หมอเทวดา

อว่ีจ่ิวฮวา โอบนางไว้ ปากบ่นว่า \"ท่านแม่ทัพทำ� แบบนี้ได้อย่างไร ในห้องมีสาวใช้ เตม็ ไปหมด\" \"กลัวอะไร ออกไปหมดแล้วมิใช่หรือ\" เส่ินจงช่ิงอุ้มนางขึ้นมาและ ก้มหน้าจุมพิต \"วันน้ีข้าดีใจเหลือเกิน!\" เขาพูดเสียงหอบ \"หยวนหม่ิน ไดร้ บั แต่งตงั้ เปน็ หัวหน้าทหารซีเป่ยอกี ครง้ั และเขา้ รับต�ำแหนง่ แลว้ !\" ตลาดม้าซีเป่ยเริ่มด�ำเนินการตั้งแต่เดือนเก้าปีที่แล้วตอนเขากลับ จากแคว้นฉี ระหว่างนั้นมีอุปสรรคมากมาย ท�ำๆ หยุดๆ เขาถึงข้ัน เกือบถูกใส่ความว่ามีความผิดฐานก่อกบฏเพราะส่ังให้หยวนหมิ่น ไปด�ำเนินการเร่ืองน้ีล่วงหน้าท่ีซีเป่ย...ใช้เวลาถึงเจ็ดแปดเดือน แม้แต่ เซียวอว้ียังขบคิดหาวิธีจนหมดปัญญา บัดน้ีในที่สุดก็ได้ข้อสรุป แล้วจะ ไมด่ ใี จได้อย่างไร เจนิ สอื เหนยี งรบั รไู้ ดถ้ งึ ความตน้ื ตนั ใจอยา่ งชดั เจนของเขา นางดใี จ กับเขาจากใจจริง จึงปล่อยให้เขาท�ำตามอ�ำเภอใจ ทั้งสองคลอเคลียกัน อยู่พักหน่ึง เส่ินจงชิ่งจึงปล่อยนางอย่างอาลัยอาวรณ์ภายใต้การเร่งเร้า ของนาง \"ดื่มสุราให้น้อยหน่อย\" สวมเส้ือผ้าให้เขาเสร็จ นางเขย่งปลายเท้า จมุ พติ หน้าผากเขา \"ข้าร\"ู้ เสิน่ จงช่งิ ตาเป็นประกาย ปากบอกว่าจะด่ืมน้อยๆ แต่เนื่องจากต่ืนเต้นยินดีมากเกินไป ตอนเส่ินจงช่ิงกลับมาร่างกายจึงเซเล็กน้อย เขากอดเจินสือเหนียงและ ทงั้ ขบเมม้ ทัง้ หอมแก้มเอ่ยคำ� รกั กับนางท้ังคืน 57 Page ��������������� 7.indd 57 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 เจนิ สอื เหนยี งตน่ื สายโดง่ เสน่ิ จงชงิ่ ไปประชมุ ขนุ นางแลว้ มองผา้ หม่ ที่กระจัดกระจายเต็มเตียง นางอดคิดถึงวาจาน่าอายท่ีเขากระซิบข้างหู นางเมอ่ื คนื ไม่ได้ พวงแก้มท้งั สองรอ้ นผา่ วทนั ใด ดาวหายนะผูน้ ี้ดเู หมอื น คนพดู นอ้ ย คดิ ไม่ถึงวา่ เวลาเมาจะขีอ้ ้อนถงึ เพียงนน้ั หลังจากล้างหน้าบ้วนปากและกินข้าวเรียบร้อย เจินสือเหนียง ก็คิดถึงโรคท่ีไม่เคยพบเห็นมาก่อนของผู้ป่วยสองรายที่โรงแพทย์หุยชุน ในซงั่ จิงรบั ตวั ไวร้ กั ษา นางจึงลุกขึ้นจะไปดูดว้ ยตนเอง ไป่เหอผลักประตูเข้ามาพอดี \"สวีกงกงมาเจ้าค่ะ บอกว่าไทเฮา ทรงเชญิ ทา่ นเขา้ วัง\" เจินสือเหนียงคิดถึงเรื่องท่ีเม่ือวานองค์หญิงฉางหนิงส่งคนมา ขอให้นางไปตรวจโรคให้ อดส่ายหน้าไม่ได้ องค์หญิงฉางหนิงผู้นี้ หากไม่บรรลเุ ป้าหมายกไ็ ม่ยอมเลิกราจรงิ ๆ รถม้าหยุดที่หน้าประตูวัง เจินสือเหนียงก�ำลังจะลงจากรถ ขันที ที่รออยู่หน้าประตูวังเดินเข้ามาอย่างเร่งร้อน \"ไทเฮาตรัสว่าเส่ินฮูหยิน มาถงึ แลว้ ให้รออยู่นอกวงั ก่อน\" ไม่ต้องเข้าวัง? เจินสือเหนียงคิดว่าองค์หญิงฉางหนิงจะรอให้นาง ไปตรวจชีพจรอยู่ในต�ำหนักฉือหนิง นางประหลาดใจเล็กน้อย รับค�ำ และกลบั ขน้ึ ไปนัง่ บนรถมา้ ไม่นานประตูวังท่ีปิดแน่นสนิทก็ถูกเปิดออกช้าๆ องครักษ์หลวง ในชุดเกราะและหมวกเกราะเต็มยศว่ิงออกมาสองแถวและยืนเรียง หนา้ กระดานสองฝง่ั จากน้นั ราชรถของไทเฮาจึงเคล่อื นออกมาช้าๆ เจินสือเหนียงรีบลงจากรถม้า มีขันทีวิ่งเข้ามาหานาง \"ไทเฮาเชิญ 58 Page ��������������� 7.indd 58 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจ่ิวฮวา เส่ินฮหู ยนิ ขึ้นราชรถขอรับ\" นางไมม่ คี ณุ สมบตั จิ ะนง่ั ราชรถรว่ มกบั ไทเฮา!มองราชรถสเี หลอื งอรา่ ม ท่ีดูขึงขังน่าเกรงขามแล้ว เจินสือเหนียงลังเลครู่หนึ่ง ก่อนจะเดินเข้าไป อยา่ งสขุ ุม \"วนั นีอ้ ากาศดี ข้าอยากพาเจ้าไปน่ังเลน่ ทจ่ี วนของฉางหนงิ \" รอจน เจินสือเหนียงนั่งเรียบร้อยแล้ว ไทเฮาจึงยิ้มอธิบาย \"ข้ามีลูกสาวแค่ คนเดียว นิสัยเอาแต่ใจไปหน่อย แต่จิตใจไม่ได้ช่ัวร้ายอะไร เจ้าต้อง เข้าใจนางหน่อยนะ\" พระนางพดู ตอ่ \"ข้าเหน็ เจ้าเปน็ ลูกสาวแท้ๆ คนหนง่ึ เหมือนกนั อกี หน่อยพวกเจ้าตอ้ งไปมาหาสู่กันบอ่ ยๆ\" เจินสือเหนียงเดาได้แต่แรกถึงจุดประสงค์ที่ไทเฮาเรียกตัวนาง เข้าเฝ้าแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าไทเฮาจะท�ำตัวเป็นผู้ไกล่เกลี่ยอย่างเปิดเผย ทันทีท่ีพบหน้ากัน เป็นเพราะองค์หญิงฉางหนิงไปฟ้อง บอกว่าไม่พอใจ ท่าทขี องนางหรือ เจินสือเหนียงหัวใจเต้นรัวสองที แต่ยังคงตอบด้วยสีหน้าสุขุม \"เมื่อวานองค์หญิงฉางหนิงยังเชิญหม่อมฉันไปตรวจชีพจรอยู่เลย แต่ เนื่องจากก่อนเปิดโรงแพทย์หุยชุนในซ่ังจิง หม่อมฉันท�ำข้อตกลงไว้กับ สำ� นกั แพทย์หลวงแลว้ จึงไม่กลา้ ไปตรวจชีพจรใหอ้ งคห์ ญงิ โดยพลการ\" \"ข้อตกลงน้ันของพวกเจ้าข้าก็รู้...\" นัยน์ตาของไทเฮาสะท้อน ความไม่เห็นด้วย \"ล้วนเป็นเพราะกลุ่มคนที่ไม่รู้จักประมาณตนเหล่านั้น จงใจสร้างเร่ือง!\" ทรงเปลี่ยนเร่ืองกะทันหัน \"แต่เจ้าวางใจ วันน้ีไม่ได้ พาเจา้ ไปตรวจชพี จรใหฉ้ างหนงิ \" ไมไ่ ดไ้ ปตรวจชพี จรใหอ้ งคห์ ญงิ ฉางหนงิ ? เชน่ นนั้ พระนางนำ� กำ� ลงั 59 Page ��������������� 7.indd 59 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 ออกมามากมายขนาดน้ีท�ำไม เจนิ สอื เหนยี งกวาดตามององครักษ์หลวง ขา้ งนอกทีเ่ ฝ้าระวังอยา่ งเข้มงวด ดวงตาฉายแววสงสัยอยา่ งไมป่ ดิ บงั ไทเฮาทรงเงยี บเหมอื นกำ� ลงั ใครค่ รวญและตดั สนิ ใจเรอื่ งบางอยา่ ง ที่ส�ำคัญอยา่ งยิ่งยวด บรรยากาศภายในรถเงียบงันหนกั อ้งึ ได้ยินเพียงเสยี งดังเอย๊ี ดอา๊ ด ยามราชรถเคลื่อนที่ไป พาให้จิตใจที่สงบลงแล้วของเจินสือเหนียง เต้นรัวอีกครั้ง เร่ืองอะไรกันแน่ท่ีท�ำให้ไทเฮาทรงรอบคอบระมัดระวัง เหมอื นกำ� ลังเผชญิ หน้ากบั ขา้ ศึกเช่นน้ี \"สือเหนียง\" ท่ามกลางความเงยี บ ไทเฮาเรียกเสยี งค่อย \"ไทเฮา\" \"เจ้าสาบาน...\" ไทเฮามองนางอย่างเคร่งขรึมจริงจัง \"วันนี้ตามข้า ไปวังองค์หญิง สิ่งที่พบเห็นท่ีน่ันจะเล่าให้ใครฟังไม่ได้เด็ดขาด รวมถึง แมท่ ัพเสน่ิ ด้วย!\" เจินสือเหนียงไม่รู้ว่าเกิดเร่ืองใหญ่อะไรข้ึน จิตใจนางตึงเครียด หวั สมองกลนั่ กรองขอ้ มลู ทง้ั หมดเกยี่ วกบั องคห์ ญงิ ฉางหนงิ ทเี่ คยไดย้ นิ มา ตง้ั แต่รจู้ ักนาง ฉับพลันนางคิดถึงเรื่องท่ีเส่ินจงชิ่งเล่าว่าในอดีตองค์หญิงฉางหนิง เคยให้ก�ำเนิดปีศาจสามเศียรหกกร...ไทเฮาพานางไปวังองค์หญิง ด้วยตนเอง แต่กลับไม่ได้ไปเพ่ือตรวจชีพจรให้องค์หญิงฉางหนิง ท้ังยัง ให้นางกล่าวค�ำสาบานที่ร้ายแรงเช่นนี้ หรือว่า...เด็กคนน้ันก็เหมือน เจงิ้ อวซ้ี วนิ ถูกองคห์ ญงิ ฉางหนงิ แอบเลยี้ งไวท้ ่ีเรือนดา้ นหลัง องค์หญิงฉางหนิงเชิญนางไปพบก่อนหน้านี้ก็เพ่ือตรวจชีพจรให้ 60 Page ��������������� 7.indd 60 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจิ่วฮวา เดก็ คนนน้ั ! เดก็ คนนนั้ เปน็ โรคอะไรกนั แน่ ไฉนจงึ ถกู เลา่ ลอื วา่ มสี ามเศยี ร หกกร หากตนรกั ษาไม่หาย แต่กลับล่วงร้คู วามลบั ของราชวงศ์โดยไมไ่ ด้ ต้ังใจ ด้วยนิสัยไร้เหตุผลขององค์หญิงฉางหนิง นางจะชักนำ� ภัยถึงชีวิต มาสู่ตวั หรือไม่ ไทเฮาทรงก�ำลังปกป้องนางอยู่! พระนางก�ำลังให้ค�ำม่ันสัญญา กับนางในอกี รูปแบบหนึ่งว่าวันนจ้ี บั ชพี จรให้เด็กคนนนั้ แลว้ แมจ้ ะรักษา ไมห่ าย ขอเพยี งนบั แตน่ ไี้ ปนางปดิ ปากใหแ้ นน่ สนทิ กจ็ ะไมถ่ กู ฆา่ ปดิ ปาก! ความคิดมากมายวนเวยี นอยู่ในหวั แต่เวลากลบั ไมอ่ ำ� นวยให้นาง ได้คิดให้ละเอียด เจินสือเหนียงชูมือขวาขึ้นภายใต้สายตาคาดค้ันของ ไทเฮา \"หมอ่ มฉนั สาบานวา่ จะไมพ่ ดู ถงึ เรอ่ื งทพ่ี บเจอในวงั องคห์ ญงิ ในวนั น้ี กบั ผใู้ ด รวมถึงแมท่ พั เสิน่ ด้วย หาไมห่ มอ่ มฉนั ยอมถูกฟ้าผา่ ตาย ไม่อาจ ไปผุดไปเกดิ ได้ตลอดกาล\" ไทเฮาพรูลมหายใจออกมา พระนางค่อยๆ เลิกม่านหน้าต่าง ด้านข้างตัวรถข้ึน ราชรถเคลื่อนตัวออกจากประตูวังแล้ว ก�ำลังมุ่งหน้า ไปบนถนนผงิ อนั อยา่ งเชอ่ื งชา้ โดยมอี งครกั ษห์ ลวงคอยเปดิ ทาง ชาวบา้ น สองข้างทางถูกไล่ออกไปหมด นางก�ำนัลและขันทีท่ีอยู่ใกล้ท่ีสุดก็ ห่างจากราชรถหกถึงเจ็ดเชียะ ภายในราชรถท่ีสูงเช่นน้ีจึงเป็นสถานที่ อันเหมาะสมในการพดู คุยยงิ่ กว่าห้องลับ... \"เด็กคนน้ันยังมีชีวิตอยู่ตลอดหรือเพคะ\" ฟังค�ำบอกเล่าของไทเฮา แล้ว เจินสือเหนียงเสียงสั่นเล็กน้อย จวบจนบัดนี้นางยังไม่อาจเชื่อว่า ขา่ วลอื เหลา่ นน้ั เปน็ ความจรงิ องคห์ ญงิ ฉางหนงิ ใหก้ ำ� เนดิ ปศี าจทมี่ สี องหวั ออกมา 61 Page ��������������� 7.indd 61 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 \"อย่าว่าแต่ฉางหนิงตั้งครรภ์สิบเดือนและคลอดเขาออกมาเลย แม้แต่ข้าเองเห็นลูกตาด�ำขลับท่ีกลอกไปมาขณะมองข้า ไม่ร้องไห้ ไม่งอแง ข้าก็ตัดใจไม่ลง ด้วยทัดทานการขอร้องของฉางหนิงไม่ไหว จงึ สรา้ งหมบู่ า้ นเลก็ ๆ ขน้ึ บนเขาอวนิ๋ เชวยี่ และกกั ขงั หมอตำ� แย หมอหลวง ทอี่ ยเู่ วรในวนั นนั้ รวมถงึ ขนั ทแี ละนางกำ� นลั ไวท้ น่ี นั่ ใหช้ ว่ ยกนั ดแู ลเหลย่ เกอ\" \"คนพวกน้ันล้วนยังไม่ตายหรือเพคะ\" เจินสือเหนียงไม่อยากเช่ือหู ตนเอง \"ฮ่องเต้จะทรงสังหาร แต่ฉางหนิงสงสารพวกเขา\" เห็นสีหน้า ตกตะลึงของเจินสือเหนียง ไทเฮาถอนหายใจ \"เจ้าเห็นตอนน้ีนาง นิสัยแปลกประหลาดเอาแต่ใจก็จริง แต่ในอดีตนางเป็นองค์หญิงน้อย จติ ใจบรสิ ทุ ธท์ิ แ่ี มแ้ ตน่ กตวั เดยี วยงั ฆา่ ไมล่ ง\" พอคดิ วา่ คนจติ ใจดถี งึ เพยี งนน้ั คอ่ ยๆ เปล่ยี นกลายเปน็ เชน่ วันน้ี ไทเฮาถอนหายใจอกี ครงั้ มีลูกชายแบบนั้น มีสามีที่ไม่ยอมหันหลังกลับมาตลอดหกปี ไม่วา่ เป็นใครกต็ อ้ งเปลี่ยนไปกระมัง ลกึ ๆ ในใจเจนิ สือเหนียงรูส้ ึกเหน็ ใจ องคห์ ญงิ ฉางหนงิ เข้าแลว้ นแี่ หละทเี่ รยี กวา่ โลกสนั โดษอยา่ งแทจ้ รงิ ! สมแลว้ ทเ่ี ปน็ เชอื้ พระวงศ์ ทำ� อะไรยิ่งใหญเ่ อกิ เกริก เจินสือเหนียงเดินตามไทเฮากับองค์หญิงฉางหนิงผ่านประตูลับ ใต้เถาจือ่ เถงิ เขา้ ไป ลอบประหลาดใจกบั สะพาน สายธารเลก็ และตน้ ไม้ สูงตระหงา่ นตรงหนา้ \"มารดา!\" พอได้ยินเสียงเรียกของมารดา ต้าเหล่ยเส่ียวเหล่ย 62 Page ��������������� 7.indd 62 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจิ่วฮวา ก็จับมือกันว่ิงเข้ามาเหมือนปู พอเห็นเจินสือเหนียงท่ีอยู่ข้างหลังมารดา กบั ไทเฮาแลว้ พลนั ชะงกั กกึ \"ทา่ นยาย!\" ทงั้ สองรอ้ งเรยี กกอ่ นจะหนั ไปหาเจนิ สอื เหนยี งพรอ้ มกนั \"ท่านเป็นใคร\" น้�ำเสียงใสกังวาน ในหมู่บ้านบนภูเขามีแต่คนหน้าเดิมๆ พอได้พบคนแปลกหน้ากะทันหัน ต้าเหล่ยเส่ียวเหล่ยจึงท้ังประหลาดใจ และตน่ื เตน้ ยินดี ดวงตาดำ� ขลับกะพรบิ ไปมาขณะมองเจินสือเหนยี ง ทแี่ ท้เป็นฝาแฝดท่ตี ัวติดกัน! เจนิ สอื เหนยี งหลดุ หวั เราะออกมา ตง้ั แตต่ น้ จนจบ ไทเฮายนื กรานวา่ เป็นคนคนเดียวกัน อีกท้ังยังไม่ได้บอกว่ามีแขนขาทั้งหมดส่ีข้าง เอาแต่ บอกว่าเป็นเด็กประหลาดที่มีสองหัว ถึงอย่างไรเรื่องนี้ก็เป็นความลับ ท่ีท�ำให้พระนางเจ็บปวด ตอนอยู่ในราชรถนางจึงไม่สะดวกจะซักไซ้ ให้ละเอียด ยังคิดว่าเป็นคนที่มีเน้ืองอกบนศีรษะขนาดใหญ่เท่าหัวคน นางใช้สมองครุ่นคิดมาตลอดทางว่าจะเป็นโรคอะไรได้บ้าง เร่ืองนี้ นางเขา้ ใจผิดไปไกลจริงๆ นางโคง้ เอวลงเล็กนอ้ ย \"พวกเจ้าชื่ออะไร\" \"ข้าช่ือตา้ เหลย่ !\" \"ขา้ ช่อื เสยี่ วเหลย่ !\" ต้าเหลย่ เสยี่ วเหลย่ ตอบเป็นเสยี งเดียว ต้าเหลย่ ถามขึ้นวา่ \"ท่านเป็นใคร\" \"ท่านสวยจัง!\" เสี่ยวเหล่ยพูดบ้าง \"สวยกว่าเทพธิดาในภาพวาด ท่ีอยู่ในห้องขา้ เสยี อีก\" \"ขา้ คือท่านน้า!\" เจินสือเหนียงยม้ิ ลบู หัวต้าเหลย่ \"เจ้าคือต้าเหล่ย?\" 63 Page ��������������� 7.indd 63 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 นางหันไปมองเส่ียวเหลย่ \"เจ้าคือเสี่ยวเหลย่ ?\" \"อืม!\" เป็นคร้ังแรกท่ีมีคนเรียกพวกเขาอย่างแยกแยะว่าต้าเหล่ย และเส่ียวเหล่ย ทั้งสองดีใจอย่างยิ่ง พร้อมใจกันกระโดดไปตรงหน้า องค์หญิงฉางหนิง \"มารดา มารดา ในท่ีสุดก็มีคนเช่ือแล้วว่าพวกเรา เป็นคนสองคน!\" เสี่ยวเหล่ยหันไปมองเจินสือเหนียง \"ใช่หรือไม่ ท่านน้า เทพธิดา\" \"ใช่!\" เจินสือเหนียงยิ้มพยักหน้า \"เดิมทีพวกเจ้าเป็นสองพ่ีน้อง อยูแ่ ล้วนี่นา\" \"เจา้ ...\" องคห์ ญงิ ฉางหนงิ มองเจนิ สอื เหนยี งตาคา้ ง ตง้ั แตเ่ ขา้ ประตมู า นางก็จบั จ้องสีหนา้ ของเจินสือเหนยี งอยตู่ ลอด ทวา่ เจินสอื เหนียงกลับไม่ หวาดกลวั และไมไ่ ดก้ รดี รอ้ ง ทผี่ า่ นมาไมว่ า่ ใครทพ่ี บเหลย่ เกอเปน็ ครงั้ แรก ล้วนต้องกรีดร้อง ต้องหวาดกลัวท้ังนั้น แต่นางกลับสงบน่ิงเยือกเย็น ถึงเพยี งน้นั ! เดมิ ทีอยากถามว่า 'เจา้ ไม่กลัวพวกเขาหรอื ' แต่เอ่ยค�ำพูดได้เพยี ง คำ� เดยี ววา่ 'เจา้ ...' พอเหน็ ใบหนา้ นา่ รกั ของลกู ชายแลว้ องคห์ ญงิ ฉางหนงิ พลนั ชะงัก \"เสนิ่ ฮหู ยนิ รา่ งกายไมแ่ ขง็ แรง อยา่ มายนื ขวางทางลมอยเู่ ลย มอี ะไร เขา้ ไปคยุ ในเรอื นดกี วา่ \" เจนิ สอื เหนยี งไมไ่ ดต้ นื่ ตระหนกตกใจและตะโกน เสยี งดงั วา่ 'เหล่ยเกอเปน็ ปีศาจ' เร่อื งนีท้ �ำให้ไทเฮาอารมณ์ดียิ่ง ยิม้ จูงมอื ตา้ เหลย่ เสย่ี วเหลย่ เดนิ ไปข้างหนา้ องค์หญิงฉางหนิงกลอกตาไปมามองเจินสือเหนียง หลายคร้ัง ทอ่ี ยากพูดอะไรแลว้ กเ็ งียบไป เอาแตเ่ ดนิ ตามหลังไทเฮาอยา่ งใจลอย 64 Page ��������������� 7.indd 64 8/15/2560 BE 11:14

อว่ีจิ่วฮวา ทั้งหมดเดินผ่านระเบียงทางเดินยาวท่ีมีข่ือแกะสลักและเสา วาดลวดลาย จวบจนมาถึงหน้าเรือนหลังเล็กรูปทรงประณีตท่ีหลังคา เป็นทรงเซียซาน* \"แม่นมเฟิ่ง แม่นมเฟ่ิง!\" ตา้ เหลย่ ตะโกนเสยี งดงั มาแตไ่ กล \"มารดา ออกจากการบ�ำเพญ็ ตนแล้ว!\" \"ท่านยายก็ออกมาด้วย!\" เสี่ยวเหล่ยเสริมอีกค�ำ \"แล้วยังพา ทา่ นนา้ เทพธดิ ามาดว้ ยคนหน่งึ !\" แมน่ มเฟง่ิ เปน็ แมน่ มของตา้ เหลย่ เสยี่ วเหลย่ ไดร้ บั แจง้ ลว่ งหนา้ และ พาสาวใช้ออกมาต้อนรับ พอได้ยินเสียงตะโกนของเสี่ยวเหล่ยก็เบิกตา อย่างตืน่ ตระหนก พิจารณาเจินสอื เหนยี งตั้งแต่หวั จรดเทา้ นางเปน็ ใครกนั หมบู่ า้ นแหง่ นน้ี อกจากองคห์ ญงิ ฉางหนงิ กบั ไทเฮา หกปที ่ผี า่ นมาไมเ่ คยมคี นนอกเหยยี บย่างเข้ามาเลย! ดว้ ยรวู้ า่ คนเหลา่ นป้ี ระหลาดใจ เจนิ สอื เหนยี งเพยี งแตป่ ระคองไทเฮา เดินเข้าไปในเรือนหลังเล็กด้วยสีหน้าสุขุมอย่างไม่เร็วไม่ช้าจนเกินไป หลงั นง่ั ประจำ� ทแี่ ละบา่ วยกนำ้� ชามาใหแ้ ลว้ เจนิ สอื เหนยี งจบั แขนตา้ เหลย่ เส่ยี วเหล่ยเพื่อวัดชพี จรใหพ้ วกเขา \"ต้าเหล่ยอายุเท่าไรแลว้ \" นางปล่อยมอื และถามเสยี งออ่ นโยน \"ขา้ ไมใ่ ชต่ า้ เหลย่ ขา้ คอื เสย่ี วเหลย่ !\"เสย่ี วเหลย่ ขยบิ ตาใหเ้ จนิ สอื เหนยี ง เจินสือเหนียงคิดถึงเมื่อก่อนตอนเส่ินจงช่ิงจ�ำเจี่ยนเหวินเจี่ยนอู่ สลับกัน นางหัวเราะออกมา \"พวกเจ้าหน้าตาเหมือนกันเกินไป หมุนตัว แคท่ เี ดียว ข้าก็แยกแยะไมอ่ อกแล้ว\" * หลงั คาทรงเซยี ซาน เปน็ สถาปตั ยกรรมหลงั คาของจนี มลี กั ษณะผสมผสานระหวา่ งหลงั คาปน้ั หยาและหลงั คา ทรงจัว่ 65 Page ��������������� 7.indd 65 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 \"ไม่เป็นไร หากท่านน้าจ�ำผิดอีก ข้าจะเตือนท่านน้าเอง!\" ต้าเหล่ย ชว่ ยนางแกไ้ ขสถานการณอ์ ยา่ งรวดเรว็ \"มารดาเรยี กพวกเราวา่ เหลย่ เกอๆ ทุกวัน ไม่แยกแยะพวกเราดว้ ยซำ�้ \" ในสายตาของต้าเหล่ย ขอเพยี งคิดวา่ พวกเขาเป็นคนสองคน เขาก็ดีใจมากแล้ว เขาไม่อยากเป็นคนคนเดียว กับเจ้าคนผายลมเหม็นที่ติดหนึบอยู่บนตัวเขาอย่างไล่ไม่ไป ดูราวกับ ลมเหมน็ พวกนั้นเขาเป็นคนผายออกมา ช่างนา่ อายย่ิงนัก! \"ตา้ เหล่ยเฉลยี วฉลาดจรงิ ๆ\" เจินสอื เหนียงพดู พลางค้นหาไปท่ัวตวั สุดท้ายปลดสร้อยไข่มุกทะเลใต้ออกจากล�ำคอ เรียกแม่นมเฟิ่งให้น�ำ กรรไกรมาตดั แบง่ เปน็ สรอ้ ยขอ้ มอื เลก็ ๆ ยาวหนงึ่ เสน้ สน้ั หนงึ่ เสน้ จากนน้ั คลอ้ งไวบ้ นขอ้ มอื เสย่ี วเหลย่ รอบหนง่ึ คลอ้ งไวบ้ นขอ้ มอื ตา้ เหลย่ สองรอบ \"มาพบพวกเจ้ากะทันหัน ข้าไม่ได้น�ำของขวัญมาด้วย สิ่งนี้มอบให้ พวกเจ้า\" นางยิ้มมองทั้งสอง \"อีกหน่อยข้าจะได้แยกแยะพวกเจ้าได้ สวมไข่มกุ สองวงคือตา้ เหล่ย สวมหนึ่งวงคือเสย่ี วเหลย่ \" \"ขอบคุณท่านน้า!\" ต้าเหล่ยดีใจกระโดดตัวลอย เสี่ยวเหล่ยไม่ทัน ระวัง ถกู กระชากจนตัวเซ ท้งั สองเกือบจะลม้ ลง แต่ไดแ้ ม่นมเฟงิ่ ประคอง ไว้กอ่ น \"คณุ ชายระวังเจ้าคะ่ \" ตา้ เหลย่ ไมส่ นใจ ดงึ เสย่ี วเหลย่ และพงุ่ ไปขา้ งกายองคห์ ญงิ ฉางหนงิ ในแนวขวางเหมือนปู ชูมือเล็กโบกไปมาตรงหน้านาง \"อีกหน่อยมารดา ก็แยกแยะพวกเราได้แล้ว เห็นบนข้อมือข้ามีไข่มุกสองวงให้เรียกข้าว่า ตา้ เหลย่ !\" \"ข้าคอื เสย่ี วเหลย่ !\" เส่ยี วเหล่ยชูมือโบกไปมาตรงหนา้ มารดาบา้ ง 66 Page ��������������� 7.indd 66 8/15/2560 BE 11:14

อวี่จ่ิวฮวา รอยยิ้มเจิดจ้าของลูกชายท�ำให้องค์หญิงฉางหนิงรู้สึกแสบตา เลก็ นอ้ ย นางมองเจินสอื เหนยี งอย่างครนุ่ คดิ หมอหลวงฉไี ดร้ บั ขา่ วจงึ เอาบนั ทกึ อาการปว่ ยของตา้ เหลย่ เสยี่ วเหลย่ มาใหอ้ ย่างเรง่ รอ้ น \"เปน็ อยา่ งไรบา้ ง\" เหน็ เจนิ สอื เหนยี งวางบนั ทกึ หมอหลวงฉอี ดถาม อยา่ งเป็นห่วงไม่ได้ \"รา่ งกายของคุณชาย...\" เจนิ สอื เหนยี งคลายหวั ควิ้ ทข่ี มวดอยดู่ ว้ ยกนั ออก \"ขา้ อยากนบั ชพี จร ของตา้ เหลย่ กบั เสยี่ วเหลย่ พรอ้ มกบั ทา่ นหมอ\" นางสงั่ ใหแ้ มน่ มเฟง่ิ คอยดู เวลาจากกาน�ำ้ หยด \"ครบกำ� หนด!\" ครนั้ เหน็ ทรายจากกานำ้� หยดไหลถงึ ขดี ทเี่ จนิ สอื เหนยี ง กำ� หนดไว้ แมน่ มเฟิ่งรอ้ งบอก \"ต้าเหล่ยสองรอ้ ยยีส่ บิ คร้งั \" เจินสอื เหนยี งปล่อยขอ้ มือของต้าเหลย่ พลางมองหมอหลวงฉีอยา่ งประหม่า \"เสี่ยวเหล่ยสองร้อยย่ีสิบห้า\" หมอหลวงฉีมองเจินสือเหนียงอย่าง ไม่เขา้ ใจ \"ฮูหยนิ นบั สิง่ น้แี ล้ว...\" เจินสอื เหนียงตาเปน็ ประกาย \"เอาใหมอ่ กี ครั้ง!\" นางจะนับสิ่งนี้ไปเพ่ืออะไรกันแน่ ด้วยกังวลอาการหยินพร่อง ของเหล่ยเกอ หมอหลวงฉีอยากทราบความเห็นของสตรีที่โลกภายนอก เล่าลือว่าเป็นหมอเทวดาเหลือเกินจึงไม่มีกะจิตกะใจจะนับอะไรพวกน้ี เขาอ้าปากจะถาม เหน็ นางจับขอ้ มอื ของต้าเหล่ยอีกครั้งจึงจับข้อมอื ของ เสยี่ วเหลย่ บ้าง \"ตา้ เหลย่ สองรอ้ ยยีส่ ิบสองครงั้ \" 67 Page ��������������� 7.indd 67 8/15/2560 BE 11:14

ยอดหญิงหมอเทวดา 7 \"เสย่ี วเหลย่ สองรอ้ ยย่ีสิบหก\" \"ต้าเหล่ยสองร้อยยีส่ บิ เอ็ดคร้ัง\" \"เสี่ยวเหล่ยสองรอ้ ยย่ีสิบห้า\" นับติดต่อกันสามคร้ัง อัตราการเต้นของชีพจรของพวกเขาล้วน ไม่ตรงกนั น่หี มายความว่าต้าเหลย่ เส่ียวเหล่ยไมไ่ ด้ใช้หัวใจรว่ มกนั ! (ตดิ ตามอา่ นตอ่ ได้ในฉบบั เตม็ ) 68 8/15/2560 BE 11:14 Page ��������������� 7.indd 68