pdf_20211213_034126_0000

วรรณคดีกับนาฏศิลป์ไทย

วรรณคดีหมายถึง? วรรณกรรมหรืองานเขียนที่ยกย่องกันว่าดี มีสาระ และมีคุณค่าทางวรรณศิลป์ วรรณคดีเป็นวรรณกรรมที่ ถูกยกย่องว่าเขียนดี มีคุณค่า สามารถทำให้ผู้อ่านเกิด อารมณ์สะเทือนใจ มีความคิดเป็นแบบแผน ใช้ภาษาที่ ไพเราะ เหมาะแก่การให้ประชาชนได้รับรู้ เเละทรง คุณค่า นาฏศิลป์หมายถึง? นาฏศิลป์ไทย เป็นศิลปะการแสดงประกอบดนตรี ของไทย เช่น ฟ้ อน รำ ระบำ โขน แต่ละท้องถิ่นจะ มีชื่อเรียกและมีลีลาท่าการแสดงที่แตกต่างกันไป สาเหตุหลักมาจากภูมิประเทศ ภูมิอากาศของ แต่ละท้องถิ่น ความเชื่อ ศาสนา ภาษา นิสัยใจคอ ของผู้คน ชีวิตความเป็นอยู่ของแต่ละภาค

ความเป็นมาของวรรณคดีไทย เนื่ องจากชาติไทยเป็ นชาติที่เคยรุ่งเรืองมานาน และคนไทยมีนิสัยเจ้าบทเจ้ากลอน การใช้ถ้อยคำ ภาษามักสัมผัสคล้องจองกัน จึงทำให้เกิดเรื่องเล่าที่ มีความไพเราะ สละสลวยขึ้น ทั้งร้อยแก้วและร้อย กรอง

วรรณคดีแบ่งออกเป็น2ประเภท 1.วรรณคดีมุขปาฐะ คือ วรรณคดีแบบที่เล่ากันมาปาก ต่อปาก ไม่ได้บันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษร เช่น เพลงพื้นบ้าน นิทานชาวบ้าน บทร้องเล่น 2.วรรณคดีราชสำนัก หรือ วรรรคดีลายลักษณ์ เช่น ไตรภูมิพระร่วง พระอภัยมณี อิเหนา ลิลิตตะเลงพ่าย ประโยชน์ของวรรณคดี ๑.ให้ความรู้ด้านภาษาเพราะภาษาจากวรรณคดีย่อมใช้ คำ หรือข้อความที่กวีคัดเลือกมาแล้วอย่างดี ๒. ให้ความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์ เพราะวรรณคดีไม่ เพียงแต่ทำหน้ าที่แสดงออกทางวรรณศิลป์เท่านั้น แต่ วรรณคดีจะต้องอาศัยสถานที่ เหตุการณ์หรือตำนาน ต่างๆ ในสมัยนั้นเป็น องค์ประกอบสำคัญในการ ถ่ายทอดอารมณ์

ที่มาของนาฏศิลป์ สันนิษฐานว่านาฏศิลป์ไทยมีกำเนิดมาพร้อม ๆ กับชนชาติไทย ที่เป็นเช่นนี้เพราะนาฏศิลป์ไทย เป็ นส่วนหนึ่ งที่บ่งบอกถึงวิถีชีวิตความเป็ นอยู่ การแต่งกาย คติ และความเชื่อของคนไทยในอดีต จนถึงปั จจุบัน นาฎศิลป์ของไทย แบ่งออกตามลักษณะ ของรูปแบบการแสดงเป็นประเภทใหญ่ ๆ 4 ประเภท คือ 1.โขน 2.ละคร 3.รำและระบำ 4.การแสดงพื้นบ้าน

คุณค่าของนาฏศิลป์ไทย 1. ให้คุณค่าด้านความเพลิดเพลินบันเทิงใจต่อผู้รับชม 2. ให้คุณค่าด้านการอนุรักษ์และเผยแพร่ เพราะเป็น ศิลปะการแสดงที่เป็ นมรดกของชาติให้คงอยู่สืบไป 3. ให้คุณค่าด้านพิธีกรรม เพราะมีการแสดงนาฏศิลป์ ในงานพิธีต่าง ๆ เช่น รำอวยพร หรือการแสดงเกี่ยว กับความเชื่อในสิ่งศักดิ์สิทธิ์ เช่น เซิ้งบั้งไฟ 4. ให้คุณค่าด้านความรู้เกี่ยวกับวรรณคดีไทย เพราะ การแสดงนาฏศิลป์ บางชุดเป็ นการแสดงที่ใช้ประกอบ ละคร วรรณคดีไทยต่าง ๆ จึงให้ได้รับ ความรู้ด้านวรรณคดีไทยไปด้วย

ความสัมพันธ์ระหว่าง วรรณคดีกับนาฏศิลป์ไทย วรรณคดีไม่ใช่วัฒนธรรมทางหนังสือฝ่ ายเดียวแต่เป็ น ศิลปะซึ่งมีความใกล้ชิดกับคีตศิลป์ และนาฏศิลป์ ยากที่ จะสามารถแยกออกจากกันได้ ศิลปะการแสดง เป็นเรื่องของการแสดงแนวคิดและความ บันเทิงให้กับผู้ชมในปัจจุบัน คือ ได้ชมภาพ คำพูด แสง ฉาก และการแสดง ไม่ใช่เพียงแค่คำบรรยายศิลปะทุก ประเภทเป็ นการลอกเลียนแบบวรรณกรรมในบทละคร เกิดขึ้นจากการดลียนแบบธรรมชาติในรูปแบบการกระทำ ที่มีความใกล้เคียงกันกับชีวิตจริงมากที่สุดไม่ใช่การ บรรยาย วรรณคดีที่ถูกนำมาใช้ในการแสดงนาฏศิลป์เช่น รามเกียรติ์

วิธีการอนุรักษ์ สืบสาน และเผยแพร่ 1. การค้นคว้าวิจัย ควรศึกษาและเก็บรวบรวมข้อมูล ภูมิปัญญาของไทยในด้านต่างๆ ของท้องถิ่น จังหวัด ภูมิภาค และประเทศโดยเฉพาะอย่างยิ่งภูมิปัญญาที่เป็น ภูมิปัญญาของท้องถิ่น มุ่งศึกษาให้รู้ความเป็นมาในอดีต และสภาพการณ์ในปั จจุบัน 2.การถ่ายทอด โดยการนำวรรณคดีนาฏศิลป์ที่ผ่านมา เลือกสรรกลั่นกรองด้วยเหตุและผลอย่างรอบคอบและ รอบด้าน แล้วไปถ่ายทอดให้คนในสังคมได้รับรู้ เกิด ความเข้าใจ ตระหนักในคุณค่า คุณประโยชน์และปฎิบัติ ได้อย่างเหมาะสม โดยผ่านสถาบันครอบครัว สถาบันการ ศึกษา และการจัดกิจกรรมทางวัฒนธรรมต่างๆ

3.ส่งเสริมกิจกรรม โดยการส่งเสริมและ สนับสนุนให้เกิดเครือข่ายการสืบสานและพัฒนา 4.การเผยแพร่แลกเปลี่ยน โดยการส่งเสริมและ สนับสนุนให้เกิดการเผยแพร่และแลกเปลี่ยน ภูมิปั ญญาและวัฒนธรรมอย่างกว้างขวาง

น.ส.ธัญรดา เขียวพายัพ เลขที่34 ม.4/5