ออยงานนิทาน วรัญญา027

“นทิ านอีสป” เรื่อง ลาโงก่ ับสงิ โต

1 กาลคร้ังหนึง่ นานมาแล้ว มีสงิ โตเจ้าป่าอยตู่ ัวหน่ึง มันมักจะ ออกลา่ เหยอ่ื เพียงลำ� พัง และทกุ ครัง้ ก่อนออกลา่ กต็ ้องส่งเสยี งรอ้ ง ค�ำรามลนั่ ปา่ ตามสัญชาตญาณทุกคร้งั ไป ในชว่ งแรกกม็ ีสตั ว์ให้สิงโต ได้กนิ อย่างอม่ิ หนำ� ส�ำราญ แทบจะไมต่ ้องออกแรงว่ิงตามใหเ้ หน่อื ย สักนดิ แต่ชว่ งหลังมานี้เหลา่ สตั ว์ที่ตกเป็นเหย่อื ทัง้ หลายเริม่ ร้วู ่า กอ่ นออกลา่ เจ้าปา่ จะชอบสง่ เสยี งคำ� รามดงั กอ้ ง แมม้ องไม่เห็นตัว ของมนั แตก่ พ็ อเดาไดว้ า่ เสยี งนัน้ มาจากทิศทางใดกันแน่

2 “เสยี งสิงโตร้องค�ำรามอีกแล้ว นา่ จะดังมาจากภเู ขาลูกน้ันแน่ เลย” เสยี งกวางหนมุ่ หนั ไปบอกเจ้าหมูป่าทีก่ ำ� ลงั แทะผลไมอ้ ยา่ ง เอร็ดอร่อย หมปู ่าหนั ขวับขึ้นมาด้วยท่าทางตกใจ “ถ้าอย่างนัน้ เรารีบ ว่งิ หลบไปอกี ฝงั่ แม่นำ้� กันดกี ว่า !” หมปู ่าเอ่ยชวนเจ้ากวาง แล้วทงั้ คกู่ ็ วงิ่ ออกไปพร้อมตะโกนบอกสัตว์อนื่ ให้หนีไปทางแมน่ ้ำ� กัน “เหน็ ทีจะวิ่งไล่เจ้าสัตว์ปา่ พวกน้ีไม่ไหวแล้วเรา คงตอ้ งหา แผนการใหมซ่ ะแลว้ ” สิงโตบน่ กับตัวเองขณะกนิ เหยื่อที่อุตส่าห์ออก ลา่ อยา่ งยากลำ� บาก

3 อยู่มาวนั หนงึ่ สิงโตรู้วา่ มีลาโงผ่ ชู้ อบโออ้ วดอยู่อกี ฟากของป่า ทำ� ใหม้ ันคิดแผนใหมไ่ ด้ จึงออกเดนิ ทางไปชวนให้เจา้ ลาตวั นน้ั มาเปน็ เพื่อนล่าเหยอ่ื ด้วยกัน \"เจา้ ลาหนมุ่ ผ้ปู ราดเปรอื่ ง ตอนนีข้ า้ ก�ำลงั หาเพื่อนมาล่าเหยอ่ื ด้วยกัน เจ้าสนใจอยากมาเป็นคู่หูร้ใู จกับขา้ หรือไม\"่ สงิ โตกล่าวกับลา ดว้ ยนยั นต์ ามเี ลศนัย ได้ยินอยา่ งนน้ั เจา้ ลาก็ยิ่งดีใจ ไมค่ ิดว่าจะมีสงิ โต ผ้นู ่าเกรงขามมาขอเป็นเพ่อื น \"ท่านเจ้าปา่ ผู้ยง่ิ ใหญ่มาชวนข้าดว้ ยตวั เองอย่างน้ี มหี รือท่ีจะปฏิเสธได้ ถา้ อยา่ งนน้ั เราไปล่าเหยอื่ ด้วยกนั เถิด สงิ โตเพือ่ นรกั \" เจ้าลาโงก่ ล่าวด้วยความซ่ือไมร่ วู้ ่าแท้จรงิ แลว้ สิงโตไม่ไดม้ องวา่ มันเปน็ เพื่อนสกั นดิ แถมยังยินยอมตามเจ้าป่าไป แบบไม่มขี อ้ แม้

4 เม่อื เวลาออกลา่ เหยื่อมาถึง สิงโตใชก้ ลอบุ ายให้ลาซ่อนตวั ใน พมุ่ ไมแ้ ล้วก็เปลง่ เสียงออกมาแบบดงั ทีส่ ดุ “เจ้าซ่อนตัวในพุ่มไมน้ ่นี ะ ลาเพ่อื นรกั พอข้าเดินไปถงึ ฝง่ั ตรงข้ามเจ้ากร็ อ้ งคำ� รามเสยี งอนั นา่ เกรงขามมาได้” สงิ โตพดู พรอ้ มว่งิ ออกไปอีกทาง “เราจะไม่ท�ำใหเ้ จา้ ผดิ หวงั เลย สิงโตเพอ่ื นรักเอ๋ย” จากนั้น ลาโง่กค็ �ำรามออกมาสุดกำ� ลงั พอสตั วอ์ ่ืนไดย้ นิ เสยี งประหลาดของมัน เลยตกใจ แลว้ พากันวิ่งหนไี ปฝง่ั ที่สงิ โตดักเอาไว้อีกทาง

5 วนั นนั้ สงิ โตเจ้าเล่หเ์ ลยมีเหยอ่ื ให้กินเเบบไม่ตอ้ งออกเเรงว่ิง อย่างท่ีเคยเป็น ส่วนเจ้าลาโง่กเ็ ท่ยี วเล่าเรอ่ื งทต่ี นท�ำกบั สงิ โตอย่าง โอ้อวดไปทุกทท่ี ีเ่ ดนิ ผา่ นโดยไม่รเู้ ลยวา่ สัตวอ์ ื่นต่างหวั เราะเยาะทมี่ นั โดนเจา้ ป่าหลอกใช้เอาเสยี งประหลาด ๆ มาสร้างผลประโยชนใ์ ห้ เเกต่ นเอง “เสียงค�ำรามประหลาด ๆ นั่นคือเสียงของเจา้ ลา นี่หรอกหรอื ” กวางหนุม่ บน่ กับหมูป่า พร้อมหนั มาหัวเราะเยอะใน ความโง่ของเจา้ ลาตวั นั้นกัน

6 นทิ านเร่ืองนีส้ อนใหร้ ู้ว่า: อยา่ ตกเปน็ เหยอ่ื ใหค้ นอนื่ หลอกใชเ้ พียงเพราะเขาคน นนั้ มีความนา่ เช่ือถือหรือมีหนา้ ตาในสงั คม เด็ก ๆ ควรตรวจ สอบใหด้ เี สียก่อนว่าสง่ิ ทเ่ี ขาใหเ้ ราช่วยนนั้ จะทำ� เราเดอื ดรอ้ น เนอ้ื ร้อนใจภายหลังหรอื ไม่ แลว้ มันจะสง่ ผลเสียตอ่ ภาพลักษณ์ ของเราในอนาคตหรอื เปล่า ไมอ่ ยา่ งนั้นอาจเขา้ กบั คตเิ ตือนใจที่ วา่ คนโงย่ อมตกเปน็ เหย่ือของคนฉลาดไดเ้ เบบไมร่ ูต้ ัว

นางสาว วรญั ญา กำ� ลา ปวช.2 สาขาการจดั การสำ� นักงาน