ฝึกทักษะการอ่านภาษาอังกฤษพื้นฐาน ม.ต้น

รวมนทิ านภาษาองั กฤษพร้อมคาแปลไทย แบบฝึกทักษะการอ่าน (Reading Skill) รายวิชาภาษาองั กฤษพื้นฐาน ระดบั ชนั้ มัธยมศกึ ษาตอนตน้ (ม.1-ม.3) E N G L I S H D A I L Y โดย คุณครูขนษิ ฐา ใกลผ้ ล (ครสู ้ม) กลุ่มสาระการเรียนรภู้ าษาต่างประเทศ โรงเรียนโนนแทน่ พทิ ยาคม อาเภอทา่ ตมู จงั หวดั สรุ นิ ทร์ สังกัดสานกั งานเขตพ้ืนท่ีการศึกษามธั ยมศึกษา เขต 33

The Lion and the Mouse ราชสหี ์กบั หนู Once in a huge forest, there lived a lion. ครัง้ หนง่ึ นานมาแล้ว มีสงิ โตตวั หนง่ึ อาศยั อยใู่ นป่ าอนั กว้างใหญ่ All the beasts and birds of the jungle were scared of the Lion. บรรดาสตั ว์น้อยใหญ่ นกทงั้ หลายในป่ า ตา่ งพากนั กลวั สิงโต No one even dared to go near the cave of the lion. ไมม่ ีใคร กล้าแม้แตจ่ ะเข้าไปใกล้ถา้ ของสงิ โต One day, a little mouse was playing hide and seek with his friends in the forest. วนั หนงึ่ หนนู ้อยกาลงั เลน่ ซอ่ นหากบั เพื่อนๆในป่ า “Hey there..” หวดั ดี “You.. This time, you cannot catch me.” เธอ.. คราวนีเ้ธอจบั ฉันไมไ่ ด้หรอก “You should not go beyond the tree, alright?” เธอไมค่ วรจะไปพ้นจากต้นไม้ เข้าใจไหม “O.K.” ตกลง The friend mouse closed its eyes and all the mice ran in different directions. เพ่ือนของหนหู ลบั ตา และหนทู กุ ตวั ก็วิง่ กระจดั กระจายไปคนละทาง Let me run away from the tree and come back when they start searching. ฉนั จะวิ่งไปให้พ้นจากต้นไม้ และกลบั มาเมื่อพวกเขาเร่ิมหา He ran as fast as he could and reached the lion’s den. เขาวิง่ เร็วที่สดุ เทา่ ที่จะทาได้ และไปถึงโพรงของสิงโต He did not notice the den and went straight the place where the lion was sleeping. เขาไมไ่ ด้สงั เกตวา่ เป็นโพรง และตรงไปยงั ท่ีซง่ึ สิงโตกาลงั หลบั อยู่

He touched the paws of the Lion. เขาไปโดนกรงเล็บของสิงโต “What is this? So sharp.” อะไรนี่ คมจงั Suddenly. ทนั ใดนนั้ “Oh my God. It’s a lion.” โอพระเจ้า มนั คือสิงโต He screamed and the Lion woke up. เขาตะโกนร้อง และสงิ โตก็ตื่นขนึ ้ มา The LM was trapped between the legs of the Lion. หนนู ้อยตดิ อยใู่ นอ้งุ เท้าของสิงโต The Lion saw the mouse. แล้วสิงโตมองก็เห็นหนู “Hey, Little one, you are my evening snack today.” หวดั ดหี นนู ้อย เจ้าจะเป็นอาหารวา่ งเมือ้ เย็นของข้าวนั นี ้ “Good. I need not go out.” ดลี ะ่ ข้าไมต่ ้องออกไปหาอาหาร The mouse trembled with fear. เจ้าหนตู วั สน่ั ด้วยความกลวั “Dear King. Please leave me.” ทา่ นเจ้าป่ า กรุณาปล่อยฉนั ไปเถิด “I will be of help to you some day or the other.” ฉนั จะเป็ นประโยชน์กบั ทา่ นสกั วนั หนง่ึ ข้างหน้า “Why do you laugh My Lord.” ทาไมทา่ นจงึ หวั เราะละทา่ น “You…You… Are you going to help me?” เจ้า เจ้า เจ้ากาลงั จะชว่ ยข้าเหรอ “Please, King please leave me. I will certainly help you one day.” ได้โปรดทา่ นเจ้าป่ า กรุณาปลอ่ ยฉันไปเถิด ฉนั จะชว่ ยเหลือทา่ นแนน่ อนสกั วนั หนงึ่ The lion was in a mood to sleep. สิงโตอยใู่ นอารมณ์ที่อยากจะนอนมากกวา่ And so he did not bother the mouse much.

ดงั นนั้ เขาจงึ ไมร่ ังแกหนมู ากไปกวา่ นี ้ “I want to sleep now. You better get away from here.” ตอนนีข้ ้าต้องการนอน เจ้ารีบไปจากที่น่ีเสียดีกวา่ “Thank you my Lord.” ขอบคณุ มากท่าน The mouse went as fast as he could to the forest. เจ้าหนรู ีบวิ่งออกไปสปู่ ่ าเร็วสดุ ชีวติ A few days passed. สองสามวนั ผา่ นไป One day, as usual the mouse was playing hide and seek with his friends. วนั หนง่ึ หนนู ้อยก็เลน่ ซอ่ นหากบั เพื่อนๆตามปกติ “Hey!..Run..Run.” เฮ้ วงิ่ วง่ิ The little mouse ran and finally reached a tree. หนนู ้อยวงิ่ และในที่สดุ ก็ไปถึงต้นไม้ “Hi, let’s us hide here.. hii” เฮ้ ซอ่ นท่ีน่ีกนั เถอะ ฮิๆ There he was surprised to see the Lion trapped in a net. และท่ีนน่ั เอง เขารู้สกึ ประหลาดใจที่เห็นสงิ โตตดิ อย่กู บั ตาขา่ ย He went running to the Lion. เขารีบวิง่ ไปหาสิงโต There was no one nearby. ไมม่ ีใครอยใู่ กล้ๆท่ีนน่ั เลย “Great King, what happened?” ทา่ นเจ้าป่ า เกิดอะไรขนึ ้ “Who got you snared in this net?” ใครทาให้ทา่ นตดิ กบั อยใู่ นตาขา่ ยนี ้ The Lion was surprised to see the little mouse. สงิ โตรู้สกึ ประหลาดใจท่ีเห็นหนนู ้อย “Hi, Little one, look at me.” หวดั ดีหนนู ้อย มองดฉู นั สิ “The hunters have caught me and have gone to bring their vehicle.” นายพรานจบั ข้าและกลบั ไปเอายานพาหนะอยู่

“Great King, don’t worry.” ทา่ นเจ้าป่ า อยา่ กงั วลเลย “I will cut this net and make you free.” ฉนั จะกดั ตาขา่ ยและปลอ่ ยให้ทา่ นอิสระ “Can you?” เจ้าทาได้หรือ The mouse wasted no time. หนนู ้อยไมย่ อมเสียเวลา He frantically gnawed away at the net and released the Lion. เขากดั ตาข่ายขาดกระจยุ และปลอ่ ยสงิ โตออกมา “Hurray… Hi, you have saved me. You are correct. Even small friends can be more useful, somewhere, someday. Thank you friend.” ไชโย เฮ้ เจ้าชว่ ยชีวติ ข้าไว้ เจ้าพดู ถกู แม้จะเป็นเพ่ือนตวั เล็กๆแตก่ ็เป็นประโยชน์เหมือนกนั ไมว่ นั ใดก็วนั หนง่ึ ขอบคณุ มาก เพื่อน The lion hugged the little mouse. สงิ โตกอดหนนู ้อยไว้ นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า Do not think anyone small. Do not judge people by their appearance. อยา่ คดิ วา่ คนตวั น้อยไมม่ ีประโยชน์ อยา่ ตดิ สินคนจากภายนอกที่มองเห็น

The Three Little Pigs (ลกู หมูสามตวั ) Once upon a time there were three little pigs. One pig built a house of straw while the second pig built his house with sticks. They built their houses very quickly and then sang and danced all day because they were lazy. The third little pig worked hard all day and built his house with bricks. กาลครัง้ หนงึ่ นานมาแล้ว มีลกู หมสู ามตวั หมตู วั แรกสร้างบ้านด้วยฟาง ในขณะท่ีหมตู วั ท่ีสองสร้างบ้านของตวั เองด้วยไม้ พวกมนั ทงั้ สองตวั จงึ สามารถสร้างบ้านเสร็จในเวลาอนั รวดเร็ว และไปร้องเพลงเต้นรากนั ตลอดทงั้ วนั เพราะความขี ้ เกียจ สว่ นลกู หมตู วั ที่สามกลบั ทางานอยา่ งหนกั ตลอดทงั้ วนั เพ่ือสร้างบ้านที่ทาด้วยอิฐ A big bad wolf saw the two little pigs while they danced and played and thought, “What juicy tender meals they will make!” He chased the two pigs and they ran and hid in their houses. The big bad wolf went to the first house and huffed and puffed and blew the house down in minutes. เจ้าหมาป่ าตวั ใหญ่นิสยั เสียตวั หนงึ่ ได้มองเหน็ ลกู หมสู องตวั แรก กาลงั เต้นระบาและเลน่ กนั อยจู่ งึ คดิ วา่ \"เนือ้ ฉ่าๆ และนมุ่ ๆ ของ

ลกู หมพู วกนนั้ ชา่ งเป็ นอาหารอนั ยอดเย่ียมอะไรเชน่ นี\"้ หมาป่ าจงึ ไลจ่ บั ลกู หมสู องตวั ในขณะท่ีเจ้าลกู หมทู งั้ สองตวั ตา่ งก็วิง่ หนีเข้าไปหลบซอ่ นตวั ในบ้านของพวกตวั เอง หมาป่ าตรงเข้าไปยงั บ้านหลงั แรก มนั หอบเพื่อสดู ลมหายใจเข้าและพ่นลมเป่ า ไปยงั บ้านที่ทาด้วยฟาง ทาให้บ้านพงั ลงมาภายในไมก่ ี่นาที The frightened little pig ran to the second pig’s house that was made of sticks. The big bad wolf now came to this house and huffed and puffed and blew the house down in hardly any time. Now, the two little pigs were terrified and ran to the third pig’s house that was made of bricks. ลกู หมตู วั แรกตกใจกลวั อย่างมากจงึ วิ่งไปยงั บ้านของลกู หมตู วั ท่ีสองท่ีสร้างขนึ ้ จากไม้ ตอนนีห้ มาป่ าตามมาถงึ บ้านหลงั นีแ้ ล้ว และก็พงั บ้านหลงั ที่สองด้วยวิธีเดยี วกบั หลงั แรกแม้วา่ จะต้องใช้ความพยายามอยา่ งมากก็ตามจนบ้านหลงั ที่สองก็พงั ลงมา ได้ในที่สดุ เม่ือเป็ นเชน่ นีล้ กู หมนู ้อยทงั้ สองตวั จงึ อกสน่ั ขวญั เสียรีบว่งิ ไปยงั บ้านของลกู หมตู วั ท่ีสามท่ีสร้างขนึ ้ ด้วยอิฐ

The big bad wolf tried to huff and puff and blow the house down, but he could not. He kept trying for hours but the house was very strong and the little pigs were safe inside. He tried to enter through the chimney but the third little pig boiled a big pot of water and kept it below the chimney. The wolf fell into it and died. หมาป่ านิสยั เสียตวั นีพ้ ยายามพงั บ้านอฐิ ด้วยวิธีเดียวกบั ท่ีพงั มาแล้วสองหลงั ก่อนหน้านีแ้ ตม่ นั ก็ไมส่ ามารถทาได้ มนั ใช้ความ พยายามอยหู่ ลายชว่ั โมงก็ไม่สาเร็จเพราะบ้านอิฐมีความแข็งแรงมากและลกู หมทู งั้ สามตวั ก็ปลอดภยั อยภู่ ายในบ้านอิฐหลงั นี ้เจ้าหมาป่ ายงั คงพยายามหาทางเข้าบ้านทางปลอ่ งไฟ ลกู หมทู งั้ สามตวั จงึ ต้มนา้ ใสใ่ นหม้อใบใหญ่และนาหม้อท่ีมีนา้ ร้อนนี ้ มาวางใต้ปลอ่ งไฟ หมาป่ าตกลงในหม้อท่ีมีนา้ ร้อนและตายในที่สดุ The two little pigs now felt sorry for having been so lazy. They too built their houses with bricks and lived happily ever after. ตอนนีล้ กู หมสู องตวั แรกรู้สกึ เสียใจกบั ความเกียจคราญของพวกมนั ลกู หมทู งั้ สองจงึ สร้างบ้านใหมข่ องตนด้วยอิฐและอยู่ อยา่ งมีความสขุ ตงั้ แตน่ นั้ เป็นต้นมา นิทานเร่ืองนีส้ อนให้รู้ว่า Laziness is the cause of disaster. ความขีเ้กียจเป็นบเ่ กิดของหายนะ

Little Red Ridding Hood : หนูน้อยหมวกแดง There was once a sweet little maid who lived with her father and mother in a pretty little cottage at the edge of the village. At the further end of the wood was another pretty cottage and in it lived her grandmother. Everybody loved this little girl, her grandmother perhaps loved her most of all and gave her a great many pretty things. Once she gave her a red cloak with a hood which she always wore, so people called her Little Red Riding Hood. One morning Little Red Riding Hood’s mother said, “Put on your things and go to see your grandmother. She has been ill; take along this basket for her. I have put in it eggs, butter and cake, and other dainties.” It was a bright and sunny morning. Red Riding Hood was so happy that at first she wanted to dance through the wood. All around her grew pretty wild flowers which she loved so well and she stopped to pick a bunch for her grandmother. Little Red Riding Hood wandered from her path and was stooping to pick a flower when from behind her a gruff voice said, “Good morning, Little Red Riding Hood.” Little Red Riding Hood turned around and saw a great big wolf, but Little Red Riding Hood did not know what a wicked beast the wolf was, so she was not afraid. “What have you in that basket, Little Red Riding Hood?” “Eggs and butter and cake, Mr. Wolf.”

“Where are you going with them, Little Red Riding Hood?” “I am going to my grandmother, who is ill, Mr. Wolf.” “Where does your grandmother live, Little Red Riding Hood?” “Along that path, past the wild rose bushes, then through the gate at the end of the wood, Mr. Wolf.” Then Mr. Wolf again said “Good morning” and set off, and Little Red Riding Hood again went in search of wild flowers. At last he reached the porch covered with flowers and knocked at the door of the cottage. “Who is there?” called the grandmother. “Little Red Riding Hood,” said the wicked wolf. “Press the latch, open the door, and walk in,” said the grandmother. The wolf pressed the latch, and walked in where the grandmother lay in bed. He made one jump at her, but she jumped out of bed into a closet. Then the wolf put on the cap which she had dropped and crept under the bedclothes. In a short while Little Red Riding Hood knocked at the door, and walked in, saying, “Good morning, Grandmother, I have brought you eggs, butter and cake, and here is a bunch of flowers I gathered in the wood.” As she came nearer the bed she said, “What big ears you have, Grandmother.”

“All the better to hear you with, my dear.” “What big eyes you have, Grandmother.” “All the better to see you with, my dear.” “But, Grandmother, what a big nose you have.” “All the better to smell with, my dear.” “But, Grandmother, what a big mouth you have.” “All the better to eat you up with, my dear,” he said as he sprang at Little Red Riding Hood. Just at that moment Little Red Riding Hood’s father was passing the cottage and heard her scream. He rushed in and with his axe chopped off Mr. Wolf’s head. Everybody was happy that Little Red Riding Hood had escaped the wolf. Then Little Red Riding Hood’s father carried her home and they lived happily ever after. ขอบคณุ ท่ี ตดิ ตามคะ่

รวมนิทานภาษาองั กฤษพร้อมคาแปลไทย แบบฝึกทักษะการอ่าน (Reading Skill) รายวชิ าภาษาอังกฤษพน้ื ฐาน ระดบั ชั้นมธั ยมศึกษาตอนตน้ (ม.1-ม.3) E N G L I S H D A I L Y โดย คุณครูขนิษฐา ใกล้ผล (ครสู ม้ ) กลุ่มสาระการเรียนร้ภู าษาตา่ งประเทศ โรงเรียนโนนแทน่ พิทยาคม อาเภอท่าตูม จงั หวัดสุรนิ ทร์ สังกัดสานกั งานเขตพ้ืนที่การศกึ ษามัธยมศึกษา เขต 33