Nathalie

Gilbert Bécaud Nathalie

La place Rouge était vide Devant moi marchait Nathalie Il avait un joli nom, mon guide Nathalie La place Rouge était blanche La neige faisait un tapis Et je suivais par ce froid, dimanche Nathalie Elle parlait en phrases sobres De la révolution d'octobre Je pensais déjà Qu'après le tombeau de Lénine On irait au café Pouchkine Boire un chocolat La place Rouge était vide

Je lui pris son bras, elle a souri Il avait des cheveux blonds, mon guide Nathalie, Nathalie Dans sa chambre à l'université Une bande d'étudiants L'attendait impatiemment On a ri, on a beaucoup parlé Ils voulaient tout savoir Nathalie traduisait Moscou, les plaines d'Ukraine Et les Champs-Élysées On a tout mélangé Et l'on a chanté Et puis ils ont débouché En riant à l'avance

Du champagne de France Et l'on a dansé Et quand la chambre fut vide Tous les amis étaient partis Je suis resté seul avec mon guide Nathalie Et plus question de phrases sobres Ni de révolution d'octobre On n'en était plus là Fini le tombeau de Lénine Le chocolat de chez Pouchkine C'est, c'était loin déjà Que ma vie me semble vide Mais je sais qu'un jour à Paris C'est moi qui lui servirai de guide Nathalie, Nathalie

Η Κόκκινη Πλατεία ήταν άδεια Μπροστά μου περπατούσε η Ναταλί Είχε ένα όμορφο όνομα, η ξεναγός μου Ναταλί Η Κόκκινη Πλατεία ήταν λευκή Το χιόνι έκανε ένα χαλί Και ακολουθούσα αυτή την κρύα Κυριακή Την Νάταλι Μιλούσε με σοβαρές εκφράσεις Για Την Οκτωβριανή Επανάσταση Σκεφτόμουν ήδη Πως μετά από τον τάφο του Λένιν Θα πηγαίναμε στο καφενείο Pouchkine

Να πιούμε μια σοκολάτα Η Κόκκινη Πλατεία ήταν άδεια Την πήρα από το χέρι, χαμογέλασε Είχε ξανθά μαλλιά η ξεναγός μου Ναταλί, Ναταλί Στο δωμάτιό της στο πανεπιστήμιο Ένα μάτσο φοιτητές Την περίμεναν ανυπόμονα Γελάσαμε, μιλήσαμε πολύ Ήθελαν να μάθουν τα πάντα Η Νάταλι μετέφρασε Μόσχα, οι πεδιάδες της Ουκρανίας Και τα Ηλύσια Πεδία Τα είχαμε μπερδέψει όλα Και είχαμε τραγουδήσει Και μετά ανοίξαμε

Γελώντας εκ των προτέρων Σαμπάνια από τη Γαλλία Και χορέψαμε Και όταν το δωμάτιο άδειασε Όλοι οι φίλοι είχαν φύγει Έμεινα μόνος με την οδηγό μου Ναταλί Και όχι πια βαριές εκφράσεις Ούτε για την Οκτωβριανή Επανάσταση Δεν ήμασταν πια εκεί Τέλος με τον τάφο του Λένιν Με την σοκολάτα στο Πούσκιν Είναι, ήταν ήδη μακριά Πόσο μου φαίνεται η ζωή μου άδεια

Αλλά το ξέρω ότι μια μέρα στο Παρίσι Θα είμαι εγώ που θα την εξυπηρετήσω σαν ξεναγός Ναταλί, Ναταλί