Οι περιπέτειες του Τσιμπιτούλη-Αγκαθούλη

«Ανακαλύπτοντας τον φυτικό πλούτο της Χίου και της Κύπρου» Ψηφιακό διαδραστικό παραμύθι : «Οι Περιπέτειες του Τσιμπιτούλη-Αγκαθούλη» Συγγραφείς: Τα παιδιά του Η’ Δημόσιου Νηπιαγωγείου Πάφου Εικονογράφοι: Τα παιδιά του 1ου Νηπιαγωγείου Αγίου Μηνά Επιλογή εικόνων μέσω ψηφοφορίας των παιδιών με το ψηφιακό εργαλείο Tricider .com



Μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένας σκαντζόχοιρος που τον έλεγαν Τσιμπιτούλη-Αγκαθούλη σε ένα νησί που ονομαζόταν Χίος και είχε χτίσει τη φωλιά του στην κουφάλα ενός μαστιχόδεντρου. Ο Τσιμπιτούλης-Αγκαθούλης αγαπούσε πολύ τα ταξίδια, έτσι μια μέρα αποφάσισε να πάει διακοπές σε ένα άλλο νησί που ονομαζόταν Κύπρος. Ετοίμασε όλα τα πράγματα του σε μια βαλίτσα και πήγε στο αεροδρόμιο. Μπήκε στο αεροπλάνο και έφτασε στην Κύπρο.

Παίξε με το πάζλ.

Στην Κύπρο ο Αγκαθούλης – Τσιμπιτούλης είδε ωραία δέντρα και λουλούδια, γνώρισε κι άλλα ζωάκια κι έγιναν φίλοι. Έτσι αποφάσισε να μείνει για πάντα στην Κύπρο και να χτίσει τη φωλιά του σε ένα φυτό που θα έβρισκε εκεί. Αλλά ποιο φυτό να διαλέξει; Την ελιά, το αμπέλι, την τρεμιθιά, τη χαρουπιά; Ιδέα δεν είχε…

Παίξε με το Πάζλ

«Αν διαλέξω την ελιά, θα έχω ελιές να τρώω και τα ωραία της φύλλα θα μου κάνουν σκιά όλο το χρόνο», σκεφτόταν ο Τσιμπιτούλης-Αγκαθούλης. Παίξε με το πάζλ

«Νομίζω όμως είναι καλύτερα να πάω να δω και άλλα φυτά και μετά να διαλέξω. Ας πάω και στο αμπέλι που έχει νόστιμα και ζουμερά σταφύλια. Πράσινα, μωβ, μαύρα και κόκκινα σταφύλια που κρέμονται από τις κουζούπες. Τα πράσινα τους φύλλα θα μου κάνουν και σκιά γιατί είναι χαμηλά. Το φθινόπωρο τα φύλλα θα γίνουν καφέ, όπως το χρώμα μου και θα είναι μια καλή φωλιά για να κρύβομαι. Το αμπέλι έχει πολλές κουζούπες και θα μπορούν να έρχονται και οι φίλοι μου εκεί για να παίζουμε», σκεφτόταν ο Τσιμπιτούλης-Αγκαθούλης.

Παίξε με το πάζλ

«Ας προχωρήσω όμως παρακάτω να δω και τα άλλα φυτά… Βλέπω μια Τρεμιθιά. Αχ μου αρέσει πολύ η Τρεμιθιά γιατί είναι πολύ ψηλή και έχει πολλά φύλλα. Έχει και πολλές κουφάλες και εκεί μπορώ να φτιάξω τη φωλιά μου». Και πριν ολοκληρώσει την σκέψη του, οΤσιμπιτούλης-Αγκαθούλης παρατήρησε τα πουλάκια που πετούσαν ψηλά στον ουρανό. Τα είδε να τρώνε τους καρπούς της τρεμιθιάς. Κάποιοι καρποί έπεφταν πάνω στο κεφάλι του και τους δοκίμασε. Αφού του άρεσαν, αποφάσισε να ανεβεί πάνω στο δέντρο για να φάει και αυτός λίγα Τρεμιθιά.

Παίξε με το Πάζλ

Τα πουλιά που πετούσαν στα κλαδιά της Τρεμιθιάς, είχαν πολύ όμορφα φτερά και σκέφτηκε να τους μιλήσει: - Τι όμορφα πουλιά που είστε και τι όμορφα φτερά που έχετε! Θέλετε να γίνουμε φίλοι; - Ναι, ναι, του απάντησαν τα πουλιά Όμως στο δέντρο γνώρισε και έκανε και άλλους φίλους: κουκουβάγιες, κάμπιες, πασχαλίτσες, πεταλούδες, μύγες, κατσαρίδες, αράχνες και διάφορα άλλα ζουζούνια.

Παίξε με το Πάζλ

Μετά είδε και μια κατσίκα να προσπαθεί να φάει χορταράκι και τα φύλλα της Τρεμιθιάς. Πιο κάτω είδε και γνώρισε μια σκαντζοχοιρίνα, την αγάπησε πολύ και αποφάσισαν να παντρευτούν! Όμως, η κυρία Σκαντζοχοιρίνα δεν ήθελε να ζήσει στην τρεμιθιά! Ήθελε να γνωρίσει κι άλλα δέντρα, κι άλλα μέρη.

Παίξε με το Πάζλ

Θυμήθηκε ότι μια μέρα ενώ περπατούσε στο δρόμο κόντεψε να την πατήσει ένα αυτοκίνητο. Μέσα στο αυτοκίνητο βρισκόταν μια μαμά με το παιδάκι της. Το παιδάκι τη βοήθησε να διασταυρώσει το δρόμο και της είπε ότι το σχολείο του είναι πολύ όμορφο. Έχει πολλά δέντρα, ελιές, μουριές, κυπαρίσσια, χαρουπιές, φοινικιές. Την προσκάλεσε στο σχολείο του για να γνωριστεί και με τα άλλα παιδάκια. Ευκαιρία λοιπόν να δει άλλα μέρη που τόσο ήθελε. Πρότεινε λοιπόν στον Αγκαθούλη-Τσιμπιτούλη να κάνουν αυτή την επίσκεψη.

Παίξε με το Πάζλ

Ο Αγκαθούλης – Τσιμπιτούλης συμφώνησε να πάει μαζί της στο σχολείο αυτό. Όταν έφτασαν μπήκαν στην αυλή. Και τι δεν είδαν: Δέντρα, λουλούδια, βότανα… Παίξε με το Πάζλ

- Αγκαθούλη – Τσιμπιτούλη για κοίτα τι όμορφος κήπος είναι αυτός, είπε η Σκαντζοχοιρίνα. Και πόσα παιδάκια παίζουν κάτω από τη σκιά των δέντρων! Έλα να γνωρίσουμε κι εμείς το σχολείο. Αφού γύρισαν όλη την αυλή του σχολείου, είδαν μια μεγάλη χαρουπιά.

Παίξε με το Πάζλ

- Για κοίτα πόσες καρδούλες έχει πάνω, είπε η κυρία Σκαντζοχοιρίνα. - Για διάβασε τι γράφουν γιατί εγώ ήμουνα τεμπέλης στο σχολείο και δεν έμαθα να διαβάζω, είπε ο Αγκαθούλης – Τσιμπιτούλης. - Γράφουν «έλα να παίξουμε, σε αγαπώ, σε σέβομαι, σε θέλω φίλο, έλα να σου δώσω μια αγκαλιά», διάβασε η κυρία Σκαντζοχοιρίνα. - Πω! Πω! τι ωραίες κουβεντούλες! Είπε ο Αγκαθούλης- Τσιμπιτούλης. Εδώ θα κτίσουμε το σπιτάκι μας, το αποφάσισα. Εδώ θα έχουμε αγάπη, χαρά, βοήθεια!

- Ξέχασες ότι πονάει συχνά η κοιλίτσα μου; Κοίτα τους καρπούς της! Τα χαρούπια είναι πολύ ωφέλιμα και θα με βοηθήσουν με το χαρουπόμελό τους να γίνω καλά, είπε η κυρία Σκαντζοχοιρίνα. - Άκουσα ότι φτιάχνουν και γλυκά με αυτό, κουλουράκια και παστέλι! Είπε ο Αγκαθούλης-Τσιμπιτούλης. - Ναι ναι αυτό θα κάνουμε, είπαν και τα δυο σκαντζοχοιράκια με μια φωνή. Εδώ θα φτιάξουμε τη φωλίτσα μας, στην κουφάλα της χαρουπιάς. Θα έχουμε και παρέα τα πουλάκια που ζουν στα κλαδιά της.

Παίξε με το Πάζλ

Έτσι λοιπόν έφτιαξαν την φωλίτσα τους στην κουφάλα της χαρουπιάς και έζησαν ευτυχισμένοι και αγαπημένοι! Παίξε με το Πάζλ

Βίντεο: Δες το σπίτι του Τσιμπιτούλη Αγαθούλη στο Η’ Δημόσιο Νηπιαγωγείο Πάφου

Η αφορμή για την έναρξη δόθηκε από το λούτρινο σκαντζοχοιράκι της φωτογραφίας.