เรื่องกรรมจากคนใกลต้ ัว ชอบมยั๊ ...หลวงพี่ โดย : เดอื นเกา้ วนั ทส่ี บิ เอด็ • “ในความคิดของข้า ข้าคิดว่าเร่ืองของ ยง่ิ อกี ทง้ั เปน็ คนไมค่ อ่ ยพดู จงึ ไมค่ อ่ ยมใี ครกลา้ กาเมฯ มนั ไมเ่ ขา้ ใครออกใคร แนจ่ รงิ เอง็ กลา้ ตอแยกบั ทา่ น แตด่ ว้ ยความเปน็ พระหนมุ่ รปู งาม มาพนนั กบั ขา้ ไหมวะ่ ไอค้ ม วา่ พแ่ี ขของขา้ จะ ทีเ่ พิ่งย้ายมาอยูย่ งั วัดแหง่ นี้ จงึ เปน็ ท่ีหมายปอง สามารถทำ� ให้หลวงพ่ีเทดิ ตบะแตกได้” ในใจเงยี บๆ ของบรรดาสาวๆ หลายคน ซงึ่ ก็ ไม่เว้นแขพี่สาวคนสวยของคม ที่เช่ือมั่นใน เด็กหนุ่มนามวา่ เขม้ ซึ่งมีผิวเขม้ สมชอ่ื ที่น่ัง ถ้อยค�ำท่ีว่า ...น�้ำหยดลงหิน ทุกวันหินมันยัง อยู่ตรงม้าหินอ่อนใต้ร่มโพธ์ิภายในบริเวณวัด กรอ่ น นับประสาอะไรกบั หวั ใจอ่อนๆ มันจะไป เฝ้ามองภิกษุหนุ่มรูปงาม ซึ่งเป็นตัวเป้าหมาย ทานทนไดส้ ักก่ีนำ้� ! เอ่ยข้ึนกับคมเพื่อนคู่หู ท่ีน่ังเฝ้ามองเหล่าผู้คน มากหลายทมี่ าทำ� บุญในวนั พระ ดูท่าแขจะมน่ั ใจในตนเองเปน็ ทส่ี ดุ ในการท่ี จะเอาชนะใจหลวงพเี่ ทดิ ดงั นน้ั เจา้ หลอ่ นจงึ เรมิ่ “เฮ้ย...ย...ย. ใคร ๆ เขาก็ร�่ำลอื กันทัง้ น้นั ว่า วางแผนตีสนทิ ด้วยการเข้ามาปฏิบตั ธิ รรมอยู่ที่ หลวงพเ่ี ทดิ นะ่ ทา่ นเครง่ มากนาเวย้ ขา้ วา่ หลวง วดั และในระหวา่ งนน้ั กจ็ ะพยายามเสนอหนา้ อนั พ่ีท่านคงตัดเร่ืองโลกีย์ทางโลกได้หมดแล้วล่ะ จ้ิมลิ้มพร้ิมเพราให้หลวงพี่เทิดได้เห็นหน้า พี่สาวเอ็งจีบหลวงพ่ีเทิดไมส่ ำ� เรจ็ หรอก” บ่อยๆ เพ่ือหวังคลุกวงใน เวลาท�ำวัตรเช้า ท�ำวัตรเย็น สวดมนต์ ใส่บาตร นั่งสมาธิ เดิน “ดูทา่ เอง็ จะมั่นใจมากนะไอค้ ม หลวงพ่ีเทดิ จงกรม กจ็ ะพยายามอยแู่ ถวหนา้ สดุ เวลามพี ธิ ี น่ะยังเป็นหนุ่ม ข้าไม่เชื่อหรอกว่าถ้าได้เห็น ออกกรรม แขกจ็ ะแสร้งแกลง้ ท�ำเปน็ ลงไปนอน สาวๆ แลว้ เลอื ดลมในรา่ งกายมนั จะไมว่ งิ่ พลา่ น ชกั ดนิ้ ชกั งอ รอ้ งไหฟ้ มู ฟาย เพอื่ เรยี กรอ้ งความ หาทางออก แนจ่ รงิ เอง็ จะตกลงพนนั กบั ขา้ ไหม สนใจจากหลวงพ่อเทิดอยู่บ่อยครั้ง จนหลวงพี่ ล่ะ...” เทดิ เริ่มท่จี ะเป็นฝ่ายเปดิ ปากพูดกับเธอก่อน “ก็ได้...เสือยิ้มยากอย่างหลวงพี่เทิด คงไม่ “โยมแข...ดทู า่ โยมจะมกี รรมมากนะ เพราะ หวนั่ ไหวตอ่ สง่ิ ยวั่ ยวนงา่ ยๆ แน่ ขา้ ยนิ ดพี นนั กบั เวลาออกกรรมทไี ร โยมมกั มอี าการรนุ แรงทกุ ท”ี เอง็ ไอ้เขม้ ” หล่อนคอ่ ยๆ เงยหน้าชอ้ นตาขน้ึ มองพลาง “ด!ี แต่ขา้ บอกไว้ก่อนเลย ว่าเอ็งนะ่ ต้องแพ้ คิดในใจว่า...ก็กรรมท่ีหลงรักหลวงพี่นั่นแหละ! พนันข้าแน่ไอ้คม เพราะหลวงพี่เทิดท่านเป็น หากปากกพ็ ดู ไปอกี อยา่ งเพอื่ เปน็ การขอใกลช้ ดิ พระสงฆ์มีชีวิตมีเลือดเนอ้ื ไม่ใช่พระอิฐพระปูน ให้มากยิง่ ขน้ึ อย่างแยบยล อีกอย่างคนอย่างพี่แขของข้า ถา้ อยากได้อะไร แลว้ ก็ตอ้ งเอาใหไ้ ด”้ “กค็ งจะเปน็ อยา่ งนนั้ กระมงั คะ...หลวงพ่ี ฉนั จึงอยากสร้างบุญเยอะๆ หลวงพี่เจ้าค่ะ ถ้ายัง ว่ากันว่าหลวงพ่ีเทิดรูปน้ีเรียนมาต้ังแต่เด็ก มีความเคร่งครัดในการปฏิบัติธรรมเป็นอย่าง 50 รวมกฎแหง่ กรรม 44-65���������������������� 168.indd 50 2/20/20 4:48 PM
เร่อื งกรรมจากคนใกล้ตัว ไงหลังจากท่ีฉันได้กลับไปบ้านแล้ว ฉันขอ บอกไม่ได้หรอก วา่ จะชอบหรือไม่ชอบอะไร” อนุญาตมาท�ำบุญด้วยการถวายจังหัน หรือไม่ ตอบเสยี งตะกกุ ตะกกั ทำ� ทเี ฉไฉมองไปทาง ก็ถวายเพลหลวงพไ่ี ด้ไหมคะ...” อน่ื หากดวงหนา้ แดงซ่านตลอดถงึ ในหู “ได้สิโยม” “อยุ๊ ! ตวั อะไรกไ็ มร่ กู้ ดั ขา สงสยั จะเปน็ ยงุ ขอ แหม...ม..เขา้ ลอ็ กเปะ๊ แขถงึ กบั ลอบยม้ิ อยใู่ น ใจ ด้วยคดิ วา่ ...งานนี้เสร็จนงั แขแน!่ อนญุ าตเกาหน่อยนะเจา้ คะ” ในเม่ือคนอยากสร้างบุญ หลวงพ่ีเทิดก็ไม่ แขวา่ พลางคอ่ ยๆ ถลกเลกิ ผา้ นงุ่ ขน้ึ จนเหน็ ขัดข้อง ด้วยไม่อยากขวางทางบุญใคร จึง อนุญาตใหแขน�ำอาหารมาถวายทุกวันท้ังเช้า ทอ่ นขาขาวๆ แลว้ ท�ำทใี ชม้ ือลบู ขาตนเองอยไู่ ป และเพล แล้วในการมาวัดทุกครั้ง หล่อนก็จะ มาในทที า่ ยวั่ ยวน จนคนมองตาคา้ งทนี่ ง่ั ตวั แขง็ แต่งตัวสวยมาทุกคร้ัง ด้วยสไตล์ท่ีแตกต่าง ทอ่ื อย่บู นอาสนะต้องกลนื นำ�้ ลายลงคอดงั เฮอื๊ ก ท�ำให้ดูไม่น่าเบ่ือหากนา่ ทัศนา บางทีกเ็ ปดิ โนน่ ใหญ่ นิด โผลน่ หี่ น่อย วอมๆ แวมๆ แบบไม่ตง้ั ใจ พอ ให้หัวใจของคนมองมันเต้นตุ้บตั้บโครมคราม “เอื๊อก!” เล่น เมื่อแรกหลวงพี่เทิดก็พยายมไม่ใส่ใจมอง “สงสัยคงกลืนข้าวไม่คล่องคอ เดี๋ยวแขริน แต่พอชักบ่อยเข้า...บ่อยเข้า...ก็เร่ิมท่ีจะเหลๆ น�้ำชาประเคนให้นะเจา้ คะ” ชำ� เลอื งมองดบู า้ ง จนกระทง่ั เรม่ิ ทจี่ ะมองอยา่ ง ว่าพลางค่อยๆ โน้มก้มตัวลงไปหยิบกาน้�ำ ตั้งใจ ดว้ ยความชินตาเจนใจ ชาแลว้ รนิ ใสจ่ อก การทำ� เชน่ นย้ี งิ่ ทำ� ใหห้ ลวงพี่ “หลวงพี่...ชอบม๊ยั คะ...” เทดิ ตะลึงตะลาน ดวงตาเบกิ กวา้ ง สายตาสอด ถามขน้ึ ลอยๆ แบบรกู้ นั อยใู่ นที ทำ� ใหค้ นถกู ชอนไชช�ำแรกเข้าไปในอกเส้ือที่เห็นเนินอกอัน ถามถึงกบั สะดงุ้ อวบอิม่ ขาวนวลเนยี น “เออ ! เออ.....อะไรหรือโยม อาตมาเปน็ พระ “ชาน่ี...ชาอู่หลงเชียวนะคะ ไม่ทราบว่า หลวงพ่ีชอบม๊ยั ...ชอบมยั๊ ...” “ช....ช...ชอบ!” เผลอหลดุ ปากแลว้ พลนั สะดงุ้ โหยงสดุ ตวั ใน 44-65���������������������� 168.indd 51 รวมกฎแห่งกรรม 51 2/20/20 4:48 PM
เรอื่ งกรรมจากคนใกลต้ วั ขณะที่เอ้ือมมือไปรับน�้ำชา แล้วมือเกิดกระทบ หวั เราะระรกิ ซกิ ซ้ี แลว้ ทกุ สงิ่ ทกุ อยา่ งภายในนน้ั กนั เข้า จะเกดิ อาการสะบดั ท�ำให้น�ำ้ ชาในจอก ก็เงยี บลงในบดั ดล หกคะเมนหล่นเลอะใส่เสื้อคอกว้างตัวบาง ของแข “โอว๊ ....อา๊ ว...ว...นห่ี ลวงพจ่ี ะทำ� อะไรคะเนยี่ ... อวู ...ว...ฮิ...ฮิ...ฮิ..ชอบม๊ัย...ชอบม๊ยั ...หลวงพ่.ี .” “อุยตายแลว้ !.....เลอะหมดเลย!” หญงิ สาวปลดกระดมุ เสอื้ แลว้ ใชผ้ า้ เชด็ หนา้ ถึงคนภายนอกจะไม่รู้ว่ามีเร่ืองราวอันใด ค่อยๆ บรรจงซับท่ีเนนิ อก เกดิ ขน้ึ ภายในกฏุ หิ ลงั นตี้ อนกลางวนั แสกๆ ดว้ ย “ย...ย...โยม...ป...ปิด...ปดิ ประตู!” เพราะกฏุ แิ ตล่ ะหลงั อยหู่ า่ งไกลกนั หากเดก็ หนมุ่ “ปดิ ทำ� ไมหรือคะ...หลวงพ.่ี ..” สองนายซง่ึ เฝา้ อยใู่ ตถ้ นุ กฏุ ิ กลบั ไดย้ นิ เสยี งของ ถามเสยี งหวานเจีย๊ บ ปรือตายัว่ ยาน พร้อม ความห่ืนกระหายที่ถูกระบายออกมาอย่างถึง กับใช้ผ้าเช็ดหน้ายัดลงไปในร่องอกที่น้�ำชามัน พริกถึงขิง และเสียงของลมหายใจท่ีหอบถ่ี ลว่ งไหลเขา้ ไป ระคนเคล้าด้วยเสียงครวญครางอย่างเป็นสุข “ด....ด...เดีย๋ วหลวงพ่ีจะช่วยเช็ดให้!” ของแข คนท่ีอาสนะร้อนผะผ่าวราวกับไฟนรกแผด ผลาญดว้ ยแรงราคะเขา้ ครอบงำ� ถงึ กบั นงั่ ไมต่ ดิ เข้มไม่สนใจว่าพ้ืนกุฏิเหนือศีรษะมันจะโยก รบี เผน่ ผลงุ มาทปี่ ระตหู นา้ กฏุ ิ แลว้ จดั การปดิ มนั ไหวส่ันสะเทือนอย่างไร เขาไดแ้ ต่ย้มิ แล้วยืน่ มือ ลงกับมือด้วยตนเอง ต่อจากน้ันก็ได้ยินเสียง ออกมาตรงหนา้ ของคม อุทานอย่างตกใจของแข ตามมาด้วยเสียง “ไง! ไอ้คม เอ็งจ่ายมาซะดีๆ เอ็งน่ะแพ้ พนนั ข้าแลว้ !” ยินดี รั บ พิ จา รณ า-เรื่ อ ง สั้ น- บท คว า ม -ส่ิง ศักด์ิสิทธ์ิ-ประสบการณ์จริง-เรื่องราวทำ�ความ ดี-บทกวี-หรือเร่ืองราวอ่ืนที่เป็นประโยชน์ต่อ สังคม#ห้ามลอกเลียนจากผู้เขียนท่านอื่นทาง นิตยสารจะไม่รับผิดชอบ/ติดต่อได้ที่ อีเมล : [email protected]/ หากได้รับการตี พิมพ์จะมีค่าตอบแทนตามสมควร 52 รวมกฎแห่งกรรม 44-65���������������������� 168.indd 52 2/20/20 4:48 PM
เรอ่ื งกรรมจากคนใกลต้ ัว ถงึ เวลากฎแห่งกรรม โดย : สงกรานต์ เวยี งชาติ • หลายคนอาจจะมองว่าการเชือดคอเป็ด เปน็ ชา่ งรบั เหมาทาสี มที มี งาน 5-6 คน เลกิ คอไก่เป็นเร่ืองปกติธรรมดาน้ัน ผมไม่เถียง งานแล้วมักจะมาต้ังวงกันท่ีบ้านของนายอ้วน แตเ่ รอ่ื งทผ่ี มเลา่ ตอ่ ไปนนี้ า่ จะเปน็ เรอื่ งของกฎ เป็นประจำ� แห่งกรรมท่ีคนคนหนึ่งได้ท�ำมาเป็นเวลาช้า นานแล้ว คนคนน้ีก็จบชีวิตด้วยการถูกปาด แตล่ ะคนทงั้ ดม่ื เหลา้ ทงั้ สบู บหุ ร่ี การทำ� งาน คออย่างน่าสยดสยอง ทเี่ กีย่ วกบั สีกว็ า่ หนักแลว้ แคเ่ รม่ิ ตน้ กพ็ อจะมองภาพออกแลว้ นะครบั แต่ไม่มีใครคิดป้องกันตัวเองอย่างถาวร งน้ั ...มาเข้าเรอื่ งกนั เลย ใหม่ๆ ก็ใช้ผ้าคาดจมูกแต่นานเข้าก็เลิกใช้และ สดู เอากลนิ่ จนบางคนผอมเน้ือตวั ซีด นายต้นเปน็ รุ่นน้องผมหลายปี ประกอบ อาชีพรับจ้างท่ัวไป มีเมียช่ือนางวันเพ็ญ ทั้ง นายอ้วนเป็นลูกค้าขาประจ�ำของนายต้น สองมีลูกดว้ ยกนั 2 คนเปน็ ผู้ชายทัง้ คู่ วันไหนอยากกินเป็ดกินไก่ก็โทรส่ังไว้แต่เนิ่นๆ พอเลิกงานก็แวะไปบ้านนายต้น เอาเป็ดเอาไก่ นางวันเพญ็ ไมไ่ ดท้ ำ� งานอะไร บางวันก็ ไปทำ� กับแกล้ม ไปชว่ ยนายต้นทำ� งานเพ่ือให้งานแล้วเสร็จเรว็ นายต้นจะจัดการให้ลูกค้าทุกอย่างพร้อม นายต้นเล้ียงเป็ดเลี้ยงไก่ไว้หลายตัว ตอน ท่ีจะน�ำไปประกอบอาหารได้ทนั ที แรกก็เลี้ยงไว้กินไข่และขาย ต่อมามีคนมาขอ ซื้อและให้นายต้นเชือดให้ นายต้นก็เชือดให้ ผมไมเ่ คยใชบ้ รกิ ารของนายตน้ เพราะเปด็ ถอนขนผ่าทอ้ งเอาไสท้ ้ิงใหเ้ สรจ็ ไก่ 1 ตัว ราคาร้อยกวา่ บาทแตจ่ ะไปซอ้ื เปน็ ไข่ หากร้านคา้ ในชุมชนหมด ลูกค้าของนายต้นก็เป็นเพื่อนบ้านกันนี่ แหละ สว่ นใหญจ่ ะชอบตง้ั วงกนั และหากบั แกลม้ พชื ผกั สวนครัวปลกู ไวเ้ ยอะแทบไมต่ ้องซื้อ ใกลบ้ ้าน ปลูกบวบหอมคร้ังเดียวเก็บกินได้เป็นปี เอามา ผดั ใส่ไข่ใสน่ �ำ้ มนั หอยกอ็ ร่อยและกินไดไ้ ม่เบอ่ื ผมกับนายตน้ ไม่คอ่ ยสนิทกนั เท่าไหร่ แต่ เวลาเจอหน้ากันก็ทักทายกันทุกคร้ังและเขาจะ นายอว้ นมาขอซอ้ื บวบหอมถงึ บา้ น บอกวา่ เรียกผมวา่ น้า จะเอาไปแกงใสไ่ ก่ทีซ่ ื้อจากนายตน้ เป็นกับขา้ ว และกับแกลม้ เมื่อเพื่อนบ้านมีการตั้งวงก็มักจะนึกถึง นายต้นก่อนเพราะตามตลาดหาซอื้ ไกบ่ ้านยาก ผมใหบ้ วบหอมกบั นายตน้ ถงุ ใหญไ่ ดเ้ งนิ มา และเป็ดท่ีนายต้นเล้ียงก็เป็นเป็ดเทศท�ำลาบ 20 บาทกเ็ อาไปซอื้ ไขเ่ ปด็ ทร่ี า้ นยายโม มาผดั ใส่ อร่อยกว่าเป็ดอื่นๆ บวบหอมเปน็ อาหารมอ้ื ค่ำ� เพ่ือนบ้านที่ตั้งวงกันบ่อยๆคือนายอ้วน เสียงเพลงจากบ้านนายอ้วนได้ยินเข้าหู เบาๆ ซึง่ เปน็ เรื่องปกติเพราะมักต้ังวงกันบอ่ ย รวมกฎแห่งกรรม 53 44-65���������������������� 168.indd 53 2/20/20 4:48 PM
เร่ืองกรรมจากคนใกลต้ วั คนบา้ นใกลเ้ รอื นเคยี ง จะคดิ อยา่ งไรไมท่ ราบได้ ตลาดเอง แตค่ งจะชินแลว้ ก็ได้ วัตถุดิบอย่างหน่ึงท่ีจะน�ำมาปรุงอาหารก็ เพ่ือนบ้านผมชื่อลุงทองสา จะบวชหลาน มไี กบ่ า้ นทเี่ จา้ ภาพไดใ้ หน้ ายตน้ จดั การถงึ 5 ตวั ชายอยา่ งปจั จบุ ันทันด่วน หลังจากหลานชาย ดว้ ยกนั เข้ารับการคัดเลือกเป็นทหารประจ�ำการแต่จับ ไดใ้ บดำ� ไมต่ ้องไปรับใช้ชาติ เจา้ ภาพบอกวา่ ไกต่ ามตลาดเป็นไก่แช่เยน็ รสชาติจืดชืด ถ้าเอามาปรุงอาหารก็ไม่อร่อย ลงุ ทองสาบอกวา่ หลานชายไปบนบานศาล เลยตอ้ งสั่งไกจ่ ากนายต้น กลา่ วตอ่ สงิ่ ศกั ดส์ิ ทิ ธห์ิ ลายทหี่ ลายแหง่ เมอ่ื จบั ได้ใบด�ำก็ต้องท�ำตามท่ีได้ไปบนบานศาลกล่าว วันนั้นนายต้นไม่ได้ออกไปท�ำงานเลย ไว้ โดยงานบวชหลานชายลงุ ทองสา จะมขี ึน้ ใน จัดการตามออเดอร์ ตัง้ แต่กอ่ นพระตีกลองเพล วนั มะรืนท่ีจะถึงนี้ พ่อครัวแม่ครัวที่เหมาไว้ก็มาจัดเตรียม ผมไม่มีเงินจะใส่ซองและผูกข้อมือนาย ตั้งแต่ช่วงบ่ายเพราะถ้าขาดเหลืออะไรก็จะได้ สมชายเลย เกบ็ บวบหอมและผกั สวนครวั เท่าท่ี ออกไปจา่ ยตลาดเสยี ทีเดียว พอเกบ็ ไดไ้ ปใหเ้ จา้ ภาพเพอ่ื ประกอบอาหารเลยี้ ง ผ้คู นท่ีจะมาร่วมงาน เพลงบางเพลงเกย่ี วกบั งานบวชไดย้ นิ บอ่ ย ครั้งมาก แต่ก็เป็นเพลงท่ีคุ้นหูท่ีเคยได้ยินมา หน้าบา้ นลุงทองสา มีเตน็ ท์ 2 หลังพรอ้ ม ต้ังแต่เด็ก อาจจะเปล่ียนคนร้องเปลี่ยนแนว โต๊ะและเก้าอี้ เมื่อถึงวันงานก็มีการเปิดเพลง ดนตรีไปบา้ ง เกี่ยวกับงานบวชสลับกับเพลงอื่นๆ คึกคัก ครึกครื้นกันตั้งแต่ตอนสายๆ ขณะที่ญาติสนิท ผมกับเพื่อนบ้านนั่งอยู่ใต้เต็นท์รอพ่อ มติ รสหายกท็ ยอยกันมาเรื่อยๆ พราหมณ์มาท�ำพธิ ี ทางเจ้าภาพก็จัดข้าวปลา อาหารและนำ�้ ดม่ื ออกมาตอ้ นรับนดิ หน่อย ไม่ว่างานไหนๆ กห็ นไี มพ่ ้นเครือ่ งดืม่ บาง งานเจ้าภาพอาจจะแอบซ่อนไว้ไม่ให้ประเจิด ค น ท่ี ไ ด ้ รั บ เ ชิ ญ ก็ ท ย อ ย กั น ม า เ รื่ อ ย ๆ ประเจอ้ เกนิ ไปนักแต่กเ็ ปน็ ท่ีรกู้ ัน มากกว่า 100 คน เล่นเอาเจา้ ภาพต้องออกไป ซอื้ วตั ถดุ บิ มาสำ� รองเอาไวเ้ พราะกลวั ไมพ่ อเลย้ี ง พ่อพราหมณ์มาจากที่อื่นจะมาท�ำพิธีสู่ ขวญั นาคในชว่ งเยน็ แตว่ งเหลา้ วงเบยี รก์ ต็ ง้ั กนั พ่อพราหมณ์มาถึงก่อน 6 โมงเย็น ก็น่ัง มาต้งั แตเ่ ช้าแลว้ จัดนี่จัดนั่นแล้วให้คนที่จะบวชมานั่งอยู่หน้า พานบายศรีสขู่ วัญ ผมเอาบวบเอาผกั สวนครวั ไปใหก้ น็ งั่ พดู นงั่ คยุ กบั เจา้ ภาพ และบอกคนทจ่ี ะบวชวา่ หากพอ เสียงเพลงเงียบไปแต่ก็มีเสียงฆ้องดังเป็น อยู่ได้ก็ให้อยู่ต่ออย่าเพิ่งสึกเพราะก่อนบวชก็ไม่ ระยะๆ สกั พกั พอ่ พราหมณก์ เ็ รมิ่ ทำ� พธิ ที ำ� ขวญั ได้ทำ� งานเป็นหลกั แหลง่ นาค คนที่จะบวชบอกว่าขอบวช 1 อาทิตย์ ผมน่งั ประนมมอื ฟังบา้ งไมฟ่ งั บ้าง ตามอง เพราะไดไ้ ปสมคั รทำ� งานเอาไวแ้ ลว้ และนายจา้ ง ซา้ ยมองขวาเหน็ เพอ่ื นบา้ นตง้ั วงอยหู่ า่ งๆ ไมไ่ ด้ กต็ อบรับเข้าท�ำงานด้วย ให้ความสนใจกบั พิธดี ังกล่าว ลุงทองสาเหมาพ่อครัวแม่ครัวมาปรุง นายตน้ รบั ออเดอรเ์ พม่ิ จากเจา้ ภาพกล็ งมอื อาหาร 2 มื้อคือช่วงเย็นและรุ่งเช้าของอีกวัน จัดการเชือดไก่บ้าน โดยให้นางวันเพ็ญก่อไฟ โดยให้เป็นค่าแรงเพราะวัตถุดิบจะไปซ้ือที่ เพ่อื จะเอาไก่ท่เี ชอื ดลงจุ่มจะไดถ้ อนขนงา่ ยๆ 54 รวมกฎแห่งกรรม พิธีพราหมณ์เสร็จสิ้นใช้เวลาชั่วโมงเศษ จากนั้นเจ้าภาพก็น�ำอาหารมาเล้ียงแขกเหรื่อ 44-65���������������������� 168.indd 54 2/20/20 4:48 PM
เร่อื งกรรมจากคนใกลต้ ัว อย่างท่ัวถึง มีเสียงเพลงขับกล่อมเติม ไมไ่ หว เมอื่ ไปถงึ บา้ นงานกพ็ บวา่ นายตน้ นอน บรรยากาศภายในงานไดอ้ ยา่ งครกึ ครน้ื จมกองเลอื ดอยหู่ า่ งจากบา้ นงานไมถ่ งึ 10 เมตร ผมกับเพ่ือนบ้าน 7-8 คนน่ังล้อมโต๊ะกิน สอบถามจากเพ่ือนบ้านท่ีอยู่ในเหตุการณ์ ข้าวจนพากันอิ่มแล้วให้แม่ครัวมาเก็บถ้วยจาน ทราบวา่ นายต้นกับนายอว้ นมีปากเสยี งกันแลว้ ทำ� ความสะอาดโตะ๊ แล้วนงั่ คยุ กนั ต่อ นายอว้ นไดใ้ ชม้ ดี ปอกผลไมท้ พี่ กมาเขา้ เชอื ดคอ นายตน้ โดยท่เี พ่ือนๆ เข้าห้ามไม่ทัน นายตน้ เอาไกม่ าสง่ กน็ ง่ั อยใู่ นงานดว้ ย แต่ ดว้ ยนสิ ยั เปน็ คนโผงผางชอบพดู จาโออ้ วดวา่ ตวั นายต้นเอามือกุมล�ำคอท่ีโชกไปด้วยเลือด เองดีเลิศเลยไม่เข้าหูใครบางคนโดยเฉพาะคน วิ่งหนีแต่ไปไม่ได้ไกลก็หมดแรงนอนฟุบจมกอง มาจากทอี่ ่ืนไม่รูน้ สิ ยั ใจคอมาก่อน เลอื ด ทา่ มกลางสายตาของผ้คู นทก่ี ำ� ลงั กินดืม่ กนั อยา่ งสนุกสนาน 2 ทุ่มกว่านายอ้วนพร้อมกับเพื่อนๆ ท่ีต้ัง วงกันมาก่อนท่ีบ้านได้พากันมาสมทบโดยน่ัง นายอว้ นฉวยโอกาสช่วงชุลมนุ หลบหนีแต่ รว่ มโตะ๊ กบั นายต้นซ่ึงก�ำลังกรึม่ ไดท้ ี่ กไ็ ปไมร่ อด หลงั จากเพื่อนบ้าน 4-5 คนไลก่ วด ตดิ ตามแลว้ ญาตๆิ ของนายตน้ กร็ มุ ประชาทณั ฑ์ ผมและเพอ่ื นบา้ นทน่ี งั่ ดว้ ยกนั พากนั ลาเจา้ จนหน้าตานายอว้ นบวมปูด ภาพกลบั บา้ นไปพกั ผอ่ นเอาแรงเพราะพรงุ่ นเี้ ชา้ ตอ้ งไปบ้านงานอกี นายตน้ เสยี ชวี ติ อยา่ งสยดสยอง เปน็ การ จบตำ� นานคนเชอื ดไกเ่ ชอื ดเปด็ ทบ่ี อกไดอ้ ยา่ ง เวลาผ่านไปช่ัวโมงกว่าก็ได้ยินเสียงเอะอะ เต็มปากเต็มค�ำว่าถึงเวลาแห่งกรรมของเขา มะเทง่ิ ดงั มาจากบา้ นงาน เลยเงยี่ หฟู งั ดว้ ยความ แล้ว อยากรอู้ ยากเหน็ วา่ เกิดอะไรขน้ึ รวมกฎแหง่ กรรม 55 ตอนแรกวา่ จะไมอ่ อกไปดแู ตห่ า้ มใจตวั เอง 44-65���������������������� 168.indd 55 2/20/20 4:48 PM
เรอื่ งกรรมจากคนใกล้ตวั ความหวังดขี องตาเมา โดย : มรรตยั • ภาพของชายร่างผอมบอบบาง วยั ประ- เมาจรงิ หรอื เปล่า... มาณเฉียด 60 ดูท่าทางซ๊กม๊กสกปรก ไว้ แตถ่ งึ ตาเมาแกจะขเ้ี มาอยา่ งไร แตก่ ย็ งั มสี งิ่ หนวดเครารงุ รงั เพราะนานทีถงึ จะได้สัมผัส นำ�้ ชำ� ระลา้ งรา่ งกายสกั หน ดว้ ยวนั ๆ เอาแต่ หน่งึ ซ่งึ ไมเ่ คยเปลย่ี นแปลง น่นั กค็ อื ...ความหวัง จมปลกั เมาแปะอยกู่ บั การดมื่ เหลา้ แลว้ มกั ใช้ ดีท่ีมีต่อผู้คนรอบข้าง ไม่เว้นแม้กระทั่งสัตว์ ทางเท้าเป็นท่ีนอนในสภาพทุเรศทุรัง ไม่ผิด เดรจั ฉานอย่างหมาแมว อะไรกบั หมาข้างถนน ดูชินตาเจนใจทุกผู้คน ในหมู่บา้ นแห่งนี้ และแล้ว....วันหนึ่งเร่ืองราวไม่คาดฝันก็เกิด ข้ึน เมื่อไอ้สอนเด็กแถวบ้านตาเมาดันไปมีเรื่อง ว่ากันว่า ในสมัยก่อนตาเมายังไม่มีสภาพ กับวัยรุ่นอันธพาล ซ่ึงน่ังด่ืมเหล้าอยู่ที่ร้านค้า ทุเรศทุรังเช่นนี้ แต่พอถูกเลิกจ้างงาน แกก็ โดยไม่ต้ังใจ เพราะเดินไปสะดุดเท้าไอ้เจ้าตัว เปลย่ี นเปน็ คนละคน จากคนสะอาดสะอา้ น แตง่ หัวโจกขาโจ๋เข้า ด้วยความรีบร้อน ระคนเป็น ตัวเนี้ยบ เป็นคนดีขยนั ขันแขง็ ชอบช่วยเหลือผู้ ห่วงพี่สาว ท่ีถูกมีดห่ันเน้ือแฉลบบาดทีเดียว 3 อน่ื เสมอมา กก็ ลายเปน็ คนซกมก๊ ขเี้ กยี จสนั หลงั นว้ิ จนเลอื ดไหลโกรก ยาว วันๆ ไมท่ ำ� อะไร เอาแตเ่ มาหย�ำเป เมาหัว รานำ้� แตก่ น็ บั เปน็ บญุ ของตาเมาทเ่ี มยี และลกู ๆ “อ๊ยุ ...ขอโทษครับพี.่ .” ไม่เคยรังเกียจ กลับให้เงินกินเหล้าอย่างสบาย กล่าวค�ำขอโทษแล้วยกมือไหว้ จากน้ันรีบ ใจเฉิบ ตะโกนบอกเจา้ ของร้าน “โกเฮง มีส�ำลี ยาแดง ผา้ พันแผลไหม เร็ว “พ่เี มาเขาเหนอ่ื ยมาทง้ั ชีวิตแลว้ นกึ เสียว่า ขอด่วนเลย!” นี่เปน็ การใหเ้ ขา้ ได้พักผ่อน” “เฮ้ย! ไอ้ลูกน้องชายไม่ต้องรีบเลย มึง ขอโทษกูแล้วกูหายเจ็บหรือ ที่มึงมาเดินสะดุด “พอ่ ท�ำงานดมี าตลอด หนักเอาเบาสู้ เพยี ง ตาปลากูน!ี่ ” แตป่ ระจบสอพลอไมเ่ ปน็ เลยถกู เลกิ จา้ ง ผมรวู้ า่ “ขอโทษอีกครั้งครับพี่ ผมไม่ได้ต้ังใจจะ พ่อคงเสียใจที่ท�ำดีแล้วไม่ได้ดี ถึงพ่อจะเป็น ท�ำใหพ้ เ่ี จบ็ ถ้าพขี่ ้องใจอะไรเดย๋ี วผมกลับมาคุย ไอข้ เี้ มา แตย่ งั ไงพอ่ กย็ งั เปน็ พอ่ ของผมกบั นอ้ งๆ กับพ่ีใหม่ก็ได้ แต่ตอนน้ีผมขอเอายากับผ้าพัน แผลน่ไี ปใหพ้ ่สี าวผมก่อน!” เมยี และลกู ชายคนโตของตาเมามกั พดู แบบ สอนยกมอื ไหวป้ ลกๆ กลา่ วคำ� ขอโทษแกม นใี้ หเ้ พอ่ื นบา้ นฟงั ซงึ่ บางคนกเ็ หน็ ดว้ ย และบาง ขอรอ้ ง แตด่ เู หมอื นว่าอีกฝา่ ยจะไมย่ ินยอม คนก็ไม่เห็นด้วย ท่ีเมียและลูกปล่อยให้ตาเมา “พ่มี งึ นะ่ ไม่ส�ำคัญหรอก แตก่ นู ่ะส�ำคัญกว่า ตอ้ งมาเป็นแบบน้ี เพราะมนั เปน็ การไม่ควร จน ขืนกปู ลอ่ ยมึงไป แลว้ มึงจะโง่กลบั มาหากูอยา่ ง บางคนสงสยั วา่ เมยี และลกู ของตาเมานน้ั รกั ตา 56 รวมกฎแห่งกรรม 44-65���������������������� 168.indd 56 2/20/20 4:48 PM
เรื่องกรรมจากคนใกล้ตวั ง้ันรึ กไู ม่เชื่อ มึงตอ้ งอยเู่ คลยี ร์กับกูกอ่ น!” ดงั อกั๊ ใหญ่ จนสอนตัวงอเปน็ กุง้ หวั โจกขาโจเ๋ อย่ ขน้ึ อยา่ งเอาเรอื่ ง “เฮย้ ! พวกเรารมุ สกรัมมัน สัง่ สอนให้มนั รู้ “แล้วพจี่ ะใหผ้ มท�ำยงั ไงเลา่ ครับ” “มงึ ต้องกม้ ลงกราบตรงตาปลากนู ่ี ขอโทษ เสยี มงั่ วา่ ใครเปน็ ใคร คราวหนา้ คราวหลงั จะได้ ไม่ต้องมาหือกบั กอู กี !” ทท่ี �ำให้มนั เจบ็ ” สอนรบี กม้ ลงกราบเทา้ อย่างวา่ งา่ ย เบิม้ ขาใหญ่สั่งเพียงเทา่ นั้น เข่า หมัด ศอก “ผมไปไดแ้ ลว้ หรือยงั พ่ี..” รวมทัง้ สหบาทาก็ระดมเขา้ ใสร่ ่างสอนเปน็ ชุด “ไปได้ แต่ต้องคลานอย่างหมาแล้วรอดใต้ “ตุ้บ!” หว่างขากไู ป!” “พลก๊ั !” “ไม่มากไปหรอกไอ้น้อง...ตกลงจะคลานไม่ “อ๊กั !” “โอย๊ !” คลาน” “บกึ !” “ไม!่ เพราะผมกราบตีนพ่ีแลว้ ไง แค่เนย้ี มัน “บัก่ !” “ตุบ้ ตั้บ....ตบุ้ ต้บั !” กเ็ กินพอแลว้ !” “อ๊อก...อ๊อก...โอ๊ย..!” สอนปฏเิ สธเสยี งเขม้ ซง่ึ ในขณะนนั้ ตาเมาท่ี ตาเมาเหน็ ทา่ ไม่ดี จงึ เขา้ ไปหา้ มปราม “หยุดเถอะครับ! หยุดเถอะ!พอเถอะ! ได้ ตงั้ ใจจะมาหาเหลา้ ก๊งเจอเขา้ พอดี โปรด!ผมขอล่ะ ขอท!ี ขอทเี ถอะครับ!” “เฮย้ !ไอล้ กู หมานี่ มนั ยโสโอหงั นกั ไมร่ จู้ กั ก.ู .. หากดูเหมือนว่ามันจะไร้ผล เพราะยิ่งห้าม เหมือนย่ิงยุ ให้คนหวังดีอย่างตาเมาต้องโดน พีเ่ บ้ิมขาใหญซ่ ะแลว้ !” “อ๊ัก!” รวมกฎแห่งกรรม 57 กำ� ปน้ั อนั หนกั หนว่ งสอยเขา้ ทที่ อ้ งของสอน 44-65���������������������� 168.indd 57 2/20/20 4:48 PM
เรอ่ื งกรรมจากคนใกลต้ วั หางเลขไปด้วย ท้ังเมียและลูกของตาเมาต่างอุทานลั่นด้วย “เฮ้ย! ไอ้หมอน่ี มันบอกว่ามันขอที ง้ันจัด ตกใจ ตา่ งพากนั ผวาเขา้ กอดรา่ งอนั ไรว้ ญิ ญาณ แล้วรำ่� ไห้ฟมุ ฟายแทบไมเ่ ป็นผ้เู ป็นคน ไป!” ทอ่ นเหลก็ ถกู ฉวยควา้ มาจากทใี่ ดมทิ ราบได้ “โฮ!พ่ีเมา ฉันบอกพ่ีกี่ครั้งแล้วว่าอย่าไป ชว่ ยเหลือใคร อยา่ ไปหวงั ดกี บั ใคร เพราะดวง รุมซัดกระหน�่ำเข้าตีลงไปอย่างแรงตรงบริเวณ ของพมี่ นั ดวงทำ� ดไี มข่ น้ึ พจ่ี ะกนิ เหลา้ เมาหยำ� เป ศีรษะของตาเมา คนที่เข้ามาช่วยห้ามปราม ท�ำตัวสกปรกเหมือนหมาข้างถนน ด่ังท่ีใจพ่ี มาบัดน้ีกลับกลายเป็นผู้ถูกท�ำร้ายอย่างหนัก อยากจะท�ำ ฉันกับลูกยังรับได้ แต่พี่มาจากฉัน หนว่ งเสยี เอง โดยทไี่ มม่ เี พอื่ นบา้ นคนใดกลา้ ยนื่ กับลูกไปด้วยสภาพเช่นน้ี ฉันกับลูกรับไม่ได้ มือหเข้าช่วยเหลือ ด้วยเกรงว่าตนเองอาจมี โฮ...ฮอื ...พเ่ี มา...พเี่ อาแตห่ วงั ดกี บั คนอน่ื แลว้ ผล สภาพเช่นเดียวกับตาเมา ที่ได้รับมันเป็นยังไง พ่ีเมา...พ่ีเมา...ฮืฮ...ฮือ.... ฮือ...” “ต�ำรวจ!ต�ำรวจ!ตำ� รวจมา!” โกเฮงเจา้ ของรา้ นตะโกนลนั่ สว่ นพวกขาโจ๋ พวกชาวบ้านท่ีครั้งหนึ่งเคยสงสัยว่าเมีย พอเห็นต�ำรวจมา ก็พากันสลายตัวว่ิงหนีกัน และลกู รกั ตาเมาหรอื ไม่ ณ บดั นพ้ี วกเขาเหลา่ กระเจิง ก็คงมีใครสักคนแอบโทรศัพท์ไปบอก นั้นก็ได้ค�ำตอบแล้ว และได้รู้ลึกซึ้งว่าเพราะ ตำ� รวจนัน่ แหละ เหตใุ ด...เมยี และลกู ของตาเมา จงึ ไดป้ ลอ่ ยให้ สอนถูกรมุ ย�ำบาทา บาดเจบ็ สาหสั อาการ ตาเมาต้องตกอยู่ในสภาพเช่นน้ัน...เพราะนั่น ปางตาย ส่วนตาเมาน้ันตายคาท่ี นอนจมกอง มันเป็นความตอ้ งการของตาเมาเอง! เลอื ด กะโหลกยุบ สมองไหลอยู่ตรงนน้ั “พี่เมา!” “พอ่ !” 58 รวมกฎแห่งกรรม 44-65���������������������� 168.indd 58 2/20/20 4:48 PM
เรื่องกรรมจากคนใกล้ตวั เพลิงอาฆาต โดย : ดอกพดุ ปา่ • สามส่ีปีก่อน มีเหตุการณ์สะเทือนขวัญ กระหาย แต่แปลกท่ีกลับไม่มีใครออกมายัง เกิดข้ึนท้ายหมู่บ้าน บริเวณทุ่งนาท่ีเป็นเขต แปลงนาท้ายหมู่บ้านสักราย ไม่รอช้า ผู้ใหญ่ รอยตอ่ ของจงั หวดั สระบรุ กี บั จงั หวดั พระนคร อ้อยจอดมอเตอร์ไซค์ไว้ข้างถนนเลียบคลอง ศรอี ยธุ ยา ซง่ึ เชอ่ื มกนั ดว้ ยอำ� เภอเลก็ ๆ ทอี่ าจ ชลประทาน ใช้ไฟแช็กจุดกับปลายท่อพีวีซี ไม่คุ้นหูคนทั่วไปเหมือนอ�ำเภอชื่อดังอ่ืนๆ เก่า ๆ พอไฟติดก็เดินไล่จี้เปลวเพลิงกับตอซัง โดยเหตุการณ์ครั้งนั้น ได้น�ำผู้คนย้อนไปสู่ ขา้ วเปน็ ช่วง ๆ ยิ่งไดล้ มพดั ช่วยอกี ทาง น่าจะ เร่ืองราวคร้ังอดีตที่ผ่านมาแล้วหลายปีดีดัก ท�ำใหเ้ สรจ็ งานได้เรว็ กวา่ ปกติ และยังท�ำให้ผู้คนหว่ันวิตกถึงอนาคตที่ยังมา ไม่ถงึ ไปดว้ ยพร้อมๆ กนั ทั้งแดดทั้งลม ต่างโหมจนไฟเผาแปลงนา ลุกลามและท่วมสูง กลุ่มควันด�ำและขี้เถ้าลอย หลังการเก็บเก่ียว แค่รอให้แดดแรงจัดสัก เกลอื่ นฟา้ เสยี งตอซงั ข้าวถกู เผาแตกดังเปร๊ียะ แ ด ด ส อ ง แ ด ด เ ท ่ า นั้ น ชาวนาจะออกไปเผาตอ ปร๊ะเป็นระยะ ๆ ผ่านไป ซั ง ข ้ า ว เ พ่ื อ เ ต รี ย ม ท� ำ นานนับช่ัวโมง ทางบ้าน นาปรังรุ่นต่อไป ผู้ใหญ่ สงสัยว่าท�ำไมผู้ใหญ่อ้อย อ้อยก็ไม่ต่างจากชาวนา ยงั ไมก่ ลบั มากนิ ขา้ วกลาง คนอื่นๆ แม้ที่ผ่านมาจะ วัน โทรศัพท์ไปก็ไม่ จ้างคนท�ำแทนเป็นหลัก ยอมรับสาย อย่างไม่รอ แต่หลังพ้นจากต�ำแหน่ง ช้าต่างพากันมายังแปลง ผู้ใหญ่บ้านมาแล้ว สาว นาท้ายหมู่บ้าน ไฟเร่ิม ใหญ่อย่างเธอก็มีเวลา มอดแล้ว น่ันท�ำให้ร่าง ลงมือเองได้อย่างไม่ยาก ของผตู้ ายไหมจ้ นสกุ เพยี ง เยน็ แสงแดดแผดรอ้ นกบั บางส่วน!!! ลมทงุ่ พดั เยน็ เชน่ น้ี เหมาะ นกั กบั การจดุ ไฟเผาตอซงั สภาพศพนอนคว�่ำ ข้าว หนา้ มอื ขา้ งหนง่ึ ยงั กำ� ตอ ซังข้าวอยู่เลย นั่นท�ำให้ แม้จะเป็นวันที่ร้อน คนที่เหน็ สนั นิษฐานกนั ว่า จนแสบระคายผิว และ ผู้ใหญ่อ้อยคงทรมานถึง ตอ้ งจิบนำ�้ บอ่ ยๆ เพื่อดบั ขั้นทุรนทุรายในช่วงก่อน สิ้นใจ และก็มีญาติ ๆ รวมกฎแหง่ กรรม 59 44-65���������������������� 168.indd 59 2/20/20 4:48 PM
เร่ืองกรรมจากคนใกลต้ ัว เสริมวา่ กรณนี ้อี าจเป็นลมเพราะตามปกติแลว้ เขา้ ให้ และเรอ่ื งแดงขน้ึ มาเมอ่ื มคี นจบั ไดค้ าหนงั ผู้ตายไม่กินข้าวเช้า ข้าวมื้อแรกจะตกถึงท้องก็ คาเขา ตอนท้ังคหู่ ลับนอนด้วยกนั ต้องหลังเพลไปแล้ว ยิ่งสภาพอากาศร้อน อบอา้ ว ควนั โขมงรอบตวั ทำ� ใหห้ ายใจไมส่ ะดวก ไม่ก่ีวันจากน้ัน ผู้ใหญ่อ้อยลาออกจาก แต่ทุกข้อสงสัยกจ็ บลงพร้อมผลชันสูตร ต�ำแหน่งผู้ใหญ่บ้าน ขณะท่ีเจ้าอาวาสถูกเจ้า คณะอ�ำเภอจับสึก และเจ้าคณะจังหวัดไม่ หมอทโ่ี รงพยาบาลประจ�ำอำ� เภอบอกว่า ผู้ อนญุ าตใหบ้ วชอกี ในเขตจงั หวดั ทท่ี า่ นปกครอง ตายวบู ไป อาจเพราะไมไ่ ดก้ นิ ข้าวเชา้ และเปน็ ช่ัวข้ามคืน ชีวิตของผู้หญิงคนหน่ึงเปล่ียนไป ไดว้ า่ อากาศรอบตวั ไมถ่ า่ ยเท โชคไมด่ ที ตี่ อนวบู ชนดิ หนา้ มอื เปน็ หลงั มอื ชอ่ื เสยี งเกยี รตยิ ศทที่ ำ� ล้มคว่�ำลงไปยังไม่หมดสติในทันที น่ันจึงยังมี มาไม่หลงเหลือช้ินดี เธอจึงเก็บตัวเงียบอยู่แต่ แรงเหนี่ยวตอซังข้าวเพื่อตะเกียกตะกายหนี บ้านนานนับเดือน กอ่ นจะคอ่ ย ๆ ออกกลางทุ่ง เปลวเพลิง และอาจทุรนทุรายอยู่ช่วงหน่ึงจน ท�ำนาไปตามประสาในเวลาต่อมา ขาดใจในท่ีสุด ช่างเป็นความสะเทือนใจท่ีสุด สำ� หรับญาตมิ ติ ร และผคู้ นในหม่บู า้ น ไม่น่าเช่ือ จากเพียงข้ีปากข้ีเมาจะลุกลาม รวดเร็วไปยังวงหมากรุก วงไพ่ วงไฮโล จน แต่ระหวา่ งสวดศพ บางเรอื่ งทเ่ี งียบหายไป กระท่งั เขา้ ไปยงั โรงครวั กอ่ นกระจายไปยงั ชาว นานจากวงสนทนาของคนในหมบู่ า้ น ได้ถกู ขดุ บ้านเพียงช่ัวข้ามคืน จากเรื่องท่ีลืม ๆ กันไป ขึ้นมาอีกครั้งจากวงเหล้าท่ีอยู่เป็นเพ่ือนศพ นานนม เพราะไม่มีใครอยากเอ่ยให้เป็นเสนียด เร่ืองของเรอ่ื งคือ ตอนผู้ใหญ่ออ้ ยยงั เป็นผใู้ หญ่ ปาก แถมอบั อายขายข้หี นา้ คนบา้ นอื่น ที่มเี ร่ือง บ้านสาวใหญ่ไฟแรง พ่วงต�ำแหน่งม่ายสาว บัดสีบัดเถลิงเกิดขึ้นในวัดของหมู่บ้าน แต่วันน้ี พราวเสนห่ ์ แตด่ นั ไปมกี รณตี ดิ พนั กบั เจา้ อาวาส มนั ไดถ้ กู นำ� กลบั มาเปน็ ประเดน็ เรอ่ื งเวรกรรมอกี 60 รวมกฎแหง่ กรรม 44-65���������������������� 168.indd 60 2/20/20 4:48 PM
เร่ืองกรรมจากคนใกลต้ ัว คร้ังจนได้ กไ็ ดพ้ กั จรงิ ๆ เพราะวูบลม้ พบั ลงไป และไมฟ่ น้ื เร่อื งราวทัง้ หมดน่าจะจบลงจรงิ ๆ พรอ้ ม ขึ้นมาอีกเลย!!! งานฌาปนกิจศพของผู้ใหญ่อ้อย แต่ยังไม่ทัน พูดกันให้แซดต้ังแต่หัวบ้านยันท้ายบ้าน ครบท�ำบญุ 7 วนั ญาตทิ เี่ ป็นลกู พ่ลี กู นอ้ งกนั ได้ เรื่องผีผู้ใหญ่อ้อยมาเอาชีวิตคนในหมู่บ้าน ฝนั วา่ ผใู้ หญอ่ อ้ ยมาบอก จะไมย่ อมตายคนเดยี ว จรงิ ๆ และประเด็นถกู ต่อยอดไปอกี ว่า ลงุ นวย ตอ้ งมาเอาคนไปอยดู่ ว้ ย กลายเปน็ เรอื่ งเปน็ ราว เปน็ หนง่ึ ในกลมุ่ คนท่เี ปน็ ตวั ต้ังตัวตี จนจับได้ว่า กันข้ึนมาอีกจนได้ แถมคราวนี้ลุกลามเสียยิ่ง ผใู้ หญอ่ อ้ ยกบั เจา้ อาวาสหลบั นอนดว้ ยกนั ถา้ ไม่ กว่าไฟลามทุ่ง เรียกว่าจะออกนากันทีต้องมี เรยี กแรงอาฆาตแลว้ จะเรยี กอะไร แมจ้ ะพน้ งาน เพอ่ื นไปดว้ ย ผวั ไปเมยี ไป เพอ่ื นบา้ นนาชดิ กนั ไป ศพลงุ นวยไปแลว้ ทวา่ เรอ่ื งน้กี ลบั ยังไม่ยอมจบ ก็ไปดว้ ยกัน เหมอื นผซี ำ�้ ดำ้� พลอย เมอื่ มเี รอื่ งใหค้ นในหมบู่ า้ น ถงึ กับขวญั ผวาขนึ้ มาอกี แตน่ ่นั แหละ ผ่านไปเป็นเดือนจนพน้ ไปอีกปี เม่ือไม่มีเหตุร้ายตามท่ีหวั่นวิตกกันท้ังหมู่บ้าน ไมก่ ว่ี นั หลงั งานศพลงุ นวย ทดิ ธงลกู ชายคน บรรดาชาวนาจงึ ออกนากนั อยา่ งปกติ เรอ่ื งปาก โตของลงุ นวยออกไปสบู นำ�้ เขา้ นาแทนพอ่ ขณะ เรอื่ งทอ้ งเสยี ดว้ ย จะมวั กลวั นนู่ กลวั นกี่ ร็ งั แตจ่ ะ เปิดฝาเครอ่ื งเตมิ น้�ำมนั อยูด่ ี ๆ ไม่รทู้ ำ� อีท่าไหน อดตาย ขนาดคนที่หัวคันนาติดกับนาแปลงท่ี นำ�้ มนั กระฉอกไปตดิ กบั ประกายไฟขา้ งทอ่ ไอเสยี ผู้ใหญ่อ้อยตาย ยังออกไปเติมน้�ำมันเคร่ืองสูบ และลกุ ตดิ เสอื้ ยดื ของทดิ ธงทโ่ี ดนนำ�้ มนั กระเดน็ น้�ำกลางดึกได้อย่างไม่กลัวเกรงอะไรทั้งส้ิน ใส่ เจา้ ตัวตกใจสดุ ขดี แต่โชคดีตัง้ สติได้รบี ถอด เพราะถือคติว่ากลัวไม่มีเงินใช้ดอก ธ.ก.ส. เสอ้ื ออก และกระโดดลงไปยงั คลองชลประทาน มากกว่า รอดตายมาได้อยา่ งหวุดหวิด 2 ปีผ่านไป วันนั้นแดดแรงขนาดอยู่ใน คราวนเี้ อง คนในหมูบ่ า้ นไม่มีใครกล้าออก บ้านยังบ่นกันว่าร้อนหัวกบาลแทบแตก แต่ลุง นากันเลยก็ว่าได้ บางคนพูดว่าถือโอกาสพัก นวยกลับเลือกออกไปจุดไฟเผาตอซังข้าว แก หน้าดินไปในตัว ส่วนคนท่ีไปเย่ียมทิดธงยังโรง สวมหมวกแก๊ปใบเก่า ขับมอเตอร์ไซค์บุโรทั่งคู่ พยาบาล กลับมาพร้อมข่าวว่าคนป่วยพ้นขีด กายอย่างไมส่ ะทกสะท้านเปลวแดด เปน็ ท่ีรกู้ ัน อันตรายแลว้ แต่คงต้องพักรกั ษาแผลเป็นเดอื น ว่าเผานาเสร็จแกจะสูบน�้ำเข้านาเลย แถมรถตี ระหว่างนี้ก�ำนัน ผู้ใหญ่บ้าน และบรรดาชาว นา-ย่�ำนาก็ว่าจ้างไว้แล้ว คนรับจ้างหว่านข้าว บ้านต่างลงความเห็นร่วมกันว่า ควรท�ำบุญ กจ็ องคิวไวเ้ ป็นทเี่ รยี บรอ้ ย คนรบั จา้ งเหล่าน้ีใช้ กลางบา้ นเพอ่ื เปน็ ขวญั กำ� ลงั ใจใหก้ บั ทกุ คน และ บริการกันประจ�ำทุกฤดูไถหวา่ น ปดั เป่าเร่อื งราวร้าย ๆ ให้ผ่านพน้ ไป แตใ่ ครละ่ จะคดิ วา่ นาปรงั รอบนลี้ งุ นวยไมม่ ี ขวญั กำ� ลงั ใจชว่ ยไดม้ ากทเี ดยี ว นนั่ ทำ� ให้ โอกาสทำ� มนั จนลลุ ว่ ง แกถกู พบกลายเปน็ ศพอยู่ เหตกุ ารณค์ อ่ ย ๆ กลับเขา้ สู่ความปกติ ชาว รมิ คนั นา ผลชันสูตรของหมอจากโรงพยาบาล บ้านต่างออกไปท�ำนากันได้ตามเดิม แต่ใคร ระบุว่า ผู้ตายเป็นลมหมดสติไปเอง เหตุผล ล่ะจะการันตีได้ว่า เพลิงอาฆาตน้ันมอดดับ สนับสนุนคอื อากาศรอ้ นมหาโหด และอีกอย่าง ส้ินแล้ว หรือแท้จริงมันก�ำลังรอเวลาเพื่อให้ ลงุ นวยคงรู้สกึ หนา้ มืด จงึ เดนิ เล่ยี งออกมาหวัง ตายใจ!!! น่ังพักบนคันนาทางด้านเหนือลม ส่วนหมวก แก๊ปท่ีคามืออยู่คงถอดมาพัดคลายร้อน ซึ่งแก รวมกฎแห่งกรรม 61 44-65���������������������� 168.indd 61 2/20/20 4:48 PM
เรอ่ื งกรรมจากคนใกล้ตัว อนจิ จาความรัก โดย : ฝน เมอื งฝาง • ขา้ พเจา้ รบั รเู้ รอื่ งนมี้ าหลายปี มนั เปน็ ชวี ติ “หนอู ยากเรยี นสงู ๆ จะไดท้ ำ� งานดี ๆ มเี งนิ ของผู้หญิงคนหน่ึง ซึ่งข้าพเจ้ารู้จักและเคย เล้ียงแม”่ จริ าพรยืนยันด้วยแววตามุ่งมั่น รว่ มงานด้วย และทกุ ครั้งทีน่ ึกถงึ กอ็ ดเปรยี บ เทียบกับละครหลังข่าวไม่ได้ เคยคิดเล่น ๆ ผ่านไปหลายปี ความตั้งใจของจิราพร ว่าชีวิตของเธอช่างคล้ายละครน�้ำเน่าเหลือ ประสบผล เธอเรียนจบมัธยมปลาย และสมัคร เกนิ แตน่ นั่ แหละ อยา่ งไรเสยี มนั กค็ อื เรอื่ งจรงิ เขา้ เรยี นมหาวทิ ยาลยั ราชภฏั รอบคำ่� ทำ� งานไป วันยังค�่ำ... ด้วยเรียนไปด้วย โดยตอนน้ีเธอไม่ใช่พนักงาน รายวันอกี แลว้ แตเ่ ป็นเสมียนมเี งนิ เดือน ซึ่งพอ จริ าพรในวยั แรกสาว ถกู แมบ่ งั คบั ใหแ้ ตง่ งาน ช่วยค่าน�้ำค่าไฟพ่ีสาวได้บ้าง ทั้งยังเจียดส่งไป กบั คนมฐี านะในหมบู่ า้ น เขาเปน็ หนมุ่ ใหญฐ่ านะ ให้แมท่ ี่บา้ นนอกไดท้ ุกเดอื น แมจ้ ะเป็นชว่ งเวลา ดแี ละยงั โสด ดว้ ยความทชี่ วี ติ ความเปน็ อยทู่ าง ท่ีหนักจนบางครั้งถึงกับท้อ แต่เมื่อนึกถึงเป้า บา้ นอยใู่ นขนั้ ปากกดั ตนี ถบี แมจ่ งึ หวงั วา่ วธิ นี จ้ี ะ หมายว่าต้องจบปริญญา ท�ำงานม่นั คง เลยี้ งดู ช่วยให้ครอบครัวมีชีวิตดีขึ้น แต่เรื่องความรัก แม่ได้ดว้ ยล�ำแข้งของตัวเอง เธอจะกลบั มาฮดึ สู้ ถ้าลงไม่รักคงบงั คับกนั ยาก แมฝ้ า่ ยชายพร้อม ได้ทกุ ครงั้ อ้าแขนรับ แต่ฝ่ายหญิงไม่คิดแบบน้ัน สุดท้าย หลังจบมัธยม ๓ และเรียนมัธยม ๔ ได้เทอม ในที่สุด ความรักดีก็ตอบแทนจิราพรอย่าง เดียว จิราพรจงึ หนอี อกจากบ้าน ยอดเย่ียม เธอเรียนจบปรญิ ญา และสมัครงาน ตามทร่ี �ำ่ เรียนมา จนได้ทำ� งานท่ีรักสมใจ สมัย ด้วยวุฒิการศึกษาเพียงแค่ช้ันมัธยมต้น น้ันแวดวงนิตยสารยังเฟื่องฟู เธอจึงได้อยู่ฝ่าย บวกกับท่ีอยู่ที่กินในเบ้ืองต้นจากญาติ จิราพร ขายโฆษณาของนิตยสารแนวคอมพิวเตอร์และ ได้งานโรงงานห้องแถวท่ีญาติช่วยฝากให้ เทคโนโลยี มีรายได้งาม ทั้งเงินเดอื น ทั้งคอม- เพราะอายุยังไม่ถึงเกณฑ์ มีรายได้แบบรายวัน มชิ ชนั่ ไมพ่ น้ ปเี ธอมรี ถเกง๋ ขบั สมใจ แลว้ วนั หนง่ึ โชคดไี ม่ต้องเสยี ค่าเชา่ บา้ นคา่ น�้ำคา่ ไฟ เพราะ การงานทรี่ กั และรถเกง๋ คนั งามกพ็ าเธอไปพบกบั พส่ี าวทเี่ ปน็ ลกู พล่ี กู นอ้ งเขา้ ใจ สว่ นพเี่ ขยกไ็ มว่ า่ ใครบางคน อะไร เพราะเหน็ ใจวา่ คนหนรี อ้ นมาพง่ึ เยน็ ทงั้ คู่ แค่ส่งข่าวให้แม่ของจิราพรซึ่งมีศักดิ์เป็นอารู้ อมรวฒั นเ์ ป็นผ้จู ัดการบริษัทแห่งหนึง่ ซ่ึงจิ เพราะกลวั คดิ มากจนพานลม้ ปว่ ย อยา่ งนอ้ ยจะ ราพรต้องไปติดต่องานด้วย และคงเป็น ได้ไมห่ ่วงว่าลกู สาวเป็นตายร้ายดอี ยา่ งไร บุพเพสันนิวาสที่ท�ำให้เขาและเธอต้องร่วมงาน กันท้ังปี ความใกล้ชิดของหนุ่มสาวจึงน�ำไปสู่ “ดแี ลว้ ที่เอง็ ไม่ทิง้ การเรียน” พี่สาวดีใจเม่ือ ความสมั พันธท์ ม่ี ากกว่าเพอื่ นร่วมงาน ในที่สุด รู้ว่าจิราพรจะเรยี น กศน.เอาวุฒิมธั ยมปลาย ท้ังคู่ตัดสินใจคบหาเป็นคนรักกัน ช่วงเวลาเช่น 62 รวมกฎแหง่ กรรม 44-65���������������������� 168.indd 62 2/20/20 4:48 PM
เรอื่ งกรรมจากคนใกลต้ ัว นีช้ า่ งหอมหวานเป็นทีส่ ดุ ขนาดคดิ ไปถงึ ข้นั ว่า อกหัก ค�ำนี้ทิ่มแทงหัวใจของจิราพรเป็น จะใช้ชีวิตร่วมกัน และน่ันท�ำให้ทุกวันหยุดสุด ทสี่ ดุ ทำ� ไมคนมคี วามรกั ตอ้ งมอี ปุ สรรค เธอถาม สัปดาห์ จิราพรจะไปคา้ งอ้างแรมทค่ี อนโดของ ตัวเองครั้งแล้วครัง้ เล่า เวรกรรมอนั ใดถึงท�ำให้ อมรวัฒน์เปน็ ประจำ� สว่ นอพารต์ เมน้ ตท์ เ่ี ช่าไว้ เรื่องน้ีต้องเกิดกับเธอ แม้จะไม่คิดโทษใคร แต่ นั้น เธอจะอยู่เฉพาะวันจนั ทรถ์ ึงศุกร์ การรกั ษาแผลใจเปน็ เรอื่ งทตี่ อ้ งดแู ลตวั เอง ชว่ ง น้นั เธอจึงเข้าผบั เขา้ บาร์ไมเ่ ว้นแต่ละวนั หวงั ให้ แตน่ น่ั แหละ ขน้ึ ชอื่ วา่ ความรกั มกั ไมง่ า่ ย จงึ มันลืม ๆ ความชอกช้�ำไปไดบ้ า้ ง ซ่งึ มันกล็ มื ได้ มีปัญหาอุปสรรคมากมายมาทดสอบเหล่าคู่รัก จรงิ ๆ ยามดมื่ อยกู่ บั เพ่อื น ๆ และกลบั ถึงห้อง อยู่เสมอ เพียงแต่จะช้าหรือเร็วเท่าน้ันเอง หลับเปน็ ตาย แตพ่ อตืน่ เชา้ ขน้ึ มาแลว้ ไปทำ� งาน ส�ำหรับคู่ของจิราพรกับอมรวัฒน์แค่คร่ึงปีเท่า ความเสียใจกลับยังอยู่ที่เดิมในหวั ใจของเธอ นั้น บททดสอบใหญ่มารออยู่หน้าประตูห้องใน เชา้ วนั หยดุ วนั หนง่ึ อมรวฒั นไ์ มค่ ดิ เลยวา่ แมก่ บั แต่แล้ววันเวลาและการงาน ก็ช่วยเจือจาง พสี่ าวจะมาหาถงึ คอนโด เพราะตงั้ แตเ่ ขา้ มาอยู่ ความเสยี ใจไปไดอ้ ยา่ งชา้ ๆ จริ าพรยงั ทำ� งาน สองปเี ศษ นีค่ ือครั้งแรกทค่ี นทงั้ คูม่ าเหยียบท่ีน่ี ของเธออยา่ งเตม็ ท่ี และดเู หมอื นความผดิ หวงั ใน คร้ังน้ีจะแปรมาเป็นแรงขับในการท�ำงานอย่าง “เธอกลับไปก่อน” พี่สาวของอมรวัฒน์พูด บา้ คลง่ั เธอพดู กบั เพอ่ื น ๆ ทำ� นองวา่ ถงึ รกั มนั แค่นนั้ จะห่วย ขอให้ท�ำงานแล้วร่�ำรวยก็แล้วกัน นั่น ทำ� ใหใ้ นทสี่ ดุ เธอกก็ ลบั มาเปน็ คนเดมิ ไดอ้ กี ครง้ั สว่ นอมรวัฒนไ์ ด้แตพ่ ยกั หน้า และพดู แคว่ า่ “เดี๋ยวผมโทร.หา” พูดถึงความรักนี่ก็แปลก แต่ความคิดของ คนผดิ หวงั ในรกั ยง่ิ แปลกใหญ่ จริ าพรตอ้ งเผชญิ ค่ำ� นน้ั เขาโทร.หาเธอ พดู แบบไมม่ ีเย่ือใยว่า หน้ากบั เร่ืองรัก ๆ ใคร่ ๆ อีกรอบ และทัง้ รอู้ ยู่ แม่กับพี่สาวไม่เห็นด้วยว่าเราควรคบกัน ก่อน เต็มอกว่าชายอายุคราวพ่อคนน้ีมีลูกมีเมียอยู่ ลงทา้ ยด้ือ ๆ วา่ แมม่ ีผ้หู ญิงทเี่ หมาะเตรียมไว้ แลว้ แตเ่ ธอกลบั ยนิ ดกี บั สถานภาพเมยี นอ้ ยของ ให้เขาแล้ว เหมาะกันทั้งฐานะท้ังชาติตระกูล อาเสีย่ คนนั้น และนา่ แปลกท่ชี ีวติ ของเธออยู่ใน ประโยคสดุ ทา้ ยกอ่ นวางสายเสยี งของอมรวฒั น์ อ่อนลง “แตเ่ รายังเป็นเพ่ือนรว่ มงานกนั ได้นะ” รวมกฎแห่งกรรม 63 44-65���������������������� 168.indd 63 2/20/20 4:48 PM
เรือ่ งกรรมจากคนใกลต้ วั ฐานะท่สี ังคมไม่พงึ ประสงคถ์ งึ สามส่ีปี จนวนั ที่ กันแลว้ จะเล่นเอาเธอหดื จับกต็ าม เมียหลวงตามมาด่าถึงอพาร์ตเม้นต์ น่ันแหละ วันหนึ่ง จิราพรไปงานอีเวนต์ขององค์กรที่ ทกุ อยา่ งจึงจบลงอกี ครั้ง เพียงแตค่ ร้งั นี้จิราพร ไมร่ สู้ ึกเจบ็ นัก แถมยังได้เงินทอง ขา้ วของ โดย เธอรบั ทำ� นติ ยสารให้ และมโี อกาสไดพ้ บกบั ชาว เฉพาะคอนโดเป็นส่ิงตอบแทนช่วงเวลาหลายปี ต่างชาติคนหนึ่งซ่ึงมาร่วมงาน ด้วยภาษา ท่ีผา่ นมา อังกฤษระดบั สอ่ื สารไดช้ ั้นดี ผ้ใู หญข่ ององคก์ ร แห่งนั้นจึงไหว้วานให้เธออธิบายวัตถุประสงค์ เพอ่ื นสนทิ ลงความเหน็ ทำ� นองวา่ จริ าพรไม่ ของงานใหแ้ ขกทา่ นนี้ทราบ น่ันท�ำใหเ้ ธอทราบ ได้รกั เส่ียหรอก แตห่ วังกอบโกย และแกแ้ ค้นท่ี ว่าปีเตอร์ หนุ่มใหญ่วัยห้าสิบชาวอังกฤษ เป็น เคยถูกพรากความรัก แม้มันจะหาเหตผุ ลไม่ได้ ครูสอนภาษาอยู่ที่โรงเรียนนานาชาติแห่งหน่ึง เอาเสียเลยจริง ๆ กับเรื่องนี้ เพราะต่างกรรม ใช้ชีวิตในเมืองไทยมาเกินสิบปี ที่ส�ำคัญเขาอยู่ ต่างวาระกัน แต่ที่แน่ ๆ เรื่องของเวรกรรมไม่ ในสถานะโสด และอย่างถูกอัธยาศัยกัน หลัง เข้าใครออกใครอยแู่ ลว้ งานอีเวนต์ปีเตอร์โทร.หาจิราพรในอีกสามวัน ถัดมา เขาไดเ้ บอร์จากนามบัตรของเธอนัน่ เอง “เราไม่อยากท�ำนักหรอก แต่เรามีปัญหา เรื่องการเงิน” จิราพรเปิดอกท่ีมาของความ ตอนที่รับสาย จิราพรรู้สึกวาบหวาม เธอ ประพฤติอันน่าชิงชังให้เพื่อนสนิทฟังแบบหมด รทู้ นั ทวี า่ ใครโทร.มา เพราะในชวี ติ ประจำ� วนั แม้ เปลือก ต้องติดต่อกับผู้คนมากหน้าในแวดวงการผลิต นิตยสาร แต่ไม่มีสักคนเป็นชาวต่างชาติท่ีต้อง ในวัยที่อายุย่างเข้าหลักส่ี ชะตากรรมเล่น ขอ้ งแวะดว้ ย นนั่ ทำ� ใหเ้ ธอรทู้ นั ทวี า่ ปเี ตอรค์ อื คน งานจริ าพรอกี ครง้ั การงานทที่ ำ� มายาวนานเกดิ ปลายสาย รวมท้งั เธอไม่อาจหลอกใจตัวเองได้ ปัญหา ธุรกิจส่ิงพิมพ์ทยอยปิดตัวลง ในท่ีสุด ว่า รูส้ กึ ดีถึงข้นั อบอุ่นยามอยใู่ กลผ้ ู้ชายตาสีน้ำ� บริษัทท่ีเธอท�ำงานก็เป็นรายล่าสุดท่ีปิดหัว ขา้ วผนู้ ้ี แมจ้ ะเปน็ การโทร.มาทกั ทายกนั ในฐานะ นิตยสารไป เพราะทานแรงตา้ นโลกออนไลน์ไม่ คนร้จู กั แตจ่ ริ าพรรู้วา่ ปเี ตอร์มีอะไรในใจมากก ไหว จริ าพรไมต่ า่ งจากคนอน่ื ทโ่ี ดนเขา้ ไปเตม็ ๆ วา่ นนั้ และนั่นคือการนัดกินข้าวกบั เธอเยน็ นี้ กบั เร่อื งเงนิ ๆ ทอง ๆ ในทสี่ ดุ ตอ้ งขายคอนโด ท้ิงอย่างแสนเสียดาย และก็ยอมรับว่าเงินของ จากวันน้ัน ความสัมพันธ์ของคนท้ังสอง เส่ียที่ให้มาซ้ือในฐานะเมียน้อยมันผิดต้ังแต่แรก คอ่ ย ๆ สานตอ่ จริ าพรประคบั ประคองมนั อยา่ ง แลว้ ฉะน้ันอยา่ อาลัยอาวรณเ์ ลย ไม่ตายคงหา เต็มท่ี ประสบการณ์ความรัก อายุที่ผ่านร้อน ไดใ้ หม่ ผ่านหนาวมาไม่น้อยสอนเธอเช่นนั้น ขณะที่ปี เตอรแ์ มจ้ ะมาจากดนิ แดนตา่ งชาตติ า่ งภาษา แต่ จริ าพรพอจะมคี นรจู้ กั ในวงการอยบู่ า้ ง และ การมาท�ำงานและใช้ชีวิตในเมืองไทยนับสิบปี เปน็ อมรวฒั นอ์ ดีตคนรักน่นั เอง ทย่ี น่ื ความชว่ ย ทำ� ใหเ้ ขารจู้ กั และเขา้ ใจคนไทยไมน่ อ้ ย ไมน่ า่ เชอื่ เหลอื มาให้ โดยใหไ้ ปตดิ ตอ่ งานดู แมจ้ ะเปน็ เพยี ง ว่าจากงานอีเวนต์วันนั้นถึงวันนี้ผ่านมาหน่ึงปี จอ๊ บแตก่ ไ็ มเ่ ลวนกั หากรบั ไดต้ อ่ เนอ่ื ง จริ าพรจงึ เตม็ ทที่ งั้ คคู่ บหากนั แมไ้ มเ่ คยพดู จากนั อยา่ งเปน็ จับพลัดจับผลูเข้าสู่วงการผลิตส่ิงพิมพ์ให้ เรื่องเป็นราว แต่ถ้าไม่เรียกคนรักก็ไม่รู้จะเรียก องค์กรใหญ่แห่งหนึ่งอย่างไม่คาดคิด แม้จะไม่ สถานะเชน่ น้ีวา่ อะไร รุ่งโรจน์เหมือนเก่า แต่ชีวิตก็ยังพอไปต่อได้ ท่ี สำ� คญั มรี ายไดส้ ง่ เสยี ใหแ้ มว่ ยั ชราทบ่ี า้ นนอกได้ ปีเตอร์เติมเต็มหลายสิ่งให้ชีวิตของจิราพร ทกุ เดอื น แมใ้ นบางเดอื นรายรบั รายจา่ ยบวกลบ แม้แต่ความรู้สึกของพ่อต่อลูกสาวที่จิราพรไม่ 64 รวมกฎแหง่ กรรม 44-65���������������������� 168.indd 64 2/20/20 4:48 PM
เรื่องกรรมจากคนใกล้ตวั เคยรจู้ ัก เพราะพอ่ จากไปต้งั แต่เธอยังจ�ำความ หลงั ขบั รถมาท้งั คืน จิราพรถึงบ้านเกดิ เอา ไม่ได้ เธอก็มั่นใจว่าได้รับส่ิงน้ีจากเขา ไม่เว้น ตอนตีส่ี ภาพแรกท่ีเห็นคือแม่นอนหลับปุ๋ยใต้ แมแ้ ตเ่ งนิ ทองทบี่ างเดอื นเธอขาดมอื เปน็ เขาอกี ผา้ หม่ นำ้� ตาของเธอคอ่ ย ๆ ไหลออกมาเปน็ สาย นั่นแหละทีจ่ ัดเตรียมไว้ใหอ้ ย่างเข้าอกเขา้ ใจ แต่ พยายามกลน้ั กอ้ นสะอน้ื ไว้ เพราะไมอ่ ยากใหแ้ ม่ สง่ิ ทจ่ี ริ าพรยงั ใจแขง็ คอื เฉพาะคนื วนั ศกุ ร์ เสาร์ ตืน่ มาตอนนี้ ทว่าภาพท่เี ห็นก็ท�ำให้เธอถามตวั อาทติ ย์ เท่านัน้ ทเี่ ธอจะไปคา้ งทคี่ อนโดของเขา เองว่า คงถึงเวลาแล้วท่ีต้องกลับมาดูแลแม่ ส่วนวันท่เี หลอื เธอขออยูท่ ่ีอพารต์ เมน้ ต์ โดยให้ อย่างเป็นเร่ืองเป็นราว แม้จะมีญาติช่วยกันอยู่ เหตุผลว่าสะดวกกับการเข้าไปติดต่อเร่ืองการ อย่างเป็นความเอื้ออารีของเครือญาติ แต่จาก งานมากกวา่ ซึ่งปเี ตอร์ก็ไมข่ ัดข้องแตอ่ ยา่ งใด ค�ำบอกเลา่ ของญาติ ๆ ทกุ คนตา่ งพดู เปน็ เสยี ง เดียวกันวา่ มีเพยี งเธอเทา่ น้ันแหละ ท่ีจะรักษา สองสามเดอื นมานี้ จริ าพรคดิ ตรกึ ตรองอยู่ หลายตลบว่า ควรพาปี ท้ังอาการป่วยกายและ เตอร์กลับไปบ้านนอก ปว่ ยใจของแมไ่ ด้ ให้เขาได้รู้จักแม่และ ญาติ ๆ ของเธอ และ ถึงข้ันนี้ จิราพรไม่ จากนั้นอาจแต่งงานกัน บ่ายเบี่ยงในหน้าที่ของ ให้เป็นเร่ืองเป็นราว แม้ ลูก เธอพร้อมตอบแทน จะยงั ไมไ่ ดบ้ อกเรอ่ื งนก้ี บั บุ ญ คุ ณ ข อ ง แ ม ่ ผู ้ ใ ห ้ ปีเตอร์ แต่เธอม่ันใจว่า ก�ำเนิด ส่วนเรื่องการ เขาไม่ขัดข้องแน่นอน งานก็ไม่มีปัญหา จะ ขณะขับรถก�ำลังจะแวะ เหนื่อยหน่อยก็ตอนท่ี ท� ำ ธุ ร ะ ที่ ห ้ า ง ส ร ร พ ต้องขับรถเข้ากรุงเทพฯ สินค้า มีสายเข้ามาคั่น บ้างหากมีเอกสารต้อง ความคดิ ของเธอ และทนั ทที รี่ บั สายเธอถงึ กบั นงิ่ เซน็ รวมทง้ั มงี านอเี วนต์ อง้ึ เป็นเพียงผูฟ้ ังท่ดี ี ก่อนตอบกลบั ไปว่า ค่�ำนี้ ที่เธอต้องเข้าร่วม แต่เธอม่ันใจว่าสามารถ จะขบั รถกลับบ้านนอกทันที จดั การทงั้ หมดไดอ้ ยา่ งแนน่ อน แมอ้ าจขลกุ ขลกั ในชว่ งแรก ๆ และเชอื่ วา่ ทมี งานผลติ นติ ยสารที่ “บอกแม่ด้วยหนูก�ำลังจะไปหาแม่” จิราพร ร่วมงานกันมานาน พรอ้ มจะเขา้ ใจและเปน็ แรง วางสาย ยกมือขึ้นปาดนำ้� ตา หนนุ ใหไ้ ดอ้ ยา่ งไมม่ ขี อ้ แม้ มเี พยี งเรอ่ื งเดยี วทค่ี ดิ อย่างไรกค็ ดิ ไมต่ ก แม้จะรับรู้เรื่องปัญหาสุขภาพของแม่มา “ปีเตอร์” จริ าพรเปรยช่ือชายคนรกั คดิ ไป ตลอด รวมทงั้ สองสามปมี านจี้ ริ าพรกห็ มนั่ กลบั ไกลถึงความสัมพันธ์ระหว่างกันท่ียังไม่รู้ว่าต่อ บา้ นเกดิ บอ่ ยขน้ึ และกลบั ไปครงั้ ละหลาย ๆ วนั ไปจะเป็นเชน่ ไร อาศยั วา่ ไมไ่ ดท้ ำ� งานประจำ� แลว้ และการงานที่ อนิจจาความรัก ท�ำไมช่างเล่นตลกกับ รับผิดชอบอยู่ก็สามารถประสานงานผ่านโลก มนุษย์ได้เช่นน้ี มันเป็นเพราะเวรกรรม โชค ออนไลน์ได้ เอาเป็นว่ามีเพียงคอมพิวเตอร์ตั้ง ชะตา หรอื ว่าสิง่ ใดกนั จิราพรถามตัวเอง โต๊ะและสัญญาณอินเทอร์เน็ต รวมท้ังสมาร์ท โฟนคใู่ จ อยทู่ ไี่ หนเธอกส็ ามารถทำ� งานสง่ ลกู คา้ รวมกฎแหง่ กรรม 65 ไดต้ ามเวลาและมาตรฐาน 44-65���������������������� 168.indd 65 2/20/20 4:48 PM
เรอื่ งสัน้ กรรม โลภะอกุศลมลู โดย : เขม้ ขลัง มหาเวทย์ • หลงั เปดิ เขตการคา้ เสรอี าเซยี น หรอื เออซี ี การคา้ เสรี ไมน่ านนกั ผมลงทนุ ทำ� ธรุ กจิ สง่ สนิ คา้ ไปขาย ช่วงสาย ๆ วันหน่ึงของฤดูร้อนอันแสน ยงั ประเทศเพอ่ื นบ้าน ณ อ�ำเภอเลก็ ๆ แหง่ หนง่ึ ระยะทางจากทนี่ ถี้ งึ จดุ ผา่ นแดน ราว 10 อบอ้าว จู่ ๆ อากาศกแ็ ปรปรวน ผิดแผกแตก กโิ ลเมตร โดยสรา้ งคลังเกบ็ สนิ คา้ หรือโกดัง ต่างไปจากวันก่อน ๆ เมฆก้อนใหญ่ ด�ำทะมึน พื้นที่ใช้สอยราว 100 ตารางวาขนึ้ บนท่ีดนิ เคลื่อนตัวเข้ามาเต็มท้องฟ้า บดบังแสงจาก ขนาด 1 ไร่เศษ ส�ำหรับพื้นท่ีส่วนท่ีเหลือ ดวงตะวนั จนมดื ครมึ้ จากทอี่ ากาศรอ้ นอบอา้ ว บรเิ วณรอบโกดงั ผมปรบั ปรงุ เปน็ ลานจอดรถ อณุ หภมู กิ ลบั ลดลง จนเยน็ เยอื ก ทำ� ใหผ้ มนกึ ไป ขนส่งสินค้า และปลูกไม้ใหญ่ใช้เป็นร่มเงา ถึงหน้าหนาว ซึ่งเพิ่งโบกมือลาไป เม่ือ 2-3 สว่ นดา้ นหลงั โกดัง ปลกู เรอื นหลังนอ้ ยไวพ้ ัก เดือนก่อน ตอนน้ีผมอยากเดินกลับไปที่เตียง อาศัย นอน มากกว่านั่งท�ำงานในโกดังเก็บสินค้า แห่งน้ี ผมสั่งสินค้าอุปโภค-บริโภค จากโรงงาน แถบภาคกลาง และภาคตะวนั ออก มาเก็บไวใ้ น ชายผหู้ นงึ่ แตง่ กายดี ดเู รยี บรอ้ ย รปู รา่ งสงู โกดงั ตามคำ� สงั่ ซอื้ ของลกู คา้ ฝง่ั เพอ่ื นบา้ น และ โปร่ง เขาแนะน�ำตัวกับผมว่า เป็นเซลส์ขาย บางรายการ สำ� รองเพิม่ ไว้ เผ่ือกรณลี ูกค้าต้อง สินค้า เขามีสินค้าหลายหลากชนิดมาน�ำเสนอ การด่วน จากน้นั ผมกใ็ หค้ นงาน ลำ� เลียงสินคา้ ผมเปิดดูแคตตาล็อกที่เขาย่ืนให้ แบบผ่าน ๆ โดยรถบรรทุก ผ่านจดุ ผา่ นแดนถาวร นำ� ส่งให้ ก่อนจะแจง้ เขากลบั ไปอยา่ งสุภาพ ลกู ค้าแตล่ ะราย กอ่ นพวกเขาจะกระจายสนิ ค้า ดงั กลา่ ว ให้แก่ร้านคา้ ปกี ทวั่ ประเทศ ตอ่ ไป “ของพวกน้ี ผมมีแหล่งซื้อแล้ว คุณมีของ อย่างอนื่ มาเสนออกี หรอื เปลา่ ?” ปัจจุบัน ผมได้ก�ำไรจากธุรกิจส่งออก มากกว่าสมัยก่อนเกือบ 3 เท่าตัว อันเน่ืองมา เขาแสดงอาการประหมา่ เลก็ นอ้ ย ผ่านการ จากก�ำแพงภาษีพังทลายลง ตามนโยบายเขต พูดสำ� เนยี งแปลกแปร่ง “ไม่มีสนิ คา้ อน่ื แลว้ ครบั แต่ผมมีส่ิงที่น่าสนใจมาเสนอ” สายตาอัน 66 รวมกฎแหง่ กรรม คมกริบของเขาตวดั ผ่านหนา้ ผม ก่อนเขาจะกม้ 66-72������������168.indd 66 2/20/20 4:49 PM
66-72������������168.indd 67 รวมกฎแห่งกรรม 67 2/20/20 4:49 PM
ลงไปหยิบของบางอย่างขึ้นมา จากกระเป๋าถือ สาขา ของธนาคารยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง ซึ่งเปิด ใบโต ซ่ึงวางบนพน้ื บรกิ ารในตัวอำ� เภอชายแดนแหง่ นี้ “5 ดอลลาร์ แลก 100 บาท คุณสนใจม้ัย?” โชครา้ ยธนาคารสาขาดงั กลา่ ว ถกู โจรปลน้ เขาวางธนบัตรรูปอับบราฮัม ลนิ คอลน์ ปึกหนึง่ เมอื่ 2-3 ปกี อ่ น พวกมันวางแผนมาเป็นอย่างดี ลงบนโตะ๊ เบื้องหนา้ ผม ท�ำร้าย รปภ. จนสลบ ดักจ้ีรองผู้จัดการ ซึ่งมาถึงธนาคารแต่เช้า ก่อนเวลาท�ำงานร่วม “ผมไมส่ นใจ ของพวกนห้ี รอก” ชวั่ โมง แลว้ บังคับใหเ้ ขาเปดิ ตูน้ ริ ภัย พวกมนั มี “1 ดอลลาร์แลกได้ 35 บาท...5 ดอล ก็ 175 เวลาเหลือเฟือ เลือกเอาแต่เงินดอลลาร์ไป บาท...คุณได้ก�ำไร ๗๕ บาท” เขาพยายามคิด เท่าน้ัน จวบจนวันนี้ ต�ำรวจยังคว้าน�้ำเหลว อัตราแลกเปลีย่ นออกมาดงั ๆ เพ่อื จงู ใจผมอกี ไม่สามารถควานหาตัวคนร้าย มาลงโทษตาม ครัง้ กฎหมายได้ “สว่ นใหญน่ ่าจะปลอม ผมไม่กล้าเสีย่ ง” ผม บอกเขาตามตรง … “ลองเอาไปตรวจดูก่อน ผมรับรองว่าของ “เทา่ ทรี่ ู้ ไมน่ า่ มใี ครทำ� อยา่ งน้ี กนั คดิ วา่ เปน็ จริง” เขายืนยนั เปน็ ม่ัน ของปลอม...แกแน่ใจนะวา่ เป็นแบงกจ์ รงิ ?” ผมรบั ธนบัตรจากเขามาจำ� นวนหน่ึง นำ� ไป “กันตรวจสอบแล้ว ของจริง ถ้าเครื่อง ตรวจสอบด้วยเครื่อง ท่ีต้ังอยู่หลังโต๊ะท�ำงาน ทำ� งานไม่ผดิ พลาด” ผมย้�ำชาตอิ ีกหน ผลออกมา ทกุ ใบเป็นของจริง! “เด๋ียวน้ีเทคโนโลยีมันทันสมัย ปลอมกันได้ “ยงั ไงผมกไ็ มแ่ นใ่ จอยดู่ ”ี ผมยน่ื เงนิ คนื เขาไป แนบเนียนมาก เครื่องอาจตรวจไม่พบสิ่งผิด “ไมเ่ ปน็ ไร ผมยงั พกั อยอู่ ำ� เภอนอี้ กี หลายวนั ปกติ” น่ีนามบัตรผม เผ่ือคุณจะเปล่ียนใจ” เขายื่น “เคร่ืองนี้ก่อนจะซ้ือมาใช้ กันขอค�ำแนะน�ำ นามบตั รใหผ้ ม แววตาของเขา เตม็ ไปดว้ ยความ จากแกแล้วนะเวย้ ” หวงั ... ชาติเงียบไปหลายอึดใจ คงก�ำลังขบคิดถึง หลังอาหารม้ือเที่ยง ผมนั่งทบทวนเหตุ- ประเดน็ อ่นื ๆ “ถา้ เป็นแบงกจ์ ริง อาจเป็นไปได้ การณ์ช่วงสายท่ีผ่านมา มิวายหยิบนามบัตร ว่า...คนพวกน้ี ท�ำธุรกิจผิดกฎหมาย ต้องการ ของชายแปลกหน้าขึ้นมาพินิจ เขาช่ือ “หม่อง ฟอกเงิน!”... เร-ตรัน” สังกัดบริษัทขายสินค้าแห่งหน่ึงจาก ผมยกหูโทรศพั ทอ์ กี ครง้ั คราวนตี้ ่อสายถงึ แผ่นดนิ ใหญ่ ด้านหลังนามบตั ร ระบชุ อื่ โรงแรม โรงแรมแหง่ เดยี วในตวั อำ� เภอ ครนั้ โอเปอเรเตอร์ พร้อมหมายเลขห้องท่ีเขาพัก เขียนเป็นภาษา รับสาย ผมแจ้งความประสงค์ ต้องการคุยกับ องั กฤษ ดว้ ยลายมอื หวดั ๆ แขกห้อง 410... ผมนั่งทบทวนถึงความเป็นไปได้ต่าง ๆ หม่อง เร-ตรัน รับสายก่อนผมจะวางเล็ก นานา สะบัดขอ้ มือทจ่ี ับนามบตั รใบน้นั ไว้ ไปมา นอ้ ย เขาขอโทษทรี่ บั สายชา้ เนอื่ งจากพง่ึ เขา้ มา หลายคร้งั และแล้วสมองผมกส็ ว่างวาบ! เรอื่ ง ในห้องพักหลังท�ำธุระข้างนอกเสร็จ ผมขอนัด นผี้ มควรยกหโู ทรศพั ทถ์ าม “ชาต”ิ ซง่ึ เปน็ เพอื่ น หมายคุยธุรกิจกับเขา เขาตอบตกลง ด้วยน้�ำ ท่ีรจู้ กั กันมานมนาน เขาเคยท�ำงานกบั ธนาคาร เสยี งต่ืนเตน้ ... หลายแห่งในแถบอินโดจีน ระยะเวลารวมกัน ผมใช้เวลาเดินทางจากโกดังถึงโรงแรม ไม่ หลายสบิ ปี จงึ เชย่ี วชาญเรอ่ื งธนบตั รชนดิ หาตวั ถึง 15 นาที เม่ือลิฟต์เปิดออกบนชั้น 4 ของ จับยาก ตำ� แหนง่ ปัจจุบันของชาติ คอื ผจู้ ดั การ โรงแรม ผมเดินไปเคาะประตูห้อง 410 รอจน 68 รวมกฎแหง่ กรรม 66-72������������168.indd 68 2/20/20 4:49 PM
ไดย้ ินเสยี งเขาตอบรับ เขาส่งั อาหารปรุงงา่ ย ๆ มา 1 ชุด พร้อม “เข้ามาได้” ผมจึงบิดลูกบิด แล้วผลักบาน ข้าว 1 โถ และสั่งเบยี ร์ขวดสีเขยี ว ของขนึ้ ช่ือ จากประเทศเพ่ือนบ้าน มาอกี 4-5 ขวด เขาริน ประตเู บา ๆ กา้ วเขา้ ไปในหอ้ ง บรรยากาศในนนั้ ใส่แก้ว เผื่อผมโดยไม่ถามไถส่ ักคำ� มืดสลัว มีเพียงแสงไฟสีเหลืองส้มบนหัวเตียง ส่องสว่างเท่าน้ัน ห้องดูสะอาดเรียบร้อยดี มี เราคุยเรื่องสัพเพเหระมาพักใหญ่ จนเงียบ กลนิ่ นำ�้ หอมจาง ๆ โชยเขา้ จมกู เปน็ กลน่ิ แปลก ๆ กันไปทั้งคู่ เม่ือได้โอกาสเหมาะ ผมก็วกเข้าสู่ ที่ผมไม่คุ้นเคย เขาเชิญผมน่ังบนโชฟารับแขก เร่อื งสำ� คัญ โดยเขานั่งไขวห้ ้าง รออยูอ่ กี ฟากหน่งึ แลว้ “คุณคงมีเงินดอลลาร์ มาแลกอีกมากโข “๕ ดอลลาร์ แลก ๑๐๐ บาท ยงั ไดอ้ ยูใ่ ช่ สนิ ะ?” ผมทำ� ลายความเงยี บ ขณะเขาตกั อาหาร มย้ั ?” ผมถาม หม่อง เร-ตรนั เพ่อื ยืนยัน เข้าปาก “แน่นอน...คุณจะแลกเท่าไหร่ดีล่ะ?” ถึงแม้ “กไ็ มม่ ากมายอะไรหรอก แตต่ อนนผี้ มสนใจ หอ้ งจะมดื สลวั ผมยงั มอง เร่ืองซื้อมากกว่า” เขา เห็นรอยย้ิมบาง ๆ และ เปลี่ยนหัวข้อสนทนา แววตาคมกรบิ ของเขา พรอ้ มยกแกว้ เบยี รข์ น้ึ จบิ ตาอันคมกริบ มองออก “๑,๐๐๐ บาท กอ่ นก็ ไปนอกหน้าต่างห้อง แล้วกัน” อาหาร “ คุ ณ อ ย า ก จ ะ ซ้ื อ “ตกลง” หมอ่ ง เร-ตรนั อะไรล่ะ? เผื่อผมจะมี ลุกข้ึน ก่อนจะเดินอ้อม ขายให้” สบโอกาส ผม ปลายเตยี ง ไปเปดิ กระเปา๋ เปล่ียนบทบาทจากผู้ซื้อ ห้ิวใบใหญ่ ซง่ึ วางบนโต๊ะ มาเป็นผ้เู สนอขาย ขา้ ง ๆ หยบิ แบงกด์ อลลาร์ “ผมอยากได้ สะพาน ขน้ึ มานบั กอ่ นจะเดนิ กลบั เดชาฯ พอจะขายให้ผม มา แล้วย่ืนแบงก์รูปอับ ไดม้ ย้ั ?” บราฮัม ลินคอล์นให้ผม “อะไรนะ!...สะพาน 10 ใบ ผมยื่นแบงกส์ เี ทา เดชาฯ...คุณจะเอาไปท�ำ ให้เขา 1 ใบ เปน็ การแลก อะไร?” หูผมฝาด หรือ เปลย่ี น เขาเมาจนพูดจาเลอะเทอะไปแลว้ “คงไม่รงั เกยี จ ถ้าผม “เร่ืองนนั้ คุณไม่ตอ้ งรู้หรอก ผมเปน็ พ่อคา้ จะชวนคุณกินข้าวเย็นด้วยกันสักมื้อ” ผม ออกปากชวนชายทเ่ี พง่ิ รจู้ กั ได้ไมน่ าน… ก็ต้องมีซ้ือมาขายไป เพื่อหาส่วนต่างเป็นก�ำไร หลัก งา่ ย ๆ ของการทำ� ธรุ กจิ ” ส�ำหรบั ภตั ตาคาร หรือหากพูดใหถ้ ูก นา่ จะเป็นห้องอาหารเล็ก ๆ ในโรงแรมบ้านนอก “ผมคงขายให้คุณไม่ไดห้ รอก มันเปน็ สมบตั ิ มากกว่า มีโตะ๊ วางไวร้ าว 10 ตัว แตแ่ นน่ ขนัด ของชาติ แต่ถ้าอยากได้แบบจ�ำลอง ผมหาให้ ไปดว้ ยผคู้ น สว่ นใหญเ่ ปน็ นกั ธรุ กจิ จากประเทศ ไดน้ ะ” เพอ่ื นบ้าน “ผมต้องการของจริง ไม่ใช่ของจ�ำลอง “จะกินอะไรสง่ั ได้เลย ม้อื นีผ้ มเล้ยี งเอง” ผม เล็ก ๆ” หมอ่ ง เร-ตรัน ท�ำไมท้ ำ� มือประกอบ ออกปาก รวมกฎแห่งกรรม 69 66-72������������168.indd 69 2/20/20 4:49 PM
“คุณล้อผมเลน่ ใชม่ ้ยั ?” ผมยิม้ กร่ิม ถามย้�ำ ของประเทศเรา ผมขอเพม่ิ อกี 500 เหรยี ญกแ็ ลว้ เขาอกี ครงั้ ครนั้ สงั เกตดวงหนา้ ของหมอ่ ง เร-ต กัน แถมข้าวท่ปี ลูกไว้ ยกใหค้ ณุ ไปด้วยเลย” รนั บัดนี้มันแดงระเรื่อ ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ใน เบยี รข์ วดสเี ขยี ว “พื้นท่ีแห้งแล้งอย่างนั้น ราคา 2,000 ดอลลารก์ ็สมควรแล้ว” “ผมพดู จรงิ ...ผมใหร้ าคา 500 ดอลลาร์ คณุ รบั เงินไปแล้ว ออกใบเสรจ็ ใหผ้ ม ถือว่าการซื้อ “คุณไม่รู้อะไร รัฐบาลท�ำโครงการอีสาน ขายสมบูรณ์” เขายกเบียร์ขึน้ ซดจนหมดแก้ว เขยี วมาเกอื บ 3 ทศวรรษแลว้ เดย๋ี วนน้ี ำ�้ ทา่ อดุ ม สมบรู ณ์” “งา่ ย ๆ แค่นัน้ เองเหรอ...ถ้าอยา่ งนนั้ รอผม เดยี๋ ว” ผมนึกสนกุ ขน้ึ มาบา้ ง จึงเรยี กบ๋อย แลว้ “2,300 ก็แล้วกัน ผมไม่เอาข้าวท่ีปลูกไว้ ยื่นเงินให้เขา วานช่วยไปซอ้ื บิลเงินสด จากร้าน กไ็ ด”้ สะดวกซือ้ ข้างโรงแรมให้ที “2,350 คณุ เอาขา้ วไปด้วย ผมแถมให”้ ผมปลดปากกาจากกระเปา๋ เสอ้ื เขยี นหวั บลิ “คุณเป็นนักต่อรองช้ันยอดเลยนะน่ี...ตกลง วา่ “สด” เขยี นรายการทข่ี าย ลงจำ� นวนเงนิ และ ผมซอื้ ราคาน”ี้ ลงลายมือชื่อ เป็นอันเสร็จพิธี ผมยื่นบิลให้เขา หม่อง เร-ตรัน ควักแบงก์ดอลลาร์ จาก ตรวจสอบ เขายิ้มกริ่มอย่างพอใจ พร้อมควัก กระเป๋าสตางค์ ย่ืนให้ผมอีกครั้ง ผมยื่นบิล กระเป๋าสตางค์ออกจากกระเป๋ากางเกง ท่ีตัด เงนิ สดกลับไป เปน็ การยนื่ หมูย่ืนแมว ท่คี ้มุ ค่าท่ี เย็บด้วยผ้าเนื้อดี ย่ืนแบงก์รูปเบนจามิน แฟรง สดุ ในชีวิตผม! คลิน ให้ผม 5 ใบ มาถึงตอนนี้ผมท�ำก�ำไรเพ่ิมขึ้นอีก 82,250 บาท รวมกบั ของเกา่ อกี 18,250 บาท รวมเปน็ “ไม่ปลอมนะ?” ผมทักท้วง เงิน 100,500 บาท ผมรวยไม่รู้เร่อื งภายในคืน “คุณเอาไปตรวจสอบก่อนได้ ผมยังอยู่ที่นี่ เดียว! อีกวันสองวัน” หม่อง เร-ตรัน จ้องผมไม่กระ ฤทธิแ์ อลกอฮอล์ ในเบียร์ขวดสีเขยี ว ทำ� ให้ พริบ ด้วยตาคมกรบิ คู่เดมิ ก่อนจะเทเบยี ร์จาก หน้าหม่อง เร-ตรัน แดงระเรื่อมากขึ้น เขาเร่ิม ขวด ใส่แกว้ ตัวเองท่พี รอ่ งไป น�ำ้ สเี หลืองอำ� พัน พดู จาฟงั ไมไ่ ดศ้ พั ท์ เนอื่ งจากลนิ้ พนั กนั ผมควร ไหลลงไปสัมผัสน้�ำแข็งสองสามก้อน เกิดฟอง อาศัยช่วงเวลา ท่ีเขาเร่ิมขาดสติเช่นนี้ ท�ำเงิน ละเอียดฟูฟ่องจนล้นแก้ว เพมิ่ ให้มากทสี่ ุด! ตอนนี้หากนับก�ำไรจากการแลกเปลี่ยนเงิน “ผมขอเดาใจคุณนะ...คุณน่าจะสนใจอย่าง ตราตา่ งสกลุ และค้าขายกับหมอ่ ง เร-ตรนั ผม อน่ื อกี ” ผมโยนหนิ ถามทาง อาการหวาดระแวง ได้กำ� ไรทง้ั หมด 18,250 บาท นับว่าไมเ่ ลว กบั ของผม หายเป็นปลิดท้ิง อาจเป็นเพราะฤทธ์ิ การท�ำธรุ กิจไมถ่ ึง 2 ชว่ั โมง เบยี รเ์ ชน่ กัน “ยงั มอี ะไร ทค่ี ณุ อยากไดอ้ กี ?” ผมไดจ้ งั หวะ “ผมซอ้ื แตข่ องทท่ี ำ� กำ� ไร นอกเหนอื จากนผี้ ม กถ็ ามออกไปทันที ไมส่ นใจหรอก” สายตาอนั คมกรบิ ทวา่ หวานฉำ�่ “ทงุ่ กุลาฯ ก็นา่ สนใจอยนู่ ะ” หม่อง เร-ตรัน จอ้ งเขม็งมาทผี่ ม เปลง่ เสียงแผว่ ๆ “คุณซื้อมาแล้วก็ขายไป ได้ก�ำไรอยู่แล้ว “ไมม่ ปี ัญหา ว่าแตว่ า่ คุณจะใหเ้ ทา่ ไหร่ละ่ ?” เพยี งแต่ จะมากหรอื นอ้ ยเทา่ นน้ั เอง ไมเ่ หน็ ตอ้ ง “2,000 ดอลลารข์ าดตวั ” เขาเผยอย้มิ ทีม่ ุม กงั วลเลยนีน่ า” ปาก ตาคมกริบคนู่ ้ันเริม่ หวานฉำ่� “อนั ท่ีจริง...ผมอยากซื้ออกี อย่างหนง่ึ ” “ถูกไป...คุณก็รู้ว่าบริเวณนี้ เป็นอู่ข้าวอู่น้�ำ “วา่ มาไดเ้ ลยสหาย ไมม่ อี ะไรในประเทศน้ี ท่ี 70 รวมกฎแหง่ กรรม 66-72������������168.indd 70 2/20/20 4:49 PM
ผมจะขายให้คณุ ไมไ่ ด้” ฤทธิ์เบยี ร์ท�ำผมขาดสติ ผมน�ำเงินดอลลาร์ทั้งหมด จากการท�ำ พลัง้ ปากพดู ออกไป ธรุ กจิ กับหมอ่ ง เร-ตรนั ไปแลกเป็นเงินบาท กบั ธนาคารซ่ึงชาติท�ำงานอยู่ แล้วก็ถือโอกาสพูด “ผมตอ้ งการแผน่ ดนิ ทั้งหมด!” คุยกับเพ่ือน ถึงเรื่องราวแปลกประหลาดท่ีเกิด “อะไรนะ...ท้ังโลกเลยรึ?” ขึน้ “แผน่ ดนิ ประเทศคณุ ต่างหากเลา่ !” คำ� พดู ของ หม่อง เร-ตรนั ท�ำผมคนื สตอิ ีก “ตกลงแกได้เงนิ มาท้ังหมด 625,500 บาท... ครงั้ ผมลงั เลเลก็ น้อย ก่อนจะแก้เกย้ี ว “ผมขาย บ้าไปแล้ว!” ชาติตกตะลึง กับจ�ำนวนเงิน และ ใหค้ ณุ แลว้ ผมจะไปอยไู่ หนละ่ ?” ผมหวั เราะรว่ น เรอื่ งราวพลิ ึกพิล่นั ทผ่ี มเลา่ ใหฟ้ ัง กบั มุกของตัวเอง “กย็ งั อยไู่ ดต้ ามปกติ เพยี งแคเ่ ปลยี่ นวถิ ชี วี ติ “แกวา่ มนั จะมผี ลรา้ ยตามมาหรอื เปลา่ วะ?” เล็กน้อย เท่านั้นเอง” ผมถามชาตอิ ย่างลงั เล “ผมขายให้คุณไม่ได้ หรอก มนั เกนิ อำ� นาจของ “ก็ไม่แน่เหมือนกัน กันคิดว่า ใบเสร็จนั่น ผม” อาจจะมัดตัวแกได้ใน “ถา้ อยา่ งนนั้ ...ผมตอ้ ง ภายหลัง เพราะมีลาย ข อ ตั ว ไ ป น อ น ก ่ อ น ล ะ ” เซ็นปรากฏอย่”ู หม่อง เร-ตรัน ผวาลุก “ถา้ อยา่ งนน้ั กนั ควร จากเกา้ อ้ี ก่อนจะหมนุ ตัว ท�ำยังไงดี ช่วยแนะน�ำ ชา้ ๆ หนั หนา้ ไปทางลฟิ ต์ หน่อยสิ” ผมเร่ิมเป็น ข้ึนห้องพัก เขาเดินเซ กังวล กลัวข้ึนมาจับจิต นิด ๆ ออกจากโตะ๊ ไป ผม คิดไปถึงอนาคตเบื้อง รีบลกุ ข้นึ สาวเทา้ ไปควา้ หนา้ หากเรอื่ งแดงขนึ้ มา ไหลเ่ ขาเอาไวท้ นั ผมคงถกู ตราหนา้ วา่ เปน็ “ไม่เอานา่ สหาย... ถา้ คนเห็นแก่ได้ ขายแผ่น คุณอยากได้จริง ๆ...ผม ดินกิน ท้ังท่ีเร่ืองราว คดิ วา่ ราคามนั คงแพงจน ท้ั ง ห ม ด มั น น ่ า จ ะ เ ป ็ น คณุ จา่ ยไมไ่ ด้” เร่ืองล้อเล่นกันมากกว่า “คุณว่ามาเลย เท่า ไม่มีเหตุผลเอาเสยี เลย ไหร?่ ...เออะ” เขาเรอออกมาเสียงดงั “มันจะเป็นเร่ืองล้อ “15,000 ดอลลาร์ หา้ มตอ่ รอง” ผมประกาศ เล่นได้ไง ในเมื่อแกก็ได้ เสียงดังล่ัน จนผู้คนโต๊ะอื่น ๆ เร่ิมหันมาสนใจ พวกเรา เงนิ จากเขามาจรงิ ๆ” ชาตพิ ดู ไดน้ า่ คดิ เขารบั “ไมม่ ปี ัญหา คุณตามมาเอาเงินทหี่ ้องผมได้ อาสาจะตรวจสอบเสน้ ทางเงนิ ซงึ่ ผมไดม้ าอยา่ ง เลย อ๋อ...แล้วอย่าลืมออกใบเสร็จรับเงิน ละเอยี ด นนั่ ชว่ ยทำ� ใหผ้ มสบายใจขน้ึ มาบา้ ง เขียนตรงหัวมุมบนขวาว่า ‘ขายโดยตัวแทนผู้มี อำ� นาจ’ ดว้ ยละ่ ” เขาหวั เราะรว่ น กอ่ นจะเดนิ นำ� สายของวันถัดมา ผมรีบกลับไปยังโรงแรม หนา้ ผมเขา้ สู่ลฟิ ต์... แห่งน้ัน โชคดี หม่อง เร-ตรันยังอยู่ เขาก�ำลัง เกบ็ ขา้ วของ จวนเจยี นจะเชก็ เอาท์ออกไปแลว้ … “คุณจะเอาแผ่นดินประเทศผมไปท�ำอะไร?” ผมถามขน้ึ ด้วยน้�ำเสียงเดอื ดดาล รวมกฎแหง่ กรรม 71 66-72������������168.indd 71 2/20/20 4:49 PM
“ผมเป็นพ่อค้า ก่อน ชายนัยนต์ าคมกริบ จะซ้ือ ผมต้องหาลูกค้า วันต่อมาผมโทรไป ซ้ือต่อไว้ล่วงหน้า ก็ท�ำ ก�ำไรอย่างที่คุณท�ำไง!” ตรวจสอบกบั สาขาบรษิ ทั หมอ่ ง เร-ตรนั ตอบเสยี ง ซ่ึงปรากฏบนนามบัตร เรียบ ของหมอ่ ง เร-ตรนั พนกั - งานท่ีน่ันยืนยันว่า ไม่มี “คุณจะท�ำอย่างน้ัน คนชอ่ื ดงั กลา่ วทำ� งานทนี่ ี่ ไมไ่ ดน้ ะ นน่ั คอื สมบตั อิ ัน เสยี งปลายสายทำ� ผมเยน็ ลำ้� คา่ ชน้ิ สดุ ทา้ ยของเรา” วาบไปถงึ ไขสนั หลัง หนา้ ผมเรม่ิ มดื คลา้ ยจะเปน็ ลม “คณุ มาสำ� นกึ ไดต้ อน น่ีกระมัง ท่ีเขาเรียก ผล นี้ ก็สายไปแลว้ ผมก�ำลัง ขา้ งเคยี งของความโลภ! จะน�ำมันไปขายต่อ กับ คนทใ่ี หก้ �ำไรงาม” หม่อง ผมมีโอกาสได้คุยกับ เร-ตรัน บอกให้ผมหลีก ชาติ ในอกี 2-3 วนั ถดั มา ทาง ตอนน้ีเขาสายไป ผลการตรวจสอบแบงก์ เกือบครึ่งช่ัวโมง ลูกค้า ดอลลารข์ องหม่อง เร-ต คงรอเขาอย่างใจจดใจ รัน ยืนยันแล้วว่า เป็น จอ่ แล้ว ธนบัตรของธนาคารซ่ึงถูกปล้นไปเม่ือ 2-3 ปี ก่อน ชาติแจ้งเบาะแสให้ตำ� รวจทราบแล้ว และ “เขาให้ราคาคุณเท่าไหร่? ผมยินดีซ้ือคืน” บอกให้ผมช่วยไปเป็นพยาน พร้อมใหข้ ้อมลู รปู ผมตอ่ รอง กอ่ นสายตาคมกรบิ คนู่ น้ั จะมองผา่ น พรรณสณั ฐานของหมอ่ ง เร-ตรนั แกต่ ำ� รวจ แต่ ผมไป กวา่ ตำ� รวจจะเรม่ิ งาน หมอ่ ง เร-ตรนั คงเผน่ ขา้ ม พรมแดนไปเรียบร้อยโรงเรียนเออซี ีแลว้ ! หม่อง เร-ตรันหยุดเดิน แลว้ หนั กลบั มา พอฟงั ชาตจิ บ ผมแทบทรดุ ฮวบลงไปกองกบั “ก็มากพอดู มากกว่าท่ีผมซอ้ื จากคณุ ” พนื้ นคี่ งเป็นการฟอกเงินทีพ่ ลิ ึกพิลัน่ ท่ีสดุ “ผมขอซอ้ื คนื ในราคา 1 ล้านบาท” ผมเป็นคนขายแผ่นดินบ้านเกิดให้แก่คน “ใจจริงผมก็ไม่อยากเดินทางไกล ไปหา ตา่ งดา้ วทา้ วตา่ งแดน โดยไมต่ ะขดิ ตะขวงใจเลย ลูกค้ารายน้ีสักเท่าไหร่...ตกลง แต่คุณต้องจ่าย สกั นิด ขายไปเป็นทเ่ี รียบร้อยแลว้ ก็ซื้อกลับคืน ผมเปน็ เงินสดสกลุ บาทเทา่ น้ัน!” มาอกี ครัง้ สญู เงินไปหลายแสนบาท เวรกรรม ผมมีเงิน 6 แสนกว่าบาท จากการน�ำ ตามทันจริง ๆ...เป็นเร่ืองตลกที่ข�ำไม่ออก คุณ ดอลลารข์ องหมอ่ ง เร-ตรนั ไปแลกกับธนาคาร ว่าไหม? แลว้ ฝากเข้าบัญชีเดินสะพดั ซงึ่ เดมิ ที มเี งนิ คา้ ง แตพ่ วกคณุ ก็ได้อย่อู าศยั บนแผน่ ดนิ ทอง อยูร่ าว 3 แสนกวา่ บาท ผมไม่มที างเลอื ก จำ� ใจ ผืนนีก้ นั อยา่ งสุขสบายเชน่ เดมิ พวกคณุ ก็นา่ เดินทางไปเบิกเงินจากธนาคารเกือบเกลี้ยง จะขอบคุณผมบา้ งเปน็ ไร! บัญชี แล้วส่งเงินให้หม่อง เร-ตรันโดยไม่มี เงือ่ นไขตอ่ รอง สรุปแลว้ หมอ่ ง เร-ตรนั ได้กำ� ไร จากการทำ� ธรุ กิจกบั ผม 3 แสนกว่าบาท!...โชค ชะตามนุษย์ช่างพลิกพลันง่ายดายเสียจริง ผม ร�ำพึงในใจขณะยื่นถุงกระดาษบรรจุเงินให้แก่ 72 รวมกฎแห่งกรรม 66-72������������168.indd 72 2/20/20 4:49 PM
เลา่ เร่ืองจริง โดย : ไพบลู ย์ พันธุเ์ มอื ง เรื่องเลา่ จากโรงพยาบาล มนุษย์มหี าง (ตอ่ จากเลม่ ทแ่ี ลว้ ) • เชา้ วนั น้ี ที่ ๓๐ มกราคม ๒๕๖๒ นบั เปน็ ผมจึงใส่บาตรแทน ผมจึงนั่งอธิษฐานกรวดน้�ำ เชา้ วนั ท่ี ๓ ทผ่ี มเขา้ มาอยโู่ รงพยาบาลชมุ พร ใหเ้ ทวดา ใหผ้ มู้ สี ว่ นรว่ มบรจิ าคเงนิ สรา้ งตกึ ให้ และได้มานอนในหอ้ งพเิ ศษศัลยกรรม ผมตื่น เจ้ากรรมและนายเวร รวมท้ังวิญญาณผู้ป่วย ต้งั แตต่ ี ๕ ครึ่ง ตอนพยาบาลเข้ามาใชป้ รอท ตาย ทีอ่ าจสิงส่อู ยู่ในโรงพยาบาล วัดไขแ้ ละวดั ความดนั หลังพยาบาลเดินออก ไป ผมได้ยินเสียงแม่ค้าน�ำข้าวถุงแกงถุงมา ระหวา่ งอยู่ในหอ้ งนำ�้ ไดย้ ินพยาบาลเข้ามา รอ้ งขายที่หน้าหอ้ ง ผมสง่ั ลูกสาวครอู อ้ น-ครู ถามแล้วออกไป อี๊ดที่มานอนเฝ้าไข้ ออกไปรีบซ้ือไว้ใส่บาตร เพราะจะไดอ้ าหารสดใหม่ ดีกว่าอาหารแหง้ หลงั ออกมาจากหอ้ งนำ้� ยงั ไมม่ สี ญั ญาณจาก อยา่ งทเ่ี คยใสเ่ มอ่ื มานอนคราวทแ่ี ลว้ แตท่ วา่ หมอ วา่ จะถอดสายสวนปสั สาวะของผมออกเมอื่ คนซ้ือ(มีพยาบาลรวมอยู่ด้วย) ซ้ือกันหมด ใด มแี ตท่ พี่ ยาบาลมาบอกใหด้ มื่ นำ�้ มาก ๆ แลว้ ก็ เกลี้ยงไปเสียก่อน ภายในไม่กี่นาที กลายเป็น ดคู วามขน้ -ใสของปสั สาวะในถงุ แขวนข้างเตียง บุญของแม่ค้าไป ที่ขายของหมดเร็ว ผมจึง พอสอี อกขาว ๆ กบ็ อกว่าดี พอสีออกแดง ๆ ก็ บอกครอู อ้ น ใหล้ งไปซอื้ อาหารทรี่ า้ นสหกรณ์ ว่าให้ด่ืมน�้ำอีกซึ่งผมก็พยายามด่ืมจนอึดอัด ในโรงพยาบาล ขอเปน็ อาหารสดใสก่ ลอ่ ง ไม่ ภายในท้องไปตลอดวัน ส่วนพอตกค่�ำ ผมด่ืม เอาอาหารแหง้ เพอื่ มาใสบ่ าตรพระทจี่ ะมาใน น้อย เพราะไมอ่ ยา่ งน้ันนอนล�ำบากจากอาการ เวลาประมาณ ๗ นาฬิกา.... จกุ นำ้� หลงั สง่ั ลกู สาวออกไป ผมเขา้ หอ้ งนำ้� เพราะ เอาเป็นว่า จากวนั ที่ ๒๘ มกราคม ผมมา รู้สึกปวดท้องเรื่อ ๆ ข้ึนมา แต่ผมใช้เวลาเข้า นอนในหอ้ งรวม ทตี่ กึ หมอพร ชน้ั ๗ รวม ๑ คนื ห้องน�ำ้ นาน ส่วนพระมาตรงเวลา ลูกสาวของ กับค่อนวัน ท�ำให้ได้เพ่ือนดี ๆ อย่างน้อยก็ ๒ คน และทกุ คนต่างรอฟงั เรอื่ งเลา่ จากผม อยาก รวู้ า่ ผมยงั เปน็ ตอ่ หรอื หาย แตพ่ อออกจากหอ้ ง รวมกฎแห่งกรรม 73 73-77 ����������������������168.indd 73 2/20/20 4:50 PM
พเิ ศษไดไ้ มถ่ งึ ๓๐ นาทผี มกถ็ กู ยา้ ยมาตกึ พเิ ศษ ผมนอนพักผ่อนอย่างสุขสบายอีกคืน จนวันรุ่ง ศลั ยกรรม ผมนกึ เสยี เพอ่ื นใหมใ่ นหอ้ งรวม ทเ่ี ขา ขน้ึ ตอนสาย ๆ อาจารย์รัตน์วไิ ล ไชโย นักเขียน อตุ สา่ หร์ อ แตผ่ มไมม่ โี อกาสจะไดค้ ยุ กบั เขาเลย ชอ่ การะเกด(และอกี หลายรางวลั ) ไดห้ วิ้ กระเชา้ แบรนด์มาเย่ยี มผม ดว้ ยความหวังเตม็ เปี่ยมว่า ว่าที่จริง การอยู่ในห้องคนไข้รวมนั้นดี ไม่ ผมคงจะหายเปน็ ปกติ เลกิ เปน็ มนษุ ยม์ หี าง กลบั เหงา และผีไม่หลอก จะมกี แ็ ตเ่ สยี งพดู เสียงคุย เปน็ แบบมนษุ ยธ์ รรมดา หยดุ ใสส่ ายเสยี ที ซง่ึ ถา้ ดังล่ัน(เฉพาะตอนกลางคืน แต่กลางวันเงียบ) เป็นแบบน้ันได้ ผมอาจจะอยู่ไปถึง ๑๐๐ ปี ของญาตคิ นไขท้ ไ่ี มค่ อ่ ยมกี ารศกึ ษา กบั คนไขค้ น ก็ได้ เพราะในร่างกายผมหมอตรวจแล้วว่าผม หนึ่งที่กลางวันเงียบแต่พอกลางคืน เอะอะโวย ว่าที่จริงก็เป็นสีสันใน ไ ม ่ มี โร ค อ ะ ไร เ ล ย ตึกคนป่วย นอกจาก โรคฉไ่ี มอ่ อก และผมยังคงใส่สาย ส่วนในห้องพิเศษ สวนปัสสาวะต่อไป ศัลยกรรม ช้ัน ๔ หอ้ งท่ี ตอ่ ไป... ผมนอนเงยี บมาก ทำ� ให้ ลูกสาว ๒ คนที่มานอน ต ่ อ ไ ป อี ก น า น เฝ้าผมได้พักผ่อนนอน เท่าใดไม่รู้ และเป็น สบาย แต่ถ้ายังอยู่ห้อง หนา้ ทข่ี องผมทวี่ า่ ผม และโดนเข้าสัก ๔ คืน จะยอมรับชะตากรรม พวกเธอคงแย่แน่ ๆ นี้ไปได้อีกนานเท่าใด การเบกิ ไดต้ ามสทิ ธข์ิ อง ผมนึกถึงยาสลบและ ผมจึงคือบุญกุศลจาก อยากให้หมอน�ำมาใช้ การท่ีผมรับราชการ อีกครั้ง แล้วก็ไม่ต้อง เ พ ร า ะ ถ ้ า ไ ม ่ ไ ด ้ รั บ ให้ผมฟ้นื ขึน้ มา ผมจะ ราชการ ลูก ๆ ๓ คน ยินดีและมีความสุข ค ง ต ้ อ ง จ ่ า ย กั น บ า น มาก มากกวา่ การเปน็ เบอะ มนุษย์มีหางอยู่อย่าง น.ี้ .. สรปุ คอื จากคนื วนั ท่ี ๒๙ ถึงคืนวันที่ ๓๑ จากท่ีผมได้เข้า มกราคม ๒๕๖๒ ในตกึ มานอนรักษาอาการ เงยี บมาก ผมนอนหลบั สบาย แตท่ ไ่ี ม่สบายคือ ปสั สาวะไมอ่ อก อยใู่ นโรงพยาบาลชมุ พรในหอ้ ง ประมาณเทย่ี งของวันท่ี ๓๑ มกราคม ๒๕๖๒ พเิ ศษศลั ยกรรม ถึง ๒ คร้ัง คร้งั แรกวันท่ี ๒๕- หมอให้พยาบาลมาถอดสายสวนปัสสาวะของ ๒๘ ธันวาคม ๒๕๖๑ และครง้ั ที่ ๒ วันท่ี ๒๘ ผมออก และตลอดบา่ ยถึงคำ่� หมอยงั คงให้ผม มกราคม ถงึ วนั ท่ี ๑ กุมภาพันธ์ ๒๕๖๒ ดม่ื น้ำ� มาก ๆ จนท้องกาง นัง่ ไม่ไดต้ อ้ งนอน แต่ ครง้ั แรกมานอนเพอื่ ใหแ้ พทยเ์ ฉพาะทาง คอื ทวา่ ไม่มปี ัสสาวะไหลออกมาเลยสกั หยดเดยี ว คุณหมอกุลนันท์ นนทแก้ว ตรวจและรักษา อาการต่อมลูกหมากโต ท่ีท�ำให้ผมปัสสาวะไม่ เมอื่ ทนตอ่ ไปไมไ่ หว ผมจงึ ใหล้ กู สาวไปเรยี ก ออกเลย มาเปน็ การใสส่ ายสวนปสั สาวะทกี่ ระจู๋ พยาบาล มาใสส่ ายสวนปัสสาวะให้ผมใหม่ พอ และหมอได้ท�ำการักษาโดย ให้ยาเก่ียวกับการ ใส่ปสั สาวะกไ็ หลออกมาพลงั่ ๆ เต็มขวด และ 74 รวมกฎแห่งกรรม 73-77 ����������������������168.indd 74 2/20/20 4:50 PM
รกั ษาตอ่ มลูกหมาก แตจ่ ากการส่องกล้องผ่าน หยดเดียว ท�ำให้ผมอึดอัดและปวดระบมอยู่ใน ท่อปัสสาวะ คุณหมอพบว่าต่อมลูกหมากของ กระเพาะปัสสาวะ และเม่ือทนต่อไปไม่ไหว ผมไมไ่ ดโ้ ต สว่ นท่ีปสั สาวะไมอ่ อกทา่ นพบว่า มี ผมจงึ ใหล้ กู สาวไปเรยี กพยาบาล มาใสส่ ายสวน ฝ้าขาวๆ แต่ไม่ใช่ก้อนน่ิวอยู่ในกระเพาะ ปัสสาวะกลับเข้าไปใหม่ ซึ่งพอใส่สายเข้าท่อ ปัสสาวะของผม การรักษาจึงอาจต้องขูดใน ปสั สาวะ ปสั สาวะกไ็ หลออกมาพลง่ั ๆ เตม็ ขวด กระเพาะปัสสาวะ แต่เน่ืองจากอยู่ในช่วงอีก และผมนอนพกั ผอ่ นอกี ๑ คืน จนวนั รุ่งขึ้นตอน ๔-๕ วันจะส้ินปี คุณหมอจึงนัดมาใหม่ในปี สาย ๆ ผมกย็ งั คงใสส่ ายสวนปสั สาวะตอ่ ไป และ พทุ ธศกั ราชใหม่ คอื วนั ท่ี ๒๘ มกราคม ๒๕๖๒ ผมกลายเป็นมนุษยม์ หี าง การเข้ามาอยู่โรง ซ่ึงตอนน้ีเองที่ผม พยาบาลชุมพรครั้งที่ รู้สึกทอดอาลัย ว่า ๒ คณุ หมอไดน้ ำ� ผมเขา้ ตลอดชีวิตที่เหลือท่ี ห้องผ่าตัดอีกคร้ังโดย อาจไมถ่ ึง ๕ ปี ๑๐ ปี ใช้ยาสลบ หลังผ่าตัด ของผมตอ่ ไปน้ี (ตอน โดยการใชเ้ ครอื่ งมอื สง่ น้ีผมอายุ ๗๗ ปี ๙ ผ่านท่อปัสสาวะ (มี เดอื น อีก ๓ เดอื นผม กล้องถ่ายภาพให้เห็น กจ็ ะมอี ายคุ รบ ๘๐ ป)ี ภายในกระเพาะ ที่ผ่านมาผมได้สร้าง ปัสสาวะมาปรากฏใน กรรมอะไรไว้ จึงได้ จอ) ขณะใช้เคร่ืองมือ มาป่วยด้วยโรคประ- ไปทำ� การขดู และก�ำจัด หลาด อันคาดไม่ถึง สิ่งแปลกปลอม ใน ดว้ ยเหตวุ า่ ตลอดชวี ติ กระเพาะปัสสาวะของ ทีผ่ ่านมา นอกจากผม ผมออก จะป่วยเป็นโรคกระดูก จ น ท� ำ ใ ห ้ ร ่ า ง ก า ย หลงั ผา่ ตดั คณุ หมอ พิการเลก็ นอ้ ย แขนขา ไดใ้ ชก้ รรมวธิ นี ำ� นำ้� เขา้ มีการเคลื่อนไหวได้ไม่ สู่กระเพาะปัสสาวะ ครบ ๓๒ อาการ เช่น ของผมจำ� นวนมาก ทง้ั ยก ยืด แขน ขา ขนึ้ ลง การให้ด่ืมและการให้ ยืนเดนิ วงิ่ ไม่สะดวก ท�ำให้กระดูกสนั หลงั ของ ผ่านสายสวนปัสสาวะ เพ่ือท�ำการล้างภายใน ผม คดงอเขา้ ดา้ นใน จนทำ� ใหม้ เี รอื นรา่ งเตย้ี ไม่ ซง่ึ ตอนแรก ๆ มเี ลอื ดปนออกมากบั ปสั สาวะ จน สง่ากว่าที่ควรจะเป็น แต่ผมก็ยังสามารถสอบ เป็นสีแดง ก่อนจะค่อย ๆ เปลี่ยนเป็นน้�ำใส ๆ บรรจเุ ขา้ เป็นครู และรับราชการในต�ำแหน่งจดั และยงั คงใส่สายสวนไว้อีก ๓ วนั วา่ สงู (อาจารย์ ๓ ระดบั ๘) มาได้ดว้ ยความ สามารถของตนเองล้วน ๆ คือมไิ ดว้ ่าจ้าง หรือ จนมาถึงเวลาประมาณเที่ยงของวันที่ ๓๑ ซ้ือต�ำแหน่งงานจากผู้ใด หรือมีผู้ใดช่วยหนุน มกราคม ๒๕๖๒ หมอให้พยาบาลมาถอดสาย แบบที่มักเปน็ หรือมกี ันอยู่ในปัจจบุ นั สวนปสั สาวะออก และตลอดบา่ ยถงึ คำ�่ หมอยงั ที่ผมกล้าพูดเชน่ นี้ เพราะว่าผมนแี่ หละ คอื คงให้ผมด่ืมนำ้� มาก ๆ จนทอ้ งกาง นงั่ ไม่ได้ต้อง นอน แต่ทว่าไม่มีปัสสาวะไหลออกมาเลยสัก รวมกฎแห่งกรรม 75 73-77 ����������������������168.indd 75 2/20/20 4:50 PM
ผรู้ ับจ้างทำ� ผลงาน ดา้ นส่ือการสอน วาดภาพ ตัวเมียมาอาศัย เราทุกคนในครอบครัว ผม เขยี นเรอ่ื ง ใหก้ บั ครตู า่ ง ๆ ทจ่ี ะขอเลอ่ื นตำ� แหนง่ หมายถึงผม ภรรยา และลกู อกี ๓ คน ก็ยนิ ดีที่ ข้ึนไปเป็นครูผู้ช�ำนาญการ และช�ำนาญการ จะได้มีสุนขั ไวค้ อยเหา่ เมือ่ มคี นแปลกหนา้ หรือ พเิ ศษ(ซี ๘-๙ มากมาย) ยามค่�ำคืนมีขโมยไปเย่ียมกราย แต่ความที่มัน เปน็ สนุ ขั ตวั เมยี นเ่ี อง ทำ� ใหใ้ นชว่ งฤดสู นุ ขั ตดิ สดั จนผมเกษยี ณอายรุ าชการ เมอ่ื ๑๗ ปที แี่ ลว้ จะมีสุนัขตัวผู้จ�ำนวนมากมาย มาเห่าหอน ไล่ ซง่ึ การกระทำ� ส่วนนผ้ี มคดิ วา่ เป็นบญุ ไม่ใช่เป็น ฟดั กัดกนั เพ่ือแยง่ ตัวเมีย ซึ่งครงั้ แรก ๆ เราพอ กรรม เพราะไม่ได้ท�ำให้ใครเดือดร้อน แต่ ทนได้ แตด่ ว้ ยวา่ สนุ ขั ตวั เมยี ไมไ่ ดอ้ อกลกู มาครง้ั เป็นการช่วยคนธรรมดา ๆ ให้ได้ดี มียศชั้น เดยี วเลกิ มนั จะยงั มลี กู มาอกี เปน็ ครง้ั ท่ี ๒ และ ๓ ต�ำแหน่งสูง และผมได้เงิน ปญั หาในบา้ นกเ็ กดิ ทนั ที ปญั หาแรกเราตอ้ ง ส่วนว่ากรรมท่ีท�ำให้ผมต้องมาเป็นเช่นน้ี เล้ียงลูกลุนัขและแม่สุนัข ครอกแรกไม่ต่�ำกว่า (โรคฉไี่ มอ่ อก) น่าจะเป็นกรรมใหม่ ทีผ่ มเพงิ่ มา ๖-๘ ตัว คร้งั แรก ๆ หรอื ครอกแรกเรายังพอ ก่อข้ึนในช่วงชีวิตที่รับราชการ ในช่วงวัยหนุ่ม รับภาระไหว แต่ครั้งท่ี ๒-๓-๔... เปน็ ใคร ๆ ก็ ที่จ�ำเป็นต้องตัดสินใจท�ำเพ่ือความอยู่รอด คงรบั ไมไ่ หว ทางแกข้ องคนเลย้ี งสนุ ขั ตวั เมยี คอื ภายในครอบครวั นนั่ สิ ผมทำ� กรรมอะไรไว้ ทม่ี า “พาสุนขั ไปท�ำหมนั ” ท�ำให้อยู่ดี ๆ เกิดฉี่ไมอ่ อก แตก่ ารคดิ ยอ่ มแตกตา่ งกบั การปฏบิ ตั เิ พราะ แล้วผมก็สันนิษฐานไปว่า น่าจะเป็นเมื่อปี ในทางปฏิบัติมีข้อจ�ำกัดมากมาย เช่น ไม่มี พ.ศ.๒๕๒๐–๒๕๒๔ ตอนนนั้ ผมไปเชา่ บา้ นอยู่ สตั วแพทย์อยูใ่ นพน้ื ท่ี รวมทง้ั ขอ้ จ�ำกัดในการท่ี ทบ่ี า้ นปรงิ ตำ� บลนบปรงิ อำ� เภอเมอื งพงั งา ตอน จะน�ำสุนัขไปขึ้นรถ และยังมีอุปสรรคอีกนานา น้ันผมเพ่ิงจบปริญญาตรีทางศิลปะ(วาดรูป) เช่น เงนิ และเวลา... จากมหาวิทยาลัยแห่งหน่งึ ในกรงุ เทพฯ มาใหม่ หมาด และตอนนั้นมผี มคนเดยี วในจังหวดั ทีจ่ บ พอดเี คยมคี รคู นหนงึ่ ในตำ� บลทผี่ มเคยสอน วชิ าสาขาน้ี โดยทต่ี อนแรกผมเปน็ ครสู อนอยใู่ น ในโรงเรยี น ทา่ นมวี ธิ แี กป้ อ้ งกนั ไมใ่ หส้ นุ ขั ตวั เมยี โรงเรียนประถมศึกษา ที่อ�ำเภอตะก่ัวป่า และ มีท้อง หรือถูกสุนัขตัวผู้ผสมพันธุ์ในฤดูติดสัด ยังไม่จบปรญิ ญาตรี พอบังเอญิ ไปสอบเรียนต่อ โดยการน�ำเอาส่วนฝาของกระป๋องนมมาตอก เป็นครูจบปริญญาตรีมา ทางหน่วยงานระดับ ตะปู ใหด้ า้ นทต่ี รงขา้ มกบั ทต่ี อกเปน็ รู ๆ เหมอื น จังหวัดก็เรียกตัวผมให้ไปช่วยราชการ(ช่าง รูฝักบัวรดน�้ำผัก และด้านหน่ึงกลายเป็นวัตถุมี ศิลป์) บนส�ำนักงานส่วนการศึกษาจังหวดั คม จากน้ันก็นำ� สว่ นทเ่ี ปน็ ฝากระป๋องนมไปผูก ตดิ ไวท้ อี่ วยั วะเพศของสนุ ขั ตวั เมยี เมอ่ื สนุ ขั ตวั ผู้ ความที่มีเงินเดือนไม่มาก ประกอบกับผม จะมายงุ่ เกยี่ วกไ็ มส่ ามารถจะทำ� ได้ และถา้ ยงั ฝนื ชอบการเพาะปลกู พืชผักสวนครวั ไม้ดอกและ ท�ำปลายอวัยวะเพศของสุนัขตัวผู้ก็จะเป็นแผล ไม้ประดับ ผมจึงขอเช่าบ้านที่ปลูกอยู่แบบหลัง ถลอกปอกเปกิ แถมยงั เจบ็ มเี ลือดไหล เดี่ยว ๆ นอกเขตเทศบาลเมือง ทไี่ มไ่ ปชดิ ใกล้ กับใคร ท�ำให้ผมสามารถจัดการกับระบบ สุนัขตัวผู้ทุกตัวท่ีมาติดสัดสุนัขตัวเมียก็ไม่ เศรษฐกิจภายในครอบครัวของผมได้ดีขึ้น คือ สามารถจะมาทำ� อะไรกบั สนุ ขั ตวั เมยี นน้ั ได้ และ ท�ำให้ผมสามารถด�ำรงชีวิตอยู่ได้แบบประหยัด เปน็ วธิ กี ารทำ� หมนั หรอื คมุ กำ� เนดิ ใหส้ นุ ขั ตวั เมยี และไม่ได้เดือดร้อนอะไรมาก จากทภ่ี รรยาของ ได้อย่างชะงัด ซึง่ ผมไม่มีทางเลือกอน่ื จงึ ใชว้ ิธีที่ ผมไม่ได้เปน็ ข้าราชการ ว่าน้ี ท�ำจ�ำแบบอย่างมาจากครูอาวโุ สทา่ นนั้น การไปอยูป่ แี รก มสี ุนัขไรเ้ จ้าของ เปน็ สุนขั เพราะฉะน้ันหรือการกระท�ำของผมตอน 76 รวมกฎแหง่ กรรม 73-77 ����������������������168.indd 76 2/20/20 4:50 PM
อายุ ๓๘ ปี ครง้ั นนั้ กระมงั ทที่ ำ� ใหผ้ มตอ้ งมารบั แต่ไม่อาจจะรู้ในตอนนี้เพราะผมและแกต่างไม่ กรรมจากอวยั วะเพศเปน็ เหตใุ นครัง้ นี้ ไดพ้ บกนั อกี เลย.... ทว่าคุณหมอกุลนันท์ นนทแก้ว ก็ยังท�ำ ผมจึงนึกในใจว่า ช่างเถอะ ตลอดชีวิตก็ การรักษาอาการของผมต่อไป โดยนัดมาให้ ตลอดชวี ติ เพราะชีวติ ของผมท่ีเหลอื จะมเี หลือ หมอดูใหม่อีกคร้ัง ในวันท่ี ๑๓ กุมภาพันธ์ อีกกี่ปีกัน ในเม่ือตอนนี้ผมอายุย่างเข้าปีท่ี ๗๘ ๒๕๖๒ (คอื เมอื่ วานน)้ี ซงึ่ หมอดอู าการของผม แล้ว คนแกท่ ่วั ไปมีอายไุ ด้ ๘๐ ปีก็นบั ว่าเกนิ พอ แลว้ กล็ องถอด(หาง)สายสวนปัสสาวะของผม เพราพระพทุ ธเจ้ายงั มีพระชนมายแุ ค่ ๘๐ ปี ออกอกี ครง้ั จากน้นั ก็ให้กลับมาบ้าน พรอ้ มสงั่ ว่า “กลับไปถึงบ้านที่ ผมกลับมาถงึ บ้านในบ่ายวันที่ ๑๓ กุมภา- อำ� เภอปะทวิ ” (ระยะทาง พนั ธ์ ๒๕๖๒ เวลา ๑๗ ห่างกันกับเขตเทศบาล นาฬกิ าเศษ ผมรสู้ กึ ปวด เมืองชุมพร ประมาณ ปัสสาวะจึงน่ังปัสสาวะ ๔๕ กโิ ลเมตร) และหมอ บนเกา้ อใ้ี นทา่ นงั่ แลว้ นำ� พูดวา่ กระป๋องส�ำหรับรองรับ ปัสสาวะของคนป่วยมา “ถา้ ไปทบี่ า้ นแลว้ ยงั รอรับ ปรากฏว่าปัส- ปัสสาวะไม่ได้ ให้ลุงรีบ สาวะของผมค่อย ๆ ไปที่โรงพยาบาลปะทิว ไหลออกมา แต่ไม่มาก (ซงึ่ เปน็ โรงพยาบาลใกล้ นัก แต่ผมก็ดีใจว่า ใน บา้ น)ใหห้ มอใสส่ ายสวน ท่ีสุดผมสามารถปัส- ปสั สาวะกลบั เขา้ ไปใหม”่ สาวะเอง โดยไม่ต้องใส่ สายสวนได้แล้ว และ ตอนนี้หมอมองหน้า ตอนคำ่� กอ่ นเขา้ นอน ผม ผมอย่างเห็นใจ และ น่ังปัสสาวะที่ข้างเตียง กล่าวต่อไปอีกว่า “ลุงมี ปรากฏว่าปัสสาวะออก ปัญหาด้านโครงสร้าง ม า ม า ก ก ว ่ า ต อ น เ ย็ น ภายในร่างกายที่ท�ำให้ ท�ำให้ผมนอนหลับไป ผา่ ตดั แลว้ ยงั ปสั สาวะไม่ ได้ และอาจจำ� เปน็ ตอ้ งใสส่ ายสวนปสั สาวะแบบ อยา่ งเปน็ สุข และยิง่ เปน็ สขุ มากข้ึน นี้ไปจนตลอดชีวิต” วนั ท่ี ๑๔ กมุ ภา ๒๕๖๒ วนั วาเลนไทน์ ผม ท�ำให้ผมนึกไปถึงชายคนหนึ่งซึ่งรู้จักกัน ปัสสาวะออกมามาก ประมาณเกือบลิตร ผม ตอนยังอยู่ในห้องรวม ตึกหมอพร ในวันแรกท่ี รสู้ กึ เหมอื นไดเ้ ลอื่ นระดบั จากขมุ นรกกลบั สโู่ ลก ผมเขา้ ไป ยงั ไม่ถูกย้ายไปห้องพิเศษ ชายคนน้ัน สวรรค์ สวรรค์ในใจของผม ที่ไม่ต้องเลิศหรู อายุ ๘๐ ปีและใสส่ ายสวนมาแล้ว ๕ ปี แกก็ อะไรมาก แค่กินอาหารได้ นอนหลับ กับค�ำท่ี อยากรู้ว่าผมผ่าตัดแล้วหายไหม หรือปัสสาวะ หมอบอกว่า “ในร่างกายของผมไม่มีโรคอะไร เองโดยไมม่ ีสายสวนปสั สาวะไดห้ รือเปลา่ ชาย ไม่ว่าจะความดัน ไขมนั ตับ ไต หัวใจ ปอด.... คนน้ันอยากดผู มเปน็ ตวั อยา่ ง ส่วนผมกอ็ ยากรู้ อาการของแกหลังผ่าตัดแล้วเหมือนกันว่า แก แคน่ ผี้ มกเ็ ปน็ สขุ เหมอื นไดข้ นึ้ สวรรคแ์ ลว้ ปสั สาวะออกหรอื ไมห่ ลงั ผา่ ตดั เอาสายสวนออก จบบริบูรณ์ รวมกฎแห่งกรรม 77 73-77 ����������������������168.indd 77 2/20/20 4:50 PM
เร่ืองสนั้ กรรม แซบ...กลางทุ่ง โดย : โชติ ศรสี ุวรรณ • พลา่ นอ้ งกุง้ อ่านเมนูอาหารอีสานบนแผ่นป้าย ด้วยความ • ต้มแซบสาวบ้านทุง่ กระหายใครอ่ ยากจะแวะลม้ิ ชมิ รสอาหารใหอ้ มิ่ • เพลงก้องสนั่นทุ่ง ทอ้ ง แลว้ ทีส่ ดุ โอกาสก็เปน็ ของผม และเพ่อื น • ตอรป์ โิ ดด�ำดนิ อกี 2 คน ท่ีนงั่ อดั กันมาบนเบาะหนา้ ข้างคนขับ • พุ่งหลาวระนำ้� คา้ ง • ออมแซบดาวลูกไก่ “เฮย้ ! เทอด วนั น้ีแวะ “รา้ นแซบกลางทุ่ง” • ต้มย�ำเขาล้านปี กนิ อาหารท่งุ อรอ่ ย ๆ ลิ้นอ่มิ ทอ้ งสกั มื้อเถอะวะ • ชุมนมุ ดาวเตน้ เอง็ ... มีธุระเร่งรีบท่ีไหนรึเปล่าเพ่ือน ขา้ เพ่ิงรบั • เพียงหยดกโ็ ดไ่ มล่ ้ม เงนิ เดอื นชกั รอ้ น ๆ กระเปา๋ ขอเปน็ เจา้ มอื สกั มอื้ ” รายการเมนูอาหารตามส่ัง ของร้านแซบ เจา้ เปรม หรอื เพอื่ น ๆ สนทิ มกั จะเรยี กไอเ้ ป นง่ั กลางทุ่งติดประกาศหราด้วยแผ่นป้ายขนาด อยขู่ า้ ง ๆ เอ่ยขึ้น ใหญ่ ตรงปากทางแยกจากถนนดำ� ไปตามเส้น ทางโรยกรวด ขนาดความกว้างพอรถกระบะ เจา้ เปรม มนั ทำ� งานกรมชลประทาน หนว่ ย 2 คันแล่นสวนทางกันได้สบายๆ พร้อมบอก งานท่ีต้ังอยูช่ ายเมอื งในตวั จงั หวดั เจ้าชายนง่ั ระยะทาง 1 กิโลเมตรเศษ ๆ จากปากทาง ชดิ ประตูรอ้ งเสริมวา่ “วนั น้ี ขา้ 2 คนขอเปน็ ลูกค้าขาประจ�ำอ่านรายการอาหารก็รู้ได้ทันที เจา้ มอื เลย้ี งเอง็ เวย้ ! เทอด” เจา้ สมชายยำ�้ เสยี ง พรอ้ ม ๆ กับน้�ำลายสอ เพราะแตล่ ะรายการ หนัก เหมือนเกรงผมจะเหยียบรถเตลิดร้าน ลว้ นรจู้ กั และเคยลม้ิ ลองกนั มาแลว้ ทวา่ ลกู คา้ อาหารกลางท่งุ ท่มี ีเมนชู วนลิม้ ลอง ทางไกลทเี่ พยี งเคยขบั รถแลน่ ผ่านน่นั สิ แตล่ ะ ช่ือนั่นชวนฉงนนัก ว่าแต่ละรายการน่ันคือ “ยงั ไง ! วนั นขี้ า้ ยนิ ดรี บั ขอ้ เสนอของพวกเอง็ อาหารประเภทใด.. เต็มที่ จะไม่เหยียบรถแล่นผ่านเพียงช�ำเลือง ผมเคยขบั รถผ่านทงุ่ นาข้าวเขียว และผา่ น อ่านเมนูท่ีน่าสงสัย ยินดีรับเล้ียงของพวกเอ็ง ร้านอาหารรมิ ทุง่ นี้ 2 – 3 ครง้ั ลว้ นแต่ธุระเร่ง อย่างเต็มท่ี” ดว่ น จงึ ขบั รถผ่านเลย พร้อม ๆ ช�ำเลืองตา ผมบอกเพอื่ นทงั้ สองพลางผอ่ นความเรว็ รถ 78 รวมกฎแหง่ กรรม โฟรว์ ลี ปา้ ยแดง ทเี่ พง่ิ ถอยจากศนู ยร์ ถไมเ่ กนิ 2 เดอื น สายลมพลว้ิ พัดยอดตน้ ขา้ วท่ีมีนำ้� เออ่ ขัง เตม็ ปง้ิ นา เสียงเขยี ดจะนารอ้ งจับแอะ ๆ ยาม 78-85 ���������� �����������168.indd 78 2/20/20 4:51 PM
78-85 ���������� �����������168.indd 79 รวมกฎแหง่ กรรม 79 2/20/20 4:51 PM
แดดบ่ายคลอ้ ย ซึง่ ใกล้เวลาแดดรม่ ลมตก ได้ เรา หน่มุ ร่างใหญว่ ัยกลางคนใชส้ ายตาให้พวก เวลาของเหลา่ คอทองแดง ผมกับเพอื่ น 2 คน เรามองตาม ดูรายการอาหารที่แผ่นป้ายแปะ ไมถ่ ึงขนาดน้ัน ดืม่ พอมึน ๆ เจริญอาหารคยุ ไวห้ น้าครัว... กนั ไดอ้ ารมณ์เท่านนั้ ... “รายการท่นี อ้ งถามเมอ่ื ครู่ สายสง่ เพงิ่ เอา “วนั นยี้ งั ไง กข็ อใหร้ เู้ มนเู พยี งหยดกโ็ ดไ่ มล่ ม้ มาส่งให้สักครู่เก็บฝอยยังไม่เสร็จ มีพร้อมทั้ง ใหไ้ ดซ้ ะที เลง็ มานานแลว้ ” เจา้ ชายหรอื สมชาย สองรายการสด ๆ เลยครับ” พ่ีหนวดเจ้าของ พดู ข้นึ ท่ามกลางเสยี งหัวเราะของผมและเจา้ ร้านพดู จบ ลุงวยั สัก 50 ปลายๆ ก็ยกกะละมงั เปรม ออกมาจากหอ้ งครวั ตรงมาให้เราทุกคนเห็นจะ จะ “เอง็ ... แตง่ งานแลว้ สมควรทจ่ี ะสนใจเมนนู ”่ี เปรมพดู เสยี งยว่ั “นไี่ งครบั น้องกุ้ง” แกบอกพลางใช้มืออกี ข้างสงตัวกุ้งฝอยตัวใสๆ ท่ียังกระโดดพราว มีผมและเจ้าเปรมยังหนุ่มโสด ส่วนเจ้า คอ่ นกะละมัง... สมชายแต่งงานเกอื บ 2 ปียังไม่มีลูก... “โห ! ได้มายังไง มากมายลุง” เจา้ สมชาย “ขา้ ว่าคราวนนี้ อ้ งตอ้ ยของเอง็ มหี วงั ป่อง รอ้ ง ตาจอ้ งกุง้ ฝอยตวั ใสสดๆ แน่ ๆ วะ เจ้าเปหรือเปรมยัว่ สมชาย พลางส่ง เสยี งหวั เราะชอบใจ ผมพารถเคล่อื นไปจอดใต้ “เปิดน�้ำในนาตักใส่ครับ !” แกตอบพร้อม รม่ มะม่วงใบดกข้าง ๆ เรือนใต้ถนุ สงู แลว้ ต่อ รอยย้มิ โชวฟ์ นั หลอสองซี่ เชงิ ลงมาแบบเพงิ หมาแหงน ทวา่ มนั่ คงกนั แดด ฝน ลมแรงได้ เพราะเจ้าของบ้านดดั แปลงเป็น หนมุ่ ใหญเ่ จา้ ของรา้ นเอย่ เชงิ แนะนำ� ตามมา ร้านอาหารกลางทุ่ง ที่ช่ือว่า “ร้านแซบกลาง ว่า... “ก็ได้ลุงแสงน่ีแหละครับ หาวัตถุดิบเข้า ทุง่ ” ร้านประจ�ำ จนแกมรี ายไดส้ ง่ เงินให้ลกู ชายคน เล็กเรียนวิศวะเครื่องยนต์ ปี 4 มหาวิทยาลัย เราสามเกลอเดนิ เขา้ ไปในรา้ น เลอื กนงั่ โตะ๊ มทส. ทโี่ คราช เมนเู พยี งหยดกโ็ ดไ่ มล่ ม้ แกกไ็ ด้ ปีกไม้ท่ีประกอบเป็นชุดท่ีน่ังหยาบ ๆ ชุดละ 4 มาพรอ้ ม พวกคุณต้องการทั้งสามมัย้ ครับ” คน หัวทา้ ยสบายๆ ซุม้ มุงฟางเข้าบรรยากาศ ร้านอาหารกลางทุ่ง พอเรา 3 คนหย่อนบ้ัน หนุ่มใหญ่เจ้าของร้านจบค�ำอธิบายยืดยาว ทา้ ยลงนงั่ บรุ ษุ รา่ งใหญใ่ บหนา้ คลมุ ดว้ ยหนวด ลงดว้ ยคำ� ถาม เครา แตท่ วา่ ถกู โกนตกแตง่ ดเู รยี บรอ้ ย จงึ ชวน ดู พท่ี ่านหล่อเหลาแบบขรึม ๆ รอยยมิ้ ประดับ “พลา่ นอ้ งกุง้ 1 รายการครับพ่ี แต่ไอ้เพยี ง หนวดต้อนรับ บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นกุ๊ก และ หยดก็โด่ไม่ล้ม พวกเรายังสงสัยครับ” เจ้า เจา้ ของรา้ นไปในตวั ... เขาเพง่ิ เดนิ ออกมาจากใน สมชายคารมไวกวา่ ใครส่งเสียงแจ๋ว ๆ ขน้ึ ก่อน ครัว เหมือนก�ำลังเตรียมอาหาร ในมือมีผ้า ขนหนูผืนเลก็ เกา่ ๆ พลางเชด็ มือให้แหง้ ...ผิวสี “ลกุ เดนิ มาดใู นลงั กลอ่ งไมน้ ค่ี รบั ลงุ แสงแก ทองแดงของเขาปกคลุมด้วยเส้ือยืดคอกลม เพ่งิ เอามาส่งพร้อมนอ้ งกุ้งสกั ครนู่ ีเ่ อง” กางเกงขาส้ัน... เรา 3 คนลกุ เดินไปชะโงกหนา้ มองส่ิงทีอ่ ยู่ “มีอะไรกินมั่งพี่” สมชายถามออกไปก่อน ในลงั ไม้สเี่ หลยี่ มเก่า ๆ ท่ีหนุม่ รา่ งใหญ่เจ้าของ เจา้ ของรา้ นไมท่ นั ไดเ้ อย่ มนั ตอ่ ดว้ ยคำ� ถามออก รา้ นใหล้ ุงแสงแงม้ ฝาเปดิ รออย.ู่ .. มาอกี ว่า “ผมสนใจพลา่ นอ้ งกงุ้ กบั เพยี งหยด กโ็ ดไ่ ม่ล้ม มไี หมครบั ” ก่อนตอบคำ� ถามพวก “เฮย้ ! งูเห่า 3 – 4 ตวั ล้วนดำ� เมย่ี ม” เจา้ เปหรือเปรมร้อง 80 รวมกฎแห่งกรรม “ขนลุกเลยวะ” เจ้าเปรมยกแขนนอกชาย เส้ือแขนส้ันประกอบค�ำพูด “นี่แหละครับ ดีของมันผสมเหล้าทุ้งเพียง 78-85 ���������� �����������168.indd 80 2/20/20 4:51 PM
กรุ๊บ ! โด่ไมล่ ้มเลย จะรับทง้ั สามไหมล่ะ ผมจะ งานในรา้ นแทบทกุ อยา่ ง ตงั้ แตเ่ ปน็ กกุ๊ เอง สว่ น ไดจ้ ัดการใหเ้ ดี๋ยวนี้ เจรญิ อาหารอย่างดเี ลย” ลา้ งเกบ็ ถว้ ยจานเป็นหน้าทีข่ องลุงแสง... “ครับ ! หลายเมนูท่ีผมต้องพึ่งลุงแสง” “นที่ บ่ี า้ นของเรา นาเรา วตั ถดุ บิ ทล่ี งุ แสงหา เจา้ ของรา้ นเอย่ ส่งก็จากไร่นาเรา และนาของแกที่อยู่ติดกันนี่ ดว้ ย เราจงึ ไปได้เรื่อย ๆ แบบสบาย ๆ ท�ำดว้ ย “เออ ! เมนูนี้ยกให้เจ้าสมชายลองก่อน ใจรัก” เพราะมันมีเมีย” ผมบอก เจ้าเปรมเสริมต่อมา วา่ “ดคี รบั พอ่ี ยใู่ นทีข่ องเรา ผมเลอื กตม้ ย�ำเขา ล้านปีอีกอย่าง” ผมบอกเพ่ิมชื่ออาหารช่ือ “ใช่ ! มันมีทางระบาย ผมกบั เทอดหากโด่ แปลก ๆ อกี อยา่ ง แลว้ ทรมาน เพราะยงั ไมแ่ ตง่ งาน” “ว่าแตม่ นั คอื อะไรล่ะ” เจ้าสมชายทำ� เสยี ง หนุ่มใหญเ่ จ้าของรา้ น และลุงแสงหวั เราะ ติดตลก ในล�ำคอ “ต้มย�ำเต่านาครับ เปน็ กบั แกลม้ อยา่ งดี เปน็ “แล้วสนใจเมนูไหน อกี รายการหนง่ึ ทต่ี อ้ งพงึ่ อีกครับ” เจ้าของร้าน ลุงแสงเป็นลูกมือ พวก ถามอย่างสบายอารมณ์ นอ้ งโชคดที แี่ วะตอนพวก เพราะช่วงน้ีลูกค้ามีเพียง เราอยู่ครบได้กินของสด พวกเรา 3 คนเท่าน้ัน ๆ” พูดจบเจ้าของร้าน ต่างมีโอกาส และเวลา หนมุ่ ใหญท่ ำ� ทา่ จะผละไป พูดเล่นหัวแนะน�ำโน่นน่ี เตรียมอาหารหลังร้าน ตามท่ีลูกค้าหน้าทะเล้น เจ้าเปหรือเปรมร้องตาม อย่างเรา ๆ ถาม หลงั ว่า... “เดยี๋ ว ๆ พ่ีขออกี สัก “ต้มแซบสาวบ้านทุ่ง เมนู ผมเลือกไดแ้ ลว้ ” ก็น่าสนใจ คืออะไรพี่” “อะไรรคึ รบั ” เจา้ ของ ผมถามหนุ่มใหญ่เจ้าของ ร้านถาม เตรียมจดกัน รา้ น ซง่ึ ทำ� หนา้ ทเ่ี ปน็ เดก็ เสริ ฟ์ เดก็ รบั รายการเมนู ลืม ไปในตัวเสรจ็ ... “เจา้ ตอรป์ ิโดด�ำดินน่ันอะไรครบั ” เจ้าเปรม “ตม้ แซบน้องควายรึนอ้ งวัวครบั ” ถาม “โอย๊ ! ตัง้ ชือ่ ซะงงไปเลย” พวกเรารอ้ งข้ึน “ตม้ ยำ� เปรตปลาไหลครบั ” พรอ้ มกัน “ฮา ! ! !” พวกเราทง้ั สามร้องข้นึ พร้อมกนั เจา้ เปรมไลส่ ายตามองรายการอาหารกอ่ น “ของโปรดทเี ดียว” เปรมร้องข้นึ จะถามขึ้นวา่ “แลว้ ต้มยำ� เขาลา้ นปลี ะ่ พ”ี่ “เฮ้ย...แสลงริดสีดวงทวารนะเอ็ง” เจ้า เจา้ ของรา้ นหนมุ่ ใหญถ่ อื กระดาษปากกายนื คอยจดรายการอาหารอยู่ข้าง ๆ โต๊ะพวกเรา สมชายร้องบอก เขาตอบขอ้ สงสยั ของพวกเราอยา่ งยนิ ดี เพราะ “ชา่ งมนั ...อรอ่ ยลน้ิ อมิ่ ทอ้ งไวก้ อ่ น” เจา้ เปรม ไมม่ ลี กู คา้ อนื่ ลกุ ไลเ่ วลาเขาใหก้ งั วล เขาบอกวา่ ร้านอาหารแซบกลางทุ่งของเขาไปได้เร่ือย ๆ ไม่ยอมแพ้เพื่อนคูห่ ู ส�ำหรับลูกค้าผู้นิยมเปิบพิสดาร.. จึงรับหน้าที่ อากาศทุ่งสาดความเย็นปนมากับสายลม รวมกฎแห่งกรรม 81 78-85 ���������� �����������168.indd 81 2/20/20 4:51 PM
ทกุ ทศิ ทาง เสยี งใบเรยี วขา้ วทพ่ี งุ่ ขนึ้ เหนอื ผวิ นำ้� ซึ่งมีอาหารขน้ึ โตะ๊ รออยกู่ ่อนแล้ว 2 อย่าง คือ ในท้องนา เสียดสีกนั เกรียวกราว บรรยากาศ พล่ากุ้งนาง ตัวใสๆ ท่ีถูกพริกเกลือ น้�ำ แดดออ่ นทข่ี า้ วเรมิ่ ตง้ั ทอ้ ง นบั เปน็ ความบนั เทงิ ยามวา่ งอยา่ งหนง่ึ ของชาวไร่ ชาวนาทข่ี ลกุ อยู่ มะนาวบีบราด บางตวั ยงั เต้นด๊กุ ดกิ๊ กบั โคลนตมของทอ้ งนา.... อีกจาน ต้มแซบสาวบ้านทุ่ง (ต้มรกวัว ขณะทน่ี ัง่ รออาหารที่จะถกู น�ำมาเสิรฟ์ ผม หรือรกควาย) อยู่ในจานร้อนๆ ควันลอยกรุ่น กับเจ้าเปรมขอตัวเดินเข้าห้องน�้ำที่อยู่ด้านหลัง พร้อมเบียร์ 2 ขวด และเยือกน้�ำแข็ง ซ่ึง ภาพทผี่ มและเจา้ เปรมเหน็ ลงุ แสงเลอ่ื นกลอ่ งไม้ สมชายเพ่ือนรักรินใส่แก้วพร้อมยกดื่มรออยู่ มาวางไว้กลางลานปูนซีเมนต์ ท่ีลาดเป็นลาน แลว้ ... หน้าห้องน�้ำ ความสนใจท�ำให้ผมหยุดดูว่าลุง แสงผู้หาวตั ถดุ ิบรอบ ๆ นาสง่ รา้ นอาหาร และ “น่ังเพ่ือน” เจ้าสมชายเอ่ยเชิญพอเป็นพิธี ยังมีหน้าที่ช่วยกุ๊กอีกต�ำแหน่งหน่ึง เจ้าเปรม มนั ขยบั ตัวกอ่ นจะยกแกว้ เบยี ร์ แยกเขา้ ห้องน้ำ� ขณะผมยนื ดูลุงแสงเปดิ กลอ่ ง ไม้ แลว้ ใชไ้ มย้ าวขนาด 2 เมตร ด้านปลายรูป “ชนแกว้ กันหนอ่ ยเพ่อื น” เสยี งแก้วเบยี รท์ ่ีมี สระโอหย่อนลงช่องท่ีแกเปิดไว้ สักครู่ดึงข้ึน ไอเย็นเกาะอาบแก้วกระทบกนั ดังกริก๊ ! พอวาง ผมเหน็ งเู หา่ ขนาดเทา่ ทอ่ นแขนตวั หนง่ึ ตดิ ปลาย แก้วลง เป็นเวลาทีล่ ุงแสงประคองแก้ว “เพยี ง ไม้ที่แกดึงขึ้น งูเห่าตัวนั้นล�ำตัวห้อย มัน หยดกโ็ ดไ่ มล่ ม้ ” เสยี งแกรอ้ งบอกพลางมองหนา้ พยายามชูสว่ นหัว พวกเราทีละคน ท�ำนองถามว่า ใครสั่งเมนู พเิ ศษนี้... พลนั ! ไมใ้ นมอื อกี ขา้ งทม่ี บี ว่ งเชอื กเสน้ หนง่ึ ติดอยู่ท่ีปลายไม้ก็คล้องวับเข้าคอเจ้างูเห่าด�ำ “โน่น ! เจ้าบ่าวใหม่มาดไม่เกิน 3 ปี” เจ้า เมอ่ื มตัวนั้น เพยี งครหู่ นึง่ ! เจ้างูตวั นั้นกห็ ้อย เปรมบอกพลางพยักพเยิดไปทางเจ้าสมชายผู้ ต่องแต่งอยู่กับราวท่ีมีอยู่แล้ว ผมยืนดูลุงแสง สง่ั เมนูเปบิ พสิ ดาร ท�ำงานตามล�ำพังคนเดียว ดูแกคล่องแคล่ว มาก... “ดียงั ลอยฟอ่ งอยู่เลยนะลุง” เจา้ สมชายรับ แก้วพลางทกั เมื่อผมหายตวั เข้าห้องน้�ำ กลับออกมาผมก็ เห็นผู้ช่วยกุ๊กร้านเปิบพิสดารกลางทุ่งใช้มีด “จะไมท่ �ำใหถ้ งุ นำ�้ ดแี ตก ซด ! เลย ถ้าแตก คมบางเฉียบ ปานมีดโกนเฉือนรอบคอเจ้า ขมกนิ ยากครบั ” แกบอก อสรพษิ รา้ ย ซง่ึ ตอนนมี้ นั ทำ� อะไรไมไ่ ดเ้ ลย รา่ ง ยาวด�ำมะเม่ือมของมันมีอาการด้ินเล็กน้อย “เอา้ จดั การเลย !” ผมกบั เจา้ เปรมรอ้ งเชยี ร์ แล้วก็ปล่อยร่างยาวให้ลุงแสงดึงลอกหนังของ ซ่ึงเจ้าบ่าวของเราก็ซดตีหน้าเหยเก คงจะท้ัง มนั ลงมาตามความยาวของลำ� ตวั เพยี งครหู่ นง่ึ เฝ่อื นขมเหลา้ ปา่ ดกี รแี รง... แกกใ็ ชม้ ดี บางคมเฉยี บปาดเอาถงุ นำ้� สเี ขยี วคลำ�้ คือถงุ น�ำ้ ดขี องมัน... “คนื นไ้ี มต่ อ้ งนอนกนั ละ่ ไดผ้ ลยงั ไงวนั จนั ทร์ รายงานด้วยนะเวย้ !” “ลุง...! แกจัดการตัดถุงน้�ำดีไปผสมเหล้า ขาว” เจ้าเปรมยั่วเพ่ือน และแถมด้วย “น้อง ตอ้ ยคงป่องภายใน 1 เดอื น” สมชายหัวเราะ เจา้ เปรมทย่ี นื ดชู ใ้ี หผ้ มดู ผมเพยี งพยกั หนา้ ชอบใจ รับรู้ แล้วพาเจ้าเปรมเดินกลับมายังซุ้มท่ีนั่ง... กอ่ นจะถอยออกจากซมุ้ ลงุ แสงถามขน้ึ วา่ ... 82 รวมกฎแห่งกรรม “ตัวมนั จะตม้ ยำ� รึผัดเผด็ ครบั ” “เอาทง้ั สองอย่างได้ม้ยั ลุง” สมชายถาม “ไดค้ รับ แบ่งทำ� ได้เพราะตัวมนั ยาว” แก บอกก่อนจะผละไป เมนทู สี่ ง่ั คอ่ ยถกู ลำ� เลยี งขนึ้ โตะ๊ ผมกบั เพอ่ื น 78-85 ���������� �����������168.indd 82 2/20/20 4:51 PM
ทั้งสองกินไปคุยกันไปเร่ือยๆ โดยไม่รีบเร่ง “เออ ! ใชอ่ ่งึ จริงๆ ไปหายังไงนะไดม้ าทอด” เพราะเปน็ บา่ ยคล้อยวนั ศกุ ร์ เสาร์ – อาทิตย์ ผมท�ำหนา้ ฉงน กเ็ ป็นวนั พกั ผ่อนของเรามนุษยเ์ งินเดือน... “คอยถามลงุ แสง แผนกหาวตั ถดุ บิ ” สมชาย “ต้มย�ำเขาล้านปีจะช้าหน่อยนะครับ กิน รอ้ งบอก พลางๆ รอไปกอ่ น” “ท่ีลุงกลับไปท�ำนี่อะไรนะ” สมชายถาม ลุงแสงบอกพลางวางหม้อไฟต้มเปรตปลา อย่างเพง่ิ นึกได้ ไหล ซง่ึ ทาง “ร้านแซบกลางทงุ่ ” ตงั้ ช่อื ชะจ�ำ เค้าไม่ไดว้ า่ “ตอร์ปโิ ดดำ� ดิน” “ตม้ ย�ำเขาล้านปี” เจ้าเปรมตอบ “ขา้ ! ชักอยากไปดูหลังครัวแลว้ ล่ะ ต้มย�ำ “ได.้ ..ไดค้ รบั ลงุ พวกเราไมร่ บี รอ้ น” ผมรอ้ ง เขาล้านปนี ีม่ ันอะไร” เจ้าสมชายพูดพรอ้ มขยบั บอกแก ตวั ลกุ ยืน “ต้มย�ำเขาล้านปีท�ำ “ต้มย�ำหินมั๊ง” เจ้า ยากสักหน่อย” ลุงแสง เปรมเดาอย่างติดตลก บอกกอ่ นจะถอยออกจาก ซ้มุ ไป... เราท้ังสามหัวเราะ ขน้ึ พรอ้ มกนั แลว้ พากัน ครน้ั ลงุ แสงลบั ไปทาง เดินไปยังลานปูนหลัง หลงั รา้ น เจา้ สมชายตกั ร้าน ท�ำทีว่าดื่มเบียร์ ต้มเปรตปลาไหลใส่จาน เยน็ ๆ แลว้ รา่ งกายอยาก พอคลายรอ้ นลงบา้ ง จงึ ขับของเหลว จึงเข้า ตักใสป่ ากเคย้ี ว... หอ้ งน�ำ้ พรอ้ มกนั “เออ ! อรอ่ ย ๆ รส สามหนุ่ม (ไม่สาม กลมกล่อม ถูกปากทุก มุม) เดินตามกันออกมา อย่างเลย วันศุกร์หน้า หลงั ร้าน ภาพทเ่ี ห็นลงุ แวะอีกนะ” แสงนงั่ ทา่ ยองๆ หันหลัง ให้พวกเรา เม่ือเสียง “ตกลง !” เจ้าเปรม ฝเี ทา้ พวกเราเดนิ ใกลเ้ ขา้ รบั คำ� “ยังไม่สัง่ อกี หลาย มา แกหันมามองครหู่ น่ึง อย่างเชน่ เพลงกอ้ งสนัน่ แล้วชกั หนา้ กลบั ... ท่งุ พุง่ หลาวระนำ้� คา้ ง ชุมนมุ ดาวเต้น และ “ท�ำอะไรอยู่รึลุง” เจ้าสมชายปากไวกว่า ออมแซบดาวลูกไก่” เจ้าเปรมสาธยายเมนู ถามออกไป รายการที่เขียนแปะไวข้ ้างฝา “เตรียมเขาลา้ นปีไปทำ� กบั แกล้ม” แกตอบ ทงั้ ท่ีก้มหน้า “ชุมนุมดาวเตน้ ก็ออเดิรฟ์ น”่ี ผมช้ีบอก ยัง ตอนแรกเราคดิ วา่ แกจดั การหนิ ในมอื ครนั้ มีแมลงทอด และเขียดหลายตวั เหลอื ติดจาน ดดู ี ๆ มนั เปน็ เตา่ นาตวั ขนาดกะลามะพรา้ วหา้ ว ผลใหญ่ๆ อีกมือถือไม้ไผ่ขนาดนิ้วชี้เหลากลม “นหี่ รอื ชมุ นมุ ดาวเตน้ เออ่ ! ตงั้ ชอื่ ไดแ้ ปลก เกลยี้ ง แกแหยเ่ ขา้ กน้ เต่า เรารู้สกึ ประหลาด ดนี ะ ทอดจ้งิ หรีด ตัก๊ แตน เขยี ดโม่ เขยี ดขา ใจอยากถามเหมือนกันว่า ผู้ช่วยกุ๊กร้านแซบ คำ� นอี่ ะไร” เจา้ เปรมจบั ขาทถี่ กู ทอดแหง้ กรอบ กลางทงุ่ ทำ� อะไร ครน้ั เหน็ แกกม้ หน้ากม้ ตาท�ำ มันดเู หมอื นอยใู่ นท่าเต้นจงั หวะอะไรสักอย่าง” รวมกฎแห่งกรรม 83 “องึ่ อา่ ง...อึ่งอ่างทอด !” เจ้าสมชายนกึ ได้ ร้องขน้ึ 78-85 ���������� �����������168.indd 83 2/20/20 4:51 PM
จงึ พากันเงียบเพียงยนื มองแกเฉย ๆ ล่ะพ”่ี ก็ไดร้ บั ตอบว่า “ไม่มวี ตั ถุดบิ คนหาให้ สักครู่เต่านาขนาดใหญ่ตัวนั้นโดนแหย่ก้น แกตายแล้ว” เราร้องขึ้นพร้อมกัน ก็ได้ค�ำตอบ ว่า “เมื่อเดอื นหกผา่ นมา ลุงแสงแกไปหาเต่า หนกั ๆ มันคงรู้สึกเจบ็ จงึ ย่นื หัวออกมา ทนั ที ในบึง... !” ทห่ี วั เตา่ พน้ กระดอง ลงุ แสงหยบิ ไมเ้ หลาอกี อนั ท่ีเตรียมวางอยู่ข้าง ๆ แกแหยเข้าปากเต่าให้ พหี่ นวดเจ้าของร้านเลา่ พลางชม้ี ือไปทาง มันอ้าปากกัดไม้ ธรรมดาเต่าหากได้กัดส่ิงใด ปลายทุ่ง เมอ่ื มองตามมือแก เราเห็นหนองนำ�้ มันจะไม่ปล่อยง่ายๆ ริมฝีปากหนาๆ และคม ขนาดบึงย่อมๆ อยู่ไม่ไกลนัก... ดอกบัวสาย ราวกับใบมีดโกนของมันจะกัดจนขาด จ�ำได้ สีชมพบู านพราวเตม็ บงึ สมัยเป็นเดก็ ผมชอบจับเต่าเล่น พอ่ แมม่ กั จะ บอกอยา่ งเตอื น เต่าหากไดก้ ัดนวิ้ หรอื กัดส่วน “แกสะพายข้องเต่าท่ีหาได้จะกลับมาท่ีนี่” ใดบนรา่ งกาย ถา้ ฟา้ ไมผ่ า่ เปรยี้ งๆ มนั ไมป่ ลอ่ ย หนมุ่ ใหญ่เจา้ ของรา้ นเงียบไปครู่หนง่ึ ราวต้ังสติ นะ “ระหวา่ งน้ันครมึ้ ฟา้ ครม้ึ ฝน ลมพดั แรงเป็น ภาพทเ่ี ราเหน็ ลงุ แสงจดั การกบั เตา่ นาตวั นนั้ พายตุ น้ ฤดู พดั กง่ิ ประดใู่ หญฉ่ กี หลดุ จากตน้ กงิ่ คือดึงไม้ที่มันคาบอยู่จนคอของมันพ้นกระดอง ประดู่ที่ขาดเปน็ ปากฉลาม ถกู ลมพดั พุง่ ลงมา ออกมายาวทสี่ ดุ แลว้ มอื ขา้ งทแี่ กถอื มดี อยกู่ ฟ็ นั เปน็ จงั หวะทล่ี งุ แสงเดนิ มาถงึ รบั กง่ิ ไมป้ ากฉลาม ฉบั ก้านคอเตา่ นาจนขาดกระเดน็ ... พอดี คอแกขาดแทบจะไม่รูส้ กึ ตวั ....” เลอื ดพงุ่ กระฉูด “โอย๊ ...ดูไมไ่ ด้” เจ้าสมชาย เมอ่ื ชายเจา้ ของรา้ นพดู ถงึ ตรงนี้ ผมนกึ เหน็ กับเจ้าเปรมร้องเกือบพร้อมกัน แล้วรีบผลุบ ภาพลงุ แสงเอาไมแ้ หยป่ ากเตา่ ใหม้ นั กดั แลว้ ดงึ หายเข้าไปในหอ้ งนำ้� ผมยังแขง็ ใจยืนดูลุงแสง หัวมันพน้ กระดองออกมา นับเปน็ การฆา่ เตา่ มี ใช้มีดโต้คมๆ เล่มนั้นฟันโพละ 2 ข้างตรง กระดองแข็งหุ้มตวั นา่ กลวั และทรมานสุด ๆ กระดองระหว่างท้องกับส่วนกระดองหลังของ มัน แกฟันหลายครั้งเพราะความแข็งของ “เมนทู น่ี ่าจะเปน็ บาปงดท�ำ แมเ้ พยี งหยดก็ กระดอง โดไ่ มล่ ม้ กห็ ยดุ ครบั ” พอกระดองด้านข้างขาด แกใช้สองมือฉีก “ครับ... ไม่วา่ กัน ไม่เกิน 2 เดือน เมยี ผมก็ จนกระดองส่วนท้องกับส่วนหลังหลุดจากกัน คลอดแล้ว” เจา้ สมชายบอก มองเหน็ เน้อื เครือ่ งในเตน้ ยึกยักราวกบั เคร่อื ง นาฬกิ าถกู เปิดขณะเครื่องก�ำลงั ทำ� งาน... “ได้ผลคราวที่แล้ว” เจ้าเปรมแหย่เพื่อน ทำ� ใหม้ ีเสียงหัวเราะดังข้นึ ผมไมด่ ูตอ่ แล้ว เปิบพสิ ดารร้านแซบกลาง ทงุ่ วนั นนั้ เน้อื เตา่ เคร่ืองในเตา่ ถกู ยกมาเสิร์ฟ “สงั่ ออมแซบดาวลูกไก่แล้วกนั ” สมชายส่งั ต้มยำ� ร้อนๆ ไอลอยกรุ่นท่ามกลางกล่ินขิง ข่า ก่อนถามว่า “แล้วมันอะไรละ่ พ”่ี ตะไคร้ ใบมะกรูดหอมกรุ่น บรรจุใส่มาใน กระดองของเต่านาตัวนัน้ แทนถ้วยชาม... “แกงออมปลาซวิ ประเภทกบั ข้าวครับ” พหี่ นวดเจา้ ของรา้ นบอก “เออ...เอานแ่ี หละ “โอย๊ ...คราวหลงั ไมส่ งั่ อกี แลว้ ตม้ ยำ� เขาลา้ น ครบั ” สมชายร้อง ป”ี เจา้ สมชายรอ้ ง และกไ็ มไ่ ดส้ งั่ จรงิ ๆ เราสาม แม้รสชาติอาหารวันน้ีจะยังคงเดิม ทว่า เกลอแวะส่ังอาหารกินอีกครั้ง พ่ีหนวดหนุ่ม ความรู้สึกของผมออกจะกร่อยๆ ผมรู้สึก ใหญเ่ จา้ ของรา้ นบอกวา่ “เมนเู ปบิ พสิ ดารหลาย เหมอื นลงุ แสงผชู้ ว่ ยกกุ๊ ของรา้ นแซบกลางทงุ่ อยา่ งงดทำ� แลว้ นะ” ผมถามแกวา่ “ทำ� ไมงดทำ� จะเอาอาหารมาเสิรฟ์ อย่ตู ลอดเวลา.... 84 รวมกฎแห่งกรรม 78-85 ���������� �����������168.indd 84 2/20/20 4:51 PM
ใบสมัครสมาชกิ นติ ยสาร กฎแห่งกรรม ขา้ พเจา้ ชอื่ ...........................................................นามสกลุ .................................................................. ตอ้ งการเปน็ สมาชกิ (กรณลี งทะเบยี นรบั ประกนั ไมส่ ญู หาย) ราย 3 เดอื น (135 บาท) ตงั้ แตเ่ ลม่ ท.ี่ .................ถงึ เลม่ ท.่ี ................(ลงทะเบยี นเพม่ิ 44 บาท) ราย 6 เดอื น (270 บาท) ตง้ั แตเ่ ลม่ ท.่ี .................ถงึ เลม่ ท.่ี .................(ลงทะเบยี นเพม่ิ 88 บาท) ขา้ พเจา้ ตอ้ งการสง่ นติ ยสารกฎแหง่ กรรมไปตามชอื่ ทอี่ ยดู่ งั น้ี ชอ่ื ....................................................................นามสกลุ .................................................................. ทอี่ ย.ู่ .................................................................................................................................................. .......................................................................................................................................................... ........................................................................................................................................................... เบอรโ์ ทรศพั ทต์ ดิ ตอ่ .......................................................................................................................... อเี มล / Facebook / Line (ถา้ ม)ี ........................................................................................................ วธิ ชี ำ� ระเงนิ 1. โอนเงนิ ผา่ นธนาคารเขา้ บญั ชี นายประทปี ปจั ฉมิ ทกึ ธนาคารกรงุ เทพ สาขาศรยี า่ น เลขทบี่ ญั ชี 110-4-06016-3 พรอ้ มสง่ หลกั ฐานการโอนเงนิ ไปยงั กลอ่ งขอ้ ความ ทเ่ี บอรโ์ ทรศพั ท์ 087-079-6656 หรอื E - Mail : [email protected] 2. กรณสี ง่ เปน็ ธนาณตั หิ รอื ตวั๋ แลกเงนิ สงั่ จา่ ย คณุ จริ ฐา จติ รชยั วรพนั ธ์ บา้ นเลขท่ี 31 ซ.สามคั คี 52 ถ.สามคั คี ต.ทา่ ทราย อ.เมอื ง จ.นนทบรุ ี 11000 (วงเลบ็ มมุ ซองวา่ สมคั รสมาชกิ ) สอบถาม รายละเอยี ดไดท้ ่ีโทรศพั ท์ 085-415-5444 (จริ ฐา) หมายเหตุ : แบบฟอรม์ น้สี ามารถถ่ายเอกสาร หรือถ่ายเป็นรปู (ส่งไปยังกล่องข้อความได้) กอ่ นสง่ ให้ตรวจสอบช่อื ทีอ่ ยู่พร้อมเบอร์โทรศัพทอ์ ีกคร้งั เพ่ือความถูกตอ้ ง กรณสี ง่ั ซอื้ 20 เลม่ หรอื มากกวา่ ลด 20% นบั จากวนั ทม่ี ยี อดสงั่ ซอื้ และตอ้ งแจง้ ลว่ งหนา้ กอ่ นหนงั สอื วางตลาด 15 วัน (หนงั สอื วางจ�ำหนา่ ยทกุ วันท่ี 1 ของเดือน) หรือกรณสี ัง่ ซือ้ หนังสอื ย้อนหลงั ลด 20% จากราคาปกและจะตอ้ งเป็นหนังสือของ 3 เดอื นที่ผา่ นมา นับจากวนั ท่ีมียอดสง่ั ซือ้ และตอ้ งแจง้ ลว่ งหนา้ กอ่ น 15 วัน รวมกฎแหง่ กรรม 85 78-85 ���������� �����������168.indd 85 2/20/20 4:51 PM
86 รวมกฎแหง่ กรรม 2/20/20 4:52 PM 86-91 ����������168.indd 86
กรรมตามทนั ฆา่ กระรอก โดย : ธ.ธยา • ทุกชีวิตท่ีเกิดข้ึนมาบนโลกใบน้ี ต่างรัก เขาคนนนั้ ชื่อนนท์ อายุ 30 กว่า ๆ แต่งงาน ตัวเองทั้งน้ัน ไม่ว่าคนหรือสัตว์ เราไม่มี แลว้ แตเ่ มยี เอาลกู ไปเลย้ี งใกลก้ บั ทท่ี ำ� งาน นนท์ สิทธ์ิที่จะไปเข่นฆ่าเขา โดยเฉพาะสัตว์ตัว อยู่เฝา้ บา้ น เขาท�ำการเกษตร ทำ� สวนผลไม้ ซ่ึง เล็กๆ ที่ไม่อาจช่วยเหลือตัวเองได้ มีแต่ มเี นื้อทห่ี ลายไร่ ถูกกระท�ำเพียงฝ่ายเดียวจากผู้ท่ีได้ชื่อว่า เป็นมนุษย์สุดประเสริฐ ในแตล่ ะวันเขาจะตน่ื แตเ่ ชา้ แลว้ หุงข้าว ทำ� กับข้าว จากนั้นก็กิน แลว้ อาบนำ�้ ประมาณ 8 เร่ืองจริงท่ีเกิดข้ึนแล้ว จากผู้ชายคนหน่ึงที่ โมงก็ลงสวน ทำ� งานไปเร่ือย ๆ เม่ือพักเที่ยงก็ ชอบก่อกรรมกับสัตว์ ท้ังที่มันไม่มีความผิด กนิ ขา้ ว บา่ ยทำ� งานจนถงึ เยน็ กก็ ลบั เขา้ บา้ น วถิ ี แม้ว่าจะขโมยกินผลไม้บ้าง แต่ก็เพียงเล็กน้อย ชวี ิตของนนท์ราบเรยี บ เพราะเปน็ ธรรมชาตขิ องมนั เขาไม่ดื่มเหล้า ไม่สูบบุหรี่ แต่การท่ีอยู่คน แตเ่ ขากลบั โมโห และจดั การกบั สตั วต์ วั นอ้ ย เดยี วบอ่ ย ๆ ทำ� ใหเ้ ขาเครยี ด อยากไปหาลกู แต่ อย่างโหดเห้ียม ซึ่งไม่ใช่แค่ตัวเดียว แต่เขา กไ็ กล เมยี จะขบั รถพามาทน่ี สี่ ปั ดาหล์ ะครงั้ โดย กระท�ำการเข่นฆ่าพวกมันทุกคร้ังท่ีเห็น ถ้าไม่ จะมาในวนั หยุด ตายก็พิการ สง่ิ ทชี่ ว่ ยใหค้ ลายเหงาไดบ้ า้ งกค็ อื สตั วเ์ ลย้ี ง เรามาดูกันว่า เขาท�ำอย่างไรกับสัตว์ผู้น่า เขาเล้ียงแมวกับหมาเอาไว้อย่างละตัว แต่บาง สงสารเหล่าน้ัน และสัตว์นั้นคือตัวอะไรกันแน่ ครงั้ เหมาเหา่ จนหนวกหู เขาโมโห ตมี นั บา้ ง แมว เรามาดวู ถิ ชี วี ติ ของเขา และจดุ จบกนั เลยวา่ เปน็ ตวั ผเู้ หมอื นกนั ไมค่ อ่ ยอยบู่ า้ น มนั ออกไปเฝา้ ตวั อยา่ งไร เมีย เขาจงึ ไมใ่ หข้ า้ วมนั กนิ จนกระท่ังแมวหาย รวมกฎแหง่ กรรม 87 86-91 ����������168.indd 87 2/20/20 4:52 PM
ไป ไมก่ ลับมา บาป แตน่ นทห์ าไดส้ นใจแตอ่ ยา่ งใด เขาถอื หลกั นนทจ์ งึ ทมุ่ เทแรงกายแรงใจอยกู่ บั สวนผลไม้ ทว่ี า่ ใครก็ตามทีท่ �ำให้เดือดกจ็ ะตอ้ งไดร้ บั โทษ ซึ่งปลูกไว้หลายอย่าง เช่น มะม่วง ชมพู่ ฝร่ัง ไม่ว่าคนหรือสัตว์ก็ตาม เขาเป็นอย่างน้ีมา มะยงชิด กล้วย มะละกอ โดยเฉพาะมะม่วง ตง้ั แตไ่ หนแตไ่ รแลว้ แตก่ ไ็ มเ่ คยทำ� รา้ ยคน อยา่ ง อกร่อง เขารู้ว่าราคาดี จะรดน้�ำ ท�ำความ มากก็ตำ� หนิ โดยใชค้ ำ� พูด ซง่ึ ไม่มใี ครถือสา สะอาด ตัดแต่งก่ิง และใส่ปุ๋ย เม่ือออกลูกก็จะ “มันเป็นสัตว์ ท�ำมาหากินเหมือนคนไม่ได้ คอยหมนั่ ดแู ล ไมใ่ หส้ ัตวม์ าแทะกัดกนิ มันก็ต้องท�ำอย่างน้ีแหละ อย่าไปโกรธเคืองมัน มะมว่ งใกลจ้ ะสกุ เขาจะเปน็ กงั วลมากเพราะ เลย มันก็กินไม่กม่ี ากน้อยเทา่ ไหร่หรอกน่า” จะมกี ระรอกทงั้ ตวั เลก็ ตวั ใหญ่ พากนั มากดั แทะ “ไม่ ผมเห็นจะยิงมัน ใหห้ วั กระจุยไปเลย” ลกู มะมว่ ง เขาต้องเอากระดาษห่อไว้ แตไ่ ม่วาย “ยิ่งพูดก็เหมือนย่ิงยุ เพ่ือนบ้านคนน้ันจึง โดนมันเจาะกนิ อยู่ดี เฉย ๆ ไมเ่ อย่ คำ� ใด ๆ นอกจาก “วิธีจัดการกับกระรอกที่ เดนิ หนไี ป แลว้ ไมค่ ยุ ดว้ ย นนท์ ได้ผลที่สุดก็คือ ยิงมันด้วย จึงอย่อู ยา่ งเหงา ๆ ตอ่ ไป หนังสตก๊ิ ” นนทก์ ำ� ลังถางหญ้าอยู่ใน นนท์บอกกับเพื่อนบ้าน แตม่ นั อจุ าดตามาก สวน แต่แล้วเขาสะดุ้ง เม่ือ และฉันก็อายผู้คน ได้ยินเสียงมะม่วงตกจากต้น ห ลั ง จ า ก หั ว เ สี ย ท่ี เ ห็ น ลู ก เขารู้ทันทีว่ากระรอกมาแอบ มะม่วง ถูกกระรอกกัดแทะ ขโมยมะมว่ งกนิ อกี เขาจะตอ้ ง ห้อยอยู่บนต้น และมะม่วงลูก ดว้ ยทผ่ี วั ท�ำ ตวั แบบ ท�ำอะไรบางอย่างกับเจ้าตัวน้ี น้ีเขาเห็นว่าลูกใหญ่ รูปทรง นี้ ทำ�ร้ายสัตว์แบบ ให้มันเข็ดหลาบ ไม่กล้ามา สวยเป็นที่ต้องการของตลาด ขโมยมะม่วงกนิ อีก เหลืออีกไม่ก่ีวันก็เก็บขายได้ น้ี ฆ่ามันแลว้ เอามา แลว้ ประจาน เหมือน นนท์ล้วงมือเข้าไปในย่าม “เอากระสนุ หนิ รึ” เอาหนงั สตกิ๊ ออกมาพรอ้ มกบั เพอื่ นบ้านถามต่อ แต่เขา เปน็ นกั โทษรา้ ยแรง ลูกกระสนุ ดิน จัดการให้เขา้ ท่ี สา่ ยหนา้ เข้าทาง แล้วเดินย่อง ๆ ไป “ ไม่ใช่ ใช้กระสุนดิน ใกลก้ ับมะมว่ งต้นนั้น เหนยี วป้ันนแี่ หละ” เขาเดินย่องให้เงียบท่ีสุด โดยเขาปั้นกระสุนท่ีท�ำ เทา่ ทีจ่ ะเงยี บได้ สายตากจ็ ้อง จากดินเหนียว แล้วเอาไปตากจนแห้ง กระสุน มองไปท่ตี ้นมะมว่ ง ดูวา่ จะมีกระรอกอยู่ไหม ดนิ จงึ แขง็ ราวกบั หนิ ถกู ปน้ั เกบ็ เอาไว้ พรอ้ มทจ่ี ะ มองครูห่ นึ่งก็เหน็ กระรอกสีเผอื ก เกาะอยู่ที่ จัดการกับกระรอกตัวแสบที่บังอาจมาขโมยกิน คาคบมะมว่ ง ใกลๆ้ กบั มะมว่ งลกู ใหญ่ ทแี่ กไ่ ดท้ ี่ มะมว่ ง และหวั เหลอื ง “มันบาปนะ ถา้ ยงิ ถูกตัวมนั ไมต่ ายก็สาหสั นนท์คิดว่ามันคงจ้องจะกิน เขาไม่เปิด พิการไปเลย” โอกาสใหม้ นั ทำ� ตามความตอ้ งการแน่ ๆ เขาเอา “แตม่ นั กม็ าขโมยกนิ ผลไมอ้ ยา่ งน้ี ผมไมช่ อบ กระสุนดินเหนียวใส่เข้าไปท่ีหนังรอง แล้วดึง หรอกครบั ” หนงั สติ๊กให้ยดื ออก แมว้ ่าเพ่อื นบ้านเตือนวา่ ท�ำอย่างนนั้ มนั เปน็ จากนนั้ กเ็ ลง็ ไปทต่ี วั กระรอกทยี่ งั คงเกาะคบ 88 รวมกฎแหง่ กรรม 86-91 ����������168.indd 88 2/20/20 4:52 PM
ไมน้ ่ิง ๆ อยู่ ทนั ทที ่ยี ิงออกไป เจา้ กระรอกนอ้ ย ท�ำรา้ ยสัตวต์ วั เล็ก ๆ ไม่รู้ตัวด้วยซ้�ำว่ากำ� ลังจะถกู ท�ำรา้ ย “อย่าเครียดไปเลย สัตว์มันก็คือสัตว์นั่น เสยี งดงั ปบ๊ั แมน่ เหมอื นจบั วาง รา่ งกระรอก แหละ ไมม่ ผี ลตอ่ ชีวิตเราหรอกน่า” สะดุ้งโหยง มนั ร้องแล้วร่วงตกลงมาจากต้นไม้ “แตน่ นท์ฆา่ มนั ทำ� ร้ายสัตวต์ ัวเล็ก ๆ ทีไ่ ม่มี ไม่มอี าการชกั ดิ้นชกั งอแตอ่ ยา่ งใด ทางสนู้ ะ” มันตายอย่างเงียบ ๆ นนท์เห็นดังน้ันเอา เมื่อเมบอกอย่างนนั้ นนท์หายใจดงั ๆ เขา เชือกมัดคอ แล้วแขวนไว้กับกงิ่ ไม้ เขาคดิ วา่ ทำ� อยา่ งนใี้ หพ้ รรคพวกมนั เหน็ จะไมม่ าเจาะมะมว่ ง ไมพ่ อใจอย่างย่งิ กนิ อีก “เอาเถอะน่า อย่าคิดมากเลย แค่น้ีเองท�ำ เขาปลอ่ ยให้กระรอกตวั นน้ั เนา่ เปื่อย แม้วา่ เปน็ เรอื่ งใหญไ่ ปได้ เฮอ้ สตั วม์ นั กย็ งั เปน็ สตั วอ์ ยู่ จะส่งกล่ินเหม็น แต่เขาไม่สนใจ ปล่อยให้มัน วันยังค�่ำนั่นแหละ และมันไม่มีผลอะไรกับชีวิต ตายอยอู่ ย่างนนั้ เราหรอกนา่ ” เพ่ือนกระรอกที่เห็นพากันกลัวพักหนึ่ง แต่ ไม่ว่านนท์จะพูดอย่างไร แต่เมหาได้ใส่ใจ ไมก่ ่วี นั กเ็ หมอื นเดมิ อีก เพราะมันไมม่ อี ะไรกนิ ก็ กลับหาทางที่จะเอาซากกระรอกลงมาให้ได้ ต้องกินลูกมะม่วง ซ่ึงก็สร้างความไม่พอใจแก่ นนท์เร่ิมหงดุ หงดิ มองหน้าเมียแล้วสง่ เสยี งดัง นนท์ เขาจัดการยิงมันด้วยหนงั สต๊ิกอกี ตัวแลว้ ตัวเลา่ จนพวกมันร่วง แลว้ ตายเป็นเบือ “เห็นทีว่าเราคงพูดกันไม่รู้เร่ืองแล้วล่ะ เม คุณอยู่เฉยๆ” บาปกรรมไม่มีกับเขา ในเมื่อรู้แต่เพียงว่า มนั สรา้ งความเดอื ดรอ้ นให้ เขากต็ อ้ งจดั การกบั “แตม่ นั อจุ าดตามาก และฉนั กอ็ ายผคู้ นดว้ ย มนั ให้ส้นิ ซาก ทีผ่ ัวทำ� ตัวแบบน้ี ทำ� รา้ ยสตั วแ์ บบน้ี ฆ่ามนั แล้ว เอามาประจาน เหมอื นเป็นนักโทษรา้ ยแรง” กระรอกถูกนำ� มาแขวนคอเอาไว้ เหมือนว่า ได้รับโทษหนัก พวกมันกลัว แต่ไม่อาจปกป้อง “ใช่ร้ายแรงมาก ถา้ พวกมันไม่จะ กดั กินผล ตวั เองได้ ในเมือ่ เปน็ สัตวท์ ี่ไรพ้ ษิ สง ไม้ เราก็เอาไปขายได้ มเี งนิ ตั้งมากมาย” เมียของนนท์ที่ช่ือเมเข้ามาในสวน เธอได้ “มนั กไ็ มไ่ ดก้ นิ ทง้ั สวนเสยี เมอ่ื ไหร่ แบง่ ๆ มนั กลนิ่ เหมน็ จงึ เดนิ เขา้ มาดู พอเหน็ กระรอกหลาย กนิ บ้างเถอะ” ตัวถูกแขวนคอบนก่ิงไม้ และส่งกลิ่นเน่าเหม็น เธอตกใจมาก เรยี กหานนท์ด้วยเสยี งดงั ๆ เมไม่ยอมลดราวาศอกเช่นกัน ท�ำให้เขา โมโหยิ่งกว่าเดิม เม่ืออารมณ์ฉุนเฉียว เขาส่ง “นนท์ นนท์ นี่มนั เกิดอะไรข้ึน ท�ำไมถึงเอา เสยี งคำ� ราม ท�ำท่าจะเขา้ มาท�ำรา้ ย เมียเหน็ ดงั กระรอกมาแขวนคอไวอ้ ยา่ งน้”ี นนั้ ถอยกรูด ถามดว้ ยเสยี งหวาด ๆ เมเสยี งเขยี วดว้ ยความไมพ่ อใจ นนทห์ วั เราะ “นนท์ คุณจะท�ำอะไร บา้ ไปแลว้ หรอื ” เบา ๆ นนท์สะด้งุ สติกลบั คนื มา เขาจะจับมือเมีย แต่เธอถอยห่าง มองดว้ ยสายตาไมพ่ อใจ “เม อยา่ ซเี รยี สเลยนา่ มนั เปน็ แคส่ ตั วเ์ ทา่ นน้ั “ไม่ ไม่นะ อย่าเข้ามา” อย่าใสใ่ จเลย” “ไม่ต้องกลวั ผม เม ผมรักคุณเหมอื นเดมิ ” ไม่ว่าเขาจะพูดอย่างไร เมไม่เช่ืออีกต่อไป “นนท์ พูดอย่างนี้ไม่ได้นะ ถึงแม้ว่ามันเป็น เธอกรีดร้องด้วยความหวาดกลัว แล้วว่ิงเข้า สตั ว์ แตม่ นั กม็ ชี วี ติ เราไมม่ สี ทิ ธไิ์ ปฆา่ มนั แบบน”้ี บา้ น ลกู ชายตกใจเมอื่ เหน็ แมม่ อี าการหวาดกลวั “กลบั ไปท่ีบ้านเช่าเถอะลูก” เมพูดจบ ท�ำหน้าบึ้งงอไม่พอใจ ชายหนุ่ม เมชวนลูกชายกลับบ้านเช่า แต่นนท์ว่ิงเข้า ถอนใจดังเฮือก เขารู้ว่างานน้ีเมคงโกรธที่เขา รวมกฎแหง่ กรรม 89 86-91 ����������168.indd 89 2/20/20 4:52 PM
มา แลว้ กอดลกู เมียเอาไว้แนน่ จิตใจโหดรา้ ยอย่างนีอ้ กี แล้ว เขาเปน็ คนเลวจน “ไมน่ ะเม อย่าหนผี มไป คุณกับลูกคือชีวิต เกนิ ไป ของผม” “คนเลวก็ย่อมไดร้ บั ผลกรรมตามสนอง” ไมว่ ่าเขาจะพูดอยา่ งไร แต่เมไม่เชื่อ ดึงดัง เพื่อนบ้านสูงวัยคนหนึ่งว่าเขาเป็นคนเลว และท�ำช่ัว ท�ำไม่ดี กรรมจะต้องสนองอย่าง จะเอาลูกกลับไปให้ได้ เขารู้ว่าเธอกลัวจึงยอม รวดเร็ว ไปกอ่ น เมอ่ื เมกบั ลกู ขบั รถออกจากบา้ นไปแลว้ “อืม เราจะทำ� อย่างไรดี” นนท์นง่ั เศร้าอยคู่ นเดียว ป้าอายุเกือบ 70 ถามเพื่อนวัยเดียวกัน ท่ี ก�ำลังหอ่ เหรียญอยา่ งขยันขันแข็ง เขาทุกข์ใจท่ีลูกเมียไม่อยู่ให้ช่ืนใจ แถมเมีย “เราจะทำ� อะไรได้ นอกจากปลอ่ ยเอาไว้ ใคร ยังมีท่าทีกลัวเขาอีกด้วย ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่าจะท�ำ ทำ� อะไรกร็ ับกรรมเอาเองกแ็ ล้วกัน” อยา่ งไรอีกตอ่ ไป เม่ือเพื่อนบ้านคนแรกพูดอย่างน้ัน ทุกคน ต่างพยักหน้า และช่วยกันแผ่เมตตาไปให้ เมอื่ อยคู่ นเดยี ว เขาเรมิ่ ฟงุ้ ซา่ น และสง่ เสยี ง กระรอกท่ลี ่วงลับ คำ� รามดว้ ยความโกรธ เมอ่ื เหน็ กระรอกตวั หนงึ่ นนทค์ ดิ ถึงลูกเมีย ทไี่ ม่ไดเ้ จอกันเกอื บเดือน ว่ิงผ่านหน้า เขาโมโห คิดว่ามันจะมาขโมย เขาพยายามโทรศัพท์ไปหาเมหลายคร้ัง ขอให้ มะมว่ งกนิ ซง่ึ เขาทนไมไ่ ดอ้ กี ตอ่ ไป จะต้องเล่น กลบั มา แตเ่ มบอกวา่ ขอเวลาทำ� ใจสกั พกั งานมันใหห้ นกั จนถงึ ข้ันเสยี ชวี ิตไปเลย เขาคดิ มากจนนอนไมห่ ลบั ปวดหวั เสน้ เลอื ด ตรงขมบั เตน้ ตบุ ๆ ตาลายจนทำ� อะไรไมถ่ กู เขา เขาคว้าหนังสติ๊กได้ เดินย่อง ๆ ตาม เครียดจัดจนกนิ ไม่ได้ ร่างกายทรดุ โทรม กระรอกไป มนั ไมไ่ ดข้ นึ้ ไปอยบู่ นตน้ ไม้ แตว่ า่ มนั แมว้ ่าสภาพร่างกายจะไม่ดี แต่เขากย็ ังเขน่ ยืนอยู่กับพื้น แล้วกระโดดไป-มา ไม่มีทีท่าว่า ฆา่ กระรอกเชน่ เดมิ ไมว่ า่ เหน็ มนั อยตู่ รงสว่ นไหน จะขโมยมะม่วงกิน แต่เขากลายเป็นพวกบ้าดี ของสวน เขากจ็ ะยงิ มนั ดว้ ยหนงั สตกิ๊ ใหพ้ วกมนั เดอื ดไปแลว้ จะเล่นงานมันให้หนกั ตาย หรอื ไม่ก็ไดร้ บั บาดเจบ็ “ตายเสยี เถอะมึง” เขาเล็งที่หัวกระรอกน้อยตัวน้ัน แล้วยิง เขายืดหนังสติ๊กออก แล้วปล่อยลูกหิน พุ่ง ผัวะไปทนั ที มนั สะดงุ้ แลว้ รอ้ งดัง ๆ ร่างหมนุ ใส่กระรอกตัวใหญ่ ตรงท้องย่ืนออกมา มันคง คว้าง และกระเด็นไปไกลพอสมควร ก�ำลงั ท้องน่นั เอง “ตายเลย ๆ” มันชักกระตุกสองสามครง้ั แลว้ นิง่ เงียบไป เขาปรบมือเสียงดัง และส่งเสียงร้อง เม่ือ เขาหัวเราะชอบใจ ราวกบั คนบ้า เหน็ กระรอกถูกยงิ จนหวั หมนุ แลว้ นอนตายกับ พน้ื เขาเตะรา่ งมนั ลอยขนึ้ ไปบนอากาศ และรา่ ง “ดี ตายซะ ไอก้ ระรอกนรก เสอื กมาในสวน ตกลงไปค้างบนกิ่งไม้ กู มงึ กต็ ้องได้รับโทษอย่างนแ้ี หละ” “ตายอยา่ งนแี้ หละดแี ลว้ ” เขาหวั เราะชอบใจ เมอ่ื เหน็ กระรอกคา้ งอยบู่ น นนท์เอาซากกระรอกแขวนไว้บนต้นไม้อีก กงิ่ ไม้ แลว้ กลบั เขา้ บา้ น ทวา่ เมอื่ กา้ วขนึ้ บนั ได เขา ไมส่ นใจวา่ จะเปน็ ภาพนา่ รงั เกยี จสกั แคไ่ หน เขา ปวดหวั จดี๊ ตาลาย หนา้ มดื เหมอื นจะเปน็ ลม รูแ้ ต่เพยี งวา่ มันจะตอ้ งอยูข่ า้ งบนนี้ “จิตใจท�ำดว้ ยอะไรวะ ฆา่ ไดแ้ ม้กระทัง่ สตั ว์ เล็ก ๆ” ชาวบ้านซึ่งอยู่ใกล้ ๆ กันพูดกับเพ่ือนที่ ก�ำลังช่วยกันห่อเหรียญเพื่อโปรยทานในงาน ศพ ซึง่ มีเพือ่ นบ้านอยู่ดว้ ยกนั หลายคน เรื่องการฆ่ากระรอกของเขา สร้างความ รังเกียจแก่ทุกคน ต่างพากันพูดว่า ไม่มีใครท่ี 90 รวมกฎแห่งกรรม 86-91 ����������168.indd 90 2/20/20 4:52 PM
“อา้ ว! เราเปน็ อะไรไป โอ๊ย ช่วยด้วย” พวกมนั อาฆาตแคน้ เขา ไมย่ อมให้อภัย จน นนทป์ วดหัวหนัก ทำ� อะไรไมถ่ ูก และคลาน ทำ� ใหเ้ ขาปวดหวั จนแทบขาดใจ คราวนถ้ี งึ กรรม ขนึ้ บนั ไดดว้ ยความยากลำ� บาก เขาขน้ึ ไปขา้ งบน ทจี่ ะสนองเขาแล้ว บ้าน นอนกับพื้นกระดาน ตัวบิดงอ แต่ก็คว้า โทรศัพทข์ ้ึนมาถอื ไว้ พวกมนั มาในความคดิ และทำ� รา้ ยเขาจนได้ “เม เม ชว่ ยดว้ ย ไมไ่ หวแลว้ ผมปวดหวั มาก” รับความเจ็บปวด เขาได้แต่ร้องโอดโอย พวก นนทไ์ ดแ้ ตร่ อ้ งวา่ ปวดหวั ทำ� อะไรไมถ่ กู กลง้ิ หมอและพยาบาล พากันวิ่งใหว้ ุ่น ไปมา เมได้ยินดังนั้นจะโทรศัพท์บอกให้เพ่ือน บา้ นชว่ ยมาดเู ขาดว้ ย เพราะกลวั วา่ จะเปน็ อะไร “เอาคนไขไ้ ปสแกนสมองเรว็ ” ไป จากน้นั เขากถ็ กู นำ� ส่งโรงพยาบาล เขา้ ห้อง นนท์ได้ยินหมอออกค�ำส่ัง คงเห็นว่าเขาไม่ ฉกุ เฉิน ไหวแล้วม้ัง จากนั้นเขาก็ไม่รับรู้อะไรทั้งส้ิน ขณะนอนรกั ษาตวั นนทป์ วดหวั มาก เหมอื น เพราะปวดหัวมาก ว่าจะระเบิดเป็นเส่ียง ๆ หลังจากสลบไป เขาเห็นตัวเองเดินอยู่ เขาเห็นภาพในความ ทา่ มกลางซากกระรอกที่นอนตายเปน็ เบอื แล้ว รู้สึก เป็นกระรอกหลาย ตัวพากันกรูเข้ามา แล้ว พวกมันพากันลุกข้ึนมา กั ด กิ น เ น้ื อ เข า อ ย ่ า ง แล้วกัดแทะตามเนื้อตัว กระหาย ท�ำใหเ้ ขาร้วู า่ นี่ เขา ราวกับเป็นเน้ือ คือกรรมท่ีท�ำไว้กับพวก มะม่วง มนั โดยเฉพาะทห่ี วั พวก “อโหสิกรรมให้ฉัน มนั อา้ ปาก กดั ฟันคม ๆ ดว้ ย ถ้าฉันหายปวดหวั ลงมา งบั จนเลอื ดเขาพงุ่ ฉันจะท�ำบุญอุทิศส่วน กระจยุ ออกมา ไหลนอง บุญส่วนกุศลไปให้พวก เต็มพ้ืน สมองก็ถูกดึง เอง็ ปลอ่ ยฉันเถอะ อย่า ออกมา พวกมันกัดกิน ทรมานฉนั เลย” แลว้ เจาะตามล�ำคอ เนอื้ ตวั กัดเปน็ แผลลกึ เลอื ด เขาบอกพวกกระ- เตม็ ตวั รอกอย่างนั้นแล้วก็เห็น นนท์รู้แต่ว่ามันทุกข์ และทรมานอย่างมาก พวกมันหยุดกัด และ เขาร้องโอดโอย มือจับหัวเอาไว้ ขาฟาดพ้ืน สลายตัวไป ความเจ็บ ไป-มา เขาแทบขาดใจตาย ปวดที่มีก็หายไป และ ร้แู ตเ่ พยี งวา่ มนั ไม่ไหว ทรมาน และเหมือน เขาลมื ตาขน้ึ มา เหน็ แสง ตกนรกทงั้ เปน็ เขารแู้ ลว้ วา่ เวลาทพ่ี วกกระรอก สว่างแยงเขา้ ตา ถกู เขายงิ หวั พวกมนั ไดร้ บั ความทกุ ขท์ รมานแค่ นนทน์ อนบนเตียง เมกบั ลูกเฝ้าอย่ขู า้ ง ๆ ไหน เขาทำ� บาปทำ� กรรมกบั พวกมนั ไวม้ ากเหลอื เมบอกว่าเขาไม่ได้เป็นอะไรเลย สมองปกติ เกนิ หมอยังหาสาเหตไุ มเ่ จอ นนทบ์ อกว่า มนั เป็น เวรกรรมทเ่ี ขาทำ� กบั กระรอกเอาไว้ ทำ� ใหป้ วด หัวอย่างน้ี จากน้ีไปเขาจะท�ำบุญให้พวกมัน มาก ๆ จะได้เลกิ จองเวรตอ่ กัน รวมกฎแหง่ กรรม 91 86-91 ����������168.indd 91 2/20/20 4:52 PM
บญุ ในรอยบาป แมบ่ ุญธรรม โดย : จรรยา เลศิ พงษไ์ ทย • คนดีในสายตาของคนท่ัวไป เห็นท�ำบุญ บญุ ธรรม บอ่ ย มจี ติ กศุ ล แทจ้ ริงแล้วไมใ่ ช่ กลวั เปน็ ผทู้ ี่ นอกจากการทำ� บญุ แลว้ ลำ� เพายงั ตง้ั ตวั เปน็ มีจิตใจโหดเหี้ยม เอาผลประโยชน์ใส่ตัว ไม่ ค�ำนึงว่าผู้ท่ีได้รับผลกระทบจากการกระท�ำ ร่างทรงเจ้าแมอ่ ะไรสักอยา่ ง โดยหนา้ บ้านกจ็ ะ ของเขาจะไดร้ ับความเดือดรอ้ นแคไ่ หน มรี ปู ปน้ั เทวรปู หลายองค์ อกี ทง้ั เธอกย็ งั เปน็ นาย หนา้ ว่งิ หารา้ นตา่ ง ๆ เวลาทพี่ รรคพวกจัดงาน เร่ืองจริงของผู้ท่ีกระท�ำตนแบบบุญในรอย เช่น งานแตง่ งานบวช หรืองานบญุ บาป เธอคนนช้ี อื่ ลำ� เพา อายปุ ระมาณ 60 กวา่ ๆ รปู รา่ งทว้ ม ไมค่ อ่ ยสงู เทา่ ไหร่ ใบหนา้ กลมแปน้ ร้านอาหาร ร้านเสื้อผ้า เคร่ืองเสียง หรือ ลำ� เพามกั จะยมิ้ ใหก้ บั ทกุ คนทมี่ องเธอ ใคร ๆ ก็ สถานที่จัดงาน ล�ำเพาจะหาให้ โดยเธอคิดค่า พากนั พดู วา่ ลำ� เพาเปน็ คนดี นา่ รกั เสยี เวลาตามตอ้ งการ แตก่ บ็ อกกบั ทกุ คนวา่ คดิ ถกู กวา่ คนอนื่ เพราะเจา้ อน่ื ทำ� แพงกวา่ น้ี เธอหา เร่ืองท�ำบุญ ล�ำเพาก็ท�ำบ่อย โดยจะเป็น ของพรรคพวกกัน โต้โผในการท�ำโน่นท�ำน่ีตลอดเวลา เม่ือจัดงาน บญุ ขน้ึ มากจ็ ะเรยี่ ไรกบั พรรคพวกทร่ี จู้ กั ไมม่ ใี คร ล�ำเพาอ้างว่าพวกห้างร้านต่าง ๆ เห็นแก่ ปฏเิ สธเพราะลำ� เพาเปน็ คนมหี นา้ มตี าในละแวก เธอจึงคิดในราคาเป็นกันเอง ผู้ท่ีมาใช้บริการ นนั้ เห็นใครท่ีอายนุ อ้ ยกว่ากจ็ ะเรียกลกู ทกุ ค�ำ ตา่ งพากนั สรรเสรญิ เธอเปน็ การใหญ่ วา่ เปน็ คน ดีน่ารกั และใจบุญอย่างมาก คนที่ถูกเรียกว่าลูกก็จะยิ้ม และมีความสุข คดิ วา่ ล�ำเพามคี วามจริงใจ บางคนยอมเป็นลูก คนอย่างล�ำเพามีแต่ช่วยผู้อื่น จิตเป็นกุศล ท�ำบุญอย่างน้ีไม่ว่าอยู่ที่ไหนก็สบาย ล�ำเพาย้ิม 92 รวมกฎแหง่ กรรม 92-97 �����������168.indd 92 2/20/20 4:52 PM
92-97 �����������168.indd 93 รวมกฎแหง่ กรรม 93 2/20/20 4:52 PM
รบั กับคำ� ชม แต่ก็อยากหาท่ีจัดงานรองรับคนประมาณ 50 เธอบอกว่าท่ีช่วยคนทุกวันนี้ไม่ได้หวังส่ิง คน อาหารแบบบฟุ เฟต์ และชุดท่ีใสใ่ นงานดว้ ย ครบั ” ตอบแทนใด ๆ ขอแคใ่ หพ้ วกเขามคี วามสขุ กพ็ อ ในเม่อื เธอมีทกุ สง่ิ อย่างแล้ว และไม่ต้องการส่ิง จอมเห็นว่าล�ำเพากว้างขวาง จึงสอบถาม ใด ๆ อีก เก่ยี วกับเร่ืองงานแตง่ ซงึ่ เธอก็ตบเขา่ เสยี งดัง ผู้ท่ีใกล้ชิดกับล�ำเพา ต่างพากันดีใจที่มีคน “จอมกร็ อู้ ยนู่ ี่ วา่ แมร่ บั เดนิ เรอ่ื งเกย่ี วกบั งาน ดี ๆ อยใู่ นสงั คม หนึ่งในนั้นก็มจี อม ชายหนุ่ม พวกน้ี ปรึกษาถูกคนแล้วลูก เร่ืองทั้งหมดแม่ วัยเกือบ 40 ปี เขาขอเป็นลูกบุญธรรมของ จัดการเอง รับรองว่าจอมจะได้รับส่วนลด ล�ำเพา ซงึ่ เธอก็รักเขา เรียกว่าลูก เวลาพาจอม มากกว่าลกู คา้ รายอ่ืน ๆ ของร้านพวกน้ันเชยี ว ไปหาคนอน่ื ๆ กจ็ ะแนะนำ� ว่านค่ี ือลูกชาย ละ่ ” “ผมดใี จทีม่ แี มอ่ ย่างแมล่ ำ� เพา” “ผมขอขอบคณุ แมม่ ากครบั ทเี่ ปน็ ทป่ี รกึ ษาท่ี จอมยกมอื ไหวล้ ำ� เพา หลงั จากทเ่ี ธอชว่ ยหา ดี เพราะอยา่ งนไ้ี ง ผมถึงรกั แม่มากทสี่ ุด” งานพิเศษให้เขาทำ� โดยขบั รถช่วงเยน็ แต่ไม่ได้ ท�ำทุกวนั ถา้ ไมว่ า่ งก็ไมต่ ้องไป จอมกราบล�ำเพาอีกครั้ง ซึ่งเธอลูบหัวเขา “แม่ก็ดีใจที่ได้จอมเป็นลูก เราจะเป็นแม่ลูก เบา ๆ แลว้ ท่องคาถาอะไรบางอยา่ ง พร้อมกับ กันตลอดไปนะ” เป่าลมพรวด จอมร้อนวาบไปทง้ั ตวั และเช่อื วา่ ล�ำเพาจับมือจอมแล้วพูดเสียงหวาน จอม ล�ำเพาจะตอ้ งมีของศกั ด์สิ ทิ ธิ์อยกู่ บั ตัว บบี มอื ตอบกลบั “ครบั ถา้ แมจ่ ะใหผ้ มชว่ ยอะไรกบ็ อกนะครบั ” หลงั จากนนั้ ไมก่ ว่ี นั จอมกพ็ าแฟนไปลองชดุ “ไดส้ ิ ถา้ อยา่ งนน้ั วนั นชี้ ว่ ยดไู ฟในหอ้ งใหแ้ ม่ แต่งงาน โดยล�ำเพาแนะน�ำร้านของลูกสาว หน่อย มนั ดับ ๆ ติด ๆ ยังไงกไ็ มร่ ู้” เพ่ือน “ได้ครับแม่ ถ้าขาดเหลืออะไร ผมจะขี่รถ ออกไปซ้อื ให้ครบั ” “หลินไม่ค่อยชอบชุดเลย ดูมันเก่า แล้วก็ จอมเตม็ ทก่ี บั คนทเ่ี คารพ ลำ� เพาไดแ้ ตพ่ ดู คำ� เชย” ว่าขอบใจ จากน้ันเธอก็ให้จอมดูไฟที่ติด ๆ ดบั ๆ โดยใชเ้ วลาไมน่ าน จอมซง่ึ เปน็ ชา่ งอยแู่ ลว้ หลินท�ำหน้าไม่พอใจ หลังจากลองชุด จงึ แก้ไขใหเ้ รียบรอ้ ย แต่งงาน ไม่สวยเหมือนทล่ี �ำเพาเคยบอกเอาไว้ จอมกลายเป็นลูกรักของล�ำเพาไปแล้ว ซึ่ง เธอก็ให้ความเอ็นดูเขาอย่างมาก ซึ่งจอมก็มา “แตก่ ด็ ูดีน่ีหลนิ เอาเถอะนา่ แมเ่ ขาอุตสา่ ห์ ขอค�ำปรึกษาจากล�ำเพา ไม่เว้นแม้แต่เร่ืองของ เปน็ ธรุ ะให้ และราคาก็ไม่แพง ถา้ เทียบกบั รา้ น ความรัก อื่น” “แม่ครับ ผมกบั แฟนจะแตง่ งานกนั ครบั ” เขาบอกล�ำเพาว่าจะแต่งงานกับแฟนสาวที่ “แต่หลินดูในเน็ต เสียเงินขนาดนี้ เราจะได้ คบหากันมานานหลายปี ลำ� เพาท�ำท่าดีใจ เมือ่ ชดุ แตง่ งานท่ีสวยกวา่ นนี้ ะ” รวู้ า่ ลูกบุญธรรมจะมคี รอบครัว “จริงหรอื แมด่ ใี จด้วยจริง ๆ” หลนิ ยงั ขอ้ งใจเกย่ี วกบั ชดุ แตง่ งาน จอมรวู้ า่ “ครับ ผมกับหลินจะแต่งงานกันในไม่ช้าน้ี แฟนไม่พอใจ แต่เขาก็เกรงใจล�ำเพาที่ต้องการ ใหเ้ ขาเช่าชดุ ทร่ี ้านนี้ 94 รวมกฎแห่งกรรม “เดย๋ี วใสเ่ ครอื่ งประดบั แตง่ หนา้ ทำ� ผม หลนิ กส็ วยเอง” “ในเมื่อพี่ม่ันใจอย่างน้ัน หลินก็จะลองเชื่อ สักคร้ัง” หลินไม่อยากขัดใจคนรักจึงเออออตามไป ด้วย ทั้งที่อยากจะยกเลิกการเช่าชุดไปเลย 92-97 �����������168.indd 94 2/20/20 4:52 PM
นอกจากเร่ืองชุดแล้ว ยังมีปัญหาเกี่ยวกับช่าง สมัยก่อน แตง่ หนา้ ทห่ี ลนิ อยากใหล้ องแตง่ ดกู อ่ นจะถงึ งาน “ชุดแต่งงานแนววินเทจอยู่แล้ว เราก็แต่ง จริง วา่ จะออกมาแบบไหน หน้า ท�ำผมให้เหมือนเจ้าสาวสมัยก่อนไง คือ แต่ชา่ งแตง่ หน้าไมย่ อม กลวั เสยี เวลา และ ตอนน้กี ำ� ลงั ไดร้ ับความนิยมมาก” ส้ินเปลอื งเครือ่ งสำ� อาง “แต่ฉันไม่ชอบแนวนั้นน่ีนา มันโบราณเกิน “แสดงวา่ พไ่ี ม่ไวใ้ จฝมี ือชา่ งของท่ีรา้ น” ไป” ลกู สาวเพอ่ื นลำ� เพาพดู ดว้ ยนำ�้ เสยี งกระดา้ ง สายตาท่ีมองนั้นไม่มีความเป็นมิตรเอาเสียเลย หลินหน้างอ เม่ือรูว้ า่ ช่างแต่งหน้าท�ำผมให้ หลินเร่ิมไม่พอใจ เธอในแบบนีล้ ้าสมยั มาก “ไม่ใช่อยา่ งนน้ั นะ” “ไม่ใช่ แล้วมันหมาย “ไม่ได้แล้วค่ะ เมื่อครู่ ความวา่ อยา่ งไรกนั เรอื่ ง พกี่ บ็ อกใหล้ ดเฉดสลี ง มนั แต่งหน้า ห้ามเด็ดขาด เสียเวลามาก แลว้ น่ยี งั จะ เราจะแตง่ ใหเ้ ฉพาะในวัน เปลี่ยนแนวอีก นอกจาก งานเท่าน้นั ” เสียเวลาแล้ว ก็ต้องมีค่า เม่ือเจ้าของรา้ นเสยี ง ใช้จ่ายเพ่ิม พ่ีจะจ่ายไหม แข็ง หลนิ กต็ ้องน่งิ ไม่พูด ล่ะ เกือบเทา่ นงึ เลยนะ” อะไร ท้ังที่เดือดแทบแย่ เธอจึงออกมาจากร้าน ช่างขู่เร่ืองค่าใช้จ่าย อยา่ งรวดเร็ว เพราะรวู้ า่ หลนิ จงึ เงยี บ เกบ็ ความไม่ ถ้าอยู่ในน้ัน อาจมีเรื่อง พอใจเอาไว้ ขณะที่จอม มากกวา่ นี้ ออกมาจากห้องแต่งตัว เรอื่ งอาหารกบั สถาน เขาเหมือนย้อนยุคไปสมัย ที่ ไม่มีปัญหา เพราะคน ก่อน ชุดเก่า สีซีด ไม่ รับเหมาท�ำ บอกว่าทุก เหมือนชุดเดิมท่ีเคยให้ อย่างจะเป็นไปตามนั้น แต่เรื่องเครื่องดื่มเจ้า ลอง ภาพตอ้ งหามาเอง จอมกบั หลนิ จงึ พากนั ไปซอื้ เหล้า และเบยี ร์มาเตรยี มเอาไว้ โดยฝากเคร่ือง “เขาบอกว่าชุดท่ีเรา ด่มื ไวท้ ี่บ้านของลำ� เพา เคยไปลองมีปัญหาก็เลย เมอื่ ถงึ วนั งาน ลำ� เพาทำ� ตวั เปน็ แมง่ าน ดแู ล เอาชดุ นี้มาให้” ความเรยี บรอ้ ย แลว้ ขอเงนิ คา่ ใชจ้ า่ ยในงาน เธอ จอมกล่าวอย่างเซ็ง ๆ หลินอยากจะกรีด บอกแกวา่ จะเอาไปใหท้ างรา้ น ซง่ึ จอมกจ็ า่ ยจน รอ้ งออกมาดัง ๆ แตร่ วู้ ่าเป็นงานมงคลของตวั หมด ไมม่ ีตดิ คา้ ง ซ่งึ เปน็ เงนิ ก็หลายหม่ืนบาท เอง จงึ ขออยู่เฉยๆ หลินสวมชุดแต่งงานแล้ว รู้ว่าคับจนเดิน อาหารไม่พอให้แขกกินเพราะทางร้านท่ีรับ ล�ำบาก อกี ท้ังช่างแตง่ หน้าไมถ่ กู ใจ แต่งจดั เกนิ เหมา ทำ� มานอ้ ย แถมยงั ทำ� ถาดใสอ่ าหารตกลง ไป จนหนา้ เธอคล้ายกบั ละครลงิ จนต้องขอให้ พน้ื จนไม่มเี มนดู ังกลา่ ว ลดเฉดสีลง ส่วนผมก็เกล้าแบบเชย ๆ เหมือน จอมจงึ แก้ปัญหา โดยสั่งรา้ นอาหารใกล้ ๆ กนั ทำ� มาใหอ้ ยา่ งเรง่ ดว่ น เทา่ กบั วา่ จา่ ยเงนิ โดย ใชเ่ หตุ เขาทนเพราะกลวั ล�ำเพาไม่สบายใจ ส่วนลำ� เพาทำ� ตัวเปน็ เจา้ ภาพ รบั ซองเงนิ ท่ี เพอ่ื น ๆ มาชว่ ยงาน และแอบเก็บเอาไว้ หลิน รวมกฎแห่งกรรม 95 92-97 �����������168.indd 95 2/20/20 4:52 PM
แอบเห็นจึงบอกกับจอมดว้ ยน�้ำเสยี งไม่พอใจ เขาคิดว่าค่าเช่าชุดกับค่าแต่งหน้าบ่าวสาว “พร่ี ู้ไหม แม่แอบเกบ็ ซองเงนิ ช่วยในงานเอา ล�ำเพาก็คงได้ส่วนลดเยอะ แล้วมาบอกเขาอีก ไว้ด้วยนะ” ราคาหนงึ่ รวมทง้ั เงนิ ใส่ซอง ลำ� เพาคงเก็บเอา จอมสะดงุ้ ขณะยนื ตอ้ นรบั แขก เขาไมค่ ดิ วา่ ไว้ไม่น้อย ล�ำเพาจะทำ� อย่างนี้ จอมรวู้ า่ จะตอ้ งใชห้ นี้ เพราะเงนิ สำ� หรบั งาน “หลนิ เห็นหรือ” แตง่ ไมพ่ อ เขาไปกู้เงินมาจากญาติ เสียดอกเบี้ย “ค่ะ เห็นเตม็ ๆ ตาเลย แมท่ �ำไมเป็นคนเห็น ไมใ่ ชน่ ้อย แก่ตัว เห็นแก่ได้อย่างนี้ไม่รู้ ท้ังท่ีสวมชุดขาว ล�ำเพาท�ำเขาขนาดน้ี เขาจึงไม่ติดต่อกับ ท�ำตวั เป็นผทู้ รงศีล” ลำ� เพา แมว้ า่ เธอใหไ้ ปชว่ ยงาน แตเ่ ขาบอกวา่ ไม่ “เด๋ียวแกคงเอาซองมาให้เราเองแหละ” ว่าง ตดิ งาน ถา้ ว่างเม่ือไหร่จะไปหา จอมยังคงมองโลกในแง่ดี ล�ำเพาไม่รู้ตัวว่าก�ำลัง คิดว่าล�ำเพาจะช่วยงานเขา เป็นที่รังเกียจ แต่เธอก็ท�ำตัว ด้วยความจริงใจ ไม่หวังอะไร ปกติ พยายามชวนจอมกับ แต่หลินกลับเห็นคามผิดปกติ หลินไปกินข้าวที่บ้านบ่อย ๆ ของแม่บุญธรรมของคนรัก พล่ี �ำ เพาเปน็ คนดี มี แตห่ ลนิ ไมโ่ อเคกบั คนคนนี้ หลายครั้งที่ล�ำเพาแอบ “ใครท�ำอะไรเอาไว้ก็ต้อง เอาซองใสก่ ระเป๋า แล้วเอาไป เมตตาจรงิ ๆขยนั ท�ำ รับกรรมไปตามระเบียบ” เกบ็ ไวใ้ นรถ เปน็ การซอ่ นไมใ่ ห้ บุญ และช่วยเหลือ หลินไม่โกรธแคน้ ไมส่ าป ใครเหน็ แตห่ ลนิ แอบจบั ผดิ จงึ แช่ง แต่เธอไม่พอใจในตัวแม่ เหน็ และเธอเสยี ใจ คดิ วา่ จะไม่ คนอน่ื อยา่ งน้ี ขอให้ บุญธรรมของผัว จึงขอต่าง ให้จอมติดต่อกับผู้หญิงคนน้ี บุญกุศลส่งเสริมพ่ี คนตา่ งอยู่ จอมกเ็ ชน่ กัน อกี จอมไปสืบดูก็รู้ว่า ไม่ใช่ ง า น แ ต ่ ง ท่ี ไ ม ่ มี ค ว า ม มีความสุข และ แค่เขาเพียงคนเดียวท่ีล�ำเพา เจรญิ ๆ ตลอดไป ท�ำอย่างนี้ กับคนอ่ืนเธอก็ ประทบั ใจแมแ้ ตน่ อ้ ย จอมรบั รู้ ถงึ นสิ ยั แย่ ๆ ของแมบ่ ญุ ธรรม ตอดเลก็ ตอดนอ้ ย จนคนทถี่ กู แต่เขาทำ� อะไรไม่ได้ นอกจาก ก ร ะ ท� ำ เ อ า ไ ป พู ด ลั บ ห ลั ง เงียบ จนถงึ ขนั้ ด่าวา่ กันเลยทีเดยี ว หลังจากงานแต่ง จอม ล�ำเพาก็โอดครวญว่าถูก ลองไปสอบถามราคาของร้านอาหาร แม้จริง ใสร่ า้ ย เธอไมใ่ ชค่ นอยา่ งนนั้ เธอโทรศพั ทม์ าคยุ แลว้ เป็นไปตามราคาทเ่ี ขาจา่ ยหรอื ไม่ ทางรา้ น กบั จอม ซงึ่ เขากไ็ ดแ้ ตร่ บั ฟงั แตไ่ มอ่ อกความคดิ บอกว่าไม่ใช่เพราะลดให้ล�ำเพาเกือบคร่ึง เห็นใด ๆ อาหารก็เลยต้องลดจ�ำนวนลง ค่าส่วนต่างที่ วนั นนั้ เกดิ รายการแฉ เมอื่ จอมกบั หลนิ และ หายไป ล�ำเพาเก็บใส่กระเป๋า คนท่ีนบั ถือลำ� เพาเกือบ 10 คน ได้รับเชิญไปกนิ จอมถึงกับช็อก ต่อความจริงที่รับรู้ เขาไม่ อาหารกลางวนั ทบ่ี า้ นหลนิ ซง่ึ เธอเตรยี มอาหาร คิดวา่ แม่บุญธรรมจะท�ำกับเขาขนาดนี้ เลวรา้ ย ไว้หลายอย่าง จอมไม่อยากมา แต่ขัดล�ำเพาท่ี เกินจะรับได้ แต่เขาก็เงียบ เก็บความชอกช�้ำ ตื๊อไมไ่ ด้ ระก�ำใจเอาไว้ เมื่อถึงทง่ี าน ทกุ คนตา่ งทักทายกัน ลำ� เพา 96 รวมกฎแห่งกรรม 92-97 �����������168.indd 96 2/20/20 4:52 PM
พาไปกนิ อาหารตามโต๊ะท่จี ัดเอาไว้ เธอบอกว่า “เออ นอ้ ย มาสิ มากินดว้ ยกนั ” วนั นเี้ ปน็ วนั ดี มรี ายไดเ้ ขา้ มาจงึ แบง่ เงนิ ไปทำ� บญุ หลังจากล�ำเพาต้ังสติได้ก็เรียกน้อยกิน และเลย้ี งเพื่อน ๆ ที่สนทิ กัน อาหารด้วยกัน แต่น้อยสะบัดหน้า และจ้อง ล�ำเพาอยา่ งเอาเรอื่ ง “พ่ีล�ำเพาเป็นคนดี มีเมตตาจริง ๆ ขยัน “ฉนั ไมก่ นิ ฉนั มาทวงเงนิ ทฝี่ ากไปทำ� บญุ แต่ ทำ� บญุ และชว่ ยเหลอื คนอนื่ อยา่ งน้ี ขอใหบ้ ญุ กศุ ล แกไม่ยอมไปท�ำ กลับเอาเงินไปกิน เที่ยว ซื้อ สง่ เสรมิ พี่ มคี วามสขุ และเจรญิ ๆ ตลอดไป” ความสขุ ใส่ตัว” น้อยตะโกนเสียงดังล่ัน ล�ำเพาหน้าซีดยิ่ง เพื่อนรุ่นน้องคนหน่ึงของล�ำเพากล่าวชม กว่าเดิม แตพ่ ยายามข่มใจเอาไว้ แกล้งยิ้มสู้ ทำ� ดว้ ยความจรงิ ใจ ซง่ึ เธอยมิ้ แลว้ โคง้ คำ� นบั อยา่ ง เหมือนไมม่ ีอะไรเกดิ ข้ึน สวยงาม “นอ้ ย ทำ� ไมกลา่ วหาพอ่ี ยา่ งนน้ั พี่ไม่ไดเ้ อา เงนิ ทำ� บญุ ของเธอไปใชส้ ว่ นตวั เลยนะ ใครทรี่ จู้ กั “พกี่ ็ขอขอบคุณเพื่อน ๆ พ่ี ๆ น้องๆ และ พ่กี ร็ ู้วา่ พ่ีเป็นคนยงั ไง” ลกู ทม่ี ารว่ มรบั ประทานอาหารในครงั้ นี้ พคี่ ดิ วา่ “แต่เขาไม่รู้จริงไง ต่อหน้าท�ำเป็นคนดี แต่ จะจดั งานสงั สรรคแ์ บบนก้ี นั อกี เปน็ เดอื นละครง้ั ลับหลังสารพัดจะหาผลประโยชน์เข้ากระเป๋า ดีไหม ถา้ ใครวา่ งกม็ า แต่ก็บอกด้วยนะว่ามาได้ หลายคนเจออยา่ งฉนั แต่ไม่อยากแหกพไี่ ง แต่ หรอื ไมไ่ ด้ เราจะได้จัดอาหารได้ถกู ” ฉนั เหลอื อด ทนไมไ่ หว เงนิ ตง้ั หมนื่ และไมใ่ ชค่ รงั้ เดยี วมนั หลายครง้ั แลว้ พที่ ำ� อยา่ งนไี้ มก่ ลวั บาป “ขอบคุณน้องล�ำเพามากที่เป็นคนน่ารัก กลัวกรรมหรือไง” ชว่ ยใหพ้ วกเราไดม้ าพบปะกนั อยา่ งนส้ี ถิ งึ เรยี ก นอ้ ยตะโกนใสห่ นา้ อยา่ งไมก่ ลวั ลำ� เพาหนา้ วา่ คนดี มเี มตตา ใชไ่ หมพวกเรา นง่ั เฉยอยทู่ ำ� ไม ซีดท�ำท่าจะเป็นลม แต่ยืนกรานเสียงแข็งว่าไม่ ปรบมอื กันสคิ ะ” ได้โกง แต่คนที่อยู่ในบ้านทั้งหมดไม่เชื่อ จึงพา กนั ลกุ แล้วเดนิ ออกไป แตบ่ างคนกม็ องลำ� เพา เสียงปรบมือดังขึ้น ทุกคนหัวเราะ และยิ้ม แล้วย้ิมเยาะ อย่างมคี วามสุข แต่จอมกบั หลินได้แต่ยิ้มนิด ๆ “บาปกรรมมจี รงิ ไมต่ อ้ งรอถงึ ชาตหิ นา้ หรอก เพราะรวู้ า่ สง่ิ ทล่ี ำ� เพาพดู ออกมานน้ั ไมเ่ ปน็ ความ นะลำ� เพา แคน่ เี้ ธอกไ็ มม่ ที ย่ี นื ในสงั คมแลว้ ” จริง ผู้หญิงคนน้ีเอาแต่ประโยชน์ส่วนตัว ท�ำดี เมื่อเพ่ือนพูดอย่างนั้น ล�ำเพาได้แต่ร้องไห้ เพอื่ เอาหนา้ แตล่ บั หลงั ซอ่ นความชวั่ รา้ ยเอาไว้ ไมร่ วู้ ่าเสียใจ สำ� นกึ ผดิ ตอ่ บาปทท่ี ำ� หรอื เจบ็ ใจ ท่ถี ูกเปิดโปงความเลวของตวั เอง เขาพยายามไมเ่ กลยี ด เพราะไม่อยากสรา้ ง จอมกับหลินพากันเดินออกมา โดยไม่พูด บาปแก่ตวั เอง และจะไมม่ าสังสรรค์อีก เวน้ แต่ อะไร เพราะรอู้ ยแู่ ลว้ วา่ ลำ� เพาเปน็ คนเชน่ ไร เขา เลยี่ งไม่ได้ คิดว่าจากน้ีไป คงตัดขาดจากล�ำเพา ต่าง ด�ำเนนิ ชีวิต ไม่ย่งุ เกย่ี วกันอีกต่อไป ขณะท่ีทุกคนก�ำลังอร่อยกับอาหารเลิศรส จากวนั นน้ั ลำ� เพาเก็บตวั อยู่แต่ในบ้าน ไม่ อยู่น้ันก็เกิดเหตุไม่คาดฝัน เม่ือผู้หญิงวัยกลาง กล้าโผล่หน้าไปไหน เพราะอับอายต่อสิ่งท่ี คนโผลพ่ รวดเข้ามา แลว้ มองลำ� เพา เคยกระท�ำเอาไว้ จอมจำ� ไดด้ วี า่ คนนชี้ อื่ พนี่ อ้ ย เมอ่ื กอ่ นสนทิ รวมกฎแห่งกรรม 97 สนมกบั ลำ� เพาเปน็ อยา่ งดี มกั จะไปทำ� บญุ ดว้ ยกนั แตจ่ ู่ ๆ นอ้ ยกห็ ายไป ลำ� เพากไ็ มพ่ ดู ถงึ เพอื่ นคนนี้ “นังล�ำเพา แหม สุขสบาย มีเงินเหลือเฟือ จนเรยี กทกุ คนมากนิ ข้าวเลยรึ” “เสียงนอ้ ยดังมาก ล�ำเพาถงึ กบั หน้าซีด พูด ไม่ออก อึกอักช่วั ครู่ จอมคิดว่าระหวา่ ง 2 คนน่ี จะตอ้ งมีเรอื่ งอะไรบางอยา่ งท่ซี อ่ นไว้ 92-97 �����������168.indd 97 2/20/20 4:52 PM
เร่อื งยาว 11 ตอนจบ โดย : เดอื นเกา้ วันทส่ี บิ เอด็ อฆเพชฌฆาต(ตอ่ จากเลม่ ท่ีแล้ว) 9. (ลืมตัวชัว่ ซำ้� ) • นบั แตว่ นั ทเี่ สยี่ เสง็ รอดตายอยา่ งหวดุ หวดิ ตวั ผลแหง่ ความบาป ความชวั่ ทไี่ หน มนั จะวงิ่ ไลต่ าม แกก็พยายามเข้าวัดท�ำบุญเร่ือยมา การ แกทัน เส่ียเส็งยังคงประพฤติตนเป็นคนหน้าไหว้ เปลี่ยนแปลงไปในทางท่ีดีของเสี่ยเส็ง สร้าง หลังหลอก เป็นคนบาปซึ่งแฝงอยู่ในคราบของ ความเบาใจให้แก่เลง้ ผเู้ ป็นบตุ รชายอยา่ งมาก นักบุญ โดยท่ีเล้งบุตรชายไม่ระแคะระคายแม้แต่ แล้วเขาก็ไม่เคยลืมเลือนค�ำม่ันสัญญา ซึ่งเคย น้อย ให้ไว้กับค�ำฝุ่นสหายรุ่นพี่ ท่ีจะแบ่งเวลาในการ ปฏิบัติธรรม สร้างบุญอุทิศแผ่ส่วนกุศลไปให้ แต่ถึงคนเป็นบุตรชาย หรือคนภายใน สตรีสาวแปลกประหลาด ทเี่ ขาได้ไปพบบนเขา ครอบครวั จะไมร่ ะแคะระคายในความชว่ั ของเสยี่ แหง่ นน้ั เสง็ หากทว่ายงั มีบุคคลหนงึ่ ทร่ี แู้ จง้ เหน็ จรงิ นั่น ก็คืออังคณา สตรีผู้เกลียดชังความช่ัว! และใน แต่ดูเหมือนว่าคนเคยกระท�ำชั่วอย่างเส่ียเส็ง ฐานะอฆเพชฌฆาต เห็นทีเธอคงปล่อยเส่ียเส็งไว้ จะดีอยู่ได้ไม่นาน และด้วยความโลภโมโทสัน ไมไ่ ด้ ดว้ ยเพราะไดใ้ หโ้ อกาสเสย่ี เสง็ ใหไ้ ดก้ ลบั เนอ้ื กอปรกบั การทเ่ี ขา้ มาเกลอื กกลว้ั กบั การกระทำ� ที่ กลับตวั เป็นคนดมี านานพอสมควรแลว้ ผิดกฎหมาย ก็เปรียบเสมือนการขี่หลังเสือ โดย ยากที่จะลงหรือรามือ ผลสุดท้ายเสี่ยเส็งก็ต้อง “เห็นรึยังล่ะ...อังคณา...คนชั่วยังไงมันก็ หวนกลบั มาทำ� ความชวั่ เหมอื นเดมิ ทง้ั ๆ ทเี่ คยลน่ั ยอ่ มตอ้ งเปน็ คนชว่ั อยวู่ นั ยงั คำ�่ มนั ไมม่ สี จั จะใน วาจาไวว้ ่า จะไมก่ ลา้ กอ่ กรรมทำ� บาปอีก หมู่โจรหรอก เจา้ อุตสา่ ห์ยน่ื โอกาสให้แกม่ ันได้ กลับตัวกลับใจเป็นคนดี แต่มันกลับละทิ้งเมิน ยงิ่ มคี วามคดิ มจิ ฉาทฐิ เิ กดิ ขน้ึ เสย่ี เสง็ กย็ งิ่ ถลำ� เฉยต่อโอกาสนั้น จุ...จุ...จุ...น่าเสียดายนัก... ลึก ท�ำช่ัวหนักข้อขึ้นไปอีก ถึงข้ันขยายตลาดยา ช่างน่าเสียดายแทนลูกชายของมันจริงๆ ท่ี เสพติดเข้าสู่สถานศึกษา ซ่ึงก็ไม่ละเว้นแม้กระท่ัง อตุ สา่ หช์ ว่ ยเหลอื ปกปอ้ งบคุ คลซงึ่ เหน็ ความชว่ั ในวัดวาอาราม ที่ท�ำให้พระ-เณรบางรูปต้องศีล ความบาป เปน็ สงิ่ หอมหวาน ย่งิ เปิดโอกาสให้ ขาดสะบัน้ ตกนรกทง้ั เป็นโดยไม่รู้ตวั กย็ งิ่ เหมิ เกรมิ กระทำ� ชว่ั ไมล่ ะเวน้ แมแ้ ตเ่ ดก็ เลก็ พระ-เณร ที่มันล่อลวงให้เสพยานรกของมัน ด้วยเสยี่ เส็งถือว่า การทำ� ชว่ั ไปแลว้ กท็ �ำบญุ แล้วใครรวย...ไอ้เสง็ รวย แตค่ นอื่นซวย เพราะ ทำ� ทานใหม้ ากๆ เพอ่ื ลา้ งบาปที่กระท�ำไว้ เพราะ ตอ้ งตกนรกทง้ั เปน็ มหิ นำ� ซำ้� ยงั เอาเงนิ สกปรกที่ ไอท้ ต่ี วั แกหวดิ ตายคราวทแ่ี ลว้ ตวั แกเขา้ ใจวา่ มแี ต่ ได้มาเสแสร้งท�ำบุญ เพ่ือหวังล้างบาปอีก คน ก่อบาป ไม่ได้สร้างบุญ แต่ตอนน้ีตัวแกท�ำบุญ อย่างไอ้เส่ียเส็งมันยากท่ีจะเยียวยาแล้ว มากมาย มิหน�ำซ้�ำยังท�ำบุญอยู่ไม่ขาด จึงคิดว่า 98 รวมกฎแหง่ กรรม 98-101��������� 168.indd 98 2/20/20 4:53 PM
98-101��������� 168.indd 99 รวมกฎแหง่ กรรม 99 2/20/20 4:53 PM
Search
Read the Text Version
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
- 8
- 9
- 10
- 11
- 12
- 13
- 14
- 15
- 16
- 17
- 18
- 19
- 20
- 21
- 22
- 23
- 24
- 25
- 26
- 27
- 28
- 29
- 30
- 31
- 32
- 33
- 34
- 35
- 36
- 37
- 38
- 39
- 40
- 41
- 42
- 43
- 44
- 45
- 46
- 47
- 48
- 49
- 50
- 51
- 52
- 53
- 54
- 55
- 56
- 57
- 58
- 59
- 60
- 61
- 62
- 63
- 64
- 65
- 66
- 67
- 68
- 69
- 70
- 71
- 72
- 73
- 74
- 75
- 76
- 77
- 78
- 79
- 80
- 81
- 82
- 83
- 84
- 85
- 86
- 87
- 88
- 89
- 90
- 91
- 92
- 93
- 94
- 95
- 96
- 97
- 98
- 99
- 100
- 101
- 102
- 103
- 104
- 105
- 106
- 107
- 108
- 109
- 110
- 111
- 112
- 113
