หมากับเงา

นทิ านชาดก เรอ่ื งหมากับเงา กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมาตัวหนึ่ง เดินหาของกินไปทั่วเมือง ในระหว่างที่มันกำลัง หาของกินอยู่นั้นมันก็เหลือบไปเห็นเนื้อตากแห้ง ชิ้นหนึ่งที่พ่อค้าแขวนเอาไว้ เมื่อสบโอกาส ไม่มีใครอยู่แถวนั้น มันจึงใช้ความเรว็ กระโดดขโมยคาบเนื้อตากแหง้ ชน้ิ นัน้ และรีบวงิ่ หนีไปอย่างรวดเรว็

“อิอิ มันจะต้องเปน็ มอื้ กลางวนั ท่อี รอ่ ยแน่นอน หลงั จากท่ีข้าไมไ่ ด้ กินอะไรมาหลายวัน นแ่ี หละจะเปน็ อาหารช้ินแรกท่ีตกลงท้องของขา้ ” เจ้าหมาคดิ ในใจ ในระหวา่ งที่มนั วง่ิ หนีไปพรอ้ มกับเน้ือตากแห้ง มนั กค็ ิดได้ว่า มันควร จะหาที่เงียบๆ กนิ ของทีม่ นั ขโมยมา จะได้ไมโ่ ดนแยง่ ของกนิ ไป

มันเดินมาถึงบ่อน้ำแห่งหนึ่ง มันได้ชำเลืองลงไปในแม่น้ำเบื้องล่างของมัน ซึ่งมันก็ได้ เห็นเงาของมันเป็นภาพหมาตัวหนึ่งกำลังคาบชิ้นเนื้อตากแห้ง ที่ดูชิ้นใหญ่กว่ามันเพราะการ สะท้อนของนำ้ ดว้ ยความโลภของมนั มันจงึ คายชนิ้ เน้อื แล้วพดู กบั เงาตวั เองวา่ นี่ๆ เรามาแลกชิ้นเนื้อกันมั้ยเจ้าหมา เนื้อของข้าอร่อยมากๆ นะ ถึงเนื้อของ เจ้าจะช้นิ ใหญก่ วา่ แต่เนอ้ื ของข้าอร่อยกวา่ นะ มนั กลา่ ว แต่เงาสะทอ้ นไม่ไดต้ อบโตอ้ ะไร มันจงึ พูดไปอกี ว่า ขา้ นับ1 ถงึ 3 เรามาแลกเนื้อกันนะ เอาล่ะ 1-2-3 เมื่อสิ้นนับ 3 เจ้าหมาก็ปลอ่ ยเนื้อตากแห้งท่ีขโมยได้ลงไปในน้ำ ซึ่งเนื้อชิ้นนัน้ ก็จมลงกน้ บ่อน้ำในที่สุดเจ้าหมาถึงกับพูดไม่ออก มันรู้แล้วว่าตัวเองได้เสียอาหาร มื้อสำคัญของตัวเองไป มันก็ไดแ้ ต่เดินจากไปอยา่ งช้าๆ พรอ้ มกับความหิวโหย เจ้าหมาถึงกับพูดไม่ออก มันรู้แลว้ ว่าตัวเองได้เสยี อาหารมื้อสำคัญของตัวเองไป มันก็ได้ แตเ่ ดินจากไปอยา่ งช้าๆ พร้อมกบั ความหวิ โหย นทิ านเรอื่ งนสี้ อนใหร้ วู้ ่า โลภมากลาภหายย