎีกา คดิ แล้วเรยี กหมืน่ วิเศษผล เอ็งเป็นคนเคยชอบอชั ฌาสยั จงไปบ้านขุนชา้ งด้วยทันใด ไกลเ่ กลี่ยเสยี อย่าใหม้ ันโกรธา บอกวา่ เราจบั ไข้มาหลายวัน เกรงแม่จะไม่ทันมาเห็นหนา้ เมอื่ คืนนีซ้ ้ามอี นั เป็นมา เราใช้คนไปหาแม่วนั ทอง พอขณะมารดามาส่งทุกข์ ร้องปลุกเขา้ ไปถึงในห้อง จงึ รีบมาเรว็ ไวดงั ใจปอง รักษาจนแสงทองสวา่ งฟา้ ภาษาไทยกับครพู ่ตี ต่ี ี๋ – อาจารย์พีระเสก บรสิ ุทธบ์ิ วั ทพิ ย์

เสภาเรือ่ งขุนชา้ งขุนแผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎกี า ไมต่ ายคลายคืนฟนื้ ขึ้นได้ กูขอแม่ไวพ้ อเหน็ หนา้ แตพ่ อให้เคลื่อนคลายหลายเวลา จึงจะสง่ มารดานั้นคนื ไป ฯ รบี มาบา้ นขนุ ชา้ งหาชา้ ไม่ ๏ หม่นื วเิ ศษรับคาแล้วอาลา เหน็ ผูค้ นขวกั ไขวท่ ัง้ เรือนชาน ครั้นถงึ แอบดอู ยู่แตไ่ กล ดูหน้าเฝ่ือนทีโกรธอย่งู ุน่ งา่ น ขุนชา้ งนั่งเยย่ี มหนา้ ต่างเรือน คิดแลว้ ลงคลานเข้าประตู ฯ จะดื้อเดินเข้าไปไมเ่ ป็นการ ภาษาไทยกับครพู ีต่ ี่ตี๋ – อาจารยพ์ รี ะเสก บริสทุ ธิบ์ ัวทิพย์

เสภาเร่อื งขุนช้างขุนแผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎกี า ๏ คราน้ันเจ้าจอมหมอ่ มขุนชา้ ง นง่ั คาหนา้ ตา่ งเยีย่ มหนา้ อยู่ เห็นคนคลานเขา้ มาเหลอื บตาดู นี่มาล้อหลอกกฤู ๅอยา่ งไร อะไรพอสว่างวางเขา้ มา เด็กหวาจบั ถองใหจ้ งได้ ลกุ ขน้ึ ถกเขมรร้องเกนไป ทดุ อา้ ยไพรข่ ี้ครอกหลอกผดู้ ี ฯ ๏ คราน้ันวิเศษผลคนวอ่ งไว ยกมือข้ึนไหว้ไมว่ งิ่ หนี รอ้ งตอบไปพลนั ในทนั ที คนดดี อกข้าไหวใ้ ช่คนพาล ภาษาไทยกับครพู ่ตี ่ีต๋ี – อาจารยพ์ รี ะเสก บริสุทธิ์บัวทิพย์

เสภาเรอื่ งขนุ ช้างขนุ แผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎกี า ข้าพเจา้ เป็นบา่ วพระหมนื่ ไวย เปน็ ขุนหม่นื รบั ใช้อย่ใู นบา้ น ทา่ นใช้ให้กระผมมากราบกราน ขอประทานคนื น้ีพระหมน่ื ไวย เจบ็ จกุ ปัจจบุ นั มีอนั เป็น แก้ไขกเ็ ห็นหาหายไม่ ร้องโอดโดดดนิ้ เพยี งส้ินใจ จงึ ใช้ให้ตวั ข้ามาแจง้ การ พอพบท่านมารดามาสง่ ทุกข์ ข้าพเจ้ารอ้ งปลุกไปในบ้าน จะกลบั ข้นึ เคหาเหน็ ชา้ นาน ทา่ นจงึ รบี ไปในกลางคนื ภาษาไทยกบั ครูพตี่ ีต่ ๋ี – อาจารยพ์ รี ะเสก บริสุทธบิ์ ัวทพิ ย์

เสภาเรือ่ งขนุ ชา้ งขุนแผน ตอน ขนุ ชา้ งถวายฎกี า พยาบาลคุณพระนายพอคลายไข้ คุณอยา่ สงสยั ว่าไปอื่น ให้คาม่ันส่งั มาวา่ ย่ังยืน พอหายเจบ็ แล้วจะคนื ไม่นอนใจ ฯ ๏ ครานน้ั ขุนช้างได้ฟังวา่ แคน้ ดังเลอื ดตาจะหลั่งไหล ดับโมโหโกรธาทาวา่ ไป เรากไ็ ม่ว่าไรสุดแตด่ ี การไข้เจ็บล้มตายไมว่ ายเวน้ ประจุบนั อันเป็นทง้ั กรุงศรี ถ้าขดั สนสิ่งไรที่ไมม่ ี ก็มาเอาที่น่อี ย่าเกรงใจ ภาษาไทยกับครพู ต่ี ตี่ ี๋ – อาจารย์พีระเสก บรสิ ุทธิบ์ วั ทิพย์

เสภาเรอื่ งขุนช้างขนุ แผน ตอน ขุนช้างถวายฎกี า วา่ แลว้ ปดิ บานหนา้ ต่างผาง ขนุ ชา้ งเดอื ดดาลทะยานไส้ ทอดตวั ลงกบั หมอนถอนฤทยั ดูดูเ๋ ปน็ ได้เจียววันทอง เพราะกแู พ้ความจมืน่ ไวย มนั จงึ เหิมใจทาจองหอง พ่อลูกแม่ลูกถกู ทานอง ถึงสองคร้ังแลว้ เป็นแต่เชน่ นี้ อา้ ยพอ่ ไปเชยี งใหมม่ ชี ยั มา ตัง้ ตวั ดงั พระยาราชสหี ์ อ้ายลูกเปน็ หมน่ื ไวยทาไมมี เห็นกนู ้ีคนผิดตดิ โทษทัณฑ์ ภาษาไทยกับครูพ่ีตี่ตี๋ – อาจารย์พรี ะเสก บรสิ ทุ ธิ์บัวทพิ ย์

เสภาเร่ืองขุนชา้ งขนุ แผน ตอน ขนุ ช้างถวายฎีกา มันจึงข่มเหงไม่เกรงใจ จะพึ่งพาใครไดท้ ี่ไหนน่นั ขุนนางน้อยใหญเ่ กรงใจกัน ถงึ ฟอ้ งมันก็จะปดิ ให้มดิ ไป ตามบุญตามกรรมไดท้ ามา จะเฆีย่ นฆา่ หาคิดชีวติ ไม่ ยงิ่ คิดเดือดดาลทะยานใจ ฉวยไดก้ ระดานชนวนมา ร่างฟอ้ งทอ่ งเทียบใหเ้ รียบรอ้ ย ถ้อยคาถถ่ี ว้ นเป็นหนกั หนา ลงกระดาษพบั ไวม้ ไิ ดช้ า้ อาบน้าผลดั ผา้ แล้วคลาไคล ภาษาไทยกบั ครูพตี่ ตี่ ๋ี – อาจารย์พรี ะเสก บริสทุ ธบ์ิ วั ทพิ ย์

เสภาเรอื่ งขุนช้างขนุ แผน ตอน ขุนช้างถวายฎกี า วันนน้ั พอพระป่นิ นรินทรร์ าช เสดจ็ ประพาสบวั ยงั หากลบั ไม่ ขนุ ช้างมาถึงซ่ึงวังใน ก็คอยจ้องที่ใตต้ าหนกั น้า ฯ ๏ จะกล่าวถึงพระองคผ์ ู้ทรงเดช เสดจ็ คืนนเิ วศนพ์ อจวบค่า ฝีพายรายเลม่ มาเตม็ ลา เรอื ประจาแหนแหเ่ ซ็งแซม่ า พอเรือพระทีน่ ง่ั ประทับที่ ขุนช้างก็ร่ลี งตนี ท่า ลอยคอชหู นังสือดื้อเข้ามา ผดุ โผลโ่ งหนา้ ยดึ แคมเรอื ภาษาไทยกบั ครูพี่ตตี่ ี๋ – อาจารย์พรี ะเสก บรสิ ุทธบ์ิ วั ทพิ ย์