นิทานเงือกน้อยผจญภัย

นทิ านเงือกนอ้ ยผจญภัย ในท้องทะเลอันไกลโพ้น มรี าชาแหง่ ท้องทะเลนามวา่ ไทรทัน ปกครองอาณาจกั รเงอื กอยู่ด้วย ความสุขสงบ คิงไทรทนั มีลกู สาวทั้งหมด 7 คน นางเงอื กทุกคนสามารถว่ายขึ้นไปบนผิวน้าได้ หลงั จากอายุ 15 ปี แต่นางเงือกนอ้ ยคนสุดทอ้ งน้ันยังเด็กเกินไป เธอจงึ เฝา้ รอคอย โดยฟัง เร่อื งราวเกยี่ วกับมนุษยจ์ ากปากของเหล่าพ่ี ๆ ท่ไี ด้ประสบพบเจอ บอกเลา่ ความนา่ อศั จรรยใ์ จ ของโลกที่อย่ดู า้ นบน นางเงือกน้อยชอบใชเ้ วลาส่วนใหญ่ว่ายนา้ ไปยังซากเรือทจ่ี มลงส่กู ้นทะเล เรือทเี่ ก็บ สมบตั ติ า่ ง ๆ จากเบ้ืองบน ของใช้ท่เี ธอไม่เคยเห็นกลายเปน็ ของสะสมสุดโปรด นางเงอื กนอ้ ย มักจะเลน่ ของเหลา่ น้ันไปพร้อม ๆ กับการรอ้ งเพลงโดยมีฝูงปลารายล้อมเปน็ เพอื่ น เสียงอนั ก้อง กงั วานของเงอื กน้อยขนึ้ ช่ือวา่ ไพเราะทส่ี ุดในทอ้ งทะเล ในทส่ี ุดเมือ่ ถงึ เวลาทเ่ี งอื กน้อยอายคุ รบ 15 ปี เธอก็รบี ว่ายขึ้นสผู่ ิวนา้ ภาพท่เี ห็นคือเรือล้าใหญ่ บนเรอื บรรเลงดนตรีไพเราะ กะลาสีก้าลงั เต้นร้าอยูบ่ นดาดฟ้า เธอเห็นชายหนมุ่ รูปงามคนหนึ่งท่ี

ดเู หมอื นทกุ คนบนเรือต่างใหค้ วามสนใจและเคารพยา้ เกรง “เขาต้องเป็นเจ้าชายแน่ ๆ” นาง เงือกน้อยคดิ และรสู้ ึกประทบั ใจชายหนมุ่ คนนั้นทันที นางเงอื กนอ้ ยเพลดิ เพลนิ กบั ภาพตรงหนา้ ได้เพยี งไม่นานก็เกิดพายุโหมกระหน่้า ลกู เรอื ทุกคน พยายามคุมใบเรือและพวงมาลยั เรอื เอาไวเ้ พ่อื ต้านแรงลมนั้น แต่คลน่ื โหมแรงนา่ กลวั จนใน ท่ีสุดเรอื กพ็ ลิกควา่้ รา่ งของชายหนมุ่ รปู งามคนน้ันกระเดน็ ตกเรอื ในทันที เงือกน้อยตกใจมาก เธอร้ดู ีว่ามนษุ ย์ไมส่ ามารถอยู่ใต้น้าได้นาน จึงรีบพุ่งตวั ดา้ ด่งิ ลงไปอยา่ งรวดเรว็ แล้วคว้าคอเสื้อ ของชายคนนั้นเอาไว้ กอ่ นท่จี ะว่ายขึ้นสู่ผวิ น้าให้เร็วที่สุด ทัง้ สองลอยคออยใู่ นน้ากระทง่ั พายุ สงบ ในตอนเช้า นางเงอื กนอ้ ยมองเห็นหาดทราย เธอพยายามพาร่างที่นิง่ ไมไ่ หวตงิ ของเจ้าชายขึ้น ฝ่งั และจ้องมองใบหน้าอันหลอ่ เหลาน้ันพลางรา้ พึงว่า “เขาตายแล้วเหรอ” เธอเร่มิ ร้องเพลง เศร้า แต่ทนั ใดนนั้ เจ้าชายก็เริม่ ขยบั ตัว “โอ้ คณุ เป็นยังไงบ้าง” เงือกน้อยถามพร้อมแตะ หน้าผากของเขา ในตอนน้นั เองเธอกไ็ ดย้ นิ เสียงผ้คู นมากมายกา้ ลงั ตรงมา เธอจงึ รีบวา่ ยน้าไป

หลบอยตู่ รงโขดหิน มองดูเจ้าชายถูกผ้คู นท้าการชว่ ยเหลือ โดยท่ีเขาไม่รูต้ วั ด้วยซา้ ว่าใครทา้ ให้ เขารอดชีวิตมาได้ เงือกนอ้ ยกลับไปยังท้องทะเล เมนิ เฉยตอ่ เหล่าพี่ ๆ ท่อี ยากรวู้ ่าการเดนิ ทางไปโลกเหนือน้าของ เธอเป็นยังไงบา้ ง เธอน่ิงเงียบ รู้สึกเศร้าหมอง เพราะตกหลมุ รกั เจา้ ชายเขา้ และแลว้ เธอกน็ ึกถงึ เร่อื งราวของแม่มดแห่งท้องทะเลผทู้ สี่ ามารถดลบนั ดาลอะไรก็ได้ เงือกนอ้ ยไมน่ ึกกลวั เลยสกั นิด เธอรบี ไปหาแม่มดในทันที เมอ่ื พบกบั แม่มด เงอื กน้อยได้บอกไปว่าเธอต้องการจะมขี าแบบมนษุ ย์ เพือ่ ที่จะไดอ้ ย่กู บั เจา้ ชาย “ไมม่ ปี ัญหาจะ้ ที่รัก เรือ่ งงา่ ย ๆ” แม่มดบอก “แต่ก็ตอ้ งมีข้อแลกเปลี่ยน ฉนั ขอ แลกเสียงของเธอกับขาคู่น้ี” นางเงอื กน้อยตกใจ เสียงของเธอคือส่งิ มคี า่ ท่ที า้ ใหใ้ คร ๆ ต่าง หลงรกั “เธอไมจ่ าเป็นตอ้ งใชม้ นั นสี่ าวนอ้ ย เธอทง้ั สวย นา่ รกั ทาใหเ้ จา้ ชายหลงรกั ได้ไม่ ยากอยแู่ ลว้ ” แมม่ ดพดู ต่อ “ออ้ แตม่ ขี ้อแมน้ ะ ถา้ เจา้ ชายแต่งงานกบั คนอื่นไปละก็ วันรุ่งขึ้นเธอก็จะตาย และเสยี งของเธอจะอยู่กบั ฉันไปตลอดกาล แต่ใครจะรู้ เขา อาจจะเลือกเธอกไ็ ด้” เงือกน้อยครุนคิด “วา่ ยังไง ฉนั ไมม่ ีเวลาทง้ั วันนะ” ในทสี่ ดุ นางเงือก น้อยก็ตอบตกลง แมม่ ดจงึ รา่ ยมนตรท์ ันที เธอร้สู ึกเหมือนถกู หมุนเหวี่ยง และเมื่อลืมตาต่นื ขึ้น เธอกอ็ ยูบ่ นชายหาดท่ีเคยช่วยเจ้าชายเอาไว้ และที่น่าตกใจคือความฝันของเธอเป็นจรงิ แล้ว หางของเธอหายไป เธอมีขา !

“คณุ ผู้หญิง คณุ มปี ญั หาหรอื เปลา่ ” ไมใ่ ชใ่ ครอน่ื นอกจากเจา้ ชายท่เี อย่ ประโยคน้ี นางเงือก นอ้ ยพยายามจะพดู อะไรบางอย่าง แตไ่ มม่ เี สียงใดออกจากปากของเธอ “พูดไม่ไดเ้ หรอ” เขา ถาม นางเงอื กน้อยส่ายหัว \"โอ้ ! งัน้ ผมจะพาไปทีป่ ราสาท คุณสามารถลา้ งเน้อื ล้างตวั ที่ นั่นและหาเสื้อผ้าแหง้ ๆ มาใสไ่ ด้” นางเงอื กนอ้ ยมีความสุขมากทไี่ ด้อยู่กบั เจ้าชาย คนื นัน้ เจ้าชายพาเธอชมรอบ ๆ ปราสาท เลา่ เรื่องราวตา่ ง ๆ ให้เธอฟงั แม้จะไม่ได้ใช้เสียงพูดคุยกัน แต่เจา้ ชายทราบดีว่าเธอเข้าใจทุก อย่างท่เี ขาพูด เจ้าชายรู้สึกดีทีม่ นี างเงือกน้อยเคยี งขา้ ง แตก่ อ็ ดนกึ ถงึ เจ้าของเสียงอันไพเราะท่ี ชว่ ยชีวิตเขาตอนเรือล่มไมไ่ ด้ เจา้ ชายมั่นใจว่าผู้หญิงที่อยขู่ า้ งเขาตอนนี้ไม่ใช่เธอคนนั้น ขนาด พดู ยงั ทา้ ไมไ่ ด้ นับประสาอะไรกบั รอ้ งเพลง วนั ตอ่ มา เจ้าชายได้ทราบข่าวจากพระราชาว่าเขาจะตอ้ งแตง่ งานกับเจา้ หญงิ จากเมือง ใกล้เคียง นางเงือกน้อยรู้สึกเศร้ามาก เพราะเธอรู้ดีว่าจะเกิดอะไรข้ึนหลังจากที่เจา้ ชายแต่งงาน ไปแล้ว ทวา่ เจ้าหญิงที่แสนเอาแต่ใจองคน์ น้ั กลบั มเี สียงของเธออยู่กบั ตัว เพราะแมม่ ดน้าเสียง

ของเธอไปใหก้ ับเจา้ หญิงองคน์ ้ี เจา้ ชายขอให้หญิงสาวรอ้ งเพลง ซึ่งเสียงนัน้ กค็ อื เสียงทเี่ ขาเคย ได้ยิน เจา้ ชายรสู้ ึกดใี จมากทไ่ี ดเ้ จอคนทีต่ วั เองตามหา นางเงอื กนอ้ ยพยายามฝืนยมิ้ ดว้ ยความ ยนิ ดี ทง้ั ทีม่ ีความเศร้าโศกอยเู่ ตม็ หัวใจ วันรงุ่ ขนึ้ เงอื กนอ้ ยไปท่ที ะเลและได้พบกับเหลา่ พีส่ าวของเธอทม่ี าพบยังผนื น้าดว้ ยความเป็น หว่ ง นางเงือกนอ้ ยเล่าเร่ืองราวให้กับพสี่ าวของพวกเธอได้ฟัง เหลา่ พ่ี ๆ บอกว่าไม่ตอ้ งเป็นหว่ ง และให้เธอกลบั ขนึ้ ฝ่งั ไป แล้วค่อยมาพบเจอกนั ใหมใ่ นวันต่อมา เมอ่ื นางเงอื กน้อยมาเจอกับพ่ี ๆ อีกครง้ั เธอพบว่าผมอันยาวสลวยของพี่ ๆ น้ันหายไป เพราะพวกเธอไดต้ ัดมนั ทัง้ หมดออกมา มอบให้แม่มดทะเลเพอื่ แลกกับมดี แมม่ ดมอบมีดน้นั เพื่อใหน้ างเงือกนอ้ ยไปปลดิ ชีพเจ้าหญงิ เพอ่ื ท่ีงานแตง่ งานจะไดไ้ มเ่ กดิ ขึน้ ไม่ต้องตาย และสามารถกลบั ไปเป็นนางเงือกได้อีกครง้ั นาง เงือกน้อยรับมีดมาเพราะร้ถู ึงความหวงั ดขี องพ่ี ๆ แตเ่ ธอตัง้ ใจไว้แลว้ ว่าจะไมท่ า้ ร้ายเจา้ หญิง องคน์ ้ัน เหล่าพ่สี าวนางเงือกกลับไปยังวงั ใตท้ ะเล และพบกับพอ่ ซ่งึ กา้ ลังโกรธเกรยี้ ว ซักถามว่า พวกเธอไปไหนมา และน้องสาวคนสุดทอ้ งหายไปไหน เหล่าพสี่ าวเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกดิ ขึ้นให้ ราชาฟงั เมอ่ื ราชาไทรทันข้ึนไปยงั ผวิ นา้ และเห็นเรือซง่ึ จัดพิธีแตง่ งานจงึ รู้ได้ทนั ทวี ่านางเงือก

น้อยไมไ่ ด้ลงมือ ราชาไทรทันจึงไปหาแม่มดทะเล แมม่ ดใจรา้ ยหัวเราะขน้ึ บอกวา่ วธิ ีเดียวท่ีจะ ชว่ ยลกู สาวของเขาไดก้ ็คือมอบคทาของราชาให้กับนาง ราชาไทรทันไม่มที างเลอื ก จงึ จา้ เป็นต้องมอบคทาให้ แมม่ ดหัวเราะอยา่ งบ้าคลงั่ กับชยั ชนะของตวั เองและรบี ข้นึ ไปยังผวิ น้าเพอื่ ดูงานแต่งงาน น้นั นางแปลงร่างเป็นอสุรกายคลา้ ยปลาหมกึ ตัวใหญ่น่ากลวั นางเงอื กน้อยเหน็ ดงั น้นั จึงรู้ทนั ที ว่าต้องปกปอ้ งทงั้ เจา้ ชายและว่าท่ีเจา้ สาวของเขา เธอหยิบมดี เลม่ นัน้ ของแม่มดขึ้นมา ทวา่ แม่ มดก็ใชห้ นวดปลาหมึกคว้าเธอเอาไว้เหว่ียงไปมา และในทีส่ ุดก็เหวย่ี งไปถกู อกของแมม่ ดเอง มีดเล่มนั้นถูกปักกลางอก ความเจ็บปวดท้าให้แม่มดปล่อยนางเงือกนอ้ ยให้เป็นอสิ ระ และ เจ้าชายก็ยงิ ธนไู ปยงั อสรุ กายตนนั้น แม่มดจมลงสูผ่ ืนน้า และเสียงของเงอื กนอ้ ยกก็ ลบั มาหา เธออีกครงั้

เจ้าหญงิ ผูเ้ ปน็ วา่ ทเี่ จ้าสาวตะโกนออกมาดว้ ยความโกรธและตกใจวา่ “อาณาจกั รนีม้ นั ช่างปา่ เถอ่ื น ! เจา้ ชายจะไมม่ วี นั ไดแ้ ต่งงานกบั คนท่ีเหมาะสมหรอก” เสียงท่ีออกมานน้ั ไม่ใช่ เสียงที่เจา้ ชายเคยได้ยิน เขารูท้ ันทวี ่าเขาเขา้ ใจผดิ จากนัน้ เงอื กน้อยกเ็ ริ่มร้องเพลง และเจา้ ชาย ก็รทู้ นั ทวี า่ นี่แหละคือคนที่เขาตกหลุมรักจรงิ ๆ คทากลบั มาอยูใ่ นมือของราชาไทรทนั และเขากเ็ หน็ ดเี หน็ งามว่าเจ้าชายรูปงามคนน้ี สามารถปกป้องลูกสาวของเขาได้ จึงสง่ นางเงอื กน้อยกลับข้นึ เรอื “ผมนกึ แล้ววา่ เป็นคุณมา ตลอด แตง่ งานกบั ผมนะ” นางเงือกนอ้ ยพยักหน้าตอบรับด้วยความปตี ิ งานแตง่ งานบนเรือ ถกู จัดข้ึนอีกคร้ังทา่ มกลางความยนิ ดีของท้ังคนและเหล่าเงอื ก จากน้ันเจา้ ชายและนางเงือก นอ้ ยกไ็ ดค้ รองรักกันอย่างมีความสขุ สืบไป

อา้ งองิ เว็บไซต์: https://baby.kapook.com/view255432.html