020

ปรากฏการณจ์ ตคุ ามรามเทพ http://www.real-jatukarm.com .......ก่อนทีผ่ ู้เขยี นจะเดินทางไปรับตาํ แหน่ง คุณศิรชิ ยั บลู กุล แห่งบรษิ ัทมาบญุ ครอง ซึง่ เป็นเพ่อื นรักกับ ผู้เขียนขอเลี้ยงส่งเปน็ การส่วนตัว ผู้เขยี นมโี อกาสได้ร้จู ักกบั เซียนซอื คนหนง่ึ ชื่อจรงิ ว่าอยา่ งไรไม่ทราบแต่ เรยี กกนั วา่ อาจารย์ฮุย น่ังหลับตาภาวนามาทางผู้เขยี นแล้วบอกวา่ เม่อื ลงไปปักษใ์ ตจ้ ะได้พบกบั สงิ่ ศักดสิ์ ิทธิ์ ในสถานท่เี ก่าแก่แห่งหนึง่ ใกลป้ ากแม่นาํ้ ท่จี ะออกสูท่ ะเล แต่ผเู้ ขยี นไม่ได้สนใจ เพราะไม่คอ่ ยเช่อื ในส่ิงท่ี เลื่อนลอย เพราะเรยี นรู้วิชาลกึ ลบั มามากคนนน้ั เก่งอย่างน้ี คนน้ีเก่งอยา่ งโนน้ พอเอาเข้าจรงิ กไ็ มเ่ ป็นตามนน้ั จงึ ให้ความเชอื่ ถือเฉพาะเร่อื งวชิ าโหราศาสตร์ .......เม่ือผเู้ ขียนเดนิ ทางไปรับตําแหนง่ ผูก้ ํากบั การตํารวจภูธร จังหวดั นครศรีธรรมราช ซ่งึ ในสมยั นเี้ ปน็ ตาํ แหนง่ ผู้บังคบั การ ต่อมาไม่นานได้เกดิ ฝนหา่ แก้ว ตกในบรเิ วณเขตเทศบาลเมอื งนครศรีธรรมราช ฝนหา่ แก้ว ใน ภาษาปักษใ์ ต้คอื ลกู เห็บ ในชว่ งฤดรู ้อนของภาคกลาง ภาคเหนอื มักเกิดลูกเหบ็ ตกอยู่เสมอ แตท่ างภาคใต้ ตง้ั อยู่ใกล้เส้นศูนยส์ ูตรและอย่ใู นทะเล อากาศไมร่ ้อนจัด ลูกเห็บมกั ไมต่ ก เมื่อเกดิ มีลูกเหบ็ ตกจงึ ถือวา่ เป็น เร่อื งผดิ ปกติ ผเู้ ฒ่าผู้แกด่ ีอกดีใจว่าบ้านเมอื งจะกลบั สู่ความสงบสุข คร้ันถึงเทศกาลงานทอดกฐิน มีพระสงฆ์ องคห์ นึ่งภายหลังทราบชื่อวา่ พระครสู งบ ไปขอใหช้ ่วยเป็นประธานการทอดกฐินที่วดั นางพญา ตําบลปาก นคร อําเภอเมือง จังหวดั นครศรธี รรมราช เพราะหาเจ้าภาพไม่ได้ ผู้เขยี นจึงรบั ปากและชักชวนเพื่อนฝงู ใน ชมรมศรีธรรมราช ช่วยกนั ทาํ บญุ ทุกคนก็ยินดี แต่ไม่ทราบว่าทางวัดจะให้ชว่ ยเหลอื อะไรบา้ ง ในตอนหวั คํ่าคืน หน่ึงผู้เขียนจึงได้ชักชวนเพอื่ นฝูงไปทีว่ ดั นางพญา เพื่อไปหาเจ้าอาวาส พอไปถงึ ศาลาวัดเห็นมีญาติโยม มากมายชมุ นมุ กันอยู่ จงึ พากันเดินเลยี่ งไปนั่งอยู่ที่ศาลารมิ แมน่ ํา้ บอกใหพ้ รรคพวกไปเรียนเจ้าอาวาสว่าหาก เสรจ็ ธรุ ะกบั ญาติโยมแล้ว จะขอหารอื เรือ่ งการจดั เตรยี มทอดกฐนิ ผู้เขียนจึงทราบวา่ มกี ารเชญิ เจา้ แม่ นางพญา ประทบั รา่ งทรงเพื่อขอหวยเบอร์กัน จึงไมอ่ ยากไปรบกวน .......อยู่มาสกั ครหู่ น่ึงมัคทายกวดั มาบอกกบั ผูเ้ ขียนว่า เจา้ แมน่ างพญาจะขอสนทนาดว้ ย ผูเ้ ขียนได้ตอบปฏิเสธ ไปว่าอยา่ ให้ผู้เขียนไปยุง่ ในเรอื่ งของญาติโยมเลย มัคทายกวดั กลบั ไปสักพักหน่ึงกก็ ลบั มาบอกอีกบอกว่าเจ้า แมน่ างพญาตอ้ งการพบ ขอให้ไปสักประเดี๋ยว ผู้เขยี นปฏิเสธอกี ในทีส่ ดุ เจ้าอาวาสไดอ้ อกมาเชิญผเู้ ขยี นไป พบเจา้ แม่นางพญาดว้ ยตนเอง ผูเ้ ขยี นเกรงใจจาํ ตอ้ งเข้าไปในพิธี ในตอนน้นั ก็ไม่รู้วา่ เปน็ เจา้ แมน่ างพญา อะไร เขา้ ทรงจริงหรอื ปลอมกไ็ มอ่ าจทราบได้ แต่ไดย้ ินเจ้าแม่นางพญาพูดวา่ “เขารอมึงกนั มาตัง้ เป็นพนั ปี แลว้ รู้ว่าวันนี้จะมาจึงคอยกันอยู่” ผู้เขยี นไมเ่ ชือ่ จึงแกลง้ ซกั ไซ้ไล่เลยี งเกี่ยวกบั ประวตั ิเมืองนครศรธี รรมราช ทาํ ใหพ้ ดู คุยกันยดื ยาว บรรดาญาตโิ ยมทไี่ ปขอหวยแสดงทา่ ทีอดึ อัดขดั ใจ ผเู้ ขียนจึงบอกเจ้าแมน่ างพญาวา่ เขารอขอหวยกันอยู่ บอกเขาไปเขาจะไดก้ ลบั บ้าน ทําใหเ้ จ้าแมน่ างพญาโกธรด่าญาตโิ ยมดว้ ยถอ้ ยคาํ หยาบ คายสรุปวา่ อยากได้หวยไดเ้ บอรใ์ หไ้ ปเอาทศ่ี าลาริมน้าํ โนน่ อยา่ มายงุ่ ท่ีนี่ พวกญาติโยมทีม่ าสงั เกตเห็นพวก ผู้เขียนพกปนื จงึ สอบถามกนั รวู้ ่าเปน็ ผกู้ าํ กบั คิดว่าจะมาจับพวกขอหวยเบอร์ รบี ทยอยหนกี ลับบ้านกันหมด ......ผเู้ ขยี นสนทนาอยู่กับเจ้าแม่นางพญาตอ่ ไปสักคร่หู นึง่ เห็นว่าไมไ่ ดเ้ รอ่ื งได้ราวอะไรกจ็ ะขอตวั กลบั เจ้าแม่ นางพญา ได้ออกปากอนุญาตว่าขอให้มาวันหลัง ไมม่ ีผู้คนพลุกพล่านเหมือนวนั น้ี ขอให้เรียกก็จะมาพบเพราะ ทุกคนรออยู่ พร้อมกับกระซิบบอกรหสั ลับใหแ้ กผ่ ู้เขียนแล้วออกจากรา่ งทรงไป ในขณะท่ีจะกลบั นัน้ พรรคพวก คนหน่งึ ซื้อรถเกง๋ ยี่ห้อ บีเอม็ ดับเบล้ิ ยู ร่นุ 520 มาใหมเ่ อย่ี มถอดดา้ ม ขบั มาจอดในวดั แลว้ ก็สตารท์ ไม่ติด อย่างไรก็ไม่ติด ช่วยเขน็ กนั อย่เู ป็นเวลานาน อยๆู่ กต็ ดิ ขึ้นมาจึงกลบั บา้ นได้ ปรากฏวา่ งวดนน้ั เลขทา้ ย 3 ตวั ของรางวัลที่ 1 ออก 520 ผเู้ ขยี นกบั พวกรบี กลับไปที่วดั ไปดูทศี่ าลารมิ นา้ํ ตรงเสากลางศาลามีแผน่ กระดาน ขนาดฝา่ มอื ตอกตดิ อย่กู บั เสา มตี วั เลข 520 เขียนด้วยชอลค์ สีขาว คิดว่ามใี ครเขยี นมาตดิ ไว้เม่อื หวยออกแล้ว ก็ได้ แต่เมอ่ื ดขู ้นึ ไปบนหลังคาตรงรอยตอ่ ทีม่ ีปนู ซีเมนต์พอกไว้กันรั่ว ตากแดดตากฝนจนตะไคร่น้ําจับสเี ขยี ว เห็นชัดเจนว่ามเี ลข 520 อยู่ใตต้ ะไคร่นา้ํ แสดงวา่ เขยี นไว้นานแล้ว ไม่ใชม่ าทาํ ขึ้นเม่ือหวยออกแล้ว ชวนใหค้ ดิ ว่าคําพูดของเจา้ แม่นางพญาเป็นความจรงิ ผ้เู ขยี นตอ้ งหาโอกาสพิสูจน์ใหม่

.......หลังจากเสรจ็ งานทอดกฐนิ ผเู้ ขยี นกบั พวกชวนกนั ไปวัดนางพญากันในตอนหวั คาํ่ อีก แตป่ รากฏว่าเจา้ อาวาสไมอ่ ยู่ ร่างทรงทเ่ี ป็นหญิงก็ไมอ่ ยู่ มีแตล่ กู วัด ผู้เขียนจึงสอบถามอาจารย์เขียดทไี่ ปด้วยวา่ มีใครมา เข้าทรงเป็นบา้ ง อาจารยเ์ ขยี ดบอกวา่ นายอะผอ่ ง สกลุ อมร เคยพาไปครอบครูเพอื่ ให้เปน็ รา่ งทรงของพระจีน เพอื่ สรา้ งศาลเจ้า แต่ทรงเท่าไหรก่ ็ทาํ ไม่ได้ ถา้ ไปตามมาลองกันดเู พราะไมร่ ูจ้ กั คนอืน่ อาจารยเ์ ขยี ดจึงไปรับ นายอะผอ่ ง ผู้เขียนจงึ ทําพิธเี ชญิ เจา้ แมน่ างพญาตามรหสั ลับท่บี อกไว้ สักครหู่ น่ึงกเ็ ข้าประทบั ทรง แตเ่ ป็น เทพองคอ์ ่นื ไม่ใช่เจา้ แม่นางพญา ผ้เู ขียนจงึ ไม่เช่ือวา่ เขา้ ทรงจรงิ จงึ ทดสอบด้วยการเอาบหุ ร่ีจ้ีไปท่ตี น้ แขน ตามปกติถา้ เปน็ การเขา้ ทรงปลอม พอถกู ไฟจีก้ จ็ ะตอ้ งสะดงุ้ แสดงอาการเจบ็ ปวด ผเู้ ขียนจ้จี นบหุ รีด่ บั กน็ ่ิงเฉย อยู่ ผู้เขยี นจึงกระซบิ ให้ โกเบง้ (นายโยธนิ พฤกษ์สถานนท์) จุดธปู มา ผ้เู ขียนใช้ธูปจี้ ไปทต่ี ้นแขนจนได้กลิ่น เน้อื ไหม้เขา้ จมกู กย็ งั นัง่ เฉย แต่พดู ว่าถา้ ไมเ่ ชือ่ ให้ไปเอาดาบมาฟนั ถ้าฟนั ไมเ่ ขา้ จะให้อะไร ผ้เู ขียนจึงกลา่ วคํา ขอโทษและบอกเหตุผลวา่ ทจ่ี ําเปน็ ตอ้ งทดสอบ เพราะวา่ ผู้เขียนเปน็ หวั หนา้ ตาํ รวจถา้ ถกู ใครตม้ ตุ๋นหลอกลวง ก็อบั อายขายหน้าเขา ไม่มที างอ่นื ใดจะพสิ จู น์ได้นอกจากวิธีน้ี เทพในร่างทรงกไ็ ม่ถือโทษอะไรบอกว่าท่าน เป็น พญาชงิ ชยั ทม่ี าในวนั นเ้ี พราะรู้วา่ ข้างหน้าผเู้ ขียนจะตอ้ งต่อสู้กบั พวกอิทธิพลอาํ นาจมืด และโจรผ้รู ้าย อยา่ งหนักหนว่ ง จาํ เปน็ ต้องปอ้ งกันลว่ งหน้า บอกให้พระลูกวดั ไปหาผา้ ขาวมาผนื หนึง่ พญาชงิ ชยั ใชด้ ินสอ เขยี นยันต์ลงในผ้าขาวแล้วเคีย้ วหมากพน่ ไปทผี่ ้าผนื นั้น เสรจ็ แลว้ กเ็ อาไปซับท่หี นา้ ส่งให้แก่ผูเ้ ขียน เพ่ือพก ติดตวั เรยี กว่า ยนั ตย์ งุ่ ซึ่งผเู้ ขยี นเก็บรกั ษามาจนทกุ วนั น้ี . ......ต่อจากน้ันบอกว่าผู้เขยี นมี ดวงชะตาเมอื งนครศรธี รรมราชเก่า ตรวจสอบศกึ ษามานานแลว้ แต่ทําไมไม่ ชว่ ยเหลือบ้านเมือง ผ้เู ขียนบอกวา่ ก็ทําหนา้ ท่ีปราบปรามโจรผู้ร้ายอยูแ่ ลว้ พญาชงิ ชยั บอกว่าไมใ่ ช่ มึงก็รวู้ า่ บา้ นเมืองถูกสาป จะปล่อยให้แผน่ ดินเปน็ อยา่ งน้ตี ่อไปหรือ ผเู้ ขียนถามว่าแลว้ จะใหท้ ําอยา่ งไร พญาชงิ ชยั บอกวา่ ขอให้ช่วยล้างอาถรรพค์ ําสาป แล้วสรา้ งหลักเมืองขน้ึ ใหม่ ผเู้ ขยี นปฏเิ สธบอกวา่ การสรา้ งหลักเมอื งเป็น เรอื่ งของเจ้าเมือง ผ้เู ขยี นเปน็ ตาํ รวจไปทําเหมอื นไปแยง่ งานเขา ถา้ จะใหช้ ว่ ยเหลืออย่างไรกย็ ินดี พญาชงิ ชยั บอกวา่ ไมม่ ใี ครทาํ ได้นอกจากผ้เู ขียนเพียงคนเดยี ว ไม่ต้องถามว่าเพราะอะไร พญาชงิ ชัย บอกวันเดือนปเี กิด ของผูเ้ ขียน พร้อมกบั บอกดวงดาวสถติ ย์ในราศขี องดวงชะตาได้อยา่ งถกู ตอ้ งทกุ อย่าง ทงั้ ยงั รอู้ งศาของ ดวงดาวสาํ คญั อยา่ งนา่ อัศจรรย์ แต่ผ้เู ขียนกย็ ังไมร่ บั ปากขอกลบั ไปคดิ พิจารณาแลว้ มาให้คําตอบ .......นายอะผอ่ ง สกลุ อมร เป็นชาวไทยเชอ้ื สายจนี ลูกเจ้าของร้านขายสนิ ค้าราชธานี ในตลาดทา่ วัง เรียน หนังสอื จบชน้ั ประถมศึกษาปที ่ี 4 หรอื ไมจ่ บอย่างไรไม่มีใครรู้ ตอ่ มามภี รรยาเป็นชาวไทยช่อื เขยี ว ชาว จงั หวดั พัทลุง พอ่ แมพ่ น่ี อ้ งรงั เกียจจึงแยกครอบครวั ไปอยกู่ บั ภรรยาแถววดั สวนหลวง ทํามาค้าขายขาดทนุ หมดเน้ือหมดตัว เลยี้ งชีพดว้ ยการทําซาละเปาขายพอยงั ชพี ไปวนั ๆ บ้านทอ่ี ยอู่ าศัยเป็นเพิงมุงจากรกรุงรังน่า สงสาร ลกู เมยี อดอยากยากแค้น ผเู้ ขียนเหน็ ว่าสามารถเปน็ ร่างทรงได้ จึงเรียกไปเป็นร่างทรงและใหเ้ งินทอง ไปใชจ้ ่ายทาํ ใหค้ วามเป็นอยดู่ ีขน้ึ แตพ่ รรคพวกส่วนใหญ่ยงั สงสยั อยูว่ า่ เข้าทรงไดจ้ รงิ หรือว่าเขา้ ทรงปลอม .......เมอื่ ถงึ วันนัดหมายกบั พญาชิงชยั ผเู้ ขียนจงึ ใหน้ ายอะผ่อง เป็นรา่ งทรง ปรากฏวา่ ในคร้งั น้ี องคจ์ ตคุ าม รามเทพ ได้มาประทับในรา่ งทรง ขอใหผ้ เู้ ขียนหาไม้ตะเคยี นทองขนาดความยาวราว 1 ศอก ทําเป็นรปู 8 เหล่ียม ขุดหลุมแล้วฝงั ลงในพ้ืนดินทต่ี รงไหนก็ได้ ถ้าทาํ เพยี งแคน่ ้ผี ู้เขียนก็รับปากว่าไม่ขัดขอ้ ง แต่เมื่อ สนทนากันตอ่ ไปทาํ ให้ผ้เู ขยี นทราบวา่ บรรดาผู้ทมี่ าประทับในรา่ งทรงลว้ นแตเ่ คยเปน็ มหาราชแหง่ อาณาจกั ร ศรีวชิ ัย ชาตมิ หาอาํ นาจทางทะเลที่ยิ่งใหญ่ 1 ใน 5 ของโลกในยุคน้นั ความยง่ิ ใหญไ่ มเ่ ป็นรองจีน อนิ เดีย เมโสโปเตเมีย โรมัน เพราะว่าผเู้ ขยี นเป็นผูศ้ กึ ษาคน้ คว้าประวัตศิ าสตร์และศลิ ปศรีวชิ ัยมาเป็น เวลานาน สงสยั วา่ เมืองนครศรธี รรมราช หรอื กรุงตามพรลิงค์ น่าจะเคยเปน็ เมอื งหลวงของพวกศรวี ิชัย แต่ ยงั ไม่มหี ลกั ฐานเพยี งพอ จึงบอกแก่องคจ์ ตคุ ามรามเทพว่า ถ้าเป็นศรวี ชิ ยั จะทําแคเ่ อาไมต้ ะเคยี น 1 ศอกปกั ในดินเป็นเสาหลักเมืองนัน้ ไม่ได้ หลกั เมืองศรีวชิ ัย จะตอ้ งงดงามเปน็ เลิศเป็นท่ี 1 ในโลกจะตอ้ งสมหนา้ สมตา สมเกยี รตปิ ระวตั ทิ ่เี คยเป็นจกั รวรรดย์ิ ่ิงใหญ่ในน่านน้ําทะเลใต้ มีอํานาจและรงุ่ เรอื งเป็นเวลานานยิง่ กว่า อาณาจักรใด ก่อนจะล่มสลายกลายเปน็ บ้านเมืองใหญน่ อ้ ยอยู่ในเอเซยี ใต้ แตก่ ข็ อใหเ้ จ้าเมอื งเป็น ผู้ดําเนินการ ผเู้ ขียนจะใหก้ ารสนับสนุนชว่ ยเหลอื อย่างเต็มท่ี

.....ในขณะน้ันผูเ้ ขียนยงั ไมร่ ูว้ า่ ผ้ทู ่ีมาประทบั ในร่างทรงเป็นใคร มชี ่ือวา่ อย่างไร แตจ่ ากการพูดจาสังเกต อากปั กิรยิ าก็พอจะเดาได้วา่ เปน็ ผู้ทมี่ ีอาํ นาจสงู สดุ เหนือกวา่ ผู้ทีเ่ คยมาประทับทรงกอ่ นหน้านนั้ ไม่วา่ จะเปน็ พญาชงิ ชัย หรือ เจา้ แมน่ างพญา เมอื่ จะต้องรว่ มกันทาํ งานใหญ่จาํ เปน็ ต้องรเู้ รื่องราวให้ชัดเจน จงึ ถามว่าเป็น ใคร ผ้ทู ่ปี ระทบั อยู่ในรา่ งไมต่ อบ แตบ่ อกวา่ ผเู้ ขียนเปน็ คนมีฝีมอื ในการวาดรปู จงึ แสดงท่าน่ังในแบบ มหาราชลีลา และบอกเคา้ หนา้ ว่าเป็นอยา่ งน้นั อย่างนีเ้ ป็นตน้ วา่ คิ้วโกง่ ดง่ั คนั ศร จมูกโด่งเปน็ สัน ริมฝปี ากเรียว เหมอื นกระจับ ดวงตากลมเป็นประกาย ดงั น้เี ปน็ ต้น ผเู้ ขียนเคยอา่ นบนั ทกึ ของราชฑตู จนี ซึง่ เดนิ ทางมาเยือน ราชสํานักตามพรลงิ คใ์ น พ.ศ. 1150 จึงพอทราบว่าเป็นท่านัง่ ในขณะเสดจ็ ข้นึ ประทบั เหนอื บัลลังก์ของกษัตรยิ ์ ศรวี ชิ ัยท่เี รยี กวา่ มหาราชลลี า แลว้ บอกวา่ ให้เอารปู ที่เขียนขึ้นอย่างคร่าวๆ นไ้ี ปถาม “ไอห้ นวดยาวดวู ่ากูคอื ใคร” ตอนนน้ั ผูเ้ ขยี นไม่ทราบวา่ ไอห้ นวดยาวคือใคร แตพ่ อสนทนากันไปก็ร้วู ่าทแี่ ท้ก็คือ พลตาํ รวจตรขี นุ พันธรักษร์ าชเดช มอื ปราบจอมขมังเวทรนุ่ ปรมาจารย์ ผเู้ ขียนจึงบอกว่าไม่รจู้ ักกนั และทา่ นเปน็ ผูห้ ลกั ผ้ใู หญ่ จะเอาเรื่องไม่เปน็ สาระเชน่ น้ไี ปสอบถามเห็นว่าจะไม่ค่อยเหมาะสม ผูท้ ีป่ ระทับในรา่ งทรงบอกวา่ “เขารอมงึ อยู่ มนั จะยงั ไม่ตายถา้ หลักเมอื งไม่เสร็จ ไปเถอะ พอมนั รมู้ นั รบี รบั ปากมงึ ทนั ที” .......ผเู้ ขียนจาํ เปน็ ตอ้ งออกอุบายให้ นายดาบวัชรินทร์ หนูหลง คนขับรถผกู้ าํ กบั การไปบอกแกท่ ่านขุนวา่ ผู้เขียนจะไปเยย่ี มคารวะท่บี ้าน เมอ่ื ถึงเวลานดั หมายผู้เขยี นกเ็ ดนิ ทางไปกบั พลขับเพียง 2 คน จอดรถยนต์ไว้ ท่หี น้าบ้าน พอผู้เขียนเดินเขา้ ไปถึงประตทู างเขา้ บา้ น เหน็ ท่านขนุ ออกมายืนรอรับอยู่ ผูเ้ ขยี นจึงยกมอื ไหว้ยัง ไม่ทนั พูดจาอะไร ผู้เขยี นเหน็ รา่ งของทา่ นขุนส่ันอย่างรนุ แรง ดวงตาขมงึ ทึง มเี สียงคํารามอยใู่ นลาํ คอ ก็รู้ว่า กําลงั เขา้ ทรงจึงยืนตะลงึ อยู่ ทา่ นขุนเอย่ ปากร้องถามด้วยเสยี งดังว่า ”มาหาใคร” ผเู้ ขยี นกต็ อบวา่ มาหาทา่ น ขุนตามทน่ี ัดหมายกัน แตท่ า่ นขนุ ยังถามต่อไปวา่ “มธี รุ ะอะไร” ผ้เู ขยี นจงึ ตอบไปว่า “เขาให้เอารูปนม้ี า ถามวา่ เขาเปน็ ใคร” ทา่ นขนุ ตอบผูเ้ ขยี นทันทีวา่ “จตคุ ามรามเทพ” .......ทนั ใดนั้น พลตาํ รวจตรีขุนพนั ธรักษร์ าชเดช กก็ ลับคืนสภู่ าวะปกติเชญิ ผู้เขยี นไปน่งั คุยทโ่ี ต๊ะรบั แขกหนา้ บา้ น สง่ิ แรกทีท่ า่ นขนุ สอบถามผู้เขยี นก็คืออยากรวู้ ่า ผู้เขยี นไปรจู้ กั กบั จตุคามรามเทพ ได้อยา่ งไร ผ้เู ขียน ตอบตรงไปตรงมาว่า “ผมไม่ได้ไปรจู้ กั แต่เขามาร้จู ักผมเอง และให้ผมถามทา่ นขนุ วา่ เขาเปน็ ใคร” ทา่ นขุนเล่าใหฟ้ ังวา่ ดวงวิญญาณขององคจ์ ตุคามรามเทพสถติ ย์อยู่ทว่ี ัดพระบรมธาตุ เมือง นครศรีธรรมราชมาชา้ นานแลว้ ไม่มใี ครได้พบเข้าถงึ แม้แตต่ วั ท่านขนุ เองก็รู้จักแต่ชอื่ ทุกคร้ังทสี่ รา้ งพระให้ วัดตา่ งๆ เม่อื ไปทําพิธีบอกกล่าวขออนญุ าตที่วัดพระธาตุ ดว้ ยวธิ ีการเขา้ ทรงกม็ าบอกแตเ่ พียงว่า อนญุ าต แลว้ ก็หายไป จึงไม่มใี ครไดพ้ บได้สมั ผสั ต่อจากน้นั ทา่ นขุนไดเ้ ลา่ ให้ผ้เู ขยี นฟังวา่ .......ผูเ้ ขยี นเปน็ คนมวี าสนาสงู เพราะว่าเมื่อตอนท่ีผู้เขยี นเดินเข้ามาในบรเิ วณบ้าน ท่านขุนมองเหน็ องคต์ คุ าม รามเทพ แตง่ องค์ทรงเครอื่ งอยา่ งกษตั รยิ โ์ บราณ ทองคํา เพชรนลิ จนิ ดาทอแสง เป็นประกาย เหล่าเสนา อํามาตย์ผ้ตู ิดตามแวดลอ้ มมากมาย จนบริเวณบา้ นไมม่ ที ่จี ะยนื ล้นออกไปนอกถนน นับเป็นเกยี รตอิ ย่างย่ิง และเปน็ มงคลอย่างท่สี ดุ ต่อทา่ นขนุ เพราะเพง่ิ ได้เหน็ ได้พบองค์จตุคามรามเทพ ในครงั้ น้ี แลว้ สอบถามวา่ มี ธรุ ะอะไรท่จี ะใหช้ ว่ ยเหลอื ผเู้ ขยี นบอกว่า “เขาใหผ้ มมาชวนท่านขุนทาหลกั เมือง” ท่านขุนตอบว่าไดท้ ันที ว่า “ผมรออยู่ ท่ียงั ไมต่ ายเพราะยงั ไม่ไดท้ าหลกั เมือง ถ้าผกู้ ากับทาตอ้ งสาเรจ็ แน่ จะใหผ้ มทาอะไร ชว่ ยเหลืออะไรอย่าได้เกรงใจ ผมยินดอี ย่างทสี่ ดุ ” ต่อจากนน้ั ไดเ้ ล่าให้ผู้เขียนฟังถึงอาถรรพ์ในเรื่องนว้ี ่า ......สมยั ที่ นายคลา้ ย จติ พทิ กั ษ์ เป็นผวู้ ่าราชการจงั หวดั นครศรธี รรมราช เมอ่ื ราว พ.ศ. 2516 ประชาธปิ ไตย กําลังเบง่ บานเพราะนกั ศกึ ษาประชาชนไดโ้ คน่ ล้มรัฐบาลเผดจ็ การทหารลงไปได้ พวกฝ่ายซา้ ยพากันฮึกเหิม เดินขบวนกันไม่เวน้ แตล่ ะวัน ขับไล่คนนั้นคนนีว้ นุ่ วายไปหมด บ้านเมืองย่งุ เหยงิ เตม็ ไปดว้ ยปญั หา นานาประการ โดยเฉพาะอย่างย่งิ ทจ่ี งั หวดั นครศรีธรรมราชพวกหัวการเมอื งฝ่ายซา้ ยกอ่ กวนหนักหน่วง มาก นายคลา้ ย เหน็ ว่าทน่ี ครศรธี รรมราชไม่มีหลกั เมือง บา้ นเมืองจึงไม่สงบสุขเหมือนเมืองอนื่ ดว้ ยความ ปรารถนาดจี ึงคิดสรา้ งหลกั เมอื งข้นึ ใหม่ ได้สงั่ ให้กํานันผู้ใหญ่บ้านหาไมต้ ะเคียนทองสาํ หรบั ทาํ เสาหลักเมอื ง

และเชิญทา่ นขนุ ไปชว่ ยทําพธิ ี ท่านขนุ ร้เู ช่นนนั้ จงึ ห้ามปรามวา่ นครศรธี รรมราช เคยเป็นเมอื งกษัตรยิ เ์ มอื ง จกั รพรรดปิ์ กครองมาก่อน จงึ มพี ระบรมธาตเุ จดียเ์ ป็นของค่บู ้านคู่เมอื ง ท่านผวู้ ่าราชการจังหวดั เป็นแคเ่ พยี ง เจ้าเมอื ง จะคดิ สรา้ งเสาหลกั เมืองของกษตั รยิ เ์ ป็นการไม่สมควร จะเกิดเหตวุ ิบตั ไิ ปกนั ใหญ่ ขอใหร้ ะงับ ความคดิ เสยี และทําพิธขี อขมาลาโทษทไ่ี ดล้ ว่ งเกนิ ต่อบูรพกษัตรยิ ์ทัง้ หลาย ท่านขนุ จะทําพธิ ีใหท้ ี่วหิ ารหลวง วดั พระบรมธาตุ .......ในขณะที่ทา่ นขนุ กาํ ลังประกอบพิธีกรรมขอขมาลาโทษใหแ้ ก่ นายคลา้ ย จิตพิทักษ์ อยใู่ นวิหาร หลวง นายสุรชัย แซด่ ่าน กบั พวกฝา่ ยซ้ายหวั รนุ แรงปลุกระดมมวลชนกล่าวหาว่า ผู้ว่าราชการจังหวดั รวมพวก ขา้ ราชการนายทนุ ขนุ ศึกศกั ดินา คอรัปชัน่ คดโกงบา้ นเมอื งยักยอกส่งิ ของบรจิ าคต่างๆ ให้จับตัวไปขึ้นศาล ประชาชนทีส่ นามหนา้ เมอื ง แลว้ พากนั จับตัวนายคลา้ ยถงึ ในวิหารหลวง ฉุดกระชากลากถนู าํ ตัวไปใหค้ ณะ ลกู ขุนปรกึ ษาโทษกลางสนามหนา้ เมอื ง ซึง่ ในขณะนนั้ มีประชาชนไปรว่ มชมุ นุมหลายหมื่นคน ในทีส่ ุดเกดิ ความรุนแรงขน้ึ จนไมส่ ามารถควบคุมได้ พวกชุมนุมตา่ งพากันเดินขบวนไปเผาจวนผูว้ า่ ราชการจังหวดั จนวอด วายไปสิน้ .....ภายหลงั จาก นายคลา้ ย จิตพิทักษ์ เกษียรอายุราชการไดส้ มัครเป็นผูแ้ ทนราษฎรจงั หวัดพทั ลงุ ไดเ้ ป็น สส. เขา้ สภา ขณะเดนิ ทางไปราชการสาํ คญั เครอื่ งบินตกเสยี ชีวิต จงึ เล่าลอื กนั ว่าเป็นเพราะจะไปทาํ หลกั เมืองจงึ เกดิ เหตวุ ิบตั ิขึน้ บา้ นเมืองน้ีตอ้ งรอให้ เทวดาฟา้ ดินเขากําหนดจึงจะทาํ ได้ ทา่ นขุนเช่อื ว่าองค์จตคุ ามรามเทพ มอบหมายให้ผู้เขียนทําแนน่ อน เพราะได้เห็นมาจากญาณพิเศษดังกล่าว จงึ คิดวา่ น่าสาํ เร็จแนน่ อน แต่คงตอ้ ง เจออปุ สรรคขดั ขวางมากมายดว้ ยแรงอาถรรพณ์ ขออย่าให้ผูเ้ ขยี นท้อถอยทอดท้ิงภารกจิ ของฟ้าดิน อย่างไร เสยี ทา่ นขุนจะยังไมต่ าย ถา้ หลกั เมอื งยงั ไมเ่ สรจ็ พรอ้ มท้ังกําชับผู้เขียนวา่ จะใหท้ ่านชว่ ยทาํ อะไรก็ให้บอก อยา่ ไดเ้ กรงใจ ตอ้ งช่วยกนั ทาํ หลกั เมอื งนครศรธี รรมราชให้ได้ อันเปน็ ความประทบั ใจที่ทา่ นขนุ ซ่งึ เปน็ นายตาํ รวจใหญม่ ชี ่ือเสยี งโดง่ ดัง เป็นปชู นียบุคคล ไมเ่ คยมปี ระวัตดิ า่ งพรอ้ ยมีแตจ่ ิตวิญญาณท่ีจะเสียสละเพอ่ื ชาติ เพื่อแผ่นดนิ ดว้ ยนํ้าใจท่เี ด็ดเดี่ยวของคนรุ่นพ่อ .......เม่อื นายตํารวจหลวงแหง่ เมอื งนครศรธี รรมราช 2 คน จับมือรว่ มใจกันตง้ั ใจจะสรา้ งหลักเมอื งขน้ึ ใหมเ่ พือ่ ล้างอาถรรพณ์คาํ สาป เพอื่ แผ่นดนิ และปวงชน ผเู้ ขียนจงึ ไดป้ รึกษาหารือกบั ทา่ นขุนว่าจะทาํ อย่างไร เมือ่ เรอ่ื ง การสรา้ งเสาหลกั เมือง เปน็ เรือ่ งราวของผ้วู ่าราชการจังหวัด จึงขอใหท้ ่านขุนซ่งึ เปน็ ผูห้ ลกั ผใู้ หญ่อยู่ใน บ้านเมอื งเปน็ ทเ่ี คารพนับถือของคนท้งั หลาย ชว่ ยนําเรยี นผ้วู ่าราชการจังหวัดถงึ เหตผุ ลและความจาํ เปน็ ท่ี จะต้องสรา้ งเสาหลกั เมอื งขน้ึ ใหม่ สว่ นขบวนการต่อต้านซ่ึงประกอบด้วย นายนเิ วศน์ เกตุชาติ ประธานสภา จงั หวัดนครศรีธรรมราช นายสมนึก เกตชุ าติ นายกเทศมนตรเี ทศบาลเมอื งนครศรีธรรมราช นายวโิ ชติ เกตุ ชาติ สมาชกิ สภาจงั หวัดนครศรธี รรมราช นายปรีชา เกตุชาติ เจา้ พ่อผู้มีอิทธิพลมเี ครอื ข่ายนักเลงหัวไม้ มือปืนครอบคลมุ ทั่วจังหวัดนครศรีธรรมราช เปน็ หน้าที่ของผู้เขียนที่จะตอ่ สกู้ บั ขบวนการน้ี .......ผู้คนสว่ นใหญ่ไมท่ ราบสาเหตวุ ่าผ้เู ขียนมปี ัญหาขดั แยง้ กับ ตระกูลเกตุชาติ ดว้ ยสาเหตใุ ด เพราะไม่เคย รู้จกั มีสาเหตโุ กธรเคอื งกันมากอ่ น แต่ทุกคนรวู้ ่า 4 พน่ี อ้ งตระกลู เกตุชาติ ทีค่ รองอํานาจอยู่ในจงั หวดั นครศรีธรรมราชน้นั แยง่ ชงิ ความเปน็ ใหญท่ ้ังทางการเมือง เศรษฐกิจ สงั คม กบั นกั การเมอื งพรรค ประชาธปิ ตั ย์ ซึ่งมุ่งหมายจะยดึ เกา้ อ้ี สส. ในจังหวัดนครศรธี รรมราชเปน็ ของตนใหห้ มด แล้วแผ่ขยายไปทัว่ พื้นท่ภี าคใต้ การต่อสู้แยง่ ชงิ พนื้ ทร่ี ะหว่าง พรรคประชาธิปัตย์ กับ พรรคกิจสังคม พรรคชาตไิ ทย พรรคเลก็ พรรคนอ้ ยอีกหลายพรรค นายสมั พันธ์ ทองสมัคร เปน็ ผ้นู ําฝ่ายพรรคประชาธิปตั ยซ์ ่ึงในขณะนน้ั รว่ มรัฐบาลอยู่ กบั พลเอกเปรม ติณสูลานนท์ โดยมี นายวรี ะ มสุ กิ พงษ์ เลขาธกิ ารพรรคประชาธปิ ตั ย์ลกู ปา๋ เป็นแกนนํา สําคญั กลุ่มปกั ษ์ใต้บ้านเรา ส่วนพรรคกิจสังคมท่รี ว่ มรฐั บาลมี พลอากาศเอกสิทธิ เศวตศลิ า หัวหนา้ พรรค เพอื่ นรกั ของป๋า เป็นแกนนํา การต่อสู้จึงดเุ ดือดรุนแรงและเข้มขน้

.......โดยแท้จรงิ แล้วผ้เู ขียนไมเ่ คยรจู้ ัก นายสมั พนั ธ์ ทองสมัคร หรอื ใครในพรรคประชาธิปตั ย์มาก่อนเลย จนกระทง่ั เม่ือมคี ําสั่งย้ายไปเป็นผ้กู ํากับการตาํ รวจภูธรจังหวดั นครศรธี รรมราช นายสัมพันธ์ ไดไ้ ปพบกบั ผ้เู ขยี นและเลา่ เบ้อื งหน้าเบ้ืองหลงั ของบ้านเมอื งใหฟ้ ัง ส่วนพวกตระกลู เกตุชาติ ซง่ึ มนี ายปรีชา เป็นโต้โผ ใหญเ่ พราะเปน็ เจา้ ของบอ่ นวัวชนบ่อนไกช่ น บอ่ นโปป่นั เจ้ามือหวยเบอร์ สารพดั สิ่งของผดิ กฎหมายซงึ่ ตํารวจต้องพงึ่ พาอาศัยเปน็ รายไดเ้ สริมนอกเหนอื เงินเดอื นรัฐบาล จงึ ร้จู กั คุ้นเคยกับฝ่ายตาํ รวจเปน็ พิเศษไดม้ ี เพอ่ื นฝงู ของผเู้ ขยี น เชน่ พนั ตาํ รวจเอกศักดิ์ระพี ไพเมือง ไดพ้ า นายปรีชา เกตุชาติ ไปพบผู้เขยี นพรอ้ มท่ีจะ ให้ความช่วยเหลอื บรกิ ารในทุกเรอ่ื ง ขาดเงินขาดทองอย่างไรขอให้บอก ผ้เู ขียนจึงเลา่ ใหฟ้ ังว่าฝ่ายพรรค ประชาธปิ ตั ย์ไปฟอ้ งนายกเปรมว่า พรรคกจิ สังคมต้ังบ่อนการพนันหาเงนิ ทําผิดกฎหมายทุกชนิด เพือ่ เอาเงนิ ไปซื้อเสยี งโค่นล้มฝ่ายประชาธปิ ตั ย์ และเปน็ ตวั การกระตุ้นใหเ้ กิดปัญหาอาชญากรรมขึน้ ในพนื้ ท่ี และจังหวดั ใกล้เคียง เรยี กรอ้ งให้รฐั บาลดําเนนิ การปราบปรามเพอื่ ความเปน็ ธรรมทางการเมอื ง เขาจงึ ส่งผู้เขยี นมาทํา หนา้ ทีอ่ นั ยากเย็นแสนเขญ็ เหมอื นดังเรื่องมหาภารตยุทธของอินเดีย ขอให้เหน็ อกเห็นใจผเู้ ขียนที่จะต้องทํา หนา้ ท่ีเป็นกรรมการ อย่าไดเ้ อาอะไรมาใหเ้ ลย ขอแตเ่ พยี งให้ นายปรชี า เกตชุ าติ ชว่ ยไปบอกพีน่ ้องว่า ถ้าจะ ต่อสู้แขง่ ขันกนั ทางเมืองไมว่ ่าในระดบั ทอ้ งถ่นิ หรือระดับชาติ ขอใหย้ ุตกิ ารกระทําท่ีผดิ กฎหมายท้งั หลายทง้ั ปวงจะไดห้ รือไม่ และถา้ จะหาผลประโยชน์จากการกระทําผดิ กฎหมาย กอ็ ย่าไปเลน่ การเมอื ง ผูเ้ ขียนจะหลบั หหู ลับตาปลอ่ ยให้ทํากันไปไมย่ ุ่งเกย่ี ว และไม่ต้องแบง่ ปนั ผลประโยชนอ์ ะไรมาให้ แตก่ ารเจรจาไมเ่ ปน็ ทตี่ ก ลง ผู้เขียนบอกใหท้ ราบล่วงหนา้ ว่า จาํ เปน็ จะต้องปราบปรามไปตามหน้าท่ีเหมือนดังนักกีฬา ขออย่าโกรธกนั .......ผูเ้ ขียนจึงเรยี กประชมุ ตํารวจทงั้ จังหวัด บอกใหท้ ุกคนทราบถงึ นโยบายของกรมตํารวจและรฐั บาล ท่ี ผเู้ ขยี นได้รบั มอบหมายไว้วางใจใหไ้ ปแกไ้ ขปัญหาอาชญากรรม และการก่อการร้าย ผเู้ ขยี นรู้ดวี า่ เป็นเรอื่ ง ธรรมดาท่ีตํารวจจะตอ้ งองิ อาศยั แหล่งผิดกฎหมายเพือ่ หารายได้เสริม จนกลายเป็นธรรมเนยี มประเพณีของ สงั คมตํารวจ แตผ่ เู้ ขยี นไม่เคยประพฤตปิ ฏบิ ตั ิมาก่อน ขอยนื ยนั ในความซอื่ สตั ยส์ จุ รติ และความเป็นนกั เลง ใหญท่ เ่ี คยผา่ นศกึ มาโชกโชนจนเป็นท่ีรู้กันท่วั ไปแล้ว ขอบอกใหท้ กุ คนรวู้ ่าได้เจรจากบั กลุม่ อทิ ธิพลทั้งหลาย แลว้ ขอให้ยตุ ิบทบาทในการกระทาํ ผิดกฎหมายดังกลา่ วข้างต้น แตไ่ มเ่ ป็นทต่ี กลง นับจากนเ้ี ปน็ ต้นไปเรา จะต้องเดินเขา้ สสู่ มรภูมแิ หง่ สงคราม จะตอ้ งสู้รบกันโดยไมร่ ูว้ า่ จะสิน้ สุดลงเมอ่ื ไร อาจบาดเจบ็ ล้มตายกัน บา้ ง ขอให้ทุกคนเตรียมตวั เตรยี มใจรับสถานการณ์ และขอบอกให้ทุกคนเขา้ ใจในคาํ พังเพยโบราณวา่ นกั เลงเกา่ เขาไมห่ าญรานนักเลง ดงั นั้นใครก็ตามท่เี คยรบั เงินรับทองมีสว่ นไดเ้ สยี ผลประโยชนก์ ับขบวนการ อิทธิพลอาํ นาจมดื คงจะร่วมทํางานกนั ตอ่ ไปไม่ได้ ผู้เขียนไม่ได้โกรธแต่จาํ เปน็ ตอ้ งทํา ดงั น้ันขอให้ผู้ทีร่ ู้ตัว ทาํ หนงั สอื ขอย้ายตวั เองออกไปเสยี จะไปอยทู่ ไ่ี หนกไ็ ด้ ผู้เขียนจะช่วยเหลือนําเรียนทา่ นอธิบดี ใหเ้ ป็นไป ตามความต้องการ หลายคนขอย้ายกลับภมู ลิ าํ เนาเดิม หลายคนขอย้ายออกนอกพ้ืนที่ ต่อจากนนั้ ผ้เู ขยี นได้ เขียนบทความชี้แจงถึงปญั หาอาชญากรรมของจังหวดั นครศรธี รรมราช อย่างเป็นหลักวชิ าการและข้อเทจ็ จริง ขอรอ้ งประชาชนให้ร่วมมือกันสร้างความสงบสุขของแผ่นดนิ ตนเองใหก้ ลบั คืนมา ใครมีลกู หลานทีท่ ําผิดก็ ขอใหว้ ่ากลา่ วกลบั เน้ือกลบั ตวั กลับใจเสีย มอบตัวต่อสู้คดจี ะไมถ่ ือโทษโกรธเคืองและพร้อมจะใหอ้ ภยั แตถ่ า้ ยงั ขดั ขืนก็จาํ เปน็ จะต้องปราบปรามอย่างเฉยี บขาด เพอื่ ให้บา้ นเมอื งรม่ เย็นเปน็ สุขได้ ผู้เขียนจะยอมรับ บาปกรรมทงั้ หมด ยอมตกนรกอเวจไี มข่ อผุดขอเกดิ ไมว่ ่าชาตไิ หน ถา้ การทาํ หน้าท่ีรกั ษาบ้านเมืองเป็นผดิ เป็น บาปกข็ อรบั เวรรับกรรมแตเ่ พยี งผเู้ ดียว เรยี บเรียงโดย พลตาํ รวจโท สรรเพชญ ธรรมาธกิ ลุ (อดตี )ผบู้ ญั ชาการประจําสาํ นักงานตาํ รวจแหง่ ชาติ