พิกุลทอง

กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ มีหญิงสาวสวย คนหน่ึงช่ือ วา่ “พกิ ลุ ” …กล่าวกนั วา่ เธอมีความสวยท้งั หนา้ ตา และ กิริยามรรยาท มารดาของเธอตายต้งั แต่เธอยงั เลก็ มาก ดงั น้นั เธอจึงไดร้ ับการเล้ียงดูจากแม่เล้ียงซ่ึง เธอเองกม็ ีลูกสาวคนหน่ึง ช่ือวา่ “มะล”ิ …แต่กโ็ ชค ร้ายท่ีวา่ ท้งั แม่เล้ียงและลูกสาวของเธอน้นั เป็นคนใจ ร้าย ท้งั คู่จะบงั คบั ใหพ้ ิกลุ ทางานหนกั ทุกวนั

อยมู่ าวนั หน่ึง หลงั จากตาขา้ วเสร็จแลว้ … พิกลุ ก็ ออกไปตกั น้าท่ีลาธารซ่ึงอยไู่ ม่ไกลจากบา้ นนกั ในขณะเดินทางกลบั …ทนั ใดน้นั กม็ ีหญิงชราคนหน่ึง ปรากฏอยเู่ บ้ืองหนา้ ของพกิ ลุ และขอน้าเธอด่ืม พกิ ลุ ดี ใจมากท่ีไดช้ ่วยหญิงชราคนน้นั

เธอเอาน้าใหห้ ญิงชราและบอกใหเ้ ธอเอาน้าไป อีกเพ่อื จะไดล้ า้ งหนา้ และลา้ งตวั ใหส้ ดช่ืน พิกลุ บอกหญิงชราวา่ ไมต้ อ้ งห่วงเพราะถา้ น้าไม่พอ เธอจะไปตกั มาอีกหญิงชรายมิ้ และกล่าววา่ “เธอนี่นอกจากจะสวยแล้วยงั ใจดอี กี ถงึ แม้ว่าฉัน จะดูยากจน และมอมแมมเธอกป็ ฏิบตั กิ บั ฉัน เป็ นอย่างดี”

หลงั จากกล่าวชื่นชมพกิ ลุ แลว้ …หญิงชรากใ็ หพ้ ร วเิ ศษกบั เธอ และดว้ ยอานาจของพรวเิ ศษน้ีจะทาให้ ดอกพกิ ลุ ทองคาร่วงออกมาจากปากของเธอ …เม่ือใด กต็ ามท่ีเธอรู้สึกสงสารใครหรือส่ิงใด …หลงั จากหญิง ชราใหพ้ รวเิ ศษแก่พกิ ลุ แลว้ กห็ ายวบั ไปต่อหนา้ ต่อตา ของเธอ …พิกลุ กร็ ู้ทนั ทีวา่ แทท้ ี่จริงแลว้ หญิงผนู้ ้นั เป็น นางฟ้าจาแลงมาใหพ้ รวเิ ศษแก่ตน

ทนั ทีท่ีกลบั ถึงบา้ นชา้ เธอกถ็ ูกแม่เล้ียงดุด่าวา่ ไปเถลไถลเพอ่ื หนีงาน ดงั น้นั พิกลุ จึงเล่าเร่ืองท้งั หมด ใหผ้ เู้ ป็นแม่เล้ียงฟัง พร้อมกบั เกิดความรู้สึกสงสารใน …ขณะเล่าจึงทาใหด้ อก พกิ ลุ ทองคาร่วงออกมาจากปากของเธอดว้ ย …แม่เล้ียงจอม ละโมบกเ็ ปล่ียนอารมณ์จากโกรธเป็นละโมบในทนั ทีพร้อม กบั ตะครุบดอกพกิ ลุ ทองท้งั หมดไวใ้ นขณะที่ปากกส็ งั่ ให้ พกิ ลุ พดู ต่อไปเรื่อย ๆ เพ่ือสนองความละโมบของเธอ นน่ั เอง

นบั จากวนั น้นั เป็นตน้ มา แม่เล้ียงของพิกลุ กเ็ กบ็ รวบรวมดอกพกิ ลุ ทองคาไวใ้ หม้ ากท่ีสุดเท่าท่ีจะทาได้ เพ่อื นาไปขายและไดเ้ งินมา มากมาย ชีวติ ทุกคนตอนน้ีกม็ ีความเป็นอยทู่ ่ีดีข้ึน พิกลุ เองกไ็ ม่ตอ้ ง ทางานหนกั เหมือนแต่ก่อน แต่กถ็ ูกบงั คบั ใหพ้ ดู ท้งั วนั เพ่ือใหด้ อกพกิ ลุ ทองคาออกมาจากปากของเธอมากๆ นนั่ เอง …พกิ ลุ ทองอ่อนลา้ ไป กบั การตอบสนองความละโมบของแม่เล้ียง ตอนน้ีพกิ ลุ เองเกิดเจบ็ คอ และกลายเป็นคน เสียงแหบเสียงแหง้ ไปเลย เธอพดู ไม่ไดไ้ ประยะหน่ึง …อาการเช่นน้ีทาใหแ้ ม่เล้ียงโมโหมากข้ึนจนถึงข้นั ตบตี พิกลุ เพ่อื พยายามยงั คบั ใหเ้ ธอพดู แต่พกิ ลุ กพ็ ดู ไม่ไดแ้ มแ้ ต่คาเดียว

เพื่อตอบสนองความละโมบของตน ตวั แม่เล้ียงเองจึงตดั สินใจส่ง ลูกสาวของตนนามวา่ มะลิไปทาตามอยา่ งพิกลุ บา้ ง … มะลิถกู ส่งไปยงั สถานที่เดียวกบั ที่พิกลุ บอกไวแ้ ต่วา่ แทนท่ีจะไดพ้ บกบั หญิง ชรากก็ ลบั เป็น พบหญิงสาวสวยสวมเส้ือผา้ งดงามยนื อยใู่ ต้ ร่มใหญ่ หญิงสาวผนู้ ้นั ขอน้ามะลิดื่มแต่ดว้ ยความริษยามะลิแสดง อาการโกรธและคิดวา่ หญิงผนู้ ้นั ไม่ใช่นางฟ้า เธอจึงปฏิเสธและ ใชว้ าจาหยาบคายด่าทอนางฟ้าจาแลง …ดงั น้นั นางฟ้าจึงสาปแช่ง มะลิวา่ เม่ือใดกต็ ามท่ีเธอโกรธและพดู ออกมาแลว้ ไซร้ กจ็ ะมี หนอนร่วงออกมาจากปากของเธอ

เม่ือกลบั มาถึงบา้ นมะลิกเ็ ล่าเรื่องท้งั หมดใหผ้ เู้ ป็นแม่ฟังและ ดว้ ยความโกรธ ในขณะ เล่าเร่ืองน้นั กท็ าใหบ้ า้ นท้งั หลงั เตม็ ไปดว้ ยตวั หนอน ผเู้ ป็นแม่คิดวา่ พิกลุ อิจฉาลูกสาวของตน ดงั น้นั จึงแกลง้ บิดเบือนเร่ืองที่เล่าจึงเป็นเหตุใหล้ ูกสาวของตน ไม่ไดพ้ บกบั หญิงชราแม่เล้ียงจึงทุบตีพิกลุ และไล่เธอออกจาก บา้ นไป

ดว้ ยความเสียใจอยา่ งสุดซ้ึงพกิ ลุ จึงท่องเท่ียวไปในป่ า แต่เพียง ลาพงั โชคดีท่ีวา่ เธอเดินไปในทิศทางท่ี เจา้ ชายหนุ่มกาลงั เพลิดเพลินอยกู่ บั การข่ีมา้ ประพาสป่ ากบั ขา้ ราชบริพารผา่ น มา พอดีเม่ือทอดพระเนตรเห็นสาวนงั่ ร้องไหอ้ ยทู่ รงถามเรื่องราว ความเป็นมาท้งั หมด ทนั ทีที่พดู จบท่ีบริเวณน้นั กเ็ ตม็ ไปดว้ ย ดอกพิกลุ ทองคา …เจา้ ชายดีพระทยั ยงิ่ นกั จึงขอนางอภิเษก สมรสดว้ ยและหลงั จากการอภิเษกสมรสท้งั สองพระองคก์ ไ็ ด้ ข้ึนครองราชยแ์ ละปกครองเมืองของพระองคด์ ว้ ยความร่มเยน็ เป็ นสุขตลอดมา

นิทานเรื่องนีส้ อนให้รู้ว่า 1. จากเคา้ เรื่องนิทานน้ีจึงเป็นตน้ กาเนิดของสานวนไทย เปรียบเปรยคนท่ีไม่ค่อยพดู หรือมกั พดู อุบอิบอยแู่ ต่ในปาก วา่ “กลวั ดอกพกิ ลุ จะร่วง” 2. “การคดิ ดที าดี …ย่อมได้รับสิ่งทด่ี ตี อบสนองเสมอ” … อยา่ งเช่น พกิ ลุ