นืทาน

นิทาน เรอ่ื ง มดนอ้ ยแทนคณุ

ณ. ปา่ ใหญแ่ หง่ หนง่ึ เป็นปา่ ที่อดุ มสมบรู ณม์ าก มีทั้งผลไม้ทอ่ี อกผลท้ังปี ลาธารคลอง หนองบงึ มคี รบถว้ น ขณะนนั้ เอง มลี งิ แม่ลกู ออ่ นกาลงั หอ้ ยโหนตน้ ไม้ หากนิ

ขณะท่ลี งิ แมล่ กู ออ่ นกาลงั หากินอยู่นั้น บังเอิญสายตาไดส้ ะดดุ เขา้ กบั อะไรอย่างหน่งึ

เจา้ สิ่งนนั้ กาลงั ตะเกยี กตะกายว่ายนา้ อยู่ในบึงใหญเ่ พอื่ พยายามเอาชวี ติ รอด.. เจ้ามดตวั นอ้ ย ๆ นน่ั เอง

ลงิ แมล่ กู ออ่ นรู้สกึ สงสารเปน็ ยง่ิ นกั ที่มดนอ้ ยพยายาม วา่ ยนา้ เข้าฝงั่ แตไ่ ปไดท้ ลี ะนิด และเร่ิมออ่ นแรง

จงึ หาวธิ ีชว่ ยมดนอ้ ยด้วยการ หากงิ่ ไม้ยาว ๆ ยืน่ ลงไปในนา้ เพ่อื ใหม้ ดนอ้ ยเกาะข้ึนมา

ในที่สดุ มดนอ้ ยกพ็ ยายามเกาะขนึ้ มาจนได้ จงึ ไดร้ อดจากความตาย

เจา้ มดขอบอกขอบใจลงิ แมล่ กู ออ่ นเปน็ หนกั หนา และสญั ญาว่าจะไมล่ มื บุญคุณครงั้ น้เี ลย

วนั ตอ่ มา ลงิ แมล่ กู ออ่ นกอ็ อกมาหากนิ ท่ีตน้ ไมต้ น้ เดมิ อกี เพราะมีผลมากมายในขณะทก่ี าลงั กินผลไมอ้ ยู่นน้ั ...

กเ็ ผอญิ มนี ายพรานคนหนง่ึ กาลงั มองหาสตั ว์ทก่ี าลงั จะลา่ ไดเ้ ขา้ มาถึงบริเวณนนั้ ลิงแมล่ กู ออ่ นยังไม่ เหน็ นายพราน แตน่ ายพรานไดเ้ หน็ ลงิ แมล่ กู ออ่ นแลว้ นายพรานจึง..

จงึ ซ่มุ อยหู่ ลงั พมุ่ ไม้ หวงั จะยงิ แมล่ งิ เพ่อื เอาลกู ลงิ ไปขาย

ในขณะท่ีนายพรานกาลงั จะลน่ั ไกปนื มดนอ้ ยทีล่ งิ แมล่ กู ออ่ นเคยชว่ ยไว้ ไดเ้ ห็นเหตกุ ารณ์ โดยตลอด

จงึ ไตข่ ึ้นไปกดั ตามลาตวั ของนายพราน กดั ตรงโนน้ กดั ตรงนี้ กดั ๆๆๆ กัดเท่าทจี่ ะทาได้

วนั นน้ั นายพรานไมไ่ ดอ้ ะไรกลบั บ้านเลย เขาต้องกลบั ไปบ้านด้วยความผดิ หวัง

ส่วนทางดา้ นเจา้ มดนอ้ ย กส็ ามารถหลบหลกี เงอื้ มมอื นายพรานมาได้ และดใี จมีความสขุ มากท่ี ไดช้ ว่ ยผมู้ ีพระคณุ รอดชวี ิตไปไดอ้ ย่างหวดุ หวดิ

นทิ านเรือ่ งนอี้ ยากจะบอกวา่ \"บญุ คุณต้องทดแทน แค้นไมจ่ าเป็นต้องชาระ นอ้ งๆ อย่าลมื นะวา่ เวรยอ่ มระงับดว้ ยการไม่จองเวรนะ\"