พี่เอส-rev1

เรื่องเลา่ คนชายขอบ “เร่อื งเล่าจากฟนั เฟอื ง” ธานนิ ทร์ สังขท์ อง สานักงานความร่วมมือระหว่างประเทศ กรมควบคุมโรค



ในคืนวันเสาร์ที่ต้นฤดูหนาว บวกกับฝนท่ีตกมาทาให้อากาศเย็น และรู้สึกสดช่ืน บนรถทัวร์สาย กรุงเทพ – เชียงใหม่ ยังเหลือระยะทาง อีก กว่า 300 กม. กว่าจะถึงท่ีหมายพลิกข้อมือเพ่ือดูเวลา เพ่ิง 00:30 น. ทาไมผมต้องมาน่ังทานข้าว ณ จุดพักรถทัวร์ ซ่ึงถ้าเป็นปกติ ก็คงน่ังดู ฟุตบอล หรือภาพยนตร์อยู่ที่ห้องพัก แต่ด้วยบางอย่างที่ทาให้ผมต้องมา เดนิ ทาง

ย้อนกลับไปประมาณกลางเดือนตุลาคม 2562 ผมไปยังห้อง ประชุม ในสภาพอากาศที่ค่อนข้างอบอ้าว ก่อนฝนจะตก ผมเดิน ไม่สะดวกนัก เพราะก่อนหน้านี้ ประสบอุบัติเหตุหกล้มข้อเท้าพลิกและ ตอ้ งเข้าเฝือกออ่ น เมื่อถงึ หอ้ งประชมุ ผู้ เข้ารว่ มประชมุ ไดส้ อบถามอาการ และยังมีความกังวลว่าผมจะสามารถไปร่วมจัดการประชุมได้หรือไม่ ซึ่งผมแจ้งว่าสามารถไปได้แต่อาจจะไม่คล่องแคล่วเมือนอย่างเคย ซึ่งทุกคนก็สบายใจและประธานในการประชุมก็ได้ดาเนินการประชุม จนเสรจ็ และวันเดนิ ทางกม็ าถงึ

คณะทางานคนอ่ืนๆ ได้ออกเดินทางไปก่อนแล้ว แต่ผมยังไม่ได้ เดินทางไปพร้อมคณะทางาน เน่ืองจากต้องอยู่ควบคุมการปรับปรุงพ้ืนท่ี สานกั งานความร่วมมอื ระหวา่ งประเทศ ซึ่งต้องดาเนินการทาสายสัญญาณ เพื่อให้สานักงานฯสามารถทาการได้อย่างต่อเน่ืองเป็นการช่ัวคราวก่อน แต่การทางานในครั้งนี้ไม่เป็นไปตามท่ีคาดการณ์ไว้ ทาให้เวลาท่ีเหลือใน การเดินทางไปขึ้นรถทัวร์ นั้น กระชั้นชิดมาก เวลา 22:00 น. ในรถทัวร์ บรษิ ัทเอกชนแห่งหน่ึง ซึ่งมีขนาด 42 ที่นั่ง และมี 2 ชั้นซ่ึงผมเลือกท่ีนั่งชั้น ล่าง ทม่ี ีทนี่ ง่ั 6 ที่ และมเี บาะทีน่ ัง่ เดียวอยู่ทางด้านซ้ายมือของตัวรถ ซึ่งผม ก็เลือกที่น่ังที่ 2 เพราะว่าเบาะด้านหน้ามีผู้โดยสารท่ีเป็นผู้ชายนั่งอยู่ ส่วนเบาะด้านขวามือเป็นเบาะคู่ แต่ไม่มีผู้โดยสารนั่ง มันทาให้ผมรู้สึก สบาย เม่อื รถเดนิ ทางได้ประมาณ 30 นาที ทางพนักงานขับรถก็ทาการปิด ไฟเพื่อให้ผูโ้ ดยสารได้พกั ผอ่ น

เช้าวนั อาทติ ย์ ณ โรงแรมท่พี กั เวลาประมาณ 08:00 น. ผมสัมผัส ได้ถึงอากาศที่เย็นกว่าจังหวัดนนทบุรี เมื่อรวบรวมสติได้ ก็แบกสัมภาระ ไปติดต่อห้องพัก ท่ีล็อบบ้ีท่ีอยู่บนช้ัน 2 ซึ่งผมได้ห้องพักอยู่บน ชั้น 21 เม่ือเดินเข้าไปในห้อง ด้านซ้ายมือเป็นห้องน้า เดินลึกเข้าไปด้านขวามือมี โทรทัศน์ซ่ึงผมไม่ค่อยได้เปิดดูเลย ตรงข้ามกับโทรทัศน์เป็นเตียงนอน 2 เตียง ด้านซ้ายน้ันเป็นเตียงของน้องกุ้ง ส่วนผมนอนเตียงขวาและ เมื่อจดั เกบ็ ข้าวของ และทานอาหารเช้าเสร็จ ประมาณ 08:45 น.จึงได้เดินทางไปยังโรงแรมที่จัดการประชุม และเมื่อถึงสถานที่จัดประชุมซ่ึงเป็นอาคารแยกออกจากตัวโรงแรมสูง ประมาณ 3 ช้ัน แต่ยังอยู่ในบริเวณโรงแรมด้านใน บันไดเล่ือนด้าน ซ้ายมือส่วนพื้นท่ีด้านล่างทางโรงแรมได้จัดพื้นที่ไว้เป็นส่วนสาหรับการ รับประทานอาหาร ทางด้านขวามือมีห้องประชุมย่อย 4 ห้อง แต่ทาง คณะใช้ 3ห้อง โดยท่ีห้องขวามือสุดน้ันเป็นห้องจัดเก็บเอกสารและ อุปกรณ์ในการประชุมท้ังหมด ห้องกลางเป็นส่วนการทางานของทางทีม จัดประชุมจากทางสานักงานป้องกันควบคุมโรคที่ 1 จังหวัดเชียงใหม่ และหอ้ งสุดทา้ ยเป็นห้องของทางผู้จดั การประชมุ จากทางต่างประเทศ

เม่ือผมเดินไปถึงห้องก็เริ่มปฏิบัติงานทันที โดยสารวจห้องประชุม และวางแผนการจัดการกับระบบคอมพิวเตอร์ให้กับประชุมและระบบ ของเจ้าหน้าท่ี หลังจากน้ัน นอ้ งๆ ทีมบริหารจัดการมาขอความชว่ ยเหลือ ในการแก้ไขปัญหาเร่ืองป้ายชื่อผู้เข้าร่วมประชุม เน่ืองจากผู้รับผิดชอบ ทามาผดิ “พี่เอ็ด มีวิธีแก้ไขป้ายชื่อไหม เขาทาป้าย มาผิด จาก EOC เปน็ ECO” น้องกระแตสอบถาม “ไหนลองเอามาดูซิ” ผมตอบกลับไปและหลังจากน้ันได้มี การลองอยหู่ ลายวิธี แต่สุดท้ายจึงใชก้ ารแก้ไข “กระแต ๆ” ผมเรยี กน้อง “พ่ีลองเอาคัตเตอร์ค่อยๆขูด ตรง O ออกให้เป็นตัว C” ผมบอกนอ้ ง “และตรงตัว C จะทาอยา่ งไงดี พี่” น้องกระแตสอบถามต่อ “ลองไปเอาปากกาเขียนแผ่นซีดีมาหน่อย”ผมขอร้องให้น้อง หาอุปกรณ์มาเพิ่มและผมลองเอาปากกาเขียนแผ่นซีดีมาเติมตรง C ให้ เป็น ตัว O ได้ ทางทีมก็ช่วยกันแก้ไขปัญหาให้เรียบร้อยซึ่งต้องแก้ไข ทัง้ หมดซึ่งมที ง้ั หมดประมาณ 150 ใบ และช่วยงานอน่ื ๆ จนแลว้ เสร็จ

เวลา 15:00 น. ณ ห้องประชุมที่ต้องขึ้นบันได เล่ือน ขึ้นมาถึง 3 ช้ัน ท่ีอยู่บนสุดของอาคาร ซ่ึงอยู่ด้านซ้ายมือของบันไดเล่ือน หน้าห้อง ประชุมได้พบโซนจัดนิทรรศการจากผู้เข้าร่วมประชุมซ่ึงอยู่ระหว่าง การติดต้ังจากทีมงานออแกไนซ์เซอร์ ถัดจากโซนจัดกิจกรรมจะพบกับ ประตูขนาดใหญ่ ถึง 3 ประตู และเมื่อเดินผ่านประตูกลาง เข้าไปก็จะได้ พบกบั ห้องกว้างใหญ่ปูพ้ืนด้วยพรหมสักหลาด โทนสีแดง ท่ีสามารถบรรจุ คนร่วมประชุมได้มากกว่า 300 คน แต่ในบ่ายวันนั้นมีคนที่ทางานอยู่ไม่ ถึง 80 คน ทางซ้ายมือสุดหลังห้องจะมีทีมออแกไนซ์เซอร์ กาลังติดตั้ง ระบบไฟสอ่ งเวที ส่วนทางขวามือของประตูทางเขา้ เปน็ เวทขี นาดใหญ่และ สูงประมาณ 1 เมตร ด้านหลังเวทีมี จอ LED มีความยาวเท่ากับเวทีและ สูงจากพื้นเวทีประมาณ 3 เมตร ด้านหน้าเวทีมีการเริ่มประดับดอกไม้ ท่ดี สู วยงามแต่มีกลิน่ หอมบางๆ ทาใหร้ ูส้ ึกดี และเม่ือเดินเลยไปจนสุดห้อง อกี ฝั่งของทางประตู ดา้ นซ้ายมือของเวทีจะเป็นส่วนของทีมออแกไนเซอร์ และทีมควบคมุ ไฟแสง สี เสยี ง และไดพ้ บเจอผู้ประสานงานการวีดีโอคอล จากสวิสเซอร์แลนด์ในช่วงพิธีการเปิดการประชุม ผมและทีมนักวิชาการ คอมพิวเตอร์ จากสานักงานป้องกันควบคุมโรค ท่ี 1จังหวัดเชียงใหม่ ผมดาเนนิ การติดตงั้ รว่ มกับทีมผู้จัดจากทางประเทศ และนักวิเทศสัมพันธ์ จากหนว่ ยงาน ซง่ึ ไปถึงสถานที่ตดิ ตง้ั แตพ่ บกับปญั หาว่า...

ว่า สัญญาณเสียงไม่ออกจากเคร่ืองคอมไปยังเคร่ืองขยายเสียง แต่ ด้วยปัญหาในการสื่อสารกับทางผู้รับผิดชอบที่เป็นชาวต่างชาติ ทาให้ เสียเวลาอยู่เล็กน้อย ป๋อง นวก.คอม จากทาง สคร.1หาทางแก้ปัญหาโดย การท่ีจะไปหาอุปกรณ์มาทาการต่อพ่วง ระหว่างรอ ผมสารวจความ เรยี บร้อย รวมถงึ เตรยี มการการติดต้ังอุปกรณ์ในการใช้งานในวันรุ่งข้ึน และ เมื่อป๋องกลับมาถึงจึงได้ดาเนินการแก้ไขปัญหาได้จนทุกอย่างก็ผ่านพ้นไป จนถึงเวลาประมาณ 21:00 น.เจ้าหน้าท่ีทุกคนร่วมกันซักซ้อมให้เป็นไปด้วย ความเรียบร้อยตามที่ผู้จัดการงานหลักได้ให้โอวาทไว้ก่อนท่ีจะเร่ิมทางาน เพอื่ เปน็ หนา้ ตาของประเทศในการจดั ประชุมระดับนานาชาติ แต่ด้วยความ อ่อนล้าของทีมทาให้มีการนัดหมายเพื่อซักซ้อมใหม่ในเวลา 07:00 น. ของวันร่งุ ขึ้น

เช้าวันจันทร์ เวลา 05:45 น. เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นทาให้ผม ต้องต่ืนขึ้นเพ่ือเตรียมตัวอาบน้าเพ่ือเตรียมไปซ้อมพิธีเปิดและเมื่อถึงเวลา ซ้อมทุกอย่างก็เป็นไปด้วยความเรียบร้อยและการซ้อมการผ่านพ้นไป จนกระท่ังถงึ เวลาเปิดการประชุมถึงแม้การซ้อมพิธีการต่างๆ แล้วก็ยังเกิด ความผิดพลาดเล็กๆ น้อยแต่กระบวนการทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปอย่างมี อุปสรรค จนกระทั่งงานในความรับผิดชอบของผมก็มีปัญหาอีกหนึ่งอย่าง เนื่องจากการประสานงานคลาดเคล่ือนในการรวบรวมไฟล์นาเสนอซ่ึง ผมเปน็ ผู้รับผิดชอบในการเปล่ียนสไลด์และการสลับหน้าจอไม่หน้าจอว่าง อีกท้ังยังต้องคอยแก้ไขปัญหาด้านสารสนเทศต่างๆ ให้เรียบร้อย จนกระท่ังงานประชมุ วนั แรกผา่ นพ้นไป

เกา้ โมงเชา้ วนั อังคาร เปน็ การประชมุ ในวันท่ีสองซ่งึ ผมได้ดาเนนิ การงาน ภ า ย น อ ก ห้ อ ง ป ร ะ ชุ ม แ ล้ ว เ ส ร็ จ แ ล้ ว แ ล ะ เ ข้ า ม า ป ร ะ จ า จุ ด ก า ร ท า ง า น ท่ี ผมรับผิดชอบพร้อมท้ังประสานงานกับผู้ประสานงานชาวต่างชาติจนถึงช่วงพัก รับประทานอาหารว่าง ผมพร้อมป๋องและทีมได้ลงไปสารวจห้องที่จะใช้ในการ ประชุมกลุ่มย่อยท้ังหมด 5 ห้อง ที่อยู่บริเวณ ช้ัน 2 ของอาคารเดียวกับ ห้องประชุมซ่ึงท้ังหมดได้ทาการตั้งเครื่องฉายไว้แล้วและแจ้งกับทางเจ้าหน้าที่ ประจาห้อง จนการประชุมในช่วงเช้าแล้วเสร็จแต่เลยเวลา และมีการ ปรับเปล่ียนเวลาในการใช้ห้องประชุมจึงทาให้แผนในการจัดการคลาดเคล่ือน ซึ่งทาให้ทีมแบ่งคนบางส่วนไปทานอาหารกลางวันก่อน ระหว่างน้ันมีเจ้าหน้าที่ ประจาหอ้ งมาสอบถามวา่ “พ่ี คะ คอมพิวเตอร์ทจ่ี ะใชป้ ระจาห้องของหนจู ะไดเ้ ม่อื ไร” “เดยี วการประชมุ ในหอ้ งใหญ่เสร็จจะเอาลงมาให้” ผมตอบ

เม่ือผมจัดการเสร็จผมก็เข้าไปควบคุมการเปลี่ยนสไลด์ต่อจนเสร็จการ ประชุมในเวลา ประมาณ 12:45 น. เมื่อผมจัดการห้องประชุมใหญ่เพ่ือใช้ต่อตอน บ่าย ก่อนแบ่งห้องประชุมย่อย และกาลังเดินลงมาทานข้าวกลางวันได้มาพบกับ เจ้าหน้าท่ีคนเดิมได้เดินเข้าสอบถามด้วยคาถามเดิม ผมเองก็ได้ตอบเจ้าหน้าท่ี กลบั ไปเหมือนเดิมวา่ “เดียวการประชุมในห้องใหญ่เสร็จจะเอาลงมาให้” ผมตอบและหลัง จากน้ันผมได้เดินหาทีมงานท่ีทานข้าวกลางวันเสร็จแล้ว เพ่ือเอาคูปองสาหรับ อาหารกลางวันไปคืน เนื่องจากไม่มีอารมณ์ที่จะรับประทานอาหารกลางวัน ซึ่ง น้องๆ ถามว่าทาไมไม่ทานข้าวกลางวัน ผมก็ได้แจ้งถึงสาเหตุพร้อมท้ังคืนคูปอง อาหารกลางวนั ซ่ึงนอ้ งๆก็มาให้กาลังใจและชวนใหไ้ ปทานข้าว แต่ในขณะนั้นในใจ คดิ เพยี งว่า “ทาไมน้องมันถึงคิดอย่างน้ัน เราเองก็ทาตามงานที่ได้รับผิดชอบและ มอบหมายทุกอย่าง แต่น้องเขารับผิดชอบอย่างเดียวแต่กังวลกับงานท่ีรับแค่ชิ้น เดียวนที้ าไมมาเรง่ จัง”

ภายหลังจากประชุมต่อในช่วงบ่ายในห้องประชุมหลักเสร็จก็ทา การแบ่งห้องประชุมย่อย ทาให้ผมมีเวลาได้พบกับผู้อานวยการกองของ เจ้าหน้าที่ท่านนั้นได้ทราบเร่ืองและเข้ามาเพื่อทาความเข้าใจและพาไป ทานข้าว มันทาให้ผมได้รู้จักท่านมายิ่งขึ้นจากการท่ีเคยได้คุยงานกัน มาก่อนหน้าน้ี ซ่ึงผมก็ทานไปค่อนข้างเยอะเพราะหิว และงานประชุม วันที่สองก็จบลง ซ่ึงน้องๆ ทีมงานชวนออกไปเท่ียวพักผ่อนแต่ผมขอมี ความสขุ เลก็ นอ้ ยกับการนอนแช่น้าอนุ่ และนอนพกั ผ่อน และแล้วการประชุมวันสุดท้ายก็มาถึง โดยการประชุมวันนี้เป็นไป อย่างเรียบง่ายและรวดเร็วเพราะเป็นการประชมุ แค่ครงึ่ วันซง่ึ มันก็ผ่านพัน ไปได้ด้วยดี พอเสร็จการประชุมทีมงานบางส่วนก็เดินทางกลับกรุงเทพ ก่อน แต่ผมยังไม่ได้กลับเน่ืองทีมผู้จัดจากต่างประเทศมีการประชุม กลุ่มย่อยและช่วยทีมงานในการเก็บของเพื่อเตรียมเดินทางกลับมาท่ี กระทรวง ซึ่ง่ในระหว่างนั้นก็ยังมีผู้เข้าร่วมประชุมจากต่างประเทศ มาขอความช่วยเหลือซ่งึ ก็ใช้ความรู้ความสามารถ และอุปกรณ์ท่ีพกติดตัว ตลอดเวลาในการช่วยเหลือและการประชุมทั้งหมดก็ผ่านพ้นไปด้วยดี โดยท่ีผมมี พ่ีๆ น้อง เพ่ิมขึ้นจากการประชุมในคร้ังน้ีรวมถึงประสบการณ์ ต่างๆ ในการจัดประชุม ซึ่งเอามาประยุกต์กับการประชุมในคร้ังถัดมา และผมก็คอ่ ยๆ ลมื เรอ่ื งนไ้ี ปจนกระทงั่

ต้นเดือนธันวาคม ทางกรมมีการจัดประชุมเครือข่ายไอทีของกรม ควบคุมโรคและในการประชุมวันแรกมีการบรรยายโดยผู้จัดการงานหลัก ในการประชมุ ที่ เชียงใหม่ และท่านไดย้ กเอาคาพดู หนง่ึ ขึน้ มาวา่ “คนตวั เล็กๆ ก็สามารถทีจ่ ะทาเรอื่ งที่ยงิ่ ใหญ่ได้” มันทาให้ผมเข้าใจได้อกี อยา่ งหนงึ่ วา่ “ฟันเฟืองช้ินเล็กๆ จะมีส่วนสาคัญให้ ฟันเฟืองขนาดใหญ่กว่า หมุนได้ต่อไป หากขาดฟันเฟืองตัวเล็ก ก็อาจจะทาให้ฟันเฟืองขนาด ใหญ่ ไมส่ ามารถหมนุ ได้” ผมจงึ ยึดขอ้ คดิ น้ไี ว้ใช้ในการทางานตอ่ มา

สนับสนนุ โดย สำนักงำนควำมร่วมมือระหวำ่ งประเทศ กรมควบคุมโรค กระทรวงสำธำรณสขุ