นิทานก๊ะ

\"นำ้ หำยไปไหนหมด ข้ำกระหำยนำ้ เหลือเกนิ “แฮ่ก แฮ่ก\" เจา้ กากลา่ วดว้ ยน้าเสียงที่เหนื่อยหอบ ณ ป่าแหง่ หน่งึ ในฤดรู อ้ นที่มีอากาศรอ้ นอบอา้ ว ทาใหแ้ มน่ า้ ลาธารแหง้ ขอด ไมม่ ี นา้ แมแ้ ตห่ ยดเดยี ว ในขณะเดียวกนั ก็มีกาตวั หน่ึงบินหานา้ ดื่มดว้ ยความหิว กระหาย แตห่ าเทา่ ไรก็หาไมเ่ จอ จนมนั เรมิ่ เหนื่อยและหมดแรงลงเรอ่ื ย ๆ

\"เฮ้อ... มนี ำ้ เหลือเพยี งก้นเหยือกแบบนี้ แล้วข้ำจะกินอย่ำงไร ละเนี่ย\" เจา้ กาถอนหายใจพร้อมบ่นพึมพมั กบั ตวั เองเบา ๆ ทนั ใดน้นั เองสายตาของเจา้ กากเ็ หลือบไปเห็นเหยอื กน้า ขนาดใหญ่ใบหน่ึงต้งั อยทู่ ่ีหนา้ บา้ นของชาวนา มนั จึงรีบบิน ไปดูดว้ ยความดีใจ แลว้ ค่อย ๆ ใชต้ าขา้ งหน่ึงส่องลงไปดูผา่ น ปากเหยอื ก แต่ทวา่ มีน้าเหลือเพียงกน้ เหยอื กเทา่ น้นั ทาให้เจา้ กาไมส่ ามารถเอาจะงอยปากของมนั ลงไปกินน้าได้

ในระหวา่ งท่ีเจา้ กากาลงั คิดหาวธิ ีที่จะกินน้าในเหยอื กอยนู่ ้นั สายตา ของมนั ก็หนั ไปเห็นกอ้ นหินเล็ก ๆ ท่ีอยตู่ ามพ้นื จึงทาให้เจา้ กาคิด แผนการดี ๆ ข้ึนมาได้

\"ขา้ คิดออกแลว้ ลองคาบกอ้ นหินเล็ก ๆ พวกนใี้ สล่ งใน เหยอื กดีกวา่ เผ่อื ระดบั นา้ จะสงู ขนึ้ มาจนขา้ สามารถกินนา้ ท่ี อยกู่ น้ เหยอื กได\"้ เจา้ กาคดิ แผนการในใจ

จากน้นั มนั จึงเร่ิมใชป้ ากคาบกอ้ นหินเลก็ ๆ มาใส่ลงไปในเหยือกน้าอยา่ งใจเยน็ ย่งิ เจา้ กาใส่หินมากเท่าไรน้าในเหยอื กกค็ ่อย ๆ สูงข้ึนเร่ือย ๆ จนในท่ีสุดระดบั น้าก็ สูงข้ึนมาถึงปากเหยอื ก ทาใหเ้ จา้ กาสามารถใชจ้ ะงอยปากด่ืมน้าไดอ้ ยา่ งงา่ ยดาย

นิทานเร่อื งนีส้ อนใหร้ ูว้ า่ : จงแกไ้ ขปัญหาดว้ ยความพยายามและปัญญา อนั ชาญฉลาด แลว้ จะคน้ พบหนทางแหง่ ความสาเรจ็ ดงั สภุ าษิตไทยทีว่ า่ \"ความพยายามอยู่ทไี่ หน ความสาเรจ็ อยทู่ น่ี ่ัน\"