Negardastan Magazine

‫گﮔاﺎهﻫنﻨاﺎمﻣهﻪاالﻟکﮑﺘوﺮنویﻧکﯿیﮑﯽکانﮐﺎوﻧنﻮ فنرﻓهنﺮگﻫﻨیﮕ_ﯽا_دبادیﺑدﯽبیدرﺑسﯿتﺮانﺳﺘﺎدخن ادنﺧهﺘفﺮارﻧهﻪنﻓﺮگﻫ‪٧‬ﻨ تهﮓرا‪۷‬نﺗﻬﺮان‬ ‫شﺷﻤﺎررهه ‪ __۲۲‬بﺑهﻬاﺎرر ‪۱۱۴۴۰۰۰۰‬‬ ‫آآنﻧچﭽﻪه ددررا�ایﻦنﺷﻤشﺎرهرﻣهﯽمﺧیﻮاﻧخ�واﻢن‪:‬یم ‪:‬‬ ‫ﻣمصﺼاﺎحﺣب�ــﻪـ�هﺎ بدااﻧمدﺶا آلﻣآﻮوزاراننددﺑب�یﺮرﺳسﺘـﺎــتناﻓنﺮﻫدﻨخﮓان‪۷‬هﮐفﻪرهدنرگﺿﻤ‪�۷‬ﻤدﻪر‬ ‫ا»ﻧپﻮیاﺟدﻮااﻧدبﻪ«یر‪۹‬وز‪۹‬ﻧﺎ‪۳‬ﻣ‪۱‬ﻪ ﺟﺎم ﺟﻢ ﻓﻌﺎﻟ�ﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣمنﻨتﺘخﺨبﺐ ددسﺳتﺖ ﻧنﻮوشﺷتﺘهﻪ ﻫهﺎا‪ ،،‬ﻣمﻘقﺎاﻻتت‪،،‬ااﺷشﻌعﺎار‪،‬ر‪،‬داداﺳسﺘتﺎاننﻫﺎهاییﮐکﻮوﺗﺎتاه‪،‬ه‬ ‫ﻋوﮑعکﺲسﻫﺎ‪،‬ها�ﺎیدﮐدانﺴـــش آﺖموﻫزﺎاون‪،‬وپ�یﺪراﺋمﻮوﮐنﺴموﺖضﻫﺎوعای دتاﻧارائﺶهآﻣشـﻮـزـادن‪،‬ه‬ ‫ﭘد�رﺮاکﻣاﻮنوننﻣﻮفرﺿهﻮنﻋگﺎیت‪-‬ارااﺋدبﻪیﺷـ‪-‬ــهﺪهیدردبﮐﺎیﻧرﻮستنا ﻓنﺮفﻫرﻨﮕهنﯽگ‪ -‬ا‪۷‬دﺑﯽ ‪-‬‬ ‫ﻫﻨﺮی دﺑ�ﺮﺳﺘﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

































‫ﺳـــﻔ�ﺪ دﻟﭽﺴـــﺐ ﺧﻮﺷﻤﺰه‬ ‫ﻣﻬﺪﯾﺴﺎ ﺣﺪادی‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ _ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫اﮔﺮﭼـــﻪ ﻓﺼـــﻞ ﺧـــﺰان اﺳـــﺖ‪ ،‬ﺗـــﻮ از ﺑﻬـــﺎر ﺑﮕـــﻮ‬ ‫ﺗـــﻮ از دﯾـــﺎر ﻓﺮﺷـــﺘﮕﺎن ﺳـــﭙﯿﺪ ﺑـــﺎل ﺑﮕـــﻮ‬ ‫ﺳـــﺮوده ﻫـــﺎی ﻏﻤﮑـــﺪه ات را دﮔـــﺮ ﻣـــﺮور ﻧﮑـــﻦ‬ ‫ﺳـــﺨﻦ ﺑـــﻪ ﻟﻬﺠـــﻪ ی ﭘﺮواﻧـــﻪ ﻫـــﺎی ﺳـــﺒﮏ ﺑـــﺎل ﺑﮕﻮ‬ ‫ﺑـــﺮای دﻟﻤـــﺎن ﮐـــﻪ ﻻﯾﻖ ﻧـــﻮر اﺳـــﺖ‬ ‫ﺗـــﻮ از ﮐﺮاﻣـــﺖ ﺳﺮﺷـــﺎر ﭘﺮﺳـــﺘﺎر ﺑﮕـــﻮ‬ ‫ﺑﺒﯿـــﻦ ﮐـــﻪ ﻓﺎﺻﻠـــﻪ ای ﺑﯿـــﻦ ﻣـــﺮگ و زﻧﺪﮔـــﯽ ﻧﯿﺴـــﺖ‬ ‫ﭘـــﺲ از ﻧﮕﺎه ﺧـــﺪا و ﻗﺼـــﺪ روزﮔﺎر ﺑﮕـــﻮ‬ ‫ﺑـــﻪ ﺳـــﺎز ﻋﺸـــﻖ‪ ،‬ﺗـــﻮ ﻟﺒﺨﻨـــﺪت ﻓﺮﺷـــﺘﻪ وار ﻣـــﯽ رﻗﺼﺪ‬ ‫ﺗـــﻮ ﻫـــﻢ ﺗﺮاﻧـــﻪ ی رﻧﮕﯿـــﻦ ﺑـــﯽ ﻏﺒـــﺎر ﺑﮕـــﻮ‬ ‫»ﮐﺴﺐ رﺗﺒﻪ اول ﺷﻌﺮ در ﺳﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘﻪ ‪ ٧‬در ﺟﺸﻨﻮاره ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ _ ﻫﻨﺮی ﻓﺮدا«‬ ‫ﻣﺤﺪﺛﻪ ﭘﻮرﻣﺤﻤﺪﻋﻠﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ دﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﺷﻌﺮ و ﺷﻌﺮﺧﻮاﻧﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ _ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﮐﺴﺐ رﺗﺒﻪ اول وﯾﺪﺋﻮﮐﺴﺖ در ﺳﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘﻪ ‪ ٧‬در ﺟﺸﻨﻮاره ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ _ ﻫﻨﺮی ﻓﺮدا‬ ‫»ﺣﺎج ﻗﺎﺳﻢ ﺳﻠ�ﻤﺎﻧﯽ« را ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﺸﻨﺎﺳﺪ‪ .‬ﺣﺎج ﻗﺎﺳﻢ ﻫﻤﺎن ﺷﻬ�ﺪ‬ ‫�ﺮآوازه و �ﻠﻨﺪ ﻫﻤﺖ ا�ﺮاﻧﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ �ﻪ دﺳﺘﺎن دﺷﻤﻨﺎن �ﻪ ﺷﻬﺎدت رﺳ�ﺪ و �ﻪ ا�ﻦ‬ ‫ﻣﻘﺎم رﻓﯿﻊ دﺳﺖ �ﺎﻓﺖ‪.‬‬ ‫»ﺣﺎج ﻗﺎﺳﻢ ﺳـــﻠ�ﻤﺎﻧﯽ« ﻣﺎﻧﻨﺪ �ﮏ ﻧﺎﺟﯽ �ﺸـــﺮ�ﺖ �ﻮد ﮐﻪ �ﮏ ﺳﺎل ﭘ�ﺶ از ﻣﺎ‬ ‫ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪ و ﺣﺎﻻ در �ﻬﺸﺖ ﺧﺪا ﺳﮑﻨﯽ ﮔﺰ�ﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻦ ﻣﻠ�ﮑﺎ ﻧ�ﮏ ﺻﻔﺎ ‪ ،‬ﺗﺼﻤ�ﻢ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﺗﺎ �ﺎ ﺳـــﺎﺧﺖ ا�ﻦ و�ﺪ�ﻮﮐﺴـــﺖ اﻧﺪﮐﯽ از‬ ‫�ﺰرﮔﯽ و ﻋﻈﻤﺖ ﺳﺮدار دﻟﻬﺎ را �ﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﺎﻃ�ﺎن ﺧﻮدم ﻧﺸﺎن دﻫﻢ‪ .‬اﻣ�ﺪوارم ﻣﻮرد‬ ‫ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﻋﺰ�ﺰان ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ و روح ﺣﺎج ﻗﺎﺳﻢ از ﻣﺎ راﺿﯽ �ﺎﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪۶۳۹۱۸۲/https://enama.ir/videos‬‬ ‫ﻟﯿﻨﮏ وﯾﺪﺋﻮ ﮐﺴﺖ ﺳﺮدار دل ﻫﺎ ﮐﻪ درﺳﺎﯾﺖ اﯾﻨﻤﺎ ﺑﺎرﮔﺬاری ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫)ﺑـــﺮای ﺑﺎزﮐـــﺮدن اﯾـــﻦ ﻟﯿﻨﮏ در ﻣﺘـــﻦ ﻣﻌﺮﻓـــﯽ ﻧﮕﺎردﺳـــﺘﺎن ﺷـــﻤﺎره ‪ ،۲‬روی ﻟﯿﻨﮏ اﯾﻦ‬ ‫وﯾﺪﺋﻮﮐﺴﺖ ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ(‪.‬‬ ‫ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪه‪ :‬ﻣﻠﯿﮑﺎ ﻧﯿﮏ ﺻﻔﺎ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﯽ و ﻟﺤﻦ ﺧﻮاﻧﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﻓﺼﻠﯽﺳﺖ �ﺴﯽ ﺳﺮد و �ﺴﯽ ﺧﻮفاﻧﮕ�ﺰ‬ ‫اﻧﮕﺎر ﻧﻤﯽﺟﻨ�ﺪ از ا�ﻨﺠﺎ �ﺎﯾ�ﺰ‬ ‫ای ﺗﻨﺪر د�ﺮ آﻣﺪه‪ ،‬ﻓﺮ�ﺎدی ﮐﻦ‬ ‫ای ا�ﺮ ﺑ�ﺎر‪ ،‬ای �ﻬﺎران �ﺮﺧ�ﺰ‪.‬‬ ‫دﯾﺒﺎ آرﯾﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﺟﻬﺎن و آﺳـــﻤﺎن‪ ،‬درﺗﻀــــﺎدﻫﺎی ز�ﺎدی ﻫﺴﺘﻨﺪ‬ ‫�ﮑـــﯽ از ﺟﻨـــﺲ ﺳـــﻨﮓ ‪�،‬ﮑـــﯽ از ﺟﻨـــﺲ ﻫﻮا‬ ‫�ﮑـــﯽ آﺑـــﯽ و ﺻـــﺎف‪� ،‬ﮑـــﯽ ﺳـــ�ﺎه و ﺳـــﺨﺖ‬ ‫ﻫﻤ�ـــﻦ ﺗﻀـــــﺎد ﻫﺎﺳـــﺖ ﮐـــﻪ ﻧﻤـــﯽ ﮔﺬارﻧﺪ‬ ‫آﺳـــﻤﺎن و زﻣ�ـــﻦ �ـــﻪ ﻫﻤﺪ�ﮕـــﺮ �ﺮﺳـــﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﺠﺪ رﺿﺎﯾﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫�ﮏ ﺳـــﺎل د�ﮕﺮ ﻫﻢ ﮔﺬﺷـــﺖ و ﭼﺸـــﻤﻤﺎن �ﻪ ﺟﻤﺎل ﻣﻮﻻی ﻏﺎﺋ�ﻤﺎن روﺷﻦ‬ ‫ﻧﺸﺪ‪....‬‬ ‫و ﭼﺮا ﺑ�ﺎ�ﺪ؟ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ اﮐﺜﺮ�ﺖ ﻗﺮ�ﺐ �ﻪ اﺗﻔﺎق ﻣﺎ ﺷـــ�ﻌ�ﺎن در ﺗﻤﺎم ﺳـــﺎل از او‬ ‫ﻏﺎﻓﻠ�ﻢ‪ ،‬و ﻗﻠ�ﻠﯽ از ﻣﺎ ﻧ�ﺰ �ﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﻣﺸﮑﻼﺗﻤﺎن از او �ﺎد ﻣﯽﮐﻨ�ﻢ‪....‬‬ ‫اﻣﺎ آﻗﺎی ﻣﺎ‪،‬‬ ‫�ﻪ روﺳ�ﺎﻫﻲﻣﺎن ﻧﮕﺎه ﻧﮑﻦ و �ﻪ دﺳﺘﻬﺎ�ﻤﺎن ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻲ اﻧﺪ‪ ،‬و �ﻪ ز�ﺎﻧﻤﺎن ﻧ�ﺰ ﮔﻮش‬ ‫ﻣﺴ�ﺎر ﮐﻪ ﮔﻨﺎﻫﮑﺎرﺗﺮ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮ را �ﺎ ﺻﺪاﻗﺖ و اﺧﻼص �ﺨﻮاﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻗﻠﺐ آن اﻧﺪک �ﻨﺪﮔﺎن واﻗﻌﯽ ﺧﺪاوﻧﺪ را ﺑﺒ�ﻦ ﮐﻪ ﻫﺮ روز ‪ ،‬ﺻ�ﺢ و ﺷـــﺎم ‪ ،‬ﺗﻮ را‬ ‫ﻣﻲﺧﻮاﻧﻨﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻦ ﻧﻐﻤﻪ ﺳـــﻠ�ﻤﺎﻧﯽ‪ ،‬و�ﺪﺋﻮﮐﺴـــﺖ زﯾ�ﺎﺗﺮ�ﻦ ﮔﻞ را ﺗﻬ�ﻪ ﮐﺮده و �ﻪ ﻣﻮﻻ�ﻤﺎن‬ ‫ﺗﻘﺪ�ﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬اﻣ�ﺪوارم ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺨﺎﻃ�ﺎن ﻗﺮار ﮔ�ﺮد‪.‬‬ ‫‪۶۳۹۱۹۱/https://enama.ir/videos‬‬ ‫ﻟﯿﻨﮏ وﯾﺪﺋﻮ ﮐﺴﺖ زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ ﮔﻞ ﮐﻪ درﺳﺎﯾﺖ اﯾﻨﻤﺎ ﺑﺎرﮔﺬاری ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫)ﺑـــﺮای ﺑﺎزﮐـــﺮدن اﯾﻦ ﻟﯿﻨـــﮏ در ﻣﺘﻦ ﻣﻌﺮﻓـــﯽ ﻧﮕﺎردﺳـــﺘﺎن ﺷـــﻤﺎره ‪ ،۲‬روی ﻟﯿﻨﮏ اﯾﻦ‬ ‫وﯾﺪﺋﻮﮐﺴﺖ ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ(‬ ‫ﺗﻬﯿﻪ ﮐﻨﻨﺪه‪ :‬ﻧﻐﻤﻪ ﺳﻠﯿﻤﺎﻧﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ دﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﯽ و ﻟﺤﻦ ﺧﻮاﻧﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﺑـــﻪ ﺻﻮرﺗﺶ زل زده ام؛ ﺗﮏ ﺗﮏ ﺳـــﻠﻮل ﻫﺎﯾﻢ را روی‬ ‫ﭼﻬـــﺮه دﻟﻨﺸـــﯿﻨﺶ ﻣﺘﻤﺮﮐﺰ ﮐـــﺮده ام‪ ،‬اﻣﺎ او ﺣﻮاﺳـــﺶ‬ ‫ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺸـــﻐﻮل ﻧﺎز و ﻧﻮازش ﭘﺴﺮﻣﺎن اﺳﺖ؛ دﻟﻢ ﻣﯽ _‬ ‫ﺧﻮاﻫﺪ ﺗﺎ ﻫﺴـــﺖ و وﺟﻮدش را ﺣﺲ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ از ﺗﮏ ﺗﮏ‬ ‫ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎی ﺣﻀﻮرش ﺑﻬﺮه ﺑﺒﺮم ‪...‬‬ ‫ﻫﺮ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﮐﻪ ﺑﺪرﻗﻪ اش ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﻧﻤﯽ داﻧﻢ از ﻟﺬت ﻫﺎﯾﯽ‬ ‫ﮐﻪ ﺑﺮده اﯾﻢ ﺷﺎد ﺑﺎﺷﻢ ﯾﺎ ﻧﮕﺮان؛ از اﯾﻨﮑﻪ دوﺑﺎره ﮐﯽ‬ ‫ﻣﯽ ﺷﻮد ﺗﺎ روی ﻣﺎﻫﺶ را ﺑﺒﯿﻨﻢ ‪. ...‬‬ ‫ﮐﻪ ﺷﯿﻔﺘﺶ ﺗﻤﺎم ﻣﯽ ﺷﻮد و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ‬ ‫ﻫﺮ ﺑﺎر‬ ‫ﮔـــﺮدد‪ ،‬ﺑـــﺎ ﺗﻤﺎم ذوﻗﻢ ﺑﻪ ﺳـــﻮی در‬ ‫ﺑﺮ ﻣﯽ‬ ‫ﺑﺮای دﯾﺪﻧـــﺶ ﭘﺮواز ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﻧﺎﮔﻬﺎن‬ ‫ﺧﺎ ﻧـــﻪ‬ ‫ﻣـــﯽ ﺑﯿﻨﻢ ﮐﻪ ﺻﻮرﺗﺶ ﺑﺨﺎﻃﺮ وﺟﻮد ﻣﺎﺳـــﮏ و ﻟﺒﺎس‬ ‫ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮ ﺗﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺧﺴـــﺘﻪ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳـــﺪ و‬ ‫ﺣـــﺲ ﺗﺮس وﺟـــﻮدم را ﻓﺮا ﻣﯽ ﮔﯿـــﺮد‪ ،‬از اﯾﻨﮑﻪ ﻧﮑﻨﺪ‬ ‫ﺧـــﺪای ﻧﺎﮐﺮده اﯾﻦ ﻫﻤﻪ زﺣﻤﺖ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﻗﻮل ﺧﻮدش‬ ‫وﻇﯿﻔﻪ از ﭘﺎ درش ﺑﯿﺎورد ‪...‬‬ ‫اﻣـــﺎ او‪ ،‬او ﺧﻮدش را از ﭘﺎی ﻧﻤﯽ اﻧﺪازد و ﭼﯿﺰی از‬ ‫ﻣﻬﺮش را ﺑﺨﺎﻃﺮ ﺧﺴﺘﮕﯽ از ﻣﺎ درﯾﻎ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪.‬‬ ‫از ﻣﺤﺒﺘـــﺶ ﺑﻪ ﻣـــﻦ و ﻓﺮزﻧﺪﻣﺎن ﻗﻄﺮه ای‬ ‫ﮐﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ورودش ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﺗﻤﺎم ﺧﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﻫﺎ‪ ،‬ﻧﺎاﻣﯿﺪی ﻫﺎ‪،‬‬

‫ﺑﯿﻤـــﺎری ﻫﺎ‪ ،‬ﻏﻢ و اﻧﺪوه ﻫﺎی دﻟﺶ را ﭘﺸـــﺖ در ﻣﯽ ﮔـــﺬارد‪ ،‬ﺗﻤﺎم اﺗﻔﺎﻗﺎت‬ ‫ﺳـــﺨﺖ و ﻧﻔﺲ ﮔﯿﺮی ﮐﻪ در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺑﻪ او ﮔﺬﺷﺘﻪ اﺳﺖ را ﻓﺮاﻣﻮش‬ ‫ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﺳﺮﺣﺎل و ﺑﺎﻧﺸﺎط‪ ،‬وارد آﺷﯿﺎﻧﻪ ﻋﺸﻖ ﻣﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد و ﻫﻤﭽﻮن‬ ‫ﭘﺮواﻧﻪ ﺑﻪ دورﻣﺎن ﻣﯽ ﮔﺮدد؛ ﺳﺮوﺻﺪای ﺷﻮﺧﯽ و ﺧﻨﺪه و آواز و ﻗﻬﻘﻬﻪ از‬ ‫ﺧﺎﻧـــﻪ ﻣﺎن ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽ ﺷـــﻮد؛ ﮔﻮﯾﯽ ﺑﺎ آﻣﺪﻧﺶ ﭼﺮاغ ﮔﺮم ﺻﻔـــﺎ و ﺻﻤﯿﻤﯿﺖ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎن‬ ‫روﺷﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪. ...‬‬ ‫ﻫﺮ وﻗﺖ ﮐﻪ اﺳـــﺘﺮاﺣﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﭼﺸـــﻤﺎﻧﺶ ﻧﮕﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺶ‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﻟﺒﺨﻨﺪ روی ﻟﺐ ﻫﺎﯾﺶ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﻮاب ﻫﻢ آن را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد‪،‬‬ ‫ﯾـــﺎرم‪ ،‬رﻓﯿﻘﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺪﻣﻢ‪ ،‬ﻫﻤﺴـــﺮم‪ ،‬ﺗﻮ ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻗﻬﺮﻣـــﺎن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ در ﻃﻮل ﻋﻤﺮم‬ ‫ﺑـــﻮده ای‪ ،‬ﻣﯽ داﻧـــﻢ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯽ از ﻋﺸـــﻘﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن اﯾﺜﺎر و اﻧﺴـــﺎن‬ ‫دوﺳـــﺘﯽ اﺳﺖ دﺳﺖ ﺑﮑﺸﯽ و در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺨﺘﯽ اﯾﻦ روزﻫﺎ ﯾﮏ ﮔﻮﺷﻪ‬ ‫ﺑﻨﺸﯿﻨﯽ وﺗﻨﻬﺎ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯽ و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻗﻄﻊ دﻟﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاﻫﺪ ﻫﺮﮐﺎری‬ ‫از دﺳـــﺘﺖ ﺑﺮ ﻣـــﯽ آﯾﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﯽ‪ ،‬ﻣﻦ ﮐﻨـــﺎرت ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ‪ ،‬ﺗﻮ‬ ‫ﻓﻘﻂ ﻗﻮی ﺑﺎش‪ ،‬ﻣﺤﮑﻢ ﺑﺎش و ﺑﻪ راﻫﺖ اداﻣﻪ ﺑﺪه‪....‬‬ ‫ﻣﺜﻞ ﻫﻤﯿﺸﻪ از زﯾﺮ ﻗﺮآن ردت ﻣﯽ ﮐﻨﻢ وﭼﺸﻢ ﺑﻪ راﻫﺖ‬ ‫ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻣﻦ‪ ...‬ﺧﺪاوﻧﺪ ﯾﺎر و ﯾﺎورت ﺑﺎﺷﺪ‪...‬‬ ‫ﻣﻮﻧﺎ ﺳﺎﻣﻌﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ دﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ داﺳﺘﺎن ﻧﻮﯾﺴﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﻓﺼﻠﯽ ﺳﻔ�ﺪ‪،‬زﻣ�ﻦ ﻫﺎی ﯾﺦ زده‪،‬‬ ‫ﺗﮏ درﺧﺘﯽ ﺧﺸﮑ�ﺪه و ﺑﯽ ﺣﺎل‪� ،‬ﺎ ﺷﺎﺧﻪ ﻫﺎی ﺑﯽ ﺟﺎن و �ﺮگ‪.‬‬ ‫ﺗﺎ ﻓﺼﻞ �ﻬﺎر ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻫﺎﺳﺖ‪ .‬ﭼﻪ د�ﺮ ﺳ�ﺰ ﺧﻮاﻫ�ﻢ ﮔﺸﺖ‪...‬‬ ‫ﻣﻬﺮﻧﻮش ﯾﻮﺳﻔﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫»ﮐﺴﺐ رﺗﺒﻪ دوم ﭘﺎدﮐﺴﺖ در ﺳﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘﻪ ‪ ٧‬در ﺟﺸﻨﻮاره ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ _ ﻫﻨﺮی ﻓﺮدا«‬ ‫»اﺣﻤﺪرﺿﺎ اﺣﻤﺪی« از ﺷﻌﺮا و ﻧﻮ�ﺴﻨﺪﮔﺎن ﻣﻌﺎﺻﺮ ‪ ،‬در ‪ ۱۳۱۹‬در ﮐﺮﻣﺎن ﻣﺘﻮﻟﺪ ﺷﺪه‬ ‫اﺳـــﺖ‪ .‬او در ﻣﻬﺮ ﻣﺎه ﺳـــﺎل ‪ ۱۳۴۹‬در ﮐﺎﻧﻮن �ﺮورش ﻓﮑﺮی ﮐـــﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل �ﻪ ﮐﺎر ﺷﺪ و ﺗﺎ ﺳﺎل ‪� ۱۳۷۳‬ﻪ ﻓﻌﺎﻟ�ﺖ ﺧﻮد در ﮐﺎﻧﻮن اداﻣﻪ داد ‪.‬‬ ‫آﺷـــﻨﺎﯾﯽ ﻋﻤﯿﻖ او �ﺎ ﺷـــﻌﺮ و ادﺑ�ﺎت ﮐﻬﻦ ا�ﺮان و ﺷـــﻌﺮﻧ�ﻤﺎﯾﯽ دﺳﺘﻤﺎ�ﻪای ﺷﺪ ﺗﺎ‬ ‫ﺣﺮﮐﺘﯽ ﮐﺎﻣﻼﻣﺘﻔﺎوت را در ﺷـــﻌﺮ ﻣﻌﺎﺻﺮ آﻏﺎز و ﭘﯽر�ﺰی ﮐﻨﺪ و از ﺑ�ﺴﺖ ﺳﺎﻟﮕﯽ �ﻪ‬ ‫ﻃﻮر ﺟﺪی �ﻪ ﺳـــﺮودن ﺷﻌﺮ �ﺮداﺧﺖ‪ .‬وی ﻧﺨﺴـــﺘ�ﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﺷﻌﺮش را �ﺎ ﻋﻨﻮان‬ ‫»ﻃﺮح« در ﺳﺎل ‪ ۱۳۴۰‬ﻣﻨﺘﺸﺮ ﮐﺮد ﮐﻪ ﺗﻮﺟﻪ �ﺴ�ﺎری از ﺷﺎﻋﺮان و ﻣﻨﺘﻘﺪان دﻫﻪ ‪۴۰‬‬ ‫را ﺟﻠﺐ ﮐﺮد‪ .‬وی ﻫﻤﭽﻨ�ﻦ آﺛﺎری در ادﺑ�ﺎت ﮐﻮدک و ﻧﻮﺟﻮان دارد‪.‬‬ ‫وی در ﺳـــﺎل ‪�۱۳۸۵‬ﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎﻋﺮ �ﺮﮔﺰ�ﺪه در ﺟﺎ�ﺰه ﺷﻌﺮ »ﺑ�ﮋن ﺟﻼﻟﯽ« اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﺷﺪ و در ﺳﺎل ‪ ۱۳۸۸‬ﻧﺎﻣﺰد در�ﺎﻓﺖ ﺟﺎ�ﺰه »ﻫﺎﻧﺲ ﮐﺮ�ﺴﺘ�ﻦ آﻧﺪرﺳﻦ« ﺷﺪ‪.‬‬ ‫‪۶۳۹۱۱۹/https://enama.ir/videos‬‬ ‫ﻟﯿﻨﮏ ﭘﺎدﮐﺴﺖ ﺗﻮ ﺧﻮد آﻧﺠﺎ ﻧﺒﻮدی ﮐﻪ درﺳﺎﯾﺖ اﯾﻨﻤﺎ ﺑﺎرﮔﺬاری ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫)ﺑﺮای ﺑﺎزﮐﺮدن اﯾﻦ ﻟﯿﻨﮏ در ﻣﺘﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﮕﺎردﺳـــﺘﺎن ﺷﻤﺎره ‪ ،۲‬روی ﻟﯿﻨﮏ اﯾﻦ وﯾﺪﺋﻮ‬ ‫ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ(‪.‬‬ ‫ﺧﻮاﻧﺶ‪ :‬ﺻﺒﺎ اﺳﻤﺎﻋﯿﻠﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﯽ و ﻟﺤﻦ ﺧﻮاﻧﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫رﺣﻤﯽ ﺧﺪای ﻣﺎ!‬ ‫ﻃﺒ�ﻌﺖ ﺑﯽ ﺟﺎن و ﻧﺎﺗﻮان‬ ‫در ﻋﻤﻖ دﻟﺶ ﻓﺮ�ﺎد ﻣ�ﮑﺸﺪ‪:‬‬ ‫از ﺑﯽرﺣﻤﯽ ﻫﺎ‬ ‫از ﺳﻮز دردﻫﺎ‬ ‫از ﻧﺎداﻧﯽ ﻫﺎی ﺣ�ﻮاﻧﺎت ﻧﺎﻃﻖ‪...‬‬ ‫ﭼﻪ ﻣﯽﮔﺬرد �ﺮ ا�ﻦ روزﻫﺎ؟!‬ ‫ﻣﻬﺮﻧﻮش ﯾﻮﺳﻔﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫»ﮐﺴﺐ رﺗﺒﻪ دوم ﻧﻤﺎﯾﺸﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻧﯽ در ﺳﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘﻪ ‪ ٧‬در ﺟﺸﻨﻮاره ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ _ ﻫﻨﺮی ﻓﺮدا«‬ ‫»ﻣﺴﻠﻢ ﻗﺎﺳﻤﯽ«‪� ،‬ﺎز�ﮕﺮ‪ ،‬ﻧﻮ�ﺴﻨﺪه‪ ،‬ﮐﺎرﮔﺮدان‪ ،‬ﺻﺪاﭘ�ﺸﻪ و �ﮋوﻫﺸﮕﺮ اﺳﺖ‪ .‬او‬ ‫ﺗﺌﺎﺗﺮ‪ ،‬ﻧﻤﺎ� ِﺶ ﺧﻼق و ﻓﻦ ﺑ�ﺎن را در داﻧﺸﮑﺪهﻫﺎی ﺗﻬﺮان‪ ،‬ﻋﻠﻮم �ﺰﺷﮑﯽ و ﺗﺮﺑ�ﺖ‬ ‫ﻣﻌﻠﻢ ﺗﺪر�ﺲ ﮐﺮده اﺳـــﺖ‪ .‬اﺟﺮای ﺻﺪﻫﺎ ﻧﻤﺎ�ﺶ ﺳ�ﺎر‪ ،‬ﺧ�ﺎ�ﺎﻧﯽ و ﺻﺤﻨﻪای در‬ ‫ﺳﺮاﺳﺮ ﮐﺸﻮر و ﺣﻀﻮر در ﺟﺸﻨﻮارهﻫﺎی ا�ﺮاﻧﯽ و ﺧﺎرﺟﯽ از د�ﮕﺮ ﻓﻌﺎﻟ�ﺖﻫﺎی ا�ﻦ‬ ‫ﭘ�ﺸﮑﺴـــﻮت ﺣﻮزه ی ﺗﺌﺎﺗﺮ ﮐﻮدک و ﻧﻮﺟﻮان �ﻪ ﺷـــﻤﺎر ﻣﯽآ�ﻨﺪ‪ .‬ﻧﻘﺎﻟﯽ و �ﺮده‬ ‫ﺧﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﺗﺮﺟﻤﻪ و ﺗﺎﻟ�ﻒ ﭼﻨﺪ�ﻦ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﻧﻤﺎ�ﺸﻨﺎﻣﻪ �ﺮای ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن از‬ ‫ﻋﻤﺪه ﮐﺎرﻫﺎی ا�ﻦ ﻫﻨﺮﻣﻨﺪ ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﮐﺘﺎب »�ﻬﺸﺖ ﻓﺮوﺷﯽ«‪ ،‬ﺷﺎﻣﻞ‬ ‫ﻧﻤﺎ�ﺸـــﻨﺎﻣﻪﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه و �ﻨﺪآﻣﻮز اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻣﯽﺗﻮاﻧ�ﺪ �ﻪ ﺻﻮرت زﻧﺪه‪ ،‬ﻫﻢ‬ ‫ﻧﻤﺎ�ﺸﯽ و ﻫﻢ �ﻪ ﺻﻮرت راد�ﻮﯾﯽ اﺟﺮا ﮐﻨ�ﺪ‪.‬‬ ‫‪۶۳۹۲۱۸/https://enama.ir/videos‬‬ ‫ﻟﯿﻨﮏ ﻧﻤﺎﯾﺸﻨﺎﻣﻪ ﺧﻮاﻧﯽ »ﺑﻬﺸﺖ ﻓﺮوﺷﯽ «ﮐﻪ درﺳﺎﯾﺖ اﯾﻨﻤﺎ ﺑﺎرﮔﺬاری ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫)ﺑﺮای ﺑﺎزﮐﺮدن اﯾﻦ ﻟﯿﻨﮏ در ﻣﺘﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﮕﺎردﺳـــﺘﺎن ﺷـــﻤﺎره ‪ ،۲‬روی ﻟﯿﻨﮏ اﯾﻦ وﯾﺪﺋﻮ‬ ‫ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ(‪.‬‬ ‫ﺧﻮاﻧﺶ‪ :‬ﻓﺎﻃﻤﻪ دوﻟﺘﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ دﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﯽ و ﻟﺤﻦ ﺧﻮاﻧﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫زﻧﺪﮔـــﯽ آب رواﻧﯽ اﺳـــﺖ ﮐـــﻪ ﺟﺮ�ـــﺎن دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ �ـــﺎد وزاﻧﯽ اﺳـــﺖ ﮐـــﻪ وز�ـــﺪن دارد‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺳـــﺮو ﻣﺪ�ﺪی اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﻗﺎﻣـــﺖ دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ �ﺮگ ﮔﻠﯽ اﺳـــﺖ ﮐـــﻪ ﻃـــﺮاوت دارد‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﮐـــﻮه ﻋﻈ�ﻤﯽ اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﻫﯿ�ـــﺖ دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ زﺧـــﻢ ﻋﻤ�ﻘﯽ اﺳـــﺖ ﮐﻪ درﻣـــﺎن دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ رﻧﺞ ﻗﺸـــﻨﮕﯽ اﺳـــﺖ ﮐﻪ د�ـــﺪن دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ آه ﺿﻌ�ﻔﯽ اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﺣﺎﺟـــﺖ دارد‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﺳـــﻨﺠﺶ ﺳﺨﺘﯽ اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﻋ�ﺮت دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ راه �ﻠﻨـــﺪی اﺳـــﺖ ﮐـــﻪ �ﺎ�ـــﺎن دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ راز ﻧﻬﺎﻧـــﯽ اﺳـــﺖ ﮐـــﻪ ﺣﮑﻤـــﺖ دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﭼـــﺮخ �ﺰرﮔﯽ اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﻣـــﺮوت دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ آب رواﻧﯽ اﺳـــﺖ ﮐـــﻪ ﺟﺮ�ـــﺎن دارد‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﺣﮑﺎ�ـــﺖ آﻣـــﺪن و رﻓﺘـــﻦ ﻣﺎﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ اﻣـــﺮوز و ﻓﺮداﻫـــﺎی ﻣﺎﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﻋﻤـــﺮ ﮔﺮاﻧﻤﺎ�ـــﻪ ی ﻣﺎﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﺷـــﻮق دﮔﺮ�ـــﺎره ی ﻣﺎﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﺷـــﺎدی و ﺧﻮﺷـــﺤﺎﻟﯽ ﻣﺎﺳـــﺖ‬

‫زﻧﺪﮔـــﯽ اﺷـــﮏ وﻏـــﻢ وﮔﺮ�ـــﻪ ی ﻣﺎﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﺧـــﻮب و �ـــﺪ و ﻧ�ﮑـــﯽ ﻣﺎﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﺣﮑﺎ�ـــﺖ آﻣـــﺪن و رﻓﺘﻦ ﻣﺎﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﻓﺼـــﻞ ﮔﻞ اﻓﺸـــﺎن �ﻬـــﺎر اﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﺷـــ�ﻨﻢ و �ـــﺎس و ارﻏـــﻮان اﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔﯽ ﻋﺸـــﻖ ورز�ﺪن و ﻣﻬﺮ ﻣﻦ و ﺗﻮ اﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ اﻧﻌـــﮑﺎس ﺣـــﺮﮐﺎت �ﺸـــﺮ اﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﻣﻬـــﺮ و وﻓـــﺎی �ـــﺎر اﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ آه دل ﻏـــﻢ دار اﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﭼﺸـــﻢ ﺗـــﺮ ﺑ�ﻤـــﺎر اﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ اﻣـــﺮوز و ﻓﺮداﻫـــﺎی ﻣﺎﺳـــﺖ‬ ‫زﻧﺪﮔـــﯽ ﺣﮑﺎ�ـــﺖ آﻣـــﺪن و رﻓﺘﻦ ﻣﺎﺳـــﺖ‬ ‫ﻫﻼل ﻧﻘﯿﺎن‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﺷﻌﺮ و ﺷﻌﺮ ﺧﻮاﻧﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﺗ�ﺮﮔﯽ ﻣﯽ آ�ﺪ ‪.‬‬ ‫دﺷﺖ ﻣﯽ ﮔ�ﺮد آرام‪.‬‬ ‫ﻗﺼﻪ ی رﻧﮕ ِﯽ روز‪،‬‬ ‫ﻣﯽ رود رو �ﻪ ﺗﻤﺎم‪.‬‬ ‫ﻃﻨﯿﻦ دوﻟﺘﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ دﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫د�ﺪی ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﯽ رﻧﮓ و ر�ﺎ �ﻮد زﻣﺴﺘﺎن؟‬ ‫ﻣﻈﻠﻮم ﺗﺮ�ـــﻦ ﻓﺼﻞ ﺧﺪا �ﻮد زﻣﺴـــﺘﺎن‬ ‫د�ﺪ�ـــﻢ ﻓﻘـــﻂ ﺳـــﺮدی او را و ﻧﺪ�ﺪ�ﻢ‬ ‫از ﻫﺮﭼﻪ دو رﻧﮓ اﺳـــﺖ رﻫﺎ �ﻮد زﻣﺴﺘﺎن‬ ‫ﻣﻬﺮﻧﻮش ﯾﻮﺳﻔﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﺑﺎز اﺳﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﺎﻟﻪ ﻣﺮﯾﻢ اوﻣﺪ و ﻫﻤﮕﯽ زل زدﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﯿﮑﻼﻣﻮن‪.‬‬ ‫ﺧﺎﻟـــﻪ ﻣﺮﯾﻢ ﺧﺎﻟﻪ ﭘﺪرﻣـــﻪ ‪ ،‬ﻧﻤﯽ دوﻧﻢ ﭼﺮا وﻗﺘﯽ ﻣﯿﮕﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاﯾـــﻢ ﺑﺮﯾﻢ ﺧﻮﻧﻪ ﺧﺎﻟﻪ‬ ‫ﻣﺮﯾﻢ‪ ،‬ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه ﯾﺎد ﺗﺮازوی داﻏﻮﻧﺸـــﻮن ﻣﯽ اﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﯽ ﺳﻠﯿﻘﮕﯽ ﺗﻤﺎم ﯾﻪ ﺗﯿﮑﻪ‬ ‫ﻣﻮﮐﺖ ﻫﻢ روش ﭼﺴﺒﻮﻧﺪن!‬ ‫ﺗﺎ ﯾﻪ ﻟﻘﻤﻪ ﻏﺬا ﻣﯽ ﺧﻮرﯾﻢ ‪ ،‬ﺑﻌﺪ از ﻏﺬا آدﻣﻮ ﮐﺸﻮن ﮐﺸﻮن ﻣﯿﻨﺪازن رو ﺗﺮازو ‪ .‬اﻧﮕﺎر‬ ‫ﻣﯿﺨﻮان ﺑﺪوﻧﻦ ﻏﺬاﺷﻮن ﭼﻘﺪر ﺑﻪ وزﻧﻤﻮن اﺿﺎﻓﻪ ﮐﺮده!‬ ‫ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ازاﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ وزن ﮐﺸﯽ ﺷﺎﮐﯿﻪ‪ ،‬ﯾﻪ ﭼﺸﻢ ﻏﺮه رﯾﺰ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯿﺮه ﮐﻪ‬ ‫اﮔﻪ ﺗﺮازو رو آوردن‪ ،‬اﻟﮑﯽ ﺷﻠﻮﻏﺶ ﮐﻨﯿﻦ ﺗﺎ ﺧﻮدﻣﻮن رو وزن ﻧﮑﻨﯿﻢ‪.‬ﻣﻨﻢ ﻣﯿﮕﻢ ﺑﺎﺑﺎ‪،‬‬ ‫ﭼﻪ ﺧﺒﺮه؟؟!! ﺗﺎزه ﺧﻮدﻣﻮن رو ﮐﺸﯿﺪﯾﻢ! ﺑﻪ ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات ﺗﺮازو ﻓﺸﺎر ﻣﯿﺎد!‬ ‫وﻟﯽ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرﮔﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﭼﻢ دار ﻻﻏﺮی و ﮐﻢ ﺧﻮری ﺑﻮد‪ ،‬اﺻﻼ\" ﮔﻮﺷـــﺶ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺎ‬ ‫ﺑﺪﻫﮑﺎر ﻧﺒﻮد‪.‬‬ ‫ﻇﻔﺮﻣﻨﺪاﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ‪ :‬ﭘﻨﺞ‬ ‫ﻫﻤﯿﺸـــﻪ دﺳـــﺖ ﺑـــﻪ ﮐﻤـــﺮ و‬ ‫ﻧﮕﻪ داﺷـــﺘﻢ!ﯾﻪ‬ ‫ﺳـــﺎﻟﻪ ﺧﻮدﻣﻮ رو ‪۶۰‬‬ ‫ﺟﺮأت ﻧﺪاﺷـــﺖ‬ ‫ﻣﺴـــﻠﻤﻮﻧﯽ ﻫـــﻢ‬ ‫ﻗﺪﺗـــﻪ ‪ ۶۰ ،‬ﻫـــﻢ‬ ‫ﺑﮕﻪ ﺑﺎﺑﺎ ﯾﻪ ﻣﺘﺮ وﻧﯿﻢ‬ ‫ﺑﺮات زﯾﺎده!‬ ‫ﮐـــﺮد و ﮔﻔـــﺖ‪ :‬ﻣـــﺎدر‬ ‫ﻣﺎﻣـــﺎن ﺑﺰرﮔـــﻢ روﺑﻪ ﻣﻦ‬ ‫ﺧﻮاﺳـــﺘﻢ ازﯾﻦ ﻣﻬﻠﮑﻪ‬ ‫ﺧﻮدﺗﻮ ﺑﮑـــﺶ! ﻣﻨﻢ ﮐﻪ ﻣﯽ‬ ‫ﻓﺮارﮐﻨـــﻢ ‪ ،‬ﻋﯿـــﻦ زورو ‪ ،‬ﭘﺮﯾﺪم ﺟﻠﻮش وﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﻣﺎﻣﺎﻧﯽ ﻣﻦ ﭼﻨﺪﮐﯿﻠﻮﺑﺎﺷﻢ ﺧﻮﺑﻪ؟ ﺑﺎ‬ ‫اﯾـــﻦ ﺟﻤﻠـــﻪ اﻧﮕﺎر آﺗﯿﺶ اﻧﺪاﺧﺘﻢ ﺗﻮ اﻧﺒﺎرﮐﺎه ! ﻫﻤﻪ ﺷـــﺮوع ﮐـــﺮدن ﺑﻪ ﺑﺤﺚ درﻣﻮرد‬ ‫وزﻧﺸﻮن‪ .‬ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ ﺑﻪ ﻣﻦ ﮔﻔﺖ‪:‬ﻣﺎدرﻗﺮﺑﻮﻧﺖ ﺑﺮم ‪ ۵۰‬ﺑﺎﺷﯽ ﺧﻮﺑﻪ!‬ ‫ﮔﻔﺘﻢ‪ :‬ﭼﺮا‪۵۰‬؟‪ ۶۰‬ﻫﻢ ﺑﺎﺷـــﻢ ﺧﻮﺑﻪ ! ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ ﮔﻔﺖ‪:‬ﻣﺎدر ‪ ،‬ﻣﻦ ‪۶۰‬ﻫﺴـــﺘﻢ ﺗﻮﺑﺎﯾﺪ‬ ‫‪ ۵۰‬ﺑﺎﺷـــﯽ !ﮔﻔﺘـــﻢ‪ :‬ﻣﻦ ‪ ۱۶۵‬ﻗﺪﻣﻪ ‪ ۶۰،‬ﺑﺎﺷـــﻢ ﺧﻮﺑﻪ ﺷـــﻤﺎ ﯾﻪ ﻣﺘﺮوﻧﯿـــﻢ ﻗﺪﺗﻮﻧﻪ ‪،۵۰‬‬

‫ﺑﺎﯾﺪﺑﺎﺷﯽ!‬ ‫از ﭼﻠﻪ ﮐﻤﺎن رﻫﺎ ﺷﺪه‬ ‫ﺧﺎﻟﻪ ﻣﺜﻞ ﺗﯿﺮی ﮐﻪ‬ ‫ﻣﯿﮕـــﻪ دﯾﮕﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ‪،‬‬ ‫ﺑـــﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬راﺳـــﺖ‬ ‫داری وﻟـــﯽ ﻗﺒـــﻮل‬ ‫ﺷـــﻤﺎم اﺿﺎﻓﻪ وزن‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯽ‪.‬‬ ‫دﯾﮕﻪ ﺧﻮاﻫﺮ!‬ ‫وزن ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺪه‬ ‫ﮔﻮﻫﺮﺑـــﺎر ﺧﺎﻟـــﻪ ‪ ،‬از‬ ‫ﺑـــﺎ اﯾـــﻦ ﻓﺮﻣﺎﯾـــﺶ‬ ‫ﻓﺮ ﯾﺎ د \" ا ﻻ ﺿﺎ ﻓـــﻪ‬ ‫ﮔﻮﺷـــﻪ وﮐﻨﺎر ﺧﻮﻧﻪ‬ ‫ﻣﺎﻣﺎﻧﻤـــﻮ دﯾـــﺪم ﮐﻪ اون‬ ‫وزن\"ﺣﻀﺎرﺑﻠﻨـــﺪ ﺷـــﺪ‪.‬‬ ‫ﮔﻮﺷﻪ وﮐﻨﺎر‪ ،‬ﺑﯿﺮق \"ﺷﻤﺎم اﺿﺎﻓﻪ وزن دارﯾﻦ\" دﺳﺘﺸﻪ‪.‬‬ ‫ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﻇﺎﻫ ًﺮا ﺧﻮدﺷـــﻮ ﺗﺴـــﻠﯿﻢ ﻧﺸﻮن ﻣﯽ داد‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎﻣﺤﺴﻮس داﺷﺖ ﺑﺮای‬ ‫ﺧﻮدش رأی ﺟﻤﻊ ﻣﯽ ﮐﺮد ‪ .‬ﻧﯿﺰﺷـــﻮ ﺳـــﻤﺖ ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﮔﺮﻓﺖ وﮔﻔﺖ ‪:‬ﻣﺜ ًﻼ ﻋﺮوس‪ ،‬وزن ﺗﻮ‬ ‫ﭼﻨﺪ ﮐﯿﻠﻮ ﺑﺎﺷـــﻪ ﺧﻮﺑﻪ؟ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﮐﻪ ازﯾﻦ وﺿﻌﯿﺖ دل ﺧﻮﺷﯽ ﻧﺪاﺷﺖ ‪ ،‬ﺧﻮدﺷﻮﺧﻮﻧﺴﺮد‬ ‫ﻧﺸﻮن داد وﮔﻔﺖ‪ :‬ﻫﺮﭼﻘﺪﺑﺎﺷﻪ راﺿﯿﻢ ﺑﻪ رﺿﺎی ﺧﺪا! ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ ﮐﻪ ﺗﺎﺣﺎﻻ اﯾﻨﻘﺪر ﻗﺎﻧﻊ‬ ‫ﻧﺸـــﺪه ﺑﻮد واﻧﮕﺎر ﮐﻪ ﺧﻮدﺷﻮ ﺑﺮای اﯾﻦ ﺟﻮاب دﻧﺪان ﺷﮑﻦ آﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد ﮔﻔﺖ‪ :‬اﻻن‬ ‫ﮐﻪ ﭼﺎﻗﯽ‪ ،‬ﭘﺲ ﻓﺮدا ﭘﯿﺮی‪ ،‬ﮐﻮری داری‪ ،‬ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯿﺘﻮﻧﻪ ﺗﮑﻮﻧﺖ ﺑﺪه‪ ،‬ﻣﯿﺒﺮن ﻣﯿﻨﺪازﻧﺖ‬ ‫ﺧﻮﻧﻪ ﺳﺎﻟﻤﻨﺪان !!‬ ‫ﻫﻤﮕﯽ ﺑﺎاﯾﻦ ﺷـــﺮاﯾﻂ ﮐﻨﺎر اوﻣﺪن و ﭘﺮﭼﻢ ﺳـــﻔﯿﺪ ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن ‪ ،‬ﭼﻮن دﯾﮕﻪ ﻧﻤﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻦ‬ ‫ﺗﻠﻔﺎت ﺑﯿﺸﺘﺮی ﺑﺪن وﻫﻤﮕﯽ ﻣﻐﻠﻮب ﺗﺎﮐﺘﯿﮏ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﮐﻬﻨﻪ ﮐﺎر ﺷﺪﯾﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺮﺟﺎن ‪ ،‬دﺧﺘﺮ وﺳـــﻄﯽ ﺧﺎﻟﻪ رﻓﺖ ﺗﺮازو روﺑﯿﺎره ‪ ،‬ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎن ﭘﺎش روی ﯾﮑﯽ از ﻟﮕﻮﻫﺎی‬ ‫اﺳـــﺒﺎب ﺑـــﺎزی ﻧﻮه ﺧﺎﻟﻪ ‪ ،‬ﮐﻪ روی زﻣﯿـــﻦ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد‪ ،‬رﻓﺖ و ﻓﺮﯾـــﺎد ﮔﻮش ﺧﺮاش\" آی‬ ‫ﭘﺎم\"ﺑﻠﻨﺪﺷﺪش‪.‬‬ ‫ﭘـــﺎش روی ﺳـــﺮاﻣﯿﮏ ﻟﯿﺰ ﺧﻮرد و ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﺮازو ﺑﻪ ﭘـــﺮواز دراوﻣﺪ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ آن ﻗﺪر‬ ‫ﺳـــﺮﯾﻊ اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻧﺘﻮﻧﺴـــﺖ ﻋﮑﺲ اﻟﻌﻤﻠﯽ ﻧﺸﻮن ﺑﺪه! ﺗﺮازو ﻧﻘﺶ ﺑﺮ‬ ‫زﻣﯿﻦ ﺷﺪ وﺷﮑﺴﺖ و اون ﻋﻘﺮﺑﻪ ﻣﻨﺤﻮﺳﺶ ﺑﯿﺮون اﻓﺘﺎد!‬ ‫ﻫﻤﮕﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻗﻨﺪ ﺗﻮی دﻟﻤﻮن آب ﺷـــﺪه ﺑﻮد ‪ ،‬اﯾﻦ ﺻﺤﻨﻪ ی دل اﻧﮕﯿﺰ رو ﺗﻤﺎﺷـــﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و ﻣﺎﻣﺎن ﺑﺰرگ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﻋﺰﯾﺰی روازدﺳﺖ داده ﺑﻮد‪ ،‬ﺟﻠﻮی ﭘﯿﮑﺮﺑﺪون ﻋﻘﺮﺑﻪ‬ ‫ﺗﺮازو زاﻧﻮ زده ﺑﻮد‪.‬‬ ‫ﯾﮕﺎﻧﻪ ﺻﻔﺮی‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ دﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ داﺳﺘﺎن ﻧﻮﯾﺴﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ‪۷‬‬

‫�ﻪ دور از ﻫ�ﺎﻫﻮی ﺷـــﻬﺮ ﺑﯽ ﺻﺪا و آرام‪،‬‬ ‫از ﻧﻮازش ﮔﺮم ﺧﻮرﺷـــ�ﺪ ﻟﺬت ﻣﯽ �ﺮم‪...‬‬ ‫و ﭼﻪ زﯾ�ﺎﺳـــﺖ �ـــﺪون دﻏﺪﻏـــﻪ �ﻮدن‬ ‫ﭼـــﻪ زﯾ�ﺎﺳـــﺖ در اوج آﺳـــﻤﺎن �ﻮدن‪.‬‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﺠﺪ رﺿﺎﯾﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﻋﻘﺮﺑـــﻪ ﻫـــﺎی ﺳـــﺎﻋﺖ ﺑـــﯽ وﻗﻔـــﻪ‬ ‫ﻣـــﯽ ﭼﺮﺧﯿﺪﻧﺪ‪ .‬در ﺳـــﺮش ﻋـــﻼوه ﺑﺮ‬ ‫ﺗﯿﮏ ﺗﺎک ﺳـــﺎﻋﺖ‪ ،‬ﻫﺰاران ﻫﺰار ﺣﺮف‬ ‫ﭼـــﺮخ ﻣﯽ ﺧـــﻮرد‪ .‬ﻫﻤـــﻪ آن ﺣﺮوف ‪،‬‬ ‫ﺧﻼﺻﻪ ﺷـــﺪه ﺑـــﻮد در ﮐﻠﻤﺎﺗﯽ از ﯾﮏ‬ ‫ﻣﮑﺎﻟﻤـــﻪ ﺑﺎ ﭘـــﺪر و‬ ‫ﻣـــﺎدری ﮐـــﻪ‬ ‫ﻓﺮزﻧﺪﺷـــﺎن درﮐﻮدﮐـــﯽ ﺑـــﻪ ﺑﯿﻤـــﺎری ﮐﺮوﻧـــﺎ دﭼﺎر ﺷـــﺪه اﺳـــﺖ‪.‬‬ ‫روﭘـــﻮش ﭘﺰﺷـــﮑﯽ اش را ﺑﻪ ﺗﻦ ﮐﺸـــﯿﺪ‪ .‬ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﺧـــﻮد ﺑﻪ ﺗﺎزﮔﯽ‬ ‫ﻣﺎدرش را از دﺳﺖ داده ﺑﻮد و ﺣﺎل روﺣﯽ ﭼﻨﺪان ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ ﻧﺪاﺷﺖ‪،‬‬ ‫ﺻﻮرﺗﺶ را از ﺷـــﺎدی ﭘﺮ ﮐﺮد ﺗﺎ ﮐﻮدﮐﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺑﯿﻤﺎری ﺳـــﺨﺖ‬ ‫دﺳـــﺖ و ﭘﻨﺠﻪ ﻧﺮم ﻣـــﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬از ﻟﺒﺨﻨﺪش اﻧﺮژی ﺑﮕﯿﺮﻧﺪ‪ .‬در ﺑﯿﻤﺎرﺳـــﺘﺎن‪،‬‬ ‫ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ اﻣﯿﺪ ﻓﺮﺷـــﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻮد‪ .‬ﺑﻪ اﺗﺎق ﻓﺮﺷـــﺘﻪ‪ ،‬ﻫﻤـــﺎن ﮐﻮدﮐﯽ ﮐﻪ ﻣﺎدر و‬ ‫ﭘﺪرش ﺑﻪ او اﻣﯿﺪ ﺑﺴـــﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ‪ ،‬رﻓﺖ‪ .‬ﮐﻮدﮐـــﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺟﺎی ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﺣﺮوف‬ ‫اﻟﻔﺒﺎ ﺑﺮ روی ﺗﺨﺖ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ﺧﻮاﺑﯿﺪه ﺑﻮد‪ .‬وﺿﻌﯿﺖ او را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮد و از اﺗﺎق‬ ‫ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪ‪.‬‬ ‫وﺿﻌﯿﺖ ﭼﻨﺪ ﺑﯿﻤﺎر ﮐﺮوﻧﺎﯾﯽ دﯾﮕﺮ را ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮد‪ .‬در راه ﺑﺮﮔﺸﺖ ﺑﻪ اﺗﺎق ﻓﺮﺷﺘﻪ‪ ،‬ﭘﺪر‬ ‫او را دﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳـــﻮﯾﺶ ﻣﯽ دود‪ .‬اﺿﻄﺮاب ﺷـــﺨﺺ ﻣﻘﺎﺑﻠﺶ ﺑﻪ او ﻧﯿﺰ ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷـــﺪ‪ .‬ﺑﺎ‬ ‫ﻓﻬﻤﯿﺪن وﺿﻌﯿﺖ ﺑﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ‪ ،‬ﻫﻤﭽﻮن ﭘﺪری ﺑﻪ ﺳﻤﺖ اﺗﺎق او رﻓﺖ‪.‬‬ ‫ﺻﺪ ا ی ﮔﺮﯾﻪ ی ﻣﺎدرش را از ﭘﺸﺖ در اﺗـــﺎق ﺷـــﻨﯿﺪ‪ .‬ﮐﻤـــﺮ ﺧﻢ‬ ‫آﻧﭽﻪ را ﮐﻪ از دﺳﺘﺶ‬ ‫ﺷـــﺪه ﭘـــﺪر او را دﯾﺪ‪ .‬ﻫﺮ‬ ‫ﺳـــﺎﻋﺎﺗﯽ ﺑﻌـــﺪ ﻟﺒﺨﻨﺪ‬ ‫ﺑـــﺮ ﻣﯽ آﻣﺪ اﻧﺠـــﺎم داد‪.‬‬ ‫ﻓﺮﺷـــﺘﻪ را ﻣـــﯽ دﯾـــﺪ ﮐـــﻪ ﺑـــﻪ او ﭼﺸـــﻤﮏ ﻣـــﯽ زﻧﺪ و‬ ‫ﻣـــﯽ ﮔﻮﯾﺪ‪»:‬ای ﻗﻬﺮﻣﺎن ﻣﻦ! ﺑـــﻪ ﺗﻮ ﻟﺒﺨﻨﺪ ﻣﯽ زﻧﻢ ﺗﺎ‬ ‫ﺧﺴﺘﮕﯽ ات در ﺑﺮود و ﺑﺘﻮاﻧﯽ ﻟﺒﺨﻨﺪ را‬ ‫روی ﻟﺐ ﺗﻤﺎﻣﯽ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﻫﺎی اﯾﻦ‬ ‫ﺑـــﺮ‬ ‫ﺳﺮزﻣﯿﻦ ﺑﻨﺸﺎﻧﯽ‪«.‬‬ ‫ﻣﺤﺪﺛﻪ ﺷﻤﺴﯿﺎن‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ دﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ داﺳﺘﺎن ﻧﻮﯾﺴﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎی ﮐﺎﻏﺬی را‪ ،‬روز و ﺷـــﺐ ﺗﮑﺮار ﮐﺮدن‬ ‫ﺧﺎﻃـــﺮات �ﺎ�ﮕﺎﻧـــﯽ‪ ،‬زﻧﺪﮔـــﯽ ﻫـــﺎی اداری‬ ‫ﺧﺴـــﺘﻪ ام از آرزو ﻫـــﺎ‪ ،‬آرزو ﻫﺎی ﺷـــﻌﺎری‪.‬‬ ‫دﯾﺒﺎ آرﯾﺎﯾﯽ ﭘﻨﺎه‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﮐﺴﺐ رﺗﺒﻪ ﺳﻮم ﺗﮑﻨﻮازی ﭘﯿﺎﻧﻮ در ﺳﻄﺢ ﻣﻨﻄﻘﻪ ‪ ٧‬در ﺟﺸﻨﻮاره ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ _ ﻫﻨﺮی ﻓﺮدا‬ ‫»ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺷـــﮕﻔﺖاﻧﮕ�ﺰ آﻣﻠﯽ �ﻮﻟﻦ«‪�،‬ﮑﯽ از ﺗﺤﺴـــ�ﻦ�ﺮاﻧﮕ�ﺰﺗﺮ�ﻦ ﻓ�ﻠﻢﻫﺎی‬ ‫ﺳ�ﻨﻤﺎﯾﯽ ﺟﻬﺎن اﺳﺖ‪ .‬اﮔﺮ �ﮕﻮﺋ�ﻢ ﺣﺪاﻗﻞ ﻧ�ﻤﯽ از ا�ﻦ ﻣﻮﻓﻘ�ﺖ ﻣﺪ�ﻮن ﻣﻮﺳ�ﻘﯽ‬ ‫ﻣﺘﻦ ﻓ�ﻠﻢ اﺳﺖ اﻏﺮاق ﻧﮑﺮده ا�ﻢ‪.‬‬ ‫آﻟ�ﻮم ﻣﻮﺳـــ�ﻘﯽ ا�ﻦ ﻓ�ﻠﻢ ﺷﺎﻣﻞ ‪ ۲۰‬ﻗﻄﻌﻪ ﻣﻮﺳ�ﻘﯽ �ﺎ ﺷﺎ�ﺪ �ﻪ ﻋ�ﺎرت د�ﮕﺮ‪۲۰ ،‬‬ ‫ﺷﺎﻫﮑﺎر ﻫﻨﺮی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮﺳـــﻂ آﻫﻨﮕﺴﺎز ﭼ�ﺮه دﺳﺖ ﻓﺮاﻧﺴﻮی »�ﺎن ﺗ�ﺮﺳﻦ«‬ ‫ﺗﻬ�ﻪ و ﻧﻮاﺧﺘﻪ ﺷـــﺪه اﺳﺖ‪ .‬ا�ﻦ اﺳﺘﺎد ﻣﻮﺳ�ﻘﯽ‪ ،‬ﺗﻮاﻧﺎﯾﯽ ﻧﻮاﺧﺘﻦ ﺑ�ﺶ از ‪ ۶‬ﺳﺎز‬ ‫ﻣﺨﺘﻠﻒ را دارد‪.‬‬ ‫‪۶۳۹۱۰۷/https://enama.ir/videos‬‬ ‫ﻟﯿﻨﮏ ﺗﮑﻨﻮازی ﭘﯿﺎﻧﻮ ﮐﻪ درﺳﺎﯾﺖ اﯾﻨﻤﺎ ﺑﺎرﮔﺬاری ﺷﺪه اﺳﺖ‪.‬‬ ‫)ﺑﺮای ﺑﺎزﮐﺮدن اﯾﻦ ﻟﯿﻨﮏ در ﻣﺘﻦ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﻧﮕﺎردﺳـــﺘﺎن ﺷـــﻤﺎره ‪ ،۲‬روی ﻟﯿﻨﮏ اﯾﻦ وﯾﺪﺋﻮ‬ ‫ﮐﻠﯿﮏ ﮐﻨﯿﺪ(‪.‬‬ ‫زﯾﻨﺐ ﻗﺎروﻧﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ دﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﯽ و ﻟﺤﻦ ﺧﻮاﻧﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫روﺳﺘﺎ�ﻤﺎن ﺑﯽ رﻧﮓ و ر�ﺎﺳﺖ؛‬ ‫در ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎ�ﺶ �ﮏ ﺳ�ﺪ ﻋﺸﻖ‪،‬‬ ‫در روزﻫﺎ�ﺶ ﮔﺮﻣﯽ و ﺷﻮق ﮐﺎر و ﮐﻮﺷﺶ‪،‬‬ ‫و زﻧﺪﮔﯽ �ﺪون ﺗﻮﻗﻊ و �ﺎ آراﻣﺶ؛اداﻣﻪ دارد‪...‬‬ ‫ﻣﻬﺮﻧﻮش ﯾﻮﺳﻔﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﻫﻤﺎنﻃﻮر ﮐﻪ ﻗﺎب ﻋﮑﺲ ﺧﺎﻧﻮادﮔﯽﻣﺎن را در دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ‪،‬‬ ‫ﻋﮑـــﺲ ﻣﺎدرم را ﻧﻮازش ﻣﯽﮐﺮدم‪ .‬ﭼﻨـــﺪ روز ﺑﻮد ﮐﻪ او را ﻧﺪﯾﺪه‬ ‫ﺑﻮدم؟ ﻧﻤﯽ داﻧﻢ! آﻣﺎرش از دﺳﺘﻢ در رﻓﺘﻪ اﺳﺖ‪...‬‬ ‫ﭘﺪرم ﺑﻪ ﺳـــﻤﺘﻢ آﻣﺪ‪ ،‬ﺳﺮم را در آﻏﻮش ﮔﺮﻓﺖ و ﻗﻄﺮه اﺷﮑﯽ ﮐﻪ از وﺟﻮدش ﺑﯽﺧﺒﺮ‬ ‫ﺑﻮدم را از روی ﮔﻮﻧﻪام ﭘﺎک ﮐﺮد‪.‬‬ ‫_ﭼﯽ ﺷﺪه ﺑﺎز دﺧﺘﺮ ﺑﺎﺑﺎ؟ ﭼﻘﺪر دﯾﮕﻪ ﻣﯽﺧﻮای ﭼﺸﻤﺎی ﺧﻮﺷﮕﻠﺖ رو ﺗﺮ ﮐﻨﯽ؟‬ ‫راه اﺷﮑﻢ ﺑﺎزﺷﺪ‪ .‬اﻧﮕﺎر ﺑﺎ دﯾﺪن ﭘﺪرم‪ ،‬ﻏﻢ دﻟﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﯾﺎدم آﻣﺪ!‬ ‫_ﺑﺎﺑـــﺎ ﺧﯿﻠﯽ دﻟﻢ ﺑﺮای ﻣﺎﻣﺎن ﺗﻨﮓ ﺷـــﺪه! دﻟﻢ ﻣﯽﺧﻮاد ﮐـــﻪ ﻣﺎﻣﺎن ﺑﯿﺎد و ﻓﻘﻂ ﻣﻦ رو ﺑﻐﻞ‬ ‫ﮐﻨﻪ! ﻓﻘﻂ در آﻏﻮﺷﺶ آرام ﺑﮕﯿﺮم و ﻋﻄﺮ ﺗﻨﺶ رو اﺳﺘﺸﻤﺎم ﮐﻨﻢ! ﺑﺎﺑﺎﯾﯽ ﺟﻮﻧﻢ‪ ،‬ﺗﻮ رو ﺑﻪ‬ ‫ﺧﺪا ﻣﻦ رو ﺑﺒﺮ ﭘﯿﺶ ﻣﺎﻣﺎن! ﻗﻮل ﻣﯿﺪم ﻓﻘﻂ از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﺑﺒﯿﻨﻤﺶ!‬ ‫ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﺎ اﺻﺮارﻫﺎی ﻣﮑﺮر ﻣﻦ‪ ،‬ﭘﺪرم رﺿﺎﯾﺖ داد و ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎ ِن \"ﻣﺤﻞ ﮐﺎر ﻣﺎدرم\"‬ ‫راه اﻓﺘﺎدﯾﻢ‪.‬‬ ‫ﺑﻌﺪ از دﻗﺎﯾﻘﯽ ﮐﻪ اﻧﮕﺎر ﺑﺮای ﻣﻦ ﺳﺎﻋﺖﻫﺎ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن رﺳﯿﺪﯾﻢ؛ ﭘﺪرم ﺑﺎ ﻣﺎدرم‬ ‫ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺖ و ﻣﺎدرم ﭘﺸـــﺖ ﭘﻨﺠﺮهی اﺗﺎﻗﺶ اﯾﺴﺘﺎد‪.‬ﺑﺎ دﯾﺪﻧﺶ ﭼﺸﻤﺎﻧﻢ ﭘﺮاز اﺷﮏ ﺷﺪ‪،‬‬ ‫اﻣـــﺎ ﻣـــﺎدرم ﻟﺒﺨﻨﺪ ﺑﻪ ﻟﺐ داﺷـــﺖ! ﻟﺒﺨﻨﺪی ﮐﻪ ﺻﺪ ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﯿﺸـــﺘﺮ از ﻗﺮصﻫﺎی آراﻣﺒﺨﺶ‪،‬‬ ‫آراﻣـــﺶ را ﺑﻪ وﺟﻮدم ﺗﺰرﯾﻖ ﻣﯽﮐﺮدﻧﺪ‪ .‬دﺳـــﺖﻫﺎﯾﻢ را ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﮑﺎن‬ ‫دادم‪ .‬ﻣـــﺎدرم ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽﮐﺮد اﻣـــﺎ در آن ﻫﯿﺎﻫﻮ ﺻﺪاﯾﺶ ﺑﻪ‬ ‫ﮔﻮﺷﻢ ﻧﻤﯽرﺳﯿﺪ! ﻓﻘﻂ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺟﻤﻠﻪی \"دﻟﻢ‬ ‫ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺮات ﺗﻨﮓ ﺷﺪه\" را ﻟﺐﺧﻮاﻧﯽ ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﭼﻨﺪ دﻗﯿﻘﻪ اﯾﺴـــﺘﺎدﯾﻢ و ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﻋﺸـــﻖ‪،‬‬ ‫ﻣﺎدرم را ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﺮدم‪ .‬ﭘﺲ از دﻗﺎﯾﻘﯽ‪ ،‬ﻣﺎدرم‬ ‫از ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه رﻓﺖ‪ .‬ﻣﺎدر ﻣﻦ ﯾﮏ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺑﻮد!‬ ‫ﯾـــﮏ ﻓﺮﺷـــﺘﻪی ﻧﺠﺎتدﻫﻨـــﺪه ﮐـــﻪ ﺟـــﺎن‬ ‫ﻫﻤﻨﻮﻋﺎﻧﺶ را ﻧﺠﺎت ﻣﯽدﻫﺪ‪ .‬ﻣﺎدر ﻣﻦ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ‬ ‫ﭘﺮﺳـــﺘﺎر ﻧﺒﻮد‪ ،‬ﮔﻮﯾﯽ او ﻣﺄﻣﻮر ﭘﺮوردﮔﺎرم ﺑﻮد! ﻫﻤﺎن‬ ‫ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦﻫﺎ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮدم‪ ،‬در دﻟﻢ دﻋﺎ ﮐﺮدم‪:‬‬ ‫\"ﺧﺪاﯾﺎ ﺧﻮدت ﺣﺎﻓﻆ اﯾﻦ ﻓﺮﺷﺘﻪﻫﺎی ﺧﻨﺪان ﺑﺎش\"‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ﻣﺮدﺷﺘﯽ‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ دﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ داﺳﺘﺎن ﻧﻮﯾﺴﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫�ﻨﺠﻪ ﻫﺎی �ـــﺎد �ﺎﯾ�ﺰی در زﻟﻒ درﺧﺘﺎن و ﺻﺪای ر�ﺨﺘﻦ �ﺮگ ﻫﺎی‬ ‫ﺧﺸـــﮏ و ﺳـــ�ﺲ ﺳـــﮑﻮت ﮐﻪ از د�ـــﺪن زﻣﺴـــﺘﺎن ﻣﯽﮔﻮ�ﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﻬﺪﯾﺴﺎ ﺣﺪادی‬ ‫ﭘﺎﯾﻪ ﯾﺎزدﻫﻢ‬ ‫ﻋﻀﻮ واﺣﺪ ﻋﮑﺎﺳﯽ ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ادﺑﯽ دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪۷‬‬

‫ﮔﺰارﺷﯽ ﮐﻪ در ا�ﻦ ﺷـــﻤﺎره از ﻧﮕﺎردﺳﺘﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺧ�ﺮﻧﮕﺎران ﻣﺎ‬ ‫ﺗﻬ�ﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ ‪ ،‬در�ﺎره ی ﮔﺮوه »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ‬ ‫ادﺑﯽ دﺑ�ﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ‪ ۷‬اﺳﺖ‪.‬‬ ‫»ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ‪ ،‬ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣﻪ ای اﺳـــﺖ ﮐﻪ روز ﻫﺎی �ﻨﺠﺸﻨ�ﻪ ی ﻫﺮ ﻫﻔﺘﻪ‪،‬‬ ‫ﺿﻤ�ﻤﻪ ی روزﻧﺎﻣﻪ ی » ﺟﺎم ﺟﻢ«‪ ،‬ﭼﺎپ ﺷﺪه و ﻣﻮﺿﻮﻋﺎت ﻣﻮرد �ﺤﺚ در ا�ﻦ ﻧﺸﺮ�ﻪ‪،‬‬ ‫ﻧﻮﺟﻮان و دﻏﺪﻏﻪ ﻫﺎی اوﺳـــﺖ‪ .‬ﻏ�ﺮ از ﻣﺪ�ﺮان اﺻﻠﯽ ﻧﺸﺮ�ﻪ ‪ ،‬د�ﮕﺮ دﺳﺖ اﻧﺪر ﮐﺎران‬ ‫آن‪ ،‬ﻫﻤﻪ از ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ‪ ،‬ﺧﻼق و ﻓﻌﺎل ﻫﺴـــﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻗﺴﻤﺘﯽ از اوﻗﺎت ﻓﺮاﻏﺖ‬ ‫ﺧﻮد را در اﺧﺘ�ﺎر ا�ﻦ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻗﺮار داده اﻧﺪ ﺗﺎ ﻫﻢ ﻣﻮﺟ�ﺎت ﭘ�ﺸـــﺮﻓﺖ ﺧﻮد را ﻓﺮاﻫﻢ‬ ‫ﺳﺎزﻧﺪ و ﻫﻢ �ﻪ ارﺗﻘﺎء‬ ‫ﺳـــﻄﺢ ﮐ�ﻔـــﯽ ا�ﻦ‬ ‫ﻧﺸﺮ�ﻪ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫داﻧﺶ آﻣﻮزان ﮔﺮوه‬ ‫» ﻧﻮ ﺟﻮ ا ﻧـــﻪ «‬ ‫دﺑ�ﺮﺳﺘﺎن دﺧﺘﺮاﻧﻪ‬ ‫ﻓﺮﻫﻨـــﮓ ‪ ۷‬ﻧ�ـــﺰ‬ ‫ﺗﻌﺪادی از ﻫﻤ�ﻦ‬ ‫ﻧﻮ ﺟﻮ ا ﻧـــﺎ ن‬ ‫ﻣﺴﺘﻌﺪ و ﺗﻮاﻧﻤﻨﺪ‬ ‫ﻫﺴـــﺘﻨﺪ ﮐـــﻪ‬ ‫ﺗﺼﻤ�ﻢ ﮔﺮﻓﺘ�ﻢ‬ ‫در ا�ﻦ ﺷﻤﺎره از‬ ‫ﮔﺎﻫﻨﺎﻣـــﻪ ی »ﻧﮕﺎردﺳـــﺘﺎن« ‪� ،‬ﺎ آﻧﺎن �ﻪ‬ ‫ﮔﻔﺘﮕﻮ �ﻨﺸ�ﻨ�ﻢ و آﻧﺎن را �ﻪ ﺷـــﻤﺎ ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨ�ﻢ‪ .‬اﻣ�ﺪوار�ﻢ از ا�ﻦ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻟﺬت ﺑ�ﺮ�ﺪ‪.‬‬

‫‪ -‬در ا�ﺘﺪا ﻟﻄﻔﺎ\" در �ﺎره ﻣﺴ�ﺮ ﺗﻮن ﮐﻪ ﭼﻪ ﻃﻮر ﺷﺪ وارد ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ ﺷﺪ�ﺪ ﺑ�ﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿ�ﺢ �ﺪ�ﺪ؟‬ ‫ﻣﻬﺪﯾﻪ ﺑﻬﺸـــﺘﯽ ﻓﺮ‪ :‬در ﺗﺮم ﺗﺎﺑﺴـــﺘﺎن در ﻣﺪرﺳﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ‪ ،‬ﮐﻼﺳـــﯽ ﺑﺮای ﻣﺎ اراﺋﻪ ﺷﺪ ﺑﻪ ﻧﺎم‬ ‫ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ ﺧﻼق ‪،‬ﮐﻪ آﻗﺎی »ﺷﮑﯿﺐ راد«‪ ،‬اﺳﺘﺎد ﻣﺎ ﺑﻮدﻧﺪ‪ .‬ﺗﻌﺪادی از ﻣﺎ را ﮐﻪ در ﮐﻼس ﺗﺮم‬ ‫ﺗﺎﺑﺴﺘﺎن‪ ،‬اﺳﺘﻌﺪاد ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن داده ﺑﻮدﯾﻢ اﻧﺘﺨﺎب ﮐﺮدﻧﺪ ) ﺗﻌﺪاد ‪ ۷‬ﻧﻔﺮ( و ﻣﺎ‬ ‫ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ در دوره ی ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ ﺑﺎﺷﮕﺎه ﻫﻨﺮ و رﺳﺎﻧﻪ ﻧﻮﺟﻮان ﮐﻪ ﺧﻮد اﺳﺘﺎد »ﺷﮑﯿﺐ راد«‬ ‫آن را ﺗﺪرﯾﺲ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ ﺷـــﺮﮐﺖ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﭘﺲ از اﺗﻤﺎم دوره‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ‬ ‫اداﻣﻪ اﯾﻦ ﻣﺴـــﯿﺮ دارﯾﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه ﺧﻮد را ﺑﺮای آﻧﺎن ﺑﻔﺮﺳﺘﯿﻢ ﮐﻪ اﮔﺮ‬ ‫ﻣﻮرد ﻗﺒﻮل واﻗﻊ ﺷـــﺪ‪ ،‬در ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣﻪ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« در ﺻﻔﺤﻪ ی ﻗﻠﻤﺮو ) ﺑﺨﺶ ﻧﻮﺷـــﺘﻪ ﻫﺎی‬ ‫ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن( ﭼﺎپ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷـــﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ ﺧﺪا ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎی ﻫﺮ ‪ ۷‬ﻧﻔﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻣﺮور زﻣﺎن ﭼﺎپ‬ ‫ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﭘﺲ از آن ﮐﻪ ﻣﺪﺗﯽ از ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ ﻣﺎ در »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﺑﻪ ﻣﺎ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﮐﺮدﻧﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﯾﮏ روز در ﻫﻔﺘﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣﻪ )در ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﯿﺮداﻣﺎد‪ ،‬ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن روزﻧﺎﻣﻪ ﺟﺎم ﺟﻢ(‬ ‫رﻓﺘـــﻪ و در اﺟـــﺮای‬ ‫ﮐﺎرﻫـــﺎ ﺑـــﻪ آﻧـــﺎن‬ ‫ﮐﻤـــﮏ ﮐﻨﯿـــﻢ‪.‬‬ ‫ﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ ﮐـــﻪ ﻣﺎ در‬ ‫آن ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻣﯽ _‬ ‫ﮐﻨﯿﻢ‪ ،‬ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از ‪:‬‬ ‫اﻧﺘﺨﺎب ﻣﻮﺿﻮع‬ ‫»ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« در ﻫﺮ‬ ‫ﻫﻔﺘـــﻪ‪ ،‬اﻧﺘﺨﺎب‬ ‫ﻣﻮﺿﻮﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ‬ ‫ﺑﺎﻋـــﺚ ﺟـــﺬب‬ ‫ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻣﯽ _‬ ‫ﺷﻮد‪ ،‬ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ‬ ‫ﻫـــﺎی رﺻـــﺪ و‬ ‫ﭘﮋوﻫـــﺶ )ﭘﯿﺪا ﮐـــﺮدن و ﻟﯿﺴـــﺖ ﮐﺮدن‬ ‫اﺗﻔﺎﻗﺎﺗـــﯽ ﮐﻪ درﺳـــﺎل ﺑﺮای ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻣﯽ اﻓﺘـــﺪ و ﺗﺤﻘﯿﻖ و ﭘﮋوﻫﺶ در ﺑـــﺎره آﻧﻬﺎ زﯾﺮ ﻧﻈﺮ‬ ‫ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﻦ ﻧﺸﺮﯾﻪ( و ‪. ...‬‬ ‫‪ -‬از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷـــﻤﺎ واردﻓﻀﺎی »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« و ﻧﻮ�ﺴﻨﺪﮔﯽ ﺷﺪ�ﺪ‪ ،‬ﭼﻪ ﻣﻬﺎرﺗﯽ ﻫﺎﯾﯽ را �ﻪ دﺳﺖ‬ ‫آورد�ﺪ و ﭼﻪ ﻓﻮا�ﺪی �ﺮای ﺷﻤﺎ داﺷﺘﻪ اﺳﺖ؟‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺣﮑﯿﻢ زاده‪ :‬ﻣﻦ ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪﮔﯽ را از ﮐﻼس اﻧﺸـــﺎء ﺷﺮوع ﮐﺮدم‪ ،‬در ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻓﮑﺮ‬ ‫ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻏﯿﺮ از ﮐﻼس اﻧﺸـــﺎء‪ ،‬ﮐﺠﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﻣﺘﻦ ﺑﻨﻮﯾﺴـــﻢ و اﯾﻦ ﮐﺎر را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻢ‪،‬‬

‫ﮐﻤﯽ ﮐﻪ ﺑﺰرگ ﺗﺮ ﺷﺪم رﻣﺎن ﻣﯽ ﻧﻮﺷﺘﻢ اﻣﺎ ﺗﺎ ﯾﮏ ﺣﺪی ﮐﻪ ﻣﯽ رﺳﯿﺪ اداﻣﻪ ﻧﻤﯽ دادم و‬ ‫ﺑﺎ ﺧﻮدم ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم اﯾﻦ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ و ﺑﻪ ﻗﺪری اﯾﻦ روﻧﺪ ﺗﮑﺮار ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻧﺘﯿﺠﻪ‬ ‫رﺳـــﯿﺪم ﮐﻪ ﻣﻦ اﺳـــﺘﻌﺪاد ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ ﻧﺪارم ﺗﺎ اﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ آﺷﻨﺎ ﺷﺪم و ﺑﺎ ﮔﺬر زﻣﺎن‬ ‫ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﮐﻪ اﺳﺘﻌﺪاد ﮐﻮﭼﮑﯽ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ دارم و دوﺑﺎره ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﮐﺮدم و ﺑﻪ‬ ‫ﻣﺸﮑﻼﺗﯽ ﮐﻪ در ﻧﻮﺷﺘﻦ داﺷﺘﻢ ﭘﯽ ﺑﺮدم و دﯾﺪم ﮐﻪ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎﯾﻢ روز ﺑﺮوز ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫اﺻﻮﻻ\" ﻣﻦ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ژاﻧﺮ ﺗﺨﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ‪ ،‬اﻟﺒﺘﻪ در ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﮐﺘﺎب ﻫﺎی ﺗﺨﯿﻠﯽ ﺑﺴﯿﺎر‬ ‫ﮐﻢ ﻫﺴـــﺘﻨﺪ و اﯾﻦ دﺳـــﺖ ﮐﺘﺎب ﻫﺎ اﻏﻠﺐ ﺧﻮاﻧﺪه ﻧﻤﯽ ﺷـــﻮد در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺷـــﺎﻫﺪ اﯾﻦ‬ ‫ﻫﺴـــﺘﻢ ﮐﻪ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﻣﺘﻦ ﻫﺎی ﻣﻦ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﺪ و ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ و اﯾﻦ اﺗﻔﺎق‬ ‫ﺑﺴﯿﺎر ﺧﻮﺑﯽ اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﺒﯿﻨـــﺎ اﺳـــﺪاﻟﻠﻬﯽ‪ :‬ﯾﮑﯽ از ﺧﻮﺑﯽ ﻫﺎی اﯾﻦ ﮐﺎر اﯾﻦ اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﺑـــﻪ ﻣﺎ ﯾﮏ رزوﻣﻪ ی ﮐﺎری و‬ ‫اﻋﺘﺒﺎر ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای ورود ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﺷﻐﻠﯽ در آﯾﻨﺪه از آن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬ ‫آﯾﺪا ﻣﻼ زاده‪» :‬ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﺑﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺷﺪن ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ ،‬ﭼﻮن ﻗﺒﻞ از اﯾﻦ ﮐﻪ وارد‬ ‫داﻧﺸﮕﺎه ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﮐﺎر ﮔﺮوﻫﯽ و ﺟﻤﻌﯽ در ﺳﻄﺢ ﺑﺰرﮔﺘﺮ از ﻣﺪرﺳﻪ را ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﻨﻨﺪ‪.‬‬ ‫اﯾﻦ اﺗﻔﺎق ﺑﺮای ﻣﻦ اﻓﺘﺎد و ﺑﻪ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺗﺮ ﺷﺪن ﻣﻦ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد‪ ،‬اﯾﻨﮑﻪ وارد ﺟﻤﻌﯽ ﺷﺪه و‬ ‫ﻧﺴـــﺒﺖ ﺑﻪ آن ﻣﺘﻌﻬﺪ ﺑﺎﺷﻢ‪ ،‬ﺳـــﺮوﻗﺖ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ﻣﺘﻦ را ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ‪ ،‬ﺑﺎ اﻓﺮاد ﭘﺸﺖ ﺻﺤﻨﻪ‬ ‫ﻫﻤﮑﺎری ﮐﻨﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺎﺋـــﺪه راﺟﯽ‪ :‬ﻣﻦ ﺗﻮاﻧﺴـــﺘﻢ از زﻣﺎﻧﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب اﺳـــﺘﻔﺎده ﮐﻨﻢ و ﮐﺎرﻫـــﺎی ﺑﯿﻬﻮده را ﮐﻨﺎر‬ ‫ﺑﮕﺬارم و ﺑﻪ ﻓﮑﺮ و ذﻫﻦ و ﺧﻼﻗﯿﺘﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﮏ ﮐﺮد و ﭼﺸـــﻢ ﻫﺎﯾﻢ را ﺑﺎز ﮐﺮد‪ .‬ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪﮔﯽ‪،‬‬ ‫ﺳـــﻄﺢ اﻃﻼﻋـــﺎت ﻋﻤﻮﻣـــﯽ ﻣﻦ را ﺑﺎﻻ ﺑﺮد و ﺑﺎ ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪه ﻫﺎی ﻣﻌﺮوف دﻧﯿﺎ آﺷـــﻨﺎ ﺷـــﺪم ‪.‬‬ ‫ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪﮔﯽ ﻓﻘﻂ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻧﯿﺴـــﺖ‪ ،‬ﺑﻠﮑﻪ در ﻃﺮز ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدن ﻣﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻮﺛﺮ اﺳﺖ ﻫﻤﯿﻦ‬ ‫ﻃﻮر روی ﺷﺨﺼﯿﺖ ﻣﺎ و رواﺑﻂ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻣﺎ‪ .‬ﺗﺎ ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﮔﻤﺎن ﻣﯽ ﮐﺮدم اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺑﻮدن‬ ‫ﻣﻨﻮط ﺑﻪ ﺣﻀﻮر ﻓﯿﺰﯾﮑﯽ ﻓﺮد در اﺟﺘﻤﺎع اﺳـــﺖ‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ اﯾﻨﻄﻮر ﻧﯿﺴـــﺖ‪ ،‬ﻧﻮﺷـــﺘﻦ‪،‬‬ ‫اﻋﺘﻤـــﺎد ﺑـــﻪ ﻧﻔﺲ زﯾﺎدی ﺑﻪ ﻓﺮد ﻣﯽ دﻫﺪ‪ .‬اﻓﺰاﯾﺶ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﺑﺎﻋﺚ ﺷـــﺪ ﺟﺪی ﺗﺮ ﺑﻪ‬ ‫ﻧﻮﺷـــﺘﻦ اداﻣﻪ دﻫﻢ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎﻋﺚ ﺷـــﺪ ﮐﺎر ﻣﺸﺎﻋﺮه را در ﮐﻨﺎر ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ ﺷﺮوع ﮐﻨﻢ و‬ ‫اداﻣﻪ دﻫﻢ و ﺑﺎ ﺷـــﺮﮐﺖ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻣﺸـــﺎﻋﺮه ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ و ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ در اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ‪،‬‬ ‫اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺴﻢ ﺑﺎﻻ رﻓﺖ و دﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﻓﺮد ﮔﻮﺷﻪ ﮔﯿﺮ ﻧﯿﺴﺘﻢ‪.‬‬ ‫آﯾﺪا ﻣﻼ زاده‪ :‬ﻣﺠﻠﻪ ﺑﺨﺶ ﻫﺎی ﻣﺘﻔﺎوﺗﯽ دارد ﮐﻪ ﻣﺎ ﻣﺸﻐﻮل ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ در ﯾﮏ ﺑﺨﺶ آن‬ ‫ﻫﺴﺘﯿﻢ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ از اﻓﺮادی ﮐﻪ در آﻧﺠﺎ ﺣﻀﻮر دارﻧﺪ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﺣﻀﻮرﺷﺎن زﯾﺎد ﺑﻮده و ﺳﺎﻟﻬﺎﺳﺖ‬ ‫ﮐـــﻪ ﻣﺸـــﻐﻮل ﺑﻪ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺴـــﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﮏ ﺗـــﮏ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و در رﻓﻊ ﻣﺸـــﮑﻼت‬ ‫ﻫﻤﮑﺎری دارﻧﺪ‪ ،‬ﺧﯿﻠﯽ ﻫﺎ ﺷـــﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ورود در اﯾﻦ ﻓﻀﺎ ﺗﺮﺳـــﻨﺎک اﺳﺖ ﭼﻮن ﻣﯽ_‬ ‫ﺧﻮاﻫﻨﺪ وارد ﻓﻀﺎﯾﯽ ﺷـــﻮﻧﺪ ﮐﻪ از آن ﻫﯿﭻ آﮔﺎﻫﯽ و اﻃﻼﻋﯽ ﻧﺪارﻧﺪ و ﻣﻤﮑﻦ اﺳـــﺖ ﺧﻄﺎ و‬ ‫اﺷﺘﺒﺎﻫﯽ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ‪ ،‬اﻣﺎ در اﯾﻦ ﻓﻀﺎ ﻫﻤﻪ ﻫﻢ ﺳﻦ و ﺳﺎل ﻫﺎی ﺧﻮدﻣﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ ‪ ۱۸‬ﯾﺎ ‪۱۹‬‬ ‫ﺳـــﺎﻟﻪ‪ ،‬ﮐﻤﯽ ﺑﺰرﮔﺘﺮ ﯾﺎ ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ و ﻓﻀﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺪی ﻧﯿﺴـــﺖ‪ ،‬ﭼﻮن ﮔﺮوه ﻫﻤﺴﻦ ﻫﺴﺘﯿﻢ و‬ ‫ﻓﻀﺎی دوﺳﺘﺎﻧﻪ ای ﺑﺮﻗﺮار اﺳﺖ و ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﺑﻬﺘﺮ درک ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪.‬‬

‫‪ -‬آ�ﺎ ﮐﺎر ﺷـــﻤﺎ در »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﻓﻘﻂ ﻣﺤﺪود �ﻪ ﻧﻮ�ﺴـــﻨﺪﮔﯽ اﺳﺖ �ﺎ ﻓﻌﺎﻟ�ﺖ ﻫﺎی د�ﮕﺮی ﻫﻢ‬ ‫اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫ�ﺪ؟‬ ‫ﺑﻬﺎره ﻣﯿﺮﻏﻨﯽ‪ :‬ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣﻪ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« و ﺑﺎﺷـــﮕﺎه ﻫﻨﺮ و رﺳـــﺎﻧﻪ ﻧﻮﺟﻮان ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻬﺎرت ﻫﺎﯾﯽ را‬ ‫آﻣﻮزش داد ﮐﻪ ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪﮔﯽ ﺑﻮد‪ ،‬اﻣﺎ ﻣﻬـــﺎرت ﻫﺎی دﯾﮕﺮی ﻧﯿﺰ در آﻧﺠﺎ آﻣﻮزش‬ ‫داده ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬ﻣﺎﻧﻨﺪ‪ :‬ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﯾﺴﯽ‪ ،‬ﺗﺪوﯾﻦ ‪ ،‬ﻓﯿﻠﻤﺒﺮداری و ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﯽ و ‪ ...‬و ﻣﻦ ﻏﯿﺮ از‬ ‫ﻧﻮﺷﺘﻦ‪ ،‬در ﻗﺴﻤﺖ ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﯽ ﻧﯿﺰ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ‪ .‬ﯾﮑﯽ از ﻣﺰﯾﺖ ﻫﺎی »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« و ﺑﺎﺷﮕﺎه‬ ‫ﻫﻨﺮ و رﺳـــﺎﻧﻪ اﯾﻦ اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻣﯽ ﻓﻬﻤﺎﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻐﯿﺮ از درس ﺧﻮاﻧﺪن و ﺣﻔﻆ ﮐﺮدن ﮐﺘﺎب‬ ‫ﻫﺎ‪ ،‬ﺧﺎرج از اﯾﻦ اﺟﺘﻤﺎع ﮐﻮﭼﮏ ﻣﺪرﺳﻪ و ﺧﺎﻧﻮاده‪ ،‬اﻣﻮر ﺑﺰرﮔﺘﺮی ﻧﯿﺰ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺑﺎﯾﺪ‬ ‫ﺑﺎ آن ﻫﺎ روﺑﺮو ﺷـــﻮی و ﯾﺎد ﺑﮕﯿﺮی‪ .‬ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷـــﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﺳـــﻦ ﺗﻮاﻧﺴـــﺘﻢ ﮐﺎر‬ ‫دﯾﮕﺮی ﻏﯿﺮ از درس ﺧﻮاﻧﺪن اﻧﺠﺎم ﺑﺪﻫﻢ‪.‬‬ ‫ﻣﺒﯿﻨﺎ اﺳـــﺪاﻟﻠﻬﯽ‪ :‬ﻣﻦ در ﮐﻨﺎر ﻧﻮﺷـــﺘﻦ ﺑﺮای ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ ‪ ،‬ﭼﻨﺪ ﮐﺎر را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﻢ )ﻗﺴﻤﺖ‬ ‫ﻧﺮﯾﺸـــﻦ و اﯾﻨﻔﻮﮔﺮاف( ‪ ،‬ﻣﺘﻦ ﻫﺎ ﺑﺪﺳـــﺖ ﻣﻦ و ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺣﮑﯿﻢ زاده ﻣﯽ رﺳﻨﺪ و ﻣﺎ ﻣﺘﻦ را ﺑﻪ‬ ‫زﺑـــﺎن ﻋﺎﻣﯿﺎﻧـــﻪ ﮐﻮﺗﺎه ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ وﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﺘﻦ اﺻﻠﯽ ﺻﺪﻣﻪ ای ﻧﻤﯽ زﻧﯿﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗﯽ در‬ ‫ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ ﻣﺨﺎﻃﺐ را ﺟﺬب ﮐﻨﺪ ‪ ،‬ﮔﺎﻫﯽ ﻫﻢ در ﭘﺨﺶ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ اﺳﺖ‬ ‫رﻓﺘﻪ و ﺷـــﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ) ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺿﺒﻂ ﯾﮏ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪ ﺑﺮای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺸـــﺘﺎدﯾﺎ در ﺷـــﺒﮑﻪ ﺳـــﻪ‬ ‫ﺳﯿﻤﺎ(‬ ‫ﺑﻬﺎره ﻣﯿﺮ ﻏﻨﯽ‪ :‬ﺑﺴـــﯿﺎری از ﺳـــﺎزﻧﺪﮔﺎن و دﺳﺖ اﻧﺪرﮐﺎران ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ »دﻫﻪ ﻫﺸﺘﺎدﯾﺎ«‪ ،‬ﺧﻮدﺷﺎن‬ ‫ﻗﺒﻼ\" از ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻋﻀﻮ ﺑﺎﺷﮕﺎه ﻫﻨﺮ و رﺳﺎﻧﻪ ﻧﻮﺟﻮان ﺑﻮدﻧﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺒﯿﻨﺎ اﺳﺪ اﻟﻠﻬﯽ‪ :‬ﺑﻠﻪ ﻣﺜﻞ آﻗﺎی ﻣﺮزﺑﺎن و ﻧﯿﺎ ﻓﺮد‪ ،‬ﺧﻼﺻﻪ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎی ﻋﻀﻮ اﯾﻦ ﺑﺎﺷﮕﺎه‬

‫اﻣﮑﺎن ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﻫﺎی ﺑﯿﺸﺘﺮ و دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻫﺎی ﺑﺎﻻﺗﺮ و ﺑﻬﺘﺮی را دارﻧﺪ‪.‬‬ ‫‪�-‬ﻪ ﻃـــﻮر ﮐﻠﯽ ﭼﻨـــﺪ ﻧﻔـــﺮ در ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ‬ ‫ﻣﺸﻐﻮل �ﻪ ﻓﻌﺎﻟ�ﺖ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟‬ ‫ﺑﻬﺎره ﻣﯿﺮﻏﻨﯽ‪ :‬آﻗﺎی ﺷـــﮑﯿﺐ راد ﮐﻪ ﻫﻢ‬ ‫ﻣﺴـــﺌﻮل ﺑﺎﺷﮕﺎه ﻫﻨﺮ و رﺳﺎﻧﻪ ﻧﻮﺟﻮان و‬ ‫ﻫﻢ ﺳـــﺮدﺑﯿﺮ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻨﻮان‬ ‫ﮐﺮدﻧﺪ در ﺣـــﺪود ‪ ۲۰۰۰‬ﻧﻔﺮ ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪه‬ ‫ﻓﻌﺎل و ﻋﻀﻮ در »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ‬ ‫از ﺳﺮاﺳـــﺮ اﯾـــﺮان ﺑـــﺮای اﯾﻦ ﻧﺸـــﺮﯾﻪ‬ ‫ﻣﻄﻠﺐ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪ و ﻣﯽ ﻓﺮﺳـــﺘﻨﺪ‪،‬‬ ‫اﻣﺎ ﺣـــﺪود ‪ ۱۰۰‬ﻧﻔﺮ ﻋﻀـــﻮ ﺛﺎﺑﺖ ﻫﻢ‬ ‫دارد ﮐـــﻪ ﻫﻢ ﻣﻄﻠﺐ ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪ و‬ ‫ﻫﻢ در ﺑﺨﺶ ﻫﺎی دﯾﮕﺮ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ«‬ ‫ﮐﺎر ﻣـــﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ‬ ‫ﮐﻪ ﻣﺎ ﻫﻤﺎن اﻋﻀﺎء ﺛﺎﺑﺖ ﻫﺴﺘﯿﻢ‪.‬‬ ‫‪-‬ﺧﺎﻧﻢ آ�ﺪا ﺑ�ﺎت‪ ،‬ﻣﯽ ﺧﻮاﺳـــﺘ�ﻢ از‬ ‫ﺷﻤﺎ ﺑ�ﺮﺳـــ�ﻢ ‪� ،‬ﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮدی ﮐﻪ ﺗﺎزه وارد ﮔﺮوه »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﺷﺪ�ﺪ‪ ،‬ﻗ�ﻼ\" ﭼﻪ‬ ‫ذﻫﻨ�ﺘﯽ از ا�ﻦ ﻓﻀﺎ داﺷﺘ�ﺪ و در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﭼﻪ ذﻫﻨ�ﺘﯽ دار�ﺪ؟‬ ‫آﯾﺪا ﺑﯿﺎت‪ :‬ﻣﻦ ﻗﺒﻼ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﻧﺎﻣﻪ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﻓﻘﻂ ﻣﺨﺼﻮص ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪﮔﯽ‬ ‫اﺳـــﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ از ﺑﺮرﺳﯽ ﻧﻮﺷـــﺘﻪ ﻫﺎ در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ آن ﻣﺘﻦ ﺧﻮب ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﭼﺎپ ﻣﯽ ﺷﻮد‪،‬‬ ‫وﻟﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﺎر ﺗﺎ اﯾﻦ ﺣﺪ ﮔﺴﺘﺮده اﺳﺖ‪.‬‬ ‫ﻣﻦ از ﺳﻦ ‪ ۱۱‬ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻧﻮﺷﺘﻦ داﺳﺘﺎن ﮐﻮﺗﺎه ﮐﺮدم‪ ،‬اﻣﺎ ﭼﻮن اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ ﮐﻤﯽ‬ ‫داﺷـــﺘﻢ ‪ ،‬داﺳـــﺘﺎﻧﻢ را ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ دادم ﺑﺨﻮاﻧﺪ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻧﻈﺮی ﻫﻢ درﯾﺎﻓﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم ‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺒﺐ از دﻧﯿﺎی ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ ﺑﯿﺮون آﻣﺪه و ﺑﺎ ﺧﻮدم ﮔﻔﺘﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﻣﻦ اﺳﺘﻌﺪاد ﻧﺪارم‬ ‫ﺗﺎ ﺑﺎ ﮔﺬﺷـــﺖ ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳـــﺎل در ﺳﻦ ‪ ۱۵‬ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﺑﻪ ذﻫﻨﻢ ﺧﻄﻮر ﻣﯽ ﮐﺮد و در‬ ‫ﻫﻤﯿﻦ ﺣﯿﻦ ﺑﻪ دوره ﻓﯿﻠﻤﻨﺎﻣﻪ ﻧﻮﯾﺴﯽ ﻋﻼﻗﻤﻨﺪ ﺷﺪم و وﻗﺘﯽ وارد دﺑﯿﺮﺳﺘﺎن ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺷﺪم‪،‬‬ ‫در اﺛﺮ اﻧﺮژی ﻫﺎی ﻣﺜﺒﺘﯽ ﮐﻪ از ﻃﺮف دﺑﯿﺮ ﻧﮕﺎرش ﺳﺮﮐﺎر ﺧﺎﻧﻢ رﻣﻀﺎﻧﯽ درﯾﺎﻓﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدم‪،‬‬ ‫ﺑﻪ ﻣﻦ اﯾﻦ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻧﻔﺲ را داد ﮐﻪ اﻧﺸـــﺎﯾﻢ را در ﮐﻼس ﺑﺨﻮاﻧﻢ ‪ ،‬ﭼﻮن ﻗﺒﻼ اﯾﻦ ﮐﺎر را‬ ‫ﻧﻤﯽ ﮐﺮدم‪ .‬زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ ﻣﺘﻨﻢ را ﺑﺮای ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ ﻧﻮﺷﺘﻢ ‪ ،‬ﻫﻤﺎن ﻫﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﮐﻞ ﺑﻪ ﺧﺪا‬ ‫ﭼﺎپ ﺷـــﺪ و ﻫﻤﯿـــﻦ اﻧﺮژی ﺧﻮب و ﻣﺤﺮﮐﯽ ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﻔﻬﻤﻢ ﮐﻪ ﻣـــﯽ ﺗﻮاﻧﻢ در اﯾﻦ ﮐﺎر ﻣﻮﻓﻖ‬ ‫ﺑﺎﺷﻢ‪.‬‬

‫‪-‬ﭼﺮا �ﺮﺧﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ �ﺎ ﮐﺎر ﻧﻮ�ﺴـــﻨﺪﮔﯽ ﻓﺮزﻧﺪﺷـــﺎن و �ﺎ ورود �ﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎﯾﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ‬ ‫ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻫﺴﺘﻨﺪ؟ ﭼﻪ ﻃﻮر ﻣﯽ ﺷﻮد آن ﻫﺎ ﻗﺎﻧﻊ ﮐﺮد؟‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ زﻫﺮا ﺳﺒﺤﺎﻧﯽ‪ :‬ﺑﺮﺧﯽ ﺧﺎﻧﻮاده ﻫﺎ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮای ﻧﻮﺟﻮان زود اﺳﺖ و ﺟﺎﻣﻌﻪ‬ ‫ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺴﺖ‪ ،‬اﻣﺎ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﺑﻪ ﻣﺎ اﯾﻦ ﻓﺮﺻﺖ را ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﺣﺮف ﻫﺎی ﻣﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﻮد‪،‬‬ ‫اﯾﻦ روزﻫﺎ ﮐﻤﯽ ﺑﻪ ﻧﻮﺟﻮان‪ ،‬ﺑﯽ ﻣﺤﻠﯽ ﻣﯽ ﺷـــﻮد‪ ،‬در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ اوج ﺷـــﮑﻮﻓﺎﯾﯽ ﻣﺎ‪ ،‬ﻫﻤﯿﻦ‬ ‫دوره ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ اﺳـــﺖ‪» .‬ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« درﻫﺎی ﺗﺎزه ای ﺑﻪ روی ﻣﺎ ﺑﺎز ﮐﺮد‪ ،‬ﺑﺴـــﯿﺎری از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ در‬ ‫ﺷـــﻬﺮ ﻫﺎی دور زﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و اﻣﮑﺎن آﻣﺪن ﺑـــﻪ ﺗﻬﺮان و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺣﻀﻮری را ﻧﺪارﻧﺪ‪ .‬اﻣﺎ‬ ‫»ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﻣﺘﻦ ﻫﺎ ی آن ﻫﺎ را ﻗﺒﻮل ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻫﻤﻪ ی اﻓﺮاد را ﺑﺎ ﺷـــﺮاﯾﻂ ﺳـــﺨﺖ ﭘﻮﺷـــﺶ‬ ‫ﻣﯽ دﻫﺪ‪.‬‬ ‫درﺳـــﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ درس ﺧﻮاﻧﺪن اﻣﺮ ﻣﻬﻤﯽ اﺳﺖ‪ ،‬اﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻫﺎ در ﮐﻨﮑﻮر و درس‬ ‫ﺧﻼﺻـــﻪ ﻧﻤﯽ ﺷـــﻮد‪ .‬اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﻋﺪه ﻧﻮﺟﻮان ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺑﺰرﮔﺘﺮﻫـــﺎ ‪» ،‬ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« را ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﯽ‬ ‫ﮐﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺮای ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺠﯿﺐ ﺑﻮد‪ .‬ﭘﯿﺸـــﺮﻓﺖ ﮐﺮدن ﻣﺤﺪود ﺑﻪ درﺳـــﺖ ﺧﻮاﻧﺪن ﻧﯿﺴﺖ و ﻣﺎ‬ ‫ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺗﮏ ﺑﻌﺪی ﺑﺎﺷـــﯿﻢ ‪ ،‬ﭘﺲ ﺑﻬﺘﺮ ﻫﺴـــﺖ از ﻫﻤﯿﻦ ﺳـــﻨﯿﻦ ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ را آﻏﺎز‬ ‫ﮐﻨﯿﻢ زﯾﺮا اﮔﺮ ﺻﺒﺮ ﮐﻨﯿﻢ ﮐﻪ در داﻧﺸﮕﺎه اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺷﺮوع ﮐﻨﯿﻢ ‪ ،‬دﯾﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ‪.‬‬ ‫ﻣﺒﯿﻨـــﺎ اﺳـــﺪاﻟﻠﻬﯽ ‪ :‬ﺧﺎﻧﻮاده ﻫـــﺎ اﻓﺮاد ﻣﻮﻓﻘﯽ در اﯾـــﻦ راه ﻧﺪﯾﺪه اﻧﺪ‪ ،‬اﻣﺎ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷـــﺎﻫﺪ‬ ‫ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ اﻓﺮاد در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﺎ ورود ﻓﺮزﻧﺪﺷﺎن در اﯾﻦ ﻣﺴﯿﺮ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ‪،‬‬ ‫ﭘﺲ ﺧﻮب اﺳﺖ اﻓﺮاد ﻣﻮﻓﻖ را ﺑﻪ اﯾﺸﺎن ﻣﻌﺮﻓﯽ ﮐﻨﯿﻢ‪ .‬ﻣﯽ ﺗﻮان از ﻋﻮاﻣﻞ ﭘﺸﺖ ﺻﺤﻨﻪ ی‬ ‫ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺸﺘﺎدﯾﺎ ﮐﻤﮏ ﮔﺮﻓﺖ ﺑﻌﻨﻮان اﻓﺮاد ﻣﻮﻓﻖ‪.‬‬ ‫‪�-‬ﮑﯽ از ﻋﻠﻞ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ واﻟﺪ�ﻦ ‪ ،‬ﻣﺸﻐﻮﻟ�ﺖ ذﻫﻨﯽ ﻓﺮزﻧﺪ و ﻏﻔﻠﺖ از درس ﺧﻮاﻧﺪن اﺳﺖ ‪ ،‬وﻟﯽ‬ ‫ا�ﻦ ﺧﻮد ﻓﺮد اﺳﺖ ﮐﻪ �ﺎ�ﺪ ﺧﻮدش را �ﻪ واﻟﺪ�ﻦ ﺛﺎ�ﺖ ﮐﻨﺪ‪ .‬ﺧﺎﻧﻢ ﻣﺒ�ﻨﺎ اﺳﺪاﻟﻠﻬﯽ ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ‬ ‫�ﺎ ﻣﺪ�ﺮ�ﺖ زﻣﺎن ﺗﻮاﻧﺴـــﺘ�ﺪ ﺛﺎ�ﺖ ﮐﻨ�ﺪ ﮐﻪ ﻓﻌﺎﻟ�ﺖ در »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﻣﻮﺟﺐ اﻓﺖ ﺗﺤﺼ�ﻠﯽ ﻧﻤﯽ‬ ‫ﺷﻮد؟‬ ‫ﻣﺒﯿﻨﺎ اﺳﺪاﻟﻠﻬﯽ‪ :‬ﻣﻦ ﻏﯿﺮ از »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« در ﮐﻼس ﻫﺎی اﻟﻤﭙﯿﺎد ادﺑﯽ ﻫﻢ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮدم و در‬ ‫ﻣﺮﺣﻠﻪ اول اﻟﻤﭙﯿﺎد ﻫﻢ ﻗﺒﻮل ﺷﺪم ﻫﻤﻪ اﯾﻦ ﮐﺎرﻫﺎ را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﻢ و ﻣﯽ داﻧﻢ ﺗﻤﺎم اﯾﻦ‬ ‫ﮐﺎرﻫـــﺎ ﺑﺮای ﻣﻦ ﻣﻬﻢ ﻫﺴـــﺘﻨﺪ ﭼﻮن ﺑـــﺮای ﻫﺮ ﮐﺪام ﻫﺪﻓﯽ دارم ‪ .‬ﯾـــﮏ ﻗﺎﻧﻮن ‪ ۵‬دﻗﯿﻘﻪ ای‬ ‫دارﯾـــﻢ‪ ،‬ﺑـــﻪ اﯾﻦ ﺻﻮرت ﮐﻪ در ﺷـــﺮوع ﻫﺮ ﮐﺎری ﺑﻪ ﺧﻮدم ﻣﯽ ﮔﻮﯾـــﻢ‪ ۵ ،‬دﻗﯿﻘﻪ اﯾﻦ ﮐﺎر رو‬ ‫ﺷﺮوع ﮐﻦ ‪ .‬وﻗﺘﯽ ‪ ۵‬دﻗﯿﻘﻪ ﮔﺬﺷﺖ‪ ،‬ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻤﺎﻣﺶ ﮐﻨﻢ‪ ،‬ﭼﻮن ﺷﺮوع ﮐﺮدم و‬ ‫ﺑﻪ اﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺗﺎ آﺧﺮش اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﻢ‪.‬‬ ‫ﺑـــﻪ اﯾـــﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﻦ ﻗﺎﻧﻮن ‪ ۵‬دﻗﯿﻘﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﯽ رﺳـــﻢ از ﻗﺒﯿﻞ‪ :‬ﮐﻤﮏ ﺑﻪ‬ ‫ﻓﻌﺎﻟﯿـــﺖ ﻫـــﺎی ﮐﺎﻧﻮن ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ _ ادﺑـــﯽ‪ ،‬درس ﺧﻮاﻧـــﺪن‪ ،‬ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ‪ ،‬اﻟﻤﭙﯿﺎد و ﻧﻮﺷـــﺘﻦ ﺑﺮای‬ ‫»ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ«‪» .‬ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﻣﺎﻧﻊ درس ﺧﻮاﻧﺪن ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺷﻮد و اﺗﻔﺎﻗﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ درس‬ ‫ﺑﺨﻮاﻧﯽ‪ ،‬ﭼﻮن آ ن ﻗﺪر ﻟﺬت ﺑﺨﺶ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻤﯽ ﮔﺬاری ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﻓﺖ درﺳﯽ رﻫﺎﯾﺶ ﮐﻨﯽ‪.‬‬

‫‪ ۶-۵‬ﺳﺎﻋﺖ ﻣﯽ ﺧﻮاﺑﻢ‪ ،‬ﻫﺮ روز ﻓﯿﻠﻢ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﻢ ‪ ۲۰ ،‬ﺻﻔﺤﻪ ﮐﺘﺎب ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻢ‪ ،‬ﻣﯽ ﻧﻮﯾﺴﻢ‪،‬‬ ‫درس ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻢ وﻟﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ زﻣﺎن ﺳﺨﺖ ﻧﯿﺴﺖ ﻓﻘﻂ ﻋﻼﻗﻪ ﻻزم اﺳﺖ ‪.‬‬ ‫‪� -‬ﻪ ﻋﻨﻮان آﺧﺮ�ﻦ ﺳـــﻮال ‪ ،‬ﻟﻄﻔﺎ\" �ﺮای ﮐﺴـــﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﻫﺴـــﺘﻨﺪ �ﻪ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« و �ﺎ‬ ‫»�ﺎﺷـــﮕﺎه ﻫﻨﺮ و رﺳﺎﻧﻪ ی ﻧﻮﺟﻮان« وارد ﺷﻮﻧﺪ ﺗﻮﺿ�ﺢ دﻫ�ﺪ ﮐﻪ راه ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ورود �ﻪ ا�ﻦ‬ ‫ﺣﻮزه ﭼ�ﺴﺖ؟‬ ‫ﻓﺎﻃﻤﻪ ﺣﮑﯿﻢ زاده‪ :‬ﺷـــﺮﮐﺖ در ﮐﻼس ﻫﺎی ﻧﻮﯾﺴـــﻨﺪﮔﯽ ﺧﻼق اﺳﺘﺎد ﺷﮑﯿﺐ راد و ﻣﻌﺮﻓﯽ‬ ‫ﻣﺪرﺳﻪ ‪ ،‬ﯾﮑﯽ از راه ﻫﺎی ورود ﺑﻪ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﺑﻮد‪ .‬راه ﻫﺎی دﯾﮕﺮی ﻧﯿﺰ ﺑﺮای ورود ﺑﻪ ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ‬ ‫و ورود »ﺑﻪ ﺑﺎﺷـــﮕﺎه ﻫﻨﺮ و رﺳـــﺎﻧﻪ ﻧﻮﺟﻮان« وﺟﻮد دارد‪ .‬ﯾﮑﯽ از راه ﻫﺎ ‪ ،‬ارﺳﺎل ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ‬ ‫ﺻﻔﺤﻪ اﯾﻨﺴـــﺘﺎﮔﺮام ﯾﺎ اﯾﻤﯿﻞ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« اﺳـــﺖ ‪ ،‬ﻣﺴـــﺌﻮﻟﯿﻦ »ﻧﻮﺟﻮاﻧﻪ« ﭘﺲ از ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ی‬ ‫ﻣﺘﻮن‪ ،‬ﺗﺼﻤﯿﻢ ﺑﻪ ﻫﻤﮑﺎری ﺷـــﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﺠﻠﻪ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﺨﺶ »ﻗﻠﻤﺮو« در ﻧﺸﺮﯾﻪ ﻫﻢ ﯾﮏ راه‬ ‫ورود اﺳﺖ‪ .‬در ﺻﻔﺤﻪ »ﻗﻠﻤﺮو«‪ ،‬ﮔﺰﯾﻨﺶ ﻣﯽ ﺷﻮی و اﺳﺘﻌﺪاد ﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽ ﺷﻮی ‪ .‬ﻣﺜﻼ ﺑﻪ ﻣﺎ‬ ‫ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﻪ درد ﻧﻮﺷـــﺘﻦ ﻣﯽ ﺧﻮری‪ ،‬ﯾﺎ ﻣﻨﺎﺳـــﺐ رﺻﺪ و ﭘﮋوﻫﺶ ﻫﺴـــﺘﯽ و ﯾﺎ ﺑﻪ درد‬ ‫اﻟﻤﭙﯿﺎد ﺳﻮاد و رﺳﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﺧﻮری و ﯾﺎ ﺑﻪ درد ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺧﻮری‪.‬‬ ‫ﻣﻬﺪﯾﻪ ﺑﻬﺸﺘﯽ ﻓﺮ‪ :‬ﯾﮑﯽ دﯾﮕﺮ از راه ﻫﺎی ورود‪ ،‬ﺷﺮﮐﺖ در ﮐﻼس ﻫﺎی ﺑﺎﺷﮕﺎه اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ‪:‬‬ ‫ﻓﯿﻠﻤﺴﺎزی‪ ،‬ﺗﺪوﯾﻦ‪ ،‬ﮔﻮﯾﻨﺪﮔﯽ‪ ،‬ﻧﻮﯾﺴﻨﺪﮔﯽ و‪. ...‬‬ ‫راه دﯾﮕﺮ ﺑﺮای ﻋﻀﻮﯾﺖ در ﺑﺎﺷﮕﺎه‪ ،‬ﻣﺪال آوری در اﻟﻤﭙﯿﺎد »ﺗﻔﮑﺮ و ﺳﻮاد رﺳﺎﻧﻪ «اﺳﺖ‪ ،‬زﯾﺮا‬ ‫ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﻣﯽ داﻧﯿﻢ اﯾﻦ اﻟﻤﭙﯿﺎد ﺗﻮﺳـــﻂ ﺑﺎﺷـــﮕﺎه »ﻫﻨﺮ و رﺳـــﺎﻧﻪ« ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﺷﻮد‪ .‬راه‬ ‫دﯾﮕﺮ ورود ﺑﻪ ﺑﺎﺷﮕﺎه ‪ ،‬ﺷﺮﮐﺖ در ﺟﺸﻨﻮاره ﻫﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﺷﮕﺎه ﻫﻨﺮ و رﺳﺎﻧﻪ ی ﻧﻮﺟﻮان‬ ‫ﺑﺮﮔﺰار ﻣﯽ ﮐﻨﺪ‪ :‬ﺟﺸـــﻨﻮاره »ﻓﯿﻠﻢ ﻣﺪرﺳـــﻪ« و ﺟﺸﻨﻮاره »ﻋﮑﺲ و ﮔﺮاﻓﯿﮏ ﻣﺪرﺳﻪ«‪ .‬ﮐﺴﺎﻧﯽ‬ ‫ﮐﻪ در اﯾﻦ دو ﺟﺸﻨﻮاره ﺑﺮﮔﺰﯾﺪه ﺷﻮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻋﻀﻮﯾﺖ ﺑﺎﺷﮕﺎه در ﻣﯽ آﯾﻨﺪ‪.‬‬

‫ﻋﯿﺪ ﻓﻄﺮ‬ ‫ﺑﺮ ﺷﻤﺎ ﻋﺰﯾﺰان ﻣﺒﺎرک‬ ‫دﺑﯿﺮﺳﺘﺎندﺧﺘﺮاﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓﻣﻨﻄﻘﻪ‪۷‬ﺷﻬﺮﺗﻬﺮان‬ ‫ﺧﯿﺎﺑﺎن ﺷﺮﯾﻌﺘﯽ‪ ،‬ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻣﻌﻠﻢ‪ ،‬ﺧﯿﺎﺑﺎن اﻣﺠﺪی ﻣﻨﺶ‬ ‫‪۸۸۴۲۰۰۴۴ - ۸۸۴۰۰۱۳۰‬‬ ‫‪www.farhangedu.ir‬‬ ‫‪Email: [email protected]‬‬ ‫_‪Farhang .highschool @Farhang‬‬ ‫ﺳﺎل ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ‪۱۳۹۹-۱۴۰۰‬‬