The invisible

c เรอ่ื ง The invisible ผู้เขยี นบท นางสาว ธันย์ชนก จักรา ชน้ั 5/11เลขที่ 8 เสนอ คุณครศู ริ พิ ร สดุ ตรง เอกสารฉบบั นเ้ี ปน็ สว่ นหนึ่งของรายวชิ า นาฏศิลป์ รหัส ศ 32102 เรอื่ ง การเขยี นบทละคร ภาคเรยี นท่ี 2 ปกี ารศกึ ษา 2564 โรงเรียนเฉลมิ พระเกียรตสิ มเดจ็ พระศรนี ครนิ ทร์ ภูเก็ต ในพระราชปู ถมั ภ์ สมเด็จพระเทพรตั นราชสดุ า ฯ สยามบรมราชกุมารี

โครงเร่ือง เรอื่ ง The invisible รูปแบบ โศกอนาฏกรรม เจตน์และเจินกำลังจะแต่งงำนกันและใชช้ วี ิตคู่ร่วมกนั อยำ่ งมีควำมสุขแตแ่ ล้วเจินกป็ ระสบ อุบตั เิ หตรุ ถควำ ทำใหเ้ จนิ มีอำกำรโคม่ำ เจตนท์ ีอย่ไู กลกบั เจิน ไมส่ ำมำรถไปหำเจนิ ทโี รงพยำบำลไดใ้ นทันที เพรำะตดิ งำนทเี กำะพีพี และพำยุเขำ้ ทำให้ไม่สำมำรถออกเรอื ได้ เจตนจ์ ึงตอ้ งรอเวลำเพือมำหำเจนิ ทโี รงพยำบำลอยำ่ งไรจ้ ดุ หมำย แต่แล้วจๆู่ เจนิ กม็ ำหำเจตน์โดยไรร้ ่ำงกำยมเี พียงวณิ ญำณทีสำมำรถมองเหน็ แตไ่ มอ่ ำจจบั ต้ องได้ เจตน์จึงใช้เวลำอยูก่ ับวิณญำณของเจนิ ขณะทีไม่สำมำรถกลับกรุงเทพ โดยทไี มร่ ู้เลยวำ่ ในอนำคตจะเป็นเช่นไร

ตัวละครและอปุ นิสยั ตวั ละคร 1. ชอ่ื เจตน์ แสดงเป็น พระเอก อาชพี ช่างภาพ 2. ชอื่ เจนิ แสดงเปน็ นางเอก อาชพี เจา้ ของร้านเครือ่ งประดบั 3. ชอ่ื แดน แสดงเปน็ เพ่อื นพระเอก อาชพี หมอ 4. ชอื่ วทิ ย์ แสดงเปน็ หมอ อาชีพ อาจารย์หมอ อุปนิสัย 1. เจตน์ ภำยนอก : ลูกครึงไทย-อเมรกิ ัน สงู มีรอยสัก ผวิ สีนำ้ ผึ้ง มมี ดั กลำ้ ม ผมยำว ตำสนี ้ำผึง้ ตำสองชน้ั ปำกเป็นกระจบั รูปปีกนก ค้วิ เขม้ สันกรำมคม จมกู โดง่ ภำยใน : จติ ใจดี อบอนุ่ มีทัศนคติทีดี รักครอบครวั ชอบเก็บทกุ อยำ่ งไปคิดมำก มีควำมเป็นผูน้ ำ มีควำมคิดเป็นของตัวเอง ชอบถำ่ ยรูป 2. เจนิ ภำยนอก : ตัวเล็ก ผมยำว ผวิ ขำวอมชมพู คิว้ เรียวเข้ม ตำสนี ำ้ ตำล จมกู โดง่ ปลำยรน้ั มีลกั ยม้ิ ยิ้มสวย ปำกอวบอมิ เป็นกระจบั นิ้วเรียวสวย ชอบใส่เครอื งประดับ ภำยใน : จติ ใจดี รกั สัตว์ รกั ครอบครัว มคี วำมคิดสร้ำงสรรค์ ทัศนคติดี เปน็ ผนู้ ำแลผู้ตำมทีดี 3. แดน ภำยนอก : ผวิ ขำว ตัวสงู ควิ้ เขม้ จมูกโด่ง ใส่แว่น ตำชน้ั เดยี วสดี ำ ปำกเรียวสวย ภำยใน : เชือมันในควำมคิดของตัวเอง อัธยำศยั ดี รอบคอบ 4. อำจำรยห์ มอ ภำยนอก : ใส่แวน่ ร่ำงอวบ ดมู ภี มู ฐิ ำน ผมหงอก ภำยใน : เชอื มันในควำมคิดของตวั เอง รอบคอบ ขยัน

ฉาก : บทละคร/บทสนทนา : ฉากท่ี 1 ตัวละคร : บนรถ เส้อื ผา้ ตัวท1ี : เจิน ใสร่ องเท้ำสน้ สูงสีเบจ เสอื้ ยดื สีขำว คลมุ เสื้อคำรด์ ิแกนสเี ขยี ว กำงเกงยนี สส์ ีออ่ น ใสส่ ร้อยเงนิ - เปดิ ฉำก - บรรยาย : เจนิ คยุ โทรศพั ทก์ ับเจตนข์ ณะขบั รถกลบั บำ้ น เจตน์ไม่สำมำรถไปวัดแหวนแต่งงำนพรอ้ มเจนิ ไดเ้ พรำะเจตนต์ ้องไปถำ่ ยภำพ Pre Wedding ให้ค่รู ักชำวต่ำงชำติทีเกำะพพี ี และไปดสู ถำนทีแต่งงำนของตัวเอง หลงั จำกวำงสำย เจินก็ขับรถตรงกลับบำ้ น แต่แลว้ ก็มรี ถยนต์คันหนึงยูเทิร์นตัดหน้ำรถของเจิน ทำใหเ้ จนิ ประสบอบุ ัตเิ หตรุ ถควำ เจนิ : ฮัลโหลพีเจตน์ เจนิ วัดไซส์แหวนเสร็จแล้วนะคะ เหลอื วัดแคข่ องพเี จตน์กเ็ รยี บร้อยแล้ว เจตน์ : โอเคครับ แล้วเป็นยังไงบำ้ ง ทุกอยำ่ งโอเคดีใชไ่ หม เจนิ : อื้อ แต่เสียดำยจงั ทีพีไมไ่ ดม้ ำดว้ ย แต่เจนิ ได้ลำยแหวนทชี อบแลว้ นะ ไวเ้ รำคอ่ ยไปเลอื กพรอ้ มกันวนั ทีพเี จตน์กลับมำเนอะ เจตน์ : โอเคคะ่ ทกุ อย่ำงเรียบร้อยดีก็ดีแลว้ เดยี๋ วพรงุ่ นพี้ ีก็กลับแล้ว นังเรอื ไปภูเก็ตแลว้ ขน้ึ เครืองไฟลท์เชำ้ เลย ง้ันเรำไปทีร้ำนเจินกันตอนเยน็ เนอะ เจิน : อื้อ โอเคเลย แล้วนี…ทนี นั เป็นไงบำ้ ง หำดสวยมัย้ วนั แต่งงำนเจนิ อยำกได้ววิ หำดสวยๆเลย เจตน์ : เรียบรอ้ ยดคี รับ พวี ำ่ สวยเลยนะ แต่รอเจ้ำสำวของพมี ำดดู ้วยดีกว่ำ เกิดไม่ถูกใจขึน้ มำแลว้ เจำ้ สำวหนีงำนแตง่ พีจะแต่งงำนกับใครล่ะ เจิน : ฮำ่ ๆ ใครจะหนีล่ะ พเี จตน์ของเจินนะ่ มคี นเดียว ถ้ำไมแ่ ต่งกไ็ มร่ ้จู ะหำพไี ด้จำกทีไหนแลว้ เจตน์ : ปำกหวำนเชยี วเรำ แล้วนีอยไู่ หนครับ ทำนอะไรหรอื ยงั เจิน : เจนิ กำลังขับรถกลับบ้ำนอยู่ เนยี ใกลถ้ ึงแลว้ แมฝ่ ำกอำหำรไว้กบั นอ้ งผูช้ ่วยทีรำ้ นเลยวำ่ จะกนิ ข้ำวทบี ำ้ นเลย แลว้ พีเจตนก์ ินอะไรหรือยัง

เจตน์ : เรยี บรอ้ ยคะ่ แลว้ ขบั รถอยู่คุยโทรศัพท์อยูไ่ ด้ยังไง ตง้ั ใจขบั รถเลยค่ะ พีไม่กวนแลว้ ใกลเ้ ข้ำนอนค่อยโทรมำหำพเี ข้ำใจไหมคะ เจิน : โอเคคะ่ บ้ำยบำยพเี จตน์ เจินขบั รถก่อนนะ ถงึ บำ้ นอย่ำงปลอดภยั แน่นอน เจตน์ : ครบั ผม พรี กั เจนิ นะ เจ้ำสำวของพี บรรยาย: หลังจำกวำงสำย เจินก็ขบั รถตรงกลบั บ้ำน แต่แลว้ ก็มีรถยนตค์ นั หนึงยเู ทิร์นตัดหน้ำรถของเจิน ทำใหเ้ จินประสบอุบตั เิ หตรุ ถควำ เจนิ ใกล้หมดสติ ภำพตรงหนำ้ เรือนลำง เจนิ พมึ พำออกมำแทบไม่เปน็ คำ ภำพสุดทำ้ ยทเี ห็นคือภำพของกลุม่ ควนั จำกตัวรถ ก่อนทกุ อย่ำงจะมดื ดบั เป็นสีดำ เจิน : เจินก็รักพีเจตน์…เจำ้ ชำยของเจิน - ปดิ ฉำก -

บทละคร/บทสนทนา ฉากที่ 2 ฉาก : ห้องพักของเจตน์ทโี รงแรมในเกำะพพี ี ตวั ละคร : ตัวที 1 : เจตน์ ตัวที 2 : เจนิ ตัวท3ี : แดน เส้ือผา้ : เจตน์ (วนั ที1) : เสอื้ คลมุ อำบนำ้ สนี ำ้ เงินเข้ม รองเท้ำสลปิ เปอร์สีขำว : เจิน : เส้อื ยดื สีขำว คลมุ เส้อื คำรด์ ิแกนสเี ขยี ว กำงเกงยีนส์สอี อ่ น ใสส่ ร้อยเงนิ ใสร่ องเท้ำส้นสงู สเี บจ - เปดิ ฉำก - บรรยาย: เจตน์พึงอำบน้ำเสรจ็ และมโี ทรศพั ทเ์ ข้ำจำกเพือนสนทิ คอื แดน เมือรับสำยแดนกพ็ ูดด้วยนำ้ เสียงร้อนรน เจตน์คุยกับแดนดว้ ยนำ้ เสยี งปนสะอนื้ และทำตวั ไมถ่ ูก เจตน์ : ฮลั โหล มึงมีไรวะ โทรมำดกึ ดืน แดน : เจตน์ มึงอยูไ่ หนวะ เจตน์ : อยเู่ กำะพีพที กี ระบี มำถำ่ ยงำนให้ลกู ค้ำเนยี ทำไม แดน : เจตน์ มึงทำใจดๆี นะเวย้ เจตน์ : … แดน : แฟนมึงโดนรถชน รถควำ ตอนนี้อยู่หอ้ งไอซยี ู อำกำรโคม่ำเลยว่ะ เจตน์ : แลว้ แลว้ ตอนน้ีเจินเปน็ ไงบ้ำง แดน เคำ้ เป็นอะไรมำกมย้ั มึง มึงชว่ ยเขำดว้ ยนะ ขอร้องแดน เดี๋ยวกไู ปภเู ก็ตแล้วไปสนำมบนิ ตอนนเี้ ลย แดน มึงอย่ำให้เจนิ เปน็ อะไรนะ ขอรอ้ ง ช่วยเขำที ทำยงั ไงกไ็ ด้แดน แดน : เจตนม์ งึ ใจเย็นๆ ตอนน้เี ขำอยู่ในมอื หมอแลว้ กู กรู ับประกันไม่ไดเ้ ลย กกู ็ทำอะไรไมถ่ กู เหมือนกนั เลยปลอ่ ยเคสใหห้ มออกี คนไปแลว้ มงึ ไม่ต้องห่วง ตอนนเ้ี ขำอยู่กบั หมอทเี ก่งทีสุดในโรงพยำบำลแลว้ กเู ชอื วำ่ เจินเกง่ เขำตอ้ งรอดออกมำไดเ้ ว้ย เจตน์ : แดน ขอร้อง กูเสียเขำไปไม่ไดจ้ รงิ ๆ

แดน : กรู ูเ้ จตน์ มงึ ตอ้ งเขม้ แขง็ นะเว้ย กูโทรหำแม่น้องแล้ว นำ่ จะกำลงั มำ ยังไงมงึ บอกพสี ำวมึงเอำไวก้ อ่ นเลย เขำจะได้ไปรับมึงทสี นำมบิน ทำใจดๆี อย่ำเปน็ อะไรไปอกี คน กรู ้มู งึ เป็นหว่ งเจิน แตม่ ึงเชอื กู ว่ำน้องจะตอ้ งปลอดภยั แล้วมึงก็เดนิ ทำงปลอดภยั เรอื รอบดกึ ๆแบบนมี้ นั อันตรำย เจตน์ : ขอบคุณมำก กูฝำกด้วยนะ มีอะไรมงึ บอกกนู ะ กูจะรีบไป เจตน์วางสายจากแดน บรรยาย: เจตน์รบี โทรไปหำพนังงำนของโรงแรม เมือไดค้ วำมกโ็ ทรกลับหำแดน เจตน์ได้แตน่ งั ร้องไหอ้ ย่ำงเงียบๆ แต่จู่ๆก็มีเสยี งเจินลำงๆ จงึ จุดเทียนหอมเพือผอ่ นคลำย แต่กลับได้ยินเสียงและภำพของเจนิ ชัดขนึ้ เจตน์ : สวัสดีครับ ผมต้องกำรเช็คเอำท์และตอ้ งกำรเรอื ไปภเู ก็ตตอนนเี้ ลยครับ พนงั งำน: ขออภัยดว้ ยนะคะคุณลูกค้ำ เนืองจำกตอนน้ดี กึ แล้ว ก็เลยไมม่ ีเรอื แลน่ แลว้ ค่ะ อีกอย่ำง ลมทะเลกำลังจะเข้ำคะ่ เลยทำใหไ้ ม่สำมำรถเดินเรือได้จนกว่ำลมทะเลจะหมดเลยคะ่ เจตน์ : แล้วแบบน้ีถำ้ มีธรุ ะด่วนตอ้ งทำยงั ไงล่ะครบั ! พนกั งำน : ทำงเรำไมส่ ำมำรถควบคุมสภำพอำกำศไดจ้ ริงๆคะ่ ยงั ไงทำงเรำตอ้ งขอโทษตรงนี้ดว้ ยจรงิ ๆคะ่ เจตน์วางสายจากพนกั งงานอย่างหวั เสีย เจตนโ์ ทรหาแดน เจตน์ : แดน เจนิ เป็นไงบำ้ งวะ แดน : ยงั ไมอ่ อกมำจำกหอ้ งไอซียเู ลยว่ะ เจตน์ : ยงั ไงฝำกด้วยนะ กขู นึ้ ไปกรงุ เทพไมไ่ ดเ้ ลยวะ่ แดน : อ่ำว ทำไมวะ เจตน์ : คนื นไ้ี ปไม่ไดเ้ พรำะดกึ แลว้ พรงุ่ นี้พำยจุ ะเข้ำ ถึงวันไหนก็ยงั ไมร่ ู้ แดน : เออใจเย็นๆเวย้ กูจะอัพเดทให้เรอื ยๆ มึงไมต่ ้องเป็นห่วงทำงน้ี แม่เจนิ ก็มำแล้ว มึงไมต่ อ้ งกงั วล เจตน์ : ฝำกด้วยนะแดน มอี ะไรโทรมำหำกูได้ตลอดทงั้ คืนเลย ฝำกเจนิ ดว้ ย อยำ่ ให้เขำเป็นอะไรไปนะ ขอรอ้ ง แดน : เออ ไมต่ อ้ งเปน็ หว่ ง เชือมือหมอไดเ้ ลย เจินจะต้องปลอดภัย เจตน์ : อือ ขอบคุณมำกนะ ยงั ไงกลบั วนั ไหนกูจะรบี บอก แดน : โอเค เจอกัน

เจตน์วางสายจากแดน เจตน์นั่งร้องไห้และพมึ พากบั ตวั เอง เจตน์ : เจนิ ตอ้ งปลอดภัยนะ ตอ้ งอยู่แตง่ งำนกบั พีกอ่ นนะ ไหนบอกวำ่ จะถงึ บำ้ นอย่ำงปลอดภัยไง ทำไมถึงเป็นแบบน้ี เจตน์ : กลับมำอย่ดู ้วยกนั กอ่ นนะ สัญญำว่ำหลังจำกน้เี จนิ จะไม่เจ็บปวดแบบน้ีอีกแล้ว เจนิ : พีเจตน์ เจตน์ : … เจิน : พเี จตน์ ได้ยนิ เจินไหม เจตน์มองรอบหอ้ ง เจิน : พเี จตน์ เจินอยู่นีไง เจตน์เดนิ ไปจดุ เทยี นหอมกลนิ่ โปรดของตนและเจนิ เพื่อให้ตัวเองผอ่ นคลาย เจิน : พีเจตน์ เหน็ เจนิ ไหม เจตน์ : เจิน… เจตน์เหน็ ภาพเจินแบบลางๆแลว้ ค่อยๆชัดข้นึ เรอ่ื ยๆตามความเขม้ ของกลนิ่ เทียนหอม เจิน : พีเจตน์ ฮกึ เจตน์ : เจนิ เจตนร์ บี เดนิ เข้าไปกอดเจิน แตก่ อดไม่ได้ เพราะเจินเปน็ วิณญาณ เจตนจ์ ึงทะลผุ า่ นตัวเจนิ เจตน์ : เจนิ …ทำไม… เจนิ : เจนิ ไมร่ ู้ พเี จตน์ เจนิ ขอโทษ เจตน์ตกใจ ทาตัวไมถ่ กู เจินเอาแตย่ นื รอ้ งไหพ้ ดู ออกมาแทบไมเ่ ปน็ คา เจตน์ : เจนิ พี พีขอโทษ ถำ้ เรำไมค่ ุยโทรศัพท์กนั ทุกอย่ำงคงไมเ่ ปน็ แบบน้ี เจนิ : ไมพ่ เี จตน์ เจนิ ขบั รถอยดู่ ีๆกม็ รี ถมำปำดหน้ำ รถเจินเลยควำ พอเจนิ หมดสติ เจนิ ก็ ก็ร้สู กึ ว่ำมันโหวงๆ เจินอยทู่ ีไหนก็ไมร่ ู้ ทกุ อยำ่ งมันมืดไปหมดเลยพีเจตน์ รู้ตวั อีกทีเจนิ กม็ ำอยู่ในห้องพเี จตน์แล้ว เจตน์ : เจินจริงๆใช่ไหม ทำไม ทำไมมันเปน็ แบบนี้ พไี มเ่ ข้ำใจเลย เจิน : เจนิ ไมร่ เู้ ลยพีเจตน์ เจินเหมือนวิณญำณออกจำกร่ำงเหมอื นในหนังทีดเู ลย เจตน์ : พีไม่เขำ้ ใจจรงิ ๆ แดนมนั โทรมำหำพี บอกว่ำเจินอำกำรหนัก โคม่ำ ยงั ไมอ่ อกจำกห้องไอซยี เู ลยดว้ ยซำ้

เจนิ : พีเจตนต์ อ้ งรีบพำเจนิ กลับกรุงเทพนะ เจนิ ไมร่ เู้ ลย เหมอื นจะมีแค่พีทชี ว่ ยเจินได้ พเี จตน์พำเจนิ กลบั ไปนะ เจินไม่รู้วำ่ จะกลับเขำ้ รำ่ งไดไ้ หม แต่ถำ้ มันเปน็ แบบนี้ต่อไปมนั ไมด่ ีแน่ๆ เจตน์ : เจินรอหนอ่ ยนะ พีสัญญำวำ่ จะพำเจินกลบั ไปให้ได้ เจนิ ตอ้ งกลบั มำอยกู่ ับพี กลับมำแตง่ งำนกับพกี อ่ นนะ เข้ำใจไหม เจิน : อื้อ บอกแล้วไง ว่ำจะแตง่ งำนกับพเี จตน์ อยกู่ ับพีเจตน์ เจินและเจตนย์ ้มิ ให้กนั ทง้ั น้าตาและแดนโทรหาเจตน์ เจตน์ : ฮลั โหลแดน วำ่ ไง เจนิ เป็นอะไร แดน : เจินพน้ ขดี อันตรำยแล้ว มงึ ไมต่ ้องเป็นหว่ ง แต่กย็ งั ไมฟ่ น้ื เพรำะอำกำรคอ่ นข้ำงหนัก ตอนนย้ี ำ้ ยเจนิ ไปหอ้ งพักผู้ปว่ ยแล้ว เจตน์ : ขอบคุณมำกนะเวย้ ขอบคุณจรงิ ๆแดน ขอบคุณทุกคนเลย กูจะรบี กลับไป แดน : เออ ไมต่ อ้ งเปน็ ห่วงทำงนี้ กจู ะช่วยดแู ลให้อกี คน มงึ ก็ดแู ลตัวเอง อย่ำเป็นอะไรไปอกี คน เจตน์ : อือ ขอบใจมำก เจตน์ : แดน เจตนล์ ังเลที่จะพูดกบั แดนเรือ่ งทวี่ ณิ ญาณของเจนิ เรียกแดนสลับกบั มองหนา้ เจิน แดน : วำ่ เจตน์ : ไม่มอี ะไร ขอบคุณจริงๆนะเว้ย แดน : เออ ไมเ่ ปน็ ไร แค่เจินฟ้นื แลว้ วันแต่งงำนชว่ ยโยนดอกไมใ้ หม้ ำลงทกี ูพอ เจตน์ : เออ ไว้กจู ะล็อคใหเ้ ลย แดน : ฮ่ำๆ แคน่ ี้แหละ ไปนอนได้แล้ว กตู อ้ งไปดูคนไข้คนอืนต่อแล้ว เจตน์ : อือ เจตนว์ างสายจากแดนแลว้ หนั มาคยุ กันเจนิ เจตน์ : เจินปลอดภัยแลว้ นะ ต่อไปนพ้ี จี ะไม่ใหเ้ กดิ อะไรแบบน้ขี ้ึนอกี แล้ว เจินจะต้องปลอดภยั จนกว่ำจะถงึ วันทีเจนิ ฟ้นื และกลบั เข้ำร่ำงเลย สัญญำกบั พนี ะคนเกง่ เจนิ : อื้อ เจนิ จะต้องกลับไปอย่กู บั พใี ห้ได้สิ เรำสัญญำกนั แลว้ ไงว่ำจะแต่งงำนกัน มลี กู แลว้ ก็พำลูกกลบั ไปอยู่ทีบ้ำนพที อี เมรกิ ำ เจตน์ : ทีพดู มำตอ้ งทำให้หมดเลยนะ หำ้ มคืนคำเด็ดขำดเลย เจนิ : อยูแ่ ลว้ สิ พเี หนือยไหมวนั น้ี พกั ผ่อนไดแ้ ลว้ นะ เจนิ ไมอ่ ยำกให้เจำ้ บ่ำวของเจินโทรมนะ เด๋ยี วไมห่ ล่อ

เจตน์ : ถ้ำพีตืนมำแล้วจะเจอเจินใชไ่ หม เจนิ : อื้อ เจินไมไ่ ปไหน สัญญำ จะเฝ้ำพีจนกว่ำจะตนื เลย เจตน์ : ขอบคุณครับ พรี กั เจินนะ เจนิ : เจนิ กร็ กั พเี จตน์ - ปิดฉำก -

บทละคร/บทสนทนา ฉากที่ 3 ฉาก : โรงพยำบำล หนำ้ ห้องไอซียู ตัวละคร : ตวั ท1ี : แดน เสือ้ ผ้า : ตัวท2ี : เจตน์ : ตวั ท3ี : อำจำรยห์ มอ : แดน : ชดุ กำวน์ : เจตน์ : เสือ้ เช้ิตสดี ำ กำงเกงแสล็คสีดำ รองเทำ้ หนัง : อำจำรย์หมอวทิ ย์ : ชดุ กำวน์ - เปดิ ฉำก - บรรยาย: แดนโทรหำเจตนห์ ลังจำกเจตนถ์ งึ กรุงเทพ ว่ำเจนิ อำกำรทรุดลง เจตนเ์ ลยรีบวงิ ไปหน้ำห้องไอซยี ู เจินร้สู ึกเจบ็ ข้นึ เรือยๆ และร่ำงของเจนิ เริมเลือนลำง เจตน์ไปถึงหน้ำหอ้ งไอซียู จึงโวยวำยกบั แดน แดน : เจตน์ อยไู่ หนวะ เจตน์ : อยหู่ นำ้ Reception กำลงั เดนิ ไปแลว้ ทำไม แดน : อำกำรเจินทรดุ ลงแล้ว เจนิ หยุดหำยใจชัวครำว มงึ รีบมำเลยเจตน์ เจตนต์ ดั สายท้ิง เจตน์ว่ิงมาถึงหน้าหอ้ งไอซียู แดนยนื รอเจตน์อยู่ เจตน์ : แดน เจินเป็นไงบ้ำง มึง มงึ ตอ้ งชว่ ยเจนิ ให้ได้นะ ขอรอ้ ง ทำยังไงกไ็ ด้แดน แดน : เจตน์ ตอนนช้ี พี จรเจินลดลงแล้ว มนั ทำอะไรไมไ่ ด้ นอกจำกปม๊ั หัวใจ ถ้ำไม่ป๊มั โอกำสทเี จนิ จะรอด มนั ไม่ถงึ สบิ เปอรเ์ ซน็ ด้วยซ้ำ เจตน์ : แล้วทำไม รออะไรอยู่ แฟนกูกำลังจะตำยแลว้ แดน ทำไมไมป่ ั๊มหัวใจ หรอื ญำติต้องเซ็นอะไร เอำมำให้กูเซน็ เดย๋ี วนี้ แดน มึงทำอะไรสักอยำ่ งสิวะ! แดน : เจตน์ ป๊มั หัวใจไม่ไดแ้ ปลว่ำจะรอด มงึ รไู้ หม วำ่ ปั๊มหัวใจมันทำใหค้ นไขเ้ จ็บยิงกวำ่ โดนคนสิบคนเหยียบเสยี อีก โชคร้ำยหน่อย กระดกู ซีโครงอำจจะหกั ทงั้ หมดเลย หรอื ถำ้ รอดในสบิ เปอร์เซ็นนัน้ เจนิ อำจจะตอ้ งกลำยเป็นเจ้ำหญิงนทิ รำ อีกอยำ่ ง กูไม่ได้เป็นคนดูแลเคสของเจนิ เจตน์ : งัน้ ไหน มงึ ไปเรยี กมำ หมอคนไหนดแู ลเคสเจนิ ไปตำมมำ แลว้ แม่เจินไปไหน

แดน : คุณแม่เจนิ เป็นลม หมดสติไปแล้ว เจตน์ : แดน กูขอร้อง ทำยงั ไงก็ได้ ใหเ้ จินกลับมำ เจตน์ : อ๋อ แดน กรู ู้แล้ว มงึ ตลอดเวลำสองวันทกี ูตดิ อยู่ทีเกำะ วิณญำณของเจินไปอยู่กบั กู เมอื กี๊ก็อยกู่ บั กู อย่จู นก่อนถึงหอ้ งไอซยี ู แต่เจินบอกวำ่ เจินเจบ็ แล้วภำพเจนิ ก็ค่อยๆลำงไปเลย เจนิ ต้องกำลงั กลบั เขำ้ ร่ำงอยแู่ นๆ่ แดน ขอรอ้ งทำยังไงกไ็ ด้ ขอแคห่ ้ำนำทกี ไ็ ด้ เจนิ กำลงั กลบั อยู่แนๆ่ แดน : เจตน์ กรู ้วู ่ำมงึ เสยี ใจมำก แล้วกบู อกแลว้ ใชไ่ หม วำ่ อย่ำเป็นอะไรไปอกี คน แตต่ อนน้ีมึงเหมอื นคนบำ้ ไปแล้วเจตน์ มงึ กร็ ู้วำ่ กเู ป็นหมอ มงึ พดู เรอื งแบบนี้ใหไ้ ด้อะไรขน้ึ มำ มึงคิดว่ำกจู ะเชือเรอื งทมี งึ กขุ ึน้ มำมำกกว่ำวทิ ยำศำสตรห์ รอวะ เจตน์ : แดน กูไม่ได้แต่งเรอื ง ไมไ่ ดก้ ุเรอื งอะไรท้ังนั้น เชอื กนู ะ ขอร้องปมั๊ หัวใจให้เจนิ เถอะ กูเชือว่ำเจนิ เกง่ เจนิ ตอ้ งกลบั เขำ้ ร่ำงได้แนๆ่ แดน : ง้ันมงึ ดูนี มึงจะได้รสู้ ำเหตุ ว่ำทำไมคุณแม่ของเจินถงึ ไดเ้ ปน็ ลม ตอนทีลกู ของตวั เองอำกำรทรดุ ลง และสำเหตุทหี มอทดี แู ลเคสของเจนิ ไมย่ อมปั๊มหวั ใจใหเ้ จิน แดนหยบิ ซองกระดาษสนี ้าตาลให้เจตน์ เจตนด์ งึ กระดาษอ่านออกมาพรอ้ มร้องไห้เสยี งสะอืน้ เจตน์ : หำกเกดิ เหตกุ ำรณร์ ้ำยแรงเกดิ ข้ึน จนต้องตกอยใู่ นสภำวะเจ้ำหญิงนทิ รำ หรอื ไมส่ ำมำรถรกั ษำได้ ข้ำพเจ้ำ นำงสำว จำรญิ ำ ประกอบสกุล ขอ ขอปฏิเสธกำรย้อื ชีวิตทกุ รปู แบบ เจตน์ : ทำไม ทำไมเจนิ ไม่เคยบอกกเู ลย ฮกึ ทำไมไม่เคยบอกกูเลย วำ่ เขยี นพินัยกรรมฉบับน้ีไว้ เจตนท์ รุดตัวลง ร้องไหอ้ ย่างใจสลาย แดน : แม่เจินบอกวำ่ เจินเขียนและบอกกบั แมไ่ ว้นำนแล้ว แต่กไ็ มค่ ิดวำ่ พินยั กรรมจะถกู เปดิ เรว็ ขนำดน้ี เจตน์ : แล้วกูจะอยู่ยงั ไงวะแดน ชวี ิตกทู ไี มม่ เี ขำอะ กจู ะอยู่ไปเพืออะไรวะ ทกุ อยำ่ งมันกำลงั ดีแลว้ แทๆ้ แต่ ฮกึ ทำไมมันถึงเป็นแบบนีว้ ะ แดน : ในเมอื มนั เปน็ แบบนี้ มึงตอ้ งเคำรพกำรตัดสินใจของเขำแล้วว่ะ กู กเู สยี ใจเหมือนกัน ทีช่วยอะไรไมไ่ ด้ ตอนนี้กำรทียังไมถ่ อดเครืองช่วยหำยใจของเจิน คงเป็นวิธีสดุ ท้ำยแล้วทจี ะยือ้ เจนิ ไวใ้ หไ้ ด้นำนทีสุด สดุ ท้ำยเขำกต็ ้องไปวะ่ เจตน์ เจตน์ : แดน ฮึก กอู ยไู่ ม่ได้ ขอรอ้ ง อาจารย์หมอเดินออกมาจากหอ้ งไอซยี ู อำจำรย์หมอวิทย์: เสียใจด้วยนะครับ คนไข้เสยี ชวี ิตเวลำ สิบนำฬกิ ำสิบนำที พร้อมเดก็ ในทอ้ ง อำยคุ รรภ์สสี ปั ดำห์ เจตน์และแดนตกใจ

แดน : หมำย หมำยควำมวำ่ ยังไงนะครบั อำจำรย์หมอวทิ ย์: กอ่ นหน้ำนี้ ในตอนทคี นไข้ยงั อยูใ่ นสภำวะพ้นขดี อันตรำย เดก็ ในทอ้ งกพ็ ้นขดี อันตรำยแล้วครับ มีแคค่ ุณแมข่ องคนไข้ ทรี ู้ว่ำคนไข้ตง้ั ครรภ์ แล้วเขำบอกหมอ วำ่ ขอเป็นคนบอกเอง ว่ำคนไข้กำลงั ตัง้ ครรภอ์ ยู่ พอคนไข้อำกำรทรุด ด้วยสภำวะครรภท์ ไี ม่แขง็ แรงเนอื งจำกประสบอุบตั ิเหตมุ ำ ทำใหเ้ ขำเสียชีวติ พร้อมกับคนไข้ หมอเสยี ใจดว้ ยนะครบั ทำงเรำก็สุดควำมสำมำรถแลว้ แล้วด้วยเงือนไขตำมพนิ ัยกรรม ทำให้ทำงเรำกท็ ำไดแ้ คน่ จ้ี รงิ ๆ หมอขอตวั นะครับ อาจารย์หมอเดนิ ออกไป เจตน์ : แดน ลูก ลูกกกู ็ไมอ่ ยูแ่ ลว้ แดน แดน : เจตน์ กู กกู ็ไมร่ ู้ ไมร่ ดู้ ้วยซ้ำ มึงทำใจดๆี เจตน์ : กไู มร่ ถู้ งึ กำรมอี ยขู่ องเขำดว้ ยซำ้ ทำไมกูเปน็ คนแบบนี้วะแดน กเู สยี ทง้ั เจนิ เสียท้งั ลกู แล้วกจู ะใช้ชีวติ ต่อไปยังไงวะ กูจะอยไู่ ปเพืออะไร ฮึก ในเมือ ในเมอื คนทที ำให้กูอยำกอยเู่ ขำไมอ่ ยแู่ ลว้ อะ แดน : เจตน์ กเู สยี ใจดว้ ยนะเวย้ แตม่ ึงเชือกูเถอะ เจนิ ก็คงอยำกให้มึงใชช้ ีวติ ของมึงตอ่ ใหด้ ี เจินไปสบำยแลว้ เจินกบั ลกู ก็คงไม่อยำกเหน็ มึงในสภำพแบบนีแ้ นน่ อน เจตน์ : กูอยไู่ ม่ไดจ้ ริงๆแดน ใหก้ ตู ำยแทนสะยังดีกว่ำ แดน : แล้วมงึ คิดหรอ วำ่ ถ้ำเป็นแบบนนั้ เจนิ จะไมใ่ ช้ชวี ิตอยดู่ ว้ ยควำมร้สู ึกผิดตลอดชีวิต แดน : จำกน้ใี ช้ชวี ติ ของมึงใหด้ ี มชี ีวิตอยู่เพือตวั มงึ เอง กเู ชือ วำ่ เจนิ รกั มงึ กบั ลกู ทีสุดแลว้ ไมว่ ่ำเจินกบั ลูกของมึงจะอยทู่ ีไหน สักวนั นงึ มงึ กต็ อ้ งได้เจอกบั เขำอีกแน่นอน มงึ ไปลำเจนิ เถอะ เด๋ียวกูไปจดั กำรทำงนู้นตอ่ ให้ แดนเดินออกไป เจตน์เดนิ เข้าไปในหอ้ งทมี่ ีร่างเจินนอนคลมุ ผา้ สีขาวต้ังแตห่ ัวจรดเทา้ เจตน์ : พีรกั เจินนะ รกั ทีสุดในโลก ขอบคณุ ทีเติบโตมำอยำ่ งดี ขอบคุณทเี กดิ มำใหพ้ ีรัก และจำกไปอย่ำงเปน็ ทรี ัก สกั วนั เรำคงได้เจอกันนะ ในทีไหนสกั ที… ขอใหช้ ำติหนำ้ เรำเกิดมำเปน็ พ่อแม่ลกู กันอกี นะ รกั เสมอ เจิน รกั สุดทำ้ ยของพี และ ลูก รกั คร้ังแรกของพอ่ - ปิดฉำก -

ฉากท่ี 1 ฉาก : ในรถ -

ฉากที่ 2 ฉาก : หอ้ งพกั ของเจตนท์ ี่เกาะพพี ี

ฉากที่ 3 ฉาก : หอ้ ง ICU

ช่อื ตวั ละคร : เจตน์ การแตง่ กายฉากท่ี 2

ช่ือตวั ละคร : เจนิ การแต่งกายฉากท่ี 1 และ 2

ช่อื ตวั ละคร : แดน การแตง่ กายฉากท่ี 3

ช่ือตวั ละคร : อาจารย์หมอ การแตง่ กายฉากท่ี 3