โคบาลกับเทพธิดาทอผ้า

รา่ ยเมื่อน้ัน นางพญาราชินีเนาสรวง ประทบั บลั ลงั กเ์ ด่นดวง แวดลอ้ มปวงเทพเทพี พโิ รธราวเพลิงพ่งุ พ่าน ดาวโคบาลฝ่ าฝืนเทพวถิ ี ลอบผกู จิตติดไมตรี กบั เทวภี าคไิ นยพระสุรินทร์ คือสาวทอผา้ นารีรตั น์ แดงชดั ประจกั ษน์ ่าติฉิน เป็ นสุรางคร์ ิมมี ลทิน ยากด้ ินหลุดพน้ อาญา ฯ ๖ คา ฯ กระบอกบดั น้ัน เทพมหงิ สท์ องขอ้ งใจกงั ขา ออกยนื กลางท่ีเทวสภา วนั ทนาแลว้ ทลู จอมนาง สององคท์ รงสวาทรกั ใคร่ พระไมค่ วรเคืองขดั หมองหมาง ควรสนองสององคพ์ งศส์ ุรางค์ ลงสรา้ งสุขในแดนคน ฯ ๔ คา ฯ เจรจา

นาคราชเมอ่ื น้ัน พระเทวีศรีเกลา้ เจา้ เวหน สดบั คาทานูลสุดทน ยง้ั กมลแลว้ เอย่ เสาวนีย์ ดทู ่ากาสรปองจานง จตุ ิลงโลกมนุษยส์ ุขี สรา้ งสุขเกษมเปรมชีวี เราน้ ีจะสนองแกเ่ ธอ เธอจงไปเป็ นมหงิ สช์ าติ ไมข่ าดแอกไถเทียมเสมอ ทุกทิพานาขา้ วเขา้ เจอ บาเรอโลกมนุษยน์ ิกร ฯ ๖ คา ฯ รวั เขมรสุดใจเม่ือน้ัน สาวทอผา้ ภาคิไนยมหิศร พระทรวงรอ้ นรุ่มเร่งจร เฝ้าวิงวอนพระอยั กที นั ใด ฯ ๒ คา ฯ เหาะ กราบทลู พระอยั กมี ศี กั ด์ิ ความรกั แรกเร่ิมแต่ไหน ลว้ นหม่อมฉนั ชวนพทั ธผ์ ูกใจ หาใช่โทษาโคบาล หากพระอยั กีจะลงโทษ จงโปรดอาญาทุกสถาน ลงแกห่ ม่อมฉนั ทุกประการ อยา่ รานดาราอามร ฯ ๔ คา ฯ เจรจา เบา้ หลุดเมอื่ น้ัน สมเด็จพระเจา้ จอมอปั สร ฟังคานัดดาวงิ วอน พระทยั ออ่ นสกั นอ้ ยฤๅมี จ่งึ มีพจนารถประกาศว่า โทษาอุกฤษฏผ์ ิดวถิ ี ยงั มาเรียกรอ้ งปรานี โทษกรณย์ ากที่ผ่อนปรน

เราจะชาระใหส้ ้ ินสุด เทพบุตรจงรบั บาปผล จตุ ิลงเป็ นมนุษยเ์ มืองคน ทุกขท์ นทาการกสิกรรม ส่วนนางอปั สรสดุ าดวง ใหอ้ ยหู่ ว้ งหอ้ งฟ้าอยา่ ถลา หากไรบ้ ญั ชาชอบธรรม หา้ มล้าออกนิวาสน์วาริธร ฯ ๘ คา ฯ คุกพาทย์ บงั ใบพลสวรรคน์ าโคบาลมาสู่ ประตเู ชิงสิเนรุสิงขร นางสุรางคเ์ ร่งตามมากุมกร อาวรณเ์ หลือที่กล้ากลืน ต่างองคซ์ บพกั ตรพ์ ิลาปไห้ ชลนัยน์หลงั่ รินส้ ินฝืน พลสวรรคเ์ ร่งเรา้ เอาตวั คนื พาส่พู ้ นื แผ่นพสุธา ฯ ๔ คา ฯ โอด

จนี ขมิ เล็กมาจะกล่าวบทไป ถึงผวั เมียในโลกมนุสสา เมียเห้ ยี มโหดโกรธงา่ ยไรเ้ มตตา ฝ่ ายสามีกไ็ มห้ ลกั ปักโคลนตม รบั เล้ ียงหลานลุงไวใ้ ชง้ าน ไถนาปานทาสแสนขนื่ ขม ตกดึกใหท้ ่ีนอนหลบลม ในเพงิ นอนซมซบหลงั ควาย ฯ ๔ คา ฯ แขกสาหรา่ ยเมื่อน้ัน สาวทอผา้ มารศรีอยสู่ รวงหน่าย เศรา้ โศกหฤทยั ไมร่ วู้ าย นึกหมายแต่เทพหนุ่มโคบาล ดวงดาวยงั มีจนั ทรเ์ คยี งคู่ ตวั เราอยเู่ ดียวดายน่าสงสาร กรกุมกระสวยทองตระการ ถกั ทอสานสืบเป็ นชลนัยน์ ใคร่อยากใหแ้ ผ่นเมฆเป็ นกระดาษ ประกาศความสู่โลกขานไข นางสุรางคเ์ ป็ นทุกขร์ ะทมใจ พลางรอ้ งไหร้ าพนั ตรมฤดี ฯ ๖ คา ฯ

ทะแยพลนั เห็นขบวนอสิ ริยยศ อลงกตฉตั รธงสดสี แหง่ พระวรราชอยั กี จรลีไปทิศอสั ดง ใจนางปรีดาจะหาเทียบ กมลเปรียบไดน้ ้ารินสรง ปักษารอ้ งกอ้ งแดนดง บุหงาส่งกล่ินสุคนั ธา ฯ ๔ คา ฯ กลองโยน จีนเก็บบุปผาแปลงมาจะกล่าวบทไป ถึงนวลนางไฉไลกนิษฐา ทราบเร่ืองรีบเร่งจรมา เฝ้าสาวทอผา้ ผภู้ คินี จ่ึงทูลพระพ่ีนางไปว่า พระอยั ยกิ าทรงศกั ด์ิอรรคศรี เสด็จไปประพาสสขุ าวดี นอ้ งน้ ีมาอยเู่ ป็ นเพื่อนเคยี ง ความในใจของพระพ่ีเจา้ น้องเขา้ ใจถ่องชดั ถนัดเท่ียง แมพ้ ระพจ่ี ะลอบจากเวียง ลองเส่ียงดจู ะเป็ นกระไรไป ยามสามบรรดาเจด็ พน่ี อ้ ง ทุกหอ้ งพรอ้ มพกั ตรผ์ ่องใส เสด็จร่อนจรจากนภาลยั เยอื นหลา้ ยนิ ดีปรีด์ิเปรม ฯ ๘ คา ฯ เจรจา เมื่อน้ัน สาวทอผา้ ผ่องศรีสุขเกษม ปราโมทยโ์ สมนัสอ่มิ เอม ราร่ายดุจเหมราชโผบิน ฯ ๒ คา ฯ สีนวล

แขกอะหวงั เมอ่ื น้ัน โคบาลอยโู่ ลกมนุษยล์ ืมส้ ิน ความหลงั คร้งั อยสู่ รวงโศภิน วนั หน่ึงพลนั ยนิ เสียงพดู จา นึกฉงนงงใจว่าใครเล่า ท่ีส่งเสียงแกเ้ หงากนั หนา ตรึกดูเสียงควายพจนา แปลกใจวา่ ใช่แน่หรือไร ฯ ๔ คา ฯ ตระนิมติ บดั น้ัน กายกาสรส่องแสงสุกไสว แลว้ เป็ นรปู มนุษยท์ นั ใด ยนื ย้ มิ ในคอกกระบือ ฯ ๒ คา ฯ ตระนิมติ รวั รา่ ยทกั ทายโคบาลมาณพ ไม่เคยพบกนั หรอกหรือ ขา้ น้ ีมหิงสาเล่ืองลือ มีช่ือไปท้งั โลกา แลว้ พดู ความกบั โคบาล สถานสรวงพิมานเรขา มนี างเทพทรงโสภา สาวทอผา้ พิเรขพิไล

สาวทอผา้ โคบาลควรคู่ ร่วมอยสู่ ุขศานตท์ ุกสมยั มาเถิดเจา้ หนุ่มดรุณวยั เราเป็ นพอ่ ส่ือใหจ้ ดั แจง ฯ ๖ คา ฯ เจรจา กบเตน้ ท้งั สองเร่งไปคอยท่า ริมมหาอโนดาตเสาะแสวง คอยนางเทพระคนระแวง นางจะจากแหล่งฟ้าคราใด พลนั เห็นแสงทองเจ็ดดวงแผว้ ลอยลงแลว้ จากสรวงสุกใส ท้งั สองเร่งหลบเขา้ พ่มุ ไม้ อยใู่ กลร้ ิมฝัง่ สระอบุ ล ฯ ๔ คา ฯ เหาะเทพเอยเทพธิดา เจ็ดยพุ าเหาะลงจากเวหน ถึงเบ้ ืองล่างริมฝัง่ สายชล นฤมลสรวลสนั สขุ ารมณ์ เจด็ องคท์ รงเปล้ ืองสุพรรณพสั ตร์ พาดกงิ่ ไมเ้ หมือนธวชั สวยสม แลว้ โสรจสรงสระแกว้ ขาคม ร่ายราน่าชมเฉลาองค์ ฯ ๔ คา ฯ ลงสรง

ร่ายเมอื่ น้ัน โคบาลเห็นเจด็ นางสระสรง ต่างกรีดกรายร่ายราทุกอนงค์ มนึ งงไปดว้ ยฤทธ์ิลาวณั ย์ ฯ ๒ คา ฯ ลาสวดบดั น้ัน มหิงสาเรืองฤทธ์ิมหนั ต์ เรียกสติโคบาลทนั ควนั พลนั แนะนาอบุ ายหมายยุพิน เวลานางจะข้ นึ จากชลชร จงลอบนาอาภรณเ์ ฉิดฉิน ถือไวอ้ ยา่ ใหต้ อ้ งราคนิ คอยนางผถู้ วลิ หมายปอง ฯ ๔ คา ฯ รา่ ยเมอ่ื น้ัน โคบาลฟังคามหงิ สส์ นอง รีบทาตามคาครรลอง ท่ีกาสรช้ ีช่องแนวทาง ฯ ๒ คา ฯ สิงโตเล่นหางคร้นั เหน็ นางอมเรศเสร็จโสรจ ก็รีบโลดไขว่ควา้ ภษู าพร่าง มาเก็บกุมในกรคอยนาง สาวสุรางคเ์ มอื งฟ้าวลิ าวณั ย์ เจ็ดยพุ าพาข้ นึ จากสระแกว้ ภูษิตแผว้ คลุมองคเ์ ฉิดฉนั หกองคห์ วนสุรบถโดยพลนั เหลือหน่ึงน้ันไป่ พบอาภรณ์ ฯ ๔ คา ฯ

ตุง้ ต้ิงสาวทอผา้ พร้ ิงเพราเยาวลกั ษณ์ อึกอกั ประหม่าสงั หรณ์ เห็นหนุ่มบุ่มบ่ามหมายบงั อร นางเป็ นรอ้ นฤดีเต็มทน บดั มาณพยนื่ เคร่ืองภูษิต อปั สรคิดเคลือบแคลงน่าฉงน ดวงพกั ตรด์ คู ุน้ เคยพิกล ฤๅโคบาลแดนคนท่ีราพงึ มาประทบั ยนื อยตู่ รงหนา้ เป็ นวาสนาหนุนนาส่งถึง ฤๅเพราะเราคอยคดิ คานึง เราจึงเห็นรูปมนุษยเ์ ป็ นโคบาล ฯ ๖ คา ฯ แขกมอญบางขุนพรหมบดั น้ัน ยอดมหิษฤทธ์ิไกรกลา้ หาญ ส่งเสียงหวั ร่อดงั กงั วาล แลว้ จ่งึ เขา้ กรานเยาวพา กระหม่อมมาเพื่อสนองสองจติ ใหผ้ ูกติดประดิพทั ธส์ ิเน่หา ที่มแี ต่อดีตกาลนานมา สมปรารถนาเคียงคูใ่ นแดนดิน ฯ ๔ คา ฯ เจรจา

โคบาลนางทอผา้ สดบั อรรถ โสมนัสปรีดาสมถวลิ เป็ นคูเ่ รียงเคยี งหมอนดงั จินต์ ชีวินฝากไวใ้ นโลกา พอ่ ส่ือกาสรเสร็จดงั่ มาด สองเทพผูกสวาทเสน่หา ตวั เราจะช่วยจดั วิวาห์ ตามบรรพจารีตประเพณี ฯ ๔ คา ฯ ครวญหาสองศรีเสพสมโลกมนุษย์ แสนสุดบนั เทิงเพลินสุขี โคบาลดุจมธุรสโลมฤดี เทพพี กั ตรแ์ ยม้ ชื่นรื่นรมย์ ไมม้ นุษยผ์ ลิดอกเด่นดวง ทดั กรรณนางสรวงสวยสม เงาน้าสะทอ้ นฉายชม สองร่างกม้ มองเงาตวั เดินทางกลบั เคหะนิเวศ ในฐานะขวญั เกศเมยี ผวั เสียงไก่แกว้ ขบั รบั ระรวั หนุ่มเล้ ียวววั สาวทอผา้ คกู่ นั ฯ ๖ คา ฯ เพลงเร็ว

สีนวลโลกเอ๋ยโลกหลา้ ชีวาชายหญิงหฤหรรษ์ ชายเท่ียวทอ้ งทุ่งนาแนวคนั หญิงพลั วนั สาวไหมถกั ทอ คร้นั สารทเก็บเก่ียวเที่ยวลงแขก ผลผลิตมีแจกไม่ร่อยหรอ ฉลองผลพชื พรรณไพบลู ยพ์ อ ตีฆอ้ งกลองมา้ ล่อระบือไป เวลาผ่านนานนับสามปี ท้งั สองมหี น่อเน้ ือเช้ ือไข หน่ึงกุมารมาสืบสกุลไกร หน่ึงธิดาวิไลลกั ษณพ์ กั ตรโ์ สภณ ฯ ๖ คา ฯ เมอื่ น้ัน สาวทอผา้ ภาคิไนยเจา้ เวหน อยโู่ ลกมนุสสาปิ ยานนท์ ดวงกมลแช่มชื่นรื่นรมย์ ออกมายนื อยทู่ ่ีหน้าฉาน เงาพฤกษต์ ระการประหน่ึงร่ม เยน็ วายฉุ า่ น้าคา้ งพร่างพรม พิศชมโสมเคียวเก่ียวอมั พร

นางพลางราพงึ คะนึงคิด ชาวมนุษยผ์ ูกจิตสโมสร ชนบททุกเขตเกษตรกร สารวลโอนอ่อนผ่อนดวงมาน ที่แทโ้ ลกมนุษยส์ ุขเช่นน้ ี ลว้ นมากมผี ลไมห้ อมหวาน ผลแตงโตฉา่ ล้าดงั ตาล พวกชาวบา้ นถามไถ่ทกั ทาย เด็กเล็กโลดเล่นเตน้ สนุก ไมม่ ีทุกขท์ ้งั วนั บ่ายสาย ตวั เราใยจะเศรา้ เปล่าดาย ใครเล่าจะสบายใจเท่าเรา ฯ ๑๐ คา ฯ เพลง นาคราชเมอ่ื น้ัน สมเด็จทา้ วเทวีศรีสรวงเจา้ กลบั จากแดนอสั ดงโดยเชาว์ ความก็เขา้ พระกรรณโดยพลนั ว่าเจ็ดสุดามารศรีหนีเที่ยว พระพิโรธยง่ิ เช่ียวหนุ หนั เดิมทีนางเดียวกท็ น้ ทณั ฑ์ คราน้ ีเจด็ กลั ยาเป็ นใจ จง่ึ มดี ารสั ตรสั เหนือเกลา้ กบั เหล่าพวกพลเทพอดิศยั จงเร่งยกโยธาลงไผท นานัดดาออ่ นไทห้ วนนภา ฯ ๖ คา ฯ เจรจา กราวนอกบดั น้ัน พลสวรรคร์ บั เสาวนียใ์ ส่เกศา เร่งจดั ทวยพหลพลโยธา เหาะเหนิ มาในแผ่นโพยม ฯ ๒ คา ฯ เชิด

ปี นตล่ิงนอกเมื่อน้ัน สาวทอผา้ ยุพาพนิ เพ็ญโฉม อยปู่ ฐพีแผ่นพ้ นื ไผทโกรม นางโสมนัสในวถิ ีเมอื งคน พลนั ฟ้าโปร่งกลายกลบั พยบั หมอก คล่ืนเมฆระลอกคร้ ึมเวหน เทพโยธาปรากฏในภูดล นางผวาล้ ีลนสุดกาลงั นางจาพรากจากสองลกู น้อย มอิ าจคอยภสั ดาน้าตาหลงั่ ในใจคบั แคน้ ชิงชงั เหลียวหลงั เหนิ ลมลอยจากไป ฯ ๖ คา ฯ เมื่อน้ัน โคบาลผมู้ ีอชั ฌาสยั เที่ยวทอ้ งทุ่งนาอาไพ กลบั มาไมเ่ หน็ มง่ิ เมีย เสาะแสวงหาทุกแหง่ หอ้ ง ไม่เหน็ นอ้ งนงลกั ษณข์ วญั เสีย เห็นแต่สองหน่อคลอเคลีย ยง่ิ ละเห่ียเช้ ือไขไรม้ ารดร ฯ ๔ คา ฯ

แขกต่อยหมอ้ บดั น้ัน ยอดสุวรรณมหงิ สากาสร ตระหนักวา่ กษตั รีศรีอมั พร คงตามสุดาสมรกลบั เมืองแมน จงึ รีบบอกโคบาลใหร้ ู้ อนั ตวั ตมู ีฤทธ์ิมหทิ ธ์ิแสน จงรีบเด็ดเสน่งเร่งไปแทน เรือท่องแดนสรวงสวรรคโ์ ศภนิ คร้นั เห็นโคบาลไม่กลา้ เด็ด ก็ระเหจ็ กระโจนใส่โขดหนิ กายกระเด็นเขากระดอนดบั ชีวนิ คร้นั ปราณส้ ินเสน่งแปรเป็ นนาวา ฯ ๖ คา ฯ รวั ชา้ หวนเม่อื น้ัน สาวทอผา้ นารีโศกศลั ย์ ทะเลหมอกกลอกกล้ ิงจรจรลั นางผนั พกั ตรไ์ ป่ พบภรรดร จึงนากระสวยแกว้ แวววบั ขวา้ งขวบั พน้ ทวารสรวงภสั สร เกิดสายใยยาวไกลดว้ ยอาทร นาวถิ ีมรรคจรสวามี ฯ ๔ คา ฯ

สรอ้ ยเพลงเม่อื น้ัน โคบาลเดินหนในหาววถิ ี เหน็ เสน้ ใยสายทองคลอ้ งฤดี กเ็ ร่งรีบจรลีไปโดยพลนั เสน้ ไหมสายสวาทนาชกั สองศรีพบพกั ตรท์ ี่ทวารสวรรค์ ต่างซบดวงหนา้ ดว้ ยกนั โศกศลั ยอ์ าลยั อาวรณ์ ฯ ๔ คา ฯ เขมรโพธิสตั วเ์ ม่อื น้ัน นางสุรางคค์ รวญสะอ้ นื สุดทอดถอน เห็นสองลกู รอ้ งเรียกมารดร นางรอ้ งไหเ้ ปี ยกปอนชลนัยน์ ฝ่ ายสวามดี ้นั ดน้ ถึงเมืองฟ้า ชวนสุดาเร่งหวนจากสรวงใส กลบั คนื ส่โู ลกมนุษยท์ นั ใด นางยง่ิ ฟังหฤทยั ยงิ่ คบั แคน้ นางจาเอ่ยว่าม่ิงผวั จอมเกศ ศสั ตเรศเมอื งบนมีหมนื่ แสน ท้งั หมอกเมฆฉาดฉานเป็ นดินแดน ท่านจะผ่านเมอื งแมนไปอยา่ งไร สามปี โลกมนุษยส์ ุดชื่นมนื่ ช่างระรื่นรมณียก์ วา่ ภพไหน อยากจะมีชีวาครองคูไ่ ป กลบั จาใจจาพรากจากภสั ดา ผิจะหวนส่โู ลกคงลาบาก คงแสนยากท่ีจะสมปรารถนา นางจานรรจก์ ล้ากลืนฝืนน้าตา ดเู วทนาอาดรู เหลือประมาณ ฯ ๑๐ คา ฯ โอด ร่ายพลนั นภาปรากฏกระบวนยศ ฉตั รธงกลดก้นั มหาศาล นางพญาราชินีคคั นานต์ เสด็จมาทวารสรวงพพิ ากษ์ความ ฯ ๒ คา ฯ

เม่อื น้ัน สมเด็จนางพญาน่าเกรงขาม กร้ ิวโกรธดุจไฟไหมล้ ุกลาม สองศรีขยาดครา้ มพระเดชา จง่ึ พระนางพลนั เผยพจนารถ สองเทพเคยพลาดมฤจฉา โทษเกา่ ก็ยากพน้ พระอาญา ยงั ฝืนผูกเสน่หาในแดนคน เร่ืองชวั่ ชา้ สามานยช์ านาญนัก ลอบรกั เอาใจใฝ่ อกุศล วนั น้ ีเราจะผลาญฝันโสภณ ใหม้ ืดมนสูญสลายกลายเป็ นควนั ประสาททองเมอ่ื น้ัน ฯ ๖ คา ฯ สาวทอผา้ ภาคิไนยนางสวรรค์ ประนมกรวอนไหวใ้ จจาบลั ย์ บงั คมคลั ทลู องคพ์ ระอยั กี ขา้ แต่พระอยั กมี ีศกั ด์ิ ขอพระพกั ผ่อนโทษโปรดเกศี เหมอื นนกนอ้ ยในกรงแกว้ มณี และมาลีพระเด็ดแต่อยา่ รอน หม่อมฉนั อยชู่ ้นั ฟ้าพาใจหมอง กระสวยทองทอแต่เมฆลอยระร่อน คร้นั อยโู่ ลกรุ่มรวยอลงกรณ์ ทอผา้ ผ่อนพสั ตราโสภาพรรณ ฝ่ ายโคบาลทลู เพมิ่ พจนารถ สองเรามาดมชี ีวที ี่สุขสนั ต์ จะมีโทษอาชญาอยา่ งไรกนั ขอทรงธรรมเ์ ทวโี ปรดไตร่ตรอง ฯ ๘ คา ฯ โอด นาคราชเมอื่ น้ัน พระนางผผู้ ่านเกลา้ อปั สรผอง ตรสั ตาหนิสองศรีแสนลาพอง ท่ีหมายปองครองค่อู ยา่ เพอ้ เลย

อาชญามาใกลต้ วั ถงึ เพยี งน้ ี ในฤดียงั ด้ ือดา้ นคา้ นหนา้ เฉย สวาทยง่ิ ยนื ยงคงชมเชย แคค่ าเปรยเพอ้ ฝันของชาวดิน ฯ ๔ คา ฯ เจรจา เทพทองเม่อื น้ัน สาวทอผา้ นารีเฉิดฉิน ชิงชงั อยั กีเจา้ ชีวนิ ฮึดด้ ินเป็ นไรกเ็ ป็ นกนั ทลู พระอยั ยกิ านาริศ พระจะปลิดชีพของหมอ่ มฉนั สบั ร่างแหลกเหลวเป็ นหมืน่ พนั ชีวนั ฝากไวใ้ นโลกา ดวงใจฝากไวใ้ หโ้ คบาล สองสถานสองฟากเสน่หา อยา่ งไรกข็ ้ นึ ชื่อวา่ ภรรยา ไมข่ อพรากภสั ดานิรนั ดรไ์ ป ฯ ๖ คา ฯ ร่ายเม่อื น้ัน พระนาเรศเรืองฤทธ์ิอดิศยั ดึงพระจฑุ ามณีปิ่ นชยั กรีดขวบั นภาลยั ดว้ ยฤทธา ฯ ๒ คา ฯ คุกพากย์ รวั

เขมรสุดใจทอ้ งนภาพลนั ขาดเป็ นสองฟาก เกดิ น้าหลากไหลหลงั่ คนั่ เวหา สีเงินยวงแพรวพราวยาวสุดตา สุดนัยนาแลเล็งไม่เหน็ ปลาย สองร่างเหินหกคนละฝัง่ สุดร้งั ฉุดไวใ้ หส้ มหมาย ลิบลบั ไกลตาเหน็ แต่กาย หญิงชายใจรา้ วสลดซม ฯ ๔ คา ฯ ทยอย โอด นกจากมาจะกล่าวบทไป ถึงปักษาสาลิกาขนื่ ขม สงสารสองศรีตรอมตรม โผลมมาส้ ินท้งั ปวง จากหนึ่งเป็ นพนั เป็ นหม่นื ดาษดื่นเรียงรายขนัดสรวง เกาะเก่ียวกระหวดั ปี กเขา้ ควง ขา้ มหว้ งธารสวรรคม์ โหฬาร ฯ ๔ คา ฯ รวั เวสสุกรรมปรากฏเป็ นสะพานสกุณชาติ งามพิลาสสองฝัง่ ฟากประสาน ดุจสายรุง้ รามเรขอลงั การ ขา้ มสายธารนภสินธุส์ ้ ินโศกา ฯ ๒ คา ฯ

กราวราสองเอยสองศรี เปรมปรีด์ิรวยร่ืนชื่นหน้า เร่งรีบจรบาทยาตรา ขา้ มฟ้าพบพกั ตรท์ นั ใด รา่ ไหต้ ้ ืนตนั สร่างทุกข์ สบสุขสมปองผ่องใส กรกุมกายตะกองเกีย่ วใจ ท้งั ดนัยดรุณีพรอ้ มกนั เช้อื ตรงดิถี ฯ ๔ คา ฯ สปั ตมีเดือนเจ็ดวหิ คสรรค์ สมเด็จกษัตรีศรีเทวญั จ่ึงบญั ชาโอนอ่อนผ่อนอาญา ทุกกาลสารทดิถีเจ็ดเดือนเจด็ องคส์ มเด็จพระเทวีม่ิงเวหา โปรดสองเทพขา้ มนทีสวรรคา พบพกั ตราทุเลาโศกปลอบอาวรณ์ ฯ ๔ คา ฯ กราวรา

จบ นิทานจนี ไดช้ ื่อ ลือชา เล่าต่อกนั เรื่อยมา สืบถอ้ ย โคบาลและเทพธิดา ประดิพทั ธ์ แปลงภาษผกู กลอนรอ้ ย พลาดพล้งั บาทใด อภยั เทอญ