นิทานอสี ปภาษาองั กฤษ เรื่องลากบั ตกั๊ แตน ลาตัวหนงึ่ ไดย้ นิ เสยี งอนั ไพเราะของ ตัก๊ แตนกร็ สู้ ึกหลงใหลในเสยี งของตั๊กแตนมาก และปรารถนาท่ี จะเปน็ เจ้าของทำนองทม่ี เี สน่หเ์ ชน่ น้ันบา้ ง มนั จงึ ต้องการรูว้ า่ อาหารชนดิ ใดทต่ี ๊ักแตนกินเป็นประจำ และ ทำให้ตก๊ั แตนมเี สียงรอ้ งทีไ่ พเราะเช่นนัน้ They replied, “The dew.” ต๊ักแตนตอบวา่ “น้ำคา้ ง” The Donkey resolved that he would live only upon dew, and in a short time died of hunger. เมื่อไดย้ นิ เช่นน้ัน เจา้ ลาจึงตัดสนิ ใจทจี่ ะดำรงชีวติ อยู่ด้วยการกิน นำ้ คา้ งเพียงอย่างเดยี ว และในไม่ช้า…ลา กต็ ายไปเพราะความหิวโหย นิทานเรอ่ื งน้ีสอนให้รูว้ า่ (Moral of the story) 1. Where one may live, another may starve. “ส่งิ ท่ีดีทสี่ ดุ สำหรบั ผอู้ ่ืน…อาจเปน็ สง่ิ ทเี่ เยท่ ส่ี ดุ สำหรับเรา” 2.อยา่ หลงงมงาย…กับส่งิ ยั่วยวนตา่ งๆมากเกินไป 3.บางสิง่ บางอยา่ ง…ไมส่ ามารถเลยี นแบบกันได้ 4.ตอ้ งยอมรับความสามารถของผู้อน่ื วา่ …มคี วามสามารถไมเ่ หมอื นใคร
Search
Read the Text Version
- 1 - 1
Pages: