คำยืมภาษาต่างประเทศ

คำไทย และ คำยืมภำษำตำ่ งประเทศ ในภำษำไทย

++ + คำไทย ++ + ++ ++ +

ข้อสังเกตคำไทยแท้ คำไทยแท้ไม่มตี ัวกำรนั ต์ ยกเว้น ผวิ ์ ผวี้ ์ แปลวำ่ หำกวำ่ แมว้ ำ่ มำ่ ห์ แปลว่ำ ผี ยักษ์ อมนษุ ย์ ++ เยยี ร์ แปลว่ำ งำมย่ิง งำมเพริศพร้งิ + ++ ++ +

ข้อสงั เกตคำไทยแท้ คำนั้นจะสะกดตรงตำมมำตรำ คอื ใช้ ก บ ด น ม ย ว ง เปน็ ตวั สะกด ยกเว้น “ อรชร ” เปน็ คำไทยแทท้ แ่ี ผลงมำจำกคำวำ่ “ ออนชอน ”

ข้อสังเกตคำไทยแท้ สว่ นมำกเป็นคำพยำงค์เดยี ว แปลควำมหมำยชัน้ เดยี ว ตวั อย่ำง คำนำม เช่น พ่อ แม่ แมว มำ้ ไก่ จำน บ้ำน ลม ไฟ ฯลฯ ++ คำสรรพนำม เชน่ ผม ฉนั คุณ เธอ แก เขำ มนั ฯลฯ + ++ คำกริยำ เช่น นง่ั นอน กนิ ดม่ื เขียน พูด ฯลฯ ++ คำวิเศษณ์ เช่น อ่อน นุ่ม สงู ต่ำ เขยี ว เล็ก หอม ฯลฯ + คำบพุ บท เช่น บน แหง่ ของ ขำ้ ง ริม ฯลฯ คำสันธำน เชน่ แต่ ก็ ถ้ำ แม้ เพรำะ จึง ฯลฯ คำอุทำน เช่น เอะ๊ อ้อ อ้ำว อยุ้ โอย๊ แหม ฯลฯ

ขอ้ สงั เกตคำไทยแท้ ขอ้ ยกเว้น คำไทยแท้บำงคำมหี ลำยพยำงค์ เพรำะสำเหตตุ ่อไปนี้ ก. กำรกลมกลืนเสยี ง ได้แก่ กำรผสำนเสยี งของท้ำยคำหนำ้ กบั คำหลัง เช่น อย่ำงไร ยงั ไง อยำ่ งน้ี ยงั ง้ี ++ อยำ่ งน้นั ยงั งั้น ทเี ดยี ว เทยี ว + ++ ++ +

ข้อสงั เกตคำไทยแท้ ข้อยกเวน้ คำไทยแท้บำงคำมหี ลำยพยำงค์ เพรำะสำเหตุตอ่ ไปน้ี ข. กำรกรอ่ นเสยี ง คอื คำสองพยำงค์ ทเ่ี ดิมเกิดจำกคำพยำงคเ์ ดยี ว 2 คำเรยี งกนั ภำยหลัง พดู เรว็ ๆ เข้ำ เสยี งคำแรกจึงกรอ่ นลง เชน่ ตำปู ตะปู ตำวัน ตะวนั ตัวขำบ ตะขำบ ต้นเคียน ตะเคียน หมำกม่วง มะมว่ ง อันหน่ึง อน่งึ ฯลฯ

ข้อสงั เกตคำไทยแท้ ข้อยกเว้น คำไทยแท้บำงคำมีหลำยพยำงค์ เพรำะสำเหตุต่อไปน้ี ค. กำรแทรกเสยี ง คอื สันนิษฐำนวำ่ เดมิ มคี ำพยำงค์เดียวเรยี งกนั 2 คำ ตอ่ มำมีกำรแทรกเสยี ง อะ เขำ้ ตรงกลำง เช่น ลกู เดือก เปน็ ลกู กระเดือก ลกู ท้อน เป็น ลกู กระท้อน ลูกดิง่ เปน็ ลกู กระดิ่ง นกจิบ เปน็ นกกระจิบ ลูกดมุ เป็น ลูกกระดมุ ผกั ถนิ เปน็ ผักกระถิก ลูกพรวน เปน็ ลกู กระพรวน ผกั เฉด เปน็ ผักกระเฉด

ขอ้ สังเกตคำไทยแท้ *จำไมไ่ ด้กต็ อ้ งมเี ทคนคิ * ถ้ำคำน้ันมมี ำกกว่ำ 1 พยำงคใ์ ห้ดูว่ำเขำ้ หลกั กำรข้อนี้หรอื ไม่ ถ้ำใชแ่ สดงว่ำเปน็ คำไทย มีคำวำ่ “ กระ ” หรอื “ ประ ” เป็นพยำงคแ์ รกและเมอื่ ตัดคำว่ำ “กระ” กบั “ประ” ออกแลว้ คำท่เี หลอื ยังมคี วำมหมำยเหมอื นเดิม เชน่ กระโดด กระโดด โดด √ คำไทย กระบือ กระบือ บือ × คำไทย ประเดีย๋ ว กระเด๋ียว เดี๋ยว √ คำไทย ประจำน ประจำน ×จำน คำไทย

ขอ้ สงั เกตคำไทยแท้ *จำไมไ่ ด้กต็ ้องมีเทคนคิ * คำน้ันพยำงคแ์ รกมกั ประสมดว้ ยสระ “อะ” ซ่งึ เกิดจำกกำรกร่อนเสยี งให้สัน้ ลง เช่น หมำกม่วง กร่อนเสยี งเปน็ มะม่วง √ คำไทย สำวใภ้ กรอ่ นเสยี งเป็น สะใภ้ √ คำไทย สำยดอื กร่อนเสียงเปน็ สะดอื √ คำไทย

ขอ้ สงั เกตคำไทยแท้ คำไทยแทม้ ักจะไม่ปรำกฏพยัญชนะ ต่อไปนี้ ฆณญฎฏ ฐ ฑฒ ธ ศ ษ ฬ ฤ ฤๅและสระ ซึ่งสว่ นมำกจะใช้กบั คำยืมภำษำบำลีและสันสกฤต *ยกเว้นคำเหล่ำน้ี เป็นคำไทยแท้ ฆ่ำ เฆี่ยน ฆ้อง ระฆงั ตะเฆ่ ญวน เฒ่ำ ณ ธ เธอ ธง ศอก ศกึ เศรำ้ ใหญ่ หญำ้

ขอ้ สงั เกตคำไทยแท้ คำไทยท่ีออกเสียง “ไอ” จะไม่ใชร้ ปู “-ย” หรอื “ไ - ย” - คำไทยทปี่ ระสมด้วยสระไอ (ไม้มว้ น) จะมี 20 คำเท่ำนั้น ตำมบทนี้ ผใู้ หญ่หาผ้าใหม่ ให้สะใภใ้ ช้คลอ้ งคอ ใฝ่ใจเอาใสห่ อ่ มิหลงใหลใครขอดู จะใครล่ งเรือใบ ดูน้าใสและปลาปู ++ สงิ่ ใดอยู่ในตู้ มิใช่อยู่ใต้ตง่ั เตียง + บา้ ใบ้ถือใยบวั หู ตามวั มาใกล้เคียง ++ + + เลา่ ทอ่ งอย่าละเลย่ี ง ยี่สิบมว้ นจา้ จงดี +

++ + บำลีคำยืมภำษำ ++ + ++ ++ +

คำยืมภำษำบำลี สะกดไม่ตรงตำมมำตรำ ยกเวน้ คำท่ีสะกดตรงตำมมำตรำแตแ่ ปลงรูปได้ เช่น โลก เปน็ โลกำ / กำย เปน็ กำยำ มพี ยญั ชนะ 33 ตวั แบ่งตำมวรรค ดังนี้ วรรค 1234 5 กะ กข ค ฆ ง จะ จฉ ชฌ ญ ฏะ ฏฐ ฑฒ ตะ ณ ปะ ตถ ท ธ ปผ พ ภ น เศษวรรค ม ยรลวสหฬ

คำยืมภำษำบำลี แนวต้งั เรยี ก “แถว” กำรใชพ้ ยัญชนะวรรค ตัวสะกดตวั ตำม ++ แถวท่ี 1 สะกด แถวท่ี 3 สะกด แถวที่ 5 สะกด + แถวที่ 1 หรือ 2 ตำม แถวท่ี 3 หรอื 4 ตำม แถวท่ี 1-5 ตำม วรรค 12 34 5 แนวนอน กะ เรยี ก “วรรค” จะ กข คฆ ง ฏะ จฉ ชฌ ญ ตะ ฏฐ ฑฒ ณ ปะ ทธ น ตถ พภ ม เศษวรรค ปผ ยรลวสหฬ

คำยมื ภำษำบำลี ++ + หลักกำรใช้พยญั ชนะวรรคตวั สะกดตวั ตำม พยัญชนะแถวท่ี 1 สะกด แถวท่ี 1 หรือ แถวท่ี 2 ตำม เช่น ทุกข์ อจิ ฉำ หัตถำ บปุ ผำ พยัญชนะแถวท่ี 3 สะกด แถวท่ี 3 หรอื แถวท่ี 4 ตำม เชน่ พยัคฆ์ พทุ ธ อชั ฌำ คพั ภ์ พยัญชนะแถวท่ี 5 สะกด ทกุ ตัวในวรรคเดยี วกันตำม เช่น องค์ สังข์ สมั ผัส สมั พนั ธ์ เศษวรรค ตำมหลงั ตวั เอง เช่น อัยยกิ ำ วัลลี วสั สำ ++ + ++ ++ +

คำยืมภำษำบำลี – สันสกฤตทส่ี ำมำรถเทยี บควำมหมำยกันได้ บำลี (ป.) สนั สกฤต (ส.) บำลี (ป.) สนั สกฤต (ส.) มจั ฉำ มัตสยำ มัชฌมิ มัธยม จกั ขุ จกั ษุ บุปผำ บุษบำ กัญญำ กันยำ ปัญญำ ปรัชญำ อัจฉรำ อัปสรำ รตั ติ รำตรี อิทธิ ฤทธ์ิ กณั หำ กฤษณำ จริยำ จรรยำ กิตติ กีรติ อมตะ อมฤต อตุ ุ ฤดู กปั ป์ กัลป์ สัจจะ สัตย์ วัณณะ วรรณ สิกขำ ศึกษำ ขณะ กษณะ อุสุภ พฤษภ

คำยืมภำษำบำลี ตวั อยำ่ ง คำยืมภำษำบำลี ตำมหลกั ตัวสะกดตัวตำม กติ ติ ทพั พี ทฐิ ิ นพิ พาน ปญั ญา ปจั จัย บคุ คล บลั ลังก์ บปุ ผา ภัตตา ภิกขุ โบกขรณี ภรยิ า มัจฉา เมตตา มจิ ฉา มัสสุ มัจจุราช ++ รตั นา วตั ถุ วิตถาร สงกา สญั ญาณ วญิ ญาณ + ++ สจั จะ อทิ ธิ อคั คี อจั ฉรา อนจิ จา อัชฌาสัย ++ ++ + +

คำยืมภำษำบำลี มสี ระ 8 เสยี ง ไดแ้ ก่ อะ อำ อิ อี อุ อู เอ โอ ไมน่ ยิ มใช้คำควบกล้ำ เชน่ ปฐม จรยิ ำ ภริยำ ฯลฯ ไม่ใช้รูปวรรณยกุ ต์ ยกเวน้ เลห่ ์ เทห่ ์ คำท่ีมี ปฏิ อยู่ข้ำงหนำ้ เชน่ ปฏิบตั ิ ปฏิรูป ปฏิสนธิ ปฏมิ ำ ++ + ตวั สะกดตวั ตำมซำ้ กัน เช่น วิญญำณ ปญั ญำ สุวัณณ อคั คี มัจจรุ ำช ++ ++ + ++ +

คำยืมภำษำ ++ + ++ สนั สกฤต+ ++ ++ # เพจภำษำไทยไมจ่ กั๊ เดียม +

++คำยมื ภำษำสันสกฤต + ใชพ้ ยญั ชนะ ศ ษ แตจ่ ะใช้ ส เม่ือ ส มำคู่กับ (ส : สด สถ สต สธ สน) เชน่ พสั ดุ พสิ ดำร สตรี สถำน สถติ สถติ ิ สถำปนำ สนธยำ สตั ย์ สนั โดษ อัสดง ฯลฯ ใช้ ย์ หรอื (นย ตย ทย รย ณย ธย) เชน่ วทิ ยำ มัธยม แพทย์ อำทิตย์ นติ ยำ กนั ยำ วทิ ยุ มัธยม อำจำรย์ อทุ ยำน ฯลฯ ใชส้ ระ ไอ เอำ ฤ ฤำ เชน่ ไพรี เสำร์ ฤดู ฤๅษี ฯลฯ ใช้ ควบกลำ้ เช่น ปรำนี ปรำณ กษตั รยิ ์ เกษตร ตรุษ บุตร ปรำชญ์ ปรำรถนำ พฤกษ์ เนตร ไมตรี ศำสตรำ อำทติ ย์ ฯลฯ

++ คำยืมภำษำสันสกฤต + ใช้ รร เช่น กรรม ขรรค์ ครรภ์ ธรรม พรรษำ บรรพต วรรค วรรณะ มหัศจรรย์ สรรพ สวรรค์ สุวรรณ อัศจรรย์ ฯลฯ ใช้ ฑ เชน่ กรีฑำ จุฑำ ครุฑ ไพฑูรย์ วิฑำร ฯลฯ ตวั สะกด 2 ตวั ตัวที่ 2 เป็น ร เช่น จักร บัตร เนตร สมัคร สมทุ ร ฯลฯ ฯลฯ ++ + ++ ++ +

++ ภำษำสันสกฤต + ++ 1. มสี ระ 14 ตัว ได้แก่ อะ อำ อิ อี อุ อู เอ โอ ไอ เอำ ฤ ฤๅ ฦ ฦๅ เช่น ฤดู ฤษี ไพศำล เมำลี หลกั สังเกตคำยมื ภำษำบำลีและสนั สกฤต 2. ใช้พยัญชนะ ศ ษ ภำษำบำลี 3. ไมม่ ตี วั สะกดตัวตำมแนน่ อน 1. มีสระ 8 ตัว ไดแ้ ก่ อะ อำ อิ อี อุ อู เอ โอ เชน่ อุตุ อสิ ิ สำระ โมลี 4. นยิ มใช้ ฑ เชน่ กรฑี ำ ครฑุ จฑุ ำ 5. นยิ มใช้ รร เชน่ จรรยำ ภรรยำ อศั จรรย์ 2. ไมใ่ ช้ ศ ษ แต่ใช้ ส เช่น สนั ติ วิสำสะสริ ิ สญู 6. นิยมใชพ้ ยญั ชนะควบกล้ำ เชน่ สวำมี สถำน 3. มีตวั สะกดตวั ตำม (พยัญชนะวรรค) ประทมุ ประถม ฬ4. นยิ มใช้ เชน่ กฬี ำ จุฬำ ครุฬ 5. นยิ มใช้ ริ เชน่ จริยำ ภรยิ ำ อัจฉรยิ ะ + + 6. ไมน่ ยิ มใชพ้ ยญั ชนะควบกล้ำ แตใ่ ช้พยญั ชนะ + + + ที่อำ่ นเรียงพยำงค์ เช่น สำมี ฐำน ปทมุ ปฐม ++ +

คำยมื ภำษำ ++ + ++ เขมร+ ++ ++ # เพจภำษำไทยไมจ่ ก๊ั เดยี ม +

คำยืมภำษำเขมร คำที่มำจำกภำษำเขมร สว่ นมำกจะสะกดด้วยพยญั ชนะ จ ญ ร ล ส เช่น สะกดด้วย จ เชน่ สมเดจ็ เสด็จ เผดจ็ กำจ ฉกำจ สำเร็จ สะกดด้วย ญ เชน่ เชิญ เผชญิ ผจญ ประจญั บำเพญ็ เจริญ สะกดด้วย ร เชน่ ตระกำร บังควร เหิร ระเมียร ขจร จำร สะกดด้วย ล เชน่ ขำล จรลั กำนัล ตำบล ถกล ถวิล + + สะกดดว้ ย ส เชน่ จรัส ตรสั และ จสั (ไทยใช้ จัด หมำยถงึ มำก) + ++ โปรส (ไทยใช้ โปรด หมำยถงึ ชอบ ถูกใจ ) ++ +

คำยมื ภำษำเขมร อำจเป็นคำพยำงคเ์ ดยี ว (คำโดด) ทต่ี อ้ งแปลควำมหมำยอกี ชน้ั (คำไทยแท้เปน็ คำพยำงค์เดียวแต่ไมต่ อ้ งแปลควำมหมำยอกี ช้นั ) เช่น แข แปลว่ำ ดวงจันทร์ เพญ็ แปลว่ำ เต็ม ศก แปลว่ำ ผม ศอ แปลว่ำ คอ เพลงิ แปลว่ำ ไฟ เรยี ม แปลวำ่ พ่ี ฉนั ++ ยล แปลว่ำ มองดู ทูล แปลว่ำ บอก + ++ ++ +

คำยืมภำษำเขมร ขโดง แผลงเป็น กระโดง ขมอ่ ม แผลงเปน็ กระม่อม คำเขมรท่ีแผลงเปน็ คำไทย ขจัด แผลงเป็น กำจดั แผลง ข เปน็ กระ เช่น ขจำย แผลงเปน็ กระจำย ขจอก แผลงเป็น กระจอก ขดำน แผลงเปน็ กระดำน ++ + ++ ++ +

คำยืมภำษำเขมร คำเขมรท่แี ผลงเปน็ คำไทย แผลง ผ เปน็ ประ เชน่ ผจง แผลงเปน็ ประจง และแผลงเปน็ บรรจง ผทม แผลงเปน็ ประทม และแผลงเป็น บรรทม ผสำน แผลงเป็น ประสำน และแผลงเปน็ บรรสำน + + ผจบ แผลงเปน็ ประจบ และแผลงเปน็ บรรจบ + ++ ++ +

คำยมื ภำษำเขมร นิยมใช้อักษรนำ เช่น สนำน สนุก เสดจ็ แสดง ฉนำ ฉนวน ถนน ขยอก เฉนยี ง สดำ เขนย ขนง เขมำ่ ไผท ฯลฯ มักเปน็ คำควบกลำ้ เช่น กรำบ โปรด ตรัส กริ้ว ขลัง ขลำด ตรง ตรวจ ปรำบ ปรำศ ตรับ ตรู ฯลฯ มักขึ้นตน้ ด้วย ำ และ ำน เช่น อำนำจ อำนวย สำเร็จ กำเนดิ ตำรวจ + + ชำนำญ จำเริญ กำจำย บำรำศ ดำรง สำแดง กำหนด กำแพง ฯลฯ + ++ ++ +

คำยืมภำษำเขมร มกั ขึน้ ต้นด้วย บัง บัน บรร เช่น บงั เชน่ บังเกดิ บงั คบั บังควร บงั คม บงั อร บังอำจ บงั เอญิ บนั เช่น บันดำล บนั ได บนั ดำล บนั ทึก บนั เทงิ บันลอื บรร เช่น บรรเจิด บรรจง บรรจุ บรรจบ บรรทม บรรเทำ บรรทกุ บรรทดั ++ + หมำยเหตุ : ยกเวน้ คำเหล่ำนี้ เป็นคำยมื สนั สกฤต เชน่ บรรพชำ บรรณำรักษ์ บรรณำกำร ++ ++ บรรณำธิกำร บรรพชิต บรรพบรุ ษุ บรรจถรณ์ บรรพต บรรยำย บรรยำกำศ +

คำยืมภำษำเขมร สว่ นมำกเป็นคำรำชำศพั ท์ เช่น สรง ดำรสั ทูลเกลำ้ ฯ ประชวร ถวำย โปรด ขนอง บังคม บรรทม เสด็จ ทลู บรรทม เสวย ขนง ประทบั ++ + ++ ++ +

++ + จนี++ คำยืมภำษำ+ ++ ++ # เพจภำษำไทยไมจ่ ๊กั เดียม +

คำยมื ภำษำจีน นำมำเปน็ ชื่ออำหำรกำรกิน เช่น กว๋ ยเตี๋ยว เตำ้ ทงึ แป๊ะซะ เฉำก๊วย จับฉ่ำย ฯลฯ เป็นคำท่ีเก่ยี วกับสิ่งของเครอ่ื งใชท้ ีเ่ รำรับมำจำกชำวจีน เช่น ตะหลวิ ตกึ เก้ำอี้ เก๋ง ฮวงซยุ้ ฯลฯ เป็นคำท่ีเก่ียวกบั กำรคำ้ และกำรจัดระบบทำงกำรค้ำ เช่น เจง๋ บว๋ ย หุ้น หำ้ ง โสหุย้ เป็นคำทใ่ี ช้วรรณยุกตเ์ ปน็ ส่วนมำก โดยเฉพำะวรรณยกุ ต์ตรกี บั จตั วำ เชน่ ก๋วยจับ๊ กยุ๊ เก๊ เก๊ก ก๋ง ต๋นุ ฯลฯ เปน็ คำที่มสี ระเสยี งสัน้ เช่น เกี๊ยะ เจย๊ี ะ เปีย๊ ะ ยวั ะ

คำยมื ภำษำ ++ + ++ องั กฤษ+ ++ ++ # เพจภำษำไทยไมจ่ กั๊ เดียม +

คำยืมภำษำอังกฤษ ++ + กำรเขียนคำในภำษำอ่ืน มำเป็นภำษำไทย + คำทับศัพท์ ด้วยตัวอกั ษรและตำมอักขรวธิ ขี องภำษำไทย กำรใช้คำทับศัพท์ควรใช้ในกรณีที่ไม่มีคำไทย หรือคำบำลหี รอื คำสนั สกฤตบัญญตั ไิ ว้ ++ + ใช้ลักษณะกำรทับศัพท์ เช่น Suit สทู Bonus โบนสั แท็กซ่ี Shirt เชิ้ต ฯลฯ ++ Taxi + ++ ++

คำยืมภำษำอังกฤษ ศพั ทบ์ ัญญัติ ++ + คำที่บัญญัติข้ึนใหม่ในภำษำไทย ++ + + โดยรำชบัณฑิตยสถำน เป็นผู้รับรอง เพ่ือรองรับศัพท์ใหม่ ๆ ที่เกิดขึ้นตำม เทคโนโลยีและควำมกำ้ วหนำ้ ของโลก ใช้ศพั ท์บญั ญตั ิ เช่น Account เขำ้ ถึง Background พนื้ หลงั Code รหัส Radio วิทยุ ++ Communication คมนำคม Editor บรรณำธิกำร + Post card ไปรษณียบตั ร Police ตำรวจ ++ ++ Telegram โทรเลข Telephone โทรศพั ท์ ฯลฯ +