นิทาน หนูน้อยหมวกเเดง

นิทาน เรื่อง หนนู อ้ ยหมวกแดง

กาลครงั้ หน่งึ มเี ด็กหญิงตัวนอ้ ยหนา้ ตาหน้าเอน็ ดู เวลาเธออกจากบ้าน เธอมกั จะสวมหมวกสแี ดงเสมอ ทกุ คนจึงเรียกเธอวา่ “หนนู ้อยหมวกแดง” วันน้ีคุณแมข่ องหนนู ้อยเตรียมอาหาร ขนมและผลไม้ ต้งั ใจวา่ จะพาหนูน้อยหมวกแดงไปเยี่ยมคณุ ยาย แตค่ ุณแมร่ ้สู ึกไมค่ อ่ ยสบาย จึงให้หนูนอ้ ยหมวกแดงไปตามลำพัง “ลูกต้องรบี ไปรีบกลับ…อย่าเถลไถลนะ่ จา้ ” คุณแม่บอกหนนู อ้ ยหมวกแดงด้วยความเป็นหว่ ง หนนู ้อยหมวกแดงไดใ้ หส้ ญั ญากบั คุณแม่ แล้วเดนิ ทางไปทบี่ ้านคณุ ยายด้วยความเบิกบาน

ระหวา่ งทาง ผเี สอ้ื แสนสวยตวั หน่ึงบนิ มาทักทาย “สวสั ดจี ้ะ หนนู อ้ ยหมวกแดง เธอกำลงั จะไปไหนเหรอจะ้ ” หนนู ้อยหมวกแดงตอบ “ฉันกำลงั จะไปเยย่ี มคณุ ยายนะ่ จา้ ” “โอ…้ ถ้าอยา่ งนน้ั เธอควรเก็บดอกไมส้ วยๆไปฝากคณุ ยายดว้ ยนะ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปทที่ งุ่ ดอกไมเ้ อง” ผีเสื้อเอ่ยชวน กอ่ นบนิ นำหนนู อ้ ยหมวกแดง ไปยังทงุ่ ดอกไม้ ขณะที่หนนู อ้ ยหมวกแดงเก็บดอกไม้อยา่ งเพลดิ เพลิน

หมาป่าตวั หนึ่ง บังเอิญมาเหน็ หนนู อ้ ยหมวกแดง กน็ ำ้ ลายไหลเพราะความหวิ กระหาย เจ้าหมาป่าไดย้ ินหนนู อ้ ยหมวกแดงพูดกบั เจ้ากระตา่ ยนอ้ ย ว่าจะเก็บดอกไมไ้ ปฝากคุณยาย จึงคดิ แผนการณอ์ ย่างหนึง่ ขนึ้ มา แลว้ รบี ว่งิ ไปทบ่ี า้ นคณุ ยายทนั ที ไมน่ านนกั หมาปา่ กม็ าถงึ บา้ นคณุ ยาย ซ่ึงในเวลาน้นั คณุ ยายกำลังนั่งถกั ผา้ พนั คออยรู่ ิมหนา้ ต่าง คณุ ยายเหลือบไปเห็นหมาป่ากำลังวิง่ มาหลบ อยู่ขา้ งพมุ่ ไมพ้ อดี

คุณยายจึงรีบวิง่ หนี ออกไปทางหลงั บา้ นได้ทันเวลา เมือ่ เจ้าหมาปา่ ไดเ้ ขา้ มาภายในบา้ นของคณุ ยายแล้ว มนั ก็พยายามดมกล่นิ เพอื่ ตามหาคณุ ยาย แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่พบ จึงได้ปลอมตัวเป็นคณุ ยาย แล้วขึน้ ไปนอนบนเตียง จากนน้ั กน็ ำผา้ ห่มมาคลมุ ตัวจนมดิ หลงั จากท่ีหนนู ้อยหมวกแดงเก็บดอกไมเ้ สร็จแล้ว ก็วิ่งไปเลน่ กับกระต่าย ไปเป่าใบไมก้ บั กระรอก…จนเวลาผ่านไป “อยุ๊ ตายแล้ว…เราลมื ไปเลยวา่ ตอ้ งเอาของฝากไปให้คณุ ยาย” หนูน้อยหมวกแดงจึงรีบเดนิ ไปที่บ้านคุณยายทนั ที

เมอ่ื มาถงึ บา้ นคณุ ยาย หนนู ้อยหมวกแดงก็เคาะประตเู รยี กคณุ ยาย “ก็อกๆ ๆๆ คณุ ยายคะ่ หนูมาเยย่ี มคณุ ยายค่ะ คณุ ยายเปดิ ประตใู ห้หนหู น่อยซิคะ่ ” เจา้ หมาป่ารอ้ งตอบหนนู อ้ ยว่า “เปิดประตูเขา้ มาเลยจะ้ หลานรัก” หนนู ้อยหมวกแดงเดนิ เขา้ ไปในบ้าน แล้วจอ้ งมองหมาป่าทีก่ ำลังนอนคลุมโปง กอ่ นท่จี ะถามวา่ ”ทำไมคุณยายตอ้ งนอนคลมุ โปงด้วยล่ะค่ะ” “แครก๊ ๆ ยายไมค่ อ่ ยสบายน่ะจะ้ ” หนนู ้อยหมวกแดงเดินเขา้ ไปใกลอ้ ีกหน่อย แล้วถามว่า ”ทำไมเสยี งของคุณยายถึงไดแ้ หบอยา่ งนลี้ ่ะค่ะ”

เจ้าหมาปา่ จึงตอบวา่ ”ยายเจบ็ คอ เสียงมันจึงแหบอย่างนี้ละ่ จ้า” หนูนอ้ ยหมวกแดงจึงเดนิ เขา้ ไปใกล้อกี นิด แล้วถามว่า “แลว้ ทำไมปากของคณุ ยายถงึ ได้ยาวอยา่ งนี้ละ่ คะ่ ” หมาปา่ ตอบว่า “ยายไอมากไป ปากจงึ ได้ย่ืนยาวแบบนีล้ ่ะจ้ะ” หนูน้อยหมวกแดงเดนิ ใกล้เขา้ ไปจนเกือบจะชิดตัวหมาป่าแลว้ ถามตอ่ วา่ “แล้วทำไมฟันของคุณยายถงึ ไดแ้ หลมคมอยา่ งนี้ละ่ คะ่ ” แตค่ ราวน้ีหมาป่าไดส้ ลดั ผ้าออก แลว้ กระโจนเขา้ หาหนูน้อยหมวกแดงทันที หนูนอ้ ยหมวกแดงตกใจมาก เธอรอ้ งตะโกนเสยี งดงั

พรอ้ มกบั ว่ิงหนดี ว้ ยความหวาดกลวั “ช่วยดว้ ยคณุ ยายคะ่ ชว่ ยหนูดว้ ยๆๆๆ” เจา้ หมาป่าคำรามเสยี งดงั แลว้ วง่ิ ไลจ่ บั หนนู อ้ ยหมวกแดง ขณะทห่ี มาป่ากำลงั ไลต่ ะครุบหนนู อ้ ยหมวกแดง คณุ ยายก็พานายพรานเข้ามาชว่ ยไดท้ ันเวลาพอดี “ปัง ปงั ปัง” นายพรานยิงไลห่ มาป่า เสยี งดงั กึกกอ้ งไปทว่ั บรเิ วณ หมาปา่ ตกใจกลวั รบี ผละออกจากหนนู ้อยหมวกแดง แล้วเผ่นหนีเขา้ ไปในป่าอยา่ งรวดเร็ว หนนู ้อยหมวกแดงโผลกอดคุณยายด้วยความตกใจ แล้วกล่าวขอบคณุ ยายกบั นายพรานท่มี าช่วยเธอไว้ คณุ ยายกลา่ วว่า

“โชคดนี ะที่คณุ ยายมาทนั เวลา ไมอ่ ยา่ งนนั้ หลานคงถกู หมาป่าจับกินไปแล้ว” หนูนอ้ ยหมวกแดงจงึ พูดด้วยความสำนกึ ผิดวา่ “คงเป็นเพราะหนไู ปเก็บดอกไม้ หมาปา่ เหน็ เขา้ จงึ มาดกั รอทบ่ี ้านของคุณยาย ถ้าหนเู ชื่อฟงั คำของคณุ แม่ ก็คงไม่เกิดเหตกุ ารณน์ า่ กลวั อยา่ งนี้หรอกคะ่ ” หนูน้อยหมวกแดงให้สญั ญาวา่ “ตอ่ ไปน้ี เธอจะเปน็ เดก็ ดี และไม่ทำตัวเหลวไหลอีก” “ดแี ล้วละ่ จะ้ ” คณุ ยายกลา่ วชม จากนั้น คณุ ยายกน็ ำขนมและนำ้ ชามาเลยี้ งนายพรานเพื่อเปน็ การขอบคุณ เย็นวันนี้ คณุ ยายและนายพรานไดพ้ าหนูนอ้ ยหมวกแดงไปสง่ ทบี่ า้ น…อยา่ งปลอดภยั

นทิ านเร่ืองนี้สอนให้รวู้ ่า เดก็ ๆ ควรมวี นิ ยั ในตนเอง และเช่อื ฟงั คำสงั่ สอน รวมถึงคำแนะนำของคุณ พอ่ คณุ แม่ ถา้ ไดร้ บั อนญุ าตใหอ้ อกไปข้างนอกแลว้ ก็ไมค่ วรเถลไถลไปไหนไกลจนมืดค่ำ และควรกลับบา้ นให้ตรงเวลาทก่ี ำหนด ทสี่ ำคญั ต้องพยายามหลกี เลีย่ ง ไม่พดู คยุ หรอื รบั ของจากคนแปลกหนา้ โดยเด็ดขาด เพราะพวกเขาอาจเปน็ คนไม่ดีทห่ี วงั ขโมยทรัพย์สิน เงนิ ทอง หรอื ทำร้ายรา่ งกายแล้วเป็นอนั ตรายต่อชวี ติ เหมอื นกบั หมาป่าจอมเจา้ เลห่ ์ ท่ี คิดวางแผนกินหนนู อ้ ยหมวกแดงเป็นอาหาร แตถ่ ้าเผลอทำตวั ผดิ ไป ก็ตอ้ งรจู้ กั ขอโทษขอ โพย เอาความผิดพลาดมาเป็นบทเรียน แล้วอยา่ กลับไปทำผดิ ซำ้ สองอกี นะคะ นางสาวภทั รช์ รี อาสาเสนา รหัส 61181860014 คณะครศุ าสตร์ สาขา การศึกษาปฐมวยั