62-GUJ-ચાલો આદર્શ બનીએ

ચારો આદળુ ફનીએ આબાય વકં રન - શ્રી રારજીબાઇ ફી. ઩ચં ાર વકં રન - શ્રી રારજીબાઇ ફી. ઩ચં ાર ભ.શળક્ષક ભ.શળક્ષક શ્રી શાથી઩યુ ા પ્રા.ળા઱ા. તા- ઩ાટડી શ્રી શાથી઩યુ ા પ્રા.ળા઱ા. તા- ઩ાટડી આલી ફીજી પાઇર ભાટે ભાયા બ્રોગની મરુ ાકાત રો. Blog:- laljibhaipanchal.blogspot.in અભબભનયંુ ધ્રલુ અભબભનયંુ અર્ુનુ અને સબુ દ્રાનો ધ્રલુ યાજા ઉત્તાન઩ાદની અણભાનીતી ભશાપ્રતા઩ી ઩તુ ્ર શતો. તેણે ભાતાનાં ગબુભાં ભાભા યાણી સનુ ીશતનો ઩તુ ્ર શતો. ભાનીશત યાણી શ્રીકૃષ્ણનાં મખુ ે ‘વાતકોઠા’ની યધુ ્ધક઱ા ળીખી શતી. સરુ ૂભચએ એને કઠોય લચન કશીને શ઩તાનાં ઩ાડં લો-કૌયલોનાં બી઴ણ યધુ ્ધભાં તેણે ઩ોતાનંુ ખો઱ાભાં ફેવતો અટકાવમો શતો. ઩ોતાની ભાતા યધુ ્ધકૌળલ્મ દળાુવયંુ શત.ંુ વાતભો કોઠો લીંધતાં ળીખ્મો સનુ ીશતની શળખાભણ વાબં ઱ી તેણે લનભાં ઉગ્ર ન શોલાથી તે લીયગશત ઩ામ્મો. આજે ઩ણ તેની લીયતા ત઩ આદય.ંુ તેનાં ભનને અદભતૂ ળાશં ત ભ઱ી. ભાટે રોકો તેને માદ કયે છે. યાજાએ ધ્રલુ ને યાજગાદી વોં઩ી. ભશને ત અને શનષ્ઠા઩લૂ ુક ધ્રલુ ે પ્રજાની વેલા કયી. આજે આ઩ણે તેની માદગીયી રૂ઩ે આકાળનાં એક તાયાને ‘ધ્રલુ નો તાયો’ તયીકે ઓ઱ખીએ છીએ.

ઉ઩ભનયંુ પ્રશરાદ ઉ઩ભનયંુ ધૌમ્મ ઋશ઴નો શળષ્મ શતો. તે પ્રશરાદ દશયણ્મકશળ઩ુ નાભના યાક્ષવનો વ઩ં ણૂ ુ શલદ્યા ઩ામ્મો શતો, છતાં ગરુ ુ તેને દીક્ષા ઩તુ ્ર શતો. દશયણ્મકશળ઩ુ ઩ોતાની જાતને જ બગલાન આ઩તાં ન શતા.ં કાયણ કે ઉ઩ભનયએંુ શજી ભખૂ ભાનતો શતો. ઩યંત ુ ઩તુ ્ર પ્રશરાદ ઇિયબક્તતભાં જ રીન ઩ય શલજમ ભે઱વમો ન શતો. ગરુ ુએ તેને આખો યશતે ો શતો. દશયણ્મકશળ઩એુ પ્રશરાદને વાભ-દાભ-દંડ- દદલવ ગામો ચયાલલાની આજ્ઞા કયી શતી, જેથી બેદ દ્વાયા પ્રભબુ ક્તત છોડલા અને ઩ોતાને જ બગલાન તે ભખૂ ્મો યશ.ે છેલટે તે આંધ઱ો થતાં ખાડાભાં ભાનલા ઘણંુ વભજાવમો, છતાં પ્રશરાદે પ્રભબુ ક્તતના ઩ડયો. ને અશિનીકુભાયોએ તેની આંખોનો તમજી. છેલટે દશયણ્મકશળ઩એુ ફશને શોભરકાનો વશાયો ઇરાજ કમો શતો. ઉ઩ભનયએંુ છેલટે ભખૂ રારવા રીધો. શોભરકાને લયદાન શત ુ કે અક્નન તેને ફા઱ી ળકળે ઩ય શલજમ ભે઱વમો,ને ગરુ ુએ તેને દીક્ષા આ઩ી. નશીં. આથી શોભરકા પ્રશરાદને ઩ોતાનાં ખો઱ાભાં રઇને રાકં ડાં છાણાં લગેયેભાથં ી ફનાલેર ળય્મા ઩ય ફેવી ગઇ અને તેની ચાયે ફાર્ુ આગ રગાલલાભાં આલી.઩દયણાભ એ આવયંુ કે શોભરકા અક્નનભાં ફ઱ીને બસ્ભીભતૂ થઇ ગઇ, જ્માયે વદ્ વશૃત્ત ધયાલનાયો પ્રશરાદ શવતો-યભતો અક્નન-ભાથં ી ફશાય આવમો. નભચકેતા આરુભણ નભચકેતા ઉદ્દારક યાજાનો ઩તુ ્ર શતો. આરુભણ ગરુ ુનાં આશ્રભનો શલનમી અને શલલેકી શ઩તાએ શલિજજત નાભનાં મજ્ઞની ઩ણૂ ાુહશૂ તભાં શળષ્મ શતો. એકલાય ગરુ ુએ તેને ડાગં યના ખતે યભાં બ્રાહ્મણોને ભાદં રી અને ઘયડી ગામો દાનભાં આ઩ી ઩ાણી ઩ાલાનંુ કાભ વોપ્ય.ંુ ખતે યની ઩ા઱ પાટતાં ઩ાણી શતી. નભચકેતાને થયંુ કે આલા દાનથી શ઩તાને ઩ણુ ્મ લશી જલા રાનય.ંુ આરુભણ તેને અટકાલલા ભાટી નાખલાં નશીં ભ઱ે, આભ શલચાયી તે શ઩તા ઩ાવે ગમોને રાનમો, ઩યંત ુ તે તણાઇ જતી શતી. છેલટે તે ઩ોતે જ ફોલ્મો. “શ઩તાજી, હંુ ઩ણ તભારંુ ધન છં, તભે ભને તમાં સઇૂ ગમો. ને ઩ાણી યોકી યાખ્ય.ંુ યાત્રે તે આશ્રભભાં કોને દાનભાં આ઩ળો ?” ઩ાછો ન પયતાં ગરુ ુ શળષ્મો વાથે તેને ળોધલાં નીકળમા.ં ગરુ ુને આરુભણ ઩ાણીભાં ધ્રજુ તો ભ઱ી આવમો. ગરુ ુ તેને નભચકેતાનાં લાયંલાયનાં આ પ્રશ્નથી કંટા઱ી આશ્રભભાં રાવમા. તેને ગયભાલો આપ્મો. ગરુ ુ આરુભણની ગસુ ્વે થઇ શ઩તાએ કહ્,ંુ ‘હંુ તને મભયાજાને આ઩ંુ છ”ં ગરુ ુબક્તત જોઇ ખળુ થમા.ં શ઩તાનંુ લચન ખોટંુ ન ઩ડે તે ભાટે આજ્ઞાકાયી નભચકેતા મભરોકભાં ઩શોચ્મોં. તમાં ઩ણ તેણે ઩ોતાના ગણુ ોથી મભયાજાને ખળુ કયી ત્રણ લયદાન પ્રાપ્ત કમાું. જેભાં તેણે મભયાજા ઩ાવેથી મતૃ યનુ ાં યશસ્મનંુ જ્ઞાન ઩ણ પ્રાપ્ત કયંુ. આભ,શ઩તાનંુ કલ્માણ ઇચ્છનાયો નાનકડો નભચકેતા જ્ઞાન ભાટે નીડય ફની મભયાજાને ઩ણ પ્રવન્ન કયનાયો શતો.

નયેનદ્ર શ્રલણ શ્રલણ એક ભાતપૃ઩ત ૃ બક્ત ઩તુ ્ર હતો. તને ા ભાતા-પ઩તા સ્લાભી શલલેકાનદં નંુ મ઱ૂ નાભ ઘયડાાં અને આંધ઱ાંા હતા.ંા શ્રલણના ભાતા-પ઩તાને જાત્રા કયલાનુાં નયેનદ્રનાથ દત્ત શત.ંુ તેઓ કોરકાતાનાં જાણીતા લકીર ભન થય.ુાં તેભણે શ્રલણને લાત કયી. શ્રલણે ભાતા-પ઩તાને ફેસાડલા શલિનાથદત્તનાં ઩તુ ્ર શતા.ં નયેનદ્રનાથ બણલાભાં ખફૂ જ ભાટે કાલડ તૈમાય કયાવમા.ંા ઩છી શ્રલણે ભાતા-પ઩તાને કાલડભાાં તેજસ્લી શતા.ં અને તેભની માદળક્તત ઩ણ અદ્ભૂત શતી. ફેસાડ્ાંા અને ખબે કાલડ ઉ઩ાડી ચારી નીકળ્મો. તેઓ એકલાય ઩સુ ્તક લાચં તાં અને તેભને ફધુ માદ યશી જત.ંુ તેઓ ખફૂ જ નીડય ઩ણ શતા.ં જ્માં સધુ ી ઩ોતે ગાભે ગાભે પયતો પયતો ચાલ્મો જતો હતો. યસ્તાભાંા અનબુ લ ન કયે, તમાં સધુ ી તેઓ કોઇ઩ણ લાતને વાચી ભાતા-પ઩તાને તયસ રાગી. શ્રલણ નદીએ ઩ાણી બયલા ગમો. ઘડો ભાનતાં નશીં. ઩ાણીભાાં ડુફાડતાંા બડુ -બડુ એલો અલાજ આવમો. દળયથ યાજાએ આ અલાજ સાબંા ળ્મો તો કોઇ ઩શુ હળે એભ ભાની તે દદળાભાાં તીય શ્રીયાભકૃષ્ણ ઩યભશંવને ભ઱તાં નયેનદ્રનાથને છોડ્.ુાં શ્રલણને તે તીય છાતીભાાં લાગય.ુંા ભયતાાં ભયતાંા શ્રલણે તેભનાભાં વાચા ગરુ ુનાં દળુન થમા.ં સ્લાભી યાભકૃષ્ણ દળયથ યાજાને એટલુાં કહ્ુાં કે ભાયાાં આંધ઱ાાં ભાતા-પ઩તાને ખફૂ ઩યભશંવે તેભને ‘શલલેકાનદં ’ નાભ આપ્ય.ંુ આ સ્લાભી તયસ રાગી છે તભે તભે ને ઩ાણી ઩ીલડાલજો. આટલુંા ફોરી શ્રલણ શલલેકાનદં ે શળકાગોની ધભુ઩દય઴દભાં ઩ોતાની લાણીથી ભયી ગમો. શલિભાં બાયતીમ વસં ્કૃશતનો ડંકો લગાડયો. દળયથ યાજા ઩ાણી રઇને જામ છે ત્માયે ભાતા-પ઩તાને ખફય ઩ડે છે કે શ્રલણ ભયી ગમો છે તે જાણતાાં જ તેના ભાતા- પ઩તા ઩ણ શ્રલણ-શ્રલણ કયતાંા ભયી જામ છે. ભાટે જ આજે રોકો શ્રલણ જેલાંા આજ્ઞાકાયી દીકયા ભાગંા ે છે. રલ લધભધ ાન રલ બગલાન શ્રીયાભ અને વીતા એક લખત આઠ-દસ ફા઱કો ઝાડ ઉ઩ય આંફરી ભાતાજીનો ઩તુ ્ર શતો. તેનો જનભ લાલ્ભીદક ઋશ઴નાં ઩ી઩઱ીની યભત યભતા હતા.ાં ફધાાં ફા઱કો યભતભાાં ભળગરૂ હતા. આશ્રભભાં થમો શતો. તે ઩યાક્રભી શતો. તેણે શ્રીયાભનાં એલાભાાં ઝાડના થડભાથંા ી એક સા઩ નીકળ્મો. ફધા ફા઱કો ઝાડ અિભેઘ મજ્ઞનાં ઘોડાને ફાધં ી દઇને શ્રીયાભની વેના ઩ય હતા.ાં તેથી ગબયામા.ંા સા઩ થડભાથાં ી નીક઱ી ઝાડ ઉ઩ય ચડલા વાથે યધુ ્ધ કય.ુ યધુ ્ધભાં તેનો શલજમ થમો. તેની લીયતા રાગમો. સૌને ડય રાગલા ભાડ્ોને ફધા ચચિંતાતયૂ થમા કે હલે શુંા જોઇ વૌ નલાઇ ઩ામ્મા.ં થળે.? એલાભાાં લધભધ ાનની નજય સા઩ ઉ઩ય ઩ડતાાં જ તણે ે સા઩ની ઩છાંૂ ડી ઩કડીને હલાભાાં ગો઱ ગો઱ લીંઝલા રાગમો. ફીજા ફા઱કોએ ના ઩ાડી છતાંા લધધભાન ભાન્મો નદહ એણે તો સા઩ને ઩કડી હલાભાંા લીંઝીને દૂય દૂય પંેકી દીધો. ફધા ફા઱કોએ આ જોયુંા એટરે એભની ચચતંિ ા ટ઱ી. સૌને હાળ થઇ. ફધા ફા઱કો ઝાડ ઉ઩યથી હઠે ા ઉતમાંા. સૌએ લધધભાનને ઩છૂ ્ુાં કે તને સા઩ની ફીક કે ડય ન રાગમો ? તો લધભધ ાને જલાફ આપ્મો કે “ એભાાં લ઱ી ફીક ળેની ? ફીએ એને સૌ ફીલડાલે.” લધભધ ાન ફા઱઩ણથી જ આલા નીડય હતા.ંા તઓે ભોટા થમા ઩છી ભહાલીય સ્લાભી તયીકે જાણીતાંા ફન્મા.ાં