นิทานอีสป

นทิ านอสี ป สอนใจ อ่านไดท้ ุกเพศ ทุกวยั หอ้ งสมดุ ประชาชนอาเภอสวุ รรณคูหา ศนู ยก์ ารศกึ ษานอกระบบและการศกึ ษาตามอธั ยาศยั อาเภอสวุ รรณคหู า สานกั งานส่งเสรมิ การศกึ ษานอกระบบและการศกึ ษาตามอธั ยาศยั จงั หวดั หนองบวั ลาภู สานกั งานส่งเสรมิ การศกึ ษานอกระบบและการศกึ ษาตามอธั ยาศยั สานกั งานปลดั กระทรวงศกึ ษาธิการ กระทรวงศกึ ษาธิการ

นทิ านอสี ป เร่อื ง กาเนดิ ทะเลทราย โลก ทุกวันน้ีท่ีเราอาศัยอยู่กันน้ัน เมื่อครั้งอดีตกาลนานมาแล้ว เชื่อกันว่ามีพระผู้ เป็นเจ้าสร้างโลกใบนี้ไว้อย่างสวยงาม มีต้นไม้เขยี วชอุ่ม สัตว์น้อยใหญ่อยู่อย่างสงบสุข ไม่มี ดินแดนใดที่เป็นทะเลทรายที่แสนแห้งแล้งเลย แต่แล้วพระเจ้าผู้สร้างโลก ก็จะได้สร้างคา สาปเพื่อหวังให้มนุษยเ์ คารพในกฎกตกิ า ว่า “ทุกคร้ังที่พวกเจ้าทาผิดศีลธรรม ทรายกจ็ ะตก จากฟากฟ้าลงมาบนพ้นื โลกหน่งึ เมด็ ” เหล่ามนุษยท์ ้ังหลาย ตา่ งพากนั หวั เราะเยาะกบั คาสาป นี้ว่า “เพียงทรายเม็ดเดียว จะเป็นอะไรนักหนาเล่า” เขาเหล่านั้นไม่เกรงกลัวต่อส่ิงท่ีเขา จะต้องเผชิญในอนาคต เม่ือ นานวันผา่ นไป โลกทเี่ คยแสนสวยงามของมนุษยท์ ั้งหลาย เริ่ม เปล่ียนแปลงไป เนื่องจากเม็ดทรายท่ีหล่นจากฟากฟ้านั้น ก่อให้เกิดความแห้งแล้งของ ทะเลทราย เพราะความผิดของมนุษย์ท่ีกระทาได้ไม่เว้นวัน ทรายท่ีตกลงมาจึงมีจานวน มหาศาล กลายเป็นทะเลทรายท่ีแหง้ แล้งในที่สุด นทิ านเรอื่ งน้ีสอนใหร้ วู้ ่า การกระทาผดิ เล็กๆนอ้ ยๆ เมื่อทาบ่อยคร้งั ก็จะกอ่ เกดิ เปน็ ภยั อนั ใหญ่หลวงภายหลังได้

นทิ านอสี ปภาษาองั กฤษ-ไทย เรื่อง มดกับต๊ักแตน The Ant and the Grasshopper เรื่องมีอย่วู า่ … In a field one summer’s day a Grasshopper was hopping about, chirping and singing to its heart’s content. (วนั หน่ึงในฤดรู ้อน ต๊กั แตนตวั หนง่ึ กาลังสนกุ สนานร่าเรงิ ใจกับการร้องราทาเพลง ) An Ant passed by, bearing along with great toil an ear of corn he was taking to the nest. ( พวกมดไดเ้ ดนิ ผ่านมาดว้ ยทา่ ทางทขี่ ยันขนั แข็ง พวกมนั กาลังขนขา้ วโพดไปเก็บสะสมที่รัง) “Why not come and chat with me,” said the Grasshopper, “instead of toiling and moiling in that way?” (“ ทาไมพวกเจา้ ไม่มาสนกุ กับข้ากอ่ นละ่ ” เจ้าตก๊ั แตนพดู , “แทนที่จะตอ้ งมาเหนด็ เหนื่อยกับการทางานหนกั อยูอ่ ย่างน้ี”) “I am helping to lay up food for the winter,” said the Ant, “and recommend you to do the same. ( “ พวกขา้ กาลังช่วยกันเก็บสะสมอาหารเพ่ือเปน็ เสบียงไวก้ นิ ในยามหน้าหนาว ” มดพดู “ และขอแนะนาใหเ้ จา้ ทาเชน่ เดยี วกับท่ีพวกขา้ ทา”) “Why bother about winter?” said the Grasshopper,” we have got plenty of food at present. (“ ทาไมจะตอ้ งกังวลกับฤดูหนาว ” ต๊กั แตนพดู , “ ในเม่ือตอนนพี้ วกเรายงั มีอาหารอีกตัง้ เยอะ ”) But the Ant went on its way and continued its toil. ( แตพ่ วกมดก็ไม่ไดส้ นใจ ยงั คงชว่ ยกันเกบ็ หาอาหารตอ่ ไป ) When the winter came the Grasshopper had no food and found itself dying of hunger, ( เม่ือฤดหู นาวมาถงึ ตก๊ั แตนไมส่ ามารถหาอาหารกินได้ และมันไดร้ ูว้ ่า ขณะนม้ี นั กาลงั จะตายดว้ ยความหวิ นน้ั ) while it saw the ants distributing every day corn and grain from the stores they had collected in the summer. (มนั ไดเ้ หน็ พวกมดแบ่งอาหารทเ่ี ป็นข้าวโพดและเมล็ดพชื ท่พี วกมนั เกบ็ สะสมไวใ้ นหนา้ ร้อนใหแ้ ก่กันทกุ วัน ) Then the Grasshopper knew: It is best to prepare for the day of necessity. ( ตั๊กแตนจึงได้รูไ้ ด้เขา้ ใจวา่ การเตรียมพรอ้ มในสิ่งท่ีจาเป็น เปน็ สง่ิ ที่ควรกระทา ) นิทานอสี ปเรอื่ งน้ีสอนใหร้ ู้วา่ จงเตรยี มพรอ้ ม และอย่าประมาท

นิทานอีสป เรื่อง กระต่ายกบั สุนขั A HOUND started a Hare from his lair, but after a long run, gave up the chase. สุนัขเรม่ิ ลา่ กระต่ายจากรังของมัน แตห่ ลังจากที่ว่ิงอยู่นาน กล็ ม้ เลกิ การไลล่ า่ A goat-herd seeing him stop,mocked him, saying “ The little one is the best runner of the two”. คนเลยี้ งแพะเมือ่ เห็นเขาหยุด กห็ วั เราะเยาะ พดู วา่ “ ระหวา่ งพวกเจ้า ผู้ทตี่ วั เลก็ คือผูว้ ่ิงทด่ี ีท่สี ดุ ” The Hound replied, “ You do not see the difference between us : I was only running for a dinner, but he for his life.” สุนขั ตอบวา่ “ เจ้าไม่เหน็ ความแตกตา่ งระหวา่ งเรา ฉันวิง่ เพียงแค่ได้มือ้ คา่ แต่เขาวง่ิ เพอ่ื รกั ษาชีวติ ของเขา ” Moral : Incentive spurs effort. นทิ านอีสปเรอ่ื งน้สี อนให้รู้ว่า แรงจงู ใจคอื สิ่งทช่ี ว่ ยกระตุ้นใหเ้ กดิ ความพยายาม

นทิ านอสี ป เรอ่ื ง สุนขั ในรางหญ้า กาลคร้ังหน่ึงนานมาแล้ว ยังมสี นุ ขั ตัวหนงึ่ ซึง่ เจ้าสนุ ขั ตัวนชี้ อบแอบเข้าไปงีบหลบั อยใู่ นรางหญา้ ของฟารม์ ววั อยูเ่ ปน็ ประจา ในวนั นี้เจ้าสนุ ัขกแ็ อบมานอน หลบั อีก มันกระโดดเขา้ ไปในรางหญา้ ของววั แลว้ กข็ ดตัวลงบนฟางในรางนน้ั แลว้ ก็งีบหลบั อย่างสบายใจ แตต่ อ่ มาไมน่ านพวกวัวกถ็ กู เจา้ ของฟารม์ ต้อนกลับมาท่ี คอก และได้เข้ามาทรี่ างหญ้าเพอ่ื ตอ้ งการกนิ หญ้าและฟางขา้ ว ทนั ใดน้ันเจา้ สนุ ขั ก็สะดุ้งตน่ื มันร้สู ึกโกรธมาก มนั ลกุ ขน้ึ ยนื เหา่ วัว และเม่ือวัวเข้าใกลม้ นั ก็ทาทา่ จะ กดั มนั แยกเข้ียวเหา่ ไล่ววั ไมใ่ ห้กินหญ้าในรางหญา้ ท่ีมนั มาแอบงบี หลับ ววั จงึ พดู ด้วยความอดั อน้ั ตันใจวา่ “เจ้าสุนขั จอมเกเร แม้แต่หญา้ ที่เจา้ ไม่กนิ เจา้ ก็ยัง ขัดขวางไมใ่ หข้ ้ากินอีกหรอื ” พดู เสร็จววั จึงเดินออกไปจากทีต่ รงน้ัน แลว้ ไปกินหญ้า กนิ ฟางขา้ วในรางอนื่ แทน นิทานอีสปเรอ่ื งนี้สอนให้ร้วู ่า “ ผทู้ มี่ ีนิสยั พาลเกเร มักขดั ขวางใหผ้ ูอ้ ื่นเดอื ดรอ้ นเสมอ ”

นทิ านอสี ปองั กฤษ - ไทย เรื่อง ปู 2 ตัว (The Two Crabs) One fine day two Crabs came out from their home to take a stroll on the sand. วันหนึง่ มีปสู องตัวแม่ลกู ไดเ้ ดนิ ออกมาจากบา้ นของพวกมนั เพื่อมาเดนิ เลน่ บนหาดทราย “Child,” said the mother. “ you are walking very ungracefully. You should accustom yourself, to walking straight firward without twisting from side to side” “เจ้าปูน้อยลูกรัก” แมป่ เู รียก และกลา่ วกับลูกของมนั ว่า” การเดนิ ของลูกแย่มากๆเลย ลูกตอ้ งปรับปรุงการเดินของลูกใหม่ โดยการเดนิ ให้ตรงๆ ไมเ่ บย้ี วจากออกขา้ งแบบน้ี ” “Pray,mother” said the young one, ” do but set the example yourself, and I will follow you.” “โถ่! ,แม่จ๋า..” เจา้ ปูนอ้ ยรอ้ งขน้ึ “ ถา้ อย่างนน้ั แม่ชว่ ยเดินตรง ๆ เป็นตวั อย่างให้พวกเราดูหนอ่ ยสจิ ะ้ ” จากนิทานเรื่องน้จี ะเหน็ ไดว้ ่า โดยธรรมชาตขิ องปู แม่ปเู องก็เดนิ เฉไมต่ รงทาง แตแ่ มป่ กู ลบั ไมร่ ้สู ึกตัวเลย จึงไดส้ อนลกู ปใู ห้เดนิ ตรงๆ นิทานเรอื่ งนีส้ อนให้รูว้ ่า กอ่ นจะสอนผอู้ ่ืนตนเองต้องทาใหไ้ ด้เสยี กอ่ น, การยกตวั อยา่ งใหเ้ ห็นเป็นการสอนทด่ี ที ส่ี ุด (Example is the best precept)

นทิ านภาษาองั กฤษ - ไทย เรอ่ื ง อีกากับเหยือกนา้ (The Crow and the Pitcher ) เรอ่ื งมอี ยูว่ ่า ... กาลคร้ังหนง่ึ นานมาแล้ว ยังมีอีกาตัวหน่งึ กาลงั กระหายน้าอยา่ งมาก มันกาลงั บนิ เพ่ือทจี่ ะมองหาเหยือกนา้ และมันเตม็ ไปดว้ ยความหวังท่จี ะเจอนา้ มันบนิ ไปตอ่ ไปเรอื่ ยๆ (Once upon a time A CROW perishing with thirst saw a pitcher, and hoping to find water, flew to it with delight.) ในเวลาต่อมา… เม่อื มนั ไปเจอเหยือกน้า มนั ได้พบกับความเศร้าหมอง เพราะวา่ ในเหยอื กน้ามนี า้ อยเู่ พียงน้อยนิด และเปน็ ไปได้ยากทมี่ นั จะกนิ น้าในเหยือก (When he reached it, he discovered to his grief that it contained so little water that he could not possibly get at it.) อีกาพยายามทาทกุ วิถที างทีจ่ ะกนิ นา้ ใหไ้ ด้ แตแ่ ล้วความพยายามของมนั ชา่ งดูไร้ค่า ( He tried everything he could think of to reach the water, but all his efforts were in vain.) ต่อมาไม่นานนกั เจา้ อกี ากห็ าวธิ ที ี่จะกินน้าในเหยือกได้ มนั ไมร่ อช้ามันรบี ไปเกบ็ ก้อนหนิ มาใส่ในเหยอื กนา้ ทาให้นา้ ในเหยือกสงู ข้นึ อีกาใช้จะงอยปากของมันกนิ น้าในเหยอื กไดส้ าเร็จ ดงั นน้ั มนั จงึ มชี วี ิตรอด ไม่ตอ้ งอดน้าตาย (At last he collected as many stones as he could carry and dropped them one by one with his beak into the pitcher, until he brought the water within his reach and thus saved his life.) นทิ านอีสปเรอื่ งน้สี อนใหร้ ู้วา่ ความพยายามอยู่ทไี่ หน ความสาเรจ็ อยทู่ ่ีนั่น (Where there is a will, there is a way.)

นิทานอีสปเรอ่ื ง ผูกกระดง่ิ แมว เืรอี งมอี ยู่วา่ … กาลครัง้ หนงึ่ นานมาแล้ว ตัวแทนแกนนาของพวกหนูได้มาประชมุ หารอื เพื่อทจ่ี ะหามาตรการป้องกนั “เจา้ แมวเหมยี ว” ซึ่งศตั รขู าประจาของพวกหนู บรรดาเหล่าแกนนาบา้ งกบ็ อกว่าอย่างโนน้ บ้างก็พดู วา่ อย่างน้ี ทันใดนน้ั เจา้ หนหู นุม่ กไ็ ดล้ ุกขน้ึ เสนอในทีป่ ระชุมว่า พวกเราควรจะตอ้ งเผชิญหน้ากบั เรอ่ื งนี้ และพวกท่านต้องเห็นดว้ ยกับสงิ่ ทข่ี า้ เสนอ เขาพูดเสนอต่อไปวา่ สาเหตทุ ี่พวกเราต้องตกอยใู่ นอนั ตรายนั้น เกดิ จากความเจ้าเล่ห์ และกลอบุ ายของศัตรู ขณะทีเ่ จา้ แมวเหมยี วปรากฎตัวข้นึ ต่อหนา้ ไมม่ สี ญั ญาณอะไรมาเตือน พวกเราเลย ถ้ามีสัญญาณเตือน พวกเราก็จะไดห้ ลบหนจี ากแมวเหมียวไดท้ นั ทว่ งที ฉะนั้นข้าขอเสนอใหห้ ากระดิ่งเล็กๆ มา แล้วนามันไปติดกบั สายริบบนิ้ ทีผูก รอบคอของแมว เม่อื ทาสาเร็จพวกเราจะรูต้ ลอดวา่ เจ้าแมวเหมยี วอยทู่ ่ไี หน เมอ่ื มนั เข้ามาใกลร้ ังของเรา เราก็จะได้ซ่อนตวั ไดท้ นั เมอ่ื ฟงั ข้อเสนอจบ บรรดาเหล่าแกนนาต่างกป็ รบมือให้ ในเวลาตอ่ มาไมน่ าน เม่ือสนิ้ เสยี งปรบมือ ผเู้ ฒ่าหนตู วั หนึ่งได้ลุกขนึ้ มา แล้วกลา่ วว่า สิ่งทีว่ ่ามานน้ั ก็ถูก แลว้ ใครจะเป็นผผู้ ูกกระดิง่ ทีค่ อแมวละ่ ท่านท้งั หลาย ? เมอื่ ผ้เู ฒา่ หนพู ูดจบ พวกหนูต่างมองหน้ากัน และไมม่ ใี ครพดู อะไร นิทานเร่ืองน้สี อนให้รวู้ า่ พูดง่าย แตท่ ายาก

นิทานอีสปเรอ่ื ง พมุ่ ไมก้ ับตน้ สน กาลครั้งหน่ึงนานมาแลว้ ตน้ สนบนยอดเขาแหง่ หนงึ่ พูดกับพ่มุ ไมว้ า่ เธอดฉู ันซี ฉันทงั้ สงู ทัง้ แข็งแรง ทง้ั สงา่ และงามเพียงใด แต่… ดตู วั เธอสมิ ีดอี ะไร ? ตวั ของเลก็ ดนู า่ เกลยี ด และไม่มรี ะเบียบเอาเสยี เลย เม่ือพุม่ ไม้ได้ฟงั เชน่ นน่ั พุม่ ไม้พุม่ นัน้ ไมค่ อ่ ยสบายใจนกั เพราะมนั ร้ดู ีว่า ตน้ สนนน้ั พดู ถกู อยู่มาวนั หนง่ึ มชี ายสองคนไดแ้ บกขวานเดินขึน้ มาบนภูเขาแห่งนี้ ทนั ใดน้นั … ชายท้งั สองกล็ งมอื ตดั โคน่ ตน้ สนต้นนั้นลงทันที เพราะเขาต้องการจะเอาไมน้ นั้ มาปลูกบ้านใหม่ โอ้ อนิจจา ! ตน้ สนร้องครวญครางดงั ลั่น ขณะที่มนั ถูกตดั ใกลจ้ ะโค่นล้มลงไป ในตอนนี้ ฉนั อยากให้ตัวของฉนั เป็นพุ่มไมเ้ หลือเกนิ เพือ่ วา่ คนจะได้ไมม่ าตัดโค่นฉนั นทิ านอสี ปเรอื่ งน้ีสอนใหร้ วู้ า่ ผทู้ ี่หยง่ิ ยโสมากเกินไป มักจะต้องเสยี ใจภายหลัง

คณะผจู้ ัดทำ ที่ปรกึ ษำ ครู รักษำกำรในตำแหน่ง ผูอ้ ำนวยกำร กศน.อำเภอสวุ รรณคหู ำ นำยวรวฒุ ิ ไชยพรมมำ คณะทำงำน/ผใู้ ห้ข้อมูล ครูอำสำสมคั รกำรศึกษำนอกโรงเรยี น ๑. นำยวชรพล เพยี เทพ ครูอำสำสมคั รกำรศึกษำนอกโรงเรยี น ๒. นำยอภชิ ำติ สุทธโิ สม ครอู ำสำสมคั รกำรศึกษำนอกโรงเรียน ๓. นำงสุวรรณำ สทุ ธโิ สม ครู กศน.ตาบลนาดี ๔. นายอัฒชา คาสที า เรียบเรยี ง/พิมพ์/รูปเลม่ / บรรณำรักษห์ ้องสมุดประชำชนอำเภอสุวรรณคูหำ นำงสำวเบญจมำศ โคตรเพชร