Creative Writing_free verse 1-2563

ผลงานของนักศกึ ษา วชิ าความคิดสรา้ งสรรคก์ บั การสรรสรา้ งงานเขยี น 1/2563 เขยี นขอ้ ความที่มคี าขนึ้ ตน้ หรอื คาลงทา้ ยเหมือนกนั ความยาวอย่างนอ้ ย 5 ประโยค จะแตง่ เป็ นรอ้ ยแกว้ หรอื รอ้ ยกรองก็ได ้

อฟั ณัน เจะ๊ มุ ชวี ติ นีม้ ีเรอ่ื งราวมากมายใหพ้ บเจอ ชวี ติ นีม้ ีทง้ั ดแี ละรา้ ยปะปนไป ชวี ติ นีม้ ีทง้ั สขุ และทุกขท์ เ่ี ขา้ มา ชวี ติ นีส้ อนใหเ้ ราเป็ นคนแกรง่ ไดส้ บาย ชวี ติ นีส้ ูต้ ่อไปไปแลว้ จะดี ชวี ติ นีม้ เี รอื่ งราวมากมายใหพ้ บเจอ ชวี ติ นีม้ ที งั้ ดแี ละรา้ ยปะปนไป ชวี ติ นีม้ ที ง้ั สขุ และทุกขท์ เ่ี ขา้ มา ชวี ติ นีส้ อนใหเ้ ราเป็ นคนแกรง่ ไดส้ บาย ชวี ติ นีส้ ูต้ ่อไปแลว้ จะดี

ญไุ วรยี ์ มานะกลา้ สขุ ไม่ไดอ้ ยู่ไกลหนกั สุข นน้ั มกั อยู่รอบกาย สขุ แค่เรมิ่ ยมิ้ ก็ปรม่ิ ใจ สขุ กเ็ กดิ ไดเ้ ม่อื คดิ ดี สุข น้นั ง่ายมาสขุ กนั

วรสิ รา เมาะสาแม เกดิ มา หมน่ั เพยี รเรยี นรู ้ เกดิ มา ตอ้ งสเู้ พอื่ เป้ าหมาย เกดิ มา พรอ้ มตนั หาที่มากมาย เกดิ มา แลว้ ตอ้ งตายทุก ๆ คน เกดิ มา เป็ นคนทงั้ ที เกดิ มา ตอ้ งทาดเี พอ่ื สงั คม เกดิ มา แลว้ อย่าไดด้ ูถูกคน เกดิ มา อย่าเป็ นคนอกตญั ญู

อสั มะ สาเมาะ รอ ใครสกั คนทเี่ คยจากเราไป รอ อย่างมคี วามหวงั แมไ้ รห้ นทาง รอ โดยท่ไี ม่รวู ้ ่านานแค่ไหน รอ ในวนั ทเ่ี รากลบั มาพบกนั รอ จนกวา่ ความรสู ้ กึ ทีม่ อี ยู่จะจางหายไป....

มรั ยานา สาเมา๊ ะ ตา่ งคนก็มีล่วู ง่ิ เป็ นของตวั เอง ตา่ งคนก็อยากท่ีจะทาในสง่ิ ทต่ี นรกั ตา่ งคนก็ตา่ งหมกมุ่นอยู่กบั โซเชยี ลจนลมื สงิ่ รอบตวั ตา่ งคนกม็ ีรูปแบบการใชช้ วี ติ ท่ีแตกตา่ งกนั ต่างคนกค็ ดิ วา่ สงิ่ ที่ตวั เองเลอื กย่อมเป็ นสงิ่ ทด่ี ที สี่ ดุ

อามาณี รอยาลี ความรกั นีม้ อี ยู่จรงิ หรอื เปล่า ความรกั ที่คนเขาเฝ้ าคอยหา ความรกั ทค่ี อยโอบกอดทุกเวลา ความรกั ทเ่ี ป็ นดง่ั เเสงสว่างคอยนาทาง ความรกั ทีอ่ ยู่ตอ่ ไปนานนิรนั ดร ์

ฟัรฮานา ดอื ราบู ใคร...ที่ทาใหเ้ ราตอ้ งเสยี น้าตา ใคร...ท่ีทาใหเ้ ราตอ้ งทกุ ขท์ รมาน ใคร...ทที่ าใหเ้ ราตอ้ งออ่ นแอ ใคร...ทท่ี าใหเ้ ราเป็ นคนทไ่ี ม่เอาไหน ใคร...ทท่ี าใหเ้ รายมิ้ หวั เราะได ้ ใคร...ทาไมถงึ มอี ทิ ธพิ ลต่อชวี ติ เรา ใคร...ทไ่ี หนถา้ ไม่ใชต่ วั เราเอง

Tengkufaezah Prasrinawong ความสุขคอื อะไร ความสขุ ทตี่ อ้ งการนัน้ เป็ นอย่างไร ความสุขที่ไดม้ ี หรอื สบายใจ ความสขุ ที่เเทจ้ รงิ คอื สง่ิ น้ันหนอ

ปารลี ะ ดอื ราแม ความดเี กดิ ขนึ้ ไดท้ ุกที่ ความดนี น้ั มีมากหนกั หนา ความดที าไดท้ ุกเวลา ความดจี ากวาจาก็สาคญั แต่ความดจี ากการกระทาน้นั ... สาคญั ย่งิ

อาคลี ะฮ ์ สะมะแห เพอื่ น จะคบหามีท่วั ไป เพอ่ื น ท่คี บหานนั้ มมี าก เพอ่ื น ที่จากกนั ก็มากโข เพอ่ื น ทคี่ บหานานกม็ ีอยู่ เพอ่ื น ที่รว่ มทุกขร์ ว่ มสขุ ไม่มเี ลย

นาเดยี ดาแม เวลา...ในวนั นีไ้ ม่เหมือนเดมิ เวลา...ทาใหเ้ กดิ สง่ิ ใหม่ใหม่ เวลา...ทาใหเ้ ราไดจ้ ดจา เวลา...ทาใหเ้ ราลมื บางอย่าง เวลา...ทาใหเ้ ราไดเ้ รยี นรู ้ เวลา...ทาใหท้ ุกอย่างนั้นเปลย่ี นไป

ลยั ลา เจะ๊ เงา๊ ะ ฝนตก ฟงั เสยี งกบรอ้ ง ฝนตก หวั ใจฉันรา่ รอ้ ง ฝนตก หวั ใจนอ้ งหล่นหาย ฝนตก ฉันอยู่อย่างเดยี วดาย ฝนตก ฝากเธอชายตามอง

วรากาณต ์ เชยี่ วชาญ ความฝันนนั้ คอื อะไร? ความฝันนนั้ อยูท่ ใี่ ด? ความฝันคอื สงิ่ ทฉ่ี นั ตอ้ งฝันใชไ่ หม? ความฝันจะไม่ทาใหฉ้ นั ผิดหวงั ใชห่ รอื ไม่? ความฝันจะพาฉันไปถงึ ฝนั ไดอ้ ยา่ งไร? และทาไมฉันจงึ ตอ้ งมฝี ัน... หรอื ความฝันของฉันนนั้ ไม่มจี รงิ ...

นูรอาย อาบซู าแล ความทุกข ์ที่เรานัน้ ตอ้ งเผชญิ ความทุกข ์ สอนอะไรเราบางอย่าง ความทุกข ์ ทาใหเ้ ราเปิดโลกกวา้ ง ความทุกข ์ จะนาทางใหพ้ บเจอ(ความสขุ )

นิรสุ นีดา นิมะ ไม่มแี ลว้ คนที่อยู่ขา้ งกนั เม่ือยามมีปัญหา ไม่มีแลว้ คนทช่ี วนไปไหนก็ไปทุกที่ ไม่มีแลว้ คนท่คี อยบอกใหเ้ ราดแู ลตวั เอง ไม่มีแลว้ เสยี งหวั เราะทคี่ นุ้ เคย ไม่มแี ลว้ สายตาแห่งความห่วงใย และไม่มีแลว้ คนคนหนึ่งทร่ี กั เรามาก

ปฏวิ ฒั น์ อารมณฤ์ ทธิ์ เอกไทยดี เอกไทยเก่ง เอกไทยเลศิ เอกไทยเชด่ิ กลา้ หาญกวา่ เอกไหน เอกไทยรกั สามคั คี ในหวั ใจ เราเอกไทย สสู้ ดุ ใจ ไม่หวน่ั เกรง

สไุ ลลา หมนั เส็น รอยยมิ้ คอื ความสขุ ท่ีสดใส รอยยมิ้ คอื หนา้ ต่างของหวั ใจ รอยยมิ้ คอื แรงบนั ดาลใจใหส้ ตู้ อ่ รอยยิม้ นีค้ อื ความหวงั ในยามทอ้ รอยยมิ้ คอื พลงั ท่ยี ิ่งใหญส่ าหรบั เรา

ปตมิ า เทยี มทดั เก่ง แตไ่ ม่ขยนั ก็ไรค้ า่ เกง่ แต่ไม่พยายามกไ็ รผ้ ล เกง่ แต่ไม่มีแมค้ วามอดทน เกง่ แคไ่ หนหากกายใจไม่ฮดึ สู้ เก่ง ไดเ้ พยี งชว่ั ครูเ่ ท่านัน้ แหละ

นิฟารดี า ฮายอี าซนั ทาไมตอ้ งเรยี น เพราะมคี วามฝนั รเึ ปล่า ทาไมตอ้ งทางาน เพราะตอ้ งมเี งินรเึ ปล่า ทาไมตอ้ งดนิ้ รน เพราะคนทเ่ี รารกั รเึ ปล่า ทาไมตอ้ งอดทน เพราะความสาเรจ็ รเึ ปล่า ทาไมตอ้ งมคี วามสาเรจ็ เพราะความสขุ สบายใชไ่ หม

รสุ ลาม สมาแอ อดทน ใหม้ ากเพอื่ อนาคตทด่ี ี อดทน ใหม้ ากเพอ่ื ใหผ้ ่านพน้ สงิ่ เลวรา้ ยในชวี ติ อดทน ใหม้ ากเพอื่ ใหผ้ ่านพน้ กบั อปุ สรรค อดทน ใหม้ ากเพอ่ื ใหช้ วี ติ เราแกรง่ ขนึ้ อดทน ใหม้ ากแลว้ จะประสบความสาเรจ็

อารนี า หมาดงะ๊ เราเจ็บก็เพราะเรา เราเศรา้ กเ็ พราะเรา เราผดิ หวงั ก็เพราะเรา เราทุกขก์ เ็ พราะเรา เราสขุ ไดก้ เ็ พราะเราเชน่ กนั

ซารนี ่า พงหลง เวลาคอื สงิ่ มีค่า เวลาคอื ความทรงจา เวลาคอื สง่ิ ทีย่ อ้ นคนื มาไม่ได้ เวลาคอื เครอ่ื งพสิ ูจนค์ น เวลาคอื ท่ที ีส่ อนเราใหด้ ยี ิ่งขนึ้

อาซยี ะ๊ ยาลอ สุข ทีไ่ ม่โดดเดยี่ ว สุข ทใ่ี จชนื่ บาน สุข ทเ่ี ราอยู่ใกล้ สุข เพราะหวั ใจสว่าง สุข เพราะเราปลอ่ ยวาง

อามเี นาะ ซาซู ขอบคุณ จนั ทรท์ ี่เป็ นเพอื่ นยามฉันเหงา ขอบคุณ เขาท่ใี หพ้ กั ยามฉันเบอื่ ขอบคณุ ฟ้ าท่ีสง่ พลงั อยู่เรอื่ ยมา ขอบคณุ วนั เวลาท่ใี หเ้ ราไดเ้ จอกนั ขอบคุณ ประสบการณท์ ใี่ หฉ้ ันไดเ้ รยี นรู ้ ขอบคณุ คุณครูท่ีคอยสอนและตกั เตอื น ขอบคณุ ครอบครวั ท่สี นับสนุนตลอดมา ขอบคณุ ตวั ฉันท่ีคดิ พฒั นาตวั เองเรอื่ ยไป ไม่ใชเ่ พราะความสุขเราถงึ รจู ้ กั ขอบคุณ แต่เพราะเรารจู ้ กั ขอบคุณเราถงึ ไดม้ คี วามสขุ

ฆไู ซมะห ์ ลโู บะ ครอบครวั คอื กาลงั ใจของฉัน ครอบครวั คอื กาลงั ทรพั ยข์ องฉัน ครอบครวั คอื สง่ิ ท่ีฉันเรยี กวา่ ความสุข ครอบครวั คอื ผูท้ ีใ่ หเ้ เต่สงิ่ ดี ๆ เขา้ มาในชวี ติ ครอบครวั คอื ผูท้ ี่ทาใหฉ้ ันประสบความสาเรจ็ มาโดยตลอด

ฮาซนั ยามา รอยยมิ้ น้ันเปิดประตูสรา้ งมติ รภาพ รอยยิม้ นั้นแบ่งปันดว้ ยความสุข รอยยิม้ นน้ั ปิดบงั ความเจบ็ ปวด รอยยมิ้ นน้ั ชว่ ยเยียวยาทุกสงิ่ อย่าง รอยยิม้ นั้นสรา้ งบนั เทงิ สนุกสนาน

ฟาดยี ะห ์ ดอเลาะ คดิ ถงึ แตบ่ อกไม่ได้ คดิ ถงึ แตไ่ ม่สามารถไปหา คดิ ถงึ จนใจมนั ดา้ นชา คดิ ถงึ แต่เธอเสมอมา คดิ ถงึ แต่ (ไม่) ถงึ เธอ

คอลเี ยา๊ ะ สาเดะ๊ คดิ ถงึ คาสนั้ ๆ ทีไ่ ม่เคยบอก คดิ ถงึ คนทบี่ อกเราใหร้ อ คดิ ถงึ บางครง้ั เหมือนเรอ่ื งขา คดิ ถงึ นนั้ ทาใหซ้ มึ ไดท้ งั้ วนั คดิ ถงึ จะสมบูรณต์ อ่ เมอ่ื เราสง่ ถงึ กนั

เบญจา แยม้ พนั ธุ ์ เปลยี่ น มุมมองของผอู้ นื่ เปลย่ี น วธิ กี ารคดิ ของผอู้ นื่ เปลยี่ น การกระทาของผูอ้ นื่ เปลย่ี น ใครใครไม่ได้ เปลยี่ น ตวั เองดที ี่สุด

อริ ฟาน ตมี ุง ขอบคุณพ่อแม่ท่ีทาใหเ้ ราไดเ้ กดิ ขอบคณุ เวลาทท่ี าใหเ้ ราไดเ้ ตบิ โต ขอบคุณหนทางทท่ี าใหเ้ ราไดพ้ บเจอ ขอบคณุ เรอื่ งราวท่ีทาใหเ้ ราไดจ้ ดจา ขอบคุณตวั เองท่ีอยู่ไดม้ าถงึ ทุกวนั นี้

ดารสุ มี ซาและ ครู คอื ผูใ้ ห้ ครู คอื ผูน้ าทาง ครู คอื แสงสว่าง ครู คอื ปญั ญาชน ครู คอื ปชู นียบคุ คล ครู คอื เป้ าหมายของฉัน

มารยี ะห ์ แมเรา๊ ะ เรอื ลานอ้ ย เรอื ลานอ้ ยล่องลอยกลางนาวา สดุ สายตามองเห็นเพยี งนิดเดยี ว เรอื ลานอ้ ยอา้ งวา้ งอยูอ่ ย่างเปลย่ี ว แลกลมเกลยี วกบั สายนา้ ทีถ่ ูกซดั เรอื ลานอ้ ยถกู คลน่ื ใหญโ่ ถมใส่ น่าเห็นใจเรอื นีอ้ ย่างสดุ ลา้ เรอื ลานอ้ ยจากไปไรร้ อยชา้ มีใครจาพดู ถงึ เรอื ลานี้

ฟาตหี ะฮ ์ ดอคอ ชวี ติ มีทง้ั ทุกข ์ ชวี ติ มที งั้ คานินทา ชวี ติ มีทง้ั เหน่ือย ชวี ติ มีทงั้ ทอ้ ชวี ติ มีทง้ั นา้ ตา แคส่ จั ธรรมของชวี ติ แต่ใชว่ ่าชวี ติ จะไม่มีความสขุ เพราะความสขุ ของชวี ติ อยู่ทเ่ี รามอง

อลษิ า วาหบั วยั รุน่ เป็ นชว่ งวยั น่าคน้ หา สดุ ลา้ ค่าเที่ยวไปในทุกท่ี มีความสุขยิม้ แยม้ ในชวี ี มีพรงุ่ นีใ้ หเ้ รยี นรูต้ ลอดมา วยั เรยี นก็อยู่ในชว่ งวยั รนุ่ ใจคา้ จนุ รว่ มกนั สรา้ งดว้ ยกนั หนา อายุนอ้ ยมีความรรู ้ อ้ ยลลี า จะนาพาใหเ้ รากา้ วนาไป วยั รูต้ อ้ งเกบ็ เกย่ี วใหม้ ากมาก ทุกความยากจะสอนใจไม่หวน่ั ไหว ความอดทนดนิ้ รนอยู่ที่ใจ คงไม่ไกลสกั วนั ฝนั เป็ นจรงิ