pdf_20220207_123356_0000

นิทานเรื่อง สโนว์ไวท์ กับคนแคระทั้งเจ็ด

เป็นนิทานประเภท\"นิทานมหัศจรรย์\"

กาลครั้งหนึ่งมีเจ้าหญิงน้อยผู้งดงามนามว่า “สโนว์ไวท์ ซึ่งวันข้างหน้าจะเติบโต งดงามยิ่งกว่าใคร ราชินีใจร้ายจึงได้ให้เธอสวมเสื้อผ้าเก่าๆแล้วทำงานเยี่ยงคนใช้ และเฝ้าถามกระจกวิเศษว่า\"กระจกวิเศษ บอกข้าเถิด ผู้ใดงามเลิศในปฐพี\" ตราบใดที่กระจกวิเศษตอบว่าราชินีคือผู้งามเลิศในแหล่งหล้าไม่มีใครเทียบเทียม เช่นนั้นสโนไวท์ก็จะรอดพ้นจากภัยริษยาจากราชนีผู้เป็นแม่เลี้ยงของเธอ

อยู่มาวันหนึ่ง ราชินีก็เฝ้าถามกระจกเช่นเดิม แต่กระจกวิเศษกลับตอบว่า ได้ค้น พบสาวงามนางหนึ่งที่มีความงามมากกว่าราชินี ราชินีรู้สึกโมโหแล้วบังคับให้ กระจกวิเศษบอกมาว่านางผู้นั้นเป็นใคร กระจกวิเศษตอบว่า “ขอบปากแดงดั่ง กุหลาบ ผมดำดิ่งมะเกลือ ผิวงามดุจหิมะขาว” ราชินีรู้ได้ทันทีว่ากระจกวิเศษ หมายถึงสโนว์ไวท์นั่นเอง

สโนว์ไวท์ได้ทำความสะอาดปราสาทอยู่และร้องเพลงรื่นเริงอยู่กับพวกนก เจ้าชาย ได้ขี่ม้าผ่านมาพบก็ได้เข้ามาหาสโนไวท์ที่บ่อน้ำ เธอตกใจเลยวิ่งไปหลบในปราสาท ด้วยความเขินอาย

ราชินีเห็นเหตุการณ์และไม่พอใจ เรียกพรานป่าเข้าพบ และให้นำสโนไวท์เข้าไปใน ป่า ให้เธอเพลิดเพลินกับพรรณไม้ และได้สั่งให้ฆ่าเธอซะ พรานป่าตกใจ แต่ก็ต้อง น้อมรับคำสั่งแต่โดยดี และเพื่อไม่ให้พลาดราชินีได้กำชับให้พรานป่านำหัวใจของ สโนว์ไวท์ใส่กล่องกลับมาให้เธอด้วย

เจ้าหญิงสโนไวท์ผู้ไร้เดียงสา เดินเล่นเพลิดเพลินพูดคุยกับต้นไม้และสัตว์ต่างๆ อยู่ ในป่า พอได้จังหวะพรานป่าได้เข้ามาหมายจะฆ่าเธอ แต่สุดท้ายเขาก็ทำไม่ได้ และ ได้ขออภัยจากสโนว์ไวท์ และบอกเธอว่าราชินีเป็นคนสั่งให้ทำ และได้บอกให้เธอวิ่ง หนีเข้าไปในป่า หนีไปให้ไกล

สโนไวท์วิ่งหนีด้วยความตกใจเข้าไปในป่าลึก และได้นอนร้องไห้อยู่กลางป่าเหล่า สัตว์ต่างๆ ในป่าเห็นดังนั้นก็เข้ามาปลอบเธอ

พวกสัตว์นำพาเธอไปที่บ้านหลังน้อยหลังหนึ่งกลางป่า เธอลองเคาะประตูดูและ พบว่าไม่มีใครอยู่ในบ้านจึงได้เข้าไป ภายในบ้านเธอได้พบเก้าอี้ตัวเล็กๆเหมือนเก้าอี้ เด็ก ซึ่งมีถึง 7 ตัว และของอื่นๆ ก็มี 7 ชุดเช่นกัน เธอคิดว่าต้องมีเด็ก 7 คนในบ้าน หลังนี้แน่นอน ในบ้านค่อนข้างรกเต็มไปด้วยฝุ่นและหยากไย่เต็มไปหมด เธอจึง ตัดสินใจช่วยทำความสะอาดบ้านให้เผื่อว่าพวกเขาจะยอมให้เธออยู่ด้วย สโนว์ไวท์ และพวกสัตว์จึงได้ช่วยกันทำงานบ้าน

ด้วยความอ่อนล้าเธอได้นอนหลับไปที่เตียงของพวกคนแคระ เหล่าคนแคระทั้ง เจ็ดทำงานอยู่ในเหมือง เมื่อถึงเวลาเลิกงานพวกเขาก็พากันกลับบ้าน และพบสิ่ง ผิดปกติว่าภายในบ้านมีไฟติดอยู่และประตูก็เปิดไว้ พวกเขาค่อยๆสำรวจในบ้าน ของตัวเอง และได้พบว่าบ้านของพวกเขาถูกทำความสะอาดอย่างเรียบร้อย เมื่อ ขึ้นไปที่ชั้นบน พวกเขาได้พบสโนไวท์นอนหลับอยู่บนเตียง เธอสวยงามมาก

เมื่อสโนว์ไวท์ตื่นขึ้นมา พวกเขาจึงได้พูดคุยกัน เธอได้บอกกับพวกเขาว่าราชินีได้ ตามทำร้ายเธอและขอร้องให้เธออาศัยอยู่ที่นี่ด้วย จากนั้นสโนไวท์กับคนแคระทั้ง เจ็ดก็อยู่ด้วยกัน เธอคอยช่วยพวกเขาทำความสะอาดบ้านและทำอาหาร

พรานป่าได้กลับไปที่ปราสาทและได้มอบกล่องที่ใส่หัวใจให้กับราชินี ราชินีได้เข้าไป ถามกระจกวิเศษอีกครั้งว่าใครงามเลิศในปฐพี กระจกวิเศษยังคงตอบว่าเป็นส โนว์ไวท์ แต่ราชินีก็ได้บอกว่าพรานป่าได้ฆ่าเธอไปแล้ว กระจกวิเศษจึงได้เผยความ จริงว่า สโนไวท์ยังไม่ตายซึ่งเธอได้อาศัยอยู่กับคนแคระทั้งเจ็ดในป่า และหัวใจใน กล่องคือหัวใจของหมู ไม่ใช่หัวใจของสโนไวท์

ราชินีถูกหลอกเสียแล้ว นางโกรธมาก เธอใช้เวทมนต์แปลงกายเป็นหญิงแก่แม่ค้า เร่ และได้สร้างแอปเปิ้ลอาบยาพิษขึ้นมา ซึ่งเพียงได้กินแค่เพียงเล็กน้อยก็จะทำให้ หลับไหลไม่มีวันตื่น มีเพียงจุมพิษแรกจากชายที่รักเท่านั้นที่จะแก้คำสาปนี้ได้

วันรุ่งขึ้น คนแคระทั้งเจ็ดออกไปทำงานที่เหมืองและได้เตือนสโนว์ไวท์ให้ระวังคน แปลกหน้าเพราะราชินีนั้นอยู่ทุกหนทุกแห่ง ให้ระวังตัวไว้ไม่ให้ใครเข้าบ้าน ซึ่งระ หว่างที่สโนว์ไวท์อยู่บ้านคนเดียว ราชินีชั่วร้ายที่ได้แปลงกายเป็นหญิงแก่เร่ร่อน ก็ได้มาที่บ้านและได้ชวนสโนว์ไวท์ชวนคุยจากทางหน้าต่าง ราชินีได้เสนอแอปเปิ้ล อาบยาพิษของเธอให้สโนไวท์กินแต่ก็ถูกเหล่าสัตว์ต่างๆ เข้าขัดขวาง หญิงแก่ทำที่ เป็นสำออยอ่อนแรงและได้ขอเข้าไปข้างในบ้าน

ราชินีหว่านล้อมสโนว์ไวท์ให้กินแอปเปิ้ลโดยบอกว่าเป็นแอปเปิ้ลสารพัดนึก เพียง แค่กินคำเดียวก็จะได้อย่างที่ฝัน สโนว์ไวท์อธิษฐานขอให้เจ้าชายพาเธอไปที่ ปราสาทของเขาและอยู่กันอย่างมีความสุขชั่วนิรันตร์ เธอกินแอปเปิ้ลเข้าไปแล้วก็ เข้าสู่ห้วงนิทราตลอดกาล ราชินีชั่วร้ายทำสำเร็จ เธอจึงออกมาจากบ้านและหนีไป

คนแคระทั้งเจ็ดกลับมาที่บ้านก็พบว่าสโนว์ไวท์ได้หลับไหลไปอย่างไม่มีวันตื่น ด้วย ความงดงามของสโนว์ไวท์ทำให้พวกคนแคระไม่อาจตัดใจฝังเธอได้ พวกเขาจึงได้ ทำโรงแก้วประดับด้วยทองให้สโนว์ไวท์และคอยเฝ้าอย่างใกล้ชิดไม่เคยห่าง

เจ้าชายได้ตามหาและได้ยินข่าวว่ามีหญิงสาวหลับไหลอยู่ในโรงแก้ว เขามาพบเธอ แม้ยามหลับไหลสโนว์ไวท์ยังงามยิ่งนัก เขาเข้าไปจุมพิตเธอ

เพียงไม่นานสโนว์ไวท์ก็ได้ตื่นขึ้นจากห้วงนิทรา คำสาปได้หลุดพ้นแล้ว ทุกคนดีใจ กันมาก และเจ้าชายก็ได้พาสโนว์ไวท์กลับไปที่ปราสาทของเขา และทั้งสองก็ได้อยู่ กันอย่างมีความสุข

ข้อคิดที่ได้จากนิทานเรื่องนี้ -ความอิจฉาริษยาที่มากเกินไปทำให้จิตใจเป็นทุกข์ -มีความสุขในสิ่งที่ตัวเองมี -รู้จักการปล่อยวาง -อย่าเชื่อหรือไว้ใจใครง่ายๆ -บทเรียนในชีวิตจะช่วยสอนให้มีทักษะในการเอาตัวรอด -เราควรเป็นคนดี มีจิตใจเมตตา แก่ผู้อื่นอยู่เสมอ

จัดทำโดย นางสาว กรกมล ศาลาดิน ม.4/4 เลขที่ 22 นางสาว ดลญา แน่งน้อย ม.4/4 เลขที่ 24