นิทานอีสปเรื่องต่างๆ1

นทิ านอสี ปเรอ่ื งต่างๆจดั ทาโดยด.ญ.ศิรประภา สอนป๋นัเลขท่ี 8 ชนั้ ประถมศกึ ษาปีท่ี 5วชิ า คอมพิวเตอร์ โรงเรียนบ้านนาไค้

นทิ านอสี ป เรอ่ื ง หมอกบกามะลอ วนั หนงึ่ ในฤดฝู น กบตวั หนง่ึ กระโดดขนึ้ มาน่ังบนใบบัวพรอ้ มประกาศใหส้ ตั วท์ ัง้ หลายรู ้วา่ \"ขา้ เป็ นหมอทรี่ อบรทู้ ง้ั เรอื่ งและสามารถรกั ษาโรคตา่ ง ๆ ได้ ใครมาใหข้ า้ รกั ษา จะไม่คดิ คา่ ตอบแทนเลย\" สตั วต์ ัวอนื่ ๆ ไดย้ นิ กบพดู เชน่ นัน้ ตา่ งก็พากนั ดใี จทหี่ มอกบจะชว่ ยรักษาใหห้ ายป่ วย สนุ ัขจงิ้ จอกทเี่ ดนิ ผา่ นมาไดย้ นิ เขา้ ก็พดู จาเหน็บแนมเจา้ กบวา่ \"กอ่ นทเ่ี จา้ จะรกั ษาสตั วต์ วั อนื่ ๆ ใหห้ ายป่ วย เจา้ ไปรกั ษาผวิ หนงั อนั อปั ลกั ษณข์ องตวั เองใหห้ ายกอ่ นจะดกี วา่ ไหม\" :: นทิ านเรอื่ งนส้ี อนใหร้ วู้ า่ :: กอ่ นทคี่ ดิ จะชว่ ยเหลอื ใคร จงชว่ ยเหลอื ตัวเองใหด้ เี สยี กอ่ น :: พทุ ธภาษติ ::

ปฏมิ เสตมตฺตนา. จงพจิ ารณาตนดว้ ยตนเอง . ขุ . ธ. ๒๕/ ๖๖. นทิ านอสี ป เร่ือง ชายชรากบั ลา ชายชราคนหนึง่ ไปซือ้ ลา เขายืนเลอื กอยู่นานแตก่ ็เลอื กไม่ไดส้ ักที คนขายจงึ เสนอให้เขาทดสอบลากอ่ นซอื้ เขาจึงเลอื กลาตวั หนงึ่ แล้วพามนั กลบั บ้านดว้ ย เมอื่ มาถงึ บา้ นเขากป็ ลอ่ ยมันไปรวมกบั ลาตวั อื่น ๆ ในคอก ปรากฏว่าลาตวั นนั้ รบี เดินเขา้ ไปหาลาท่ขี ้ีเกยี จทีส่ ดุ และตะกละทสี่ ุดทันที ชายชราเหน็ เชน่ นั้นจงึ เอามันกลับไปคนื ร้าน พอ่ ค้าสงสยัจึงถามว่า \"ทา่ นได้ทดสอบมันแล้วร\"ึ ชายชราตอบทันทีว่า \"ไม่ตอ้ งลองขา้ ก็ร้แู ลว้ วา่ เจ้าลาตวั น้ี ตอ้ งมีนสิ ัยเหมอื นกับลาทมี่ ันเลอื กเปน็ เพื่อนแน่ ๆ\" :: นิทานเรือ่ งนีส้ อนใหร้ วู้ า่ :: การจะดวู ่าใครมีลักษณะนสิ ัยอยา่ งไร ใหด้ จู ากเพ่อื นท่ีเขาคบ :: พทุ ธภาษติ ::

ย เว เสวติ ตาทโิ ส คบคนเชน่ ใด ยอ่ มเป็ นคนเชน่ นัน้ นทิ านอสี ป เรอื่ ง องึ่ อา่ งและววั ณ หนองน้ารมิ ทงุ่ นา ววั ตัวหนง่ึ เดนิ มากนิ น้าและเหยยี บโดนลกู องึ่ อา่ งตายไปหลายตัว เมอื่ แมอ่ งึ่ อา่ งกลบั มา ลกู ๆ ก็รบี เลา่ ใหแ้ มฟ่ ังดว้ ยความตน่ื กลัววา่ \" แมจ่ า๋ เมอ่ื กมี้ ตี วั อะไรไม่รู ้ สงู ใหญท่ ะมนึ เหยยี บพวกเราตายไปตงั้ หลายตัว น่ากลวั มากเลยจะ๊ \" แมอ่ งึ่ อา่ งไดฟ้ ังก็สดู ลมพองตวั ใหใ้ หญข่ น้ึ แลว้ ถามดว้ ยความอยากรวู ้ า่ \" ตัวใหญเ่ ทา่ นี้ไหม? \" ลกู อง่ึ อา่ งบอกวา่ \" ใหญก่ วา่ นอี้ กี จะ้ แม่ \" แมอ่ ง่ึ อา่ งจงึ พองตัวขนึ้ อกี ลกู ๆ ก็ตอบวา่ \" ยังใหญไ่ มถ่ งึ ครง่ึ เลยแม่ \" แมว้ า่ แมอ่ ง่ึ อา่ งจะพยายามพองตัวขนึ้เทา่ ไร แตล่ กู ๆ ก็ยงั สา่ ยหนา้ วา่ ยังใหญไ่ มถ่ งึ ครง่ึ แมอ่ งึ่ อา่ งนกึ ฉุนเฉยี วจงึ พองตวั ขน้ึสดุ แรงเกดิ จนตวั เองทนไมไ่ หว ทอ้ งแตกตายทรี่ มิ หนองน้าแหง่ นัน้ . :: นทิ านเรอื่ งนส้ี อนใหร้ วู้ า่ :: เมอ่ื ทาสง่ิ ใดควรรจู้ กั ประมาณตนใหเ้ หมาะสม

นทิ านอสี ป เรอ่ื ง ไกก่ บั ดวงอาทติ ย์ ณ หมบู่ า้ นแหง่ หนง่ึ มไี กต่ ัวหนง่ึ ขนั เกง่ มาก ทกุ เชา้ ตรมู่ ันจะตนื่ ขน้ึ มาขนั เสยี งดงั กงั วานและมนั ก็คดิ วา่ ทดี่ วงอาทติ ยล์ อยขนึ้ มาจากขอบฟ้าไดน้ ัน้ เป็ นเพราะไดย้ นิ เสยี งของมันนั่นเอง คนืหนง่ึ เจา้ ไกร่ สู ้ กึ เจ็บคอ มนั จงึ บน่ กับดวงดาววา่ \"หากเรายงั เจ็บคออยเู่ ชน่ น้ี แลว้ พรงุ่ นเ้ี ชา้ใครจะขนั เรยี กดวงอาทติ ยใ์ หข้ นึ้ มาจากขอบฟ้ าละ่ \" ดวงดาวจงึ ตอบไปวา่ \"เจา้ ไกเ่ อย๋ ไม่ตอ้ งกงั วลไปหรอก เพราะตงั้ แตส่ มยั บรรพบรุ ษุ เจา้ พวกไกอ่ ยา่ งเจา้ ก็ถกู มนษุ ยฆ์ า่ ตายไปเป็ นจานวนมากเพอื่ นาไปทาอาหาร แตข่ า้ ก็ยงั เห็นวา่ ดวงอาทติ ยข์ น้ึ มาสอ่ งแสงในตอนเชา้ ไดเ้ องจนถงึ ทุกวนั น\"ี้ :: นทิ านเรอื่ งนส้ี อนใหร้ วู้ า่ :: อยา่ สาคญั ตนผดิ ในเรอื่ งทไี่ มใ่ ชธ่ รุ ะของตน :: พทุ ธภาษติ ::

ตเถเวกสฺส กลฺยาณ ตเถเวกสฺส ปาปกตสฺมา สพฺพ น กลฺยาณ สพฺพ วาปิ น ปาปก สงิ่ เดยี วกันนั่นแหละ ดสี าหรับคนหนงึ่ แตเ่ สยี สาหรับอกี คนหนงึ่เพราะฉะนัน้ สง่ิ ใดๆ มใิ ชว่ า่ จะดไี ปหมด และก็มใิ ชจ่ ะเสยี ไปทัง้ หมดนทิ านอสี ป เรอื่ ง แมวกบั ไกต่ ัวผู ้ แมวตวั หนงึ่ จับไกม่ าได ้ มนั พยายามหาเหตผุ ลทจี่ ะกนิ ไกโ่ ดยไมถ่ กู ตอ่ วา่ จงึ กล่าวหาไก่วา่ \"เสยี งขนั ในตอนเชา้ ของเจา้ ชา่ งนา่ ราคายและรบกวนเวลานอนของมนษุ ยซ์ ะเหลอื เกนิ ดงั นนั้ เจา้ สมควรตาย\" ไกจ่ งึ ตอบวา่ \"ไมจ่ รงิ สง่ิ ทข่ี า้ ทาลงไปนน้ั เป็ นประโยชนต์ อ่ มนษุ ยต์ า่ งหาก เพราะเสยี งของขา้ ชว่ ยปลกุ พวกเขาใหต้ น่ื ไปทางานไดอ้ ยา่ งทนั เวลา\" แมวจงึ พดู วา่ \"ชา่ งเถอะ ถงึ อยา่ งไรขา้ ก็จะจบั เจา้ กนิ อยดู่ ี เพราะเจา้ ทาใหข้ า้ ตอ้ งอดทนหวิ มานาน\" จากนัน้ เจา้ แมวก็ตะปบไกก่ นิ ทันที :: นทิ านเรอื่ งนสี้ อนใหร้ วู้ า่ :: คนชว่ั มกั มขี อ้ อา้ งทจี่ ะทาชว่ั เสมอ

:: พทุ ธภาษติ :: ทกุ ฺโข พาเลหิ สงฺคโม สมาคมกับคนพาล นาทกุ ขม์ าให ้ นทิ านอสี ป เรอื่ ง ชาวประมงกบั ปลาทนู ่า ณ ทอ้ งทะเลแหง่ หนง่ึ ชาวประมงพายเรอื ลานอ้ ยของเขาออกไปหาปลา เขาน่ังตกปลาอยู่นานจนรสู ้ กึ ออ่ นลา้ แตก่ ย็ งั ไมม่ ปี ลามาตดิ เบ็ดเสยี ที \"เย็นนถ้ี า้ ขา้ จบั ปลาไมไ่ ดเ้ ห็นทวี า่ เย็นนี้คงจะไมม่ อี ะไรกนิ เป็ นแน\"่ เขาบน่ กบั ตวั เอง ในทส่ี ดุ เขาก็เก็บเบ็ดและเตรยี มพายเรอื กลับบา้ นทันใดนัน้ เองก็มปี ลาทนู ่าตวั หนงึ่ กระโดดหนปี ลาใหญข่ น้ึ มาบนเรอื ของเขาพอดี เขาจงึ ไดป้ ลาทูน่ากลับบา้ นไปเป็ นมอื้ เย็นในทส่ี ดุ :: นทิ านเรอ่ื งนส้ี อนใหร้ วู้ า่ :: จะกระทาการสงิ่ ใดใหพ้ ยายามทาอยา่ งถงึ ทส่ี ดุ แลว้ โชคจะเขา้ ขา้ งเราเอง

:: พทุ ธภาษติ :: วายเมเถว ปรุ โิ ส ยาว อตฺถสฺส นปิ ฺปทา. บรุ ษุ พงึ พยายามไปกวา่ จะสาเร็จประโยชน์ . นทิ านอสี ป เรอื่ ง สงิ โตกบั นักเดนิ ทาง ณ ป่ าแหง่ หนงึ่ สงิ โตกับนักเดนิ ทางเขา้ ป่ าไปดว้ ยกนั ระหวา่ งทางทัง้ สองผลัดกนั เลา่ เรอ่ื งและเกดิ การโตเ้ ถยี งกนั นักเดนิ ทางกลา่ ววา่ มนุษยม์ อี านาจและแขง็ แรงกวา่ สงิ โต ฝ่ ายสงิ โตก็วา่พวกของมันแขง็ แรงและมกี าลงั มากกวา่ เมอ่ื ทัง้ สองเดนิ ผา่ นอนุสรณส์ ถานแหง่ หนงึ่ เป็ นรปู ปั้นนักรบเหยยี บหวั สงิ โต ชายหนุ่มจงึ พดู ขนึ้ มาวา่ \"เจา้ เห็นไหมวา่ มนษุ ยน์ ะ่ เกง่ มากแคไ่ หน ท่ีสามารถสยบสงิ โตเจา้ ป่ าได\"้ สงิ โตจงึ ตอบกลบั ไปวา่ \"นน่ั เป็ นเพราะอนสุ รณ์สถานแหง่ นี้มนษุ ยอ์ ยา่ งเจา้ เป็ นผสู้ รา้ งขนึ้ มา ถา้ สงิ โตสามารถแกะสลกั ได้ ทา่ นก็จะไดเ้ ห็นรปู ปน้ั ท่ีมนษุ ยอ์ ยใู่ ตอ้ งุ้ เทา้ สงิ โตเชน่ กนั \" :: นทิ านเรอ่ื งนส้ี อนใหร้ วู้ า่ :: เรามักมองตนเองดกี วา่ ผอู ้ น่ื เสมอ

:: พทุ ธภาษติ :: อตฺตตฺถปญฺญา อสจุ ี มนุสฺสา. มนุษยผ์ เู ้ ห็นแกป่ ระโยชนต์ น เป็ นคนไมส่ ะอาด. นทิ านอสี ป เรอ่ื ง กระตา่ ยกบั สงิ โต วนั หนง่ึ สตั วท์ ัง้ หลายออกมาประชมุ กนั กลางป่ า กระตา่ ยฝงู หนงึ่ จงึ เสนอในทป่ี ระชมุวา่ \"สตั วท์ กุ ตวั ในป่ าควรไดร้ บั ความเสมอภาค ไมค่ วรมใี ครใหญก่ วา่ ใคร หรอื มอี านาจเหนอื คนอน่ื \" เมอ่ื สงิ โตไดย้ นิ ฝงู กระตา่ ยป่ าพดู เชน่ นัน้ ก็พดู กลบั มาวา่ \"ขา้ ก็เห็นดว้ ยกบัคาพดู ของเจา้ นะ แตน่ า่ เสยี ดายทพ่ี วกเจา้ ไมม่ กี รงเล็บและเขย้ี วทแี่ หลมคมเหมอื นทพ่ี วกขา้ มนี ะ่ ส\"ิ :: นทิ านเรอื่ งนส้ี อนใหร้ วู้ า่ :: ผทู้ อ่ี อ่ นแอกวา่ มกั เสยี เปรยี บเสมอ :: พทุ ธภาษติ :: สทฺเธน จ เปสเลน จ ปญฺญวตา พหสุ ฺสเุ ตน จ สขติ หิ กรยฺย ปณฺฑโิ ต. ภทฺโท สปฺปรุ เิ สหิ สงฺคโม.

บณั ฑติ พงึ ทาความเป็ นเพอ่ื นกบั คนทศ่ี รทั ธา มศี ลี เป็ นทร่ี กัมปี ญั ญาและเป็ นพหสุ ตู , เพราะการสมาคมกบั คนดี เป็ นความเจรญิ .