นิทานอีสป เรื่องหมาป่ากับลูกแกะ

นทิ านอสี ป เร่อื งหมาป่ากบั ลกู แกะ กาลครั้งหนึ่ง ณ ป่าอันกว้างใหญ่ มีลูกแกะขนปุยตัวน้อยเดินเล่นอย่างเพลิดเพลิน จนมาเจอเข้ากับลำธารแหง่ หนึ่ง มันจึงแวะดื่มน้ำด้วยความกระหายพร้อมพูดออกมาว่า \"วันนี้อากาศดีจังเลย ข้าคิดว่าจะวิ่งเล่นต่ออีกสัก หนอ่ ย กลับบา้ นชา้ แค่นิดเดียว คณุ แมแ่ กะคงไมว่ า่ อะไรหรอกเนอะ\" คิดไดด้ งั น้ัน เจา้ ลกู แกะก็หัวเราะอย่างร่า เริง แล้วก้มกนิ น้ำต่อไปจะได้มีแรงเล่นเต็มท่ี แตบ่ ังเอญิ มหี มาป่าตัวหน่งึ เดินมายังลำธารแหง่ เดียวกันพอดี และ โชคร้ายที่นั่นคือหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ นิสัยไม่ดี แถมยังหิวโซอีกซะด้วย เมื่อมันมองเห็นลูกแกะก็คิดจั บมาเป็น อาหาร พร้อมคิดอุบายหลอกล่อทันที \"นี่ เจ้าแกะน้อย รู้รึเปล่าว่าเจ้ากำลังทำอะไรผิดอยู่ ?\" หมาป่าพูดขู่ ข้นึ มาเสยี งดังล่ัน จนลกู แกะตวั สั่นเพราะหวาดกลัว \"ขา้ ทำอะไรผิดงนั้ หรือท่านหมาป่า ? ขา้ แค่กินน้ำอยู่ตรง นี้เท่าน้ัน\" ลูกแกะเอ่ยถามด้วยความไมเ่ ข้าใจ \"กินน้ำนั่นแหละคอื ความผิดของเจ้า เพราะเจ้าทำให้น้ำมันขนุ่ ข้นไปหมด ข้าดื่มเข้าไปไม่ได้ เจ้าต้องถูกข้าลงโทษ\" หมาป่าตอบกลับอย่างหัวเสีย \"แต่ว่าท่านหมาป่า.. ข้า กินน้ำอยปู่ ลายลำธาร ส่วนตัวท่านนัน้ อยตู่ น้ ลำธาร กระแสน้ำกพ็ ัดมาทางน้ี ขา้ จะทำใหน้ ำ้ ข่นุ ขน้ ได้อย่างไรเล่า\" ลูกแกะยังคงเถียงสุดตัวจนหมาปา่ เร่ิมโมโหยิง่ ขึ้น และออกอุบายอื่นอีก\"เจ้าจะไม่รับผิดเรื่องน้ีก็ได้ แต่ข้ารูน้ ะ ว่าเมื่อปีกลาย เจ้าได้พูดว่าร้ายข้าลับหลัง ทำให้ข้าเสียชื่อเสียง และสัตว์ตัวอื่นก็พาลจะเกลียดข้ากันไป หมด เจ้าต้องถูกลงโทษ !\" หมาปา่ สรา้ งเรือ่ งโกหกคำโตเป็นคร้ังทสี่ อง ทำเอาเจา้ ลูกแกะงนุ งงเขา้ ไปอีก \"แต่ ว่าท่านหมาป่า.. ตอนนั้นข้ายังไม่เกิดมาบนโลกเลยด้วยซ้ำ ข้าจะไปพูดว่าร้ายท่านได้ยังไงกันเลา่ \" ลูกแกะตอบ ตามความสัตย์จริง \"งั้นก็ต้องเป็นพี่น้องของเจ้าสักคนหนึ่งนั่นแหละ มาให้ข้ากินเป็นการลงโทษซะดี ๆ\" หมาป่าเริ่มทนไม่ไหว ทำไมเจ้าลูกแกะตัวนี้ถึงได้ดื้อดึง เถียงคำไม่ตกฟากแบบน้ี\"แต่ว่าท่านหมาป่า.. ข้า สาบานว่าข้าเป็นลูกคนเดียว ไม่มีพี่น้อง\" ลูกแกะตอบเสียงอ่อน \"โอ๊ย ! ไม่งั้นก็เป็นพ่อแม่ของเจ้านั่นแหละท่ี พูดไม่ดถี ึงขา้ ยงั ไงขา้ ก็ต้องกนิ เจ้าเปน็ การลงโทษ\" หมาป่าตอบอยา่ งเกรย้ี วกราด แลว้ ค่อย ๆ เดินเข้าไปหา ลูกแกะตัวน้อย \"แต่ว่าท่านหมาปา่ ..\" คราวนี้ หมาป่าไม่รอให้พดู จนจบประโยคอีกแล้ว ทันทีที่ลูกแกะเอย่ ปาก เจ้าหมาป่าอันธพาลก็กระโจนจับเหยื่อที่น่าสงสารกินเป็นอาหารทันที โดยที่ลูกแกะนั้น ไม่มีโอกาสได้พิสูจน์ ความบริสุทธ์ขิ องตวั เอง และไม่มโี อกาสกลับไปส่อู อ้ มกอดของคุณแม่แกะอีกเลย. นทิ านเรื่องนส้ี อนใหร้ ้วู ่า การพูดคุยต่อรองกับคนพาล คนขี้โกง และคนเจ้าเล่ห์ นั้นเป็นเรื่องที่ไม่ควรเสียเวล าด้วยอย่างยิ่ง เนื่องจากคนประเภทนี้จะไม่มีความเมตตา ไม่ยอมรับฟังความคิดเห็นของคนอื่น และจ้องแต่จะกดขี่ข่มเหงทุก วิถีทาง เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ ถ้าเด็ก ๆ รู้ตัวว่ามีคนรอบข้างนิสัยแบบนี้ ก็ควรหลีกเลี่ยง ไม่เข้าไปยุ่ง เกย่ี วด้วยนะคะ เพราะถึงแมว้ ่าเราจะไม่ได้ทำความผดิ อะไร เขากจ็ ะหาข้ออ้างมาทำลายเราไดอ้ ยดู่ ี ทส่ี ำคญั เด็ก ๆ ไม่ควรไปไหนมาไหนคนเดียวโดยไม่ได้รบั อนญุ าตเด็ดขาดนะคะ ไมเ่ ชน่ นน้ั อาจเจออันตรายเหมอื นเจา้ ลูกแกะ ในนิทานเรอ่ื งนก้ี ็เปน็ ได้