นิทานเรื่อง โมโมทาโร่

นิทานเรื่อง โมโมทาโร่…เจ้าหนูลกู ท้อ กาลคร้ังหน่ึงนานมาแลว้ มีตากบั ยายคหู่ น่ึงอาศยั อยใู่ นบา้ นหลงั เลก็ ๆ ณ หมู่บา้ นอนั ห่างไกล ทุกวนั คุณตาจะข้นึ เขาไปเกบ็ ฟื นเพือ่ นาไปขาย ส่วนคุณยายจะทาหนา้ ท่ีดูแลงานบา้ นต่าง ๆ ใหบ้ า้ นเรียบร้อยและน่าอยู่ ท่ีสุด คุณตากบั คุณยายรักกนั มาก ท้งั คูใ่ ชช้ ีวิตเลก็ ๆ อยา่ งมีความสุข ร่วมกนั มาตลอดต้งั แตแ่ ต่งงานกนั สิ่งเดียวที่คุณตากบั คุณยายเฝ้ารอแต่ ไมเ่ คยประสบความสาเร็จ คือ การไดม้ ีลกู สกั คนเพือ่ เป็นพยานแห่ง ความรัก แตห่ ลงั จากท่ีเฝ้ารอมานาน ท้งั คู่กไ็ ดแ้ ตท่ าใจวา่ พวกตนคงไมม่ ี วาสนาท่ีจะมีลูก อยมู่ าวนั หน่ึง ในขณะที่คุณตาข้ึนเขาไปเกบ็ ฟื น ส่วนคุณยายไปซกั ผา้ ริม ลาธารตามปกติ จู่ ๆ คุณยายก็สังเกตเห็นลกู ทอ้ ลูกหน่ึงลอยมาตามกระ แสน้า ลูกทอ้ มีขนาดใหญก่ วา่ ปกติและดูน่ากินมาก คุณยายจึงลยุ น้าไป เกบ็ ลูกทอ้ โดยต้งั ใจจะเก็บไวก้ ินกบั คุณตาผเู้ ป็นที่รัก แต่เมื่อคุณยายลุย น้าไปเกบ็ ลกู ทอ้ คณุ ยายก็พบวา่ ลูกทอ้ ลกู น้นั หนกั กวา่ ท่ีคุณยายคาดไว้ หลายเท่า หลงั จากเกบ็ ลกู ทอ้ ไดแ้ ลว้ คุณยายก็หอบลกู ทอ้ กลบั บา้ น จากน้นั คุณยาย กจ็ ดั โตะ๊ อาหาร แลว้ รอใหค้ ุณตาลงมาจากภูเขา ตกบ่าย เมื่อคุณตากลบั มาถึงบา้ น คุณยายก็จูงคุณตามาท่ีโตะ๊ อาหาร แลว้ ช้ีชวนใหค้ ุณตาดูลกู ทอ้ ท่ีเกบ็ ได้ จากน้นั ท้งั คู่ก็ลงมือผา่ ลูกทอ้

แตท่ นั ทีที่คุณตากบั คุณยายผา่ ลกู ทอ้ จนแยกออกเป็นสองส่วน ส่ิงท่ีคุณ ตากบั คุณยายไดเ้ ห็นก็คือ มีเดก็ ทารกเพศชายคนหน่ึงนอนร้องไหอ้ ยใู่ น ลกู ทอ้ คุณตากบั คุณยายมองเดก็ นอ้ ยที่อยใู่ นลูกทอ้ ดว้ ยความประหลาด ใจ คุณตาราพงึ วา่ “หรือน่ีคือลูกที่สวรรคส์ ่งมาใหพ้ วกเรานะยาย” คุณ ยายมองคณุ ตาแลว้ น้ากไ็ หลออกมา จากน้นั คุณยายก็พดู วา่ “ตอ้ งใช่แน่ ๆ ตอ้ งใช่แน่ ๆ” เมื่อท้งั คูเ่ ห็นพอ้ งตอ้ งกนั ความแปลกใจจึงแปร เปล่ียนเป็นความ ปล้ืมปี ติ คุณตากบั คุณยายอมุ้ เดก็ ทารกตวั นอ้ ยออกมา จากลกู ทอ้ แลว้ ขนานนามใหล้ ูกชายของพวกเขาวา่ “โมโมทาโร่” ซ่ึงมี ความหมายวา่ “เดก็ ชายลกู ทอ้ ” หรือ “เจา้ หนูลูกทอ้ ” ตามลูกทอ้ ที่คุณยาย เกบ็ มาได้ นบั จากวนั น้นั คุณตากบั คุณยายกเ็ ฝ้าดแู ลโมโมทาโร่ดว้ ยความรัก คุณ ยายทาขา้ วป้ันแสนอร่อยใหโ้ มโมทาโร่กินทุกวนั โมโมทาโร่กช็ อบกิน ขา้ วป้ันฝีมือคุณยายมาก เม่ือเวลาผา่ นไป โมโมทาโร่ค่อย ๆ เติบโตจน กลายเป็นเดก็ ที่มีจิตใจดีงาม มีร่างกายแขง็ แรง และที่สาคญั เขามี พละกาลงั มหาศาลมากกวา่ ผใู้ หญ่ ซ่ึงเทา่ กบั วา่ โมโมทาโร่คือคนที่ แขง็ แกร่งที่สุดในหมูบ่ า้ น อยมู่ าวนั หน่ึง โมโมทาโร่ไดย้ นิ เร่ืองราวเก่ียวกบั ปี ศาจแห่งเกาะโอนิงา ชิม่า ท่ีคอยรังควานผคู้ นในหมบู่ า้ นจนทุกคนหวาดกลวั กนั ไปทว่ั โมโม ทาโร่ผมู้ ีจิตใจดีงามและมีร่างกายแขง็ แกร่ง จึงขออนุญาตคุณตาคุณยาย เดินทางไปปราบปิ ศาจ

ในตอนแรก คุณตากบั คุณยายเป็นห่วงโมโมทาโร่มาก แต่เมื่อโมโมทาโร่ ขอร้องและยกเหตุผลวา่ “การช่วยเหลือผคู้ นท่ีกาลงั เดือดร้อนเป็นส่ิงที่ ควรกระทามิใช่หรือ” ในที่สุด คุณตากบั คุณยายจึงอนุญาต โดยคุณตา กาชบั ใหโ้ มโมทาโร่ระวงั ตวั ส่วนคุณยายไดท้ าขา้ วป้ันแสนอร่อยใหโ้ ม โมทาโร่นาไปกินระหวา่ งทางดว้ ย เม่ือโมโมทาโร่ออกเดินทาง เขามงุ่ หนา้ ไปยงั เกาะโอนิงาชิมา่ ดว้ ยจิตใจท่ี กลา้ หาญ แต่ก่อนที่โมโมทาโร่จะเดินพน้ จากหมู่บา้ น จู่ ๆ ก็มีหมาตวั หน่ึงปรากฏตวั ข้ึนแลว้ ถามโมโมทาโร่วา่ “ท่านกาลงั จะไปไหนน่ะ แล้ว ท่านพอจะมขี องกินติดตัวมาบ้างไหม” โมโมทาโร่ตอบวา่ “ฉันกาลงั จะไปปราบปิ ศาจท่ีเกาะโอนิงาชิ ส่วนของ กินกม็ ขี ้าวปั้นแสนอร่อยท่ีคณุ ยายทาไว้ให้ เอาอย่างนีไ้ หม ถ้าเธอยินดไี ป ปราบปิ ศาจกบั ฉัน ฉันจะแบ่งข้างป้ันแสนอร่อยให้เธอชิน้ นึง” เจา้ หมาอยากชิมรสชาติของขา้ วป้ันแสนอร่อย และมนั กค็ ดิ วา่ การไป ปราบปิ ศาจเพ่อื ช่วยเหลือผคู้ นเป็นสิ่งท่ีดี ดงั น้นั เจา้ หมาจึงขอกินขา้ วป้ัน ดว้ ย แลว้ มนั ก็ร่วมเดินทางไปปราบปิ ศาจกบั โมโมทาโร่ ในเวลาต่อมา โมโมทาโร่ไดพ้ บกบั ไก่ฟ้าตวั หน่ึงที่ปรากฏตวั ข้ึนพร้อม กบั ถามเขาวา่ “ท่านกาลงั จะไปไหนน่ะ แล้วท่านพอจะมขี องกินติดตวั มาบ้างไหม”

โมโมทาโร่ตอบวา่ “ฉันกาลงั จะไปปราบปิ ศาจท่ีเกาะโอนิงาชิ ส่วนของ กินกม็ ีข้าวป้ันแสนอร่อยท่ีคุณยายทาไว้ให้ เอาอย่างนีไ้ หม ถ้าเธอยินดไี ป ปราบปิ ศาจกบั ฉัน ฉันจะแบ่งข้างปั้นแสนอร่อยให้เธอชิน้ นึง” ไก่ฟ้าอยากชิมรสชาติของขา้ วป้ันแสนอร่อย และมนั กค็ ิดวา่ การไป ปราบปิ ศาจเพ่อื ช่วยเหลือผคู้ นเป็นสิ่งท่ีดี ดงั น้นั ไก่ฟ้าจึงขอกินขา้ วป้ัน ดว้ ย แลว้ มนั กร็ ่วมเดินทางไปปราบปิ ศาจกบั โมโมทาโร่และเจา้ หมา ก่อนถึงเกาะโอนิงาชิ โมโมทาโร่ไดพ้ บกบั ลิงตวั หน่ึงที่ปรากฏตวั ข้ึน พร้อมกบั ถามเขาวา่ “ท่านกาลงั จะไปไหนน่ะ แล้วท่านพอจะมีของกิน ให้ติดตวั มาบ้างไหม” โมโมทาโร่ตอบวา่ “ฉันกาลงั จะไปปราบปิ ศาจท่ีเกาะโอนิงาชิ ส่วนของ กินกม็ ขี ้าวป้ันแสนอร่อยที่คณุ ยายทาไว้ให้ เอาอย่างนีไ้ หม ถ้าเธอยินดีไป ปราบปิ ศาจกบั ฉัน ฉันจะแบ่งข้างป้ันแสนอร่อยให้เธอชิน้ นึง” เจา้ ลิงอยากชิมรสชาติของขา้ วป้ันแสนอร่อย และมนั ก็คิดวา่ การไป ปราบปิ ศาจเพื่อช่วยเหลือผคู้ นเป็นสิ่งท่ีดี ดงั น้นั เจา้ ลิงจึงขอกินขา้ วป้ัน ดว้ ย แลว้ มนั ก็ร่วมเดินทางไปปราบปิ ศาจกบั โมโมทาโร่ เจา้ หมาและ ไก่ฟ้า เม่ือโมโมทาโร่กบั เพอ่ื นสัตวท์ ้งั สามเดินทางมาถึงเกาะโอนิงาชิมา่ พวก เขาก็พบวา่ มีประตบู านใหญข่ วางทางอยู่ แต่โชคดี ที่โมโมทาโร่มีไก่ฟ้า

มาดว้ ย ไก่ฟ้าจึงบินขา้ มประตูไปเปิ ดกลอนจากดา้ นใน ซ่ึงทาใหท้ ุกคน ผา่ นประตูไปไดอ้ ยา่ งง่ายดาย เม่ือทุกคนเดินผา่ นประตูมาแลว้ พวกเขาก็พบวา่ เหล่าปิ ศาจกาลงั จดั งาน ฉลองด่ืมสุรายาเมาจนคอพบั คอออ่ น ขาดสติ และไมม่ ีใครสงั เกตเห็น การมาถึงของพวกโมโมทาโร่เลย เมื่อโมโมทาโร่เห็นวา่ ปิ ศาจกาลงั อ่อนแอแถมไมร่ ู้ตวั วา่ มีผบู้ ุกรุก โมโม ทาโร่ผแู้ ขง็ แกร่งและเพือ่ นสตั วท์ ้งั สามกต็ รงเขา้ จู่โจมเหลา่ ปิ ศาจที่ บงั อาจสร้างความเดือดร้อนใหช้ าวบา้ น ดว้ ยการ….จิกดว้ ยจะงอย ตอ่ ย ดว้ ยหมดั กดั ดว้ ยเข้ียวคม ๆ ถลม่ ดว้ ยผลไม้ แถมดว้ ยทา่ ไมต้ าย ตอ่ ตวั กระโดดเตะแบบควงสวา่ น จนเหล่าปิ ศาจสิ้นฤทธ์ิ เดก็ นอ้ ยที่เติบโตและมีพละกาลงั มหาศาลจากการกินขา้ วป้ันแสนอร่อย ฝีมือคุณยาย และเหล่าเพอ่ื นสตั วใ์ จสู้ท่ีพร้อมใจกนั สูด้ ว้ ยความสามคั คี ทาใหพ้ วกเขาเอาชนะเหล่าปิ ศาจไปไดอ้ ยา่ งไม่ยากเยน็ นกั ในที่สุด โมโมทาโร่กเ็ อาชนะเหลา่ ปิ ศาจไดส้ าเร็จ หวั หนา้ ของพวกปี ศาจ ยอมรับความพา่ ยแพแ้ ตโ่ ดยดี เพราะมนั รู้ดีวา่ จริง ๆ แลว้ โมโมทาโร่ยงั เหลือพละกาลงั อีกมาก ที่สามารถจดั การกบั พวกมนั ไดอ้ ยา่ งสบาย ดว้ ย เหตุน้ี หวั หนา้ ปิ ศาจจึงพดู วา่

“โปรดไว้ชีวิตพวกเราด้วยเถิด พวกเราจะไม่รังแกผ้คู นอีกแล้ว และพวก เราขอมอบสมบัติทั้งหมดที่เรามใี ห้แก่ท่านอีกด้วย” เมื่อเหลา่ ปิ ศาจใหส้ ญั ญาและมอบสมบตั ิท้งั หมดให้ โมโมทาโร่และสตั ว์ ท้งั สาวกน็ าสมบตั ิเหล่าน้นั เดินทางกลบั ไปยงั หมบู่ า้ น และแลว้ เรื่องราวท้งั หมดกจ็ บลงดว้ ยดี