กระต่ายตื่นตูม

ณ ป่ าอันแสนกว้างใหญ่ สัตว์นานาชนิด อาศัยอย่ดู ว้ ยกันอย่างสงบสุข และมกี ระต่ายตัวหนึง่ ก า ลั ง น อ น ก ล า ง วั น อ ยู่ใ ต้ต้น ม ะ พ ร้า ว อ ย่ า ง เพลิดเพลิน ทันใดนัน้ เองมีเสียงดังสนัน่ หวัน่ ไหวจน ทาใหก้ ระต่ายตัวน้ ีตนื่ ข้ ึนมาดว้ ยความตกใจ

\"เ มื่อ ก้ ีมัน เ สี ยง อ ะไ รท า ไม น่ า ก ลัว จัง ต้อ งเ กิ ด แผ่นดินไหวหรือฟ้ าถล่มแน่ ๆ ตอ้ งรีบไปบอกใหท้ ุกคนรูต้ ัว เด๋ยี วจะหนกี นั ไม่ทัน\" เม่ือกระต่ายตัวอ่ืน ๆ เห็นว่ากระต่ายตัวน้ ีว่ิงมาหนา้ ตา ตน่ื จงึ ตะโกนถาม \"เจา้ ว่งิ หนีอะไรมา ทาไมถงึ ไดร้ ีบรอ้ นขนาดนนั้ ? \" \"เมื่อก้ ีตอนที่ข้านอนหลับอยู่ใตต้ น้ มะพร้าว ข้าไดย้ ิน เสียงฟ้ าถล่มก็เลยรีบมาบอกทุกคน พวกเรารีบหนีกันเถอะ !\" เจา้ กระต่ายต่ืนตูมรีบอธิบายใหฝ้ งู กระต่ายฟังดว้ ยเสียง สัน่ เครือ

จากนั้นฝูงกระต่ายนับร้ อยก็รีบว่ิงตามมันไปด้ วยความ ตนื่ กลัวพร้อมช่วยกันตะโกนตลอดทางว่า \"ฟ้าถล่ม ! ฟ้าถล่ม ! รีบหนีเร็วทกุ คน’\"

เหล่าสัตว์ป่ านานาชนิดได้ยินเช่นนั้นก็พากันว่ิงหนีตาม กระต่ายฝูงนีไ้ ป จนพบราชสีห์เจ้าป่ าเหน็ สัตว์ว่ิงมาดังนัน้ จึงถามว่า \"พวกเจ้าว่ิงหนีอะไรมา ทาไมถงึ ได้รีบร้อนกันขนาดนี\"้ \"ฟ้าถล่มน่ะสิท่าน หากไม่รีบหนีพวกเราจะตายกัน หมด\" ช้างเอ่ยขึน้ มา

\"แล้วพวกเจ้ารู้ได้อย่างไรว่าฟ้าถล่ม ?\" ราชสีห์ถามกลับ ด้วยความสงสัย สัตว์ทุกตัวต่างหันไปมองฝูงกระต่าย เพราะอยากรู้ เรื่องราวเช่นเดียวกับราชสีห์ \"กระต่ายตัวนี้เล่าว่าได้ยินเสียงฟ้าถล่ม\" กระต่ายตัว หนึ่งพูดขึน้ พร้อมชีบ้ อก \"เจ้าได้ยนิ อย่างนัน้ จริงหรือไม่\" ราชสีหเ์ อ่ยถาม \"ข้ าได้ ยินจริง ๆ นะท่าน ขณะที่ข้ ากาลังนอน พักผ่อนอยู่ใต้ต้นมะพร้ าว อยู่ ๆ ก็เกิดเสียงดังสน่ัน หว่ันไหวขึน้ จนข้าตกใจรีบว่ิงมาบอกทุกคนให้รีบหนี\" กระต่ายพูดอธิบายเหตุการณ์ทุกอย่างด้วยความตืน่ เต้น

“ ไหนเจ้าลองพาข้าไปดูหน่อยสิว่าเจ้าได้ยินเสียงนั้นมา จากตรงไหน\" ราชสีห์ผู้กล้าหาญเอ่ยขึ้นด้วยน้าเสียงที่ เข้มแข็ง เจ้ากระต่ายจึงรีบพาราชสีห์ไปดูบริเวณที่เกิดเสียงฟ้า ถล่ม \"ตรงใต้ต้นมะพร้าวน่ันไงท่านทีข่ ้าได้ยินเสียงฟ้าถล่ม\" กระต่ายเอ่ยด้วยน้าเสียงหวาดกลัว เมื่อได้ยินเช่นนั้นราชสีห์ก็เดินเข้าไปอย่างกล้าหาญ แล้วจึงใช้เท้าอันแข็งแรงเขย่าต้นมันพร้าวจนลูกมะพร้าว ร่วงลงมาเสียงดงั

\"ใช่เสียงแบบนีห้ รือเปล่าที่เจ้าได้ยิน\" ราชสีห์เอ่ยถาม เจ้ากระต่าย \"ใช่เลยท่าน เสียงแบบนี้แหละที่ข้าได้ยิน\" กระต่าย ตอบพร้อมเกาหวั ตัวเองด้วยความเขินอาย \"เสียงฟ้าถล่มที่เจ้าได้ยินเป็ นเสียงของลูกมะพร้าวที่ ตกกระทบพื้นยังไงล่ะ คราวหน้ าคราวหลังหากเกิด เหตุการณ์อะไรขึน้ เจ้าควรหาสาเหตุก่อนว่าเสียงนั้นมา จากอะไร ไม่ควรโวยวาย ตืน่ ตูมจนทาให้คนอื่นตื่นตกใจ ตามไปด้วย\" ราชสีหส์ อนกระต่ายด้วยความเป็ นห่วง \"ต่อไปข้าจะไม่ตื่นตูมแบบนี้อีกแล้ว\" กระต่ายพูด พร้อมก้มหน้าด้วยความรู้สึกผิด จากนั้นราชสีห์จึงนาความจริงกลับมาบอกเหล่าสัตว์ ทงั้ หลาย

กระต่ายตัวหนึ่งนอนหลับอยู่ใต้ต้นไม้ ขณะที่นอนหลับ อยู่นัน้ มีลมพัดแรง ทาให้ลูกแอปเปิ้ ลหล่นลงมาทีพ่ ้ินใกล้ๆกับที่เจ้ากระต่าย นอนอยู่

กระต่ายตกใจตื่นขึน้ คิดว่าระเบิดลง ไม่ทันได้คิดให้ดีๆ จึงลุกขึน้ แล้วก็ว่ิงไปอย่างสุดกาลัง เพราะกลัวความตาย สัตว์ตัวอื่นๆในหมู่บ้ านเห็นกระต่ายว่ิงมาจนเต็มกาลัง ดังนั้นจึงถามกระต่ายว่า รีบว่ิงไปไหนเพื่อนหูยาว เจ้า กระต่ายว่ิงมาพร้อมบอกว่า ระเบิดลงหนีเร็ว

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า : เมื่อต้องประสบกับ เหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ควรมีสติตรวจสอบความ จริงให้ดีเสียก่อน อย่าตื่นตกใจจนทาให้เรื่องเล็ก กลายเป็ นเรื่องใหญ่