เจ้าชายน้อย

51 ดอกไมป ระดับทงั้ สนิ้ \" \"แนน อน….\" \"เชน เดยี วกบั นา้ํ นํ้าซงึ่ เธอใหฉนั ด่มื ก็เหมือนกบั ดนตรี ท้ังน้ี เพราะตองชักรอก ตองใชเ ชอื ก….เธอจําไดไ หม มนั แสนจะช่ืนใจ\" \"แนนอน…\" \"ในตอนกลางคืน เธอจะมองดูดวงดาว บา นฉันเลก็ เกินกวา ท่ีจะช้ี ใหเธอไดเห็นวามนั อยูทีใ่ ด ก็ดอี ยหู รอกทีม่ นั เปน เชน นน้ั เพราะวา สําหรบั เธอ ดวงดาวของฉนั กเ็ ปน ดาวดวงหน่ึงในบรรดาดาวทัง้ หลาย ดังนั้นเธอจะชอบดู ดาวทกุ ดวง….มนั จะเปนเพ่อื นของเธอ ะนั ฉจะใหของขวัญ เ ธอ….\" เขา หวั เราะอกี \"อา…เดก็ นอ ยเอย ฉนั ชอบเสียงหวั เราะนี้\" \"นัน่ อืะคของขวญั ของฉัน ะเชน เดยี วกับสาํ หรบั นํา้ \" \"เธอหมายความวาอยางไร\" \"คนเรามี ดวงดาวซง่ึ ไม เหมอื นกัน สําหรบั บุคคลท่เี ปนนกั เดินทาง ดวงดาวก็จะ เปน ผูนําทาง สําหับ ผอู ื่นมนั เปน เพียง ง วางจดุ เล็ก ๆเทานั้น สาํ หรับบรรดา นักปราชญ ดวงดาวนั้น กอ หเกดิ ปญ หา สาํ หรับนกั ธรุ กิจของฉัน มนั กเ็ ปน เสมอื ทองคํา ทวา ดวงดาวทกุ ดวง น้ันเงยี บ สวนเธอ เธอ จะมดี วงดาวซง่ึ ยงั ไม เคยมใี ครมีเหมือ ….\" \"เธอหมายความวา กระไร\" \"ขณะที่เธอมองดฟู า ตอ กลางคื เพราะเหตุท่ีฉันอาศยั อยูใ น ดาวดวงหน่ึง ในบรรดาดาวทง้ั หลาย เนอื่ จากฉันกําลังหวั เราะอยบู นดาวดวง ใดดวงหนึ่ง ฉะนนั้ จึงดปู ระหนง่ึ วาดาวทกุ ดวงกาํ ลงั หวั เราะดวย เธอกจ็ ะมี ดวงดาวท่หี วั เราะได\" แลวเขากห็ วั เราะอีก

52 \"และเม่อื เธอ หายเศราแลว (คน มักจะปลอบตนเองได เสมอ) เธอจะยินดีท่ี ไดมารูจักฉัน เธอจะ เปนเพ่ือนของฉัน ตลอดไป เธอจะอยาก หวั เราะกับฉนั และบาง ทีเธอจะเปดหนา ตาง อยางนี้เพื่อความสุข นนั้ … และเพ่ือน ๆ ของ เธอจะประหลาดใจท่ี เหน็ เธอหวั เราะพลาง มองดทู องฟา เธอก็ บอกกับพวกเขาไดว า \"จริง ๆนะ ดวงดาวเหลา นี้ทาํ ให ฉันหวั เราะเสมอ แหละ…\" และพวกเขา กจ็ ะคิดวาเธอเปน บา ฉันเลน ตลกกบั เธอ อยางสกปรกทีเดยี ว นะ….\" และเขากห็ ัวเราะอีก \"ก็เหมือนกบั วาแทนที่จะมอบดวงดาวใหก ับเธอ ฉนั ไดใ หล กู พรวนที่หวั เราะไดแกเ ธอ….\" แลวเขากห็ วั เราะอกี ตอ มาเขากลบั เครงขรมึ \"คนื นี้…เธอรูไหม…อยามานะ\" \"ฉนั จะไมจ ากเธอไป\" \"ฉนั คงมที า ทางเจ็บปวด…ฉันคงมที า ทางจะตาย มนั เปนอยาง นั้นเองแหละ อยา มาดเู ลย…อยามาลําบากเลย\" \"ฉันจะไมย อมจากเธอไป….\" แตเ ขามที า ทางเปน กังวล \"ท่ีฉันบอกเธอนี่…ทั้งน้ีก็เพราะงู เธอตอ งไมใ หมันกัดเธอนะ งู พวกนั้นใจรา ยนัก มนั อาจจะกัดเอาเพราะสนกุ ก็ได… \" \"ฉันจะไมจากเธอไป\" เขามีทา ทางมนั่ อกมั่นใจอะไรสกั อยาง \"จรงิ ซี มันไมม พี ิษท่จี ะกดั อกี เปนครั้งทีส่ อง\" คืนน้ันฉนั ไมเห็นตอนเขาออกเดนิ ทาง เขาหายตวั ไปโดย ปราศจากสุม เสยี ง เมอื่ ฉนั ตามเขาไปทัน เขากาํ ลงั เดนิ ดุม ๆ อยา งรวดเร็ว

53 เขาทกั ฉันแตเพยี งวา \"อา…เธอเองรึ\" แลว เขากจ็ บั มอื ฉนั ทา ทางเปน ทกุ ขอ ยู \"เธอคดิ ผดิ เธอจะเปน ทกุ ข เพราะฉนั คงมีทา ทางตาย ซ่งึ อนั ท่ี จริงมิใชค วามจรงิ ….\" ฉนั น่ิงเงยี บ \"เธอเขาใจไหม มันไกลเกินไป เธอไมสามารถแบกรา งท่หี นักนี้ ไปดวยได มันหนักเกินไป\" ฉันคงนิ่งเฉย \"มันก็เหมือนกับเปลอื กเกา ๆ ทเี่ ราทงิ้ ไมใชเร่ืองนาเศรา ท้ิง เปลือกเกา ๆ น่ี\" ฉนั ยังคงน่ิงเงียบ เขาคงรูสึกทอใจ แตยังคงพยายาม \"เธอรูส กึ ไหมวา จะดที เี ดยี ว ฉันเองจะมองดูดวงดาว ดาวทุกดวง จะเปนเชนบอนํา้ ท่ีมรี อกเกา ขน้ึ สนมิ ดาวทกุ ดวงจะดูประหนง่ึ เช้ือเชิญใหฉ ัน ดมื่ ….\" ฉันนิง่ เงียบ \"คงจะสนุกทเี ดยี ว เธอกจ็ ะมลี ูกพรวนหารอ ยลานลูก ฉนั กจ็ ะมีบอ น้ําถงึ หารอยลา นเชนกัน….\" และเขาเองก็นิง่ เงียบ เพราะวา เขากําลงั รองไห \"ตรงนน้ั แหละ ใหฉ ันเดนิ ไปคนเดียวเถิด…..\" แลว เขากน็ ง่ั ลงเพราะความกลัว เขากลา ววา \"เธอรไู หม…ดอกไมของฉัน ฉนั รบั ผิดชอบเขา และเขาชาง ออ นแอเสยี นกี่ ระไร และเขาชางไรเดียงสา เขามหี นามเล็ก ๆ ๔ หนาม ดว ยกนั ไวปองกันตวั จากภัยทง้ั หลาย….\" ฉนั เองก็น่งั ลงเพราะไมส ามารถจะยนื ตอไปได เขากลา ว \"นน่ั ไง…แคน้ีเอง…\"

54 เขาลงั เลอยูบาง แลวเขาก็กลับยนื ข้นึ มาใหม กาวไปขางหนา สวนฉันไมสามารถกระดกุ กระดกิ มแี สงแวบสะทอ นสเี หลอื ง ๆ ใกลข อเทา ของเขา เขายืนนิ่งอยคู รูหน่ึง เขาไมร อ งเลย แลวคอ ย ๆ ลมเหมอื นตนไมลม โดยไมไดกอ เสยี งแมแตเล็กนอยเพราะเปน พ้ืนทราย ๒๗ และ ขณะนี้ลวงมาหกปเ ขา น่ีแลว..ฉันยงั ไมเคยเลาเร่ืองนมี้ ากอน เลย เพือ่ น ๆ พากันดีใจที่เห็นฉันมีชวี ิตรอดกลบั มา ฉันออกเศรา ๆ แตฉัน บอกกบั เขาวา \"เปนเพราะฉันเหนือ่ ยเทา น้นั เอง….\" ตอนน้ฉี ันคอ ยหายโศกเศราบางแลว คอื วา …ยังไมหายเศรา ทีเดียวนกั แตฉนั ทราบดีวาเขากลบั ไปยงั โลกของเขา เพราะวา เชา วันรงุ ข้นึ ฉันไมพบรางของเขา รางน้ันก็ไมหนักเกินไปนักหรอก…และฉันชอบฟงเสยี ง ดวงดาวยามคํา่ คนื มนั เหมอื นลูกพรวนหา รอยลา นลกู …. แลว กม็ สี ิง่ ประหลาดเกิดข้ึน ปลอกปากซึ่งฉันวาดใหเจา ชายนอย น้นั ฉนั ลมื วาดสายหนงั ใหดวย เขาจงึ ไมสามารถผกู แกะของเขาได ฉนั จงึ สงสัยวา \"อะไรจะเกดิ ขน้ึ ท่บี นดาวดวงนน้ั บางทแี กะอาจจะไปกนิ ดอกไม เสยี กไ็ ด…\"

55 บางทีฉันก็คิดวา \"เปน ไปไมไ ด เจา ชายนอยใชค รอบแกวคลมุ ดอกไมของเขาไว ทกุ คืน และเขาก็เฝา ดูแกะของเขาเปนอยา งดี…\" ดงั นนั้ ฉันก็รูส กึ เปน สขุ และดาวทกุ ดวงกห็ ัวเราะคอ ย ๆ กับฉนั … บางทีฉันก็ราํ พงึ บอกกบั ตัวเองวา \"บางครงั้ เราก็ข้ีหลงข้ลี มื กันเหมอื นกัน ถาเย็นวนั หนึ่ง เขาลืม ครอบแกว หรือ เจาแกะยองออกมาไดในตอนกลางคืน เปนเสร็จแน..\" ลกู พรวนกด็ เู หมือนจะรา่ํ ไหกนั ท่วั หนา….. นแี่ หละคอื ความลับอันยง่ิ ใหญ คณุ ซ่งึ รกั เจาชายนอ ยเชน กนั กบั ฉนั ทกุ สิ่งในจักรวาลจะดูเหมือนกันไปหมด ถา หากวามีทีใ่ ดที่หนึง่ ซึง่ เราไมร ู แนว าหนใดน้นั มีแกะตัวหนึ่งซึ่งเราไมท ราบวา มนั ไดกินดอกกุหลาบเขา ไป หรือเปลา…. จงมองดูทอ งฟา จงถามตวั คุณเอง เจาแกะกินดอกไมไปหรอื เปลา นะ ? … แลวคณุ จะเหน็ วา ทกุ สิ่งทกุ อยางเปลี่ยนไปหมด… และจะไมมผี ูใ หญคนใดเลยทจี่ ะเขาใจวาส่งิ นั้นมคี วามสําคญั เพียงไร… สาํ หรับฉนั ภาพน้เี ปน ภาพทง่ี ามท่ีสดุ และเศราทีส่ ดุ ในโลกทเี่ ปน ภาพเดียวกับภาพหนากอน แตฉันวาดมันซํ้าอกี เพอ่ื ช้ใี หค ณุ เห็นวา ทนี่ เ่ี อง ซงึ่ เจาชายนอยไดปรากฏบนโลกเรา และไดห ายไป จงมองภาพน้อี ยางตั้งอกต้ังใจ เพอ่ื จะไดแ นใจวา จะไดจํา ภาพนีไ้ ด ถา หากวันหนง่ึ คุณมีโอกาสเดนิ ทางไปในแอฟรกิ า ใน

56 ทะเลทราย และถา บงั เอญิ คณุ มีโอกาสผานไปทางน้นั ฉนั ขอรองคณุ อยารบี รอนไป รอสกั ครูหน่ึงตรงจดุ ใตด วงดาวน้ัน ถาหากมเี ด็กเล็ก ๆ คนหน่งึ มาทักคณุ ถา เขาหวั เราะ ถา เขามี ผมทอง ถาเขาไมตอบคําถามของคณุ เวลาคณุ ถาม คุณจะเดาไดท นั ที วา เขาคือใคร ไดโ ปรดกรณุ าชวยสงขา วถึงฉันดวนวา เขากลบั มาแลว อยา ปลอ ยใหฉันเศราโศกตอ ไปอีกเลย