วัดสิงห์ท่า

วดั สิงหท์ ่า นายนครนิ ทร์ วงษค์ าจนั ทร์ คอมพวิ เตอรธ์ ุรกจิ Wat Sing Tha ตาบลในเมอื ง อาเภอเมอื งยโสธร จงั หวดั ยโสธร Nai Mueang Subdistrict, Mueang Yasothon District, Yasothon Province พระครอู นุรกั ษ์วรดิตถ์ เจ้าคณะอาเภอเมอื งยโสธร เป็นเจ้าอาวาสวดั สิงหท์ ่า ความเป็ นมา วดั สงิ หท์ า่ เป็นวดั ทเ่ี หล่อกอในวงศข์ องพระวอ พระตา คอื ทา้ วคาสงิ ห์ ทา้ วคาสุ ทา้ วคาผุ ทา้ วทติ พรหม ทา้ วทติ ก่า เมอื งแสน เมอื งจนั ทร์ ทา้ วเพย้ี กรมการ พรอ้ มทงั้ ประชาชนพลเมอื งทงั้ หลาย มี ศรทั ธาพรอ้ มกนั สรา้ งวดั สงิ หท์ า่ เมอ่ื ราวจุลศกั ราช ๑๑๓๓ มเี น้อื ท่ี กวา้ ง ๑ เสน้ ๑๔ วา ยาว ๑๒ เสน้ จากคาบอกเลา่ ของชนชนั้ ผเู้ ฒา่ สบื ต่อกนั มาวา่ ในระหวา่ งทจ่ี าร บุรุษ ผหู้ าชยั ภมู สิ รา้ งเมอื ง ท่ี บรเิ วณดงไมไ่ ดพ้ บพระพทุ ธรปู ปางมารวชิ ยั กอ่ ดว้ ยอฐิ โบกปนู มขี นาดหน้าตกั ประมาณ ๖ คอก สว่ นสงู สดุ ยอดเปลวรศั มี ประมาณ ๑๐ ศอกเศษ ตงั้ อยบู่ น แทน่ สงู จากพน้ื ประมาณ ๙ ศอก และอโุ มงคท์ ซ่ี ่อนเรน้ ของสงิ หอ์ ยไู่ มห่ ่างกนั (เชอ่ื วา่ มผี คู้ นบ่าวไพรข่ องพระวอ พระตาบางคน เคยพบ เหน็ สงิ ห์ ซง่ึ ไม่มลี กั ษณะดุรา้ ยเลย) แลว้ จงึ ชว่ ยกบั ถางป่าและเสย่ี งทายในการสรา้ งเมอื งปรากฎวา่ จบั ฉลากได้ อตุ ตระ แปลวา่ ดมี าก ถงึ ๓ ครงั้ จงึ ตกลงสรา้ งบา้ นเมอื งบรเิ วณนนั้ ซง่ึ ตงั้ อยตู่ ดิ รมิ ฝัง่ แมน่ ้าชี และมที า่ น้า จงึ ไดต้ งั้ ชอ่ื หมบู่ า้ นวา่ บา้ นสงิ หท์ า่ ตามนิมติ ทไ่ี ดเ้ หน็ สงิ ห์ ในครงั้ แรกและทต่ี งั้ ใกลท้ า่ น้า ต่อมาไดส้ รา้ งวดั ขน้ึ แลว้ ในนามวดั วา่ วดั สงิ หท์ า่ มเี จา้ อาวาสปกครองดแู ลวดั มาโดยตลอดไมไ่ ดข้ าด แต่ละรปู ลว้ นเป็นผมู้ จี รยิ าวตั รทง่ี ดงามบางรปู เป็นผทู้ ม่ี คี าถาอาคมขลงั มาก เชน่ พระครสู ริ สิ มณวฒั น์ (พระอุปัชฌายโ์ ฮม) ไดบ้ รู ณะพระพุทธรปู ใหญ่ หรอื ทเ่ี รยี กขานวา่ พระพทุ ธรปู องคห์ ลวง ซง่ึ เป็น พระพทุ ธรปู ทม่ี พี ทุ ธลกั ษณะงดงามสมสว่ นมาก เชอ่ื กนั วา่ มคี วามศกั ดสิ ์ ทิ ธมิ ์ าก มผี ไู้ ดป้ ระสบกบั พทุ ธานุ ภาพดว้ ยตวั เองหลายครงั้ ~1~

นายนครนิ ทร์ วงษค์ าจนั ทร์ คอมพวิ เตอรธ์ ุรกจิ ต่อมาเมอ่ื พ.ศ.๒๕๐๘ พระครวู นิ ยั กร โกศล เจา้ อาวาสในสมยั นนั้ ไดร้ อ้ื ถอน อุโบสถแลว้ สรา้ งขน้ึ ใหม่ ไดบ้ รู ณะ พระพทุ ธรปู ทาการ ลงลกั ปิดทองใหม่ให้ ดสู งา่ งาม จนถงึ ปัจจุบนั และไดต้ งั้ ชอ่ื วา่ “หลวงพอ่ สงิ หฤ์ ทธปิ ์ ราบปวงมาร” ในปัจจบุ นั พ.ศ. ๒๕๕๔ บา้ นสงิ หท์ า่ และวดั สงิ หท์ า่ มอี ายุครบ ๒๔๐ ปี ถอื เป็นมงคลสมยั พระครู อนุรกั ษว์ รดติ ถ์ เจา้ อาวาสจงึ ได้ ทาพธิ หี ลอ่ องคจ์ าลอง หลวงพอ่ สงิ หฤ์ ทธปิ ์ ราบปวงมาร เพอ่ื ใหส้ าธชุ น ไดน้ าไปสกั การบชู า หลวงพอ่ ฯ เป็นนมิ ติ แหง่ ความเจรญิ ของบา้ นเมอื งมาโดยลาดบั และจะเจรญิ สบื ตอ่ ไป ~2~

นายนครนิ ทร์ วงษค์ าจนั ทร์ คอมพวิ เตอรธ์ รุ กจิ ลาดบั สมภารการผคู้ รองวดั สิงหท์ ่า เดมิ สมยั เป็นบา้ นสงิ หท์ า่ ไมป่ รากฏนามสมภารผคู้ รองวดั ภายหลงั เมอ่ื ยกศกั ดขิ ์ น้ึ เป็น “เมอื งสงิ หท์ า่ ” แลว้ กไ็ มป่ รากฏนามสมภารรปู ท่ี ๑ สว่ นสมภารผคู้ รองวดั สบื ต่อมาจนถงึ ปัจจุบนั มดี งั น้คี อื สมภารรปู ท่ี ๒ พระครหู ลกั คากุ ทา่ นผนู้ ้มี คี วามรเู้ รยี นมลู กจั จายน์จบไดเ้ รยี น สทั ทาสงั คหะและพระ คมั ภรี ท์ งั้ ๕ จบ มชี อ่ื เสยี งลอื ชาปรากฏมาก สมยั นนั้ วดั เจรญิ รงุ่ เรอื งมาก สมภารรปู ท่ี ๓ พระครพู ฒุ (ราชวงศพ์ ฒุ ) แต่ชาวบา้ นนิยมเรยี กวา่ “พระญาครเู สอื ” ทา่ นเป็นครมู วย ใหแ้ ก่ลกู ศษิ ยจ์ านวนมาก ตอ่ มาไดเ้ ขา้ บวชเป็นสมภาร จนอายไุ ด้ ๘๐ ปีเศษจงึ มรณภาพ สมภารรปู ท่ี ๔ พระครปู ัน่ ไดช้ กั ชวนอุบาสก อุบาสกิ า ชาวเมอื ง ปฏสิ งั ขรณ์โบสถจ์ นสาเรจ็ ครองวดั น้ไี ด้ นานจนถงึ มรณภาพ สมภารรปู ท่ี ๕ พระโฮม โชตสริ ิ เป็นพระอุปัชฌาย์ เจา้ คณะตาบลในเมอื ง เป็นพระเถระทช่ี าวเมอื งนบั ถอื เป็นอยา่ งมาก โดยเฉพาะแลว้ ทา่ นมคี วามรคู้ วามสามารถรกั ษาคนป่วยดว้ ยยาสมนุ ไพร และเป็นผแู้ ก่ คาถาอาคมเป็นทเ่ี ล่อื งลอื ทา่ นถงึ มรณภาพเมอ่ื วนั ท่ี ๒๖ ตุลาคม ๒๔๙๖ ดว้ ยอายุ ๕๘ ปี สมภาพรปู ท่ี ๖ พระครวู นิ ยั กรโกศล (พระมหาคาญาธโร) ป.ธ.๖ เป็นสมภารระหวา่ งปี พ.ศ.๒๔๙๕- ๒๕๓๒ ทา่ นไดร้ อ้ื โบสถห์ ลงั เกา่ ทช่ี ารุดมาก แลว้ สรา้ งขน้ึ ใหมเ่ มอ่ื พ.ศ. ๒๕๐๙ โดยปฏสิ งั ขรณ์ พระพทุ ธรปู ใหญ่ (พระเจา้ องคห์ ลวง) ลงรกั ปิดทองและขนานนามวา่ “หลวงพอ่ สงิ หฤ์ ทธปิ ์ ราบปวงมาร” ทา่ นเป็นทเ่ี คารพนบั ถอื ของประชาชนเป็นอยา่ งมากรปู หน่งึ ทา่ นถงึ แกม่ รณภาพเมอ่ื วนั ท่ี ๑๑ กรกฎาคม ๒๕๓๒ ดว้ ยอายุ ๗๔ ปี ๕๐ พรรษา สมภารรปู ท่ี ๗ คอื พระครอู นุรกั ษว์ รดติ ถ์ ป.ธ.๔ น.ธ.เอก เจา้ คณะอาเภอเมอื งยโสธร เป็นเจา้ อาวาส วดั สงิ หท์ า่ ตงั้ แต่ปลายปี พ.ศ.๒๕๓๒ จนถงึ ปัจจบุ นั ทา่ นไดด้ าเนนิ การพฒั นาวดั สงิ หท์ า่ หลายอยา่ ง เชน่ สรา้ งศาลาการเปรยี ญ สรา้ งกุฎสิ งฆ์ สรา้ งเมรุ ปรบั ปรงุ ซอ่ มแซมอุโบสถ และอน่ื ๆ อกี หลายรายการ ~3~

ความเป็นมา : บา้ นสิงหท์ ่า วดั สิงหท์ ่า และหลวงพ่อสนิางยหนฤ์ ครทนิ ธท์ิปร์ รวางบษค์ปาวจนังทมรา์ รคอมพวิ เตอรธ์ ุรกจิ เมอ่ื ราวจลุ ศกั ราช ๑๑๒๙ (พ.ศ. ๒๓๑๐) พระวอ พระตา ไดส้ รา้ งบา้ นเมอื งใหม่ ตงั้ ชอ่ื วา่ “นครเขอ่ื นขนั ธ์ กาบแกว้ บวั บาน” (ปัจจุบนั อยทู่ จ่ี งั หวดั หนองบวั ลาภู) ซง่ึ ทางกรุงศรศี ตั นาคนหตุ ไมพ่ อใจ จงึ ไดย้ กทพั มาตพี ระตา ไดเ้ สยี ชวี ติ ในสนามรบ สว่ นพระวอ และบตุ รหลาน ไดอ้ พยพหนภี ยั ลงมาตอนล่าง หวงั พง่ึ อานาจนครจาปาศกั ดิ ์ ต่อมาราว จลุ ศกั ราช ๑๑๓๓ (พ.ศ. ๒๓๑๔) บุตรพระตา คอื ทา้ วฝ่ายหน้า ทา้ ว คาผง ทา้ วทศิ พรหม พรอ้ มบุตรพระวอ คอื ทา้ วทศิ ก่า ทา้ วคาสงิ ห์ ทา้ วคาสุ ทา้ วคาผุ ทา้ วคาผง ทา้ วทศิ พรหม ไดส้ รา้ งเมอื งใหม่ บรเิ วณดงไม้ เดมิ เรยี กวา่ ดงผสี งิ หรอื ดงโตง่ โตน้ จากคาบอกเลา่ ของชนชนั้ ผเู้ ฒา่ สบื ตอ่ กนั มาวา่ ในระหวา่ งทจ่ี ารบุรษุ ผหู้ าชยั ภมู สิ รา้ งเมอื ง ทบ่ี รเิ วณดง ไม้ ไดพ้ บพระพทุ ธรปู ปางมารวชิ ยั ก่อดว้ ยอฐิ โบกปนู มขี นาดหน้าตกั ๖ ศอก สว่ นสงู สดุ ยอดเปลวรศั มี ประมาณ ๑๐ ศอกเศษ ตงั้ อยบู่ นแทน่ สงู จากพน้ื ประมาณ ๙ ศอก และอุโมงคท์ ซ่ี ่อนเรน้ ของสงิ หอ์ ยไู่ ม่ ห่างกนั (เชอ่ื วา่ มผี คู้ นบา่ วไพร่ของพระวอพระตาบางคน เคยพบเหน็ สงิ ห์ ซ่งึ ไม่มลี กั ษณะดุรา้ ยเลย) แลว้ จงึ ชว่ ยกนั ถางป่า และเสย่ี งทายในการสรา้ งเมอื ง ปรากฏวา่ จบั ฉลากได้ อตุ ตระ แปลวา่ ดมี ากถงึ ๓ ครงั้ จงึ ตกลง สรา้ งบา้ นเมอื งบรเิ วณนนั้ ซง่ึ ตงั้ อยตู่ ดิ รมิ ฝัง่ แมน่ ้าชี และมที า่ น้า จงึ ไดช้ อ่ื หมบู่ า้ น วา่ บา้ น สงิ หท์ า่ ตามนมิ ติ ทไ่ี ดเ้ หน็ สงิ ห์ ในครงั้ แรกและทต่ี งั้ ซง่ึ ใกลท้ า่ น้า ต่อมาไดส้ รา้ งวดั ขน้ึ แลว้ ในนามวดั วา่ วดั สงิ หท์ า่ มเี จา้ อาวาสปกครองดแู ลวดั มาโดยไมไ่ ดข้ าด แตล่ ะรปู ลว้ นเป็นผมู้ จี รยิ าวตั รทง่ี ดงาม บางรปู เป็นผมู้ คี าถาอาคมขลงั มาก เชน่ พระครสู ริ สิ มณวฒั น์ (พระอปุ ัชฌายโ์ ฮม) ไดบ้ รู ณะพระพทุ ธรปู ใหญ่ หรอื ทเ่ี รยี กขานวา่ พระพทุ ธรปู องคห์ ลวง ซง่ึ เป็นพระพุทธรปู ทม่ี พี ทุ ธลกั ษณะงดงามสมสว่ นมาก เชอ่ื กนั วา่ มี ความขลงั และความศกั ดสิ ์ ทิ ธมิ ์ าก มผี ไู้ ดป้ ระสบกบั พทุ ธานุภาพดว้ ยตวั องหลายครงั้ รวมทงั้ ผเู้ รยี บเรยี ง (พระครอู นุรกั ษ์วรดติ ถ)์ ตอ่ มา เมอ่ื พ.ศ. ๒๕๐๘ พระครวู นิ ยั กรโกศล เจา้ อาวาสในสมยั นนั้ ไดร้ อ้ื อโุ บสถแลว้ สรา้ งขน้ึ ใหม่ ได้ บรู ณะองคพ์ ระพทุ ธรปู ทาการลงลกั ปิดทองใหม่ ใหด้ สู งา่ งาม จนถงึ ปัจจบุ นั และไดต้ งั้ ชอ่ื วา่ “หลวงพ่อสิงหฤ์ ทธ์ิปราบปวง มาร” ~4~

นายนครนิ ทร์ วงษค์ าจนั ทร์ คอมพวิ เตอรธ์ รุ กจิ ในปัจจุบนั พ.ศ.๒๕๕๔ บา้ นสงิ หท์ า่ และวดั สงิ หท์ า่ มอี ายคุ รบ ๒๔๐ ปี ถอื เป็นมงคลสมยั พระครอู นุรกั ษ์ วรดติ ถ์ เจา้ อาวาสจงึ ได้ ทาพธิ หี ลอ่ องคจ์ าลอง หลวงพอ่ สงิ หฤ์ ทธปิ ์ ราบปวงมาร เพอ่ื ใหส้ าธุชน ไดน้ าไป สกั การบชู า ไวป้ ระจาบา้ น เพอ่ื ความเป็นสริ มิ งคล ตามความเชอ่ื และศรทั ธาทว่ี า่ หลวงพ่อฯ เป็นนมิ ติ แหง่ ความเจรญิ ของบา้ นเมอื งมาโดยลาดบั และจะเจรญิ สบื ต่อไป ~5~