IE Story Part1 : ก่อนจะมีวันนี้

IE Story : เรือ่ งเล1าชาวไออี ภาค 1 : กอ( นจะมีวนั น้ี ตำนานภาควชิ าวิศวกรรมอุตสาหการ สจล. ฉบับปรบั ปรงุ ใหม, พุทธศักราช ๒๕๖๕ เรยี บเรยี งโดย สรรพสิทธิ์ ล่มิ นรรตั น6

คำอทุ ศิ คณุ ความดขี องหนงั สอื เล3มน้ี ขออทุ ิศใหท: กุ ท3าน ท่ีมพี ระคณุ ตอ3 ภาควิชาวิศวกรรมอตุ สาหการ คณะวิศวกรรมศาสตรC สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล:าเจา: คุณทหารลาดกระบัง รวมทั้งเหล3าคณาจารยC เจ:าหน:าท่ี ศษิ ยCทง้ั หลายและครอบครัวของพวกเราชาวไออีลาดกระบงั

ตำนานภาควชิ าวศิ วกรรมอุตสาหการ สจล. IE Story : เร่ืองเล1าชาวไออี ภาค 1 : กอ1 นจะมวี นั นี้

สารบญั 1 คำนำ 8 20 ตอนท่ี 1 : การเดนิ ทางของผักตบกอนอ: ย ๆ 31 ตอนที่ 2 : ส3ูโลกกวา: งครง้ั แรก 43 ตอนที่ 3 : กลบั สู3คลองสายเกา3 52 ตอนท่ี 4 : ชวี ติ ที่เลือกแล:ว 62 ตอนท่ี 5 : ปYZนดาวใหเ: ปน[ ดิน ตอนที่ 6 : กลับสู3โลกกวา: งอกี คร้ัง 77 ตอนท่ี 7 : ฝYนสลาย ตอนที่ 8 : ป_แหง3 การเรยี นรู:

คำนำ “ตำนานภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ สจล. IE Story : เรอื่ งเล3าชาวไออ”ี เป[นบนั ทึกความทรง จำของขา: พเจา: เกี่ยวกบั การทำงานที่ภาควิชาวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวศิ วกรรมศาสตรC สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล:าเจ:าคณุ ทหารลาดกระบงั ซงึ่ เป[นงานเขยี นที่เคยเผยแพรบ3 า: งแล:ว ในบล็อกชื่อ “เรอ่ื งเลา3 ชาวไออ”ี ท่ี IESTORY.COM ซงึ่ ขา: พเจา: ได:เริม่ เขียนในป_ พ.ศ. 2550 ยาวนานเปน[ เวลา 5 ป_ มีเนื้อหาประมาณ 300 กว3าตอน ณ ชว3 งป_ 2564 และ 2565 ข:าพเจ:าพอจะมีเวลาว3างมากข้นึ อกี ทั้งพบวา3 การเขยี นหนงั สอื เป[น การช3วยผอ3 นคลายอาการเจ็บปวs ยของขา: พเจา: ไดเ: ปน[ อย3างดี จงึ ได:ทำการเรียบเรยี งและพยายาม จัดลำดบั หมวดหมูง3 านเขียนในบล็อกใหม3 แต3ก็พยายามรกั ษาสำนวนและรปู แบบการเขียนให: เหมือนตน: ฉบับมากทส่ี ดุ และตอ: งขอขอบพระคณุ และขออนญุ าตทกุ ทา3 น ท่ีมภี าพปรากฏใน หนงั สอื เลม3 นีม้ า ณ ท่ีนี้ สำหรับหนังสอื เล3มนี้ ถอื วา3 เปน[ ภาคแรกของตำนานฯ ซึ่งใช:ช่ือว3า “ภาค 1 : กอ3 นจะมวี ันน้ี” ซ่ึง เป[นเร่อื งราวท่ปี ูพ้นื ประวตั ิความเป[นมา และแรงบนั ดาลใจของขา: พเจา: ในการเริ่มทำงานที่ ภาควชิ าวิศวกรรมอุตสาหการ คณะวิศวกรรมศาสตรC สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกลา: เจ:าคณุ ทหารลาดกระบงั ข:าพเจา: มุ3งหวงั เพยี งแคค3 วามบนั เทงิ เปน[ หลกั ในการอา3 นหนงั สอื เล3มนี้ ดงั นั้น ถอื เสยี วา3 ตำนานน้ี เปน[ เพยี งแค3เรือ่ งเล3า ทีบ่ นั ทึกไว:เพ่ือเล3าส3ูกนั ฟYง กอ3 นทีม่ นั จะเลือนรางไปกบั กาลเวลา สรรพสิทธิ์ ลิ่มนรรตั นC 30 กันยายน 2565

IE STORY : เร่ืองเลา) ชาวไออี ตอนท่ี 1 : การเดนิ ทางของผกั ตบกอน<อย ๆ วันน้ี เป)นวนั ท่ีข-าพเจา- ออ2 นเพลยี ยิ่งนกั เพราะมงี านสอนท้งั เชา- และบ2าย อีกทง้ั ยงั รูส- ึกปวดเมื่อย และเจบ็ คอ กเ็ ลยทำให-เกดิ อาการ \"อยากอ-ูงาน\" มากยงิ่ นัก ดังน้นั พอบา2 ยอ2อนๆ ข-าพเจา- ก็ ตัดสินใจเลกิ สอน เพราะทนการระคายคอไมไ2 หว แลว- ลงมาน่ัง ๆ นอน ๆ ดฝู งู เด็ก ๆ ทั้งปMสาม และปMส่ี แออดั ยดั เยียดนง่ั สนทนาเฮฮากนั ในหอ- งทำงานขา- พเจา- พอบ2ายแก2 ๆ หลงั ฝนตก พวก เรากม็ รี ายการทวั รOทำบญุ แนวอนรุ กั ษOธรรมชาติ อันได-แก2 การไปเล้ียงปลาในคลองหนา- วดั ปลกู ฯ หลงั คณะฯ เรา ข-าพเจ-าไม2ได-มาเยอื น ที่ทา2 น้ำหน-าวัดแหง2 นี้ มานานแสนนาน แตบ2 รรยากาศทกุ อย2างยงั เหมอื นเดิมไมเ2 คยเปลี่ยนแปลง กอผกั ตบชวาเบยี ดเสียด ใบเขียวสดเกาะกนั เป)นแพอยู2หน-าวัด น้ำยงั คงใสไหลเออ่ื ย ๆ เห็นฝงู ปลาแหวกวา2 ยไปมา 1

IE STORY : เรือ่ งเล)าชาวไออี สมาชิกประจำวัด เจ-าแมวนกั เลง นอนคมุ เชงิ ตรงท2าน้ำ สว2 นเจ-าหมาน-อยนอนสบายอารมณO ดู สบาย ๆ จนนา2 อจิ ฉา พอไดย- นิ เสียงพวกเราเอะอะเจย๊ี วจZาว มันกร็ บี ลุกขนึ้ มามองอย2างเคือง ๆ และ ใชส- ายตาตำหนติ เิ ตยี นพวกเรา น-อง ๆ ปสM าม ชาว Z9 เรม่ิ โยนขนมปง^ เลย้ี งปลา ส2งเสยี งคยุ กันฟง^ ดูเหมือนฝงู ไก2ทะเลาะกัน ส2วนฝูงปลาเร่ิมรวมตวั รุมกนิ ขนมปง^ อย2างเกยี จครา- น 2

IE STORY : เรอ่ื งเล)าชาวไออี หากไมส2 งั เกตถงึ ถนนสายใหม2 ทซี่ บั ซ-อนและอลงั การ ณ สดุ ปลายสายตา หรอื ไม2สำเนยี กถึง เสยี งเครือ่ งบิน ที่บนิ โฉบลงต่ำ ขา- พเจ-าคงคดิ ว2า ข-าพเจา- ยังคงวนเวียนอยใ2ู นอดตี เมือ่ 25 ปMท่ี ผา2 นมา ในปM พ.ศ. 2525 3

IE STORY : เร่ืองเล)าชาวไออี ในปM 2525 ขา- พเจา- กา- วส2ูร้วั ลาดกระบงั ดว- ยความรสู- ึกผดิ หวงั เพราะทุก ๆ อย2างรอบกาย แตกตา2 งจากส่งิ ท่เี คยวาดภาพไวย- ิง่ นัก ณ ชว2 งเวลานั้น ลาดกระบัง เหมอื นดนิ แดนสนธยา ห2างไกล ความเจริญและแสนเงยี บเหงา แค2 มองดเู สาโทรฯ ทตี่ ระหง2านอยา2 ง เดยี วดายกลางทุง2 กว-าง มนั ก็ว-าเหว2 ใจยิ่งนัก เพอื่ นรว2 มหอ- งจาก โรงเรียนเก2าทกุ คนของขา- พเจา- ก็ ไมไ2 ด-มาเรียนทนี่ ่ีสกั คนเดยี ว ขา- พเจา- เลอื กมาทนี่ ี่ ด-วยความ เข-าใจผิดและด-วยความหวงั ลกึ ๆ ว2า มันอย2ูไกลจากบ-านดี เพราะ ขา- พเจา- อยากออกจากบ-านมาก แต2 ไมเ2 คยคดิ เลยวา2 มนั จะไกลและ เงยี บเหงาขนาดน้ี สมน้ำหนา- ตวั เองยิง่ นกั เพราะทุกอยา2 งทีน่ ี่ ดูแปลกไปหมด ไมม2 โี ทรศัพทO ไม2มี รถเมลOผา2 น ความสขุ ทเ่ี ราหาไดก- ็มีไม2กีอ่ ยา2 ง เช2น สขุ ท่ีได-เลน2 หมากฮอรOสท่ใี ชฝ- านำ้ อัดลมหนา- ตึก ช2วงพกั เทีย่ ง ได-เลน2 บอลกลางเปลวแดด ไดเ- ล2นเทนนสิ พรอ- ม ๆ กบั คอยตะเพดิ ไล2วัวควาย ออกไปจากสนาม การกินเหล-าเป)นเรื่องธรรมดา เกิดข้ึนไดก- บั ทุกคน ทกุ วนั แค2ถงึ เวลาท่คี วรกิน พวกเรากก็ ิน แคน2 ้ีเอง 4

IE STORY : เรือ่ งเลา) ชาวไออี หากจะถามขา- พเจ-าวา2 ณ ชว2 งเวลานัน้ ขา- พเจ-ามี ความสุขไหม ? ข-าพเจา- คงตอบได-วา2 “ ก็ไมร2 ส-ู ิ !!!! ” เพราะชีวติ นักศกึ ษา เรมิ่ จากต่นื เช-า ออกจากบ-าน ตง้ั แต2ยงั เชา- มืดมาก ๆ ถ-าขยันหนอ2 ย ก็ขน้ึ รถไฟสาย ดอนเมอื ง-หัวตะเข-ตอนหกโมงกวา2 ๆ ท่สี ถานรี ถไฟ สามเสน ยงิ ตรงเข-าหัวตะเข-เลย ไมต2 -องเขา- หวั ลำโพง ก2อน แต2ถ-าตื่นสายหนอ2 ย กจ็ ับรถไฟสายอะไรกไ็ ด-เขา- หัวลำโพงก2อน เพอื่ ข้นึ รถไฟสายตะวนั ออกตอนแปด โมงตรง พอถึงคณะฯ เวลาไปเรียน กเ็ ดนิ ดุ2ย ๆ บ-าง บางทกี ย็ มื จกั รยานเขาข่ีไปโนน2 ไปนบ่ี -าง ขี่ขา- มทุ2งนา ไปทำ Lab แถวคณะวดิ ยาฯ ถ-าลัดเลาะไปแถวคณะ เกษตรฯ บา- ง ก็อาจจะโดนตีหวั แต2บางทกี ไ็ ปไกลถึง วัดปลกู ฯ วดั เล็ก ๆ ริมคลองกลางทงุ2 5

IE STORY : เรือ่ งเลา) ชาวไออี นำ้ ในคลองหน-าวัด ใสสะอาดตลอดปM มีปลามากมายตามธรรมชาติ ยามเยน็ ๆ ข-าพเจ-า มักจะชอบมานั่งยอง ๆ ดูปลา แต2ไม2เคยซือ้ ขนมปง^ ใหพ- วกมันกนิ หรอก เพราะมันไม2มีขายหรอก แค2ตัวเองอยากจะกินขนมป^งอะไรสกั กอ- น ตอ- งป^nนรถไปถึงตลาดหวั ตะเข-โนน2 ก็ได-แต2 วักนำ้ เลน2 ๆ หยอกลอ- กบั ปลา นั่งดูสายน้ำท่ไี หลไป นง่ั ดผู ักตบชวาท่ลี อยละลอ2 งตามสายน้ำ นง่ั นับวันนบั คืน ถามตนเองทุกเย็น ว2า “ เม่อื ไหร2หนอ ? เราจะหลดุ พ-นจากตรงน้ี อยากกลบั เข-าสูโ2 ลกท่ีเจรญิ สกั ที เมอื่ ไหรห2 นอ ? เราจะเรยี นจบสักที ” ความคดิ ในตอนนน้ั คิดเพยี งวา2 การเรยี นจบ คือ ความสำเรจ็ ในชีวิตมนษุ ยแO ลว- ชีวติ หลังเรียนจบ คงจะสนกุ สนาน มีเงินใช- สขุ สบายแบบผ-ูใหญ2 แบบว2า กค็ ดิ แค2นจี้ รงิ ๆ ขา- พเจ-าคิดได-แค2นจี้ ริง ๆ !!! 6

IE STORY : เรอื่ งเล)าชาวไออี ชวี ติ ขา- พเจ-า ณ ชว2 งเวลานั้น อุปมาด่ังผักตบกอน-อย ๆ ทเี่ พ่ิงจะลอยออกจากลาดกระบัง ลอยส2ู คลองเล็ก ๆ เพื่อเข-าส2ทู -องมหานทีอนั กวา- งใหญ2 ขา- พเจ-าไม2ร-อู ะไรเลย ไมร2 ท-ู กุ ส่ิงทกุ อยา2 ง อกี ทั้ง ไมส2 ามารถจะหยง่ั ร-ไู ด-ว2า ในอกี ไมก2 ี่ปMตอ2 มา มหานทีอันกวา- งใหญ2 จะได-พดั พา ผกั ตบกอน-อย ๆ กอน้ี กลบั เข-าสค2ู ลองเลก็ ๆ สายเดิม และขา- พเจ-าก็ไดก- ลบั มาสจู2 ดุ เริ่มตน- ของเรือ่ งราวทั้งหมดใน ชีวติ ข-าพเจา- อกี ครง้ั ณ ดินแดนลาดกระบัง แห2งน.ี้ _____________________________________________________________________________________ ปรบั ปรงุ จาก IE Story Blog : ตอนที่ 44 : สายน้ำทไี่ หลกลบั .... (1) วันศุกรทJ ี่ 17 สิงหาคม 2550 7

IE STORY : เรอื่ งเลา) ชาวไออี ตอนท่ี 2 : สูBโลกกวา< งคร้งั แรก ในทส่ี ดุ ก็ถึงวันท่รี อคอย คอื เราเรยี นจบเสยี ที ซง่ึ มันก็เปน) เพยี ง วันหนึง่ ที่เราไดไ- ดแ- ต2งชดุ ครยุ แดงๆ ได-หอบดอกไม-ช2อใหญๆ2 ได- ถา2 ยรปู มากท่สี ุดในชีวติ ได-ทำทา2 แอคชนั่ แปลก เช2น ได-กางร2ม บาน ๆ ทำหน-าตาท2าทาง เรอ2 ๆ รา2 ๆ และไดย- ้มิ แบบไรส- าระ ๆ ขา- พเจา- บอกกบั ตวั เองวา2 ชีวติ น้ี เราทำสำเร็จแลว- ทุกประการ ทัง้ ๆ ท่ี ความจรงิ แล-ว ทกุ อย2างในชีวิตจรงิ เพง่ิ จะเรม่ิ ต-น มนั เพิ่ง จะเร่มิ ต-นจริง ๆ ยังไมถ2 งึ หนง่ึ ก-าวเลย ปM 2529 ข-าพเจ-าก็อำลาจากลาดกระบงั ด-วยความดีใจและ ภาคภูมิใจ กับคำว2า “ วศิ วกรรมศาสตรบัณฑติ เกยี รตินยิ มอันดับ สอง ” แหง2 ภาควชิ าวศิ วกรรมคอมพวิ เตอรO ฟ^งแลว- ดดู กี วา2 โกก- วา2 ฉลาดกว2า และเหนอื กว2า คนอ่ืน ๆ ในโลก และอาจจะรวมถึง เพ่อื น ๆ ของตนเองท้ังหมดกเ็ ป)นได- 8

IE STORY : เรื่องเล)าชาวไออี แลว- ขา- พเจา- ก็เริม่ งานครั้งแรก ที่ธนาคาร กสกิ รไทย ในตำแหนง2 โปรแกรมเมอรO มี หน-าทนี่ งั่ เขยี นโปรแกรมไปเรื่อย ๆ ทกุ สิง่ ท่ีผ2านเขา- มาในชีวติ การทำงาน ล-วน สวยงาม นา2 รกั น2าประทบั ใจ แตกต2างจาก สิง่ รอบตวั สมัยทอ่ี ยูล2 าดกระบงั ย่งิ นัก ที่นี่ แอรเO ย็นฉำ่ สดชืน่ มอี าหารอรอ2 ย เลือกได- หลากหลาย มีเพือ่ นรว2 มงาน ท่หี นา- ตา สดใส ดูดี เทยี บไมไ2 ดเ- ลยกบั ที่ท่ีขา- พเจ-า เคยศึกษาเลา2 เรียนมา ที่ลาดกระบงั สายลมอ2ุนๆ เจือ กลิน่ ท-องนาและข้ีควาย มแี ต2 อาหารบา- นๆ ชดื ๆ ซ้ำๆ ซากๆ รวมทัง้ มเี พอ่ื นๆ ชาวชงโค ท่ี หนา- มนั ๆ ผวิ ดำๆ หยาบกร-าน และถ2อย แตเ2 ช่ือไหมว2า เพื่อน กล2มุ น้ี ยงั คบหายืนยาวตราบจน วินาทนี ้ี 9

IE STORY : เรอื่ งเล)าชาวไออี อยา2 งไรก็ตาม ชวี ิตและทกุ ๆ สิ่งรอบกายขา- พเจ-า ณ ช2วงเวลานั้น ณ ใจกลางกรุงเทพมหานคร ก็ยังไม2สามารถเติมเตม็ ชีวิตท่ีวา2 งเปลา2 ของข-าพเจา- ได- ข-าพเจา- เรมิ่ ด้นิ รนอยากไปเรยี นต2อเมอื ง นอก เพราะใคร ๆ เขากไ็ ปกนั หากมีการประกาศสอบชิงทนุ เรยี นตอ2 เมืองนอก ณ ทใี่ ด ขา- พเจ-า ก็บกุ ไปสอบทกุ ท่ี เชือ่ ไหมวา2 ข-าพเจา- กส็ ามารถสอบข-อเขยี น “ได”- ทุกท่ี และกส็ ามารถสอบ สัมภาษณO “ตก” ทุกทเ่ี ชน2 กนั เพราะทกุ คร้ังท่ีตอบคำถาม ข-าพเจา- ไม2มวี ิสยั ทัศนO ไมม2 แี ผนชีวิต ไม2มจี ดุ มุง2 หมายอะไรเลย ตอบงา2 ย ๆ ว2า “อยากเรยี นตอ2 เพราะอยากไปเมืองนอก” ตอบโง2 ๆ ว2า “อยากไปเมืองนอก เพราะเมืองนอกดคี รบั ” ตอบเง2า ๆ ว2า “ เมอื งนอกดี เพราะมนั เจริญ ครับ ... อ-อ ... สว- มกส็ ะอาดครับ ” ประมาณวา2 ตอบได-แค2น้ีจรงิ ๆ นา2 ทเุ รศไหม ? อย2างไรก็ ตาม ความล-มเหลวครั้งแลว- ครง้ั เล2า กลบั ไมม2 ีผลอะไรเลยต2อขา- พเจ-า เพราะทกุ คร้งั ทผ่ี ิดหวงั ขา- พเจา- สามารถสรปุ ทนั ทไี ด-วา2 เป)นเพราะระบบเมอื งไทยมนั ห2วย เพียงแค2จะคัดเลอื ก คนเกง2 ๆ ฉลาด ๆ อย2างขา- พเจ-า มนั ยงั ผิดพลาดไดข- นาดน้ี ข-าพเจ-าตำหนิติเตียนทกุ ๆ อย2างรอบตัว มองเห็นขอ- เสียของทุกสรรพสิง่ ยกเวน- ข-อเสยี ของตัวเอง ขา- พเจา- ไม2เคยมองตัวเองเลยว2า ตวั เรา มันแย2ขนาดไหน ? แล-วในที่สุด ขา- พเจ-ากด็ ้ินรนไปเมืองนอกได-สำเรจ็ ด-วยการ ออ- นวอนขอพ2อแม2 ทัง้ ๆ ท่รี วู- า2 ท่บี า- นก็ไมค2 2อยมเี งิน ทงั้ ๆ ที่ร-ู ว2า พอ2 แมท2 ำงานเหน่อื ยยากมาทั้งชวี ิต ขา- พเจ-าจำไดว- า2 พ2อแม2 บอกวา2 ท่บี -านกพ็ อจะมีเงินบ-าง แตค2 งจะไมม2 ากและไม2พอ แต2ถ-าหากข-าพเจ-าอยากจะไปจรงิ ๆ กส็ ามารถไดจ- ะจัดสรรให- ได- ประมาณว2า มพี อกนิ พอใชข- ้นั ต่ำสุด และถ-าขา- พเจา- จะต-อง ทำงานหาเงิน ชว2 ยเหลือตวั เองด-วยบ-าง คุณภาพชีวติ กค็ งจะดี ขน้ึ ซง่ึ ข-าพเจา- ก็รบี ตอบตกลงอยา2 งดใี จ ดีใจทจ่ี ะได-ไปสู2 บ-านเมอื งท่ีเจรญิ แลว- สกั ที และแล-ว ข-าพเจา- กเ็ ดินทางส2ู ประเทศออสเตรเลีย เมอื งเมลเบริ Oน ไปตามล2าความฝ^นและ ความหวัง ทแี่ สนจะโงแ2 ละไรแ- ก2นสารทส่ี ุดในชีวติ ของตน 10

IE STORY : เร่ืองเลา) ชาวไออี คนเราสว2 นใหญ2 มกั จะนกึ ภาพว2า ชีวติ นกั เรียนนอก คงจะเปน) เหมอื นดงั รปู นี้ คอื แต2งตัว ดๆี ทำ หน-าฉลาด ๆ เนียน ๆ ถอื หนงั สอื textbook ถือแฟมu ถอื โนน2 นีน่ ั่น ดังนั้น ขา- พเจา- จงึ สง2 รูปนีม้ า ให-พ2อแมด2 ู ทงั้ ๆ ที่ความจริงแล-ว ชีวิตมันไมไ2 ดเ- ป)นแบบน้ีเลย เมืองเมลเบริ นO ในสมยั นั้น (พ.ศ. 2530) แตกต2างจากเมอื งเมลเบิรOนในป^จจุบนั มาก สมัยนั้น คนเอเชียหัวดำ ๆ อยา2 งพวกเราทุก คน ล-วนถูกตราหน-าว2า คอื “พวกผ-ูอพยพ” เพราะ ณ ช2วงเวลานนั้ คนลาว คนเขมร คน เวียตนาม ต2างอพยพลภี้ ยั หลัง่ ไหลออกนอกประเทศตนเอง มาปก^ หลักพำนกั อยตู2 2างแดนกนั มากมาย เพียงเพราะเพอื่ หนภี ยั สงคราม หรอื การเปล่ยี นแปลงการปกครอง ดงั นนั้ เวลาเราเดิน ไปไหนมาไหน อาจจะเจออะไร ที่แปลกๆ มากมาย อาจจะ ไดร- บั ท้งั การดถู ูก-เหน็ ใจ-ดา2 ทอ-ขับ ไล-2 สงสาร-เอาเปรียบ ฯลฯ มีได-ทกุ รูปแบบ มนั แยกไมอ2 อกหรอกวา2 เรา คอื “คนไทย” ชาติ เลก็ ๆ ที่ยิ่งใหญ2 ทีไ่ มเ2 คยแพใ- คร 11

IE STORY : เรอ่ื งเลา) ชาวไออี ในตอนนั้น ขา- พเจา- ไปเรียนปรญิ ญาโททุกๆ วนั ในตอนบ2าย ดังน้ัน จงึ สามารถออกไปทำงานหา เงนิ ได-แทบทุกคนื โดยประกอบอาชีพยอดฮิตของคนไทยในตา2 งแดน คอื การทำงานรา- นอาหาร เพราะนอกจากจะเปน) แหล2งอาหาร ทอี่ ย2างน-อยก็ชว2 ยให-เราอ่มิ ท-องแน2 ๆ แลว- ขา- พเจา- กค็ ิดว2า ถา- เราทำงานบรกิ ารคนตา2 งชาตบิ 2อย ๆ ภาษาอังกฤษของเราน2าจะพัฒนาเรว็ ขนึ้ อย2างแน2นอน ดังนนั้ งานแรกของขา- พเจา- ก็คอื งานที่ร-านอาหาร จากภาพ คืองานประจำทบ่ี ารOเหลา- โดยเร่ิมไต2 เตา- จากเด็กลา- งแกว- หดั เปน) เดก็ เสิรฟO เคร่ืองดม่ื แลว- กไ็ ดช- 2วยงานประจำบารOเหล-า ได-ช2วยปอก กล-วย ปอกส-ม บา- ง ไดเ- ขย2า cocktail บ-าง ไดห- ัดผสมเหลา- บา- ง ได-วง่ิ ไปซอ้ื นำ้ แข็งบา- ง ไปซือ้ บุหรี่ใหล- กู ค-าบา- ง ตามเรอ่ื งตามราว มนั ก็ ก็สนกุ ดี ทงั้ อ่มิ ท-องและไดเ- งินใช-ด-วย 12

IE STORY : เรอ่ื งเลา) ชาวไออี งานอีกประเภททไี่ ม2ต-องคิดอะไร มาก เพราะไมต2 -องคอยเอาอกเอา ใจบรกิ ารใคร ก็คืองานที่ใช- แรงงาน ตามโรงงานต2าง ๆ ซงึ่ ขา- พเจ-ามักจะไปทำ ในวนั หยุด เสารOอาทิตยO โดยข-าพเจ-าทำที่ โรงงานเย็บเส้ือผ-าโหล เริ่มจาก งานตดั ผา- พับผา- เยบ็ ผา- และ ทา- ยสุดคือ งานรีดผา- ก2อนนำไป แขวนขายตามหา- ง การทำงาน โรงงานมขี อ- ดใี นแง2ทว่ี 2า ไม2ต-องคิดอะไรมาก มีสูตรงา2 ย ๆ วา2 ถา- มนั จา2 ยค2าจา- งเปน) ชวั่ โมง กอ็ ู- ๆ ไว-ก2อน แตถ2 -าจา2 ยเปน) ชิ้น ๆ (เชน2 งานรดี ผ-า) ก็รบี ๆ ชุย2 ๆ ไว-ก2อน แตข2 อ- เสยี อย2างมหนั ตO ก็คอื โรงงานอยู2ไกลมาก ตอ- งนง่ั รถไฟเปน) ช่วั โมง และหากกลบั บ-านดกึ ๆ ก็อาจจะถูกจไ้ี ด-งา2 ย ๆ และ ท่ีแยก2 ว2านน้ั ก็คอื โอกาสจะโดนมนั กดค2าแรงมีมากจรงิ ๆ เพราะในสมยั น้นั คนตา2 งชาตทิ ่ถี อื วี ซา2 นักเรียน จะมาทำงานแบบนีไ้ ม2ได- แตข2 -าพเจ-ากย็ ังแอบทำ ท้ัง ๆ ที่ผดิ กฎหมาย ดังนน้ั กเ็ ลย โดนกดราคาคา2 แรงสุดขดี คือตามปกติ หากทำงานโรงงาน จะได-ค2าแรงชัว่ โมงละ 10-15 $ ก็คอื สกั 200-300 บาท/ชัว่ โมง แต2พวกเราคนหัวดำ แอบทำ ผดิ กฎหมาย ถา- ได-สกั ชวั่ โมงละ 3-5 $ คอื 60-100 บาท/ชวั่ โมง กด็ ีใจกันนกั หนาแล-ว เพราะไม2 มที างเลือกอ่ืนท่ีดกี ว2านี้แล-ว ทำแคเ2 สารOอาทติ ยแO บบเตม็ ๆ สักวนั ละ 10 – 12 ช่ัวโมง กร็ วยสดุ ๆ แลว- พอจะใชซ- ้อื ข-าวของ หรือหนังสอื เรยี นไดส- บาย ๆ แตส2 ิง่ ทร่ี า- ยกว2าน้นั คือ บางทีเรา ทำงานแทบตาย มันก็เบีย้ วเงนิ ไมจ2 า2 ยดื้อๆ หรอื บางทพี อทำงานครบเดือน มนั ก็ไล2ออกและไม2 จา2 ยคา2 แรงเราทอ่ี ตุ ส2าหO อดทนทำงานมาท้งั เดอื น “หาก you .... มปี ^ญหา กไ็ ปแจง- ความกบั ตำรวจสิ !!!! ....” มนั ทา- ทาย และนค่ี อื โลกแหง2 ความจรงิ ความจริงโดยแท-ของโลก ทีข่ า- พเจา- กำลงั เรยี นร-ู 13

IE STORY : เรอื่ งเล)าชาวไออี อาชพี สดุ ฮิตตลอดกาลของคนไทย คือ ทำงานเปน) เดก็ เสริ Oฟรา- นอาหาร เพราะมนั สนุกดี ไดเ- จอ ผู-คนแปลก ๆ ไดฝ- áกภาษา ไดแ- อบซ2อนอาหารกลบั บา- น ได-กนิ ของดี ๆ และอิม่ ตลอดเวลา ถา- สนิทกบั พวกในครวั แต2งานนกี้ ็หนักมากๆ เพราะที่เมอื งนอก ตามร-านจะจ-างเดก็ เสิรฟO นอ- ย เพอ่ื ใหค- มุ- กบั คา2 แรงที่แพง ดงั นั้น งานแบบน้แี ทบจะเรียกไดว- า2 ต-อง “เดินไมห2 ยดุ ” ตลอดเวลา เดนิ เสิรOฟ เดนิ เก็บ ไปเรอ่ื ย ๆ ต้งั แต2เยน็ ๆ ยนั เที่ยงคนื ถาดอาหารกห็ นักแสนหนกั เพราะ อาหารมันเปน) ชุด ๆ สารพดั จาน สารพดั ชาม สารพัดแก-ว ตอ- งคอยเก็บ คอยเปล่ียน ให-แขก ตลอดเวลา แถมกอ2 นจะเร่มิ งาน กต็ อ- งชว2 ยพวกในครวั ห่นั ผกั หั่นปลา เพอ่ื ตอบแทนท่เี ขาแบ2ง ของกินดีๆ ใหเ- ราเอากลับบา- น รวมท้งั ตอ- งช2วยลา- งจาน เทเศษอาหาร เกบ็ ขยะ อีกท้ังตอ- งคอย ยืนช2วยปงâà หมปู âงà ไก2หนา- เตา กวา2 จะได-กลับหอ- ง ก็เลยเที่ยงคนื แทบทุกคนื 14

IE STORY : เร่อื งเล)าชาวไออี และเม่ือข-าพเจ-ากลับ มาถงึ หอ- งพกั มันก็ ดึกมาก ๆ และมันก็ เงียบจริง ๆ ทกุ ๆ คน ทเี่ คยอย2ูไกลจาก บา- นมาก ๆ คงจะร-ู ซง้ึ ถงึ ความร-สู กึ น้ดี ี มันทัง้ เหงาท้ัง อา- งว-าง และถึงจะ เหนื่อยสักแค2ไหน มนั ก็ยงั ไม2สามารถ นอนได-ลง เพราะมนั ปวดหลงั จริง ๆ อกี ท้งั ยงั มีหนังสือและการบ-านกองรอเราอยเู2 ป)นต้ัง กต็ -อง ทนนัง่ อา2 นหนงั สอื หลับ ๆ ตน่ื ๆ ทำการบา- น อีกทง้ั ต-องคอ2 ย ๆ เอาครีม lotion ทาฝาã มือที่ หยาบและแตก ขา- พเจ-าพบวา2 มันน2าแปลกทมี่ ีรอยแตกบนอุ-งมอื ของข-าพเจ-าเปน) รอ2 งลกึ แตกลากไปตามแนว เสน- วาสนา เสน- ชวี ิต เส-นโชคชะตาครบทุก ๆ เสน- บนฝãามอื ขา- งขวา เพราะทกุ ครง้ั ท่ีขา- พเจ-าล-าง จานกองโตท่รี -านอาหาร ดว- ยนำ้ เยน็ ๆ แล-วตอ- งสลับมอื คอยพลกิ หมูยา2 ง ไก2ยา2 ง บนเตารอ- น ๆ ตลอด มันก็เหมอื นกับวา2 เราได-ปàงâ มือของเราไปด-วยตลอดทั้งคนื ปàงâ รอ- น ๆ แลว- แชน2 ำ้ เยน็ ๆ ทำ แบบน้ีสลบั ไปมาท้งั คนื แทบทุกคืน ทกุ คืน ทุกคนื เกือบสองปM ดังน้ัน ถึงจะเป)นมอื เหล็กผสมไท ทาเนียม กค็ งจะทนทานไมไ2 ดแ- นน2 อน และทุกคนื ทุกครง้ั ท่หี ยอดครีม lotion แทรกผ2านลงตามร2องแห2งวาสนา ร2องชีวิต ร2อง โชคชะตา หรือรอ2 งอะไรก็ตาม มันชา2 งเจบ็ และแสบจนเกินคำบรรยายจริง ๆ ยิง่ ตอนดึก ๆ อากาศเยน็ ๆ เวลาตอ- งกำมอื งอมือตอนเขยี นหนงั สือ หรือพิมพOงาน มันเปน) รสชาติของชวี ิตโดย แท- 15

IE STORY : เรือ่ งเลา) ชาวไออี มันนา2 แปลกวา2 ทั้ง ๆ ทีข่ -าพเจ-า ไดอ- ยูก2 ลางเมอื งใหญ2 เมอื งท่ี เจริญ เมอื งท่ีสะอาด แต2เสน- บาง ๆ ทีก่ น้ั แบง2 แยกระหว2างคำว2า “เมืองนอก” เยีย่ งเมืองเมลเบริ Oน ณ รฐั วิคตอเรียแห2งนี้ กับคำวา2 “บ-านนอก” เย่ยี งเมือง ลาดกระบัง ณ แขวงลำปลาทิว อนั ไกลโพน- ชา2 งแตกตา2 งกนั ยิง่ นกั ท่นี ี่ นครเมลเบิรนO เมืองท่ีมคี น นบั ลา- น แต2ขา- พเจา- ไม2มเี พื่อนเลย เพื่อนแบบทจี่ รงิ ใจจรงิ ๆ และไม2 หวงั อะไรตอบแทนจากเรา ข-าพเจา- รูส- ึกเหมอื นเราอยต2ู วั คน เดียวจริง ๆ เหมอื นคนตาบอดท่ี หลงทางกลางเมอื งใหญ2 ข-าพเจ-า เพง่ิ จะคดิ ถึงเพอื่ น ๆ ในยามที่ ข-าพเจ-าทุกขO ขา- พเจ-าเพิ่งจะมา น่งั รำลึกถึงชีวิตอนั แสนสุขที่ ลาดกระบงั ชีวติ ทีเ่ รยี บง2ายไร- กฎเกณฑO ไร-เงอ่ื นไข นกึ ถงึ เพอ่ื น ตวั ดำ ๆ เหม็น ๆ เลว ๆ ถอ2 ย ๆ ที่ลาดกระบัง เพอ่ื นที่หัวเราะกับเราได-เสมอ เศรา- กับเราได- เสมอ เพ่อื นท่ีชว2 ยเราเรื่องเรยี น ช2วยทำ project ใหเ- รา และเพ่ือนทีภ่ ูมใิ จ ในตัวเรา 16

IE STORY : เรอื่ งเลา) ชาวไออี และอีกความรสู- กึ ที่หนักหนว2 งกว2าเดิม ก็คอื \"ขา- พเจ-าคิดถึงบ-าน\" เพราะมันนา2 ตลกวา2 สมัยกอ2 น นบั ตงั้ แต2เลก็ จนโต ขา- พเจา- ไม2เคยคดิ ถงึ บ-านเลย อกี ทั้งเวลาอยท2ู บี่ า- น ก็ไมเ2 คยต-องทำอะไร มากมายเลย จะกนิ จะนอน จะกวาดจะถู จะซักผา- รีดผา- จะล-างถ-วยล-างจาน มีคนทำให-หมดทุก อย2าง ทุกสง่ิ ทกุ อย2างในชีวิตของข-าพเจา- มีทัง้ พ2อ ท้งั แม2 ทง้ั พ่ี ๆ และทัง้ เพ่ือน ๆ ทยี่ ินดีและ พร-อมจะทำใหข- า- พเจา- เสมอมา แตต2 อนนี้ ทุกอย2างตรงข-ามกันหมด ขา- พเจ-าตอ- งทำงานมากมายให-คนทงั้ นครเมลเบิรนO ใครกไ็ ม2 ร-ู ต-องคอยประเคนอาหารดี ๆ รอ- น ๆ ใหม- นั อยา2 งถูกต-อง รวดเร็ว และทนั ใจ ตอ- งคอยลา- งถ-วย ล-างจานให-สะอาด ๆ ให-มนั ต-องคอยรดี ผ-าเป)นโหล ๆ ใหม- นั เพยี งแค2ทำแก-วใบเล็ก ๆ แตกหนง่ึ ใบ ก็โดนตดั เงนิ แลว- หรอื เพียงแค2ประมาทหลงเช่อื ใจใครง2าย ๆ สกั นิด ก็ยังถกู โกงอย2างหนา- ด-าน ๆ ทัง้ ๆ ทที่ ำงานเหนอ่ื ยแทบตาย แตก2 ต็ -องทน ทน และ กท็ นจนสามารถ “กลัน่ ความคดิ ” จากความรส-ู กึ ได-ว2า น่แี หละคอื บทเรียนอันยง่ิ ใหญท2 ม่ี าชว2 ยสอนขา- พเจา- ให-รูถ- งึ คณุ ค2าของทุก ๆ สิ่งทข่ี -าพเจ-ามองขา- มมาตลอดชวี ิต ข-าพเจ-าไมเ2 คยมองเห็นความยากลำบากของพอ2 แม2เลย แมแ- ต2นอ- ย ข-าพเจ-าไมเ2 คยเหน็ คุณคา2 ของเพ่อื นเลยแม-สักนดิ และขา- พเจ-าไมเ2 คยรจู- ัก “ตัวตนท่ี แทจ- ริง” ของขา- พเจ-าเลย จนกระทัง่ ถึง ณ วินาทนี ้ี ท่เี พิ่งจะคดิ ได- 17

IE STORY : เร่อื งเล)าชาวไออี ขา- พเจ-าพักอยูไ2 กลจากตัวเมืองเมลเบริ นO พอสมควร เพราะคา2 เชา2 หอ- งแถบน้คี อ2 นขา- งถูก และที่ สำคญั คือ มนั อยู2ไม2ไกลจากทะเลมากนัก หากวันใดว2าง ๆ ข-าพเจ-าก็มักจะเดนิ มานง่ั เล2นริม ทะเล มองดทู อ- งฟuา ดทู ะเล ดูผคู- น ดนู กนางนวล มองดอู า2 วเมืองเมลเบริ Oน แลเห็นยอดตึกใน เมืองอยร2ู ำไร ๆ ทะเลเงียบสงบนิง่ มีลมหนาว พัดกรรโชกเป)นระยะ ๆ มีแต2นกนางนวลเทา2 นั้น ทข่ี วกั ไขว2ว2นุ วาย มองผา2 นทะเลออกไป ไกลจนถงึ สุดเสน- ขอบฟuา พลางนึกถงึ คลองสายเก2าแก2สายนน้ั สายนำ้ ไหล เอื่อย ๆ ผา2 นหนา- วัดปลกู ฯ ณ ดินแดนทีส่ งบเงียบท่อี ยูไ2 กลสุดขอบฟาu ไม2นา2 เชือ่ ว2าตัวขา- พเจ-า จะออกจากคลองสายนน้ั ด้ันด-นมาเรียนร-แู ละผจญภยั ออกทะเลใหญ2มาไดไ- กลเชน2 น้ี และหาก นึกย-อนไป ถงึ ภาพของ “เดก็ หนมุ2 หน-าบา- น ๆ สวมเส้ือครยุ สแี ดงสด แบกดอกไมช- อ2 โต ย้มิ รา2 เรงิ และมนั่ ใจในความโง2ของตนเอง” ดูเหมือนวา2 จะเปน) ภาพท่อี ยูไ2 กลสดุ ขอบฟuา และย่ิง มองดู ยงิ่ นึกทบทวนดู มันก็ไม2ใช2ภาพของตัวข-าพเจ-าเลย ไมใ2 ชแ2 ม-แตน2 อ- ย 18

IE STORY : เร่ืองเลา) ชาวไออี ลมหนาวพดั กรรโชกอกี ระลอก ข-าพเจ-ากำมือให-แนน2 ขน้ึ ใหอ- ุน2 กระชับ ความเจบ็ แปลบแล2นตาม รอ2 งของเส-นวาสนาอนั ยงิ่ ใหญ2 บนฝาã มอื อนั ดา- นชาของข-าพเจา- สะกิดเตอื นให-ข-าพเจา- รู-ว2า นี่คอื ชวี ิตจริงทเี่ รากำลังเผชิญอย2ู นีค่ อื “ความจริง” “ความจรงิ ” ท่ีเปน) “ความเป)นจริง” ทแี่ ทจ- ริง ของ “ชวี ติ จรงิ ” ข-าพเจ-า คิดถงึ ทกุ สิง่ ทกุ อยา2 งทเี่ มอื งไทย บอกกบั ตวั เองว2า อีกไม2นานเราคงจะไดก- ลับบ-านเสียที และบอกกับตัวเองวา2 ในอกี ไม2ช-า รอยแตกตามร2องลึกบนฝาã มือ คงจางหายไป อาจจะเหลือทิ้ง ไว- กเ็ พยี งแคค2 วามทรงจำของแผลน้ี ที่ตดิ ตรงึ อย2ูในใจของข-าพเจา- ตลอดกาล ขา- พเจา- พรอ- มแลว- ท่ีจะไดเ- ริ่มตน- ชีวิตจรงิ ๆ อีกครัง้ _____________________________________________________________________________________ ปรบั ปรงุ จาก IE Story Blog : ตอนท่ี 45 : สายน้ำทีไ่ หลกลับ .... (2) วนั อาทติ ยทJ ี่ 19 สงิ หาคม 2550 19

IE STORY : เรอื่ งเลา) ชาวไออี ตอนท่ี 3 : กลบั สูBคลองสายเกBา ... ขา- พเจ-ากส็ ำเรจ็ การศึกษา ปริญญาโทดา- น Systems Engineering จาก Royal Melbourne Institute of Technology หรอื RMIT หาก ถามขา- พเจ-าวา2 หลักสตู รนีส้ อน อะไรบ-าง ? ข-าพเจา- คงจะเบลอ ๆ ตอบไมค2 2อยจะถูก แตห2 าก ถามวา2 เรยี นอยา2 งไร จงึ จะเอาตวั รอดได-และสามารถเรยี นจบได- แบบหวดุ หวดิ ข-าพเจ-าก็คงจะ ตอบได-อย2างคลอ2 งแคล2ว สิง่ ท่ีเปลี่ยนแปลงอยา2 งเหน็ ได-ชดั ทข่ี า- พเจา- ไดร- บั จากเมือง นอก คือ ความรู-สกึ และมุมมอง ในชีวิตท่ีแตกต2างจากสองปMท่ี ผา2 นมาอยา2 งส้นิ เชิง ความม่ันใจ ในตัวเองสงู ลน- ปร่ี ความเชอื่ ม่นั วา2 เราสามารถทำไดท- ุกอยา2 ง หากเราอดทน และตง้ั ใจจรงิ 20

IE STORY : เรอื่ งเล)าชาวไออี เมื่อถึงเมอื งไทย ขา- พเจ-าเรมิ่ งานแรกจากการ วางแผนอย2างรอบคอบ ในปMนั้น ธุรกจิ ท่ีกำลังบมู และมาแรงสุดขีดในไทย คอื อุตสาหกรรมน้ำมนั และพลงั งาน ซ่งึ เป)นผลจากการเรม่ิ ค-นพบกZาซ ธรรมชาติในอา2 วไทย ประเทศไทยเตรยี ม ประเทศ NICS เสือตวั ท่ี 11 ?!? ของโลก โครงการระดับเมกกาโปรเจค เร่มิ ผดุ มากมาย เชน2 Eastern Seaboard Project แถบแหลม ฉบงั และมาบตาพุด บริษทั นำ้ มนั ขา- มชาติขยายกิจการ และอาจจะยา- ยฐานมาประจำที่ประเทศ ไทย แทนสิงคโปรO ดังนนั้ จงึ ไมใ2 ช2เร่ืองยากสำหรับข-าพเจ-า ที่จะเดนิ อย2างม่ันใจไปเลอื กงาน ท่ี \"ค2ูควร\" กับตวั เรา นีค่ อื ความคดิ (ทไ่ี มค2 2อยจะถูกต-องนกั ) ของขา- พเจา- ในขณะนนั้ หลงั จากสมั ภาษณOหลายรอบ เพอื่ เลอื กบรษิ ัทเหลา2 นน้ั ข-าพเจา- ตัดสนิ ใจเลือกบริษทั นำ้ มนั ตรา \"มา- บิน\" แทนทีเ่ ลือกตรา \"หอย\" หรอื \"เสือ\" เพราะคิดวา2 \"มา- บนิ \" เพิง่ จะเปดà office ใน กรุงเทพ จึงมโี อกาสก-าวหน-า และมคี วามทา- ทายกวา2 การเขา- องคกO ร \"หอย\" หรอื \"เสือ\" ซงึ่ มีฐาน ในเมืองไทยมาชา- นาน มปี ü^มนำ้ มันมากกวา2 100 แหง2 ท้ังประเทศ แล-วข-าพเจ-าก็เรมิ่ ทำงานที่ \"ม-าบนิ \" อย2างสนกุ สนาน เพราะเป)นระบบเมืองนอก มีการต2อสู-ฟาด ฟน^ กนั ทุกวันตามสไตลบO รษิ ทั ฝรั่ง ทุกเช-าต-อง meeting มีการสรปุ กำไร ขาดทุน รายวัน และ ต-องหาว2า ใครคือจุดอ2อนในวนั นั้น คนทโ่ี ดดเดน2 คอื คนท่ีเห2าเกง2 เขี้ยวคม กดั ลึก ทำตวั แบบน้ี นายใหญช2 อบ หนา- ทขี่ องข-าพเจา- คอื สั่งซอ้ื นำ้ มันจากทงั้ โลก คล-ายกับการเลน2 หนุ- แต2เล2นนำ้ มันตลาดโลกแทน คือ เป)นการตดั สนิ ใจสั่งซอ้ื นำ้ มนั แบบตา2 ง ๆ จากแหลง2 ตา2 ง ๆ ทัว่ ภูมภิ าค ซื้อมา ขายไป โดย เอาไปขายตอ2 ให-ทุก ๆ เจา- ในไทยและประเทศเพอ่ื นบ-าน เราเป)นแคน2 ายหนา- ก็รวยกวา2 เปàดปม^ü ทัว่ ประเทศเสยี อีก ขา- พเจา- ทำไดอ- ยู2 1 ปM ไดค- วามรมู- ากมาย ท้ัง logic การคิดและตดั สนิ ใจเชงิ ธรุ กิจ ทัง้ logic การตอ2 สู- ปอu งกันตวั ในองคOกรต2างชาติ ความสำเรจ็ ท่ยี ิง่ ใหญ2ของการทำงานใน องคOกรแบบน้ี ไมใ2 ชแ2 ค2การทำผลกำไรใหบ- รษิ ทั แตค2 อื การลอบเชอื ดคอหวั หนา- แลว- เรากเ็ สียบ แทนมัน น่คี อื สง่ิ เดยี วทเ่ี รียนร-ู มันเป)นแบบนีจ้ รงิ ๆ 21

IE STORY : เรอ่ื งเล)าชาวไออี เมือ่ ครบ 1 ปM ขา- พเจ-าบอกตัวเองวา2 พอแล-วกบั ความร-ูและทกั ษะน้ี กระโดดตอ2 ไปดกี ว2าเพือ่ เงนิ เพราะไดค- ำนวณเรยี บร-อยแลว- วา2 ใน 10 ปขM า- งหนา- เงินและตำแหน2งท่มี ากท่ีสุดเท2าท่ขี -าพเจ-าจะได-จาก \"มา- บิน\" คือ เท2าใด และ คำตอบ คือ ก็ OK รับได- แตไ2 มส2 ามารถเตมิ เต็มความ \"อยากได-- อยากม\"ี ของขา- พเจา- ได- จงึ กระโดดสว2ู งการทเ่ี รามี background บ-าง โดยกลับสบู2 รษิ ทั คอมพิวเตอรO บริษัทน้ี เดิมเปน) software house คอื รบั จ-างเขียนโปรแกรมท่ัวไป แต2โครงการใหม2 คอื การขยายโครงการเปน) software factory มง2ุ ผลิต software โดยคนไทย มีเปuาหมาย ในตลาดตา2 งประเทศเปน) หลกั ตวั product ที่เรา พฒั นาอยเ2ู ปน) concept ใหมท2 างคอมพวิ เตอรO software คือ การสร-างวิธกี ารเขยี นโปรแกรมที่ งา2 ยข้ึน โดยอาศยั พวกกราฟฟàกและชดุ คำสัง่ งา2 ย ๆ มาสื่อสารแทนการเขยี นโปรแกรมด-วย ภาษาท่ยี ากๆ เราเรียก software น้ีว2า \"WIN GEN\" ทำงานใต- windows หากทำตามขนั้ ตอน กส็ ามารถ generate ภาษา C ได-โดยอตั โนมตั ิ หนา- ทข่ี องขา- พเจา- คอื ผจู- ดั การทว่ั ไป ประสานงานระหว2างทมี พฒั นาโปรแกรม กับทมี การตลาดในต2างประเทศ รวมทงั้ รบั ผดิ ชอบงานในสำนกั งานทกุ ชนดิ อีกท้งั ยงั ตอ- งหารายไดเ- ขา- บรษิ ทั ดว- ยการเปน) ตวั แทนจำหน2ายพวกอปุ กรณOคอมพวิ เตอรOทกุ ชนดิ จากต2างประเทศ งานน้ีกส็ นกุ และตอบโจทยOของชีวติ ไดด- ี เพราะเปน) การฝáกเราให-เห็นว2า หากจะเปน) เจ-าของ กจิ การเอง เราจะตอ- งทำ ตอ- งคิดอะไรบ-าง ? นคี่ อื บทเรียนสำคญั ที่ตอ- งเรียนร-ู และในที่สุด โครงการ software ไทย สูต2 ลาดนอกกเ็ สรจ็ เราเปàดตัวทง่ี าน computer โลก จัด ท่ี ชิคาโก สำเรจ็ จนน2าใจหาย เพราะมคี นสนใจสั่งซอื้ เพยี ง 5 ชดุ ยังไมค2 ุ-มคา2 เชา2 บธู เลยด-วยซำ้ . ไมไ2 ด-สญั ญา ไมไ2 ด- deal ใดใด ท้ังส้ิน (แต2สง่ิ ท่นี า2 เจ็บใจ เหลือหลาย คือ หลงั จากนัน้ ไมน2 าน มกี ารเปดà ตัว software ท่ีโดง2 ดงั มาก ถอื ว2าเป)น concept ใหม2ท่โี ลกตะลึง คือ พวก visual basic / visual C อนั โด2งดงั ซึง่ ก็เป)น concept เดยี วกนั กบั สง่ิ ท่พี วกเราพยายามขาย ท่ีชิคาโก มากอ2 น) 22

IE STORY : เรอื่ งเลา) ชาวไออี ดว- ยประการท้งั ปวง เม่อื product หลักล-มเหลว ทุกอย2างก็ปรบั ตวั เพือ่ การอยร2ู อด ทีม โปรแกรมเมอรตO -องรบั งานพวกโปรแกรมชว2 ยสอนเด็กอนบุ าลร-องเพลง ธรุ กจิ นำเขา- กต็ อ- งเริ่มทำ อยา2 งจรงิ จัง ในรูปแบบการขายส2งพวกอุปกรณO ให-รา- นในพันทพิ ยO ส2วนขา- พเจ-าน้ัน ก็ถงึ เวลาที่ ต-องกระโดดตอ2 เพราะคิดวา2 ไมม2 ีอะไรนา2 สนุกอีกตอ2 ไป ข-าพเจ-าผจญภัยตอ2 เร่ิมหาสิง่ ทา- ทายและ เงนิ มาก ๆ ตอ2 ไป จากน้ำมัน ส2ู software จากนั้น สสู2 ง่ิ ท่ียังไมม2 คี นพยายามจะขาย ในเมืองไทย คอื เฮลิคอปเตอรขO นาดเล็ก เพ่ือการเกษตร และอะไรก็ได- ส่ิงทีท่ า- ทาย คือ ยังไมม2 กี ารขายสินคา- นี้ ในตลาดมา ก2อน ไม2มีอะไรทุกอย2าง รวมท้งั ไม2มี กฎหมายรองรบั !!! หนา- ท่ีของขา- พเจ-า คอื ดูแล ประสานงานทุกอยา2 ง ระหว2างงานด-านเทคนิค กับดา- นตลาด ดา- นเทคนิค ไดแ- ก2 กระบวนการสง่ั ซ้อื วางแผนการประกอบ แผนการทดสอบ และแผนการบำรงุ รักษา โดยในสว2 นทเี่ ป)นเทคนคิ ก็ไดพ- วกช2างจากทหารอากาศ และอาจารยO มหาวทิ ยาลยั เปน) ทมี งาน และอีกส2วนท่ีดูแล คอื การตลาดท้ังหมด โดยม2ุงเปาu ไปทส่ี วนเกษตร / อตุ สาหกรรมเกษตรทั้งหลาย โดยมีระบบท้ังขาย / ใหเ- ชา2 และ ฯลฯ มากมาย ... ในชว2 งแรก ทุกอยา2 งดหี มด ยอดขายดีมาก วางแผนว2า ปMละ 2 ลำ ขายทะลเุ ปาu ได- 6 ลำ และยงั ได-สญั ญาเช2าเคร่ืองบนิ เพ่ือพ2นยาฆ2าแมลง / พน2 ฮอรOโมน / ถ2ายหนงั มากมาย ต-องออก ตา2 งจงั หวัดตลอดพรอ- มทมี ขายและทมี เทคนคิ ไปตามไร2 ตามฟารOมขนาดใหญ2 เกอื บท่วั อีสาน และภาคตะวนั ออก เป)นชีวิตการทำงานในฝน^ ได-เทย่ี วไกล ๆ ได-วางแผนเอง ไดต- ัดสนิ ใจเอง มี อิสระและท-าทายจรงิ ๆ ทกุ อยา2 งดีหมด จนวนั หน่งึ เกิดอุบัติเหตเุ ครอ่ื งบินตก นกั บนิ เสยี ชีวิต สว2 นลกู ค-าท่กี ำลงั จะตกลง ใจซอ้ื ก็ข้นึ ไปบินทดสอบดว- ย กเ็ สยี ชวี ติ เชน2 กนั บรษิ ัทถูกฟuองร-องค2าเสียหายมากมาย อกี ทั้งมา พบวา2 ห-ุนสว2 นก็บริษัทโกงเงนิ และมีปญ^ หาเรื่องเงินในบริษัท มีเช็คเดง- เรียกได-ว2า ทุก ๆ ป^ญหา ท่ีเปน) ไปไดบ- นพื้นพภิ พ เกดิ ข้นึ ท่ีบรษิ ทั นี้ครบถว- น 23

IE STORY : เร่อื งเลา) ชาวไออี ชวี ิตในตอนน้ัน มันเบลอ ๆ ต-องข้ึนศาลให-บรษิ ทั สัปดาหลO ะ 2-3 หน บางวนั เราเปน) โจทกO บาง วันเปน) จำเลย ข-าพเจ-ามีชวี ติ ท่คี ร่ำหวอด ในแถบยา2 นรชั ดาฯ ในแบบทที่ กุ คนคงไม2อยากจะเป)น คอื ไป-ขนึ้ -ศาล เป)นอาชพี หลัก ชีวิตเหมือนจะจบแค2น้แี ลว- จริง ๆ เพราะหากจะไปหางานใหม2 มนั ก็ยาก เพราะเรากต็ -องไปศาลทุกวัน จันทร-O พุธ-ศุกรO ชวี ติ มนั เหนื่อยมาก ๆ มากจนถามตัวเอง บอ2 ย ๆ วา2 เรากล-าเล2นเกมสOเสี่ยง กบั ชีวติ เราไดอ- ย2างไร ? แต2เราก็ถลำลงไปแลว- ก็คงตอ- งทนไป แล-วข-าพเจา- กเ็ ร่ิมชีวิตอีกคร้งั ดว- ย เงินก-อนสดุ ทา- ยท่เี ก็บมาทงั้ ชวี ติ ต-องไปขอจากพ่สี าวอีก 2 คน และตอ- งก-ู bank อกี ก-อนโต เพ่อื ไปเซ-งรา- นท่ี the MALL งามวงศO วาน ระยะเวลานานถึง 28 ปM โดยตัง้ ใจจะทำธุรกจิ ท่ีเราไมม2 ี ความรแ-ู ละไม2รเ-ู ร่อื งเลย คอื เปàดรา- นขาย Gift Shop เพราะดูแลว- น2าจะดที ส่ี ดุ ทุนน-อย กำไร มาก โดยของทุกชิ้นในร-าน ข-าพเจา- ต-องไปเดนิ เลือกเอง จากสำเพง็ บ-าง จากสวนจตจุ กั รบ-าง จากต2างจังหวดั บา- ง ชวี ิตพลกิ ผนั จากวศิ วกร จากผูจ- ดั การ กลายเป)นพ2อคา- เร2 นง2ุ ยนี สO มีกระเป©า คาดพุง พกเงินสดเปน) ฟãอน เดนิ ลยุ สำเพง็ จนฉำ่ ทุกซอกซอย ลยุ ตลาดปนM งั แถวท2าเรอื คลองเตย เพอื่ ไปรบั ขนมหนีภาษีทางเรือ ลุยขนส2งสายใต- ลยุ ตามทา2 รถทัวรOเพื่อไปรับขนมหนภี าษีจาก มาเลเซีย ชวี ติ ทะเลาะกบั แมค2 า- สวนจตจุ ักรเปน) ประจำ ทำแบบนีท้ กุ วัน สลับกับการไปขึน้ ศาล แพบ- -าง ชนะบ-าง กช็ 2างมัน 24

IE STORY : เร่อื งเล)าชาวไออี รา- นท่ีเปàด ก็สวยงาม ดดู ี ท่ีสำคญั คือ รายไดด- ี ดมี าก ๆ จนทำใหจ- 2ายคนื ธนาคารไดอ- ยา2 งรวดเร็ว และเร่ิมขยายสาขาที่สอง ที่ the Mall บางกะปà 25

IE STORY : เรื่องเล)าชาวไออี หนา- ที่ประจำวนั ของขา- พเจ-าทีร่ า- น นอกจากการเดินหา สินค-าเข-าร-านแล-ว อกี หน-าท่กี ค็ ือ การเข-าไปปดà รา- นตอนค่ำ ๆ และกวาดเงนิ ท้งั หมดใส2ถงุ กอZ บแกบZ กลบั มาบา- น จากน้ันก็ นอนหมดแรง โยนเงนิ ไว-ใต-ต-ูใตเ- ตียง ปลาย ๆ สปั ดาหO ต-องมา น่งั นบั เงินจนหลังขดหลงั แข็ง บางทรี ส-ู กึ เหมือนว2า เราเปน) เด็ก ๆ ที่กำลงั นง่ั เลน2 เกมเศรษฐี นบั เงินปลอมเป)นฟอã น ๆ ขา- พเจา- นงั่ มองกระดาษชน้ื ๆ เหมน็ ๆ แต2 มีคา2 สูงท่ีกองตรงหน-า แล-วพยายามถามตัวเองตลอดวา2 นค่ี ือ \"สิง่ ทเ่ี ราต-องการในชวี ติ ไหม ?\" \"เราอยากกา- วกระโดด ไม2อยากมีชวี ิตท่ลี อยตามกระแส\" เราก็ทำแล-ว กระโดดจนเม่ือยต-มุ ไป หมดแลว- \"เราอยากท-าทาย ต2อส-ู ฟาดฟน^ \" เราก็ทำแลว- เดินไปขนึ้ ศาลจน รู-จักทุกคนท่นี น่ั \"เราอยากร่ำรวย มเี งินไหลมาเทมา นง่ั นับจนปวดหลงั \" เรากก็ ำลังทำอยู2ไงละ2 มอื ด-านหมดแลว- แตท2 ำไมชีวิตจึงยังไม2เติมเตม็ มันเปน) เพราะ อะไรหนอ ? วนั หนง่ึ เพอื่ นซล้ี าดกระบัง ค2โู ปรเจคของขา- พเจา- แวะมา หาทรี่ า- น เขาเพิ่งกลับจากเมอื งนอก เขาตืน่ ตะลงึ ในความ อลงั การของร-านและรูปแบบชีวติ ข-าพเจ-ายิ่งนกั ขา- พเจ-า แคเ2 ล2าเรียบ ๆ วา2 \"ตอนน้ี กูก็ว2างๆ เลยเปàด giftshop แก-เหงา กำลงั จะเปดà สาขา 2 แล-ว วา2 งๆ ก็เดินหาซอื้ ของเข-าร-าน ออ- กต็ -องไป ศาลบ-าง สปั ดาหO และ 2-3 หน กเ็ ร่ืองเงินๆ ทองๆ หละ” ซ่งึ ฟ^งดแู ลว- มันน2าหมนั่ ไสม- าก เพราะจรงิ ๆ แล-วขา- พเจา- รสู- กึ ว2า ชีวิตเรามนั ชา2 งไรส- าระและ ไรค- า2 ท่สี ดุ จากน้ัน เพื่อนของข-าพเจ-า ก็เอย2 ปากขอรอ- งใหข- -าพเจ-า ชว2 ยขับรถไปส2งเขาทล่ี าดกระบัง เขาอยากเป)นอาจารยO อยากชว2 ยชาติ อยากสอนหนังสือเด็ก ในขณะทข่ี -าพเจ-ายังบอกตวั เองเสมอว2า ยงั รวยไม2พอ 26

IE STORY : เรื่องเล)าชาวไออี จากนั้น เราก็เขา- ลาดกระบัง เพอ่ื นขึน้ ไปชั้นสาม ตกึ A พบทา2 นคณบดี สว2 นขา- พเจา- เดินดม2ุ ๆ รอบคณะ ทุกอย2างดูเหมือนเดมิ ตกึ A ตึกโทร เสาโทร ตกึ วดั คุม เห็นตึกสบิ สองชัน้ กำลงั สร-าง อย2ูลบิ ๆ ฝงู เดก็ เบยี ดเสียดกินขา- ว เบียดเสียดเลน2 กฬี า กลางแดดเปรยี้ ง ข-าพเจา- เดนิ ผา2 นข้นึ ตึก กจิ กรรม กลิน่ รองเท-าเนา2 โชยข้นึ จมูกคละเคลา- เสียงหัวเราะ คำหยาบ เสียงตะโกน ขา- พเจ-า เหมือนยืนทะลมุ ติ แิ หง2 เวลากลับไปสมัยยงั เปน) นกั ศึกษา ขา- พเจ-าบอกตวั เองวา2 นา2 แปลก แปลก มาก ๆ ที่วา2 ทำไมตอนที่ขา- พเจา- เรียนอยูท2 ่ีนี่ ทำไมขา- พเจ-าไมเ2 คยมองเหน็ ภาพนี้เลย ขา- พเจ-าทำ ชว2 งทำเวลาดี ๆ เหลา2 นี้ หายไปไหนหนอ ? ขา- พเจา- ไม2เคยมคี วามทรงจำดี ๆ ไว-คอย ประคับประคองใจ หรือเอาไว-คอยเตมิ เตม็ ชีวติ เลย 27

IE STORY : เรื่องเล)าชาวไออี ข-าพเจ-าอยากจะตะโกนดัง ๆ ใหล- ั่นสนามโภไคยฯ วา2 เฮย- .... ไอ-เด็ก อีเดก็ ท้งั หลาย ส่งิ ท่ีดีท่สี ุด ของชวี ติ มันอยูต2 รงน้ีแหละ !!! พวกเจา- จงอย2าไดผ- ดิ พลาดเหมอื นพ่ีเลย วนั นอ้ี าจจะโง2 อาจจะไมร2 ู- อาจจะฝน^ อาจจะหวัง อาจจะหัวเราะ อาจจะร-องไห- อาจจะไร-สาระ แต2ยงั ได-มเี พ่ือน พวกเจา- จะรู-บ-างไหม หนอ ? ในหัวขา- พเจา- อ้ือองึ ดูเหมอื นทกุ ๆ คำตอบของชีวิตท่ขี -าพเจ-าพยายามค-นหา หลงั่ ไหลออกมา เร่ือย ๆ ไมจ2 บไม2สนิ้ ข-าพเจา- เพิ่งรว-ู า2 ข-าพเจา- อยากทำอะไรแล-ว ในชวี ติ แลว- ข-าพเจา- ก็ข้ึนไปตามเพือ่ น ทหี่ -องคณบดี ทั้งสองกำลังคยุ กันแบบกร2อย ๆ ประมาณว2า ผม ๆ คุณ ๆ ทา2 น ๆ ครับ ๆ แตข2 -าพเจ-ากบ็ ุกเขา- ไปคยุ บอกเลา2 ถึงความร-สู ึกของตน ส่ิงทต่ี น คน- พบ พูดมากมาย จำได-ว2า ตอนหน่ึงของการสนทนามกี ารเปดà ประเดน็ วา2 เดก็ สมัยน้ี มนั แย2 จริง ๆ ไม2เหมือนเด็กสมยั กอ2 น ซง่ึ ขา- พเจ-าก็เถยี งสดุ ชีวติ วา2 ไม2จรงิ จติ เดิมแทข- องเดก็ ทกุ คนใสบริสทุ ธิ์ สะอาดเทา2 เทียมกัน ข้ึนกบั ว2าเด็กคนนั้น อยตู2 รงไหน ส่ิงรอบตวั เป)นอยา2 งไร ? ถา- เราเริ่มตน- ด-วย อคตแิ บบนี้ ก็คงจะอบรมส่งั สอนเดก็ ไมไ2 ดห- รอก แตถ2 า- เราทำสงิ่ แวดลอ- มของการเรียน ทำใหเ- ดก็ รัก เด็กอบอนุ2 และเหน็ คุณคา2 ของทกุ สิ่งรอบกายแล-ว จติ เดิมแทอ- ันใสสวา2 ง กย็ 2อมเจิดจ-าและ เป)นพลงั ใหเ- ด็กก-าวออกไปสูโ2 ลกกวา- ง ด-วยความสุข และความอบอ2นุ ใจ เพราะเพียงแค2ปริญญา 1 ใบ พรอ- มเกียรตินยิ มอีก 1 ดอก บวกกบั งานทม่ี น่ั คง และเงนิ ทลี่ -นฟาu ก็ไม2มวี ันเติมเตม็ ชีวิตได- หรอก ถา- ไม2รูจ- กั คุณค2าของเพือ่ น และคณุ คา2 ของทกุ สง่ิ รอบกาย แล-วข-าพเจ-ากเ็ ลา2 ชีวิตอนั น2า ทเุ รศ ๆ ของข-าพเจา- ให-ทา2 นคณบดีฟ^ง 28

IE STORY : เร่ืองเลา) ชาวไออี เช-าวันร2ุงขน้ึ ขา- พเจ-าได-รับโทรศัพทOจากทา2 น คณบดี ทา2 นบอกว2า อยากจะชวนขา- พเจ-ามาเป)น อาจารยO มโี ครงการใหม2ที่ไมท2 า- ทายอะไร ไมใ2 ช2 อะไรที่ย่งิ ใหญ2 แคม2 าลองทำ \"ภาควชิ าในฝ^น\" ท่ีน่ี ดไี หม ? เพราะท2านเชือ่ ในเรอ่ื ง \"จิตเดมิ แท-\" ท่ี ข-าพเจา- พูด ซึ่งแนน2 อนวา2 ขา- พเจา- ตอบปฏิเสธ เพราะชีวิตมนั ยังวุ2นวายยง่ิ นกั ไหนจะดูร-าน ไหน จะขน้ึ ศาล ทา2 นจงึ บอกวา2 ง้นั มาช2วยชาติ ช2วย คณะเราสกั 2-3 ช่ัวโมงตอ2 สปั ดาหไO ด-ไหม ? มีฝรั่ง เขามาศกึ ษาและทำรายงานเรอ่ื งการต้ังภาควิชา วิศวกรรมอตุ สาหการ กอ็ ยากจะให-ขา- พเจา- มาชว2 ย อา2 น ชว2 ยแปลหน2อย เพราะกำลงั จะรา2 งหลกั สตู ร เพื่อเปàดภาคใหมใ2 นไม2ช-านี้ ขา- พเจ-าก็ตกลงแล-วก็ เริ่มเข-าไปท่ีลาดกระบัง ทกุ บา2 ยวันพุธ นงั่ ทำงาน นัง่ อ2าน น่ังแปลรายงานฉบับนีอ้ ยู2 2-3 เดอื น โดยไม2ไดร- ับเงนิ เดือนหรือคา2 ตอบแทนอะไรเลย ได- กาแฟ 1 แกว- ได-เดินเลน2 รอบคณะในตอนเย็น ๆ และไดพ- บวา2 นี่ อาจจะเปน) ครง้ั แรกในชวี ติ ท่ี ข-าพเจ-าออกแรงทำงานโดยไมไ2 ด-ทำเพอ่ื \"ตนเอง\" เลย ไม2ได-ทำเพือ่ เงิน ไมไ2 ดท- ำเพ่อื ชื่อเสียง ไม2ได-ทำเพอ่ื พิสจู นOความท-าทาย แคท2 ำเพราะอยากทำ แต2ทำให-ใคร เพือ่ อะไร อยา2 งไรน้นั ขา- พเจ-าก็ไมร2 -ู หรอื ทำแล-วจะได-นำไปใชห- รือไม2 ขา- พเจ-าก็ไมร2 ู- แต2เปน) ครง้ั แรกท่ีรู-สึกวา2 \"ตัวเองมี ค2า\" วันหน่งึ หวั หนา- ภาคเครื่องกล แวะมาคุยกบั ทา2 นคณบดี มาบ2นวา2 ที่ภาคฯ มีอาจารยOไม2พอ ขาด คนสอนวิชาเลอื ก เช2น พวกวิชา Quality Control ทา2 นคณบดี ก็เรยี กข-าพเจ-ามาคยุ แล-วถามวา2 มาลองสอนหนังสอื สกั หนอ2 ยไหม ? เอาแบบฮาฮา สนกุ ๆ ข-าพเจา- ก็บอกว2า ขอลองสกั 10 นาที ก็แลว- กัน ถา- หากมกุ แปกu ฝดM ๆ ขัด ๆ กจ็ ะเลกิ คดิ เรอ่ื งการเปน) อาจารยทO ันที 29

IE STORY : เรือ่ งเล)าชาวไออี จากนน้ั เรากน็ ัดหมายกนั พอถึงกำหนดการสอนวิชา QC ใน 10 นาที ซ่งึ ถือว2าเปน) การ audition สอนหนงั สือคร้งั แรกในชีวติ ของข-าพเจา- โดยในเชา- วันท่จี ะสอน ขา- พเจ-าเขา- ไปท่ี ภาควชิ าวศิ วกรรมเครือ่ งกล ซง่ึ ในตอนนั้น กค็ ือ ตกึ ภาค IE ในปจ^ จุบนั ข-าพเจ-ากเ็ ก- ๆ กัง ๆ เหมือนเดก็ ปหM นงึ่ ท่เี ปดà เทอมใหม2 ๆ จะไปท่ีไหน ไปสอนห-องไหน ไปน่งั ทไ่ี หน ไม2รู-เลย แตก2 ็พบ เจ-าหนา- ที่ธุรการ เชากบ็ อกว2าให-ไปหาเลขานกุ ารภาคที่ห-อง xxx ตึก xxx เพราะน2าจะจัดการ ขา- พเจา- ได- ดังน้นั ก็เลยเดนิ ดย2ุ ๆ ไปหาท2านเลขานกุ ารภาค ณ ห-องเลก็ ๆ บรรยากาศมดื ๆ ทมึ ๆ ขา- พเจา- เปน) ชายผวิ คล้ำนั่งก-มหนา- ก-มตาส2องกล-อง พรอ- ม ดูจอภาพบนเครอ่ื ง เมือ่ ได-ยินเสียงขา- พเจ-าเดนิ เข-ามาในห-อง ท2านกเ็ งยหน-าขน้ึ มามอง ถึงทา2 นจะผวิ คลำ้ แต2รอยยิม้ ทา2 นสดใสกระจ2างแกผ2 ูพ- บเหน็ เสมอ เปน) ความอบอน2ุ แรกทีข่ า- พเจา- สัมผัสไดจ- ากทา2 น มันเป)นความอบอุ2นทขี่ า- พเจ-าไม2เคยลืมตราบจนทุกวนั นี้ ทา2 นอาจารยยO ้มิ สดใส แลว- เอ2ยวา2 \" ..... ... ... \" _____________________________________________________________________________________ ปรบั ปรุงจาก IE Story Blog : ตอนที่ 46 : สายน้ำทไ่ี หลกลับ .... (3) วนั พุธท่ี 22 สิงหาคม 2550 30

IE STORY : เรือ่ งเล)าชาวไออี ตอนท่ี 4 : ชวี ิตท่ีเลอื กแลว< ท2านอาจารยยO มิ้ สดใส แลว- เอย2 วา2 “ ….. … … “ ทา2 นเอ2ยวา2 อะไรน้ัน ขา- พเจา- จำไมไ2 ดจ- ริง ๆ เพราะทา2 นเสยี งเบา ทุ-มตำ่ และชวนให-ง2วงนอนยงิ่ นกั ณ ฉบั พลนั ความทรงจำเก2า ๆ (และช่ัว ๆ) สมยั วยั เรยี นก็แลน2 วบู เข-ามาสส2ู มองกลีบซ-ายของ ข-าพเจา- ทนั ที ใช2แลว- ท2านคอื อาจารยทO ่ีสอน drawing เราตอนปM หน่งึ น่ันเอง ชอื่ “พร” อะไรสักอย2าง ออ- ทา2 นอาจารยOพรศักดิ์ โดยวชิ านี้ เปน) วิชาที่ขา- พเจา- เกลียดนักหนา และเป)นวิชาทไ่ี ม2เคย ทำการบ-านเองเลย ขา- พเจ-าจำได-ดวี 2า สมยั น้นั ในกลม2ุ เพือ่ นๆ ของ ขา- พเจา- มีบคุ คลจำพวกแฟนคลบั วชิ า drawing มากมายหลาย คน แบบวา2 หากมันวาดผดิ ไปนดิ เดียว มนั จะไม2ยอมลบรปู เลย แตจ2 ะท้งิ กระดาษทันทีแลว- ยอม วาดใหม2 เพือ่ ให- perfect สุด ๆ สว2 นขา- พเจ-าน้ัน จะไมท2 ำอะไรเลย แคน2 ่ัง ๆ นอน ๆ รอส2วนบญุ จากกระดาษทงิ้ ๆ ของเพื่อนเอามาวาดเติม แค2น้ีกส็ ขุ ใจแลว- แถม ยังไม2ตอ- งเสยี เงนิ ซ้อื กระดาษเขยี นแบบด-วย นอกจากน้ี ขา- พเจ-ายงั จำได-ดวี 2า เหตุผลดีๆ ทอ่ี าจจะ ชอบวชิ าบ-าง กเ็ พราะตอนน้ัน เวลาเรยี นวิชานี้ เราใช-โตะZ เขียนแบบจรงิ ๆ มนั ทงั้ ใหญ2 กว-าง และเอียงลาดเหมาะแก2การฟุบนอนยง่ิ นัก เพราะเน้อื ที่กว-างใหญ2 และอาจารยจO ะมองไมเ2 หน็ ในตอนนนั้ เด็กปหM นง่ึ ท่ีเรยี นวิชา drawing จะตอ- งเดินมาเรียนที่ตกึ เครือ่ งกล ซึง่ ก็คือ ตกึ ภาค เราในป^จจบุ ันน่ันเอง กวา2 จะลดั เลาะทางเกวียน ผา2 นโรงยมิ ลดั เลาะ shop เครอ่ื งกล เข-าสต2ู กึ นอ- ย ๆ กลางทง2ุ ริมบงึ ใหญ2 ระยะทางดไู กลโข ตึกนี้ สขี าวโพลน ขนาดกะทดั รดั น2ารกั มาก ตัง้ อยู2ริมบงึ กวา- ง (ซ่งึ ปจ^ จุบัน คอื ลานหน-าภาค ทั้งหมด) เต็มไปด-วยพงกก พงอ-อ พรอ- มสารพัดสัตวO เชน2 งูเหา2 และ ครอบครวั เหยี้ โดยข-าง ๆ ตึกเปน) บันไดวน ข้นึ สดู2 าดฟาu เหมาะแก2การแอบหนเี ชยี รO ข้ึนไปนอนดูกอ- นเมฆยามเย็น ๆ มนั สขุ ใจยิง่ นกั 31

IE STORY : เรอ่ื งเลา) ชาวไออี ความทรงจำเก่ียวกบั วิชานี้ และอาจารยOทา2 นน้ี มเี พียงแค2นี้ เพราะร-อยละ 90 ของการเรียนวชิ า นี้ ขา- พเจ-ากบั เพ่ือนมกั แอบแว2บย2องลงบนั ไดวนลงไปชอ- นปลาเข็ม จบั แมลงปอ และแหย2เหี้ย เลน2 น่ีคือ ส่ิงบนั เทงิ ใจของนกั ศกึ ษาบ-านนอก หลงั จากพูดคุยแนะนำตวั กบั ทา2 นอาจารยO ท2านกบ็ อก วา2 “ภาควิชาเรา (หมายถึง เคร่อื งกล) พืน้ ทีค่ ับแคบ มาก คงจะจดั หาห-อง ทำงานส2วนตวั หรือโตZะ ทำงานส2วนตวั ให-ไม2ได- ในตอนนี้ ง้นั ตอนนี้ ก็หา มา- น่ังกลม ๆ มาน่ังอกี ฝnง^ หนง่ึ ของโตZะอาจารยO ไป พลาง ๆ กอ2 นนะ” แล-วอาจารยO กร็ อ้ื ขา- วของกุZก ๆ กิ๊ก ๆ ในล้ินชักโตะZ มาให-ขา- พเจ-า มนั คือ ปากกาลูกลื่นสองดา- ม สีนำ้ เงนิ กบั สแี ดง หยิบไมบ- รรทดั แหว2ง ๆ มาให- 1 อนั ยางลบดนิ สอ มอมๆ คร่ึงกอ- น สว2 นทเ่ี ยบ็ กระดาษสีชมพอู อ2 นนั้น มอี นั เดยี ว แบ2งกนั ใช-นะ จากน้นั ก็ช้ไี ปทก่ี าแฟขวดน-อย น้ำตาลกระปกุ นอ- ย คอฟฟเMn มตขวดนอ- ย และกระตกิ น้ำรอ- นผุ ๆ 1 ใบ แลว- ทา2 นก็เอย2 เอ้ือนวา2 ชงกินไดต- ามสบายเลยนะ (และแน2นอนวา2 ภายใน 48 ชวั่ โมงต2อมา ทุกอยา2 งกห็ มดเรียบโดยข-าพเจ-า) และนก่ี ็คือ การต-อนรับคร้งั แรก ทีม่ า พรอ- มรอยยมิ้ ท่ยี ิ่งใหญ2และอบอุ2นที่ไดร- บั ในครงั้ แรก แม-วา2 สิ่งเหลา2 น้ี จะเป)นสิ่งของเลก็ ๆ ท่ี อาจจะด-อยคา2 ในสายตาบางคน แต2คำพูดและน้ำใจเลก็ ๆ ทีย่ ง่ิ ใหญ2จากทา2 นอาจารยพO ร ศักดิ์ ยังคงอยูใ2 นใจของขา- พเจา- ตลอดมา ประมาณว2า ในทกุ ๆ เช-า เราจะนัง่ ประจันหนา- กันร2วมโตZะเดยี วกัน ห2างกันแคส2 ามสี่คบื ชง กาแฟจากขวดน-อย ๆ กินกนั คนละถ-วย หากทา2 นอาจารยOพรศกั ดิ์วางหนงั สอื พิมพOลงบนโตะZ 32

IE STORY : เรือ่ งเลา) ชาวไออี แลว- นัง่ อา2 นหนังสอื พิมพO ขา- พเจ-าก็จะสามารถอ2านไปด-วยไดแ- ต2เหน็ ทุกอยา2 งกลบั หัวไปหมด แต2หากอาจารยยO กขึ้นอา2 น ขา- พเจา- กจ็ ะดใี จ เพราะจะสามารถอ2านปกหน-า ปกหลัง นสพ. ได- แบบเตม็ ๆ ตา ตามปกติ อาจารยทO 2านกพ็ ูดนอ- ย ส2วนขา- พเจ-านัน้ พดู มาก ดงั นั้น เราจึงอยู2 ร2วมกันได-โดยสนั ติ บางวันท2านเหน็ ขา- พเจ-าเหงา ๆ กม็ ักจะชวนข-าพเจ-า ไปสอ2 งโลหะ ดูผวิ ดเู กรน ดูแครก ดคู รพี ฯลฯ ท2านคงคิดว2า น่คี อื สง่ิ บนั เทงิ ท่ดี ีที่สดุ ทที่ 2านมี และสามารถ มอบให-ขา- พเจ-าได- มนั คงอาจจะสรา- งความแชม2 ช่นื ใจใหข- า- พเจ-าบ-าง เม่ือได-ไปสอ2 งกล-อง ดูเนอ้ื เหล็ก ซ่ึงข-าพเจา- กเ็ ดนิ ตามไปโดยดี ด-วยทา2 ทางหงอย ๆ เหมอื นไก2ปวã ยดว- ยอารมณOเหมอื นถกู จบั ไปเรยี นวิชา materials ปหM นึง่ ใหม2อกี รอบ ดังนนั้ อาจกลา2 วได-วา2 ชีวติ ของข-าพเจ-า เปลย่ี นแปลงไปหมดอยา2 งส้นิ เชิงจากโลกอนั กว-างใหญ2ไพศาลในเบ้ืองนอก กลายเป)นโลกขนาด จิ๋วของโลหะที่เล็กเสียจนต-องส2องดดู ว- ยกลอ- งกำลงั ขยายสูง โลกขนาดจ๋ิวใบนี้ ดเู หมือนโลกล้ีลบั ทก่ี าลเวลาหยดุ นงิ่ ทซี่ อ2 นอยใู2 นห-องเลก็ ๆ แคบ ๆ ทึม ๆ อบั ๆ แตเ2 ปยMn มไปดว- ยความอบอุน2 และความเมตตาที่ไร-ขดี จำกัด มีเรื่องหน่งึ ท่ีเราทงั้ สองคยุ กนั อย2างไม2รูเ- บอ่ื คอื เรื่องของการจัดตั้งภาควิชาใหม2 คือ ภาควิชา วศิ วกรรมอุตสาหการ ภาคทเี่ ราต้ังใจจะทำกนั ให-ดที ่ีสดุ ใหเ- ป)นภาคทอ่ี บอน2ุ และมคี วามสุขที่สุด ทง้ั ๆ ท่ี ณ ตอนนัน้ เรายังไมม2 ีอะไรในมอื เลย มีแคค2 วามฝ^นและความตง้ั ใจ ในโครงการทีเ่ พ่งิ จะ เร่มิ ข้ึน ซงึ่ ไมน2 2าเช่ือเลยวา2 ณ ห-องเล็ก ๆ แคบ ๆ แห2งนี้ มีฝน^ อนั ยงิ่ ใหญ2 เริ่มกอ2 กำเนิดข้นึ อยา2 ง ชา- ๆ แต2กา- วย2างอย2างม่ันคงตราบจนทุกวนั นี้ 33

IE STORY : เรอื่ งเลา) ชาวไออี และเมอ่ื ถึงกำหนดเวลา การทดลอง สอนครัง้ แรกในชวี ิตของขา- พเจา- ขา- พเจา- ก็ร-ูสึกตื่นเต-นมาก ๆ เพราะ หากเป)นการพูดเพ่อื เอาชนะ พูดเพื่อ เอาตวั รอด พูดเพือ่ ใหต- วั เองดดู ี พูด เพอ่ื ปดà การขาย พูดเพ่ือจงู ใจคน รวมทง้ั พดู เพอื่ แกต- วั มนั ก็คงไมย2 าก เลยสำหรับข-าพเจ-า แต2หากพดู เพือ่ ใหน- กั เรียนเขา- ใจในเนื้อหา พดู ใหท- ง้ั สนกุ ทั้งมีสาระ ท้ังกระตนุ- แรง บนั ดาลใจ ท้งั กระตุ-นจิตสำนกึ และ พูดใหส- ามารถนำกลบั ไปคิดทบทวน และคดิ ต2อได- มนั ยากมาก ๆ ยาก ทส่ี ุด แล-วการสอนครง้ั แรกก็เร่ิมตน- ใน สองสามนาทีแรก ทกุ อย2างก็ฝด± ไป หมด เพราะทง้ั ครกู เ็ กรง็ ทั้งเดก็ กเ็ กรง็ แต2พอข-าพเจ-าเร่ิมคดิ วา2 หากเราเปน) เดก็ เราอยากให- บรรยากาศเป)นแบบไหน เราอยากไดย- นิ อะไร คดิ เพียงแคน2 ี้ ทุกอย2างก็งา2 ยไปหมด แค2เป)นตัว ของตัวเอง ในรูปแบบของตัวเอง ไมว2 2าเส้ือแสงหลุดล2ยุ หรือน่งั เอกเขนกบนโตZะ หรอื แอบเกากน- ตวั เองบา- งกไ็ ด- รวมทัง้ พดู จาในสไตลตO ัวเรา ทุกอย2างกจ็ ะไหลลื่นไมต2 ิดขดั และเมือ่ เครอ่ื งเร่ิมร-อน ข-าพเจ-าหยดุ พกั การพดู ไปสองสามวินาที พร-อมสังเกตสายตาเด็กทุกคน ข-าพเจ-าเหน็ ถงึ สายตา ทุกคู2 ท่กี ำลังจับจอ- งข-าพเจา- ทุกดวงตามแี ววสดใส อยากร-ูอยากเหน็ อยากฮา ความรูส- กึ ในพลังบางอยา2 งกว็ าบขึน้ กับขา- พเจา- ในทนั ที นเี่ องคือ ความศกั ดสิ์ ทิ ธ์ขิ องอาชีพการเปน) ครู ที่หากเราสามารถสัมผสั ถึงพลงั นีไ้ ด- มนั นา2 ขนลกุ และนา2 อิม่ เอมใจยงิ่ นกั 34

IE STORY : เรอ่ื งเล)าชาวไออี วิธกี ารเก2าแกท2 ่ดี ที ีส่ ดุ ในการเริ่มทำความรู-จักกันใน หอ- งเรียนคร้งั แรก คือ การใหน- กั เรียนเขียนอะไร บางอยา2 งเกีย่ วกับตัวเอง เล็ก ๆ น-อย ๆ และน่ีก็คือ แบบสอบถามชดุ แรก สำหรบั ลูกศิษยชO ุดแรกสดุ ใน ชีวติ ขา- พเจ-า แบบสอบถามแผ2นน้ี ทำในวชิ า QC ประมาณเดอื นมถิ ุนายน 2535 เจา- ของประวัติ คือ ลูกศิษยO “คนแรก” ในชีวิตของขา- พเจา- เพราะ เขาชอื่ ขน้ึ ต-นดว- ย ก.ไก.2 และ เป)นชอื่ แรกของเดก็ วิศวกรรมเครอื่ งกลปMส่ี เขาชื่อ “กรรณชัย กลั ป≤ยาศริ ”ิ 35

IE STORY : เรอ่ื งเลา) ชาวไออี “กรรณชัย” เป)นเด็กที่เคร2งขรึม พดู น-อย เวลาที่ข-าพเจ-าสอน เขาจะน่ังกอดอกสายตาจอ- งพงุ2 ตรงใส2ข-าพเจา- เสมอ ไม2ว2าเรือ่ งราวท่ีข-าพเจา- สอนจะสนุก ตลก หรือฮามากแค2ไหน เขากส็ ามารถ นัง่ น่งิ ๆ มีสมาธิแน2วแน2 ทัง้ ๆ ที่เพอื่ นๆ ทุกคนรอบตวั หัวเราะกนั จนขี้แตกขี้แตน แตห2 ากมกุ ตลกใดของข-าพเจ-า ทำให-เขาแอบยม้ิ เลก็ ๆ ตรงมมุ ปากได- รับรองวา2 มุกตลกน้ี ใชเ- ล2าหลอกเดก็ ไดย- ืนยาวนับสบิ ปMแน2 ๆ และท-ายสดุ กรรณชยั ก็ตดั สนิ ใจเดนิ รว2 มทางสฝ2ู ^นของขา- พเจา- และทา2 นอาจารยOพรศกั ด์ิ โดย ตดั สนิ ใจทจี่ ะเป)นอาจารยO ณ ภาควิชาใหม2 ทกี่ ำลังจะถอื กำเนดิ ในไมช2 -า ภาคเล็ก ๆ ทีน่ 2าอยู2 ภาคในฝน^ ของพวกเราทง้ั สามคน ภาควชิ าวศิ วกรรมอุตสาหการ สจล. 36

IE STORY : เรอ่ื งเลา) ชาวไออี ในทีส่ ดุ ชีวิตการทำงานของข-าพเจ-า ก็เริ่มเขา- ทีเ่ ข-าทางอีกครัง้ เมื่อข-าพเจา- ตดั สนิ ใจเปน) อาจารยO อยา2 งเตม็ ตวั มาทำงานทุกวัน ออกจากบา- นแต2เชา- กลบั บ-านค่ำ มานอนคา- งท่ภี าคบ-าง ตึกเลก็ ๆ สีขาวท่นี 2ารักในสายตาของขา- พเจ-า คึกคกั ไปด-วยเสยี งหัวเราะ การสอนดำเนินไปอย2างสนุกและ เร-าใจ ขา- พเจา- ไมเ2 คยสุขใจแบบนีม้ านานแสนนานแลว- แลว- ทกุ ส่ิงรอบตวั ก็เปลีย่ นแปลงไปอยา2 ง รวดเรว็ บึงนอ- ยรอบตึกถูกถมด-วยทราย ฝูงเหยี้ อพยพสใ2ู ตถ- ุนตกึ อยา2 งถาวร ยามเย็น ขา- พเจ-า พาเดก็ ๆ มาเล2นดีดลกู หนิ ลูกแก-วที่หนา- ตกึ บางทีกเ็ ล2นกอ2 กองทรายกันที่หน-าภาค ก2อเปน) ภูเขาลำธาร กอ2 เป)นบ-านเมอื ง เล2นเป)นสตั วปO ระหลาดถล2มปราสาททราย ความสุขมีไดท- กุ รูปแบบ ไมจ2 ำกดั จนิ ตนาการ 37

IE STORY : เรอ่ื งเล)าชาวไออี ณ ปลายปM 2535 ทกุ ๆ เย็น คือ ชว2 งเวลาทีข่ า- พเจ-ามีความสขุ ท่ีสดุ นัง่ ทอดกายบนเกา- อ้ตี ัวใหญ2 ๆ น2ุม ๆ นง่ั ยิ้ม ยม้ิ ยม้ิ ดูเดก็ ๆ สับสนว2ุนวายรอบตวั “วิสัยทศั นOอนั กว-างไกล ความทะเยอทะยาน อันสงู สง2 ความก-าวร-าว อันนา2 สะพรงึ กลัว ความโลภ และความรำ่ รวย อันไม2มีจุดอม่ิ ตัว ความปรารถนาแหง2 ชีวิตที่สมบูรณแO บบ ความยิ่งใหญ2 ที่อยูเ2 หนือผอ-ู ื่น” สิ่งทั้งหลายเหลา2 น้ี ขา- พเจ-าไมต2 อ- งการมันแล-ว ชวี ิตของข-าพเจา- ขอมแี คว2 ันน้ี ในป^จจบุ ันนี้ แคไ2 ดท- ำมันให-ดที ส่ี ดุ แค2ไดท- ำมันใหม- ีคุณคา2 ท่ีสดุ ข-าพเจา- กพ็ อใจและสุขใจแล-ว 38

IE STORY : เรือ่ งเลา) ชาวไออี หากสุขก็ยิม้ หากทกุ ขกO ็ทน หากเหน่ือยก็พกั หากทอ- ก็หยดุ แลว- เร่ิมใหม2 ย้ิมรบั ทกุ ๆ ความ เป)นไปในชีวติ บอกกบั ตวั เองวา2 อกี ไม2กปี่ เM ราจะเปàดภาควชิ าใหมแ2 ลว- ภาคในฝ^นของเด็กทกุ คน ของอาจารยทO กุ คน ขอใหถ- ึงวันนั้นเร็ว ๆ เหอะ เราจะทำใหม- นั ดที ่สี ดุ อยา2 งที่เราฝ^นไว- และอกี สี่ห-าปMตอ2 มา มนั กเ็ ปน) ดัง่ ท่ฝี น^ ไวจ- ริง ๆ แมว- 2าวนั เวลาจะผ2านมาและผา2 นไปจนถึงวันน้ี 10 ปผM า2 นไป แต2ความฝน^ มันไม2เคยจดื จางเลย ณ ป^จจุบันกาล ท่ีภาค IE ของเรา ณ บ2าย ๆ เยน็ ๆ วนั หน่งึ กลางเดอื นสงิ หาคม 2550 ชีวิต ข-าพเจา- ยงั เหมอื นเดมิ เยีย่ ง 15 ปทM ผ่ี า2 นมา นอนยมิ้ เอกเขนกบนเก-าอ้ีใหญ2 ๆ น2ุม ๆ มีการ “อู- งาน” เลก็ ๆ 39

IE STORY : เร่ืองเลา) ชาวไออี ขา- พเจ-านอนย้มิ มองดูความเปน) ไปของ IE ปMสีเ่ ม-าทOเรื่อง project และการกนิ เหล-า ปสM ามว2นุ วายเรอ่ื งไปโรงงานเบยี รOช-าง ปMสองทกุ ขใO จ อยาก drop วิชา manu สอนโดย อาจารยกO รรณชัย สว2 นปMหน่งึ เดินหลกุ ๆ หลิก ๆ หนา- หอ- งเรยี นใหมข2 า- งหอ- งขา- พเจ-า ขา- พเจ-าลกุ ข้นึ แอบเดินตามไปดู ท่ีหน-าห-องเรียนปMหน่ึง มองเงยี บ ๆ ทะลผุ า2 นประตูกระจกเข-าไป 40

IE STORY : เรอ่ื งเลา) ชาวไออี ชายผิวคลำ้ สวมเสอื้ เหลอื งตามสมัยนยิ ม หันหนา- หากระดาน ทา2 นค2อย ๆ บรรจงวาดสามเหลีย่ มและวงกลมอนั ซับซ-อน ปากพดู สอนอย2างไมร2 จ-ู ักเหน็ดเหนื่อย เสียงของท2านคงจะท-มุ นุ2ม เบาชวนนอนเชน2 เดิม 41

IE STORY : เรอ่ื งเลา) ชาวไออี เดก็ ชายปMหนึ่งทนี่ ่งั ทา- ยห-อง ฟบุ หน-าฝง^ ตวั ลงราบไปกับโตZะ ตาหลบั พร้มิ ทา2 ทางคงจะหลับฝน^ ดี คงจะมรี อยย้ิมซ่อื ๆ ประดบั ทีม่ ุมปาก พรอ- มคราบน้ำลาย “... เจ-าฝ^นถงึ อะไรกันหนอ เด็กเอ≥ย ...” ข-าพเจา- รำพงึ แลว- ยม้ิ กับตัวเอง นึกถึงตวั เองสมัยเป)นเดก็ นอ- ยปหM นงึ่ แล-วจึงเดนิ จากไป. _____________________________________________________________________________________ ปรบั ปรงุ จาก IE Story Blog : ตอนท่ี 47 : สายนำ้ ที่ไหลกลบั .... (จบ) วนั พฤหัสบดที ี่ 23 สงิ หาคม 2550 หมายเหตุ ขอเลา- เพ่มิ เตมิ วา- อะไรเกดิ ข้นึ ต-อจากนี้ • ปลายป= 2536 ขาB พเจาB ออกเดนิ ทางจากคลองสายนBอยหนBาวัดปลกู กลบั สู-มหาสมทุ รอีกครัง้ เพอื่ ศกึ ษาต-อในระดับ ปรญิ ญาเอก ณ ประเทศออสเตรเลยี ถนิ่ เก-า เพื่อใหจB บทันกำหนดการเปRดภาค IE ในป= 2540 โดยการไปออสเตรเลยี ครง้ั นี้ ขBาพเจาB ไดBทุนการศึกษาจากรัฐบาลออสเตรเลยี ดงั น้ัน ขงึ ไม-ตBองไปทำงานพิเศษอกี ตอ- ไป จึงไมถ- กู โกงค-าแรง ไม-ตBองไปลาB งจานป[RงหมูปRง[ ไกอ- กี ตอ- ไป แตเ- ร่ืองของแผลกลางฝ^ามอื ก็ยังคงไมล- บเลือนไปจากใจ • กรรณชยั ก็เดนิ ทางไปอเมริกา เพอื่ ศกึ ษาตอ- เชน- กนั และกลับมาเปนa เพอื่ นรว- มงานของขาB พเจBาท่ีภาคเรา ซึ่งทกุ คน ตา- งรBูดวี า- ดร.กรรณชัย เปนa อาจารยทd เ่ี ขBมแขง็ เขBมงวด มีสาระทสี่ ดุ เท-าที่ขBาพเจBาเคยพบมาในชีวิตน้ี • ราB นที่ the mall ยังดำเนนิ ไปไดBดีท้งั สองสาขา แมBวา- ในกลางป= 2537 จะเกิดเพลิงไหมทB ่ี the mall งามวงศdวาน และเผาผลาญรBานของขBาพเจBาจนสิ้นซาก แตข- BาพเจBายงั หัวเราะกับมนั ไดB 42

IE STORY : เร่อื งเล)าชาวไออี ตอนท่ี 5 : ปนOP ดาวให<เปนS ดนิ คืนวันเสารทO ่ี 1 กันยายน 2550 ณ รา- น the river bar เชงิ สะพานกรุงธนฯ คืนนี้ ข-าพเจ-าไดร- บั นดั หมายสำคญั แบบกะทันหนั จากศษิ ยแO ก2 ๆ IE ทา2 นหน่งึ เป)นตวั แทนมาแจ-งว2า คืนนี้ ชาว IE Z ร2ุน 1 2 และ 3 จะมนี ัดกนิ ขา- วกนั เรียกวา2 เป)นปฏบิ ตั ิการนดั หมายแบบจู2โจม เพราะตามธรรม เนียมของพวกเราชาว IE ย่งิ นัดหมายกันนาน ๆ วางแผนกันมาก ๆ มักจะเหลวกันทกุ คร้ัง ดงั น้ัน การจโ2ู จมนัดแบบ just in time เย่ยี งน้ี ถือวา2 classic และสมั ฤทธผ์ิ ลเสมอ งานนี้ ผ-จู ัดแจง- วา2 ไมไ2 ดม- โี อกาสอะไรมากมาย ไมม2 ีใครถกู หวย ไม2มีใครจะแจกการดO แตง2 งาน ไม2 มใี ครอกหกั แค2คดิ ถงึ กัน อยากเจอกนั อะไรแบบนั้น แม2น้ำเจ-าพระยายามราตรี ดสู งบนง่ิ อย2างน2าประหลาด ท-องฟuาเตม็ ไปดว- ยหมเ2ู มฆฝน ท่ีกระจดั กระจายเปน) ก-อนเล็ก ๆ เตม็ ทอ- งฟาu มองเหน็ ดาวดวงนอ- ย ๆ ริบหร่ี ๆ อีกทงั้ ในบางจงั หวะ ดวง จนั ทรกO ็โผลม2 าจากเหลี่ยมเมฆ ส2งรศั มีสะทอ- นผิวน้ำดูงามจับใจยิ่งนัก 43

IE STORY : เรื่องเลา) ชาวไออี เมอ่ื ข-าพเจ-าไปถงึ ชาว IE ทงั้ สามรุ2นกำลงั ลนุ- วา2 รน2ุ ไหนจะมามากท่ีสุด มขี 2าวแจง- เป)นระยะ ๆ ว2า บางทา2 นหลงทางไปแลว- ท้งั เจตนาและไม2เจตนา บางทา2 นไปรอท่รี -านริเวอรOอะไรสกั อยา2 ง อยู2 ริมแมน2 ้ำอะไรสกั อยา2 ง และมบี างทา2 น คืนน้ีบงั เอิญได-รบั เบ้ียเล้ียงจากแฟนเปน) บัตรรถไฟฟาu กบั บตั ร 7-11 แบบเดมิ เงินมลู คา2 รวม 50 บาท จงึ มอิ าจมาร2วมงานได- โถ ๆๆๆๆ ชาว Z1 ณ ปM 2550 แถวบน (ยนื ) : กิจ-โก-≥ วฒั นO-แมน-พี แถวลา2 ง (นั่ง) : เนตร-ต้ัมลาว-ซิม้ ลิสา ชาวร2ุนหน่งึ มากันประมาณน้ี แต2มีบางท2าน ไมย2 อมมาถา2 ยรปู ดว- ย เพราะกลัวเป)นหลกั ฐานมดั ตวั เนื่องจากแจ-งทางบา- นว2าไปกิจธรุ ะอืน่ บางคนไม2ได-เจอมานานมากแลว- นับตง้ั แต2เรียนจบ 44

IE STORY : เร่ืองเล)าชาวไออี กิจแห2ง \"สยามโตโยตา- \" หนา- บานมากมาย โกแ≥ ห2ง \"ปูนฯ\" เขา- office บางซ่ือแล-ว กำลงั จะไป ประจำทเี่ วียตนาม วฒั นO แห2ง \"CP\" สมบูรณขO ้นึ มากมายและกำลงั จะแตง2 งานในไมช2 -า แมน จบ AIT แล-ว กำลังเปน) เจา- ของกิจการ ตามท่ีใฝãฝ^นไว- และ พี เพง่ิ จะออกจากงานและลุยเรยี นโท เต็มที่ สว2 นธเนตร แม-วา2 โรคเกZาทOจะรับประทานไปท่ัวร2างกาย จนหนั อวยั วะไม2ไดเ- ลย แตย2 ัง กลอกตาและทำปากหมาได-ดีเยีย่ ม ตม้ั ลาว ดมู าดน่งิ สุขมุ ไมม2 ีภาพคนสู-ชีวิตจากท่รี าบสงู หลงเหลืออกี ตอนน้ขี บั BMW ร2ุนพิเศษ แบบใช-แกสZ NGV และซิ้มลิสา ทำงาน ณ แดนไกล เพงิ่ จะแอบแว2บมาเยยี่ มบา- นทเี่ มอื งไทย เลยได-เจอกัน แต2ละทา2 น แก2สมวัยแล-วทงั้ นนั้ ดแู ล-วช2างแตกต2างจากภาพในความทรงจำของขา- พเจา- ยงิ่ นกั 45