รักแรกพบของยัยลูกเป็ดขี้เหร่

เรื่องสั้น

รักแรกพบของยัยลูกเป็ดขี้เหร่

..เรื่องราวความรักของ \"น้ำมนต์\"นักศึกษาปี1เอกภาษาไทย เธอพึ่งเข้ามา เรียนในรั้วมหาลัยแห่งนี้เป็นวันแรก ด้วยความที่เธอเป็นคนร่าเริง ยิ้มแย้ม แจ่มใสมองโลกในแง่ดีมาโดยตลอด จึงมักจะโดนผู้คนกลั่นแกล้งอยู่เสมอ ด้วยการแต่งตัวที่เชยเฉิ่มบวกกับโรคสายตาสั้นที่เป็นมาแต่กำเนิดทำให้เธอ ต้องใส่แว่นหนาเตอะเหมือนคุณป้ามีไฝดำๆตรงมุมปาก ผิวคล้ำดำหมอง แถมยังซื่อๆโก๊ะๆทำไรไม่ค่อยระวังจึงมักจะเป็นตัวตลกในสายตาคนอื่น เสมอ แต่ทว่าลูกเป็ดขี้เหร่คนนี้กลับไม่เคยมีความรักมาก่อนและอยากจะมา เจอรักแรกพบที่มหาลัยเธอวาดฝันว่าจะต้องมีใครสักคนที่รักเธอจากใจ จริงไม่แคร์ว่าหน้าตาเธอจะเป็นยังไง.คอยช่วยเหลือเธอในยามที่เธอโดน กลั่นแกล้งให้อับอายเขาก็จะพุ่งเข้าช่วยเธออย่างไม่สนใจสายตาใครว่าจะ มองยังไงมันคงจะเป็นความรักที่ลึกซึ้งที่แท้จริงสินะ...... ว่าแต่นี่คือโลกของความเป็นจริงเทพบุตรในฝันของเธอนั้นจะมีตัวตนจริง หรือไม่แล้วจากลูกเป็ดขี้เหร่จะยอมพัฒนาตัวเองให้เป็นหงส์เพื่อคู่ควรกับ เทพบุตรของเธอ รึป่าวนั้นเรามาลุ้นไปตามๆกันเลยจ้า

...น้ำมนต์!!!เก็บของเสร็จรึยังเราต้องรีบไปแล้วนะเดี๋ยวถ้าสายกว่านี้รถติดไป ไม่ทันอย่าโทษแม่นะ(นภา:แม่ของน้ำมนต์เป็นคุณแม่ที่ปากร้ายแต่ใจดีแล้วแกก็ รักน้ำมนต์มากๆ) เสร็จแล้วค่าาาแม่เลิกบ่นหนูได้แล้วหนูโตขนาดนี้แล้ วน้าาา...น้ำมนต์หน้าตายิ้มแย้มเดินออกมาจากห้องนอนสุดที่รักของเธอพร้อม ตอบกลับเสียงใสมืออีกข้างถือกระเป๋าเดินทางใบเบ้อเริ่ม!ส่วนมืออีกข้างที่ยัง ว่างก็รีบไปโอบเอวและทำท่าทางออดอ้อนแม่ของเธอเหมือนตอนที่เธอยังเล็กๆ นภา: ไม่ต้องมาอ้อนเลยแกโตแล้วนะ แล้วดูซิแกแต่งตัวอะไรของแกเนี่ย แว่น หนาเตอะ กระโปรงยาวเหมือนสุ่มไก่อะไรขนาดนั้น นภาพูดพร้อมรอยยิ้มที่แสน อบอุ่น น้ำมนต์: หุยยยยยยแม่นี่มันคือสไตล์ แม่ไม่เข้าใจหรอก แล้วเธอก็ หัวเราะออกมาอย่างอารมณ์ ฮ่าๆๆฮ่าาๆๆ เราไปกันเถอะค่ะคุณแม่ขาาาาา นภาได้แต่ส่ายหัวไปมาเพราะความไร้เดียงสาของลูกสาวจอมทึ่มคนนี้... ...เอี๊ยดดดด!เสียงเบรครถกระหันของนภาทำให้น้ำมนต์ที่นั่งหลับจนน้ำลายไหล ยืดสดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียและถามนภาว่า เกิดอะไรขึ้นคะแม่?? นภาหัน มามองลูกสาวคนนี้ด้วยสายตาอบอุ่นเอามือลูบเบาๆบนผมของเธอพร้อมกับ พูดว่า ไม่มีไรหรอกจ้ะแค่แมววิ่งตัดหน้ารถน่ะแม่กลัวว่าจะเหยียบโดนมันเข้า เลยรีบเบรคกระทันหัน เอาล่ะๆเตรียมตัวได้ตีวเช็คของให้เรียบร้อยเดี๋ยวเลย เเยกไฟแดงข้างหน้านี้ก็ถึงหอพักแกแล้วนะ น้ำมนต์ยิ้มแป้นแล้วพูดว่า รับ ทราบค่าคุณแม่ ว่าแล้วเธอก็เตรียมตัวเช็คของต่างๆ

ตึก ตึก ตึกๆเสียงหัวใจเต้นรัวขนาดนี้นี่ฉันจะตื่นเต้นเกินเหตุไปไหมนะฮ่าๆๆ หัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว นภาจึงพูดกับเธอต่อว่า ตอนนี้แกออกมาอยู่โลก ภายนอก โลกจำลองของการเป็นผู้ใหญ่แล้วนะเวลาจะทำอะไรให้คิดก่อนทำ เพราะทุกอย่างที่ตามมาล้วนเกิดจากการกระทำเราทั้งนั้นจำไว้นะลูก มีปัญอะไร ให้โทรหาแม่เข้าใจไหม รู้แล้วค่าๆแม่ต้องหมั่นมาเยี่ยมหนูบ่อยๆน้า งั้นหนูไปแล้ว นะคะขับรถกลับดีๆนะคะ รักแม่น้าาาา น้ำมนต์กอดลาคุณแม่ของเธอก่อนที่จะ เดินขึ้นหอพักไป.. .... ชั้น5ห้อง205 โห!!!นี่เราอยู่ชั้น5เลยหรอแล้วหอพักนี้ไม่มีลิฟต์ต้องเดินขึ้นบรรได ตายแน่ไอ้มนต์เอ้ยยยย น้ำมนต์บ่นพึมพำอยู่คนเดียว แฮ่ก แฮ่กๆแฮ่ เห้อออ เหนื่อยยนี่พึ่งจะชั้น3หรอให้ตายเถอะว่าแล้วเธอก็เดินขึ้นบรรไดต่อไปพร้อมลาก กระเดินทางใบเบ้อเริ่มเทิ่มของเธอมาด้วย ฟู่วววววเสียงถอนหายใจของเธอถึง ซะทีนะชั้น5 ว่าแต่ห้อง205ไปทางซ้ายหรือขวาล่ะเนี้ยโอ้ยยยยนี่เดินขึ้นมาก็แทบ ขาลากแล้วฉันต้องมาเดินหาห้องอีกหรอ 199 200 201....204 205 เยสสสเจอแล้วเห้ออออกว่าจะเจอ น้ำมนต์รีบนำ กุญแจแล้วไขเข้าห้องไปในทันที! ว้าววววว กว้างเหมือนกันนะเนี่ยเธอมองไป รอบๆแต่เอ๊ะ!!!เหมือนมีคนมาจัดของไว้ส่วนหนึ่งแล้วหรือว่าจะเป็นรูมเมทของ ฉันนะ แต่มองดูทั่วห้องแล้วก็ไม่เห็นมีใครหรือจะออกไปข้างนอกนะ ช่างเหอะเอา ของไปจัดดีกว่าทว่ายังไม่ทันจะจัดของ ติ้ง ติ้ง ติ้ง ติ้งเสียงข้อความเข้ารัวๆ เธอจึงรีบเปิดอ่าน

พบว่าตอนนี้รุ่นพี่เรียกรวมตัวน้องปี1ทุกคนภายใน15นาทีให้ไปเจอกันที่ ใต้ตึกcแต่งชุดให้เรียบร้อยเกงวอล์มเสื้อยืดสีดำ! แย่แล้วไหนบอกนัด พรุ่งนี้ไงแล้วชั้นจะเตรียมตัวทันได้ยังไงล่ะ แล้วตึก cคือตึกไหนโอ้ยยย เวรละไหมล่ะเอาวะรีบแต่งตัวก่อน เห้ยเสื้อดำไม่มี!มีแต่เสื้อสีกรม!!ทำไง ดีล่ะทีนี้ น้ำมนต์กระวนกระวายสุดท้ายก็ตัดสินใจใส่เสื้อสีกรมมาหวังว่า มันจะกลมกลืนไม่ถูกจับได้นะแล้วเธอก็สปีดฝีเท้าวิ่งลงบรรไดมาด้วย ความเร็วที่ไม่คิดชีวิต แค่ก แค่กๆ ฮือออฟู่ววววเธอถอนหายใจออกมา เมื่อฝีเท้าหยุดนิ่งด้วยความเหนื่อยหอบตรงริมฟุตบาท เธอต้องข้าม ทางไปอีกฝั่ งถึงจะไปตึกCได้ เธอหยุดพักหายใจจู่ๆก็มีรถBMWรุ่นใหม่ ล่าสุดขับมาเฉี่ยวใส่เธอจนล้มลง อะ อะ โอ้ยยยยยเจ็บจังซี้ดดดดดด แสบตรงข้อศอกก็ถลอกหรอเนี่ย ขับรถประสาอะไรวะเนี่ยไม่มองคน เลย เธอนั่งด่าอยู่ตรงนั้นจะลุกก็ลุกไม่ขึ้นเพราะก้นเธอกระแทกลงพื้น อย่างจัง ส่วนคนที่ขับรถนั้นรีบเปิดประตูรถลงมาแล้วมาดูว่ารถตัวเอง เป็นรอยไหม...เห้อออโชคดีที่รถไม่เป็นรอย น้ำมนต์อึ้งกับสิ่งที่เกิดขึ้น แทนที่คนขับรถคนนั้นจะรีบมาดูเธอและขอโทษเธอแต่นี่อะไรกัน!!!!เค้า ทำแบบนี้มันเกินไปแล้วนะ เธอจึงตะโกนออกไปว่า เฮ้!!นี่คุณขับรถเฉี่ยวฉันนะคะ อัครพลหรือเพื่อนๆเรียกเขาว่า พลเดช!!

พลเดชได้ยินเสียงสาวน้อยตะโกนใส่เจาจึงหัน ไปมองแล้วต้องตกใจว่า นี่ยัยป้าที่ไหนแต่งตัว อย่างก่ะคนหลงยุค เขาทำหน้านิ่งๆแล้วพูดไป ว่า แล้วไง? เธอมาขวางทางเองช่วยไม่ได้อีกอย่างนะผมไม่ โทษคุณที่มาโดนรถผมก็ดีแค้ไหนแล้ว!!!พูด เสร็จเขากำลังจะเดินจากไปจู่ๆก็มีชายรูปร่าง สูงโปร่งผิวขาวสวมเกงสแล็คสีดำเสื้อ นักศึกษาสีขาวโอโม่รองเท้าสีดำขัดเงาวาววับ ทรงผมถูกเซตจัดทรงมาอย่างดีเรียกว่าเป๊ะ ทุกระเบียบนิ้ว!!! นี่มันเทพบุตรชัดๆน้ำมนต์ตาค้างและเหมือน ถูกมนต์สะกดให้หยุดหายใจยังไงยังงั้น ....ขับ รถชนผู้หญิงแล้วก็จะเดินหนีไปง่ายๆลูกผู้ชาย เขาทำกันแบบนี้หรอ??? เสียงทุ้มต่ำของ รพีภัทรหรือ คีย์หนุ่ม

คีย์หนุ่มหน้าดีขวัญใจของสาวๆประจำมหาวิทยาลัย พูดเสร็จก็เดิน มาหยุดตรงหน้าน้ำมนต์ที่อ้าปากค้างดวงตาจ้องเขาอย่างไม่ละ สายตา เขายื่นมือไปเพื่อที่จะประคองเธอลุกขึ้น เป็นไรมากไหม ครับ??? น้องครับ น้อง เขาเรียกเธออยู่นานสองนานกว่าน้ำมนต์จะได้สติ แล้วรีบก้มหน้าลงพูดอ้ำๆอึ้งๆว่าหมะมะไม่เป็นไรค่ะแค่ถลอก นิดหน่อย ดีแล้วครับงั้นรีบลุกขึ้นมาเถอะครับ ขะขะขอบคุณค่ะ กลิ่น น้ำหอมนี้ช่างหอมติดจมูกน่าดึงดูดส้ะจริงๆน้ำมนต์ได้แต่เพียงยิ้ม เขินอยู่ภายในใจ ขอโทษน้องเค้าซะแล้วชดเชยค่าพยาบาลน้องเค้า ด้วย คีย์พูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและเย็นชาส่วนทางด้านของพล เดชก็ยิ้มเหยียดแล้วหัวเราะออกมา ฮ่า ฮ่า ฮ่าๆทำไมฉันต้องทำตาม ที่นายพูดด้วยแล้วนายเป็นไรกับยัยทึ่มนั่นหรอ อย่ามายุ่งดีกว่าน่า คีย์ไม่ตอบคำถามใดๆแต่กลับชูมือถือขึ้นมาพร้อมเปิดคลิปที่พลเดช ขับรถเฉี่ยวชนน้ำมนต์เมื่อให้พลเดชดูแล้วพูดต่อว่าถ้าหากคลิปนี้ เผยแพร่ออกไปนายว่าผลที่ตามนายจะรับไหวไหม??

ลองดูก็ได้นะ สีหน้าพลเดชเปลี่ยนไปเขากำหมัดแน่นจำใจพูด ออกไป ขอโทษ!!!พร้อมกับโยนเงินให้น้ำมนต์อย่างไม่สบ อารมณ์ก่อนที่เขาจะเดินจากไป ได้พูดทิ้งท้ายไว้ว่าฝากไว้ ก่อนเถอะ!!แล้วก็เดินลับหายไป ทางด้านน้ำมนต์ที่มัวหลงไหล ในความหล่อเหลาดูดีคิ้วโก่งเป็นคันศรจมูกโด่งเป็นสันรับกับ ริมฝีปากอันบางเฉียบที่เห็นแล้วอยากจะสัมผัสแถมยังมี ความเป็นสุภาพบุรุษมากๆหรือว่านี่จะเป็นรักแรกพบของฉัน รึป่าวนะน้ำมนต์ยังคงมองหน้าคีย์อย่างเคลิบเคลิ้มโดยไม่รู้ ตัวเลยว่า คีย์เรียกเธอรอบที่3แล้ว น้องครับ น้อง เฮ้น้องครับ!!! ขะ ขะ ค่ะ พี่....???อ่อพี่ชื่อ คีย์ครับ แล้วน้อง??อ่อหนูชื่อ น้ำมนต์ค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะพี่คีย์แล้วก็ขอบคุณมากๆนะคะ สำหรับความช่วยเหลือวันนี้ ไม่เป็นไรครับคราวหน้าก็ระวัง ตัวไว้หน่อยก็ดีนะครับ พี่ไปก่อนนะไว้เจอกันไปและแล้วหนุ่ม หล่อก็เดินจากไปทิ้งไว้เพียง กลิ่นน้ำหอมจางๆที่ยังคงติดอยู่ตรงปลายจมูกของเธอ

ผู้เขียน สุ ท ธิ พ ร โ ท๊ ะ เ ปี้ ย รหัสนักศึกษา 63123010102