นิทานอีสป (3)

คำนำ นทิ านของอีสป ไดร้ บั ความนยิ มอยา่ งมากจากคนฟงั ชีวติ ของเขาจึงทางานดว้ ยการเลา่ นทิ านเป็น กจิ วัตร จนทาให้ทกุ คนในท้องถนิ่ ท่ีเขาอยรู่ ู้จักเขาเปน็ อยา่ งดี และทุกคนต่างกอ็ ยากฟงั นิทานของเขา ไมว่ ่าจะ เปน็ ทั้งเด็กหรือผู้ใหญ่ ทกุ คนเม่อื ได้ฟงั นิทานของอีสปแลว้ พวกเขาจะเกิดความรูส้ กึ สานึกทด่ี ี ได้รับบทเรยี น ได้ รับร้สู ิง่ ทด่ี งี าม และความชัว่ รา้ ย ไปพร้อม ๆ กับความสนกุ สนาน

สารบญั

กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ … มชี ายวัยกลางคนใจดีคนหนง่ึ มีอาชีพทานา เขาอาศยั อยู่ในหม่บู ้านแห่งหน่งึ อย่างมีความสขุ วนั หนงึ่ ชาวนาใจดคี นน้ีและเพ่ือนบา้ น ได้พากนั ออกไปทานาอยา่ งเช่นเคยทุกวนั ขณะที่ชาวนา ใจดกี าลงั ทานากับเพ่ือนบ้านอยนู่ ั้น ฝนได้ตกโปรยลงมาอย่างหนกั เขาเดนิ ไปท่ีใตต้ ้นไม้ ใหญ่ เพื่อหลบฝนอยู่ ข้างขอบคันนา แล้วชาวนาใจดีกเ็ หลือบไปเหน็ งูตัวหนงึ่ นอนแขง็ อยู่ข้างคนั นา ชายชาวนาเห็นเช่นนน้ั จงึ เกิด ความสงสาร เขาจงึ ชว่ ยชีวิตมันดว้ ยการเอามือท้ังสองโอบมันขึน้ มา แล้วเขาก็เอาผ้าขาวม้าของเขาคลุมมนั เพอ่ื ให้เกดิ ความอบอนุ่ และเวลาไมน่ านนัก เจ้างูตวั น้นั ก็รู้สึกอบอุน่ มีเร่ียวแรงขึน้ มา มนั จงึ หนั ไปกัดทแี่ ขนของ ชาวนาผู้ใจดี จากนนั้ งูพิษก็ได้เลือ้ ยหนีไป ปล่อยให้ชาวนาใจดีทนกับพิษบาดแผล กอ่ นชาวนาใจดคี นนั้นจะ สนิ้ ใจเขาไดบ้ อกเพื่อนบ้าน ที่มายนื ดวู า่ ” อยา่ ไปเมตตาปราณีกบั สตั วร์ า้ ยและคนเลว เพราะพวก เหลา่ นี้ไม่ เคยสานึกในบญุ คุณ ท่ีเคยชว่ ยเหลือพวกมนั กลบั เนรคุณตอ่ ผมู้ ีพระคุณ เหมือนเชน่ ข้า ที่เข้าไปชว่ ยเหลือแล้ว ต้องมาเป็นเช่นนี้ ” พูดจบชาวนาใจดี ก็ขาดใจตายอย่างนา่ สงสาร นทิ านเรือ่ งนี้สอนให้รู้ว่า “คนทม่ี นี ิสัยเป็นคน พาลย่อมไม่รู้จักบุญคุณผ้ทู ชี่ ่วยเหลอื ตน”