รวมกลอน 124

เติมฝันวันฟ้าสวย ด้วยบทกวี หทัยภัทร เชื้อจีน

เติมฝันวันฟ้าสวยด้วยบทกวี จัดทำโดย หทัยภัทร เชื้อจีน นักศึกษาสาขาวิชาภาษาไทย คณะศึกษาศาสตร์เเละศิลปศาสตร์ มหาวิทยาลัยหาดใหญ่

คำนำ เติมฝันวันฟ้าสวยด้วยบทกวี เล่มนี้รวมงานเขียนของ หทัยภัทร เชื้อจีน นักศึกษาวิชาชีพครูสาขาภาษาไทยคณะศึกษา ศาสตร์เเละศิลปศาสตร์มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ในรายวิชาการเขียน ร้อยกรองเชิงสร้างสรรค์ เพื่อนำไปใช้ในการสอนเเละให้น้อง ๆ นักเรียนได้ศึกษา เนื้อหาในเล่มประกอบด้วยบทกวีที่ผู้เขียนเขียนเอง 7 เรื่อง เเละเเต่งร่วมกับสมาชิก TH 2 62 จำนวน 2 เรื่ิอง วรรณรูป 1เรื่อง ดิฉันขอขอบคุณ ผศ.พิชญา สุวรรณโน เเละผู้มีส่วน เกี่ยวข้องทุกฝ่ายที่ร่วมสร้างสรรค์หนังสือเล่มนี้ เเละให้คำปรึกษา ตลอดมาด้วยความหวังอย่างเต็มเปี่ยมว่าจะเอื้อประโยชน์ต่อวง การศึกษาเเละสังคมการเรียนรู้สายสืบทอดศิลปะการประพันธ์บท กวี อั นเป็นผลงานเเห่งความภูมิใจ หทัยภัทร เชื้อจีน มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ 12/112564

สารบัญ กาพย์ยานี 11 1 ธรรมชาติเเห่งบ้านฉัน 2-3 กลอนคละ 4 รุ่งอรุณที่ควนนกเต้น 5 กลอนดอกสร้อยสักวา ตัวเล็กเเละฤทธิ์เยอะ 6 โคลงสี่สุภาพ 7 เหลือเพียงนามเเห่งองค์ภูมี 8 โคลงกระทู้ 9-10 รู้เรียนเขียนอ่าน 11-15 สาลินีฉันท์ 11 ชวนมารู้จักคนพูดตรง กลอนเปล่า สักวันจะเป็นครู วรรณรูป เข็มทิศชีวิตลูก เธอฉันร่วมกันเเต่ง

1 ธรรมชาติแห่งบ้านฉัน บรรพตอยู่ตรงหน้า ดอกเหลืองหนานั้นปอเทือง สดชื่นกว่าในเมือง รีบมาเยือนนะเพื่อนพ้อง ไอดินหอมกลิ่นซัง รี บมาฟังเสียงนกร้อง ส่งเสียงกันดังก้อง จิ๊บ จิ๊บ ร้องลั่นทุ่งเอย (กาพย์ยานี 11)

2 รุ่งอรุณที่ควนนกเต้น ตื่นมาเช้าตรู่ นั่ง ดูหมอกขาว ชมเทือกเขายาว เหน็บหนาวถึงใจ (กลอน 4) มองดูออกไปสุดตา ขอบฟ้าเมฆเคลื่อนมาใกล้ ม่านหมอกช่างน่าหลงไหล พง ไพรถูกหมอกปกคลุม (กลอน 6) ยา มเช้าชมหมอกดอกไม้หอม แมลงดอมดมกันเป็นกลุ่ม กรุ่นกลิ่นชื่นใจกลิ่นปทุม ชมพุ่มดอกไม้พลางพรายตา (กลอน 7)

รุ่งอรุณที่ควนน กเต้น 3 ชื่นใจจังที่ฉันได้มาเยือน อยากพาเพื่อนมาเที่ยวในครั้งหน้า ไว้ปิดเทอมเจอกันคงได้มา อยากจ ะพาเพื่อนเพื่อนได้มาชม (กลอน 8) ทะเลหมอกดูขาวนวลควนนกเต้น น่านั่งเล่นตื่นเช้ามาทานข้าวต้ม บรรยากาศชั่งสดชื่นแสนรื่นรมย์ คงสุขสมที่ได้มาควนนกเต้น (กลอน 9)

4 ตัวเล็กและฤทธิ์เยอะ โคเอ๋ยโควิด เผลอนิดวิกฤตก็ตามมา ตัวเล็กมีฤทธิ์มากหนักหนา อย่าลืมหน้ากากสวมกันเถิด ป้องกันดีกว่าจะปลอดภัย โปรดเว้นระยะกันออกไป เด ี่ยวเกิดโรคภัยเป็นเรื่องใหญ่ ทำเป็นนิสัยกันเถิดเอย (กลอนดอกสร้อยสักวา)

เหลือเพียงนามแห่งองค์ภูมี 5 สุดแสนโศกร่ำร้อง สิบสาม ตุลาเอย วันที่เหลือเพียงนาม เกียรติก้อง ชลเนตรทั่วสยาม รินหลั่ง วันที่พากันร้อง ช่างเศ ร้าสุดใจ (โคลงสี่สุภาพ)

รู้เรียนเขียนอ่าน 6 รู้ วิชาเขียนอ่านได้ หลากหลาย เรียน สิ่งดีมากมาย ค่าล้ำ เขียน เป็นเรื่องคมคาย รีบเร่ง อ่าน ไม่ยากควรซ้ำ อย่าท้อถอยเลย (โคลงกระทู้)

7 ชวนมารู้จักคนพูดตรง นามฉันกล่าวไว้ชัด หทัยภัทรสง่างาม จุ๊บจิ๊บเป็นอีกนาม จะเรียกขานอะไรกัน เป็นคนชอบพูดตรง และมั่นคงกะความฝัน ช่วยเหลือแลแบ่งปัน แล ะรู้คุณกตัญญู (สาลินีฉันท์ 11)

8 สักวันจะเป็นครู จากวัยเรียนสู่วัยนักศึกษา จากบ้านไกลตามุ่งหาความฝัน จากพ่อแม่ฉันมามุ่งฝ่าฟัน จากความฝันสักวันจะเป็นครู จากที่เคยละเลยต่อการเรียน จากที่เรียนเล่นเล่นไม่เห็นผล จากที่รักมุ่งมาหาค่าคน จากฝึกฝนเพื่อวันหน้าที่รอคอย (กลอนเปล่า)

9 เข็มทิศชีวิตลูก

10 บทกวีในวรรณรูป แม่เป็นดั่งเข็มทิศ ช่วยนำทางความคิด ให้ชีวิตลูกเติบโต (เข็มทิศชีวิตลูก)

11 เธอ ฉัน ร่วม กัน เเต่ง

12 หนูกับหอยนางรม หนูตัวหนึ่งเดินออกจากบ้านมาเพื่อมาหาอาหาร จนมาถึง ชายทะเล มันก็ได้พบ กับหอยนางรมที่ก าลังนอนอ้าปากอยู่ จึงคิดจะ กินหอยตัวนั้นเพื่อประทังความเหนื่อยและ ความหิว ในขณะที่มันก า ลังยื่นหัวเข้าไปในปากหอยนางรมนั้น หอยนางรมก็ปิดปากของ มันลง งับหัวเจ้าหนูพอดี มันจึงติดอยู่อย่างนั้นและได้แต่ร าพึงกับตัวเองว่า \"ไม่นึกเลยว่าหอย นางรมที่ข้าคิดว่า น่ากินจะกล ายมาเป็นสุสานของ เราเสียนี่\" :: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: อย่าเห็นแก่ผลประโยชน์จนหน้ามืดตามัว

13 หนูกับหอยนางรม หนูออกหาอาหาร ไม่นานถึงทะเล เดินเซไปเจอสัตว์ ชัดคือหอยนางรม สุขสมเห็นหอยงาม นอนตามหาดอ้าปาก ถ้าหากได้กินไป ความเหนื่อยใ ดหมดลง บรรจงยื่นหัวไป มิทันไรปากปิด หัวติดและรำพึง ตะลึงเจ้าหอยปิด มิคิดเลยกลับกลาย เป็นผู้ตายลงพลัน โศกศัลย์เพราะชีพนี้ ชี้เห็นแก่ประโยชน์ อย่าโทษที่หลงผิด เพร าะชีวิตเลือกเอง (ร่ายโบ ราณ) หทัยภัทร เชื้อจีน พรนิธิ กันชู

นักเดินทาง 14 ฉันชอบการไปเที่ยว ชอบเก็บเกี่ยวประสบการณ์ เพื่อนฉันนั้นเชี่ยวชาญ ชอบกับการท่องเที่ยวไทย พาเพื่อนด้วยชวนหลงใหล ฉันรักทะเลสวย ทั่วเมืองไทยแสนสุขเอย ไปเที่ยวต่างแดนไกล (กาพย์ยานี 11) สัจธรรม ฉันเกลียดเกิดแก่เจ็บตา พี่น้องหญิงชาย พลัดพรากพากันหนีหาย พลัดพรากจากกาย ฉันกลัวพ่อแม่แหนงหน่าย (กาพย์ฉบัง 16 ) ใจหายหากไม่พบเจอ

คือครู 15 วันนี้เป็นครู จะสอนพวกหนู เรียนภาษาไทย ฟังพูดอ่านเขียน รู้ได้เร็วไว ครูนั้นใส่ใจ นักเรียนทุกคน วันหน้าสบาย ความรู้มากมาย ทำงานเลี้ยงตน ไม่ขอพ่อแม่ เราต้องดิ้นรน เราเกิดเป็นคน ควรหมั่นขยันเอย (กาพย์สุรางคนางค์ 28 ) หทัยภัทร เชื้อจีน พรนิธิ กันชู รุจาภา หิรัญวิริยะ ปัทมพร ขุนทอง

ประวัติผู้เเต่ง นาม หทัยภัทร เชื้อจีน ภูมิลำเนา 51/1 ม.6 ต.กะหรอ อ.นบพิตำ จ.นครศรีธรรมราช กำลังศึกษา ระดับปริญญาตรี ชั้นปีที่ 3 คณะศึกษาศาสตร์เเละศิลปศาสตร์ สาขาภาษาไทย