นิทานอีสปเรื่อง หมาป่ากับลูกแกะ

นิทานอสี ปเร่ือง หมาป่ ากบั ลกู แกะ กาลครง้ั หน่ึงนานมาแล้ว มหี มาป่าตัวหนึง่ มนั เดินผ่านหนองน้ำเล็กๆ ใกลท้ อ่ี ยู่อาศัยของมันมัน เหลือบไปเห็นเจ้าลูกแกะตัวหนึ่งกำลังกินน้ำอย่างมคี วามสุขในขณะน้ันมันรู้สึกหิวพอดี จึงคิดวางแผน จับลูกแกะกินเป็นอาหารแต่วา่ มันไม่อยากจะถูกตราหน้าวา่ เปน็ หมาป่าที่อนั ธพาล ดรุ ้ายจึงยังไม่ฆ่าลูก แกะตัวนั้นทันที เจ้าหมาป่าเดินเข้าไปหาลูกแกะที่กำลังกินน้ำอยู่ แล้วพูดว่า“อะไรกันนี่ เจ้าลูกแกะ เกเร เจ้ากล้าดีอย่างไร จึงทำให้น้ำขุ่นเป็นโคลนจนขา้ กินไม่ได้”ลูกแกะตอบกลับมาอย่างใสซือ่ ว่า“ฉนั เสยี ใจ แตฉ่ ันคดิ วา่ ฉนั ไมส่ ามารถทำใหน้ ้ำนัน้ ขนุ่ จนท่านกินไมไ่ ด้ เพราะฉนั อยปู่ ลายน้ำ จะไปทำให้น้ำ ขุ่นจนถึงที่ที่ท่านยืนอยู่ได้อย่างไร”หมาป่าตั้งใจจะหาเรือ่ งกบั ลูกแกะให้ได้จงึ พูดว่า“บางทีมนั ก็อาจจะ เป็นได้ แต่เมื่อหกเดอื นก่อน เจ้าคนพาล เจ้าได้ด่าข้าลับหลัง”“มนั จะเป็นไปได้อย่างไร ” ลูกแกะตอบ “ในเมื่อตอนนั้นฉันยังไม่เกดิ ”หมาป่าพูดอย่างโมโห“อะไรกัน เจ้าช่างไม่มีความละอาย ครอบครวั ของ เจา้ เกลียดครอบครัวของขา้ ถา้ ไมใ่ ช่เจ้าเปน็ คนด่า กค็ งเปน็ พ่อของเจ้า”พอส้ินคำพูดของหมาป่า มันก็ กระโจนเขา้ ใส่ลกู แกะ แล้วฉกี เนอื้ กนิ โดยทันที นทิ านเร่อื งนสี้ อนให้รู้วา่ คนพาลมักมเี หตุผลนานาประการที่จะทำชว่ั …โดยไมใ่ ห้ผูอ้ ืน่ กล่าวหาวา่ ตนเองช่ัว ผูท้ ี่มนี สิ ัยพาล…ยอ่ มหาเหตุที่จะพาลผูไ้ มม่ ีความผดิ ใหจ้ งได้