กระต่าย

มีหน่งึ เรือ่ งราวตานานเลา่ ขานมาชา้ นาน ณ พงไพร อันกว้างใหญ่ มีกระตา่ ยตัวนอ้ ยผูม้ ีความฝันอันยง่ิ ใหญ่ เจ้ากระต่ายตัวน้ันจะคอยน่ังเฝ้ามองดวงจันทร์อยู่ที่เดิม เวลาเดิม และทกุ วัน

จนั ทราดวงดาราดวงนัน้ ชา่ งสวยงามเฉิดฉาย เมื่อได้สาด แสงสงมากระทบกับผวิ ลาธาร เจ้ากระต่ายตวั น้ันเฝ้ามอง

เจา้ กระต่ายครุ่นคิด เพอ้ ฝันราพงึ วา่ “สักวนั หนึง่ จะวนั ใด ขา้ จะต้องไขวแ่ ละคว้าเจ้าจนั ทรานมี้ าให้ได้ จันทราอันแสน งดงามดวงนั้นจะต้องเป็นของขา้ ของขา้ แต่เพยี งผูเ้ ดียว...”

ณ ปราสาทราชวังที่ใหญ่โตมโหฬารที่อยู่ไมไ่ กลจากผนื ป่า ของเจ้ากระต่าย ในยามนทิ รากลบั ดคู ล้ายกลบั ปราสาทรา้ ง เพราะไมม่ ีแม้แต่ทหารองครกั ษ์ ทหารเวรยามทีจ่ ะคอยยืน เฝา้ ประตู

เจา้ กระต่ายวางแผนที่จะบุกเขา้ ไปและไต่ปนี ขน้ึ สู่ยงั ยอดของ ปราสาท “ข้าตอ้ งการท่ีจะปนี ปนี ให้สงู ขึน้ ไป ไม่วา่ จะสูง เทา่ ใด เฉียดฟ้าเพยี งไหนขา้ จะข้ึนไป”

กระต่ายไดพ้ บเจอกับแมม่ ดในปราสาท และต่อสจู้ นสิ้นลม หายใจ

จบ