E-BOOK

ประวตั คิ วามเปน็ มาของอศิ รญาณภาษิต อิศรญาณภาษิต เรยี กอีกอย่างวา่ “เพลงยาวอิศรญาณ” เป็นพระ นิพนธข์ องหมอ่ มเจ้าอิศรญาณ ซ่งึ เลา่ กันว่าเปน็ ผู้มพี ระจรติ ไมป่ กติ ครั้งหนึ่งพระองค์ได้ทาสิ่งวิปริตไปแล้วพระบาทสมเด็จพระจอมเกล้า เจ้าอยู่หวั ตรสั บรภิ าษวา่ เปน็ บ้า ทาให้ใครๆ กพ็ ากนั เหน็ ดว้ ย กับพระราชดารัสนั้น ด้วยความนอ้ ยพระทัยของหมอ่ มเจ้าอิศรญาณจึง ทรงนพิ นธเ์ พลงยาวฉบับนี้ขน้ึ มีผู้สันนิษฐานว่าอิศรญาณภาษิตน้ี ไม่ใช่พระนิพนธ์ของหม่อมเจ้า อิศรญาณแต่เพียงผ้เู ดียว หากแตท่ รงนิพนธไ์ ว้เพยี งตอนแรกเท่าน้นั กล่าวคือ สนั นษิ ฐานวา่ ทรงนพิ นธถ์ งึ วรรควา่ “ปุถุชนรกั กับชังไม่ยั่งยืน” ซึ่งมีลีลาการแต่งไว้ด้วยน้าเสียงเหน็บแนมประชดประชันอย่างรุนแรง ชดั เจนส่วนที่เหลอื เป็นของผู้อ่ืนแต่งตอ่ โดยเปน็ การสอนเรื่องทัว่ ๆ ไปมีลีลาหรือท่วงทานองแบบเรียบๆมุ่งส่ังสอนตามปกติของผู้มี ประสบการณใ์ นเรื่องต่างๆ ซ่งึ ไดน้ ามาเรยี บเรียงไว้ทง้ั หมด ทม่ี า : https://sites.google.com/a/pkc.ac.th/thaipop/pael-bth-praphanth

ผู้แต่ง ผปู้ ระพันธ์ : หมอ่ มเจา้ อิศรญาณ (ไมท่ ราบพระนามเดิม) เปน็ โอรสในพระเจ้า บรมวงศ์เธอกรมหลวงมหศิ วรนิ ทรามเรศ พระองคท์ รงผนวชทวี่ ดั บวรนเิ วศ มพี ระนามฉายาว่า อิสสรญาโณ มีพระชนมช์ พี อยู่ในชว่ งรชั สมัยขอระบาทสมเดจ็ พระจอมเกลา้ เจา้ อยหู่ วั รชั กาลที่ ๔ ลกั ษณะคาประพนั ธ์ หม่อมเจา้ อิศรญาณทรงนิพนธส์ ภุ าษิตอิศรญาณไวด้ ว้ ยคาประพนั ธป์ ระเภท กลอนเพลงยาว ซง่ึ ขนึ้ ตน้ ดว้ ยวรรคสดบั (มีช่ือเรยี กอีกอยา่ งหนง่ึ ว่าเพลงยาวอิศรญาณ หรอื ภาษิตอิศรญาณ) ซง่ึ มีลกั ษณะบงั คบั เหมือนกลอนสภุ าพ แตจ่ ะขนึ้ บทแรกดว้ ย วรรครบั และจบดว้ ยคาวา่ เอย