by : Sunee Mayun
ณ ปาใหญแ่ หง่ หนึง มีกระตา่ ยตวั หนงึ มนั ใจในความเรว็ ของ ฝเทา้ ตวั เองมาก และมกั พูดโมโ้ อ้อวดวา่ ไมม่ ใี ครเทียบเทยี มได้ จนวันหนงึ เจ้ากระตา่ ยไดพ้ บกบั เต่าทกี าํ ลังเดนิ ตว้ มเตยี มผ่าน มา เมือเหน็ ดังนนั เจา้ กระต่ายก็หวั เราะเยาะและพูดลอ้ เลยี นว่า \"นีเจา้ เต่า มัวแต่เดนิ อดื อาดอย่างนี แลว้ เมือไรจะถงึ บ้านกนั ล่ะเนยี ต่อให้เจา้ เดนิ นําหนา้ ไปกอ่ นครงึ วัน ขา้ ยังตามเจา้ ทันเลย\"
เจ้าเตา่ ไดย้ นิ ดังนันกเ็ กดิ อาการไมพ่ อใจ เลยพูดตอบกลบั ไปว่า \"ถงึ ข้าจะเดินช้า แต่ขา้ ก็กลับถงึ บา้ นทุกวนั ถา้ อย่าง งันเรามาลองวงิ แขง่ กนั มัยล่ะ แล้วขา้ จะเอาชนะเจ้า ใหด้ \"ู \"ฮ่า ฮ่า ฮ่า โถ... เจา้ เต่า เชอื งชา้ อย่างเจ้านะ่ เหรอ จะมาชนะกระตา่ ยทีรวดเร็วอยา่ งข้าได้ ไมม่ ีทาง หรอก\"
เมือถงึ วันแขง่ ขนั เจา้ กระต่ายได้วงิ ออกจากจุดเริมตน้ ไปดว้ ย ความเรว็ เตม็ ฝเทา้ แซงหน้าเจา้ เต่าไปไกล และเมือหันหลังกลบั ไปดูกไ็ ม่เห็นแมแ้ ตเ่ งาของเจ้าเต่า เลยคดิ วา่ คงอกี นานกวา่ เจา้ เต่าจะเดินมาถงึ จงึ นกึ ในใจว่า \"งนั ขา้ ของบี เอาแรงสักหน่อยดีกวา่ ยังไงกช็ นะอยูแ่ ล้ว\" แล้วไม่นานเจ้ากระตา่ ยกเ็ ผลอหลับไป
ส่วนเจา้ เตา่ ก็ยงั คงเดินตว้ มเตยี ม ๆ อย่างไมเ่ หนด็ เหนือยยอ่ ท้อ เดินมาเรือย ๆ จนเกอื บจะถงึ เส้นชัย ดา้ นกระต่ายทีนอนอยแู่ ถว นนั กส็ ะดุง้ ตืนขนึ เหน็ รอยเทา้ เต่าทพี ืนกร็ ีบวงิ ตามไป แต่ก็ ไม่ทันเสียแล้ว เพราะเมือเจา้ กระต่ายวงิ มาถงึ เส้นชัยกพ็ บว่าเจา้ เต่าทีตวั เองเคยสบประมาทไวน้ นั ไดเ้ ดนิ เข้าเส้นชัย เปนผู้ชนะ ในการแข่งขันครัังนี
เหตุการณ์นีทาํ ให้เจา้ กระต่ายรูส้ ึกเสียใจมากทตี ้องมาพ่ายแพ้ ให้กบั เจา้ เตา่ เพียงเพราะความประมาทของตวั เองนันเอง...
นิทานเรืองนสี อนใหร้ วู้ ่า หากเราใช้ชีวติ อย่างประมาทกอ็ าจเปนหนทางทนี ํามาสู่ความ พ่ายแพ้ได้ ดังเช่นเจา้ กระต่ายตัวนีทปี ระมาทเลินเล่อ คิดว่าตวั เองวิงได้เร็วกวา่ จึงชะลา่ ใจ ไมค่ ดิ ทจี ะพยายามหรอื วงิ แขง่ ให้ สําเรจ็ จนสุดทา้ ยก็โดนเจา้ เตา่ วงิ แซงเข้าเส้นชยั ไปในทสี ุด เชน่ เดยี วกนั กบั การเรียน หากเดก็ ๆ หลงคดิ วา่ ตวั เองเกง่ แลว้ จงึ ไมข่ ยันตงั ใจอ่านหนังสือ เพือนทีเขามีความขยนั และมคี วาม พยายามมากกวา่ ก็อาจมีผลการเรยี นทดี ีกวา่ เราได้
Search
Read the Text Version
- 1 - 8
Pages: