เรื่องง่ายๆ ที่ไม่ง่าย

เรอื่ งเลา่ คนชายขอบ เร่อื งงา่ ยๆ ท่ีไม่งา่ ย นางสาวจริยา ผาทอง กองโรคจากการประกอบชีพและสง่ิ แวดล้อม กรมควบคมุ โรค



รุ่งเช้าวันศุกร์สิ้นเดือนท่ีผ่านมา มีเหตุให้ฉันตื่นเช้ากว่าทุก วันและฉันมาถึงท่ีทางานเช้ากว่าปกติ แม้ว่าร่างกายของฉันจะรู้สึก ถึงความเจ็บปวดเหลือเกิน เม่ือฉันมองดูรอบๆ ตัวเห็นแดดอ่อนๆ สาดส่องลงมากระทบอาคารสีขาวรายเรียงต่อกันเป็นคล้ายรูปตัวยู สูงราวประมาณ 7 ชั้น มีรถยนต์จอดเรียงกันเป็นแถวยาวตามแนว อาคาร 10 กรมควบคุมโรค หนาตาเช่นเดมิ ทีค่ ้นุ เคย

ฉันค่อยๆ พยุงร่างกายท่ีอิดโรยเดินขึ้นไปบริเวณ ช้ัน 2 ของ อาคาร ซึ่งเป็นสถานท่ีทางานของฉัน ฉันเดินผ่านเข้าไปท่ีหน้าห้อง จัดประชุมในวันน้ีสัมผัสได้ถึงความเงียบสงัด ฉันค่อยๆวางถุงขนมที่ ชวนลิ้มลองบนโต๊ะไม้สีครมี อ่อนๆ อยา่ งเบามือจากน้นั ฉันก็เดินผ่านเข้า ประตูห้องสาหรับจัดประชุมที่มีโต๊ะไม้สีครีมอ่อนๆ เก้าอ้ีสีดาวาง ต่อเรียงกันคล้ายรูปตัวยูและฉันก็เตรียมห้องท่ีจะใช้ในการประชุม ในวันน้ีให้พร้อมใช้งาน ฉันเปิดโน้ตบุคเพื่อเช็คความ เรียบร้อย ของไฟลข์ อ้ มลู เอกสารที่จะใช้ในงานประชุมในวนั นี้ ...แต่แล้วก็เกิดปัญหาขน้ึ ...

โอว้ !! โนต้ บุ๊คของฉันไม่สามารถใชง้ านได้ ฉนั คิดหาทาง แกป้ ัญหาอยูค่ รู่หนึง่ จึงนึกขนึ้ ได้ เลยประสานงานทางไลน์ไปยงั พี่ ประภาศรี โดยพิมพข์ ้อความไปบอกว่า “พี่ประภาศรี รบกวนนาโน้ตบุคส่วนตวั ของพมี่ าใชใ้ นงาน ประชุมวันนีด้ ้วยนะค่ะ เน่ืองจากโนต้ บุคของหนูใชง้ านไมไ่ ด้ค่ะ” “ไดค้ ่ะ” พ่ปี ระภาศรีตอบกลบั ขอ้ ความมาอย่างเร็วไว “ขอบคุณมากค่ะพี่” ฉันจึงไม่รีรอรีบพิมพ์ข้อความส่งกลับ อย่างเรว็ ไว

เมื่อฉันแก้ไขปัญหาเรื่องโน้ตบุคท่ีจะใช้งานประชุมในวันนี้ แล้วเสร็จ ฉันจึงลุกออกจากเก้าอี้ไปทาอีกหน้าที่หนึ่งอย่างไม่รีรอทันที ฉั น ล ง มื อ จั ด แ จ ง อ า ห า ร ว่ า ง อ ย่ า ง ช า น า ญ ด้ ว ย ค ว า ม ป ร ะ ณี ต อยา่ งสวยงาม เม่ือป๊อปป้ีมาถึงหน้าห้องประชุมแล้ว เราทักทายกันเล็กน้อย กอ่ นท่ฉี นั จะเอ้ือนเอ่ย..ออกไป “รบกวนฝากจดเน้ือหาที่สาคัญในที่ประชุมทีนะ พ่ีต้อง ใช้ขอ้ มูลเน้ือหาท่ีสาคัญมาสรุปรายงานการประชุมด้วย” ฉันได้บอก ออกไป “ไดส้ ิ ! ว่าแต่พ่ีไม่เข้าร่วมประชุมเช้าน้ีด้วยหรอ?” ป๊อปป้ี กล่าวดว้ ยสีหน้า สงสยั “ไม่ได้เข้าน่ะ วันน้ีพ่ีขออนุญาตหัวหน้ากลุ่มไปหาหมอ ทส่ี ถาบันบาราศนราดรู ” ฉันบอกเธอไป “โอเค เดี๋ยวหนูจะช่วยจดประเด็นท่ีสาคัญให้น่ะ ไปหา หมอเถอะจ๊ะ” ป๊อปปี้บอกฉันมาด้วยใบหน้าย้ิมแย้ม แล้วฉันก็กระชับ ถุงผ้าใบใหญ่สีขาวให้แนบชดิ กาย และได้ขอตวั ออกไปอยา่ งรวดเรว็

ฉันเดินออกมาข้างหน้าอาคาร 10 ตึกกรมควบคุมโรค เพ่ือรอวิน มอเตอร์ไซต์ สักครู่ก็ได้ยินเสียง บรื้นน บรื้นน บรื้นน..มีผู้ชายสวมเส้ือกัก สีส้มตัวเกร็งพร้อมกับรถมอเตอร์ไซต์คันนั้น หยุดตรงหน้าท่ีฉันยืน ฉนั จึงก้าวขาขึ้นมอเตอร์ไซตค์ นั นัน้ อย่างชานาญ “ไปสถาบันบาราศนราดูร ค่ะพี่” ฉันบอกออกไปด้วยน้าเสียง ที่เข้มแข็ง พี่วินได้แต่พยักหน้าภายใต้หมวกกันน็อคสีดา ใบ ใหญ่ ทค่ี รอบศรีษะของพวี่ ิน ดังเช่นภาพท่ีฉันค้นุ เคยเป็นประจา

แล้วฉันก็มาถึงบริเวณหน้าตึก สีขาว สูงประมาณ 5 ช้ัน มีพนักงาน ผู้ชายประมาณ 2 - 3 คน นั่งอยู่ท่ี เก้าอี้บริเวณประตูทางเข้าอาคาร ซง่ึ มเี ตียง วีลแชร์ของผู้ป่วยจอดเรียง รายกนั อยแู่ ถวนัน้ ฉันเดินตรงไปห้อง ที่ ต ก แ ต่ ง ด้ ว ย ก ร ะ จ ก สู ง จ า ก พื้ น ประมาณหนง่ึ เมตรกว่าๆ มีช่องเล็กๆ ไว้ ส าหรั บกา ร ย่ืน เ อกส าร แ ล ะ ก า ร พู ด คุ ย ผ่ า น ช่ อ ง ท า ง นั้ น มี ป้ า ย ข้อความบอกว่า “เวชระเบียน” ฉันยื่นบัตรประชาชนให้พยาบาล ที่ช่องหมายเลขหนึ่ง รอสักครู่ก็มี บตั รควิ และแฟม้ เอกสารสีชมพูขนาด ประมาณกระดาษเอสี่มีข้อความ เขียนบอกเก่ียวกับตัวตนในแฟ้มน้ัน ฉันยื่นมือรับเอกสารท่ีอยู่ตรงหน้า แลว้ กเ็ ดินไปตามที่เจา้ หนา้ ทบี่ อก

ฉันไปบริเวณห้องตรวจท่ี 25 สาหรับบัตรประกันสังคมแล้ว วางแฟ้มน้ันลงในตะกร้าสีฟ้าที่วางอยู่บริเวณหน้าห้องตรวจ ซ่ึงมี พยาบาลสวมชุดสีขาวน่ังอยู่โต๊ะทางาน มีคอมพิวเตอร์ เคร่ืองมือวัด ความดัน มองดูแล้วทาให้โต๊ะนั้นดูรกๆนิดหน่อย ฉันเดินออกมาน่ังรอ บนเก้าอี้ ที่จัดไว้สาหรับผู้ป่วยท่ีมารับการตรวจ ผู้ป่วยมากหน้าหลายตา ปะปนกันไป ทุกคนล้วนแต่ใส่หน้ากากอนามัยเพื่อป้องกันตนเอง ระหว่างท่ีฉันนั่งรอเพื่อพบหมอท่ีหน้าห้องสาหรับตรวจสุขภาพสาหรับ บัตรประกันสังคมท่ี 25 นั้น เสียงที่ไม่คาดคิดก็ดังข้ึน.............. “กร๊ิง กรง๊ิ กริ๊ง กรง๊ิ กรง๊ิ ”

“ ส วัส ดี ค่ ะ พี่ ปุ๊ก ว่า ไ ง ค่ ะ มี เ ร่ื อ ง อ ะ ไ ร ห รื อ เ ปล่ าค่ ะ ” ฉนั ยกโทรศัพทข์ นึ้ พร้อมทกั ดว้ ยนา้ เสยี งออ่ นหวาน “ต่าย ได้เตรยี มอาหารเจ ของคณุ สมฤดี โสมเกษรินทร์ เจ้าหน้าที่ จากสานักงานป้องกันควบคุมโรคท่ี 12 จังหวัดสงขลาไหม? พอดี คุณสมฤดี เขาสอบถามกับพ่ีมาและบอกพ่ีว่าเขียนรายละเอียดอาหาร กลางวันลงในแบบตอบรับเข้าร่วมประชุมที่ส่งมาทางอีเมลนะ” ปลายสายพ่ีปุ๊กไดก้ ลา่ วมาด้วยเสยี งตกใจเลก็ น้อย “ไม่ได้เตรียมนะพ่ีปุ๊ก..เอ่ออ!! หนูไม่ได้อ่านรายละเอียดใน แบบตอบรับของคุณสมฤดีอ่ะ รู้แต่ว่าสามารถเข้าร่วมได้แต่ไม่รู้ว่า อาหาร ต้องเป็นอาหารเจค่ะ” ฉันได้ตอบปลายไปอย่างน้ัน ด้วยความ ไม่สบายใจ ณ เวลานั้นพยาบาลหน้าห้องกาลังขานเรียกชื่อของฉันเข้ารับ การตรวจ วดั ความดนั และถามอาการเบอ้ื งต้น ก่อนพบแพทย์ “พ่ีปุ๊กแค่น้ีก่อนน่ะพยาบาลเรียกชื่อหนูแล้วเด๋ียวหนูโทรกลับนะ คะ่ ” ฉนั วางสายลงทนั ที ลกุ ข้นึ อยา่ งเร่งรบี ไปหาพยาบาลอย่างเร็วไว

“สวัสดีค่ะ เป็นอะไรมาค่ะ” พยาบาลสาว ถามอาการเบ้ืองต้น ด้วยสหี น้ายิม้ แย้ม อยา่ งเป็นมิตร “มีอาการปวดต้นคอด้านขวา ปวดมา 5 วันแล้ว หายา รับประทานเองไม่ดีข้ึน จึงมาหาหมอค่ะ” ฉันบอกอาการที่เกิดข้ึนกับ ตนเองไปแบบน้นั “ยกแขนมาวางบนโต๊ะ วดั ความดันกอ่ น และน้าหนักเท่าไรน่ะ” พยาบาลสาว ถามอกี ครง้ั .. ฉันได้ยกแขนขวาวางไว้บนโตะ๊ ไมท้ ีม่ เี คร่ืองวัดความดันวางอย่นู ้นั สอดแขนเขา้ ไป และพยาบาลสาวตรวจสอบเครอ่ื งมือพร้อมมอื กก็ ดปมุ่ เร่มิ ตน้ ของเครื่องวัดความดัน ฉันกน็ ง่ั รอแบบเงียบสงบ “ความดนั ปกติ รบั บัตรคิว และรอพบหมอท่หี อ้ งตรวจท่ี 25 นะ รอพยาบาลเรยี กชอ่ื อกี ครั้งคะ่ ” พยาบาลสาวเอ่ยออกมาอยา่ งนุ่มนวล “ขอบคุณค่ะ” ฉันไดก้ ล่าวขอบคุณ พยาบาลสาวไป พรอ้ มลกุ ข้นึ ออกมาน่งั รอท่เี กา้ อี้

ฉันยกโทรศัพท์มือถือข้ึนเพ่ือโทรหาพี่ปุ๊ก เพ่ือสอบถาม รายละเอียดเกี่ยวกบั เรอ่ื งอาหารของผูเ้ ขา้ ร่วมประชมุ อีกครง้ั “ ส วั ส ดี ค่ ะ พี่ ปุ๊ ก คุ ณ ส ม ฤ ดี ว่ า อ ย่ า ง ไ ร บ้ า ง ค่ ะ ” ฉันถามรายละเอียดอย่างใจจดใจจอ่ ในหัวครุ่นคิด ว่นุ วายไปหมด “ พ่ี ส ม ฤ ดี บ อ ก ว่ า ถ้ า ไ ม่ มี อ า ห า ร เ ต รี ย ม ไ ว้ ก็ ไ ม่ เ ป็ น ไ ร ค่ ะ ” ปลายสายจากพ่ปี ุก๊ กลา่ วมาแบบนนั้ “แบบน้ีไม่ดีนะค่ะพี่ปุ๊ก!! มันเป็นความผิดหนูเองที่ไม่รอบคอบ ..เด๋ียวหนู ลองหาดูร้านอาหารเจในแอฟพลิเคช่ัน ท่ีจัดส่งอาหาร ออนไลน์ก่อนนะ ถ้าอย่างไรเด๋ียวหนูโทรหาพี่ปุ๊กอีกคร้ังค่ะ ” ฉันจบบทสนทนากับปลายสาย

มื อ เ ล็ ก ๆ ข อ ง ฉั น ก็ เ ริ่ ม สั ม ผั ส ล ง ม า ที่ ห น้ า จ อ ข อ ง โทรศัพท์มือถือ เพ่ือค้นหาร้านขายอาหารเจท่ีใกล้ที่สุด เร่ิมจาก แอปพลิเคช่ันท่ีมีบริการค่าจัดส่งถูกที่สุด คือ GET (เก็ท) บริษัทจัดส่ง อาหารท่ีสัญลักษณ์สีเขียวคล้ายมะนาวเลมอน ฉันเริ่มบรรจงพิมพ์คา ในช่องค้นหา คาว่า อาหารเจ เลือกดูร้านค้าท่ีมีบริการอาหารท่ีดี แต่ก็ไม่มีรายการอาหารแบบที่ฉันต้องการ ฉันจึงเปล่ียนแอปพลิเคชั่น ใหม่อีกครั้งมาที่ Grab Food (แกร๊บฟู้ด) ฉันเร่ิมบรรจงพิมพ์คาในช่อง ค้นหา คาว่า อาหารเจ อีกคร้ังเลือกดูรายการอาหาร มือก็เลื่อนๆลงมา เรื่อยๆ และเลือกดูอยา่ งละเอียด ซงึ่ ไมม่ ีร้านอาหารในแอปพลเิ คชน่ั เลย จึ ง ม อ ง ห า อี ก ท า ง เ ลื อ ก เ ป ล่ี ย น ไ ป แ อ ป พ ลิ เ ค ช่ั น ใ ห ม่ แ อ ป สุ ด ท้ า ย ในโทรศัพท์มือถือของฉัน คือ Line man Food (ไลน์แมน ฟู้ด) ฉันจึง เร่ิมบรรจงพิมพ์คาในช่องค้นหา คาว่า อาหารเจ ปรากฎว่าเล่ือนลงมา เร่ือยๆ พบร้านอาหารท่ีถูกใจ ราคาอาหารเหมาะสมรูปอาหาร น่ารับประทาน เหมาะสาหรับผู้เข้าร่วมประชุม จึงตกลงกดเลือกเมนู ไป 3 อย่าง อาทิ ผัดผักรวมมิตร ข้าวไรซ์เบอร่ี และถ่ัวแดงต้ม ราคา 80 บาท ดีใจที่ราคาถกู เห็นดังน้นั ฉันยกโทรศทั ทข์ นึ้ มาทันที

“พ่ีปุ๊กมีอาหารเจให้คุณสมฤดี แล้วน่ะ เด๋ียวต่ายกดสั่งอาหาร ผ่านช่องทางจัดส่งอาหารออนไลน์ให้นะค่ะ ..แต่ถ้าสั่งทางอาหารทาง ออนไลน์ จะทันเวลาช่วงรับประทานเท่ียงไหมคะ” ฉันได้ยกโทรศัพท์ และสนทนากบั ปลายสายทันที “ได้.. น่าจะทัน เพราะในห้องประชุมน่าจะพักรับประทาน อาหารเท่ียงช้าเล็กน้อย” พป่ี กุ๊ บอกผ่านเสียงจากโทรศัพท์ “โอเคร ง้ันหนูกดส่ังอาหารออนไลน์เลยนะค่ะ แค่น้ีก่อนนะคะ พี่ปุก๊ ” ฉนั กดวางสาย แลว้ มอื กม็ าสมั ผสั หนา้ จอโทรศพั ทอ์ กี ครัง้ เข้าไปที่ แอปพลิเคชั่น ไลน์แมน ฟู้ด ฉันจึงกดสรุปรายการอาหาร และเห็นราคา ของอาหารรวมกับค่าจัดส่งอาหาร คือ 193 บาท “โอ้ว!!” ฉันจึงอุทาน ออก “แพงกว่าค่าอาหารอีก” ฉันน่ังครุ่นคิด อย่างหนัก ทาไงดี ทาไม คา่ สง่ ถงึ แพงกว่าคา่ อาหาร จึงไดก้ ดโทรศพั ท์โทรไปสอบถามพป่ี ุ๊กอีกครง้ั “พี่ปุ๊ก ค่าจัดส่งอาหารแพงกว่าค่าอาหารอีกน่ะ ทาไงดีคะ” ฉันจึงบอกไปแบบนน้ั กับค่สู นทนา “งัน้ ลองเดนิ ไปดูร้านอาหารเจ ช่ือว่า ใบผัก แถวปากซอยติวา นนท์ 14 ดไู หม?” พี่ป๊กุ แนะนา

“อ่อค่ะ.. ถ้าหนูพบหมอและรับยาก่อนเที่ยง!! จะเดินไปซ้ือ อาหารเอง และไปส่งข้าวกล่องให้ที่ห้องประชุมกองโรคจาก การประกอบอาชีพและสิ่งแวดล้อมนะ แต่ถ้า..เวลาไม่ทันจริงๆ หนูจะใช้บริการจัดส่งอาหารออนไลน์นะค่ะ” ฉันบอกไปแบบน้ัน ระหว่างการสนทนาทางโทรศัพท์ มีเสียงเรียกช่ือ “คุณจริยา ผาทอง ค่ะ”พยาบาลเปล่งเสียงดงั มาแตไ่ กล นนั่ ก็คือชือ่ ฉนั เอง “แค่น้ีก่อนน่ะ พ่ีปุ๊ก หนูพบหมอก่อน ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด” ส้ินสุดสายจึงเก็บโทรศัพท์มือถือ ไว้ในกระเป๋าพร้อมลุกขึ้นเดิน ตามพยาบาลสาว เข้าไปพบแพทย์อยา่ งช้าๆ

ณ ห้องตรวจหมายเลข 25 พบหมอหนุ่มท่ีอยู่ตรงหน้าฉัน ยังหนุ่มๆ อยู่เลย ใบหน้าแต่งแต้มด้วยรอยย้ิม ท่ีแสดงให้เห็นฟัน เรียงตัวกันสวยงาม มีแว่นตาทรงสีเหลี่ยมไม่หนามากประดับอยู่ บนใบหน้า ผมดกดา คล้ายๆรองทรงเล็กน้อย สวมเส้ือสีขาวคอปก แขนสน้ั ทบั ผิวกายขาวเหลืองของหมอผนู้ ัน้ บนอกด้านซ้ายของเสื้อ มีสัญลักษณ์ทางการแพทย์ เคร่ืองหมาย บวก สีแดง และ มีสายคล้องคอด้วยด้วยสเต็ทโทสโคปของผู้เป็นหมอสาหรับฟังเสียง หวั ใจของผ้ปู ่วย และมีการกล่าวทักทายผู้ทเี่ ดนิ เข้ามาอยา่ งนุม่ นวล “สวัสดคี รบั เปน็ อะไรมาครบั ” หมอหนมุ่ กลา่ วอยา่ งนมุ่ นวล “สวสั ดีคะ่ ฉนั ปวดต้นคอด้านขวา หันซ้าย หันขวาไม่ได้จะมี อาการตึงๆ บริเวณต้นคอลงมาถึงไหล่ขวาและก่อนหน้านี้ทานยา คลายกล้ามเน้ือ ยาพารามาแล้ว 3 วัน อาการไม่ดีข้ึนวันน้ีจึงมาหา หมอคะ่ ” ฉนั บอกอาการของตนเองให้หมอหนุ่มฟงั อย่างสนใจ “หมอขอดูบริเวณท่ีมอี าการปวดหนอ่ ยน่ะครับ และทาตามที่ หมอบอกน่ะครับ” หมอหนุ่มจึงลุกออกจากเก้าอี้เดินเข้าใกล้ฉันเพ่ือดู อาการบริเวณท่ปี วด “ทางานเกย่ี วกบั อะไรครบั ” คณุ หมอหนุ่มสอบถาม “ทางานท่ีกรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุขนี่แหละค่ะ น่งั ทางานหนา้ จอคอมพิวเตอร์” ฉันบอกหมอหนมุ่ ไปอย่างนน้ั

“อ่อ...ครับ ผู้ป่วยมีอาการของกล้ามเน้ืออักเสบ ปวดเกร็งบริเวณต้นคอ และน่าจะเป็นโรคท่ีเก่ียวกับการทางาน ถ้าอย่างนั้น หมอขอทาเรื่อง นัดให้มาพบแพทย์กระดูกเฉพาะ ทางอีกคร้ังนะครับ ในวันจันทร์ของอาทิตย์หน้าเพื่อให้ท่ีจะได้ ตรวจดูและรักษาเฉพาะด้านครับ แพ้ยาอะไร ไหม ?” หมอหนมุ่ ถาม “ไม่แพ้คะ่ ” ฉันตอบหมอไปแบบน้นั “ง้ัน.หมอส่ังยาแก้ปวดชนิดรุนแรง ยานวดบรรเทา อาการบริเวณท่ปี วด และยาแกอ้ ักเสบของกลา้ มเน้อื ให้นะครับ” หมอหน่มุ บอกกกับฉันอย่างนุ่มนวล “ได้คะ่ เรยี บร้อยแล้วใชห่ รือไมค่ ะ่ ” ฉันถามหมอหนมุ่ ออกไปในความอยากรู้ “ใช่ครบั รอขา้ งนอกได้เลยนะครับ” หมอหนมุ่ กล่าวกับ ฉันอีกคร้ังยกมอื ไหว้ขอบคณุ และหันหลงั เดินออกมา นั่งรอท่หี นา้ ห้องตรวจ เพอื่ รอรับใบสงั่ ยา และนาไปย่ืนทช่ี ่องจ่ายยาพรอ้ ม ชาระเงนิ คา่ รักษาทางการแพทย์

ฉั น นั่ ง ร อ สั ก พั ก ไ ม่ น า น ม า ก นั ก ก็ มี เ สี ย ง ห ว า น ๆ . . ข อ ง พยาบาลสาว เรียกช่ือ “คุณจริยา ผาทอง เชิญท่ีโต๊ะ 2 ค่ะ”.. สิ้นเสียงเราก็ถึงโต๊ะนั้นแล้ว ฉันจึงย่ืนมือรับใบส่ังยา และใบนัด พบแพทย์เฉพาะทาง ฉันจึงยกมือไหว้ขอบคุณและเดิน ยื่นใบสั่งยาท่ีช่อง 20 ที่บริเวณห้องรับยา ฉันรับบัตรคิวเพื่อรอ ก า ร เ รี ย ก คิ ว ช า ร ะ เ งิ น ค่ า บ ริ ก า ร ท า ง ก า ร แ พ ท ย์ ก่ อ น รั บ ย า กลับบา้ นระหว่างรอ..เวลากใ็ กล้เขา้ มา ถึงชว่ ง 11.00 นาฬกิ า “หนูรอรับยาอยู่ตอนน้ี น่าจะเดินไปซ้ืออาหารเจ ให้คุณสมฤดีทันเวลาพอดีค่ะ” ฉันพิมพ์ข้อความส่งผ่านทาง ไลน์ให้พ่ปี ุ๊ก “โอเค” พี่ปุ๊กพิมพ์ข้อความกลับมาผ่านทางไลน์

ฉันน่ังเล่ือนโทรศัพท์เล่นไปเรื่อยๆ ระหว่างรอ เมื่อถึงคิวเลขท่ี ของตนเอง ฉันรีบลุกออกจากท่ีนั่งเดินไปที่ช่องชาระค่ายาและค่าบริการ ของโรงพยาบาล จากนั้นฉันใบเสร็จไปรับยาท่ีช่องจ่ายยาหมายเลข 21 เภสัชกรก็วางยาเตรียมไว้ให้ตามที่หมอส่ัง ฉันจึงนายาใส่ในกระเป๋า เตรียมมาและกล่าว “ขอบคุณ” เจ้าหน้าอย่างย้ิมแย้มเดินออกไป จากตรงนนั้ เม่อื ฉนั เดินออกจากสถาบนั บาราศนราดูรแล้วนั้น..เดินมาเรื่อยๆ ก็มาหยุดตรงหน้าร้านอาหารแห่งหน่ึง ช่ือว่า ใบผัก ซ่ึงเป็นร้านขาย อาหารเจโดยเฉพาะท่ตี กแต่งประดับด้วยกระดาษสีเหลืองตัดสามเหล่ียม มีข้อความคาว่า เจ สีแดง เต็มหน้าร้านอย่างสวยงาม ฉันจึงเดินเข้าไป มอ งอ าหาร ที่ท า งร้ านจัดเตรี ยม ไว้ในตู้กร ะจกวางเรี ย ง กันอ ย่า งเ ป็น ระเบียบ

“ขอรับเป็นข้าวราดแกงใส่กล่องนะค่ะ ราดด้วยผัดผักรวมมิตร และผัดเต้าหู้เจค่ะ” ฉันบอกแม่ค้าพร้อมช้ีไปตามอาหารท่ีวางอยู่นั้น ฉันเดินดูภายในร้านเพื่อหาอย่างอื่นด้วย เนื่องจากอยากให้อาหาร มีหลากหลายชนิด จึงเหลือบมองไปสะดุดตากับน้าท่ีมีสีส้มๆ บรรจุ ในขวดอยใู่ นชอ่ งแชเ่ ย็น “น้าอะไร ที่มีสีส้มๆค่ะ” ฉันถามแม่ค้าด้วยความอยากรู้สิ่งน้ันคื อะไร “นา้ แครอทคั้นสดคะ่ ” แมค่ า้ ตอบมาอยา่ งไว “งั้นหนูขอ 1 ขวดพร้อมกับหลอดด้วยนะค่ะ และรวมท้ังหมด กบ่ี าทคะ่ ” ฉนั เอย่ บอกออกไป “60 บาทคะ่ ” แมค่ า้ ตอบกลับมา ฉันจา่ ยเงนิ และเดินออกจากร้าน มาโบกวินมอเตอร์ไซค์ เม่ือพ่ีวิน จอดตรงหน้าฉนั ฉันจึงรีบก้าวขึ้นรถซ้อนท้ายมอเตอร์ไซค์ พร้อมบอกกับ พี่วินมอเตอร์ไซค์ไปอาคาร 10 กรมคุมโรคค่ะพ่ี ให้ไวด้วยจ้าหนูกลัว ไม่ทนั เวลา

เมื่อมอเตอร์ไซค์ค่อยชะลอตัวเพื่อหยุดรถบริเวณหน้า อาคาร 10 กรมควบคมุ โรค ฉันจ่ายเงิน แล้วเดินเข้าลิฟท์ไปท่ีห้อง ประชุมโดยทันที ฉันมีอาการหอบเล็กน้อยเพราะฉันเร่งรีบกลัว จะไมท่ ันการ เมื่อถึงฉันถึงห้องประชุมได้ไม่นานประมาณสัก 10 นาที งานประชุมภายในห้องนั้น ก็หยุดพักรับประทานอาหารเท่ียง ผ้เู ข้าร่วมประชมุ ต่างก็พากันทยอยเดินออกมาจากห้องประชุมน้ัน ฉันจงึ ยน่ื อาหารเจซึ่งบรรจุอยู่ในกล่องและน้าแครอทให้คุณสมฤดี อย่างนอบน้อม และฉนั กไ็ มร่ รี อที่จะเอ่ย

อยู่ในกล่องและน้าแครอทให้คุณสมฤดี อย่างนอบน้อมและฉัน ก็ไมร่ รี อท่ีจะเอย่ คาว่า “ขอโทษ ที่หนูผู้จัดประชุมเกิดความผิดพลาดในคร้ังนี้ และ ต่อไปหนูจะใส่ใจในการอ่านรายละเอียดรอบคอบให้มากข้ึนกว่าเดิมค่ะ” ฉันกล่าวด้วยน้าเสียงที่รู้สึกผิดต่อหน้าคุณสมฤดี ผู้เข้าร่วมประชุมจาก สานกั งานปอ้ งกันควบคมุ โรคที่ 12 จังหวัดสงขลา “ไม่เป็นไรค่ะ แต่ก็ขอบคุณนะคะ” คุณสมฤดี กล่าวด้วยรอยยิ้ม ท่ีเป็นกลั ยานิมติ ร “ยนิ ดคี ่ะ” ฉนั ยิ้มอย่างอ่มิ เอมใจ “ประชุมคร้ังถัดไป วันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2563 ฉันจะไม่ให้เกิด เหตกุ ารณ์แบบน้อี ีกแนน่ อนค่ะ” ฉันกลา่ วดว้ ยน้าเสียงสดใสพร้อมรอยยิ้มที่ จรงิ ใจ และท้ังสองคนกย็ ม้ิ พร้อมกันอกี คร้ัง

จากใจของฉันผู้จัดงานประชุมเกี่ยวกับการจัดทา หลักสูตรการจัดการภาวะฉุกเฉินด้านอุบัติภัยสารเคมี และรังสี สาหรับเจ้าหน้าท่ีสาธารณสุขในครั้งนี้ บางเรื่องที่ คิดว่าง่าย แต่ก็ไม่ง่ายเสมอไป แต่ทุกเร่ืองท่ีเกิดปัญหา ทุกปัญหาก็มีทางออกเสมอ เมื่อเรามีสติ การใช้สติแก้ไข ปัญหาดีแน่นอน แต่สิ่งท่ีฉันคิดว่าการจัดงานประชุม ในคร้ังนี้ไม่มีข้อบกพร่อง ดีที่สุดไร้ที่ติตามแบบที่ฉันต้ังใจไว้ สดุ ความสามารถ แต่ก็มีจุดบกพร่องบางจุดที่ฉันมองไม่เห็น ก็ยังมี ซ่ึงการทางานในครั้งน้ี ..ทาให้ฉันได้คิดทบทวนใน การทางานของตัวเองอกี ครงั้ ..

สนับสนนุ โดย สานักงานความร่วมมือระหวา่ งประเทศ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสขุ