เเม่ปูกับลูกปู

ไปเดนิ เลน่ ไหมลกู วนั นอี้ ากาศดีจงั แม่

\"วันนีอ้ ากาศดมี ากเลยจ้ะแม่ เราออกไปเดนิ เล่นกันดไี หม\" เสยี งลูกปบู อกกลา่ วกบั แมป่ ดู ว้ ย ความสดใส \"นนั่ สินะ อากาศดีแบบนี้เหน็ ทเี ราตอ้ งออกไปอาบแดดใหร้ ่างกายได้สดชื่นหนอ่ ยแล้ว\" แม่ปตู อบรับอยา่ งเหน็ ด้วย \"ถ้าอย่างนนั้ เราไปเดนิ เล่นจนถึงชายหาดฝั่งนู้นเลยนะจะ๊ แม่ เราไม่ได้เดินไปทางนน้ั นานมากแล้ว\" ลูกปเู ชิญชวนแมป่ ใู ห้พาไปอกี ฝั่ง \"ได้สจิ ะ๊ อากาศดีขนาดนี้ ใหเ้ ดินไกลแคไ่ หนแม่ก็พร้อมส้อู ยู่แล้ว ปะ ไปกนั เลยดกี วา่ \" วา่ แล้วแมป่ ูกับลกู ปกู ็ออกเดนิ ทางด้วยกนั อย่างรา่ เรงิ แจ่มใส



ระหว่างทางทีก่ ำลงั เดินไปชายหาดอีกฟาก สองปแู ม่ลกู ต้องเดนิ ผา่ นบ้านของครอบครวั ปอู กี หลายหลัง ซ่ึงวนั นแ้ี ต่ละบ้านก็ออกมาทำกจิ กรรมกนั อย่างสนุกสนานเช่นเคยเหมอื นทกุ วัน และเมอ่ื เดนิ ใกลบ้ ้านหลงั ใด ปูบา้ นนั้นก็จะตะโกนทกั ทายกันตลอดทาง

อา้ ว แมล่ ูกค่นู ีจ้ ะไปเท่ยี วไหนกนั จะ๊ \" เสียงป้าปูจากบ้านใตต้ น้ มะพรา้ วตะโกนถาม \"สวสั ดีจ้ะ วันนฉ้ี นั จะพาลกู ไปเดินเล่นทางนนู้ สกั หนอ่ ย เหน็ วา่ วันนี้อากาศดี\" แมป่ ขู านตอบ \"จรงิ สิ อากาศดมี ากทเี ดียว ถา้ อยา่ งนน้ั กข็ อใหเ้ ทีย่ วสนุก ๆ นะ\" ปา้ ปูอวยพรท่ามกลางเหลา่ ลกู หลานทก่ี ำลงั วงิ่ เลน่ กันเต็มหนา้ บ้าน \"ขอบคุณมากจ้า ฉนั ไปแล้วนะ\" ส้นิ คำกลา่ วลา สองแมล่ กู กม็ งุ่ หนา้ ไปยังจุดหมายทนั ที ในขณะท่เี ดนิ อยนู่ ั้นแม่ปูกห็ นั มาพดู คุยกับลกู ของเธอด้วยความกังวลใจ เน่ืองจากเธอเห็น เหล่าลกู หลานของป้าปพู ากนั เดนิ เฉไปเฉมาไม่นา่ มองนัก

\"นล่ี ูกแม่ ลกู เหน็ ไหมว่าเด็ก ๆ บ้านน้ันเขาเดินไม่ค่อยตรงกนั สักเทา่ ไร เดีย๋ วกเ็ ฉไปทางซ้ายที มาทางขวาที\" แม่ปูพูดอยา่ งกงั วล \"เหน็ จะ้ แตห่ นวู า่ ไมแ่ ปลกอะไรเลยน่ีจ๊ะ\" ลูกปตู อบด้วยน้ำเสยี งไรเ้ ดยี งสา \"ไม่นะ แม่ว่ามนั ดแู ปลกมากทีเดยี ว ไหนลูกลองเดินให้แม่ดหู น่อยสิ\" พอกลา่ วจบแมป่ กู ห็ ยดุ เดนิ เพือ่ รอดวู ่าลูกของเธอจะก้าวเทา้ อยา่ งไร แตภ่ าพทเ่ี ห็นแทบไมต่ า่ งจากเด็ก ๆ ที่วง่ิ เลน่ ในบา้ นของปา้ ปูเลยสกั นดิ

\"อะไรกนั ทำไมลกู ถึงเดินอยา่ งนนั้ เดนิ เฉไปเฉมาอย่างกบั เดก็ บา้ นนนู้ เลย\" เสียงแม่ปพู ดู แข็งกรา้ ว \"เอาอย่างน้ี ดแู มเ่ ปน็ ตวั อย่างแล้วทำตามนะ\" จากนั้นแม่ปจู งึ ออกเดินนำหน้า ส่วนลูกปกู ห็ ยุดยืนดู แตแ่ มป่ ทู โ่ี ตเตม็ วยั กลับเดินเฉไปเฉมาไม่ ต่างอะไรจากปตู ัวนอ้ ยเลยสักนดิ แถมเมอ่ื หันกลบั มาแม่ปยู ังเดินสะดดุ ขาตวั เองลม้ ครนื ไปจนขายหนา้ เพราะทำตามทส่ี ง่ั สอน ลูกปเู อาไวไ้ ม่ได้นน่ั เอง และหลงั จากวันนน้ั แมป่ จู งึ ไมก่ ลา้ สอนลกู ในสง่ิ ทต่ี นทำไม่ได้อกี เลย

นทิ านเรื่องน้สี อนให้รู้ว่า : หากต้องการสอนส่งิ ใดใหแ้ ก่ผ้อู น่ื เราควรทำเปน็ แบบอยา่ งทีด่ ใี หไ้ ด้ เสียกอ่ น เพ่ือทคี่ นอ่ืนจะไดเ้ รียนรู้และปฏิบตั ติ ามอยา่ งถูกวธิ นี ั่นเอง