ส่งั สมความดไี ม่มุ่งหวังส่งิ ตอบแทน ผลบุญย้อนกลับมาเกนิ คุ้ม มีส่งิ ดเี กดิ ข้นึ ในชีวิตหลายอย่าง รอดตายหลายคราวราวกบั ปาฏิหาริย์ ลขิ ติ ากลุ 1กล้าแขง็
สพฺพทานํ ธมฺมทานํ ชนิ าต.ิ การให้ธรรม ย่อมชนะการให้ทงั้ ปวง อานิสงสก์ ารสรา้ งหนังสือเป็นธรรมทาน 1. เป็นผมู้ สี ว่ นรว่ มในการรกั ษาพระพุทธศาสนาใหย้ งั่ ยนื ตลอดไป 2. เจา้ กรรมนายเวรไล่ล่าไมท่ นั เปรยี บเสมอื นไดล้ บลา้ งหน้เี วรกรรม 3. โรคภยั ไขเ้ จบ็ จากเจา้ กรรมนายเวรจะพน้ ไปเพราะอุทศิ บญุ ให้ 4. วญิ ญาณของเดก็ ทแ่ี ทง้ ในทอ้ งจะไดไ้ ปเกดิ ใหม่ 5. กจิ การงานจะราบร่นื สมความปรารถนา 6. พอ่ แมจ่ ะมอี ายุยนื 7. บารมคี มุ้ ครองลกู หลานใหอ้ ยเู่ ยน็ เป็นสขุ 8. ลกู หลานเกเรจะเปลย่ี นแปลงเป็นคนดี 9. วญิ ญาณทุกขข์ องบรรพบรุ ุษจะพน้ จากการถูกทรมานไปสสู่ คุ ติ บรรณาธกิ าร พกิ ุล กลา้ แขง็ พสิ จู น์อกั ษร, ออกแบบปก, นิลรุ่ง รปู เลม่ , ภาพประกอบ ทา่ นผปู้ ระสงคจ์ ะเผยแผห่ นงั สอื เล่มน้เี ป็นธรรมทาน (สงวนลขิ สทิ ธ)ิ์ โปรดตดิ ต่อ : พกิ ุล กลา้ แขง็ 102/632 ม.3 ต.กระแชง อ.สามโคก จ.ปทมุ ธานี 12160 โทร. 080-5914156, ID LINE : likitakul 2
วันพร่งุ น้ีอาจไม่มลี มหายใจให้ต่อบุญ สารคดีองิ ธรรมะ ‘สจั ธรรมแห่งสายนา้ มหาอทุ กภยั 2554’ ลิขติ ากุล 3กล้าแขง็
ขอบูชาพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ ขอขอบพระคุณพ่อ แม่ ครู อาจารย์ท่อี บรมส่งั สอน ผู้เขยี นให้ละประโยชน์สว่ นตนเพ่ือประโยชน์สว่ นรวม 4
จากผูเ้ ขียน หนังสอื เล่มน้ีบันทกึ เร่ืองราวจากเหตุการณ์มหาอุทกภัย คร้ังใหญ่ เม่อื ปี 2554 ความทรงจามีท้งั สุขทุกข์ปะปนกันไป นับเป็นประวัตศิ าสตร์ท่หี ลายคนจดจาไม่มีวันลืม ปี 2556 สายนา้ ท่หี ล่อเล้ียงชีวิตผู้คนจานวนมากกลับมาเยือนยา้ รอยเดิมเติม ความทุกข์ในบางพ้ืนท่ี และอีกหลายจังหวัดท่ไี ม่เคยท่วมเม่ือ 2 ปี ก่อน ภาวะโลกร้อนทาให้ความสมดุลทางธรรมชาติแปร เปล่ียนไป ภัยพิบัติหลายอย่างเกดิ ข้ึนบ่อยคร้ังในหลายประเทศ ซ่ึงเป็นส่ิงเตือนให้เตรียมรับมือกบั เหตุการณ์ท่อี าจเกิดข้ึนอีก ในอนาคต ผู้เขียนเสนอเร่ืองราวให้ แง่คิดหลากหลายหวังว่าจะเป็ น ประโยชน์ กบั ผู้อา่ นทุกทา่ น ลิขิตากลุ กลา้ แข็ง เมษายน 2557 5
สารบญั หนา้ ☺ สถานการณ์วิกฤติ 7 ☺ เจ้าถ่นิ ‘งูแมวเซา’ 14 ☺ ความตายแค่คืบ ‘งูเห่า’ 16 ☺ ก้าวแรกเพ่ือส่วนรวม 20 ☺ ในทุกข์มสี ุขเจือปน 30 ☺ ละประโยชน์ส่วนตน 38 ☺ เหลือไว้ให้จดจา 44 ☺ บุญผ้าป่ าบูรณะวัด 50 ☺ บุญกฐินบูรณะวัด 54 ☺ สานึกเม่อื (เกอื บ)สาย 62 ☺ บททดสอบ 75 ☺ บทส่งท้าย 84 ☺ บทสวดมนต์ 85 6
สถานการณว์ ิกฤติ บนั ทึกจากสายน้า มหาอุทกภยั 2554 สายน้ าเชี่ยวกรากการตัดสินใจแต่ละช่วงเวลา นบั ว่ามคี ่าที่สุดกบั ชีวิตที่เหลืออยู่บนโลกใบน้ ี ผูค้ นหนีเอา ตวั รอดสมั ภาระมากมายขนยา้ ยเท่าทีเ่ วลาจะเอ้ ืออานวย โทรทศั น์หลายช่องนําเสนอข่าวอย่างต่อเน่ืองตงั้ แต่ เดอื นสิงหาคม 2554 จนเกือบปลายเดอื นกันยายน 2554 ภาพท่ีปรากฏอยู่ดูจนชินตา ผู้เขยี นติดตามสถานการณ์ ตลอด 7
…คนอยู่ในเรือสวมเส้ ือชูชีพพรอ้ มช่วยเหลือผูป้ ระสบภยั ริม 2 ฝัง่ น้าไหลเชี่ยวมากเรือทีพ่ วกเขานงั่ มาพลิกควา่ กะทนั หนั โชคดีต่างคน ต่างช่วยเหลอื ตวั เองและหนว่ ยกูภ้ ยั ช่วยเหลือ ไดท้ นั การณ…์ นึกถงึ ภาพหลายเหตุการณ์ท่ผี ูป้ ระสบภยั แต่ละราย ประสบอยู่ น้ําทว่ มเป็นเวลานาน การเดนิ ทางทส่ี ุดแสนทุลกั ทุเล สายตาของหญงิ ชราเพ่งมองเรอื แล่นผ่าน รอการมาเยอื นของ ผใู้ จบญุ มาแจกจา่ ยขา้ วสาร อาหาร และสงิ่ ของจาํ เป็น สายตา อกี หลายคเู่ หมอ่ มองอยา่ งมคี วามหวงั และรอคอย รบั รถู้ งึ ความยากลาํ บากของพวกเขา เวลาผ่านไปเกอื บ หน่งึ เดอื นขา่ วว่าน้ําเอ่อทะลกั 2 ฝงั่ แม่น้ําเจา้ พระยา บา้ นหลาย หลงั คาเรอื นไดร้ บั ความเดอื ดรอ้ นตามๆ กนั ใกลจ้ งั หวดั ปทุมธานี เขา้ มาทุกที คดิ ว่าคงไม่แตกต่างจากปีทผ่ี ่านๆ มา ผเู้ ขยี นเกดิ ในพ้นื ท่อี ําเภอสามโคก เป็นพ้นื ทร่ี าบลุ่มพบเหน็ จนคุ้นชนิ น้ํา ท่วมบ้านรมิ แม่น้ําเจ้าพระยาและทุ่งนา แต่ละปีท่วมมากบ้าง น้อยบา้ งขน้ึ อยกู่ บั ปรมิ าณน้ําฝน ข่าวลอื อย่างต่อเน่ือง ผู้เขยี นไม่อยากเช่อื ใครง่ายๆ เพอ่ื นบา้ นหลายคนเรมิ่ วติ กกงั วล เพราะหมบู่ า้ นแห่งน้ีอย่ใู กล้ แมน่ ้ําเจา้ พระยามาก พน้ื ทม่ี ลี กั ษณะคลา้ ยแอ่งกระทะรองรบั น้ํา ไดด้ ี คาดการณ์วา่ หากน้ําทว่ มจรงิ ๆ คงเป็นเดอื นกว่าจะลด 8
มองแม่น้ําและแนวกนั้ ด้วยกระสอบทรายจํานวนมาก ไมแ่ น่ใจวา่ จะรบั น้ําไดน้ านขนาดไหน ในใจคดิ ...หากแสดงอาการตืน่ ตระหนกแลว้ คนอื่นๆ จะจดั การกบั สมั ภาระอย่างไร เพราะชุมชนที่อาศยั อยู่พวก เขาส่วนใหญ่ไม่ใช่คนพ้ นื เพทีน่ ีไ่ ม่คุน้ ชินกบั น้าท่วม จะรบั สภาพไดห้ รือไม่หากน้าท่วมปริมาณสูงมากตามที่คาดการณ์ เอาไว…้ เรมิ่ นับวนั ถอยหลงั ดงั เช่นเคาน์ดาวน์ปีใหม่ สวดมนต์ นงั่ สมาธชิ ่วยผ่อนคลายความเครยี ดไปไดบ้ า้ ง หนังสอื และ สงิ่ ของจาํ นวนมากบรเิ วณชนั้ ล่างซง่ึ เป็นทท่ี าํ งาน ใครจะมา ช่วย นกึ แลว้ รสู้ กึ ทอ้ แทข้ น้ึ มา ในใจคดิ …ท่วมถนนก็คงแค่เข่าเหมือนเมือ่ ปี 2538 เดนิ ไดส้ บาย แต่ถา้ มากกว่าน้นั … ลุน้ เกอื บครง่ึ เดอื น เตรยี มเกบ็ สง่ิ ของทไ่ี ม่หนกั มากนกั วดั เกอื บ 10 วดั รวมถงึ บา้ นหลายหลงั ทอ่ี ย่นู อกคนั กนั้ น้ําท่วม ก่อนเป็นอาทติ ย์ ฝนตกทุกวนั เพม่ิ ปรมิ าณน้ําในแม่น้ําใหร้ สู้ กึ ใจหาย วนั ท่ี 10 ตุลาคม 2554 เวลาเกอื บ 20.00 น. เจา้ หน้าท่ี ทอ้ งถน่ิ ประกาศใหข้ นสง่ิ ของขน้ึ ทส่ี งู ด่วนทส่ี ดุ เขอ่ื นรมิ แมน่ ้ํา ซง่ึ เป็นเขอ่ื นดนิ เก่าแก่พงั ลง ปรมิ าณน้ําสูงมากขนาดนนั้ สุด จะต้านทานเอาไว้ มเี วลาแค่ 1 คนื กบั อกี 1 วนั ต้องรบี ขน สง่ิ ของเท่าทจ่ี ะเกบ็ ไดท้ นั ญาตๆิ มาช่วยไม่ก่ชี วั่ โมง ญาตซิ ง่ึ 9
เป็นเจา้ หน้าทท่ี อ้ งถน่ิ อกี ตําบลโทร.มาใหร้ บี กลบั มาเกบ็ สงิ่ ของ ด่วนทส่ี ุด เพราะทน่ี นั่ น่าจะไมร่ อดเช่นกนั เสยี งตามสายของผนู้ ําชุมชนบอกใหท้ ุกคนมารวมตวั กนั เพอ่ื ประทว้ งการปิดกนั้ คนั น้ําบรเิ วณหมบู่ า้ น เพอ่ื ป้องกนั ไมใ่ ห้ ไหลเขา้ จงั หวดั นนทบุรแี ละกรงุ เทพฯ กว่าจะเจรจาสาํ เรจ็ รถตดิ ยาวเหยยี ด ผเู้ ขยี นเหน็ ใจทงั้ ชาวบา้ นและภาครฐั ชาวบ้านก็ ต้องการมชี วี ติ รอดปลอดภยั แต่บางเวลาการเสยี สละกจ็ าํ เป็น เพ่อื ประโยชน์ของสว่ นรวม คดิ อกี มุมหน่ึง …ถา้ ใหก้ ้นั น้าต้งั แต่สะพานปทุมธานี รวมถงึ ทีน่ ี่ และตลอดแนวถนนถดั ไป จากทีท่ ่วมแค่คอน่าจะ ท่วมเกือบถงึ ช้นั 2 แลว้ พวกเขาจะใชช้ ีวิตอย่างไร เรือก็หา ยาก ส่วนชาวบา้ นนอกคนั ก้นั น้าริมแม่น้าเจ้าพระยากบั วดั เกือบ 10 วดั สถานการณแ์ ย่ยิ่งกว่า ปริมาณน้าจะท่วมสูง เพิม่ ข้ ึนไปอีก พระ เณรจะพกั อย่างไร สาธารณประโยชนภ์ ายใน วดั จะเสียหายอีกมาก... 10
ทําใจยอมรบั สภาพท่อี าจเกดิ ขน้ึ รสู้ กึ เสยี ดายสงิ่ ของ ย่อมเกิดขน้ึ บา้ ง ผู้เขยี นกบั เพ่อื นๆ ช่วยกนั กรอกกระสอบ ทรายทศ่ี าลากลางจงั หวดั และขนกลบั มาเพ่อื กนั้ บรเิ วณบา้ น น้ําเอ่อพน้ื ถนนถงึ หวั เข่า ปรมิ าณสงู ขน้ึ เรอ่ื ยๆ ท่วมกระสอบทราย และอฐิ ทก่ี ่อกนั้ ไว้ พวกเราถอดใจปล่อยตามธรรมชาติ น้ําท่วม ชนั้ ล่างสูงขน้ึ เร่อื ยๆ ทน่ี ่ีบา้ นเกอื บทุกหลงั ปลกั๊ ไฟชนั้ ล่างต่ํา แค่ 1 ฟุต ถ้าไมร่ อ้ื สายขน้ึ ทส่ี งู อนั ตรายมาก พบ่ี อกใหก้ ลบั มา อย่กู บั เขาซง่ึ เป็นบ้านของแม่ใต้ถุนสงู ผู้เขยี นตดั สนิ ใจเก็บ สงิ่ ของจาํ เป็นลงกระเป๋ า แมวทม่ี าขออาศยั อย่อู กี หน่ึงชวี ติ จบั มนั ใส่ตะกรา้ (มนั ไม่เคยลืมบุญคุณทีอ่ ุปการะมนั ใหท้ ี่พกั พิง กว่า 2 ปี มนั มีบุญคุณกบั ผูเ้ ขียน มีอยู่วนั หนงึ่ ไปทาธุระนอก บา้ นปล่อยใหม้ นั อยู่หนา้ บา้ น กลบั มาตอนเย็นเปิ ดประตูเขา้ มาเห็นมนั นอนหมอบหนั หนา้ มามอง ขาหนา้ กดคองูเอาไว้ แน่น งูยงั ไม่ตายเลือดไหลซึมตามลาตวั เนื่องจากโดนมนั ข่วน รีบไปหยิบไมก้ ดคองูเอาไว้ เรียกมนั ใหอ้ อกมาห่าง ตวั งู ใชไ้ มเ้ ขี่ยลงท่อระบายน้า ผเู้ ขียนนกึ ขอบใจทีม่ นั ไม่ปล่อย เล้ อื ยเขา้ มาในบา้ นงูอาจหลบซ่อนในทีม่ องไม่เห็น เดินไปเหยียบ อาจไดร้ บั อนั ตราย) 11
ดว้ ยสญั ชาตญาณของแมวไมช่ อบเปียกน้ํา มนั กระโดด ออกจากตะกรา้ จมน้ํา รบี ควา้ ตวั มนั มากอด มนั วงิ่ กลบั เขา้ บา้ น ไปหลบซ่อนชนั้ บน ผู้เขยี นน้ําตาไหลอุ้มไปฝากเพ่อื นบ้าน เอาไวก้ ่อนพรุ่งน้ีจะกลบั เขา้ มารบั มนั น้ําท่วมสูงขน้ึ เกอื บถงึ เอว ผู้เขยี นและเพ่อื นบา้ นท่ตี ดั สนิ ใจออกไปพกั กบั ญาตเิ ดนิ ลุยน้ําออกมาอย่างทุลกั ทุเล น้ําไหลแรงมาก หลายชวี ติ ออก จากหมบู่ า้ นเกอื บ 17.00 น. ลุยน้ําเกอื บ 400 เมตร ขาเรม่ิ อ่อนแรง มองกลบั ไปขา้ ง หลงั หลายคนเรง่ ฝีเทา้ ฝา่ น้ําเชย่ี ว ก่อนความมดื จะเขา้ มาแทนท่ี ยง่ิ ลาํ บาก บางคนโดนเศษขวดแกว้ บาดเทา้ แต่พยายามพยงุ ตวั เดนิ ต่อไป ลยุ น้ํามาถงึ ถนน ผคู้ นสบั สนวนุ่ วาย ทหารเตรยี มรถ หลายคนั มารบั คนทน่ี ่ีไปส่งบรเิ วณสแ่ี ยกปทุมธานีเพ่อื ต่อรถ ไปรงั สติ ปากเกรด็ ถนนลาดหลุมแกว้ มงุ่ หน้าส่จู งั หวดั นครปฐม และจงั หวดั สพุ รรณบุรี ธรรมชาติของน้าย่อมไหลลงที่ตา่ ไหลแรงพาดผ่าน ถนนขา้ มไปอกี เลนก่อนลงทุ่งนาบรเิ วณกวา้ งและลกึ มาก ผเู้ ขยี น เกอื บเหยยี บพลาดล่นื ลม้ โชคดที หารคนหน่ึงย่นื มอื มาใหจ้ บั พยุงก่อนท่จี ะล่นื ไถลลงไปในทุ่งนา คงยากจะต้านแรงน้ํา วา่ ยทวนขน้ึ มาลาํ บาก 12
นกึ ถงึ เพอ่ื นพวกเขาตดั สนิ ใจอย่ดู แู ลบา้ น ไม่รจู้ ะไป พกั พง่ึ พงิ ทไ่ี หน เน่อื งจากบา้ นเกดิ ทต่ี ่างจงั หวดั กท็ ่วมไมม่ ที ่ี อยู่ สองขา้ งทางผคู้ นต่างสบั สนวุ่นวาย สหี น้าครุ่นคดิ วติ ก กงั วลรอยยม้ิ แทบไมป่ รากฏใหเ้ หน็ 13
เจา้ ถนิ่ ‘งูแมวเซา’ 12 ตุลาคม 2554 ผเู้ ขยี นมาทนั รถประจาํ ทางเทย่ี วสุดทา้ ย 18.00 น. พอดี น้ําเปียกครง่ึ ตวั ยงั ไมแ่ หง้ ลุงคนขบั รถบอกว่าพร่งุ น้ีไม่แน่ใจ วา่ รถจะแล่นไดห้ รอื ไม่ เพ่งมองเวง้ิ น้ํารอบๆ ถนน ถอนหายใจ เฮอื กใหญ่ ไม่ไดน้ อนเกอื บ 2 วนั ขอกลบั มาพกั ใจทบ่ี า้ นเกดิ ก่อน พรงุ่ น้คี ่อยคดิ ใหม่ นกึ หว่ งแมวทฝ่ี ากเพ่อื นบา้ นเอาไว้ บา้ นของญาตๆิ อกี หลายหลงั เป็นบา้ นชนั้ เดยี ว พวกเขาคง ลาํ บากมากหากปรมิ าณน้ําสงู 14
แสงอาทติ ยก์ ําลงั คล้อยต่ําลงกระทบกบั ผวิ น้ําในทุ่ง นา บรรยากาศสวยงาม แต่เงยี บเหงาอย่างบอกไม่ถูก รถ จอดส่งบรเิ วณทางเดนิ เขา้ ถนนซอย ตอ้ งเดนิ เทา้ ไปอกี เกอื บ 500 เมตร บรรยากาศโดยรอบมดื มดิ ลงทุกที วดั อย่ไู ม่ไกล แสงไฟสลวั …ไม่แน่ใจว่าคนั ดินก้นั น้ารอบวดั จะรอดหรือไม่… แสงไฟบนเสาเวน้ ห่างเป็นช่วงๆ ความคดิ แวบหน่ึง เรม่ิ กลวั ในสง่ิ ทม่ี องไมเ่ หน็ ...เคยเห็นเผาคนตายกองฟอน มาต้งั แต่เดก็ แสงไฟลุกโชนบรรยากาศยามเย็นเงียบสงดั วงั เวงยิง่ นกั ผใู้ หญ่หลายคนหลอกจนกลวั ... หยบิ ไฟฉายอนั เลก็ พระบรจิ าคเม่อื ปีก่อน แสงพอนํา ทางได้ เส้นยาวๆ สดี ํา ห่างไม่ถงึ คบื กําลงั ขยบั ใกลเ้ ขา้ มา ผเู้ ขยี นยงั้ เทา้ รบี ส่องไฟไปกระทบผวิ ลําตวั ของมนั ลายคลา้ ย ปลากระทงิ มนั พยายามเลอ้ื ยลงขา้ งทาง ทอ้ งถูไปกบั พน้ื ถนน คอนกรตี ‘งูแมวเซา’ นนั่ เอง ถ้ารบี เดนิ แลว้ ไม่มไี ฟฉายเหยยี บ ไปบนลาํ ตวั ของมนั คงเกดิ เรอ่ื ง เพราะสญั ชาตญาณมนั ต้อง ป้องกนั ตวั เองจากศตั รู ยงั โชคดมี องเหน็ ก่อนมฉิ ะนนั้ คงกลาย เป็นผเี ฝ้าถนน เพราะรถแทบไม่มผี ่านมาเลยแถมบา้ นญาติ ยงั อยอู่ กี ไกล 15
ความตายแค่คืบ ‘งูเห่า’ 13 ตุลาคม 2554 รุ่งเช้าน้ําไหลเอ่อเขา้ มาบรเิ วณใต้ถุนบา้ นพรอ้ มกนั 4 ทศิ ทาง ญาตไิ ปช่วยเกบ็ สงิ่ ของเมอ่ื วนั ก่อนแลว้ รบี กลบั มา เกบ็ สงิ่ ของบา้ นตนเองแต่ไม่ทนั การณ์เสยี แลว้ น้ําสูงขน้ึ เร่อื ยๆ พวกเขาพยายามทําใจ บา้ นของพๆ่ี อกี 4 หลงั เป็นบ้านชนั้ เดยี วต่างรบี เกบ็ สงิ่ ของเท่าทเ่ี วลาจะเอ้อื อํานวย โรงงานของ พอ่ี กี คนน่าจะไมร่ อด สุนขั อกี หลายชวี ติ ซง่ึ เกบ็ มาเลย้ี งส่งเสยี ง รอ้ งต่นื ตระหนกกบั สายน้ําผดิ ทศิ ทางไหลวนไปมา อย่าว่า แต่พวกมนั เลยผเู้ ขยี นกบั ญาตเิ กดิ มากพ็ ง่ึ เคยพบเหน็ 16
ผเู้ ขยี นกบั พช่ี ่วยกนั เตรยี มสถานทใ่ี หพ้ วกมนั อย่แู ยก จากคน น้ําท่วมถนนเลยเขา่ ขน้ึ มา รอชา้ ไมไ่ ดต้ ้องรบี จดั การ หลายสงิ่ หลายอยา่ งใหเ้ สรจ็ ก่อนค่าํ พบ่ี อกใหย้ กขดลวดสลงิ กองใหญ่ออกมาจะไดน้ ํากรงหมาขน้ึ มาวางแทน เออ้ื มมอื ไป หยบิ สมั ผสั กบั บางสง่ิ รสู้ กึ นิ่มๆ หย่นุ ๆ ก้มมองใหแ้ น่ใจ แทบ เป็นลม ‘งูเห่า’ ตวั ดําสนิท ผู้เขยี นสะดุง้ ปล่อยมอื กะทนั หนั มนั ขยบั ตวั เลอ้ื ยลงน้ําไป พต่ี กใจถามว่า “มรี อยกัดไหม” “ไม่มี” ผเู้ ขยี นตอบแลว้ บอกพว่ี า่ “สุดแทแ้ ต่เวร กรรมเถอะ” หากมนั กดั คงไม่รอด เพราะรถของญาตจิ อดบนสะพาน ซง่ึ อย่ไู กลจากบา้ นมาก ถนนขาดหลายเสน้ ทาง เรอื เครอ่ื ง ยงั ไม่มี บา้ นก็ไกลจากโรงพยาบาลเกอื บ 20 กโิ ลเมตร หาก ตอ้ งตายมเี วลาสงั่ ลาแคป่ ระมาณ 1 ชวั่ โมงเท่านนั้ เลอื กกลบั มาบา้ นเกดิ อกี ตําบลกเ็ สย่ี งชวี ติ จากสตั วม์ ี พษิ หลายชนิด แต่อุ่นใจเม่อื อย่ใู กลญ้ าติ หากเลอื กอย่หู ม่บู า้ น ชุมชนขนาดใหญ่ อาจตายเพราะไฟฟ้าดดู จากบา้ นหลงั อ่นื ๆ ทเ่ี ลนิ เลอ่ ไมด่ งึ สายไฟขน้ึ ใหส้ งู เหนือน้ํา …งูพษิ กดั ยงั มีเวลาสงั่ ลาคนรอบขา้ ง แต่ถา้ ไฟฟ้ า ดูดแค่เส้ ียวนาทีเท่าน้นั อาจไม่มีลมหายใจสงั่ ลาใครไดเ้ ลย… 17
ผเู้ ขยี นจา้ งรถไปหมบู่ า้ นทพ่ี กั อาศยั ใชเ้ รอื พลาสตกิ ขนาดเลก็ ลากทวนน้ําเขา้ ไป จบั แมวใส่กรง เกบ็ สมั ภาระจาํ เป็น ใส่เรอื แลว้ ลากกลบั ออกมา ขยะลอยเกล่อื น คดิ แล้วน่าเป็น ห่วง หากคนทน่ี ่ีไมร่ ว่ มแรงร่วมใจกนั ต่างคนต่างทง้ิ มหี วงั น้ํา เน่าระยะยาวแน่นอน 15 ตุลาคม 2554 พกั อยู่บ้านญาตติ ้องระมดั ระวงั มาก สตั วม์ พี ษิ หนี น้ําขน้ึ มาตลอด เกือบตายอีกคร้งั เพราะประมาทและกลวั อย่างไรเ้ หตุผล ผเู้ ขยี นฉลาดน้อยตามเคยคดิ วา่ ถา้ ถอดแว่น จะเหน็ รูปพ่อกบั แม่บนห้งิ ไม่ชดั เจนความกลวั จะลดน้อยลง เวลาประมาณเทย่ี งคนื เดนิ ไปเขา้ ห้องน้ํา ก้าวเท้าเกอื บถงึ ประตู มบี างสง่ิ อยใู่ กลผ้ า้ เชด็ เทา้ ขยบั ได้ ก้มมองใกล้ๆ แทบ เป็นลม ‘งูเห่า’ มนั กาํ ลงั กลบั ตวั เลอ้ื ยหนไี ปอกี มมุ หน่ึง ตะโกน เรยี กพช่ี ่วยกนั ใชไ้ มเ้ คาะพน้ื ใหม้ นั เลอ้ื ยลงน้ํา ถา้ เหยยี บบน ผา้ เชด็ เทา้ บงั เอญิ เหยยี บไปบนลาํ ตวั ของมนั ไมอ่ ยากนึกเลย วา่ ผลจะออกมาอยา่ งไร 18
คดิ ถูกทน่ี ําแมวมาดว้ ย มนั เป็นยามเฝ้าความปลอดภยั แทนทุกคนบนบา้ น มองหาสตั วแ์ ปลกๆ ทไ่ี ต่ขน้ึ มา ผเู้ ขยี น เลอื กนอนพน้ื ทโ่ี ล่งเพราะอากาศถ่ายเทไดด้ ี แมวนอนบนผา้ ทเ่ี ตรยี มไว้ ใกลร้ ุ่งวนั หน่ึงมนั รดู้ ว้ ยสญั ชาตญาณก่อนทง่ี จู ะ เล้อื ยมาถงึ ท่นี อน มนั ตะปบคองูเขยี วอย่างรวดเรว็ กดั ลําคอ งดู น้ิ มว้ นตวั ไปมา รบี ใชด้ ้ามไมก้ วาดเขย่ี ลงน้ําว่ายหนี มนั ช่วยเหลอื ผเู้ ขยี นอกี จนได้ ตงั้ แต่มนั มาอาศยั อยทู่ น่ี ่ีช่วยจบั งู 4 ตวั แมงปอ่ งและตะขาบอกี หลายตวั หนูขน้ึ มามนั จดั การ เรยี บ 19
กา้ วแรกเพอื่ ส่วนรวม 19 ตุลาคม 2554 เจา้ อาวาสจา้ งรถแบค็ โฮมาตงั้ คนั ดนิ ลอ้ มรอบเอาไว้ คาดการณ์ว่าวดั คงไม่รอด จรงิ ดงั คาด น้ําไหลทะลกั เขา้ ท่วม ขา้ วของเครอ่ื งใชจ้ าํ นวนมากจมน้ํา พระลกู วดั และญาตโิ ยม ทอ่ี พยพมาพกั พงิ ชว่ ยกนั ขนยา้ ยไดเ้ พยี งบางส่วน ชาวบา้ น หลายหลงั คาเรอื นจูงบุตรหลานมาขอพกั พง่ึ พงิ บนศาลาวดั 20
และอาคารโรงเรยี น ขา้ วสาร อาหารแหง้ ทน่ี ํามาเรม่ิ ลดน้อยลง เวลาผ่านไปกวา่ หน่งึ อาทติ ยท์ ร่ี อความช่วยเหลอื จากเจา้ หน้าท่ี ทอ้ งถนิ่ ซง่ึ พวกเขากไ็ ดร้ บั ความเดอื ดรอ้ นในเรอ่ื งทอ่ี ย่อู าศยั ไมแ่ ตกต่างไปจากชาวบา้ น ผูเ้ ขยี นตดั สนิ ใจขอความช่วยเหลอื จากสถาบนั การ ศกึ ษาทเ่ี คยเล่าเรยี นมา คดิ ทาํ จะสาํ เรจ็ หรอื ไม่ค่อยแกป้ ญั หา กนั ใหม่ หน่วยงานอ่นื ๆ ตอ้ งช่วยเหลอื อกี หลายจงั หวดั รอ การตอบอเี มลไมท่ นั การณ์ ตดั สนิ ใจโทรกลบั ไป มหาวทิ ยาลยั เกษตรศาสตร์ มขี องบรจิ าคเตรยี มไวแ้ ต่ไม่มรี ถขนยา้ ย เน่ืองจาก รถหลายคนั นําของไปบรจิ าคต่างจงั หวดั ทป่ี ระสบภยั เช่นกนั ภาวนาขอใหส้ าํ เรจ็ ดว้ ยดเี พราะอกี หลายชวี ติ รออยู่ ญาตพิ ่ี น้องของผูเ้ ขยี นมปี จั จยั พอเพยี งสําหรบั เก้อื หนุนกนั เอง แต่ คนบนวดั ไดร้ บั ความเดอื ดรอ้ นยงิ่ กว่า โชคดีทหารจากกองบญั ชาการกองทพั ไทย สละเวลา นํารถตนเองขนของมาส่งบนสะพานปทุมธานี และประสานงาน กบั รถกองทพั บกเพ่อื ขนยา้ ยมาส่งต่อลงเรอื ระยะทางทข่ี น ยา้ ยของมาบนรถทหารทุลกั ทุเลอยา่ งยง่ิ นิสติ จติ อาสาของ มหาวทิ ยาลยั เกษตรศาสตรห์ ลายคนสละเวลามาช่วยขนของ จากมหาวทิ ยาลยั จํานวนมาก ผู้เขยี นขอเรอื แต่ไม่มี ส่วน เสอ้ื ชชู พี ไดร้ บั บรจิ าคหลายตวั แต่ตอ้ งสละเพ่อื นิสติ เพราะ 21
พวกเขาอาจจําเป็นต้องใส่ไปช่วยเหลอื คนอ่นื อกี และเพ่อื ความปลอดภยั มหาวทิ ยาลยั ตอ้ งดูแลพวกเขาเน่ืองจากเป็น ภารกจิ นอกเหนือจากการเรยี นการสอน หากเกดิ เหตุขน้ึ มา จะกลายเป็นเรอ่ื ง 22
ตลอดเสน้ ทางถนนลาดหลุมแก้วน้ําเช่ยี วไหลลงทุ่ง นามุ่งไปจงั หวดั นนทบุรี เสยี งเคร่อื งยนต์แผดเสยี งกงั วาน สะทา้ นผวิ น้ําบ่งบอกถงึ การถูกใชง้ านมาอยา่ งโชกโชน ลอ้ รถ ตา้ นแรงน้ํา ถ้าเคร่อื งยนต์ดบั กลางถนน ปรมิ าณน้ําท่วมเกอื บ ระดบั เอว เป็นอนั ว่าจบไมต่ อ้ งขบั ต่อไป สง่ิ ของจาํ นวนมาก ตงั้ ใจนําไปบรจิ าควดั กต็ ้องสละแจกจ่ายคนขา้ งทาง ซง่ึ ว่าย เวยี นไปมารอการแจกจา่ ยอาหาร ผเู้ ขยี นถอนหายใจลุน้ แลว้ ลุน้ อกี วา่ จะรอดหรอื ไม่ 23
ทหารท่ขี บั รถมาส่งพูดให้กําลงั ใจ “นี่ยงั แค่น้าท่วม ถงึ จะมากมายจนดูน่าใจหาย แต่ก็ไม่มคี นตาย ตอนสึนามิ ทภี่ าคใตผ้ มไปเก็บศพหลายรอ้ ยชีวติ มนั รา้ ยแรงกว่าน้ ีเยอะ” เวลาเกอื บ 17.00 น. รสู้ กึ ใจชน้ื ขน้ึ มา แสงอาทติ ย์ ลดความรอ้ นแรงลง ฝนตงั้ เคา้ ใกลจ้ ะถงึ เรอื ทุกคนบนรถยม้ิ ออกเพราะพวกเขาตอ้ งโดยสารรถทหารคนั น้ีกลบั ไปกรงุ เทพฯ ขบั ลดั ไปอกี เสน้ ทางไกลกว่าเสน้ ทางเดมิ กว่าจะถงึ คงเกอื บ 21.00 น. 24
เจา้ หน้าทข่ี องมหาวทิ ยาลยั เกษตรศาสตรส์ ่งมอบให้ ผูเ้ ขยี นรบั หน้าท่นี ําของไปถวายเจา้ อาวาสต่อไป ชาวบา้ น จติ อาสา บรเิ วณถนนลาดหลุมแกว้ ช่วยขนของมาใส่เรอื 4 ลาํ จากจดุ น้ีกว่าจะถงึ วดั สหราษฎรบ์ ํารงุ กว่า 5 กโิ ลเมตร รถทหารกลบั ไปแลว้ ‘เก่ง’ จติ อาสา ศษิ ยเ์ ก่าวทิ ยาลยั เทคนิคปทุมธานี และพช่ี าย ‘เมง้ ’ ศษิ ยเ์ ก่ามหาวทิ ยาลยั แมโ่ จ้ เป็นรนุ่ น้อง สมยั เรยี นชนั้ ประถมศกึ ษา ผูเ้ ขยี นรสู้ กึ เป็นหน้ีบุญคุณพวก เขา ซ่งึ เสยี สละเวลามาช่วยส่วนรวม ทงั้ ๆ ท่รี า้ นขายป๋ ุย และผลติ ภณั ฑเ์ พ่อื การเกษตรของเขาน้ําท่วมเสยี หาย คนงาน รบี ช่วยกนั ขนยา้ ย เขานําคนงานมากบั เรอื อกี 2 ลาํ และเรอื 25
อกี ลาํ เจา้ หน้าทท่ี อ้ งถน่ิ มาช่วยนําของบรจิ าคมงุ่ หน้าไปส่งวดั ก่อน ส่วนพวกเรา 3 คน อย่เู รอื ลาํ สุดท้าย เรอื ลําน้ีขนาด ใหญ่มากสามารถขนของไดจ้ าํ นวนมาก ผเู้ ขยี นบอกว่าถ้าใส่ จนลน้ ลาํ เรอื อาจลม่ กลางทาง ควรบรจิ าคคนบนถนนบา้ ง แสงอาทติ ยห์ มดลงความมดื ปกคลุมแทนท่ี สายฝน กระหน่ําลงมา เมง้ พยายามบงั คบั ใบพดั ให้ตรงทศิ ทางแต่ อุปสรรคคอื เครอ่ื งยนตเ์ รอื เลก็ กว่าขนาดของลาํ เรอื เขาพยายาม ประคองใหเ้ รอื แล่นไปบนถนนเพราะมแี สงไฟนําทางได้ แต่ โชคไมช่ ว่ ยเลย น้ําบนถนนสงู ระดบั เอวไหลแรงสวนทศิ ทาง กบั เรอื ทําใหย้ ากจะประคองให้ตรงตามเสน้ ทางทก่ี ําหนด เขา ดบั เครอ่ื งบงั คบั ใบพดั ใหต้ รงทศิ ทาง เก่งยอมเสยี สละลงน้ํา แล้วลากลําเรอื ขนาดใหญ่หลายครงั้ สงสารพวกเขาจบั ใจ ผเู้ ขยี นมหี น้าทแ่ี ค่เพยี งใช้ไฟฉายส่องนําทาง เก่งดงึ เรอื ลํา ใหญ่ไม่ไหวไหลตามน้ําลงไปในทุ่งนาซ่งึ ระดบั น้ําสูงเกิน 2 เมตร เมง้ กระโดดลงน้ําไปช่วยน้องอกี แรง ฝนตกหนาเมด็ ขน้ึ เร่อื ยๆ ภาวนาขอใหส้ ามารถฝ่าฟนั อุปสรรคไปใหไ้ ด้ พวก เขาประคองเรอื กลบั มาบนถนนไดส้ าํ เรจ็ เมง้ รอ้ งสุดเสยี ง “งู” ผเู้ ขยี นส่องไฟฉายทนั ที งกู ําลงั มว้ นตวั พนั รอบเอว เขาควา้ คอแลว้ เหวย่ี งลงน้ําไป นับว่าโชคดที เ่ี ป็นงเู ขยี วมนั ไม่ ทนั ไดก้ ดั คงเลอ้ื ยขน้ึ มาขณะทเ่ี ขาลงไปลากเรอื ขา้ งปา่ หญ้ารก 26
หากเป็นงูพิษกัดคงลําบาก ผู้เขียนเช่ือว่าบุญท่ีพวกเรา กําลงั ทาํ ยงิ่ ใหญ่นัก เจา้ กรรมนายเวรไมล่ งโทษคนทาํ ความ ดแี น่นอน เมง้ บอกว่าต้องขบั เรอื ไปตามทุ่งนาถ้าขบั ไปบนถนน น้ําจะดดู ทอ้ งเรอื ทาํ ใหข้ บั ลาํ บากและเสยี เวลา ฟ้ายงั คงแลบลงมาเป็นสาย ผู้เขยี นต้องอดทนอยู่ ท่ามกลางสง่ิ ท่กี ลวั ท่สี ุด รู้สกึ หนาวมากเน่ืองจากภูมแิ พ้ท่ี เป็นมาตงั้ แต่เดก็ หากรา่ งกายเปียกชน้ื กย็ งิ่ แยล่ งไปอกี ...เมือ่ พ่อยงั มีชีวิตอยู่ท่านหมดความกงั วลว่าผูเ้ ขียน จะทาชวั่ เพราะความกลวั ทีย่ งั คงติดตามมาจวบจนปัจจุบนั คือ กลวั ฟ้ าผ่า จดจาฝังใจเมือ่ ไดย้ ินเสียงฟ้ าผ่าที่รุนแรง ตอ้ งมีเหตุรา้ ยเกิดข้ ึนในบริเวณไม่ห่างไกลจากบา้ น เพอื่ น บา้ นใกลเ้ คียงหลายรายจบชีวิตลงเพราะภยั ธรรมชาติน้ ที ้งั ทีพ่ วกเขาก็ไม่ไดเ้ ลวรา้ ยในสายตาคนอื่นๆ... เพ่อื นคนหน่งึ เคยเล่าใหฟ้ งั ...เหตุการณเ์ กิดข้ ึนเมือ่ หลายปี ก่อน เธอยา้ ยตามสามีไปประจาที่จังหวดั หนึง่ ใน ภาคใต้ สามีของเธอตอ้ งออกพ้ นื ที่ไปกบั ช่างรงั วดั เพอื่ รงั วดั ปักเขตใหก้ บั เจ้าของที่ดินแปลงหนึง่ เธอขออนุญาต เจ้าหนา้ ที่ตามไปดว้ ย เจ้าหนา้ ที่ตอ้ งแจ้งใหเ้ จ้าของที่ดิน แปลงใกลเ้ คียงมายืนยนั แนวเขตของตน วนั น้นั ทอ้ งฟ้ า โปร่งในช่วงเชา้ แต่พอเริ่มบ่ายอากาศเปลีย่ นทอ้ งฟ้ าคร้ ึม 27
คลา้ ยฝนกาลงั จะตก โดยที่ทุกคนไม่คาดคิดสายฟ้ าแลบ แสบตา เสียงฟ้ าผา่ เปร้ ียงลงมาสนนั่ ทุ่ง ห่างจากบริเวณที่ พวกเขายืนอยู่ไม่ไกลนกั ผูช้ ายเคราะหร์ า้ ยคนน้นั มาจาก กรุงเทพฯ ซึ่งมายนื ยนั แนวเขตทีด่ ินของเขา ฟ้ าผ่าตวั ไหม้ เกรียม ถูกนาส่งโรงพยาบาลและส้ ินใจในเวลาต่อมา... ฟงั เธอเล่าแลว้ รสู้ กึ สลดใจ คดิ อกี มุมหน่ึง ‘หากคนทาชวั่ แลว้ ปกปิ ด มีกลวิธี หลากหลายเพือ่ ช่วยใหพ้ น้ ผิดและพน้ ขอ้ ครหา แต่มจั จุราช (เจา้ แห่งความตาย) ไม่สามารถนาปัจจัยไปสินบนท่านเพอื่ ช่วยใหพ้ น้ ผดิ ไดเ้ ลย นอกจากรอตดั สินชะตากรรมเท่าน้นั ’ ดงั พุทธสภุ าษติ ของพระสมั มา สมั พุทธเจา้ ทว่ี า่ นตฺถิ โลเก รโห นาม ปาปกมฺม ปกพุ ฺพโต. ชื่อว่าทีล่ บั ของผทู้ าบาปกรรม ไม่มใี นโลก (องฺ. ตกิ . 20/189. ข.ุ ชา. จตุกฺก. 27/131) ฝนตกไม่ยอมหยดุ ภาวนาขอใหฝ้ นหยุดหรอื ตกน้อย ลงเถอด มฉิ ะนนั้ แลว้ เรอื ต้องจมแน่ๆ พวกเราไม่มเี สอ้ื ชูชพี หากเรอื จมต้องสละสง่ิ ของทงั้ หมด ชวี ติ ของพวกเราบนผนื น้ําไมร่ จู้ ะเป็นอยา่ งไร น้ําสงู ท่วมหวั เหยยี บไมถ่ งึ พน้ื ดนิ ผเู้ ขยี น ว่ายน้ําได้แค่เพยี งระยะใกลๆ้ กว่าจะว่ายถงึ ถนนเกอื บ 100 เมตร พวกเขารอดสบายเพราะสุขภาพแขง็ แรง ส่วนผู้เขยี น 28
ไม่แขง็ แรงแถมเป็นโรคประจาํ ตวั อกี คาดการณ์ว่าคงรอด ยาก ...หากเกิดเหตุไม่คาดฝันข้ ึนมาตอ้ งทาใจยอมรบั สภาพ แต่ผเู้ ขียนไม่หมดหวงั อธิษฐานขอใหค้ วามดีที่เคย สงั่ สมมาค่อนชีวิตขอบุญบารมีช่วยหนุนนาพาใหพ้ วกเรามี ชีวิตรอดปลอดภยั จนไปถงึ วดั ... เวลาเกอื บ 20.00 น. เรอื แล่นผ่านเขา้ เขตชุมชน แสง ไฟบนบา้ นของชาวบา้ นกระทบผวิ น้ํา พวกเรายม้ิ อย่างมคี วามสุข อกี 2 กโิ ลเมตรเทา่ นนั้ กจ็ ะถงึ วดั ฟ้าฝนเป็นใจตกลงมาน้อย สอ่ งไฟฉายแสงกระทบเหน็ เป็นละอองบางๆ 29
ในทุกขม์ ีสุขเจือปน 20 ตุลาคม 2554 ขา้ วสาร อาหารแหง้ น้ําด่มื และของจาํ เป็นจาํ นวนมาก สง่ ถงึ วดั สหราษฎรบ์ าํ รงุ เกอื บ 21.00 น. ผเู้ ขยี นรบั หน้าทน่ี ํา ถวายท่านเจา้ อาวาส และเตรยี มทําหนงั สอื รายงานกลบั ไป ยงั มหาวทิ ยาลยั 30
ชาวบา้ นทม่ี าพกั พงิ บนศาลาวดั มคี วามสุขกบั การรอ คอยผใู้ จบญุ หยบิ ยน่ื ความช่วยเหลอื มาให้ ขา้ วสารหลายกระสอบ และอาหารแหง้ คาดการณ์ว่าเพยี งพอสาํ หรบั แมค่ รวั ประกอบ อาหารถวายพระ เล้ยี งคนบนวดั และในโรงเรยี นอกี หลาย ชวี ติ จนกวา่ น้ําจะลด เจา้ อาวาสบอกใหน้ ําของบางส่วนไปแจกคนรอบๆ วดั ทไ่ี ดร้ บั ความเดอื ดรอ้ น เจา้ หน้าท่ขี องมหาวทิ ยาลยั ถามเก่ยี วกบั เส้อื ผ้ามอื 2 ซง่ึ หลายสถานทป่ี ระสบภยั ไมร่ บั ของเหลา่ น้ี ผเู้ ขยี นยนิ ดี รบั มาบรจิ าคทน่ี ่ี พวกเขาขาดแคลนเสอ้ื ผา้ เน่ืองจากเก็บหนี น้ําไมท่ นั นําตดิ ตวั มาไมก่ ช่ี ุด 31
กองเสอ้ื ผา้ จาํ นวนมากอาจไรค้ ่าสําหรบั คนทม่ี เี พยี บพรอ้ ม ทงั้ ฐานะและความเป็นอยู่ แต่มคี ่าอยา่ งยง่ิ สาํ หรบั คนทน่ี ่ี พวกเขา เลอื กหยบิ อยา่ งมคี วามสุข 32
เจา้ หนา้ ที่ อบต.คลองควาย แจกของผูป้ ระสบภยั 33
ข่าวจระเขห้ ลุดจากหลายฟารม์ นาเสนออย่างต่อ เนอื่ ง ผูเ้ ขียนพายเรือบนถนนตลอด หากถงึ คราวเคราะห์ เกิดเหตุข้ ึนมายงั พอ จะช่วยตวั เองได้ เพราะบนถนนน้า ท่วมแค่เอว แต่ทุ่งนาน้าสูงเลยหวั หากเรือล่มว่ายหนลี าบาก เยน็ วนั หน่งึ พายเรอื บนถนนจากโรงเรยี น พายลดั ขา้ ม คลองเพอ่ื ไปเขา้ ถนนซอยกลบั บา้ น แสงอาทติ ยห์ มดลงแลว้ นกนานาชนดิ รอ้ งดงั ไปทวั่ บา้ งกบ็ นิ กลบั ส่รู งั นอน เรม่ิ มดื ลง เรอ่ื ยๆ ผเู้ ขยี นรบี พาย มองไปเหน็ บางอย่างขา้ งกอไผ่รมิ คลอง น้ํากระเพ่อื มกระทบกอผกั ตบชวา มนั แหวกว่ายช้าๆ ออกมา ลาํ ตวั ยาวเมตรกว่า ยกพายขน้ึ เรอื นงั่ นิง่ ตงั้ สติ 34
ในใจคดิ …ถา้ เป็ นจระเขต้ อ้ งนอนราบในเรือนอนนงิ่ รอใหม้ นั ว่ายไปทีอ่ ื่นก่อนค่อยพายเรือหนี…แต่ผดิ คาดมนั ว่าย เขา้ มาใกลๆ้ ต่นื เตน้ ทส่ี ุด เหน็ หวั กบั ปากชดั เจน ตาใส ‘ตวั เงนิ ตวั ทอง’ นนั่ เอง พายเรอื จากบา้ นประมาณ 1 กโิ ลเมตร กว่าจะถงึ วดั แวะเวยี นไปเยย่ี มชาวบา้ นบนศาลาวดั และโรงเรยี นวดั สหราษฎร์ บาํ รงุ (วงษก์ ลา้ แข็ง) เพอ่ื ใหก้ ําลงั ใจพวกเขา ภารกจิ ทน่ี นั่ เสรจ็ สน้ิ ลงอยา่ งสมบรู ณ์ เหน่อื ยแต่สขุ ใจ 2 ชีวิตส้ ินสุดลงในสายน้า และอีก 1 ชีวิตที่ละโลก น้ ไี ปคือ นา้ ของผเู้ ขียนซึ่งป่ วยมานาน เมือ่ ความตายมาเยือน ไม่มใี ครหนพี น้ ภารกจิ ลาํ ดบั ต่อไป รบั ปากกบั พอ่ี กี คนซง่ึ อย่ใู นกรุงเทพฯ บา้ น น้ําไมท่ ่วม เขาเป็นห่วงครอบครวั ของเพ่อื นเน่ืองจาก เป็นบา้ นชนั้ เดยี ว ต่ํากว่าถนนลาดหลุมแกว้ สง่ิ ของในบา้ น เสยี หายหมด ตอ้ งอาศยั นอนในเตน็ ทข์ า้ งถนน ผเู้ ขยี นแบ่ง ของไวใ้ หพ้ วกเขาบา้ งขณะทข่ี นของมาวดั นึกถงึ ระยะทางท่ี จะพายเรอื ไปหาพวกเขาทงั้ ไปและกลบั กว่า 10 กโิ ลเมตร ตอ้ ง พายเรอื ทวนลม นกึ ทอ้ แทข้ น้ึ มา 35
เรอื พลาสตกิ ลาํ เลก็ ออกจากบา้ นตงั้ แต่เชา้ ขณะพาย ไปสบาย เพราะไปตามแรงลม แสงแดดยามเชา้ สดช่นื ยงิ่ นกั นําของไปบรจิ าคเสรจ็ เรยี บรอ้ ย มองน้ําบนถนนแสงแดดรอ้ น จดั ลมแรงสวนทศิ ทางพายเรอื กลบั ค่อนขา้ งลาํ บาก แต่พยายาม พายต่อไปเร่อื ยๆ เม่อื ยแขนมาก กว่าจะพายถงึ บ้านเกอื บ 16.00 น. เพ่อื นๆ หลายจงั หวดั โทร.มาใหก้ ําลงั ใจตลอด เม่อื สายน้ําผ่านเขา้ กรุงเทพฯ และจงั หวดั นนทบุรี พวกเขาก็รบั ทุกขเ์ ช่นเดยี วกบั ผู้เขยี น บทเรยี นจากสายน้ําครงั้ น้ีได้รบั รู้ ถงึ มติ รภาพทไ่ี มเ่ คยทอดทง้ิ กนั ในยามทุกขเ์ ลย โทร.ไปหาเพ่อื นทห่ี มบู่ า้ นบ่อยครงั้ เพ่อื นเลา่ ว่า… ทุกขก์ บั สุขเกดิ ข้ ึนพรอ้ มๆ กนั นกึ ถงึ วนั วานทีผ่ ่าน ไปอย่างเชื่องชา้ ภาพแห่งความทรงจา ทุกเชา้ พระสงฆเ์ ดิน บิณฑบาตเป็ นกิจวตั ร แต่ในทางกลบั กนั พระสงฆ์ 2 องค์ พายเรือ ในเรือมีขา้ วสาร อาหารแหง้ และสิ่งของจาเป็ น ท่านนามาบริจาคชาวบา้ นหลายหลงั คาเรือนตลอดช่วง เวลา เกอื บ 2 เดอื น… 36
สงั คหวตั ถุ คือ ธรรมเครือ่ งยึดเหนยี่ วน้าใจผอู้ ืน่ 4 อย่าง 1. ทาน ใหป้ นั สงิ่ ของของตนแก่คนทค่ี วรให้ (โอบอ้อมอาร)ี 2. ปิ ยวาจา เจรจาวาจาทอ่ี ่อนหวาน (วจีไพเราะ) 3. อตั ถจริยา ประพฤตสิ ง่ิ ทเ่ี ป็นประโยชน์ (สงเคราะหช์ มุ ชน) 4. สมานตั ตตา ความเป็นคนวางตนเสมอตน้ เสมอปลายไม่ ถอื ตวั (วางตนพอดี) พรหมวิหาร คือ ธรรมเป็ นเครือ่ งอยู่ของผใู้ หญ่ 4 อย่าง 1. เมตตา คอื ปรารถนาใหผ้ อู้ ่นื เป็นสขุ 2. กรุณา คอื ความสงสารคดิ จะช่วยใหผ้ อู้ ่นื พน้ ทุกข์ 3. มุทิตา คอื พลอยยนิ ดใี นความสาํ เรจ็ ของผอู้ ่นื 4. อุเบกขา คอื การวางเฉย ทาํ ใจใหเ้ ป็นกลางต่อทกุ สงิ่ 37
ละประโยชนส์ ่วนตน คร้งั หนึง่ ในชีวิตที่มีโอกาสเขียนบทสารคดีโทรทศั น์ และเดินทางไปถ่ายทาโครงการอนั เนือ่ งมาจากพระราชดาริ ของพระบาทสมเด็จพระเจา้ อยู่หวั และสมเด็จพระนางเจา้ ฯ พระบรมราชินนี าถ 6 ตอน ผูเ้ ขียนสานกึ ในพระมหากรุณาธิคุณ ของพระองคท์ ่าน ซึ่งทรงมีพระเมตตาและห่วงใยพสกนิกร ในทุกพ้ นื ที่ ผู้เขยี นเป็นเพยี งคนธรรมดาบ่าไม่มขี ดี แต่มโี อกาส ช่วยเหลอื คนอีกหลายชวี ติ ซ่งึ เป็นแค่เส้ยี วหน่ึงของหน้าท่ี ผอู้ ่นื ทม่ี ศี กั ยภาพมากกว่า คดิ ว่าการทําความดไี ม่ต้องรอคํา ว่าหน้าทท่ี ไ่ี ดร้ บั มอบหมายความสํานึกเกดิ ขน้ึ ไดท้ ุกขณะจติ ท่ี คดิ ทาํ ดี 38
ผเู้ ขยี นไม่ทํางานตามท่พี ่อ แมม่ ุ่งหวงั คอื งานสอน หนงั สือ ท่านเหน็ วา่ เป็นอาชพี ทเ่ี หมาะสมกบั ผเู้ ขยี นมากทส่ี ุด เป็นอาชพี สร้างคนให้มศี กั ยภาพในการประกอบอาชพี และ เป็นคนดขี องสงั คม แต่ด้วยความทิฐิ (ความอวดด้ ือถือดี) ขอเลอื กทาํ งานทต่ี นเองรกั งานสรา้ งสื่อ แลว้ จะกลบั ไปทํา หน้าท่ตี ามทท่ี ่านมุ่งหวงั แต่กผ็ ดิ คําพูดอกี เป็นครงั้ ท่ี 2 ผล กรรมท่ที ําผดิ กบั พระพรหม (พ่อ แม่) เสน้ ทางทเ่ี ลอื กเอง เจา้ กรรมนายเวรตามตลอด งานมปี ญั หาตามมาให้ขบคดิ มากมาย หน้าทก่ี ารงานและการเงนิ เกอื บไปไม่รอด ยงั โชคดมี ี ทรพั ยข์ องท่านพยุงให้รอดมาได้ ผู้เขยี นไม่สามารถกลบั ไป แกไ้ ขอดตี แต่ยนิ ดที ดแทนกบั การผดิ คําพูดดว้ ยการเขา้ วดั ปฏบิ ตั ธิ รรมเมอ่ื มโี อกาส และปวารณารบั ใชพ้ ระพุทธศาสนา ตลอดชวี ติ ระยะเวลา 9 ปี กบั หน้าทเ่ี ตรยี มเอกสารประกอบการ สอน และผลติ ส่อื ให้สอดคลอ้ งกบั เน้ือหาเพ่อื พระสอนศลี ธรรม นํามาสอนนักเรยี น บางเวลาอาจเบยี ดบงั งานทท่ี าํ อย่บู า้ ง แต่ รสู้ กึ อ่มิ ใจท่มี โี อกาสสบื ทอดพระพุทธศาสนา อกี ทงั้ ปฏบิ ตั ิ หน้าท่ตี ามพระจะมอบหมายใหช้ ่วยในเร่อื งอ่นื ๆ เก่ยี วกบั ศาสนา 39
มกี รณีวดั แห่งหน่ึงชาวบ้านไม่พงึ พอใจคนท่เี ขา้ มา ช่วยทํางานในวดั อาจเป็นเพราะไม่ชอบหรอื อาจมสี าเหตุ อ่นื ๆ อกี ชาวบ้านรวมตวั กนั ขบั ไล่กลายเป็นข่าวครกึ โครม ขน้ึ มา พวกเขาตอ้ งถอยไปตงั้ หลกั ใหม่หลายเดอื น หลงั จาก เหตุการณ์ครงั้ นนั้ ผเู้ ขยี นบงั เอญิ ไปปฏบิ ตั ธิ รรมแลว้ ไดพ้ ูดคุย กบั พวกเขาบอ่ ยครงั้ ระยะเวลาเกอื บ 3 ปี พวกเขาเป็นมติ ร และเอ้อื อาทรต่อผเู้ ขยี นเป็นอย่างดี ปจั จุบนั กลบั มาช่วยบูรณะ วดั เชน่ เดมิ นึกถงึ เร่อื งราวของพวกเขาแลว้ ยอ้ นกลบั มาพจิ ารณา ตวั เอง ตลอดระยะเวลา 9 ปี มขี า่ วลอื ตลอด เร่อื งจรงิ หรอื ไม่ จรงิ กล็ อื กนั สนุกปากไปว่า เขา้ มาพวั พนั กบั พระ ทงั้ ๆ ท่บี ุคคล เหล่านนั้ ไมร่ วู้ ่าผเู้ ขยี นเขา้ มาวดั ทาํ อะไร พยายามอดทนกบั คาํ นนิ ทาไรส้ าระ กลายเป็นคนไมด่ ี ในสายตาของคนบางกลุ่ม ไม่แน่ใจว่าพวกเขารแู้ ละเขา้ ใจหลกั พระพุทธศาสนาหรอื ไม่ หรอื อาจเน่ืองมาจากความอจิ ฉา รษิ ยา แต่ยงั มชี าวบา้ นหลาย คนมมี ติ รภาพทด่ี กี บั ผเู้ ขยี นเรอ่ื ยมา 40
บอ่ ยครงั้ ทใ่ี ชว้ ธิ แี ก้ไขปญั หาโดยนําเอกสารประกอบ การสอน และส่อื การสอน สง่ิ ของจําเป็นสําหรบั พระสงฆ์ รวมทงั้ ยารกั ษาโรคฝากญาตไิ ปถวายพระแทน และอกี ทาง เลอื กหน่งึ คอื ส่งทางพสั ดุไปรษณยี ์ พนักงานขอ้ งใจมกั ถาม เสมอว่า “อย่หู ่างแค่ตาบลทาไมไม่ไปถวายใหถ้ งึ วัดเพราะ จะเร็วกว่า” ผเู้ ขยี นตอบไปว่า “ไม่มเี วลาว่าง” ปญั หาชวี ติ หลายเร่อื งของผู้เขยี นก็แก้ไขลําบากอยู่ แล้ว เดนิ เขา้ วดั เพ่อื คลายทุกข์กลบั มมี ารมาผจญให้ทุกข์ เพมิ่ ขน้ึ ไปอกี พบเจออุปสรรคมามากทงั้ นินทา กล่าวรา้ ย ป้ายสี แมเ้ คยฝึกจติ มาแล้ว แต่บางเวลารสู้ กึ หวนั่ ไหวบ้าง ผเู้ ขยี นมนั่ ใจว่า …ถา้ คิดดี พูดดี ทาดี ใครจะกล่าวหาใน เรื่องไม่เป็ นเร่ืองสักวันคงเบอ่ื นินทาไปเอง… จะไม่ทอ้ แทก้ บั อุปสรรค หากเกดิ เรอ่ื งเหมอื นกรณวี ดั ทก่ี ลา่ วขา้ งตน้ ยนิ ดใี ห้ ขอ้ มลู ความจรงิ และชดั เจนทุกเรอ่ื ง ทาํ ใหไ้ ดข้ อ้ คดิ คอื ควรมองทีต่ นเอง พยายามปรบั ปรุง ขอ้ บกพร่องของตนเองดีกว่าไปยุ่งเรื่องคนอื่น เพราะไม่เกิด ประโยชน์ ดงั พุทธสภุ าษติ ของพระสมั มาสมั พทุ ธเจา้ ทว่ี า่ อตตฺ นา โจทยตตฺ าน. จงเตือนตนดว้ ยตนเอง (ข.ุ ธ. 25/66) 41
…มารไม่มี บารมีไม่เกิด… พุทธศาสนสุภาษิตน้ีถูกต้อง ท่สี ดุ ศีลขอ้ 4 ‘มุสาวาทา เวระมะณี เวน้ จากกล่าวคา เท็จ รวมถึงเวน้ ทนสาบาน ทาเล่หก์ ระเท่ห์ มารยา ทา เลศ เสริมความ อาความ เสียดแทง สบั ปลบั ผิดสญั ญา เสียสตั ย์ และคืนคา’ (เบญจศีลและเบญจธรรม ศกึ ษาเพม่ิ เตมิ ไดจ้ ากหนงั สอื เรยี นธรรมศกึ ษาชนั้ ตร.ี www.dra.go.th. กรมการศาสนา กระทรวงวฒั นธรรม. 2554) นนิ ทาคนอ่นื ผลเสยี คอื ชวี ติ ความเป็นอยตู่ กต่ํา เพราะ ไม่สนใจทํามาหากนิ อย่างจรงิ จงั และคนท่พี ูดคุยด้วยจะไม่ ไวว้ างใจ เน่ืองจากหากนินทาคนอ่นื ใหฟ้ งั เขาก็คงโดนนินทา เชน่ กนั 42
…คนเขา้ วดั ทาบุญตกั บาตรใกลช้ ิดพระพุทธศาสนา ใช่ว่าจะนาหลกั คาสอนของพระสมั มาสมั พุทธเจา้ มาปฏิบตั ิ อาจหลงลืมอะไรบางอย่าง ท้งั น้ ีคนที่มีโอกาสดีไดเ้ รียนรู้ ธรรมะจากวดั น่าจะไดเ้ ปรียบในเรื่องการสรา้ งคุณงามความ ดีมากกว่าคนไม่มีเวลาเขา้ วดั ทาบุญ แต่ไม่สามารถสรุป ไดว้ ่าคนเขา้ วดั บ่อยจะเป็ นคนดีทุกคน ส่วนคนไม่มีเวลา เขา้ วดั หลายคนที่เป็ นคนดี และสามารถปฏิบตั ิเป็ นแบบ อย่างที่ดีก็มีใหเ้ ห็นตลอด เพราะพวกเขานาหลกั คาสอน ของพระสมั มาสมั พุทธเจา้ มาปฏิบตั ิอย่างจริงจงั นนั่ เอง… 43
เหลือไวใ้ หจ้ ดจา 25 พฤศจิกายน 2554 ผเู้ ขยี นตดั สนิ ใจกลบั บา้ นตนเอง น้ําบนถนนในหมบู่ า้ น ลดลงเหลอื เกอื บ 2 ฟุต รอ่ งรอยสง่ิ สกปรก ขยะมากมายลอย เกล่อื นถนนซอย น้ําเน่าโคลนตมหมกั หมมสง่ กลนิ่ เหมน็ คลุง้ 44
ลุยน้ําเขา้ มาทุบอฐิ ทก่ี ่อเอาไว้ ชนั้ ล่างเป็นโฮมออฟฟิศ น้ําในบ้านเน่าเหมน็ ชนั้ หนังสอื ท่ที ําจากไมช้ านอ้อยราข้นึ เน่าเป่ือยไปตามเวลาทแ่ี ช่อย่ใู นน้ําเกอื บ 2 เดอื น ผนงั บา้ น ราขน้ึ ตามคราบรอยน้ําท่หี ลงเหลอื อยู่ อุปกรณ์สํานักงาน หลายอยา่ งยงั คงเหลอื ใหเ้ หน็ แต่น่าเสยี ดายไม่สามารถเกบ็ เอาไวไ้ ด้ ทอ้ แทก้ บั สภาพทเ่ี หน็ สง่ิ ของชนั้ บนหนู มด แมลงสาบ กดั เสยี หายหลายอยา่ ง ภาระหนักอง้ึ รออยู่ ขนเศษซากชนั้ หนงั สอื และสงิ่ ของอ่นื ๆ ทเ่ี สยี หายทง้ิ ทงั้ หมด ถ้าทง้ิ ไวน้ าน งดู นิ กบั ปลาไหลมนั คงโตมากกวา่ น้ี ใชเ้ วลาทาํ ความสะอาด 2 สปั ดาหก์ ว่าจะเขา้ ทเ่ี ขา้ ทาง 45
หากไม่ตดั สนิ ใจออกไปตงั้ แต่น้ําเรมิ่ ไหลเขา้ ตวั บ้าน ชนั้ ล่างไม่แน่ใจว่าจะรอดจากไฟฟ้าดูดได้อย่างไร ถงึ จะรอ้ื ข้นึ ท่สี ูงแต่บ้านอ่นื หนีเอาตวั รอด ไม่รอ้ื สายไฟก็อนั ตราย เช่นกนั เพราะชุมชนไม่ไกลจากท่นี ่ีมคี นตาย เจา้ ของรา้ น ยกคตั เอาท์แลว้ ลูกค้ามาซอ้ื ของ เดนิ เขา้ ไปเปิดตู้เยน็ หยบิ เครอ่ื งด่มื กระแสไฟฟ้ายงั หลงเหลอื อยู่ ถา้ ความตายมาเยือนไม่มีใครหนพี น้ งพู ษิ กดั ยงั มี เวลาสงั่ ลา แต่ไฟฟ้าดดู โอกาสรอดน้อยมาก 46
หลงั น้าลดกลบั ไปทาบุญวดั บางเตยกลางเช่นเคย ลืมคิดว่าถนน 2 เลนหนา้ วดั ปิ ดตลอดแนว เพราะพ้ นื ผิว การจราจรเสียหาย เปิ ดใหร้ ถแล่นสวนทาง 2 เลน ขณะขา้ ม ถนนมองเพียงดา้ นขวามือรถว่างจึงกา้ วเดิน รถดา้ นซา้ ย กาลงั แล่นใกลเ้ ขา้ มา โชคดีคนขบั มองเห็นผูเ้ ขียนก่อนชะลอ ความเร็วใหข้ า้ มต่อไป หากรถแล่นดว้ ยความเร็วสูงไม่อยาก นกึ เลยว่าจะรอดหรือไม่ ผเู้ ขยี นมกั เกบ็ เหรยี ญตามพน้ื มคี ราบสนมิ รอยเป้ือน ฝงั ลกึ ไมข่ ดั ใหส้ ะอาด นํามาหยอดตนู้ ้ําด่มื และเตมิ เงนิ โทรศพั ท์ บ่อยครงั้ กรรมไมต่ อ้ งรอชาตไิ หน กรรมตดิ จรวด เวลาไปซอ้ื ของในรา้ นสะดวกซอ้ื หรอื ห้างสรรพสนิ ค้าพนักงานก็ทอน เหรยี ญเป้ือนกลบั มาใหบ้ ่อยมาก เพอื่ นบา้ นเคยบ่นใหฟ้ ังว่า พระ เณรบณิ ฑบาตแลว้ ใหพ้ รส้นั ๆ บางองคไ์ ม่ใหพ้ รเลย หลงั จากพระ เณรบณิ ฑบาต กลบั ไปแลว้ คนตกั บาตรควรกรวดน้ําอุทศิ สว่ นบญุ ดว้ ยตนเอง 47
คากรวดน้าแบบส้นั (คาํ อุทศิ ของพระเจา้ พมิ พสิ าร) อิท เม ญาตีน โหตุ (ว่า 3 จบ) หากจะเตมิ พุทธภาษติ ต่อว่า “สุขิตา โหนฺตุ ญาตโย” กไ็ ด้ คาแปล ขอบุญน้จี งสาํ เรจ็ แก่ญาตทิ งั้ หลายของขา้ พเจา้ เถดิ ขอญาตทิ งั้ หลายจงเป็นสุขๆ เถดิ ผูเ้ ขียนอธิบายใหเ้ พอื่ นเขา้ ใจ ถา้ เขา้ วดั บ่อยๆ จะ รูว้ ่าพระ เณรทุกองคใ์ หพ้ รทีว่ ดั หลงั ฉนั อาหารทุกคร้งั และ แผ่บุญมายงั คนทีท่ าบุญตกั บาตรตลอด เมอ่ื จะกรวดน้ําเพอ่ื อุทศิ ส่วนบุญต้องคํานึงถงึ ประเพณี ทม่ี มี าแต่โบราณกาล ดว้ ยวธิ นี ิยมทาํ กนั ดงั น้ี คอื เรมิ่ ตน้ เตรยี ม น้ําสะอาดใสภ่ าชนะไวพ้ อสมควรจะเป็นคนที ขวดเลก็ แก้ว น้ํา หรอื ขนั อยา่ งใดอยา่ งหน่งึ กไ็ ด้ พอพระสงฆเ์ รม่ิ อนุโมทนา ดว้ ยบท ยถา...กเ็ รมิ่ กรวดน้ําโดยตงั้ ใจนึกอุทศิ ส่วนบุญ มอื ขวาจบั ภาชนะน้ํารนิ ใชม้ อื ซา้ ยประคอง แลว้ ว่าบทกรวดน้ํา ในใจ พอถงึ บท สพั พฺ ตี ิโย...พงึ ประนมมอื รบั พรตลอดไปจนจบ 48
การหลงั่ น้ากรวด ถา้ เป็นพน้ื ดนิ ควรหลงั่ ลงในทส่ี ะอาด หมดจด ถา้ อยบู่ นเรอื นหรอื สถานทท่ี ไ่ี มใ่ ชพ่ น้ื ดนิ ตอ้ งหาภาชนะ อ่นื ทส่ี มควร เช่น ถาดหรอื ขนั เป็นต้น รองน้ํากรวดไว้ เสรจ็ แลว้ จงึ นําไปเทลงดนิ ตรงทส่ี ะอาด อย่าใชก้ ระโถนหรอื ภาชนะ สกปรกรองเป็นอนั ขาด เพราะน้ําทก่ี รวดเป็นสกั ขพี ยานใน การทาํ บญุ ของตนว่าทาํ ดว้ ยใจสะอาดจรงิ ๆ (ศาสนพิธี ศกึ ษาเพมิ่ เตมิ ไดจ้ ากหนงั สอื เรยี นธรรมศกึ ษาชนั้ ตรี .www. ndra.go.th. กรมการศาสนา กระทรวงวฒั นธรรม. 2554) 49
บุญผา้ ป่ าบูรณะวดั วางแผนกบั ญาตๆิ ตงั้ แต่ต้นเดอื นกนั ยายน 2554 ก่อนน้ําท่วมจะบรู ณะหอสวดมนต์ ซง่ึ ขาดปจั จยั อกี จาํ นวนมาก แต่เหตุการณ์พลกิ ผนั น้ําท่วมเกอื บ 2เดอื น ทําใหส้ าธารณประโยชน์ หลายอยา่ งภาย ในวดั เสยี หาย จงึ เปลย่ี นแผนตงั้ องคผ์ า้ ป่า บรู ณะวดั แทน ผเู้ ขยี นมหี น้าทป่ี ระสานงานหลายหน่วยงาน ชาวบา้ น ในชุมชน รวมทงั้ ทายก ทายกิ าต่างถนิ่ ทเ่ี คยช่วยเหลอื วดั เป็น งานยุ่งยากมากเพราะไม่คุ้นชนิ กบั การตงั้ องคผ์ า้ ปา่ แต่เคย 50
Search
